Donald Trump’s Foreign Policy: Change of Substance or Only of Style?

Artykuł jest wstępną oceną pierwszych miesięcy polityki zagranicznej prezydenta Donalda Trumpa. Autor argumentuje, że wbrew szeroko nagłaśnianym tezom amerykańska polityka zagraniczna nie uległa w tym czasie istotnym zmianom. Trump wykazał większe zdecydowanie wobec wojny domowej w Syrii niż jego poprzednik i zajął bardziej konfrontacyjne stanowisko wobec Korei Północnej, ale w najistotniejszych kwestiach, jak np. polityka wobec Chin czy wobec Rosji, nie uczynił niczego, co uzasadniałoby obawy o kierunek działań Stanów Zjednoczonych w świecie. Z kolei wycofanie się Waszyngtonu z porozumień międzynarodowych (TPP, TTIP) czy też pojawienie się takiej możliwości (NAFTA) to wynik kierowania się przez Trumpa przede wszystkim interesem swego kraju, co jest regułą obowiązującą wszystkich przywódców. Wszystko to sprawia, że w 2017 r. polityka zagraniczna USA odnotowała pewną zmianę stylu jej prowadzenia przy zachowaniu niezmienionej substancji.The article is an initial assessment of the fi rst months of Donald Trump’s foreign policy. The author argues that contrary to widely publicized theses, American foreign policy has not undergone signifi cant changes so far. Trump showed more decisiveness than his predecessor when faced with the civil war in Syria, and took a more confrontational position towards North Korea, but in the most important issues, such as politics towards China or Russia he did not do anything that would justify fears about the direction of American actions in the world. Washington’s withdrawal from international agreements (TPP, TTIP) or the emergence of such a possibility (NAFTA) is the result of Trump’s concern with his own country’s interests, which is what all leaders do. All this means that in 2017, US foreign policy noted a certain change in the style of its conduct while the substance remains unchanged

Zofia Sokolewicz (1932 - 2020)

Wspomnienia przyjaciów, współpracowników i uczniów o śp. prof. Zofii Sokolewicz

Czy polska szkoła ceni dobra rozmowę? Komunikacja interpersonalna w edukacji

Spojrzenie tekstów zebranych w tej książce skierowane jest na sferę międzyosobowego porozumiewania się w szkole. To zwrócenie szczególnej uwagi na pytanie: czy polska szkołą ceni dobrą rozmowę? zakłada naszą, czyli autorów zebranych tutaj prac zgodę co do dwóch twierdzeń. Po pierwsze uważamy, że w procesach szkolnego porozumiewania się pierwszoplanowe miejsce zajmuje wymiar osobowy relacji. Pociąga to za sobą między innymi akcentowanie cech wyróżniających osoby-podmioty budowanych relacji interpersonalnych: refleksyjność, wyjątkowość, zdolność dokonywania wyboru, niemierzalność i adresowalność. Po drugie, sądzimy, iż problematyka międzyosobowego porozumiewania się w interakcjach szkolnych, głównie w relacjach nauczyciel – uczeń, jest z reguły niedoceniana i bagatelizowana, a w uwarunkowaniach polskiej szkoły różnie definiowana i wciąż słabo rozpoznana. Terminem „szkoła” opisujemy różne poziomy kształcenia ogólnego: od szkoły podstawowej, poprzez szkoły gimnazjalne i licealne aż po studia wyższe. Te dwa twierdzenia stanowią jedyne ograniczenie dla autorów biorących udział w tym przedsięwzięciu naukowym i stanowią, jak gdyby, klamrę spinającą budowaną w prezentowanej książce intelektualną „całość”. Poszczególni autorzy, zgodnie z uprawianą przez siebie dyscypliną naukową i własnym uznaniem, kierują uwagę na konkretne aspekty życia szkoły. Część z nas przygląda się przestrzeni klasy szkolnej, inni dokonują oglądu różnych form zajęć pozalekcyjnych, jeszcze inni próbują określić przydatność dobrej komunikacji w działaniach terapeutycznych. Przestrzeń szkolnego koła teatralnego okazuje się nie mniej płodna poznawczo niż sale biblioteki szkolnej czy sfera wzajemnych relacji: nauczyciele – rodzice. Obok prac analizujących aspekt językowy i metodyczny porozumiewania się, są prace akcentujące praktyczny wymiar komunikacji. W prowadzonych rozważaniach analizy o charakterze teoretycznym przeplatają się z refleksją filozoficzną, a nawet dyskursem ideologicznym. Dla przykładu, stanowisko ideologiczne zajmujemy wtedy, kiedy – w większości – uznajemy jako prawdziwe przekonanie, że dobra rozmowa, stanowiąca synonim szkolnego porozumiewania się, jest dla rzeczywistości życia szkoły i skutecznego wypełniania jej misji warunkiem koniecznym. Wypada także dodać, że autorzy prezentowanych prac w nierównym stopniu opanowali sztukę analizy i refleksji naukowej. Wynika stąd zróżnicowanie w poziomie dojrzałości poszczególnych opracowań, które z kolei, pociąga za sobą niejednolity charakter prezentowanych rozważań i czynionych rozstrzygnięć. Prezentowany zbiór rozpraw otwiera studium Mariusza Chołodego pt. Uzgadnianie znaczeń językowych. Z pamiętnika poznańskiego polonisty. Autor zestawia i porównuje dwa różne, chociaż wzajemnie przenikające się kody językowe: „nauczycielski język abstrakcji” i „kod językowy uczniów”. Próbuje odpowiedzieć na pytanie: co ułatwia – a co utrudnia – „dialogiczne spotkanie” tych dwóch kodów? Jakie uwarunkowania determinują szkolną komunikację międzyludzką i jakie potencjalne warunki należy spełnić, by możliwe było „osiągnięcie satysfakcji komunikacyjnej”? Andrzej Twardowski, autor pracy zatytułowanej Diagnozowanie dialogowej kompetencji komunikacyjnej u dzieci z niepełnosprawnością intelektualną przedstawia własny model kompetencji komunikacyjnej. Model diagnozy dialogowej niesie przeformułowanie pojęcia kompetencji komunikacyjnej: tutaj kompetencje oznaczają raczej „to, co jednostka może uczynić za pomocą posiadanych umiejętności”. Autor wykazuje, że model ten może być szczególnie przydatny w praktyce rehabilitacji dzieci niepełnosprawnych intelektualnych. Autorką następnego tekstu, zatytułowanego Mediacje rówieśnicze jako forma rozwiązywania konfliktów w szkole i przeciwdziałanie zachowaniom agresywnym uczniów, jest Elżbieta Leszczyńska. Opierając się na badaniach sondażowych wskazuje ona konsekwencje nieprawidłowych relacji osobowych w szkole i ich powiązanie z niesłabnącymi przejawami przemocy. Jako propozycję rozwiązywania trudnych problemów wychowawczych przedstawia znaną, chociaż słabo rozpowszechnioną w Polsce, metodę mediacji rówieśniczych. Podobny problem „komunikacji jako mediacji” podejmuje Marek Lewicki w rozprawie Licealista w procesie komunikacji edukacyjnej. Głos w dyskusji. Autor stawia pytanie: czy w naszej szkole nauczyciel może być mediatorem, czy też musi poprzestać na roli „czterdziestopięciominutowego mentora”? Pokazuje, że przeformułowanie znaczeń związanych z pojęciem „kompetencji komunikacyjnych” w kierunku „uprawnienia do działania” sprzyjać może urzeczywistnieniu idei „mądrej szkoły”. Zbigniew Augustyński w eseju zatytułowanym Zachowania komunikacyjne w szkole jako środek socjalizacji. O sukcesie szkolnym odnosi problematykę zachowań komunikacyjnych do socjalizacyjnej funkcji systemu szkolnego. Autor spogląda na szkołę jako na swego rodzaju przestań symboliczną, w której komunikacja oparta na Wprowadzenie symbolu i uznaniu społecznym staje się „prawdziwą siłą magiczna”. Zarazem zwraca uwagę na swoisty charakter teorii komunikacyjnych: nie są one autonomiczne w tym sensie, że trudno je interpretować i stosować w oderwaniu od dorobku teorii socjologicznych. Piszący te słowa przedstawia pracę pt. Szepty i krzyki…, czyli o trudach porozumiewania się w szkole. Rozmowy prowadzone między nauczycielem i uczniami autor odnosi do modelu komunikacji interpersonalnej określonego ideą społecznego konstrukcjonizmu Pearce’a i Cronena. By uzyskać odpowiedź na pytanie: czy trud rozmów podejmowanych w polskiej szkole jest owocny?, wnioski z przeprowadzonych analiz porównuje z wynikami badań sondażowych przeprowadzonych w szkołach gimnazjalnych i licealnych. Anna Maria Janiak w szkicu Bezgłośne rozmowy – pytania bez odpowiedzi zastanawia się, co powoduje, że z reguły reakcją na pytanie nauczyciela/wykładowcy jest niezręczna cisza? Z niemałą dozą ironii określa konsekwencje tego stanu rzeczy, a poprzez podjętą analizę problemu przedstawia własny sposób jego rozwiązania. W kolejnym artykule zatytułowanym Komunikacja interpersonalna w szkole: nauczyciel – rodzic jego autorka, Justyna Wiśniewska, podejmuje problematykę relacji nauczyciel – rodzic. Opierając się na klasyfikacji typów psychologicznych Carla Junga, przedstawia model takiego stylu rozmowy nauczycieli z rodzicami, który może być satysfakcjonujący dla obu stron. Przedmiotem dwóch następnych prac jest problematyka barier komunikacyjnych. Marta Holeksa w opracowaniu pt. Komunikacyjna »wojna dwóch światów«. Bariery komunikacyjne w relacjach nauczyciel – uczeń ukazuje kwestię barier komunikacyjnych w perspektywie atmosfery panującej w klasie szkolnej. W przedstawionej analizie próbuje znaleźć drogę wyjścia z tej atmosfery „wzajemnych oskarżeń i antypatii, wzajemnego niezrozumienia i rozmijania się w relacji nauczyciel – uczeń”. Natomiast Monika Majchrzak w tekście Czy można unikać stawiania barier w komunikacji interpersonalnej między nauczycielem i uczniem? odwołuje się do modelu barier zakorzenionego w myśli Thomasa Gordona i Johna Stewarta. W poszukiwaniu sposobu minimalizowania złych konsekwencji „pokusy stawiania barier” autorka odwołuje się do idei słuchania dialogicznego i do umiejętności wiązanych z tzw. Inteligencją emocjonalną. Inne autorki podejmują kwestię wpływu dobrej komunikacji interpersonalnej na wypełnianie przez sztukę teatru jej terapeutycznych funkcji. Anita Stefańska w rozprawie pt. Dialog w przestrzeni estetycznej, czyli o tym, jak wykorzystać proces gry w teatroterapi w rozwijaniu umiejętności komunikacyjnych odpowiada na pytanie: czy dialog w przestrzeni estetycznej (w ramach przedstawienia teatralnego) może sprzyjać wychowaniu i terapii? W swej pracy próbuje wykazać, że „w ramach teatroterapii, w wyniku procesów szukania i odczytywania teatralnych kodów i symboli człowiek zyskuje poczucie wspólnoty, a dzięki temu buduje i dookreśla własną tożsamość”. Z kolei Monika Ulatowska w »Tam, gdzie dzicy nie pożerają misjonarzy«. Komunikacja interpersonalna w teatrze szkolnym odwołuje się do własnych doświadczeń wyniesionych ze współpracy z Ogólnopolskim Forum Teatrów Szkolnych. Autorka interesująco pokazuje mechanizmy teatralnego współdziałania i dialogu między uczniami i nauczycielami, które – skuteczniej niż w klasie szkolnej – budują „mosty zamiast murów”. Ostatnie z zebranych w tym zbiorze opracowań – artykuł Edyty Szelejewskiej i Mariusza Dembińskiego – nosi tytuł Edukacyjna misja bibliotekarza brokertutora w społeczeństwie informacyjnym w kontekście komunikacji interpersonalnych. Próba zarysu zawodu: bibliotekarz brokertutor. Autorzy ukazują optymistyczny obraz biblioteki jutra, a to za sprawą nowego zawodu – bibliotekarza brokertutora, który dysponując dużą wiedzą, kwalifikacjami i umiejętnościami, potrafi przeformułować tradycyjną rolę bibliotekarza na rzecz moderatora edukacyjnych oraz wychowawczych funkcji szkoły i orędownika „kształtowania międzyludzkich relacji w rzeczywistości opartej na wiedzy”. W zamyśle autorów zebranych tekstów winny układać się one w mozaikę-obraz, z którego wyłaniają się odpowiedzi na postawione w tytule książki pytanie – ale ocenę „skuteczności” naszego przedsięwzięcia pozostawiamy Czytelnikom

Ronald Reagan a wyzwania epoki

Z wprowadzenia: "Śmierć Ronalda Reagana w czerwcu 2004 r. zamknęła znaczącą epokę w dziejach Europy i świata. Reagan symbolizował pokolenie polityków, którym przyszło działać w czasach szybkiej dekompozycji dwóch, wydawałoby się niepodważalnych pewników politycznych dominujących po drugiej wojnie światowej w świecie zachodnim. Z polityków tych był tym, który przyczynił się w olbrzymiej mierze do podważenia obu z nich."(...

Open charm measurements in NA61/SHINE at CERN SPS

The measurements of open charm production was proposed as an important tool to investigate the properties of the hot and dense matter formed in nucleus-nucleus collisions as well as to provide the means for model independent interpretation of the existing data on J/ψ suppression. Recently, the experimental setup of the NA61/SHINE experiment was supplemented with a Vertex Detector which was motivated by the importance and the possibility of the first direct measurements of open charm meson production in heavy ion collisions at SPS energies. First test data taken in December 2016 on Pb+Pb collisions at 150A GeV/c allowed to validate the general concept of D0 meson detection via its D0 → π+ + K− decay channel and delivered a first indication of open charm production. The physics motivation of open charm measurements at SPS energies, pilot results on open charm production, and finally, the future plans of open charm measurements in the NA61/SHINE experiment after LS2 are presented

Two-particle correlations in azimuthal angle and pseudorapidity in inelastic p + p interactions at the CERN Super Proton Synchrotron

Results on two-particle ΔηΔϕ correlations in inelastic p + p interactions at 20, 31, 40, 80, and 158 GeV/c are presented. The measurements were performed using the large acceptance NA61/SHINE hadron spectrometer at the CERN Super Proton Synchrotron. The data show structures which can be attributed mainly to effects of resonance decays, momentum conservation, and quantum statistics. The results are compared with the Epos and UrQMD models.ISSN:1434-6044ISSN:1434-605

USTANAWIANIE AMERYKAŃSKIEJ WŁADZY KOLONIALNEJ NA FILIPINACH

Establishing American Colonial Government in thePhilippinesSummaryThe Philippines was the only American colony and its establishmentcaused a fierce debate in the United States on whether this complied withthe principles of American civil society. It was decided that returning thearchipelago to Spain or simply abandoning it was out of the question,and that the USA would retain its sovereignty over the islands whilepreparing the country for independence.This is in fact what happened. After the period of military strugglewith the forces of Emilio Aguinaldo, Americans began what would todaybe described as a nation-building process. Its most important components were the health system and education, along with the training ofadministrative staff, who assumed more and more responsibility. Thiswas in stark contrast with the behaviour of traditional colonial powers.While the process was somewhat slower than expected, and wasinterrupted by the outbreak of World War 2, the Philippines becameindependent soon after the war and the process of transition was conducted in an orderly fashion.The article, the first on the topic in Poland, analyses the successivephases in the building up of American colonial control of the Philippinesand its subsequent withdrawal