Preparation and certification of 243Am spike reference material: IRMM-0243 : Certified reference material for the amount content of 243Am and n(241Am)7n(243Am) isotope amount ratio

This report describes the preparation and certification of IRMM-0243, a 243Am spike reference material. It is certified for the amount content of 243Am and the isotope amount ratios of n(241Am)/n(243Am) and n(242mAm)/n(243Am). Furthermore, the material is certified for the amount contents of 241Am and total Am, the mass fractions of 243Am, 241Am and total Am, the isotope amount and mass fractions (e.g. isotopic composition) and the molar mass of Am. The material was produced in compliance with ISO/IEC 17034:2016 and certified in accordance with ISO Guide 35:2006. The material was prepared by dilution of an americium starting solution in nitric acid and dispensing of the solution into glass ampoules. In total 587 units were produced. Between-unit homogeneity was quantified and stability during dispatch and storage were assessed in accordance with ISO Guide 35:2006. The characterisation of the amount content of 243Am was performed by Isotope Dilution Mass Spectrometry (IDMS) using a 241Am spike, produced from highly enriched 241Pu material. The isotope amount ratios of n(241Am)/n(243Am) and n(242mAm)/n(243Am) were measured by Thermal Ionisation Mass Spectrometry (TIMS). The certified values were verified by alpha particle spectrometry, alpha particle counting at a defined solid angle (DSA) and high-resolution gamma-ray spectrometry as independent verification methods. The uncertainties of the certified values were estimated in compliance with the Guide to the Expression of Uncertainty in Measurement (GUM) [ ] and include uncertainties related to possible inhomogeneity, instability and characterisation. The main purpose of this material is for use as a spike isotopic reference material for the quantification of americium by IDMS in unknown samples. A unit of IRMM-0243 consists of a glass ampoule with a screw cap containing about 3.5 mL nitric acid solution (c = 1 mol/L) with an americium mass fraction of about 1.5 μg/g solution. The material is a true solution; therefore there is no recommended minimum sample intake to be taken into account.JRC.G.2-Standards for Nuclear Safety, Security and Safeguard

Interlaboratory comparison on 137Cs activity concentration in fume dust

Proceeding of the 9th International Topical Meeting on Industrial Radiation and Radioisotope Measurement Applications, 6-7 July 2014, Valencia, Spain.; International audience; A comparison was conducted, between 11 European National Metrology Institutes and EC-JRC, on measurement of Cs-137 activity concentration in fume dust. As test material an activity standard produced from real contaminated fume dust was used. The standard material consisted of 13 cylindrical samples of compressed fume dust. The material contained Cs-137 and Co-60 of reference activity concentrations of (9.72 +/- 0.10) Bq/g and (0.450 +/- 0.018) Bq/g, respectively, for the reference date of 1 June 2013, determined using the comparison results. The organization and results of the intercomparison, as well as the process of obtaining reliable reference values are presented

Sternalis muscle: an underestimated anterior chest wall anatomical variant

Over the recent years, an increased alertness for thorough knowledge of anatomical variants with clinical significance has been recorded in order to minimize the risks of surgical complications. We report a rare case of bilateral strap-like sternalis muscle of the anterior chest wall in a female cadaver. Its presence may evoke alterations in the electrocardiogram or confuse a routine mammography. The incidental finding of a sternalis muscle in mammography, CT, and MRI studies must be documented in a patient's medical records as it can be used as a pedicle flap or flap microvascular anastomosis during reconstructive surgery of the anterior chest wall, head and neck, and breast. Moreover, its presence may be misdiagnosed as a wide range of benign and malignant anterior chest wall lesions and tumors

The first transcriptome of Italian wall lizard, a new tool to infer about the Island Syndrome

Some insular lizards show a high degree of differentiation from their conspecific mainland populations, like Licosa island lizards, which are described as affected by Reversed Island Syndrome (RIS). In previous works, we demonstrated that some traits of RIS, as melanization, depend on a differential expression of gene encoding melanocortin receptors. To better understand the basis of syndrome, and providing raw data for future investigations, we generate the first de novo transcriptome of the Italian wall lizard. Comparing mainland and island transcriptomes, we link differences in life-traits to differential gene expression. Our results, taking together testis and brain sequences, generated 275,310 and 269,885 transcripts, 18,434 and 21,606 proteins in Gene Ontology annotation, for mainland and island respectively. Variant calling analysis identified about the same number of SNPs in island and mainland population. Instead, through a differential gene expression analysis we found some putative genes involved in syndrome more expressed in insular samples like Major Histocompatibility Complex class I, Immunoglobulins, Melanocortin 4 receptor, Neuropeptide Y and Proliferating Cell Nuclear Antigen

The SIB Swiss Institute of Bioinformatics' resources: focus on curated databases

The SIB Swiss Institute of Bioinformatics (www.isb-sib.ch) provides world-class bioinformatics databases, software tools, services and training to the international life science community in academia and industry. These solutions allow life scientists to turn the exponentially growing amount of data into knowledge. Here, we provide an overview of SIB's resources and competence areas, with a strong focus on curated databases and SIB's most popular and widely used resources. In particular, SIB's Bioinformatics resource portal ExPASy features over 150 resources, including UniProtKB/Swiss-Prot, ENZYME, PROSITE, neXtProt, STRING, UniCarbKB, SugarBindDB, SwissRegulon, EPD, arrayMap, Bgee, SWISS-MODEL Repository, OMA, OrthoDB and other databases, which are briefly described in this article

Experimental study of the production of controlled-release fertilizer by employing physical and chemical encapsulation methods

The scope of the present study is to investigate the production of a slow release fertilizer by employing chemical and physicochemical methods. First a literature survey was made in order to specify the different categories of slow release fertilizers and to determine the advantages and disadvantages of the products of each category. It was evident that coated fertilizers were superior compared to other slow release fertilizers due to the fact that the release rate of the nutrients is affected almost exclusively by the properties of the coating. As a result coated fertilizers can release their nutrients not only in a slow rate but also in a controlled manner. The coating process can be carried out in different kind of equipment. The equipment that creates coating of the higher quality is the fluidized bed. In the coating experiments of the present thesis, a modified type of a fluidized bed, known as the Wurster fluidized bed, was employed, because in it the granules during the coating process follow a certain flow pattern, which facilitates the uniform coating of the fertilizer granules. In the second chapter the variables that influence the coating process are presented and are categorized in two groups, which are studied separately. The first group consists of the parameters that influence the flow pattern of the granules inside the fluidized bed. These variables are: a) the type of the perforation plate through which enters the fluidization air, b) the distance of the partition from the bottom of the fluidized bed, c) the velocity of the fluidization air και d) the size and the size distribution of the granules. The experimental study of the above parameters showed the following results: for this kind of granules (large size, high density), a high air flow rate is necessary to exist in the descending zone, in order to avoid the collision of the granules to the bottom of the vessel. Therefore, the perforation percentage of the perforated plate in the area, which corresponds at the descending zone, must be as high as possible. The distance of the partition should be such that would not disturb the regular flow of the granules inside the bed during the coating process. For the given fertilizer granules due to their large size (diameter between 2,5- 4 mm), the flow pattern is disturbed more when the distance becomes small (< 2.5 cm). The velocity of the fluidization air should be high enough in order to facilitate a regular flow pattern but not as high as to provoke collisions among the granules and among the granules and the coating vessel. Finally, it is worth noting that the quality of the polymer film that is built around the fertilizer granules is of considerably superior quality when the substrate during the coating process has narrow size distribution. In fact, substrate of small size is preferred because in this case the release profile of the nutrients is affected in larger extend by the characteristics of the coating and not by the defects of the coating. The second group consists of the parameters, which influence the film forming phenomena during the coating process. The variables of this group are a) the temperature of the fluidization air at the inlet, b) the temperature of the atomization air, c) the pressure of the atomization air, d) the spray rate of the latex and e) the characteristics of the coating material. The experimental study of the above parameters led to the following conclusions. The temperature in the bed should be 10°C to 15°C above the glass transition temperature (Tg) of the polymer. Thus, the temperature of the fluidization air at the inlet of the bed must be 20 - 25°C above Tg. Furthermore, it is best if the temperature of the atomization air is the same to the temperature of the fluidization air at the inlet of the bed. In this way temperature disturbances during the spraying process are avoided. The pressure of the atomization air is the variable that affects the quality of the coating in the greater extent. When the pressure of the atomization air has the lower value necessary to provoke atomization of the latex, then the quality of the coating is excellent. The spray rate of the latex also affects the quality of the coating. For the given granules, which exhibit a highly irregular surface, it is best if they are coated by employing a slow spraying rate. Considering the characteristics of the coating material, polymer films with high crystalline percentage, such as the ones produced by the vinylidene chloride co-polymers, exhibit lower permeability. Moreover in order to produce a uniform film around the fertilizer granules under mild conditions, it is necessary to employ latex with high solid percentage and low Tg. In the 6th chapter of this thesis is displayed a mathematical model in order to describe the release process of the nutrients from the core of the coated granules to the environment (distilled water). By making the assumption that the nutrients diffuse through the polymer coating under pseudo-state conditions and that the diffusion coefficient of the polymer film is changing exponentially with time due to the photo-degradation of the coating, the theoretical prediction is in agreement with the experimental data. Finally some comparative release experiments in distilled water among the coated fertilizer produced in the laboratory and two commercial products were conducted. The release rate of the nutrients from the coated fertilizer produced in the laboratory was considerably lower than the release rate that exhibit the commercial products. Thus, the results of the experiments are encouraging and they indicate that the coated fertilizer which was produced in the laboratory is of high quality.Στόχος της παρούσας διδακτορικής διατριβής ήταν η πειραματική μελέτη της παρασκευής ενός λιπάσματος αργής αποδέσμευσης. Για να καταστεί αυτό δυνατό, έγινε αρχικά μια βιβλιογραφική έρευνα που αποσκοπούσε στην εξεύρεση των διαφόρων κατηγοριών λιπασμάτων αργής αποδέσμευσης και στην αξιολόγηση των προϊόντων της κάθε κατηγορίας. Προέκυψε ότι τα επικαλυμμένα λιπάσματα (συμβατικά λιπάσματα επικαλυμμένα από κάποιο υδρόφοβο πολυμερές), υπερέχουν έναντι των υπολοίπων λιπασμάτων αργής αποδέσμευσης, κυρίως γιατί ο ρυθμός αποδέσμευσης στα λιπάσματα αυτά είναι ελεγχόμενος και εξαρτάται αποκλειστικά σχεδόν από τις ιδιότητες του υμένα επικάλυψης. Από τις διάφορες συσκευές που χρησιμοποιούνται για την επικάλυψη λιπασμάτων αυτή που παράγει το καλύτερο ποιοτικά προϊόν, δηλαδή υμένα με ελάχιστες ατέλειες, είναι η ρευστοστερεά κλίνη. Συγκεκριμένα για την επικάλυψη των συμβατικών κόκκων λιπάσματος χρησιμοποιήθηκε μια τροποποιημένη ρευστοστερεά κλίνη, η κλίνη τύπου Wurster στην οποία τα σωματίδια ακολουθούν συγκεκριμένο υπόδειγμα ροής κατά τη ρευστοαιώρηση, δεν κινούνται τυχαία, πράγμα που διευκολύνει την ομοιόμορφη επικάλυψή τους. Στο δεύτερο κεφάλαιο παρουσιάζονται οι παράμετροι που επηρεάζουν τη λειτουργία της κλίνης οι οποίοι στη συνέχεια χωρίζονται σε δύο κατηγορίες με σκοπό να μελετηθούν ξεχωριστά. Αρχικά μελετώνται οι παράμετροι που επηρεάζουν την κίνηση των σωματιδίων στην κλίνη. Οι παράμετροι αυτοί είναι: α) ο τύπος του κατανομέα του αέρα ρευστοαιώρησης (διάτρητος δίσκος), β) η απόσταση του εσωτερικού κυλινδρικού αγωγού κατανομής των σωματιδίων στην κλίνη (partition) από τον πυθμένα της κλίνης, γ) η ταχύτητα του αέρα ρευστοαιώρησης και δ) το μέγεθος και η κατανομή μεγέθους των κόκκων. Από τα αποτελέσματα των πειραμάτων προέκυψαν τα εξής: για το συγκεκριμένο σύστημα σωματιδίων, τα οποία είναι μεγάλου μεγέθους και υψηλής πυκνότητας, είναι απαραίτητη η ύπαρξη σχετικά υψηλής παροχής αέρα στην περιοχή καθόδου τους, ώστε να αποτρέπεται η γρήγορη και απότομη κίνησή τους προς τον πυθμένα και η βίαιη σύγκρουσή τους με αυτόν, άρα απαιτείται η χρησιμοποίηση διάτρητου δίσκου με υψηλό ποσοστό διάτρησης στην περιοχή καθόδου τους. Η απόσταση του εσωτερικού κυλινδρικού κατανομέα πρέπει να είναι τέτοια ώστε να μην διαταράσσεται η ομαλή κυκλοτερής κίνηση των σωματιδίων κατά τη ρευστοαιώρηση. Για το συγκεκριμένο σύστημα σωματιδίων τα οποία έχουν μεγάλη διάμετρο ( 2,5- 4 mm) προκαλείται μεγαλύτερη διατάραξη στην ομαλή λειτουργία της διεργασίας όταν η απόσταση μειωθεί (< 2.5 cm), παρά όταν αυξηθεί. Η ταχύτητα του αέρα ρευστοαιώρησης πρέπει να είναι τέτοια ώστε η κίνηση των σωματιδίων να διεξάγεται ομαλά, με γρήγορους ρυθμούς χωρίς να παρατηρούνται εξαιρετικές συγκρούσεις των κόκκων του λιπάσματος τόσο μεταξύ τους όσο και με τα τοιχώματα της κλίνης. Τέλος, έμφαση πρέπει να δοθεί στο γεγονός ότι ο ρυθμός αποδέσμευσης του λιπάσματος από επικαλυμμένους κόκκους είναι σημαντικά πιο αργός όταν το υπόστρωμα έχει πιο περιορισμένο εύρος διαμέτρων παρά όταν επικαλύπτονται ταυτόχρονα κόκκοι με διάφορα μεγέθη. Συγκεκριμένα, προτιμάται η χρησιμοποίηση κόκκων μικρής διαμέτρου αφού τα χαρακτηριστικά της καμπύλης απελευθέρωσης στην περίπτωση αυτή εξαρτώνται πολύ περισσότερο από τα χαρακτηριστικά του υμένα επικάλυψης και λιγότερο από το ποσοστό των κόκκων που παρουσιάζουν ατέλειες στον υμένα επικάλυψης. Η δεύτερη κατηγορία παραμέτρων περιλαμβάνει τις παραμέτρους που επηρεάζουν τα φαινόμενα σχηματισμού του πολυμερικού υμένα επικάλυψης γύρω από τους κόκκους του λιπάσματος. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν α) η θερμοκρασία εισόδου του αέρα ρευστοαιώρησης, β) η θερμοκρασία του αέρα ατομοποίησης, γ) η πίεση του αέρα ατομοποίησης, δ) ο ρυθμός ψεκασμού και δ) τα χαρακτηριστικά του υλικού επικάλυψης. Από την πειραματική μελέτη προέκυψε ότι η θερμοκρασία στην κλίνη πρέπει να κυμαίνεται 10- 15°C πάνω από το Tg του πολυμερούς. Αυτό σημαίνει ότι η θερμοκρασία εισόδου του αέρα ρευστοαιώρησης πρέπει να είναι 20-25°C πάνω από το Tg του πολυμερούς στην περίπτωση που αυτό έχει τιμή μεταξύ 15-20°C. Επίσης είναι προτιμότερο η θερμοκρασία του αέρα ατομοποίησης να έχει την ίδια τιμή με τη θερμοκρασία του αέρα ρευστοαιώρησης (θερμοκρασία στην είσοδο της κλίνης), ώστε να αποφεύγονται οι διαταραχές της θερμοκρασίας κατά τον ψεκασμό. Η παράμετρος λειτουργίας που επηρεάζει σε μεγαλύτερο βαθμό την ποιότητα του πολυμερικού υμένα είναι η πίεση του αέρα ατομοποίησης. Η καλύτερη ποιότητα πολυμερικού τοιχώματος σχηματίζεται για το δεδομένο υπόστρωμα (μεγάλη διάμετρος κόκκων, τραχεία επιφάνεια, με μορφολογικές ανωμαλίες) όταν η πίεση του αέρα ατομοποίησης είναι η μικρότερη δυνατή (σε μικρότερες πιέσεις δεν επιτυγχάνεται ψεκασμός). Ο ρυθμός ψεκασμού του υδροκολλοειδούς επηρεάζει την ποιότητα του υμένα επικάλυψης των κόκκων του λιπάσματος. Προτιμάται ο ψεκασμός για μια τόσο ανώμαλη επιφάνεια υποστρώματος να γίνεται με αργό ρυθμό που ωστόσο να μην είναι ο χαμηλότερος δυνατός ώστε να επιτρέπει την επικάλυψη του συνόλου της επιφάνειας από τα πρώτα στάδια της διεργασίας. Για την παρασκευή πολυμερικού υμένα με μικρή διαπερατότητα στο νερό είναι απαραίτητη η χρήση πολυμερούς που παρουσιάζει υψηλά ποσοστά κρυσταλλικότητας, όπως τα συμπολυμερή του βινυλίδενο-χλωριδίου. Επίσης για την παρασκευή υμένα χωρίς ατέλειες σε ήπιες συνθήκες είναι απαραίτητη η χρήση υδροκολλοειδούς με υψηλό ποσοστό στερεών και πολυμερούς με χαμηλό σχετικά Tg. Αφού μελετηθούν οι παράμετροι της διεργασίας που επηρεάζουν την ποιότητα του υμένα επικάλυψης στη συνέχεια αναπτύσσεται ένα μαθηματικό μοντέλο το οποίο περιγράφει την αποδέσμευση του λιπάσματος από τους επικαλυμμένους κόκκους σε απεσταγμένο νερό. Θεωρώντας ότι η αποδέσμευση του λιπάσματος γίνεται σε συνθήκες ψευδο-μόνιμης κατάστασης και ότι ο συντελεστής διάχυσης του υμένα του PVDC μεταβάλλεται εκθετικά με το χρόνο η θεωρητική καμπύλη που προκύπτει είναι σε συμφωνία με τα πειραματικά δεδομένα. Σημαντικό είναι ότι ακολουθείται η σιγμοειδής μορφή της πειραματικής καμπύλης αποδέσμευσης. Τέλος έγιναν κάποια συγκριτικά πειράματα αποδέσμευσης σε απεσταγμένο νερό ανάμεσα στο εργαστηριακά παρασκευασμένο λίπασμα αργής και ελεγχόμενης αποδέσμευσης και στα αντίστοιχα εμπορικά. Ο ρυθμός αποδέσμευσης του λιπάσματος από τους κόκκους του εργαστηρίου είναι πιο αργός από τον αντίστοιχο των εμπορικών λιπασμάτων. Τα αποτελέσματα λοιπόν των πειραμάτων αυτών είναι ενθαρρυντικά και αποτελούν μια ένδειξη ότι το λίπασμα που παρασκευάστηκε είναι καλής ποιότητας

Basivertebral foramina of true vertebrae: morphometric and topographic study in Greek population

AIM: The aim of the current study is the detailed description of basivertebral foramina morphology, topography and morphometry, in Greek population. MATERIAL: In total, 1561 vertebrae (70 adult spines) of known gender and age of death were studied. METHOD: All measurements were performed with a digital caliper. The anteroposterior and laterolateral diameter of vertebral bodies, the anterior and posterior heights at midline and the distance between pedicles were measured. Vertebral arches were resected and the posterior aspect was examined and photographed. The morphology (number, shape, distribution) of basivertebral foramina larger than 1mm in diameter was studied. Distances from the vertebral body rims and the pedicles, as well as basivertebral foramina vertical and horizontal diameters were measured. Moreover, randomly selected part (10 spines) of the total sample was additionally examined by computed tomography, in order to examine the basivertebral canal morphology and depth. Correlations and differences among genders, age and spine sections were statistically analyzed. RESULTS: One or two basivertebral foramina were noted in 45.1% and 36.9%, repectively. In 10.1% of cases, only small (<1mm in diameter) foramina were found. C1 did not present basivertebral foramina (3.4%). Three and four foramina were noted in 3.5% and 0.6%, respectively, while a case of five foramina was noted (0.06%). Symmetry in their distribution was found in 87.7% of total cases. The number of foramina varied significantly among spine sections and vertebral levels. C2 and T10-L1 presented typical patterns,with one and two basivertebral foramina, respectively, while C3 and T2 presented the greatest variability. Basivertebral foramina and canals shape was mainly irregular. Foramina were found significantly closer to upper vertebral body rim in C2 and T10-L4 and closer to the lower rim in C7-T4, T6-T8 and L5. No differences were observed between mean distances from pedicles. On average, 5.1%–10.3% of the posterior vertebral body aspect included basivertebral foramina. Mean foramina vertical diameter was significantly greater than mean horizontal in C2-C6, T1, T2, T7-T9 and L2-L5, whereas in L1, mean horizontal diameter was greater. Finally, mean depth of the basivertebral canals corresponded to 12%–21.8% of the vertebral body anteroposterior diameter. CONCLUSION: The current study describes in detail the basivertebral foramina and canals anatomy, per vertebral level. A morphological classification system is proposed, based on foramina number and distribution. In order to further study the topography of basivertebral foramina per vertebral level, a novelty visualization tool is introduced, as cumulative graphs were constructed depicting all cases of areas that include foramina (cumulative topographic graphs). Furthermore, statistically significant differences among genders and age groups, along with differences between the results of the current study and the literature are presented. Basivertebral foramina are implicated in spinal fractures and vertebral body interventions; thus, knowledge of their morphology, topography and morphometry should assist in clinical practice and spine surgery.ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της διατριβής είναι η μορφολογική, μορφομετρική και τοπογραφική μελέτη των βασιοσπονδυλικών τρημάτων των γνήσιων σπονδύλων, στον ελληνικό πληθυσμό. ΥΛΙΚΟ: Συνολικά μελετήθηκαν 1561 αποξηραμένοι σπόνδυλοι (70 σπονδυλικές στήλες ενηλίκων), με γνωστό φύλο και ηλικία θανάτου. ΜΕΘΟΔΟΣ: Οι μετρήσεις έλαβαν χώρα με ηλεκτρονικό παχύμετρο. Καταγράφηκε η προσθιοπίσθια και πλαγιοπλάγια διάμετρος των σπονδυλικών σωμάτων, το ύψος της πρόσθιας και οπίσθιας επιφάνειάς τους στη μεσότητα και η απόσταση μεταξύ των εκφύσεων των αυχένων. Κατόπιν, έγινε εκτομή των σπονδυλικών τόξων, εξετάσθηκε και φωτογραφήθηκε η οπίσθια επιφάνεια. Μελετήθηκε η μορφολογία των βασιοσπονδυλικών τρημάτων που ήταν μεγαλύτερα από 1mm σε διάμετρο (αριθμός, σχήμα, κατανομή ως προς τη μέση γραμμή), μετρήθηκαν οι ελάχιστες αποστάσεις από τα χείλη του σπονδυλικού σώματος και την έκφυση των αυχένων, καθώς και η κάθετη και οριζόντια διάμετρος. Τυχαία επιλεγμένο μέρος του δείγματος (10 σπονδυλικές στήλες) εξετάσθηκε και μέσω αξονικής τομογραφίας ώστε να μελετηθεί η μορφολογία και το βάθος των βασιοσπονδυλικών πόρων. Συσχετίσεις και διαφορές ως προς το φύλο, την ηλικία και τη μοίρα σπονδυλικής στήλης εξετάσθηκαν μέσω στατιστικής ανάλυσης.ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Τα βασιοσπονδυλικά τρήματα είναι κατά πλειοψηφία ένα ή δύο σε αριθμό, με συχνότητα 45,1% και 36,9%, αντίστοιχα. Στο 10,1% των περιπτώσεων καταγράφηκαν μόνο μικρά (<1mm σε διάμετρο) τρήματα. Κανένας Α1 σπόνδυλος δεν εμφάνιζε βασιοσπονδυλικά τρήματα (3,4%). Τρία και τέσσερα τρήματα παρατηρήθηκαν στο 3,5% και 0,6%, αντίστοιχα, ενώ σε μία περίπτωση, τα τρήματα ήταν πέντε (0,06%). Μορφολογική συμμετρία παρατηρήθηκε στο 87,7%. Ο αριθμός των τρημάτων διαφέρει στατιστικά σημαντικά ανά μοίρα σπονδυλικής στήλης και διαφοροποιείται ανά σπονδυλικό επίπεδο, με σταθερό μορφολογικό πρότυπο να παρατηρείται στους Α2 και Θ10-Ο1, με δύο και ένα τρήμα, αντίστοιχα. Η μεγαλύτερη ετερογένεια ως προς τον αριθμό των τρημάτων παρατηρήθηκε στους Α3 και Θ2. Το σχήμα των τρημάτων και πόρων ήταν ακανόνιστο στην πλειοψηφία των περιπτώσεων. Τα βασιοσπονδυλικά τρήματα απείχαν ίση απόσταση κατά μέσο όρο από τους αυχένες σε κάθε σπονδυλικό επίπεδο, ενώ παρατηρήθηκαν πλησιέστερα του άνω χείλους στους Α2 και Θ10-Ο4 και πλησιέστερα του κάτω χείλους στους Α7-Θ4, Θ6-Θ8 και Ο5. Κατά μέσο όρο, το 5,1%–10,3% της οπίσθιας επιφάνειας των σπονδυλικών σωμάτων περιλάμβανε βασιοσπονδυλικά τρήματα. Η μέση κάθετη διάμετρος των τρημάτων βρέθηκε σημαντικά μεγαλύτερη από την οριζόντια στους Α2-Α6, Θ1, Θ2, Θ7-Θ9 και Ο2-Ο5 σπονδύλους, ενώ στον Ο1 η μέση οριζόντια διάμετρος ήταν μεγαλύτερη. Τέλος, το μέσο βάθος των πόρων αντιστοιχεί στο 12%–21,8% της προσθιοπίσθιας διαμέτρου των σπονδυλικών σωμάτων. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η μελέτη περιγράφει εμπεριστατωμένα την ανατομία των βασιοσπονδυλικών τρημάτων και πόρων, ανά σπονδυλικό επίπεδο. Προτείνεται ένα αναλυτικό μορφολογικό σύστημα ταξινόμησης, με βάση τον αριθμό και την κατανομή των τρημάτων. Εισάγεται ένα καινοτόμο εργαλείο οπτικοποίησης της τοπογραφίας, μέσω διαγραμματικής απεικόνισης των περιοχών που εντοπίζονται τα βασιοσπονδυλικά τρήματα ανά σπονδυλικό επίπεδο και επιπροβολής αυτών σε σύστημα συντεταγμένων (συγκεντρωτικό τοπογραφικό διάγραμμα). Επιπρόσθετα, παρουσιάζονται τα αποτελέσματα της στατιστικής ανάλυσης των διαφορών της ανατομίας των τρημάτων ανά φύλο και ηλικιακή ομάδα, καθώς και η σύγκριση των αποτελεσμάτων των ολιγάριθμων ανατομικών μελετών στη βιβλιογραφία. Στην κλινική πράξη, τα βασιοσπονδυλικά τρήματα εμπλέκονται στα κατάγματα σπονδυλικής στήλης και σε χειρουργικές παρεμβάσεις· συνεπώς, η γνώση των μορφολογικών, μορφομετρικών και τοπογραφικών τους χαρακτηριστικών συμβάλλει στη διαχείριση παθήσεων της σπονδυλικής στήλης

Video tutorials for doing palatography

This set of video clips is a series of six short tutorials on doing static palatography, a research method in articulatory phonetics. Part 1 shows all the equipment needed for palatography, Part 2 shows how to mix the palatography paint, Part 3 discusses what kinds of words to choose for palatography, Part 4 discusses hygiene aspects in palatography, Part 5 shows how to do linguograms and Part 6 shows how to do palatograms

Regenerative Cultures – Regenerative Cities | Editorial

Annual CO2 emissions are now 45% higher than they were at the dawn of the millennium and 500% higher than the 1950s. Carbon emissions from the richest 1% more than double the emissions of the poorest half of humanity. Scientists warn of “untold human suffering” without deep and lasting shifts in our ways of life. Our lifestyles, our homes and our cities, are contributing to our very own extinction. Across the world, activists, policy makers, scientists, along with an ever-increasing number of institutions, from the UN to local governments, call for urgent action to reverse an ever worsening planetary environmental crisis whose effects are disproportionately felt in the Global South