Karakteristike izvršilaca partnerskog nasilja i faktori koji utiču na njihovo nasilno ponašanje

Violence in intimate partner relationships is a widespread phenomenon and is the most common type of victimization of women by domestic violence. It signify a violation of women's human rights and forms of discrimination against women, and given the complexity and harmfulness of consequences, it is a serious social problem. Prejudice and lack of information about violence against women help, encourage and justify violence and influence how (and whether in general) a woman will recognize violence and react to it, so it is tofind out the facts about violence, identifying, revealing and overcoming these prejudices is one of the first steps in ending violence against women. That is why the subject of this work is the characteristics of the partners of the partner violence, and the aim is tofind out more about the characteristics and factors that contribute to violent behavior.Nasilje u intimnim partnerskim odnosima predstavlja široko rasprostranjenu pojavu i najčešći je vid viktimizacije žena nasiljem u porodici. Označava kršenje ženskih ljudskih prava i oblik diskriminacije žena, a s obzirom na kompleksnost i štetnost posledica, predstavlja ozbiljan društveni problem. Predrasude i neinformisanost o nasilju nad ženama potpomažu, podstiču i opravdavaju nasilje i utiču na to kako će (i da li će uopšte) jedna sredina ili sama žena prepoznati nasilje i na njega reagovati, pa je zato saznavanje činjenica o nasilju, prepoznavanje, razotkrivanje i stalno pobijanje ovih predrasuda jedan odprvih koraka u okončavanju nasilja nad ženama. Upravo zato predmet ovog rada jesu karakteristike izvršilaca partnerskog nasilja, a cilj je da se dođe do bližih saznanja o karakteristikama ifaktorima koji doprinose nasilnom ponašanju

Školski neuspeh i/ili delinkvencija - modeli objašnjenja

A number of studies have proved the relationship between poor school performance and drop out of school on one hand and development of delinquent behavior in children and youth on the other. In this respect, school failure is regarded as a key correlate of delinquent behavior as a global, insufficiently precisely operationalised variable which includes also a poor school performance (educational deficit), and irregular attending of classes and drop out of school (up-bringing deficit) and social exclusion from the regular flows of peer socialization, therefore, global social deficit. The interconnection of school failure and criminal behavior is one of the most significant subject in theories of delinquency. In attempting to clarity this connection, we will point to two theoretical models of delinquency: Theory of anomie-pressure and Theory of self-control and social relationships, which are mutually opposed to the prediction of the consequences of school failure.U velikom broju istraživanja dokazuje se povezanost između niskog školskog postignuća i napuštanja školovanja, s jedne strane i razvoja delikventnog ponašanja kod dece i mladih, s druge strane. Pri tome se kao ključni korelat delikventnog ponašanja uzima upravo školski neuspeh, kao globalna, nedovoljno precizno operacionalizovana varijabla, koja uključuje i niska školska postignuća (obrazovni deficit), i neregularno pohađanje nastave i napuštanje škole (vaspitni deficit) i socijalnu ekskluziju iz urednih tokova vršnjačke socijalizacije, dakle, globalni socijalni deficit. Povezanost školskog neuspeha i kriminalniog ponašanja je jedna od najznačajnijih tema kojom se bave teorije delinkvecnije. U pokušaju rasvetljavanja ove veze, ukazaćemo na dva teorijska modela delinkvencije: Teoriju anomije - pritiska i Teoriju samokontrole i socijalnih veza, koje su međusobno suprotstavljene u pogledu predikcije posledica školskog neuspeha

Day care as a measure to improve the treatment of young people who are in conflict with the law

Savremeni pristupi u tretmanu poremećaja ponašanja u prvi plan ističu zahtev za poštovanjem osnovnih prava deteta, promovišući koncepte prevencije, pozitivnog razvoja, modela diverzionih mera, kao i inkluzivni tretman maloletnika u prirodnom porodičnom i socijalnom okruženju. S obzirom da u etiologiji problema i poremećaja ponašanja značajno mesto zauzimaju razvojni i sredinski faktori, napori društva usmereni su u pravcu iznalaženja modela tretmana koji bi u najkraćem vremenskom roku zadovoljio razvojne potrebe deteta, ali i njegove porodice. Stoga, krivične sankcije koje se izriču maloletnim učiniocima krivičnih dela trebaju se realizovati u prirodnoj sredini, ne remeteći, već unapređujući njegov porodični život, školovanje, bavljenje umetničkim ili sportskim aktivnostima, zdravstvenu zaštitu, kao i socijalno funkcionisanje uopšte. Zakon o maloletnim učiniocima krivičnih dela i krivičnopravnoj zaštiti maloletnih lica (Službeni glasnik Reublike Srbije, br.85/2005) predvideo je uvođenje novih usluga i tretmana u zajednici, a posebno značajno je uspostavljanje vaspitne mere – pojačan nadzor uz dnevni boravak u odgovarajućoj ustanovi za vaspitavanje i obrazovanje maloletnika (član 18.). Ova mera integriše programe različitog stepena specijalizacije i intenziteta, koji su više strukturirani nego vaninstitucionalni tretman, a istovremeno manje restriktivni nego tipične forme zavodskog – institucionalnog tretmana. Ovaj vid tretmana ima višestruke pozitvine efekte kako na mlade u sukobu sa zakonom, tako i na njihovu porodicu ali i širu lokalnu zajednicu. Međutim, i pored evidentnih prednosti, kao i postojanja stabilne zakonske osnove, činjenica je da ova vaspitna mera nije doživela svoju širu primenu i kao takva ostala u grupi neafirmisanih krivičnih sankcija. Od 2006. godine kada je uvedena u krivičnopravni sistem Republike Srbije, ova vaspitna mera izrečena je u svega 80 slučajeva, što čini 0,5% od ukupnog broja izrečenih krivičnih sankcija prema maloletnicima. Cilj ovog rada je ukazivanje na nužnost akrtiviranja i umrežavanja svih zainteresovnih subjekata za afirmaciju i unapređenje primene ove vaspitne mere. Dnevni boravak ima daleko veće kapacitete, pa osim tretmana mladih koji se već nalaze u sukobu sa zakonom, pomoć i podrška se može pružiti i mladima koji imaju blaže probleme i poremećaje u ponašanju, njihovim porodicama, kao i pedagoško-psihološkim službama u lokalnoj zajednici. Takođe, aktivnosti koje se sprovode u okviru dnevnih boravaka mogu imati značajnu ulogu u prevenciji rizičnih i delinkventnih oblika ponašanja, čime se dobrobit pojedinca i porodice, generalizuje na društvo u celini.Modern approaches in the treatment of behavioral disorders emphasize the requirement to respect the basic rights of the child, promoting the concepts of prevention, positive development, models of diversionary measures, as well as an inclusive treatment of minors in a natural family environment and social environment. Given that developmental and environmental factors play an important role in the etiology of behavioral problems and disorders, society's efforts are aimed at finding a treatment model that would meet the developmental needs of the child and his or her family in the shortest possible time frame. Therefore, criminal sanctions imposed on juvenile offenders should be implemented in the natural environment, not disrupting but rather improving his or her family life, education, artistic or sports activities, health care, and social functioning in general. In The Law on Juvenile Offenders and the Criminal Protection of Juveniles (the Official Gazette of the Republic of Serbia, No. 85/2005) a proposition has been made: the introduction of new services and treatments in the community, and the establishment of a corrective measure - increased supervision together with day care in the appropriate institution for upbringing and education of minors (Article 18). This measure integrates programs of varying degrees of specialization and intensity, which are more structured than a non-institutional treatment, and at the same time less restrictive than typical forms of institutional treatments. This type of treatment has multiple positive effects on both young people who are in conflict with the law, their families and the wider local community. However, despite the obvious advantages as well as the existence of a stable legal basis, the fact is that a wider application of this corrective measure has not been achieved and as such remained in the group of unconfirmed criminal sanctions. Since 2006, when it was introduced into the criminal justice system of the Republic of Serbia, this corrective measure has been imposed in only 80 cases, which is 0.5% of the total number of criminal sanctions imposed on minors. The aim of this paper is to indicate the necessity of activation and networking of all interested parties for the affirmation and improvement of the application of this corrective measure. The day care center has far greater capacities so in addition to the treatment of young people who are already in conflict with the law, help and support can also be provided to young people who have milder problems and behavioral disorders, their families, as well as pedagogical and psychological services in the local community. Also, the activities carried out within day care centers can have a significant role in the prevention of risky and delinquent forms of behavior, thus the well-being of individuals and families being generalized upon society as a whole

Pojačan nadzor u drugoj porodici i hraniteljstvo – dileme i mogućnosti

Promene u zakonodavstvu i zaštiti dece i mladih u sukobu sa zakonom u Srbiji, poslednjih decenija ogledaju se u transformaciji institucija, pre svega uvođenjem mera vaninstitucionalnog (otvorenog) ili poluinstitucionalnog karaktera. Težnja je da semladima koji dospeju u pravosudni sistem između os- talog, obezbedi zdrava porodična sredina u kojoj će moći da dobiju pozitivan porodični model i podršku za promenu i integraciju u društvenu i porodičnu sredinu. Vaspitna mera pojačan nadzor u drugoj porodici uvedena je sa idejom da se ma- loletnici čiji roditelji nisu u mogućnosti da nad njim vrše nadzor, smeste u drugu porodicu koja je voljna da ih primi i koja ima mogućnosti da nad njima vrši adekvatan nadzor. Iako je u sistem krivičnih sankcija uvedena još 1959. godine, a predviđena je i Zakonom o maloletnim učiniocima krivičnih dela i krivičnopravnoj zaštiti maloletnih lica (2006. god.), kao i Nacrtom zakona o maloletnim učiniocima krivičnih dela i zaštiti maloletnih lica u krivič- nom postupku (2015. god.), ova mera spada u grupu retko izricanih tj. neafirmisa- nih vaspitnih mera. U periodu od 2007. – 2013. godine izrečena je svega 27 puta, što je ispod 0,3% u odnosu na ukupan broj izrečenih vaspitnih mera pojačanog nadzora. Jedna od mera reformskog tipa jeste i hraniteljstvo odnosno nastojanje da ono bude zamena za institucionalno tretiranje mladih bez odgovarajućeg roditenjs- kog staranja, mladih sa posebnim potrebama ili problemima i poremećajima u ponašanju. Prema podacima Centra za porodični smeštaj i usvojenje za 2013. go- dinu, od ukupnog broja dece na usvojenju (1068) svega 4,1% (44) je sa poremećajem u ponašanju ili težim emocionalnim problemima. Činjenica je da se za ovu decu najteže nalaze hraniteljske porodice. Pojačan nadzor u hraniteljskoj porodici kao modalitet ove mere, može imati veliki značaj u razvoju sistema maloletničkog pravosuđa uz obezbeđivanje ne- ophodnih uslova. Cilj rada je da kritički analizira predložena rešenja, da ukaže na nedostatak adekvatnih procedura za primenu ove mere, manjak resursa hraniteljskih i srodničkih porodica koje su spremne da prihvate maloletnika, kao i na nužnost daljeg razvoja, unapređenja i afirmisanja ove vaspitne mere

Karakteristike izvršilaca partnerskog nasilja i faktori koji utiču na njihovo nasilno ponašanje

Violence in intimate partner relationships is a widespread phenomenon and is the most common type of victimization of women by domestic violence. It signify a violation of women's human rights and forms of discrimination against women, and given the complexity and harmfulness of consequences, it is a serious social problem. Prejudice and lack of information about violence against women help, encourage and justify violence and influence how (and whether in general) a woman will recognize violence and react to it, so it is tofind out the facts about violence, identifying, revealing and overcoming these prejudices is one of the first steps in ending violence against women. That is why the subject of this work is the characteristics of the partners of the partner violence, and the aim is tofind out more about the characteristics and factors that contribute to violent behavior.Nasilje u intimnim partnerskim odnosima predstavlja široko rasprostranjenu pojavu i najčešći je vid viktimizacije žena nasiljem u porodici. Označava kršenje ženskih ljudskih prava i oblik diskriminacije žena, a s obzirom na kompleksnost i štetnost posledica, predstavlja ozbiljan društveni problem. Predrasude i neinformisanost o nasilju nad ženama potpomažu, podstiču i opravdavaju nasilje i utiču na to kako će (i da li će uopšte) jedna sredina ili sama žena prepoznati nasilje i na njega reagovati, pa je zato saznavanje činjenica o nasilju, prepoznavanje, razotkrivanje i stalno pobijanje ovih predrasuda jedan odprvih koraka u okončavanju nasilja nad ženama. Upravo zato predmet ovog rada jesu karakteristike izvršilaca partnerskog nasilja, a cilj je da se dođe do bližih saznanja o karakteristikama ifaktorima koji doprinose nasilnom ponašanju

Pojačan nadzor u drugoj porodici i hraniteljstvo – dileme i mogućnosti

Promene u zakonodavstvu i zaštiti dece i mladih u sukobu sa zakonom u Srbiji, poslednjih decenija ogledaju se u transformaciji institucija, pre svega uvođenjem mera vaninstitucionalnog (otvorenog) ili poluinstitucionalnog karaktera. Težnja je da semladima koji dospeju u pravosudni sistem između os- talog, obezbedi zdrava porodična sredina u kojoj će moći da dobiju pozitivan porodični model i podršku za promenu i integraciju u društvenu i porodičnu sredinu. Vaspitna mera pojačan nadzor u drugoj porodici uvedena je sa idejom da se ma- loletnici čiji roditelji nisu u mogućnosti da nad njim vrše nadzor, smeste u drugu porodicu koja je voljna da ih primi i koja ima mogućnosti da nad njima vrši adekvatan nadzor. Iako je u sistem krivičnih sankcija uvedena još 1959. godine, a predviđena je i Zakonom o maloletnim učiniocima krivičnih dela i krivičnopravnoj zaštiti maloletnih lica (2006. god.), kao i Nacrtom zakona o maloletnim učiniocima krivičnih dela i zaštiti maloletnih lica u krivič- nom postupku (2015. god.), ova mera spada u grupu retko izricanih tj. neafirmisa- nih vaspitnih mera. U periodu od 2007. – 2013. godine izrečena je svega 27 puta, što je ispod 0,3% u odnosu na ukupan broj izrečenih vaspitnih mera pojačanog nadzora. Jedna od mera reformskog tipa jeste i hraniteljstvo odnosno nastojanje da ono bude zamena za institucionalno tretiranje mladih bez odgovarajućeg roditenjs- kog staranja, mladih sa posebnim potrebama ili problemima i poremećajima u ponašanju. Prema podacima Centra za porodični smeštaj i usvojenje za 2013. go- dinu, od ukupnog broja dece na usvojenju (1068) svega 4,1% (44) je sa poremećajem u ponašanju ili težim emocionalnim problemima. Činjenica je da se za ovu decu najteže nalaze hraniteljske porodice. Pojačan nadzor u hraniteljskoj porodici kao modalitet ove mere, može imati veliki značaj u razvoju sistema maloletničkog pravosuđa uz obezbeđivanje ne- ophodnih uslova. Cilj rada je da kritički analizira predložena rešenja, da ukaže na nedostatak adekvatnih procedura za primenu ove mere, manjak resursa hraniteljskih i srodničkih porodica koje su spremne da prihvate maloletnika, kao i na nužnost daljeg razvoja, unapređenja i afirmisanja ove vaspitne mere

Day care as a measure to improve the treatment of young people who are in conflict with the law

Savremeni pristupi u tretmanu poremećaja ponašanja u prvi plan ističu zahtev za poštovanjem osnovnih prava deteta, promovišući koncepte prevencije, pozitivnog razvoja, modela diverzionih mera, kao i inkluzivni tretman maloletnika u prirodnom porodičnom i socijalnom okruženju. S obzirom da u etiologiji problema i poremećaja ponašanja značajno mesto zauzimaju razvojni i sredinski faktori, napori društva usmereni su u pravcu iznalaženja modela tretmana koji bi u najkraćem vremenskom roku zadovoljio razvojne potrebe deteta, ali i njegove porodice. Stoga, krivične sankcije koje se izriču maloletnim učiniocima krivičnih dela trebaju se realizovati u prirodnoj sredini, ne remeteći, već unapređujući njegov porodični život, školovanje, bavljenje umetničkim ili sportskim aktivnostima, zdravstvenu zaštitu, kao i socijalno funkcionisanje uopšte. Zakon o maloletnim učiniocima krivičnih dela i krivičnopravnoj zaštiti maloletnih lica (Službeni glasnik Reublike Srbije, br.85/2005) predvideo je uvođenje novih usluga i tretmana u zajednici, a posebno značajno je uspostavljanje vaspitne mere – pojačan nadzor uz dnevni boravak u odgovarajućoj ustanovi za vaspitavanje i obrazovanje maloletnika (član 18.). Ova mera integriše programe različitog stepena specijalizacije i intenziteta, koji su više strukturirani nego vaninstitucionalni tretman, a istovremeno manje restriktivni nego tipične forme zavodskog – institucionalnog tretmana. Ovaj vid tretmana ima višestruke pozitvine efekte kako na mlade u sukobu sa zakonom, tako i na njihovu porodicu ali i širu lokalnu zajednicu. Međutim, i pored evidentnih prednosti, kao i postojanja stabilne zakonske osnove, činjenica je da ova vaspitna mera nije doživela svoju širu primenu i kao takva ostala u grupi neafirmisanih krivičnih sankcija. Od 2006. godine kada je uvedena u krivičnopravni sistem Republike Srbije, ova vaspitna mera izrečena je u svega 80 slučajeva, što čini 0,5% od ukupnog broja izrečenih krivičnih sankcija prema maloletnicima. Cilj ovog rada je ukazivanje na nužnost akrtiviranja i umrežavanja svih zainteresovnih subjekata za afirmaciju i unapređenje primene ove vaspitne mere. Dnevni boravak ima daleko veće kapacitete, pa osim tretmana mladih koji se već nalaze u sukobu sa zakonom, pomoć i podrška se može pružiti i mladima koji imaju blaže probleme i poremećaje u ponašanju, njihovim porodicama, kao i pedagoško-psihološkim službama u lokalnoj zajednici. Takođe, aktivnosti koje se sprovode u okviru dnevnih boravaka mogu imati značajnu ulogu u prevenciji rizičnih i delinkventnih oblika ponašanja, čime se dobrobit pojedinca i porodice, generalizuje na društvo u celini.Modern approaches in the treatment of behavioral disorders emphasize the requirement to respect the basic rights of the child, promoting the concepts of prevention, positive development, models of diversionary measures, as well as an inclusive treatment of minors in a natural family environment and social environment. Given that developmental and environmental factors play an important role in the etiology of behavioral problems and disorders, society's efforts are aimed at finding a treatment model that would meet the developmental needs of the child and his or her family in the shortest possible time frame. Therefore, criminal sanctions imposed on juvenile offenders should be implemented in the natural environment, not disrupting but rather improving his or her family life, education, artistic or sports activities, health care, and social functioning in general. In The Law on Juvenile Offenders and the Criminal Protection of Juveniles (the Official Gazette of the Republic of Serbia, No. 85/2005) a proposition has been made: the introduction of new services and treatments in the community, and the establishment of a corrective measure - increased supervision together with day care in the appropriate institution for upbringing and education of minors (Article 18). This measure integrates programs of varying degrees of specialization and intensity, which are more structured than a non-institutional treatment, and at the same time less restrictive than typical forms of institutional treatments. This type of treatment has multiple positive effects on both young people who are in conflict with the law, their families and the wider local community. However, despite the obvious advantages as well as the existence of a stable legal basis, the fact is that a wider application of this corrective measure has not been achieved and as such remained in the group of unconfirmed criminal sanctions. Since 2006, when it was introduced into the criminal justice system of the Republic of Serbia, this corrective measure has been imposed in only 80 cases, which is 0.5% of the total number of criminal sanctions imposed on minors. The aim of this paper is to indicate the necessity of activation and networking of all interested parties for the affirmation and improvement of the application of this corrective measure. The day care center has far greater capacities so in addition to the treatment of young people who are already in conflict with the law, help and support can also be provided to young people who have milder problems and behavioral disorders, their families, as well as pedagogical and psychological services in the local community. Also, the activities carried out within day care centers can have a significant role in the prevention of risky and delinquent forms of behavior, thus the well-being of individuals and families being generalized upon society as a whole

The relationship between poor school performance and conflict with the law in adolescence

U značajnom broju istraživanja potvrđuje se povezanost između školskog neuspeha, sjedne strane i delinkventnog ponašanja mladih koje dovodi do sukoba sa zakonom, sa drugestrane. Pri tome se školski neuspeh uzima kao značajan korelat delinkventnog ponašanja.Cilj ovog istraživanja je da se utvrdi priroda, smer i intenzitet uticaja latentnihvarijabli školskog neuspeha na pojedine dimenzije sukoba sa zakonom.Uzorak istraživanja obuhvatio je 665 ispitanika, oba pola, uzrasta od 14 do 22 godine,podeljenih u dva stratuma. Prvi stratum činilo je 217 ispitanika kojima su zbog sukoba sazakonom izrečene krivične sankcije. Drugi stratum činilo je 448 učenika srednjih škola odprvog do četvrtog razreda. Podaci u istraživanju prikupljeni su posebno konstruisanimupitnikom. Obrada podataka urađena je Analizom glavnih komponenti, regresijom ikanoničkom diskriminativnom analizom.Rezultati istraživanja pokazuju da u strukturi školskog neuspeha egzistira desetlatentnih dimenzija, od kojih većina ima prediktorsku ulogu u delinkventnom ponašanju,kao i da njihova uloga varira zavisno od prirode varijabli kojima je operacionalizovanodelinkventno ponašanje. Posebno važan rezultat je da postoje značajne polne razlike uuticaju školskog neuspeha na delinkventno ponašanje.Dobijeni rezultati potvrđuju da školski neuspeh kao višedimenzionalni fenomenima značajnog uticaja na sukobe sa zakonom. Ova saznanja omogućavaju da se organizuju isprovode efektivnije preventivne intervencijeA significant number of studies confirm links between poor school performance, on the onehand, and adolescent delinquent behaviour that leads to conflict with the law, on the other. Moreover,poor school performance is understood to be a significant correlate of delinquent behaviour. The aimof this study is to determine how the nature, direction of dependence and intensity of latent variablespertaining to poor school performance impact certain aspects of conflict with the law.The sample for this study comprised 665 subjects, of both sexes, aged 14 to 22 and dividedinto two strata. The first stratum consisted of 217 subjects who had experienced conflict with the lawresulting in criminal convictions. The second stratum consisted of 448 high school students fromgrades one through four. The research data were gathered by means of a questionnaire speciallydesigned for the study. Data processing was conducted using principal component analysis,regression analysis and canonical discriminant analysis.The findings show that the structure of poor school performance contains ten latentdimensions, of which the majority have a predictive role in delinquent behaviour and that their rolevaries in a manner that is dependent on the nature of the variables through which delinquent behaviouris operationalised. A particularly important finding is that there are significant gender differences inthe impact of poor school performance on delinquent behaviour.The findings of the study confirm that poor school performance, as a multidimensionalphenomenon, significantly impacts the likelihood of conflict with the law, making it possible toorganise and implement effective preventative measure

Postinstitucionalni tretman osuđenika

Post-institutional treatment as the last stage in the process of reintegration of convicts, in our practice has been long neglected, primarily because of the underdeveloped system of post-institutional assistance. That situation compromised the modest results of custodial treatment. This is best evidenced by the high rate of recidivism, which in our institutions within the ranges of 60-70%. In recent years Serbia has made a major breakthrough in this area by adopting a series of laws and of particular importance is the establishment of a Commissioners' Service. The general objectives of Commissioners' services in addition to protection of the community, and efficient implementation of alternative sanctions, and are reducing recidivism rates by successful reintegration, as well as the involvement of local communities in the process of implementing alternative sanctions and post institutional accept convicts. The aim of this paper is to analyze the current situation and providing examples of good practice, show the possibility of improving the process of reintegration of prisoners.Postinstitucionalni prihvat kao poslednja faza u procesu reintegracije osuđenika, dugo je u našoj praksi bio zanemaren, pre svega zbog nerazvijenog sistema postinstitucionalne pomoći. Takva situacija kompromitovala je i ovako skromne rezultate zavodskog tretmana. O tome najbolje svedoči visoka stopa recidivizma, koja se u našim zavodima kreće u okvirima 60-70%. U skorije vreme u Srbiji je načinjen značajan pomak na ovom planu donošenjem niza zakona, a od posebnog značaja je uspostavljanje povereničke službe. Opšti ciljevi povereničke službe pored zaštite društvene zajednice i efiksanog sprovođenja alternativnih sankcija, jesu i smanjenje stope recidivizma kroz uspešnu reintegraciju, kao i uključivanje lokalne zajednice u proces sprovođenja alternativnih sankcija i postinstitucionalnog prihvata osuđenika. Cilj ovog rada je da analizom aktuelnog stanja i davanjem primera dobre prakse, ukaže na mogućnosti unapređenja procesa reintegracije osuđenih lica

The importance of staff training for the application of recidivism risk assessments of the convicted

Uvod: Procena rizika recidivizma utiče na koncipiranje programa penalne rehabilitacije, bezbednost osoblja, drugih osuđenih, osoba koje posećuju zatvor, kao i društvene zajednice u koju se prestupnik najčešće vraća. Iako su razvojem instrumenata procene rizika recidivizma napravljeni veliki pomaci u odnosu na kliničku procenu, oni imaju određene manjkavosti, a primenom najboljih instrumenata, pod uslovom da procenu vrši obučen službenik, može se očekivati tačnost od oko 70%. Cilj: Cilj ovog rada je analiza dostupnih istraživanja, te isticanje značaja obuke osoblja za primenu instrumenata procene rizika recidivizma koji su u upotrebi sa zatvorskom populacijom. Metode: Za potrebe uvida u relevantne naučne izvore, korišćena je pretraga elektronskih bibliografskih baza: KOBSON, Google Scholar, ResearchGate. Rezultati: Analizom dostupnih radova utvrđeno je da je obuka ključna za uspešnu primenu dinamičkih instrumenata, te da je u direktnoj vezi sa pitanjem pouzdanosti procene. Pored početne, periodično treba vršiti i dodatne obuke osoblja, jer kontinuirana obuka smanjuje mogućnost da subjektivni stavovi imaju uticaj na procenu. Takođe, kontinuirana obuka omogućava da svi zaposleni na isti način razumeju kriterijume za procenu i da poseduju veštine za dosledno korišćenje instrumenta. Međutim, u praksi se neretko dešava da obuka osoblja izostane, te se sprovodi samo kada se u korektivnu praksu uvodi novi instrument. Posledica ovakve prakse je da pouzdanost opada, što doprinosi manjem poverenju u procenu. Rezultati istraživanja ukazuju da određen broj praktičara izražava sumnju u pouzdanost instrumenata. Razlog za to je činjenica da praktičari različito koriste instrument, jer nisu završili početnu ili dodatnu obuku i ne proverava se da li se instrument koristi na odgovarajući način. Tako se greške u proceni samo multiplikuju.Zaključak: Sve navedeno ukazuje na značaj početne i periodične dodatne obuke osoblja. Takođe, na osnovu rezultata istraživanja zaključuje se da, ukoliko izostane adekvatna obuka osoblja, upotreba dinamičkih instrumenata se ne preporučuje.ntroduction: Recidivism risk assessment affects the design of penal rehabilitation programs, staff safety, other convicts, persons visiting the prison, as well as the social community to which the offender most often returns. Although the development of recidivism risk assessment instruments has made great progress compared to clinical assessment, they have certain shortcomings, and by applying the best instruments, provided that the assessment is performed by a trained officer, an accuracy of around 70% can be expected. Aim: The aim of this paper is to analyze the available research, and highlight the importance of staff training for the application of recidivism risk assessment instruments which are used on prison population. Methods: For the purpose of gaining an insight into relevant scientific sources, the following electronic bibliographical data bases were searched: KOBSON, Google Scholar, ResearchGate. Results: The analysis of the available papers found that training is key to the successful application of dynamic instruments, and that it is directly related to the issue of assessment reliability. In addition to the initial training, additional staff training should be carried out periodically, because continuous training reduces the possibility that subjective attitudes have an impact on the assessment. Also, continuous training allows all employees to understand the assessment criteria in the same way and to have the skills to use the instrument consistently. However, in practice, it often happens that staff training is missing, and it is carried out only when a new instrument is introduced into the corrective practice. The consequence of this practice is that reliability decreases, which contributes to less confidence in the assessment. The research results indicate that a certain number of practitioners express doubts about the reliability of the instruments. The reason for this is the fact that practitioners use the instrument differently, because they have not completed initial or additional training and it is not checked whether the instrument is used in an appropriate way. Thus, errors in assessment only multiply. Conclusion: All of the above points to the importance of initial and periodic additional training of staff. Also, based on the results of the research, it is concluded that if there is no adequate training of the staff, the use of dynamic instruments is not recommended