Το προφίλ εφήβων αθλητών και αθλητριών αντισφαίρισης ως προς τα ανθρωπομετρικά, φυσιολογικά και λειτουργικά χαρακτηριστικά τους

Η παρούσα μελέτη ασχολήθηκε με το ζήτημα του προφίλ των εφήβων αθλητών και αθλητριών αντισφαίρισης (13-18 ετών) αναφορικά με τα ανθρωπομετρικά, τα φυσιολογικά και τα λειτουργικά χαρακτηριστικά τους. Σκοπός της μελέτης ήταν να διερευνήσει αν τα ανθρωπομετρικά και τα μυοδυναμικά χαρακτηριστικά των αθλητών αντισφαίρισης σχετίζονται με τη βελτίωση της απόδοσή των αθλητών αντισφαίρισης. Στην έρευνα συμμετείχαν 22 αθλητές και αθλητριες αντισφαίρισης από συλλόγους εντός Αττικής ηλικίας 13-18 ετών. Αξιολογήθηκαν τα σωματομετρικά χαρακτηριστικά των δοκιμαζόμενων (σωματική μάζα, σωματικό ανάστημα και μήκος ανοίγματος χεριών) ο δείκτης μάζας σώματος, ο σωματότυπος, η ισοκινητική δύναμη γόνατος, η ισομετρική δύναμη του κορμού, το κατακόρυφο άλμα χωρίς προδιάταση (Squat Jump), ελεύθερο άλμα με προδιάταση (Free Counter Movement), άλμα πτώσης (Drop Jump) άλμα πτώσης στο δεξί πόδι (Drop Jump Right) άλμα πτώσης στο αριστερό πόδι (Drop Jump Left) και άλματα μυϊκής Σκληρότητας (Stiffness). Τέλος, οι αθλητές υποβλήθηκαν σε δοκιμασίες αξιολόγησης της απόδοσης βασικών κινητικών δεξιοτήτων τους (Forehand Drive και το Backhand Drive). Γενικότερα αναφορικά με τα αποτελέσματα βρέθηκε ότι υπάρχει στατιστικά θετική συσχέτιση του ύψους των αθλητών αντισφαίρισης με το άλμα πτώσης, με το άλμα πτώσης στο δεξί πόδι, με το άλμα πτώσης στο αριστερό πόδι, με το ελεύθερο άλμα προφόρτισης και με την μυϊκή σκληρότητα. Επιπλέον, βρέθηκε στατιστικά σημαντική αρνητική συσχέτισης της ενδομορφίας με το ελεύθερο άλμα προφόρτισης και με τον δείκτη αντιδραστικής δύναμης μυϊκής σκληρότητας. Ακόμα, παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική αρνητική συσχέτιση μεταξύ της μεσομορφίας και του δείκτη αντιδραστικής δύναμης της μυϊκής σκληρότητας. Επίσης, παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική αρνητική συσχέτιση μεταξύ της εξωμορφίας με το χρόνο επαφής στη μυϊκή σκληρότητα. Τέλος, βρέθηκε ότι ο χρόνος επαφής στη μυϊκή σκληρότητα συσχετίζεται θετικά με τον δείκτη μάζας σώματος και με την ενδομορφία ενώ με την εξωμορφία συσχετίζεται αρνητικά. Συμπερασματικά, τα αποτελέσματα της έρευνας εστιάζουν στη σημασία ανθρωπομετρικών χαρακτηριστικών, στην ταχύτητα των κτυπημάτων, στην ισχύ των κάτω άκρων και στην ισοκινητική δύναμη που αναπτύσσουν οι αθλητές. Επιπλέον, σύμφωνα με τα ευρήματα αυτής της έρευνας, οι προπονητές θα είναι σε θέση να εντοπίσουν ένα πιθανώς ταλαντούχο αντισφαιριστή με αναπτυγμένα ανθρωπομετρικά χαρακτηριστικά, αξιολογώντας την ισχύ και την ισοκινητική τους δύναμη.The present study addressed the issue of the profile of adolescent tennis athletes (13-18 years old) in terms of their anthropometric, physiological and functional characteristics. The aim of the study was to investigate whether the anthropometric and myodynamic characteristics of tennis athletes are associated with improved performance of tennis athletes. Twenty-two female and male tennis athletes from clubs within Attica, aged 13-18 years old, participated in the study. The subjects' somatometric characteristics (body mass, body stature and arm span length), body mass index, body type, isokinetic knee strength, isometric trunk strength were evaluated, Squat Jump, Free Counter Movement, Drop Jump, Drop Jump Right, Drop Jump Left and Stiffness jumps. Finally, the athletes were given tests to assess their performance of basic motor skills (Forehand Drive and the Backhand Drive). In general, regarding the results, it was found that there was a statistically positive correlation between the height of the tennis athletes and the drop jump, the right foot drop jump, the left foot drop jump, the free forward jump and the muscle stiffness. In addition, a statistically significant negative correlation was found between endomorphism and the free preload jump and the reactive force index of muscle stiffness. Still, a statistically significant negative correlation was observed between intermorphism and the reactive force index of muscle stiffness. Also, a statistically significant negative correlation was observed between exomorphism and contact time in muscle hardness. Finally, it was found that contact time in muscle hardness was positively correlated with body mass index and endomorphism, while it was negatively correlated with exomorphism. In conclusion, the results of this study focus on the importance of anthropometric characteristics, stroke speed, lower limb strength and isokinetic strength developed by athletes. Furthermore, according to the findings of this research, coaches will be able to identify a potentially talented anti-shot putter with developed anthropometric characteristics by evaluating their power and isokinetic strength

Η ψυχολογική διάσταση της αντισφαίρισης- Το εσωτερικό παιχνίδι πίσω από το τένις

Η παρούσα πτυχιακή εργασία πραγματεύεται το θέμα, της ψυχολογικής προετοιμασίας των αθλητών της αντισφαίρισης. Η ψυχολογική προετοιμασία των αθλητών είναι απαραίτητη στο χώρο της αντισφαίρισης για τους εξής παρακάτω λόγους. Οι αθλητές δεν επιτρέπεται να λαμβάνουν συμβουλές κατά τη διάρκεια των αγώνων από τους προπονητές τους, το τένις είναι ένα άθλημα λάθους όπου τα λάθη μετρούν για την επίτευξη του πόντου, στο άθλημα υπάρχει μόνο νίκη ή ήττα καθώς και η χρονική διάρκεια του αγώνα δεν είναι καθορισμένη. Όλοι αυτοί οι παράγοντες συνιστούν την ψυχολογία στο τένις καθοριστικής σημασίας για την εξέλιξη του αθλητή. Η συγκεκριμένη εργασία είναι δομημένη σε πέντε κεφάλαια, μέσα από τα οποία παρουσιάζεται η έννοια της ψυχολογικής προετοιμασίας. Στο πρώτο κεφάλαιο διασαφηνίζεται η σημαντικότητα της αυτοπεποίθησης και της αυτοαποτελεσματικότητας στην απόδοση του αθλητή. Η έννοια της αυτοαποτελεσματικότητας αναφέρεται στην ικανότητα του ατόμου να πιστεύει ότι έχει τη δυνατότητα να εκτελέσει τη σειρά των ενεργειών που απαιτούνται για την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων. Έπειτα στο ίδιο κεφάλαιο αναφέρονται οι μέθοδοι με τους οποίους μπορεί να βελτιωθεί η αυτοπεποίθηση του αθλητή. Αυτοί είναι η δράση με θάρρος και αυτοπεποίθηση, η κατάλληλη γλώσσα του σώματος, ο εντοπισμός των δυνατών σημείων του αθλητή, το κατάλληλο πλάνο δράσης, η διατήρηση της αυτοπεποίθησης ακόμη και όταν ο αντίπαλος είναι ισχυρός. Επίσης, ο αθλητής να φαντάζεται την επιτυχία του κάνοντας χρήση της νοερής απεικόνισης, η παρατήρηση προτύπων προς μίμηση, η αύξηση της αυτοπεποίθησης των αθλητών στα χτυπήματά τους μέσω του συναγωνισμού με καλούς παίκτες αλλά όχι με τέλειους, ο αυτοδιάλογος και τέλος οι προαγωνιστικές ρουτίνες όπως βλέπουμε μέσα από παραδείγματα μεγάλων παικτών του τένις μπορούν να εφαρμοστούν και από κάθε αθλητή για την αύξηση των επιπέδων της αυτοπεποίθησής του. Στο δεύτερο κεφάλαιο της εργασίας γίνεται αναλυτική αναφορά της εφαρμογής της θετικής σκέψης καθώς και του αυτοδιαλόγου των αθλητών της αντισφαίρισης για τη βελτίωση της απόδοσής τους. Στο πρώτο υποκεφάλαιο αναλύεται η σημαντικότητα της θετικής σκέψης και στη συνέχεια αναφέρεται ο τρόπος με τον οποίον μειώνονται οι αρνητικές σκέψεις του αθλητή. Αρχικά, ο αθλητής χρειάζεται να συνειδητοποιήσει το περιεχόμενο των αρνητικών του σκέψεων, έπειτα να τις αντιλαμβάνεται τη στιγμή που εισέρχονται στο μυαλό του και να τις «σταματάει» με μια λέξη όπως «στοπ» και μετέπειτα να τις αντικαθιστά με θετικές λέξεις ή φράσεις. Επίσης, η θετική σκέψη ενισχύεται όταν μειωθούν οι αρνητικές σκέψεις, όταν ο αθλητής επαναλαμβάνει θετικές φράσεις στην καθημερινότητά του, όταν είναι ευγνώμων για τα θετικά στοιχεία του παιχνιδιού του και τέλος όταν ο αθλητής οραματίζεται αυτό που επιθυμεί να πραγματοποιηθεί. Από την άλλη πλευρά, στο δεύτερο υποκεφάλαιο γίνεται αναφορά στον αυτοδιάλογο. Από έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί ο θετικός αυτοδιάλογος αυξάνει την αθλητική απόδοση των αθλητών, ενώ ο αρνητικός τη μειώνει (Kubistant, 1986). Σύμφωνα με τους Zinsser et al. (2010) τα είδη του αυτοδιαλόγου είναι ο διδακτικός αυτοδιάλογος και ο αυτοδιάλογος παρακίνησης. Ο αθλητής χρησιμοποιώντας λέξεις- φράσεις κλειδιά θα είναι σε θέση να μετατρέψει τον αρνητικό αυτοδιάλογο σε θετικό για να αυξήσει την απόδοσή του. Οι ενδεικτικές φράσεις που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τον αθλητή είναι «καλά τα πας», «ήρεμα» και «μπράβο». Συνεχίζοντας, στο τρίτο κεφάλαιο της πτυχιακής αποσαφηνίζεται ο ορισμός της νοερής απεικόνισης και γίνεται αναφορά στα πλεονεκτήματα της μεθόδου αυτής. Συνοπτικά, η νοερή απεικόνιση είναι η ικανότητα του ατόμου να αναπαριστά νοερά μια δραστηριότητα με τη δύναμη του μυαλού του (Block, 1981; Cox, 2002). Στη συνέχεια του κεφαλαίου αναφέρονται τα είδη της νοερής απεικόνισης τα οποία είναι η εσωτερική και η εξωτερική νοερή απεικόνιση. Έπειτα, γίνεται λόγος για τα στοιχεία τα οποία είναι απαραίτητα για μια επιτυχημένη ρουτίνα νοερής απεικόνισης σύμφωνα με τον ερευνητή Butler (1996). Η εργασία συνεχίζεται με ένα παράδειγμα νοερής απεικόνισης που ωφελεί τους αθλητές της αντισφαίρισης. Τέλος, σε αυτό το κεφάλαιο περιγράφονται επτά ασκήσεις νοερής απεικόνισης οι οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τους αθλητές της αντισφαίρισης για τη βελτίωση της ψυχολογίας τους. Το τέταρτο κεφάλαιο περιλαμβάνει την έννοια του άγχους καθώς και τις τεχνικές χαλάρωσης που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη βελτίωση της ψυχολογικής κατάστασης των αθλητών του τένις. Στην αρχή, γίνεται αναφορά στον ορισμό του άγχους στον αθλητισμό και επεξηγούνται βασικοί ορισμοί, όπως του άγχους κατάστασης, του χαρακτηριστικού άγχους, του γνωστικού άγχους καθώς και του σωματικού άγχους. Οι ερευνητές οι οποίοι υποστηρίζουν τη θεωρία του ανεστραμμένου U ισχυρίζονται ότι η διέγερση αυξάνει την απόδοση αλλά αν η διέγερση αυξηθεί πέρα από ένα επιτρεπτό όριο, τότε η επίδοση χειροτερεύει (Broadhurst, 1957; Hebb, 1955). Ύστερα, στην εργασία αναφέρονται οκτώ σημαντικά χαρακτηριστικά τα οποία βοηθούν τους αθλητές να αντιμετωπίσουν το άγχος τους κατά τη διάρκεια των αγώνων (Butler, 1996). Στη συνέχεια, αναλύονται οι παράγοντες οι οποίοι συμβάλλουν στην πρόκληση του άγχους. Σύμφωνα με τον Endler (1978, 1983) οι παράγοντες αυτοί είναι ο φόβος της αποτυχίας, ο φόβος για αρνητική κοινωνική αξιολόγηση, ο φόβος της ανεπάρκειας και η αλλαγή μιας τυπικής ρουτίνας. Μετέπειτα, στο ίδιο κεφάλαιο μελετούνται τα συμπτώματα του άγχους. Τα συμπτώματα του άγχους, σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, μπορεί να είναι οργανικά, κινητικά, φυσιολογικά, συμπτώματα στη ψυχολογία και συμπτώματα συμπεριφοράς. Πιο συγκεκριμένα, στο χώρο της αντισφαίρισης η βασική επίδραση που επιφέρει το άγχος στο σώμα κατά τη διάρκεια ενός αγώνα είναι η ακούσια σύσπαση των μυών. Επίσης, το άγχος μειώνει την ελαστικότητα των μυών μέσω μη ηθελημένων κινήσεων οι οποίες οδηγούν σε ανεπιθύμητα αποτελέσματα. Συνεχίζοντας τη μελέτη στις ψυχολογικές τεχνικές είναι χρήσιμο να γίνει αναφορά στις τεχνικές χαλάρωσης για την αντιμετώπιση του άγχους. Οι τεχνικές χαλάρωσης είναι ποικίλες, αλλά αυτές που αναλύονται στην παρούσα εργασία είναι η αυτογενής εξάσκηση, η προοδευτική νευροµυϊκή χαλάρωση και η τεχνική του ελέγχου της αναπνοής για την επίτευξη της επιθυμητής κατάστασης ηρεμίας. Αρχικά, ακολουθεί σύντομη αναφορά στο τι είναι η αυτογενής εξάσκηση και παρουσιάζεται, στη συνέχεια, μια ενδεικτική άσκηση αυτογενούς εξάσκησης. Στη συνέχεια, δίνεται ο ορισμός της προοδευτικής νευρομυικής χαλάρωσης, επίσης παρέχονται οι βασικές πληροφορίες όσων αφορά τη μέθοδο αυτή και τέλος καταγράφεται ένα παράδειγμα εφαρμογής της συγκεκριμένης μεθόδου. Τέλος, γίνεται λόγος για τη χαλάρωση μέσω της αναπνοής και αναφέρονται βασικές ασκήσεις αναπνοής για τον αθλητή της αντισφαίρισης. Στο πέμπτο και τελευταίο κεφάλαιο της εργασίας αναλύεται η έννοια της προσοχής και της αυτοσυγκέντρωση. Αναφέρονται οι ορισμοί των παραπάνω εννοιών καθώς επίσης αποσαφηνίζεται και η έννοια της επιλεκτικής προσοχής και απαριθμούνται οι παράγοντες οι οποίοι επηρεάζουν την αποτελεσματικότητα της επιλεκτικής προσοχής, σύμφωνα με τον Jones (1973). Αρχικά, παρουσιάζονται οι διαστάσεις της προσοχής, μέσα από παραδείγματα από το χώρο της αντισφαίρισης. Οι διαστάσεις της προσοχής είναι η πλατιά εξωτερική, η στενή εξωτερική, η πλατιά εσωτερική και η στενή εσωτερική. Στη συνέχεια διασαφηνίζονται οι τρόποι με τους οποίους μπορεί να βελτιωθεί η αυτοσυγκέντρωση του αθλητή. Οι τεχνικές αυτές είναι οι τεχνικές χαλάρωσης, οι ρουτίνες εκτέλεσης, ο αυτοδιάλογος, η νοερή εξάσκηση και τέλος η εξάσκηση της συγκέντρωσης της προσοχής με τη μέθοδο του πίνακα των τυχαίων αριθμών. Κλείνοντας, παρατίθενται ασκήσεις οι οποίες μπορούν να εφαρμοστούν κατά τη διάρκεια της προπόνησης στο τένις οι οποίες συμβάλλουν στη βελτίωση της αυτοσυγκέντρωσης του αθλητή. Η πλούσια βιβλιογραφία συνέβαλλε ουσιαστικά στην ανάλυση και στη διερεύνηση του θέματος καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η ψυχολογική προετοιμασία ωφελεί τους αθλητές της αντισφαίρισης να μεγιστοποιήσουν την αθλητική τους απόδοση.n

Protease-catalysed synthesis and hydrolysis on solid supports

EThOS - Electronic Theses Online ServiceGBUnited Kingdo

The interaction of chromium (VI) with macrophages : Depletion of glutathione and inhibition of glutathione reductase

There are reports of alterations in the number and functions of the cells of the immune system in patients with metal-on-metal (MOM) orthopaedic implants. These effects have been correlated with elevated chromium levels in the patients' blood. We have investigated the interactions of clinically relevant concentrations of Cr VI with macrophages in vitro, and the mechanisms responsible for its toxicity. Cr VI causes a concentration dependent decrease in macrophage viability above 1 microM as measured by the MTT and Neutral Red assays. This falls well within the range of circulating chromium serum concentrations measured in patients with MOM. Intracellular reduced glutathione (GSH) levels fall as a result, and most of the loss (86%) is accounted for by oxidation to the dimer, GSSG. Prior depletion of GSH does not sensitise the cells to Cr VI toxicity, implying that it is not involved in protecting the cells against the effects of Cr VI. During the metabolism of Cr VI, glutathione reductase activity is inhibited. In contrast, the activities of catalase and superoxide dismutase are not significantly altered. Prior inhibition of glutathione reductase activity protects against the toxicity of Cr VI to a significant extent, suggesting that it reduces Cr VI to a toxic metabolite

Distribution of metal released from cobalt-chromium alloy orthopaedic wear particles implanted into air pouches in mice

Metal-on-metal hip replacement implants generate wear debris and release ions both locally and systemically in patients. To investigate dissemination of metal, we determined blood and organ levels of cobalt (Co), chromium (Cr), and molybdenum (Mo) following the implantation of Co–Cr alloy wear debris in mice using skin pouches as a model system. We observed increased metal levels in blood for up to 72 h; the levels of Co were highest and remained elevated for 7 days. Co levels were elevated in all organs studied (liver, kidney, spleen, lung, heart, brain, and testes), with the peak at 48 h; highest levels were measured in liver and kidney (838.9 ± 223.7 ng/g in liver, and 938.8 ± 131.6 ng/g in kidney). Organ Cr levels were considerably lower than Co levels, for example, Cr in kidney was 117.2 ± 12.6 ng/g tissue at 48 h. Co is more mobile than Cr, reaching higher levels at earlier time points. This could be due to local tissue binding of Cr. Exposure to Co–Cr particles in vivo altered antioxidant enzyme expression and activities. We observed induction of catalase protein in the liver and glutathione reductase (GR) and peroxidase (GPx) proteins in the spleen. Activities of catalase and GPx in the liver were significantly increased while that of GR was decreased in the kidney. Organs of mice with Co–Cr particle implantation were exposed to increased metal levels capable of inducing reactive oxygen species scavenging enzymes, suggesting the tissue may be subjected to oxidative stress; however, the overall antioxidant defence system was not markedly

Changes in protein expression associated with chronic in vitro exposure of hexavalent chromium to osteoblasts and monocytes: a proteomic approach

Cr (VI) is a well-recognized environmental toxin and carcinogen. It is known to be released from orthopedic metal implants in-situ by biocorrosion and is speculated to play a role in periprosthetic osteolysis. It is hence essential to understand its long-term biological effects. We have assessed the in vitro responses of osteoblasts and monocytes to chronic exposure (3 weeks) to Cr (VI), at concentrations that have been measured in patients with metal implants, using two-dimensional gel electrophoresis. Cr (VI) exposure resulted in a differential time-dependent regulation of glycolytic, stress, and cytoskeletal proteins. The proteins that have been found to be altered in expression play an essential role in normal cellular functioning such as energy metabolism, cell signaling, and proliferation. The results highlight the complex molecular changes that occur in both cell types with long-term exposure to Cr and may be useful in establishing a series of clinically useful biomarkers to monitor long-term use of metallic implants

Comparative chronic in vitro toxicity of hexavalent chromium to osteoblasts and monocytes

There is increasing concern regarding the long-term biological effects of exposure to low concentrations of metal ions, particularly chromium, in patients following implantation of metal-on-metal hip prostheses. To investigate this, we have evaluated the chronic in vitro response to clinically relevant concentrations of chromium VI in osteoblasts and monocytes over a 4-week period in continuous culture. The cell viability, intracellular reduced glutathione content, glutathione reductase activity and expression, and expression of glutamate cysteine ligase were monitored in both cell types. Monocytes were more susceptible to the toxicity of the metal, and at the end of 4 weeks exposure to 0.5 M Cr VI, the protein content of cultures had declined to 23.4% ± 1.0% of control cultures. Both cell types demonstrated temporal increases in reduced glutathione levels, glutathione reductase activity, and glutamate cysteine ligase expression. Only osteoblasts showed a transcriptional increase in reductase expression. Data suggest that both cell types mount an adaptive response to chronic exposure to Cr VI, but this is more potent in osteoblasts, and results in the relative resilience of this cell type to the effects of Cr VI on cell viability