Implantowalny kardiowerter-defibrylator u dzieci i młodzieży. Technika wszczepienia, opieka nad pacjentem, powikłania, holterowska analiza rytmu serca - doświadczenia własne

Wstęp: Około 10-letnie doświadczenia z zastosowaniem implantowanego kardiowertera-defibrylatora (ICD) w Polsce sprawiają, że wśród chorych poddanych leczeniu tą metodą jest już także niemała grupa dzieci i młodych dorosłych. W niniejszej pracy podsumowano doświadczenia II Kliniki Choroby Wieńcowej Instytutu Kardiologii w Warszawie w tym zakresie. Materiał i metody: Badaniami objęto 46 dzieci i młodych dorosłych (< 21 rż.). Wiek badanych wynosił 6-21 lat (śr. 13,5 roku w chwili implantacji), masa ciała 22-59 kg (śr. 39,5 kg). Obserwacja trwała 3-100 miesięcy (śr. 52 miesiące). W analizowanej grupie można wyróżnić 3 kategorie wiekowe: dzieci najmłodsze: 6-12 lat (8 osób), młodzież: 13-17 lat (20 osób) i młodzi dorośli: 18-21 lat (18 osób). Ze wskazań profilaktyki pierwotnej wykonano 18 (39%) zabiegów, a wtórnej - 28 (61%). Charakterystyka badanej grupy z uwzględnieniem etiologii przedstawia się następująco: kardiomiopatia przerostowa (19), zespół wydłużonego QT (6), idiopatyczne migotanie komór (6), arytmogenna dysplazja prawej komory (5), kardiomiopatia rozstrzeniowa (3), polimorficzny częstoskurcz katecholaminergiczny (3), stan po korekcji wady wrodzonej serca: tetralogia Fallota (1), anomalia Ebsteina (1); zespół Brugadów (1), skurcz naczynia wieńcowego z zawałem serca - zatrucie propan-butanem (1). Istotne upośledzenie czynności lewej komory stwierdzono u 19% chorych. U 45 osób defibrylator umieszczono w okolicy podobojczykowej z zastosowaniem elektrod przezżylnych, w 1 przypadku w powłokach brzusznych z elektrodą epikardialną. U większości pacjentów zastosowano układ jednojamowy (70%), zaś u 30% - typu DDD. Przeprowadzono analizę prawidłowych i nieuzasadnionych interwencji ICD oraz ocenę częstości powikłań w badanej grupie chorych. Wyniki: W trakcie obserwacji przynajmniej 1 uzasadniona interwencja z powodu tachyarytmii (częstoskurcz komorowy lub migotanie komór) zweryfikowana zapisem holterowskim ICD wystąpiła u 11 spośród 46 (24%) chorych w badanej grupie. U 14 spośród 46 (30%) osób stwierdzono pojedyncze lub wielokrotne, nieuzasadnione interwencje. W większości przypadków były one wywołane sterowaniem załamkiem T (22%), tachykardią zatokową (4%) oraz migotaniem przedsionków (4%). Zmiany programu urządzenia: strefy rozpoznania migotania komór lub częstoskurczu komorowego, uruchomienie funkcji enhanced T-wave suppression (w ICD firmy Biotronik) lub decay delay: przynajmniej 60 ms oraz threshold start-min: 62,5% (w ICD firmy St. Jude Med.), wyeliminowały u wszystkich chorych dalsze nieuzasadnione interwencje. Powikłania okołooperacyjne wystąpiły u 2 osób (5%) - tamponada i reoperacja z powodu wysokiego progu defibrylacji. U 3 (7%) chorych obserwowano późne powikłania: infekcyjne zapalenie wsierdzia z kolonizacją elektrody ICD, infekcja loży ICD z następowym usunięciem całego układu oraz erozja skóry nad urządzeniem leczona zachowawczo. U 7 (15%) pacjentów rozwinął się keloid. Problemy psychologiczne z akceptacją urządzenia, strach przed jego działaniem lub częściej z faktem licznych wyładowań wystąpiły u 9 chorych (21%). Wnioski: Zastosowanie wszczepialnego kardiowertera-defibrylatora jest skuteczną i bezpieczną metodą leczenia dzieci i młodych dorosłych zagrożonych nagłym zgonem sercowym. Powikłania chirurgiczne w badanej grupie występują często (12% osób). Problemy natury psychologiczno-psychiatrycznej stwierdza się u ok. 1/4 chorych. Nieuzasadnione interwencje w tej grupie pacjentów występują często, w większości przypadków są spowodowane sterowaniem załamkiem T, w związku z czym konieczne jest rutynowe włączanie programu zabezpieczającego przed taką formą nadczułości ICD

Implantowalny kardiowerter-defibrylator u dzieci i młodzieży. Technika wszczepienia, opieka nad pacjentem, powikłania, holterowska analiza rytmu serca - doświadczenia własne

Wstęp: Około 10-letnie doświadczenia z zastosowaniem implantowanego kardiowertera-defibrylatora (ICD) w Polsce sprawiają, że wśród chorych poddanych leczeniu tą metodą jest już także niemała grupa dzieci i młodych dorosłych. W niniejszej pracy podsumowano doświadczenia II Kliniki Choroby Wieńcowej Instytutu Kardiologii w Warszawie w tym zakresie. Materiał i metody: Badaniami objęto 46 dzieci i młodych dorosłych (< 21 rż.). Wiek badanych wynosił 6-21 lat (śr. 13,5 roku w chwili implantacji), masa ciała 22-59 kg (śr. 39,5 kg). Obserwacja trwała 3-100 miesięcy (śr. 52 miesiące). W analizowanej grupie można wyróżnić 3 kategorie wiekowe: dzieci najmłodsze: 6-12 lat (8 osób), młodzież: 13-17 lat (20 osób) i młodzi dorośli: 18-21 lat (18 osób). Ze wskazań profilaktyki pierwotnej wykonano 18 (39%) zabiegów, a wtórnej - 28 (61%). Charakterystyka badanej grupy z uwzględnieniem etiologii przedstawia się następująco: kardiomiopatia przerostowa (19), zespół wydłużonego QT (6), idiopatyczne migotanie komór (6), arytmogenna dysplazja prawej komory (5), kardiomiopatia rozstrzeniowa (3), polimorficzny częstoskurcz katecholaminergiczny (3), stan po korekcji wady wrodzonej serca: tetralogia Fallota (1), anomalia Ebsteina (1); zespół Brugadów (1), skurcz naczynia wieńcowego z zawałem serca - zatrucie propan-butanem (1). Istotne upośledzenie czynności lewej komory stwierdzono u 19% chorych. U 45 osób defibrylator umieszczono w okolicy podobojczykowej z zastosowaniem elektrod przezżylnych, w 1 przypadku w powłokach brzusznych z elektrodą epikardialną. U większości pacjentów zastosowano układ jednojamowy (70%), zaś u 30% - typu DDD. Przeprowadzono analizę prawidłowych i nieuzasadnionych interwencji ICD oraz ocenę częstości powikłań w badanej grupie chorych. Wyniki: W trakcie obserwacji przynajmniej 1 uzasadniona interwencja z powodu tachyarytmii (częstoskurcz komorowy lub migotanie komór) zweryfikowana zapisem holterowskim ICD wystąpiła u 11 spośród 46 (24%) chorych w badanej grupie. U 14 spośród 46 (30%) osób stwierdzono pojedyncze lub wielokrotne, nieuzasadnione interwencje. W większości przypadków były one wywołane sterowaniem załamkiem T (22%), tachykardią zatokową (4%) oraz migotaniem przedsionków (4%). Zmiany programu urządzenia: strefy rozpoznania migotania komór lub częstoskurczu komorowego, uruchomienie funkcji enhanced T-wave suppression (w ICD firmy Biotronik) lub decay delay: przynajmniej 60 ms oraz threshold start-min: 62,5% (w ICD firmy St. Jude Med.), wyeliminowały u wszystkich chorych dalsze nieuzasadnione interwencje. Powikłania okołooperacyjne wystąpiły u 2 osób (5%) - tamponada i reoperacja z powodu wysokiego progu defibrylacji. U 3 (7%) chorych obserwowano późne powikłania: infekcyjne zapalenie wsierdzia z kolonizacją elektrody ICD, infekcja loży ICD z następowym usunięciem całego układu oraz erozja skóry nad urządzeniem leczona zachowawczo. U 7 (15%) pacjentów rozwinął się keloid. Problemy psychologiczne z akceptacją urządzenia, strach przed jego działaniem lub częściej z faktem licznych wyładowań wystąpiły u 9 chorych (21%). Wnioski: Zastosowanie wszczepialnego kardiowertera-defibrylatora jest skuteczną i bezpieczną metodą leczenia dzieci i młodych dorosłych zagrożonych nagłym zgonem sercowym. Powikłania chirurgiczne w badanej grupie występują często (12% osób). Problemy natury psychologiczno-psychiatrycznej stwierdza się u ok. 1/4 chorych. Nieuzasadnione interwencje w tej grupie pacjentów występują często, w większości przypadków są spowodowane sterowaniem załamkiem T, w związku z czym konieczne jest rutynowe włączanie programu zabezpieczającego przed taką formą nadczułości ICD

International, Regional, and Local Aspects of Tourism

Ze wstępu: "Turystyka, nie bez powodu uznawana za jedną z najbardziej dynamicznie rozwijających się dziedzin gospodarki, stanowi istotny czynnik rozwoju gospodarczego państw, regionów czy też miejscowości. Obecnie sektor ten wytwarza 10% globalnego PKB oraz generuje 1 na 11 miejsc pracy w gospodarce światowej. Mimo zamachów terrorystycznych oraz międzynarodowych konfliktów, liczba turystów zagranicznych nadal wzrasta (w 2016 r. osiągnęła ponad 1,23 mld) i według prognoz UNWTO (United Nations World Tourism Organization, Światowa Organizacja Turystyki) w 2030 r. wyniesie 1,8 mld. Jednak wraz z dynamicznym rozwojem, przed turystyką pojawia się szereg wyzwań związanych np. z zapotrzebowaniem konsumentów na bardziej wyspecjalizowane rodzaje i formy turystyki, czy z koniecznością wypracowania przyjaznych dla środowiska przyrodniczego oraz społecznego praktyk turystycznych. Inicjatywy tego rodzaju znalazły wyraz w ogłoszeniu 2017 r. Międzynarodowym Rokiem Zrównoważonej Turystyki dla Rozwoju. W niniejszej publikacji podjęto próbę naświetlenia problematyki turystyki, poczynając od jej wymiaru międzynarodowego w odniesieniu do wybranych problemów, poprzez szczebel regionalny, kończąc na pokazaniu rozwiązań na poziomie lokalnym. Przedstawione zagadnienia stanowią kontynuację rozważań rozpoczętych w 2016 r. na łamach monografii pt. Turystyka i rekreacja: współczesne zagrożenia oraz możliwości rozwoju. Tym razem, w związku z coraz szerzej reprezentowaną koncepcją rozwoju turystyki uwzględniającą dobra obecnych i przyszłych pokoleń oraz na skutek zmieniających się preferencji turystów, zaprezentowano spojrzenie opierające się na przedstawieniu rozwiązań omówionych poniżej."(...

Intrinsic hydrophobicity of smectite basal surfaces quantitatively probed by molecular dynamics simulations

International audienceThe siloxane surface of uncharged clays is known to be hydrophobic, which is supported by strong experimentaland theoretical evidence. For the siloxane surface of charged clays, like smectites, the picture is not as clear. Weare aiming to clarify this issue by molecular simulations in which smectite surface hydrophobicity is quantifiedthrough the separate contribution of the surface itself, and the contribution due to the presence of chargebalancing cations on the surface. In order to explore systematically the effects of the total smectite charge and itsdistribution in the structure, a series of molecular dynamics (MD) simulations was performed for several modelsof dioctahedral smectites and compared with the results for uncharged pyrophyllite.The largest difference between the simulation results for smectite models with naturally present surfacecounterions and the models where these ions were artificially removed from the surface, while maintaining thesame total charge balance of the model, is in the shape of the water coverage. In the former case, full surfacewetting is observed and a relatively flat water film is forming on the surface. Its irregularity and thickness isconnected with number of ions on the surface. However, in all cases of smectite surfaces artificially devoid ofions, a water droplet is always formed and the wetting is incomplete. The contact angles of the water droplets oncharged montmorillonites are very similar to that on uncharged pyrophyllite surface and range roughly between110o and 90o. These angles are also affected by the distribution of the octahedral and tetrahedral substitutions inthe structure and by their ratio. In the case of purely tetrahedral substitutions the contact angle on the baresmectite surface can be as low as ~60o, but still far from complete wetting.The angular distributions of the H2O dipole vectors as a function of distance from the smectite surface showtwo preferred surface-oriented types of water molecules when counterions are present, and the total surface ishighly hydrophilic. However, for surfaces devoid of ions, a population with dipole angles close to ~90o isdominating, and the smectite surfaces can be considered hydrophobic. It can be thus concluded that, independent of the structural charge, bare smectite surfaces by themselves are either hydrophobic or only moderately hydrophilic. Their experimentally observed highly hydrophilic character is almost entirely due to thecharge balancing cations present on the surface

Sorption of Molybdates and Tungstates on Functionalized Montmorillonites: Structural and Textural Features

Montmorillonite&mdash;the most popular mineral of the smectite group&mdash;has been recognized as a low-cost, easily available mineral sorbent of heavy metals and other organic and inorganic compounds that pollute water. The aim of this work was to determine the sorption mechanism and to identify the reaction products formed on the surface of montmorillonite and organo-montmorillonite after sorption of molybdates (Mo(VI)) and tungstates (W(VI)). Montmorillonites are often modified to generate a negative charge on the surface. The main objective of the study was to investigate and compare the features of Na-montmorillonite (Na-M), montmorillonite modified with dodecyl trimethyl ammonium bromide (DDTMA-M), and montmorillonite modified with didodecyl dimethyl ammonium bromide (DDDDMA-M) before and after sorption experiments. The material obtained after sorption was studied by X-ray diffraction (XRD), Fourier-transform infrared spectroscopy (FTIR), scanning electron microscopy (SEM), and X-ray photoelectron spectroscopy (XPS). The XRD pattern showed the presence of a new crystallic phase in the sample that was observed under an SEM as an accumulation of crystals. The FTIR spectra showed bands related to Mo&ndash;O and W&ndash;O vibration (840 and 940 cm&minus;1, respectively). The obtained results suggest that molybdenum(VI) and tungsten(VI) ions sorb onto the organo-montmorillonite in the form of alkylammonium molybdates and tungstates

Experimental study on the removal of VOCs and PAHs by zeolites and surfactant-modified zeolites

Synthetic zeolite Na-X and clinoptilolite (Cp) as well as their modifications with quaternary ammonium salts were used to remove volatile organic compounds (VOCs) and polycyclic aromatic hydrocarbons (PAHs) from aqueous solutions. A novel procedure was developed for the synthesis of organo-zeolites which consisted of surface modification with hexadecyltrimethylammonium bromide (HDTMA) in amounts of 1.0 and 2.0 of external cation exchange capacity (ECEC). Modification of both zeolites with HDTMA improved sorption properties. <i>p</i>-Xylene and dibenz­[a,h]­anthracene were adsorbed in amounts of 6.82 and 0.65 mg/g, respectively. Ethylbenzene and naphthalene were the lowest-removed hydrocarbons (2.99 and 0.058, respectively). The removal efficiencies for BTEX followed the order <i>p</i>-xylene > toluene > benzene > ethylbenzene, and for PAHs they followed the order dibenz­[a,h]­anthracene > benzo­[a]­pyrene > anthracene > naphthalene. Efficiency of sorption depends on the chemical properties of the various organic compounds (dipole moment, molar mass, molecule structure, and the time of the sorption process) and zeolites properties, like the Si/Al ratio, texture parameters, particle size, and external cation exchange capacity. The mechanism of the sorption consists of dissolving the VOCs and PAHs into the organic layer of the surfactant as well as on the penetration of organic solution into the mesopores

Ocena jakości życia i występowania depresji u pacjentów z różnymi formami migotania przedsionków

Background: Atrial fibrillation (AF) is difficult to cure and significantly affects quality of life was well as emotional status of patients. Aim: To evaluate quality of life and depression level in patients with various patterns of AF. Methods: We studied 150 consecutive patients with AF aged 35&#8211;83 years, including 61 patients with paroxysmal AF, 46 patients with persistent AF, and 43 patients with permanent AF. The control group included 70 healthy persons (mean age: 55.5 &#177; 14.5 years). Quality of life was estimated using the Nottingham Health Profile questionnaire. Risk of depression occurrence was estimated using the Beck Depression Inventory scale. Physical abilities, energy level, pain, emotional reactions, sleep, social isolation, problems with work, family life and sexual life were analysed. Results: The mean age of patients with paroxysmal AF was higher in comparison to patients with permanent AF (68.4 &#177; 9.4 vs 62.0 &#177; 9.2 years, p < 0.05). In patients with all AF forms, the prevalence of symptoms indicating depression was significantly higher in comparison with control group (paroxysmal AF: 10.8 &#177; 5.8%, persistent AF: 10.0 &#177; 6.4%, permanent AF: 10.1 &#177; &#177; 7.2% vs 5.7 &#177; 5.8% in controls, p < 0.01). The level of depression was higher in women regardless of AF form (p < 0.005). Patients with paroxysmal and permanent AF had lower scores of emotional reactions (p < 0.05) and social isolation (p < 0.05) in comparison with the control group. All patients with AF had lower scores of energy level in comparison with the control group (paroxysmal AF: 1.2 &#177; 0.2, persistent AF: 1.1 &#177; 0.2, permanent AF: 1.2 &#177; 0.2 vs 0.5 &#177; 0.1 in controls, p < 0.005). Patients with paroxysmal, persistent and permanent AF had greater degree of activity limitations than the control group (1.8 &#177; 0.2, 1.7 &#177; 0.3, 2.1 &#177; 0.3, respectively, vs 1.0 &#177; 0.2, p < 0.005). Limitations of work were detected in 28.6-35.9% of patients with various forms of AF, sex life disturbances in 23.8&#8211;33.9% of patients, and family life problems in 10.3-21.4% of patients. The lowest results of these scores were noted in patients with paroxysmal AF. Conclusions: Atrial fibrillation, independently of its form, has substantial impact on the risk of depression occurrence. Patients with paroxysmal and permanent AF had lower self-evaluation of their energy level. In all studied groups of AF patients, the arrhythmia significantly limited quality of life, especially sexual life as well as professional and home activity. Kardiol Pol 2010; 68, 10: 1133-1139Wstęp: Migotanie przedsionków (AF) z powodu charakteru choroby i trudności w leczeniu istotnie wpływa na jakość życia i psychikę pacjentów. Cel: Celem pracy była ocena jakości życia i poziomu depresji u pacjentów z różnymi formami AF. Metody: Do badań włączono 150 osób (kobiet i mężczyzn) w wieku 35-83 lat z różnymi formami AF - 61 z napadowym AF (wiek śr. 68,4 &#177; 9,4 roku), 46 z przetrwałym AF (wiek śr. 67,1 &#177; 10,5 roku), 43 z utrwalonym AF (wiek śr. 62,0 &#177; 9,2 roku) oraz 70 zdrowych osób z grupy kontrolnej (wiek śr. 55,5 &#177; 14,5 roku). Do oceny jakości życia wykorzystano kwestionariusz Nottingham Health Profile (NHP), natomiast prognozowanie depresji i jej nasilenie diagnozowano za pomocą skali depresji Becka (BDI, Beck Depression Inventory). Analizowano jakość życia dotyczącą sfery fizycznej: energię, ból, ograniczenia ruchowe i reakcje emocjonalne, zaburzenia snu, wyobcowanie społeczne. Oceniano też potencjalne zakłócenia pracy zarobkowej, życia rodzinnego i życia seksualnego. Wyniki: Zaobserwowano występowanie objawów wskazujących na depresję we wszystkich grupach pacjentów z AF (10,8 &#177; &#177; 5,8 v. 10,0 &#177; 6,4 v. 10,1 &#177; 7,2) w porównaniu z grupą kontrolną (5,7 &#177; 5,8; p < 0,01). Wykazano istotnie wyższy poziom depresji u kobiet, bez względu na formę AF (p < 0,005). Wszyscy badani z AF istotnie gorzej ocenili swój poziom energii (1,2 &#177; &#177; 0,2 v. 1,1 &#177; 0,2 v. 1,2 &#177; 0,2) w porównaniu z grupą kontrolną (0,5 &#177; 0,1; p < 0,005). Chorzy z napadowym i utrwalonym AF obserwowali u siebie większe ograniczenia ruchowe (1,8 &#177; 0,2 v. 1,7 &#177; 0,3 v. 2,1 &#177; 0,3) niż osoby zdrowe (1,0 &#177; 0,2; p < 0,005). Ograniczenia w pracy zarobkowej stwierdzono u 28,6-35,9% pacjentów z różnymi formami AF, zaburzenia życia seksualnego u 23,8-33,9%, a życia rodzinnego u 10,3-21,4%. Wnioski: Migotanie przedsionków niezależnie od formy istotnie wpływa na ryzyko wystąpienia depresji; znacznie częściej dotyczy ona kobiet. Pacjenci z napadowym i utrwalonym AF gorzej oceniają swoją jakość życia w sferze fizycznej. W grupach osób z różnymi formami AF choroba istotnie ogranicza życie seksualne, pracę zarobkową i wykonywanie prac domowych. Kardiol Pol 2010; 68, 10: 1133-113

Original articleQuality of life in patients undergoing cardiac resynchronisation therapy

Background: Cardiac resynchronisation therapy (CRT) is often recommended for the treatment of patients with severe heart failure and cardiac dyssynchrony. The procedure efficacy should be evaluated not only by objective criteria and clinical end points, but also by patients&#8217; subjective opinion of their everyday functioning. Aim: To assess the quality of life (QoL) in patients treated with CRT. Methods: The study comprised 26 CRT patients: 18 males and 8 females, aged 63.3&plusmn;9.5 (34-75) years. The QoL was evaluated by NHP questionnaires twice: before CRT implantation and 15&plusmn;4 months (mean) after the procedure. Results: There was a significant improvement in the mean values of energy (2.9 vs. 2; pWstęp: Komorowa stymulacja resynchronizująca (CRT) ma zastosowanie w leczeniu wybranych chorych z ciężką zastoinową niewydolnością serca. Prezentowana praca jest pierwszym w Polsce opracowaniem dotyczącym jakości życia chorych z CRT. Cel: Ocena jakości życia chorych leczonych CRT. Metody: Jakość życia oceniano kwestionariuszem NHP. Badani wypełniali go dwukrotnie &#8211; przed wszczepieniem i podczas pierwszej odległej wizyty kontrolnej po zabiegu (średnio 15&plusmn;4 mies.). Do badań włączono 26 chorych po udanym zabiegu &#8211; 18 mężczyzn i 8 kobiet w wieku 62,3&plusmn;9,5 roku (34&#8211;75 lat). Wyniki: Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że: 1. Po zabiegu nastąpiła statystycznie istotna poprawa 3 ocenianych aspektów jakości życia; 2 z 3 dotyczących sfery fizycznej (&#8222;Energia&#8221; &#8211; 2,9 vs 2;