239. Ocena efektu przeciwnowotworowego genetycznie modyfikowanej szczepionki komórkowej w mysim modelu raka nerki

CelGenetycznie modyfikowane szczepionki komórkowe (GMTV) mają za zadanie indukcję efektywnej odpowiedzi przeciwnowotworowej. Postanowiliśmy ocenić efekt protekcyjny dwóch różnych GMTV w mysim modelu raka jasnokomórkowego nerki, oraz rolę komórek dendrytycznych w fazie indukcji przeciwnowotworowej odpowiedzi komórkowej.MetodyPrzy wykorzystaniu wektorów retrowirusowych DCCMV-IRES-Neo-H-6 oraz DCCMV-IRES-Neo-IL-6 wprowadzono do komórek mysiego raka jasnokomórkowego (RenCa) skonstruowano dwa rodzaje GMTV: (i) Komórki RenCa wykazujące ekspresję genu Interleukiny-6, (ii) komórki RenCa wykazujące ekspresję genu Hyper-lnterleukiny-6 (sztuczna cytokina będąca białkiem fuzyjnym składającym się z IL-6 powiązanej sztucznym linkerem z agonistycznym rozpuszczalnym receptorem) W celu oceny efektu protekcyjnego GMTV, myszy Balb/c w wieku 8–12 tygodni (8 osobników w jednej grupie eksperymentalnej) immunizowano podając podskórnie w lewe udo, 1×10^6 naświetlonych (80 Gy) komórek (RenCa w/t, RenCa-IL-6, Renca-H6). Po 14 dniach myszom podawano podskórnie w prawe udo wyjściowe komórki RenCa w/t w ilości 5×10^5. Następnie oceniano dynamikę pojawiania się guzów oraz kinetykę ich wzrostu. W celu oceny mechanizmów indukcji odpowiedzi immunologicznej postanowiono ocenić in situ wpływ poszczególnych rodzajów GMTV na komórki dendrytyczne. Myszy Balb/c otrzymywały w okolicy śródbrzusza, podskórnie 2×10^6 napromienionych (80 Gy) komórek Renca w/t, Renca-IL-6, Renca H-6 zawieszonych w Matrigelu™. Po 7 dniach przy pomocy cytometru przepływowego analizowano komórki naciekające Matrigel.Wyniki i podsumowanieImmunizacja myszy komórkami RenCa-H6 okazała się najbardziej efektywna w porównaniu do komórek RenCa w/t i RenCa-IL-6. Jakkolwiek nie przeciwdziałała wzrostowi guzów. Aktywowane komórki DC naciekały najsilniej komórki RenCa-H6. Efekt protekcyjny wyraźnie korelował z ilością aktywowanych komórek DC naciekających miejsce podania GMTV. Intensywna infiltracja miejsca podania GMTV przez komórki DC o wysokim poziomie aktywacji wskazuje na silną role Hyper-Interleukiny-6 w procesie indukcji funkcjonalnej przeciwnowotworowej odpowiedzi immunologicznej

Humanised xenograft models of bone metastasis revisited: novel insights into species-specific mechanisms of cancer cell osteotropism

The determinants and key mechanisms of cancer cell osteotropism have not been identified, mainly due to the lack of reproducible animal models representing the biological, genetic and clinical features seen in humans. An ideal model should be capable of recapitulating as many steps of the metastatic cascade as possible, thus facilitating the development of prognostic markers and novel therapeutic strategies. Most animal models of bone metastasis still have to be derived experimentally as most syngeneic and transgeneic approaches do not provide a robust skeletal phenotype and do not recapitulate the biological processes seen in humans. The xenotransplantation of human cancer cells or tumour tissue into immunocompromised murine hosts provides the possibility to simulate early and late stages of the human disease. Human bone or tissue-engineered human bone constructs can be implanted into the animal to recapitulate more subtle, species-specific aspects of the mutual interaction between human cancer cells and the human bone microenvironment. Moreover, the replication of the entire "organ" bone makes it possible to analyse the interaction between cancer cells and the haematopoietic niche and to confer at least a partial human immunity to the murine host. This process of humanisation is facilitated by novel immunocompromised mouse strains that allow a high engraftment rate of human cells or tissue. These humanised xenograft models provide an important research tool to study human biological processes of bone metastasis