Pedagogue in Therapy and Care Work with Person with Dementia

This paper is concerned with the new issue in pedagogical reflection, the role of pedagogue in therapy and care work with people suffering from dementia. The topic was analysed from a theoretical and practical perspective. Foundations for pedagogical work with persons with dementia and their caregivers described in geragogical concepts (integrative geragogy, dementagogy, personalistic geragogy, person-centred care) were the point of reference for the view on pedagogue arising from the preliminary study conducted in three care facilities. An integral approach to care and therapy in dementia was partially fulfilled in the examined environments, as reflected by the staff’s attitudes to those with dementia and their care from across diverse organisational limitations.Pedagog w pracy terapeutycznej i opiekuńczej z osobą cierpiącą na demencjęArtykuł dotyczy nowego zagadnienia w refleksji pedagogicznej – roli pedagoga w terapii i opiece osób z demencją. Temat został zanalizowany w perspektywie teoretycznej i praktycznej. Podstawy pracy pedagogicznej z osobami z demencją zawarte w koncepcjach geragogicznych (geragogika integratywna, dementagogika, geragogika personalistyczna, opieka skoncentrowana na osobie) stanowią punkt odniesienia dla obrazu pracy pedagoga wynikającego z badań wstępnych przeprowadzonych w trzech placówkach opiekuńczych. Integralne podejście do opieki i terapii jest częściowo realizowane w badanych środowiskach. Znajduje odzwierciedlenie w postawach personelu wobec osób chorych oraz opieki, napotyka jednak różnego rodzaju ograniczenia organizacyjne

Możliwości, ograniczenia i wyzwania rozwoju osób w podeszłym wieku: perspektywa filozofii i pedagogiki personalistycznej

The aim of the article is to present the perspective of human development in aging, its chances, limitations and challenges, including individual and contemporary social context. The assumed interpretative standpoint is personalistic philosophy and pedagogy that enables to derive the thesis about the possibility of lifelong human development, including the old age, and the need to support the person in it. The foundation for the development in aging is ontological and axiological structure of a person. The way of its accomplishment is indicated by subjective actions and its specificity is described by the developmental antinomy between spiritual and physical dimension of the elderly person's life. Old age is full of brightness and shadows resulting from psychophysical changes, existential situations and social attitudes that condition the developmental possibilities. The basis of their fulfillment is a conscious acceptance of the aging process – old age regains its sense and meaning when it is recognized, affirmed and valued on individual and social level. However, the human development in aging is highly individualized and depends on inner openness for changes and  readiness to resolve crises specific for that period of life. Critical analysis presented in the article reflects an interdisciplinary approach based on hermeneutic interpretation of scientific and popular texts from the field of philosophy, pedagogy, psychology and other social sciences that undertake the problem of  aging and human development.Celem artykułu jest prezentacja perspektywy – możliwości, ograniczeń i wyzwań – rozwoju człowieka starszego w wymiarze indywidualnym i w aktualnym kontekście społecznym. Przyjętą optyką interpretacyjną jest personalistyczna filozofia i pedagogika, pozwalające na wysunięcie tezy mówiącej o możliwości rozwoju człowieka przez całe życie (w tym w starości) oraz potrzebie wspierania go w tym procesie. Podstawę rozwoju w starości stanowi ontyczna i aksjologiczna struktura osoby, sposób realizacji wyznacza podmiotowe działanie, a specyfikę określa antynomia rozwojowa, zaznaczająca się między wymiarem duchowym i cielesnym w życiu człowieka starszego. Starość jest pełna blasków i cieni wynikających ze zmian psychofizycznych organizmu, sytuacji egzystencjalnych oraz postaw społecznych, warunkujących w istotny sposób możliwości rozwojowe. Podstawą ich realizacji jest świadoma akceptacja procesu starzenia się – starość odzyskuje swój sens i znaczenie, gdy jest poznana, uznana i dowartościowana w wymiarze indywidualnym i społecznym. Ostatecznie jednak realizacja wyzwań rozwojowych jest kwestią wysoko zindywidualizowaną opartą na wewnętrznej gotowości do zmian i pokonywania kryzysów starości. Dokonana krytyczna analiza ma charakter interdyscyplinarny i oparta jest o kwerendę tekstów naukowych i popularnych z zakresu filozofii, pedagogiki, psychologii i innych nauk społecznych dotyczących problematyki starości i rozwoju człowieka w podeszłym wieku

Prevalence of latent infection with Mycobacterium tuberculosis in Mazowieckie province using interferon gamma release assay after stimulation with specific antigens ESAT-6 and CFP-10

Wstęp: W Polsce na gruźlicę zapada rocznie około 8000 osób. Osoby zakażone prątkiem gruźlicy są obciążone ryzykiem zachorowania, które wynosi do 10% w ciągu całego życia i jest największe w ciągu pierwszych 2 lat po zakażeniu. Wykrywanie zakażenia u osób, u których nie doszło jeszcze do rozwoju choroby pozwala na podejmowanie działań profilaktycznych, których celem jest zapobieganie zachorowaniu i przerwanie transmisji zakażenia. Określenie odsetka populacji zakażonej gruźlicą ma podstawowe znaczenie w prognozowaniu liczby zachorowań. Materiał i metody: W grupie 700 zdrowych dorosłych mieszkańców województwa mazowieckiego w różnym wieku zbadano częstość występowania zakażenia gruźlicą za pomocą odczynu tuberkulinowego (OT) i testu wydzielania interferonu gamma (IFN&#947;) pod wpływem antygenów swoistych dla Mycobacterium tuberculosis. Używano testu QuantiFERON®- -TB-Gold In Tube (QFT). Wszyscy badani byli szczepieni przeciwko gruźlicy zgodnie z obowiązującym w Polsce kalendarzem szczepień. Wyniki: Wykazano, że dodatni wynik QFT występował znacznie rzadziej (23,3%) niż dodatni wynik OT (50,3%). Częstość występowania dodatniego wyniku QFT była zależna od wieku, zgodna z tendencją do zapadalności na gruźlicę, najwyższa w grupie osób powyżej 60. roku życia (48,8%), a najniższa w grupie osób młodych, do 24. roku życia (7,1%). Dodatni wynik OT stwierdzano najczęściej (> 50%) w najmłodszej grupie wiekowej, o najmniejszym wskaźniku zapadalności. W grupie osób powyżej 60. roku życia, w której zapadalność jest najwyższa, OT był dodatni u 33,8% osób. Zgodność wyników OT i testu QFT w całej badanej grupie była bardzo mała, wartość kappa wynosiła 0,198. Częstość występowania zakażenia gruźlicą wśród pracowników służby zdrowia mierzona za pomocą testu QFT była istotnie wyższa niż u osób spoza tej grupy (32,2% v. 20,4%, p < 0,01). Wnioski: Zakażenie prątkiem gruźlicy stwierdzono u około 1/4 badanej populacji województwa mazowieckiego. Test QFT jest lepszym narzędziem do wykrywania zakażenia niż OT, gdyż częstość wyników dodatnich zwiększa się wraz z wiekiem badanych, zgodnie z narastaniem wskaźnika zapadalności na gruźlicę. Zgodność obu testów jest niska. Pracownicy służby zdrowia są częściej zakażeni prątkiem gruźlicy niż inne osoby. Pneumonol. Alergol. Pol. 2011; 79, 6: 407&#8211;418Introduction: Over 8000 cases of tuberculosis (TB) are diagnosed annually in Poland. People infected with Mycobacterium tuberculosis (MTB) have a risk of active disease around 10% during whole life, the risk is biggest in the first two years after infection. Recognizing infection before TB disease occurred enables prophylaxis against its activation and ceases transmission of infection. Knowledge about proportion of infected people in the population is crucial to predict the number of new cases of active disease. Material and methods: Prevalence of latent TB infection (LTBI) was tested in 700 healthy adult inhabitants of Mazovia Region in different age groups, using both tuberculin skin test (TST) and interferon gamma release assay (IGRA). Commercial test QuantiFERON®-TB-Gold In Tube (QFT) was used. All participants were mandatory BCG vaccinated according to Polish vaccination schedule. Results: Twenty three per cent of participants tested positively for QFT, which was significantly less than positive results of TST (50.3%). Prevalence of positive QFT result increased with age, as does the incidence of TB in Poland. Positive QFT was most frequent in the oldest age group (48.8%) and rare in the youngest (7.1%). On the contrary, positive TST occurred more often in younger participants (45%), who rarely suffer from TB. Among people over 60, who have the highest TB incidence rate, only 33.8% tested positively with TST. Concordance between both tests was low, with kappa value 0.198. Prevalence of LTBI defined as positive QFT among health care workers (HCW) was significantly higher than in other participants (32.2% v. 20.4%, p < 0.01). Conclusions: LTBI was diagnosed in 23.3% of tested population of Mazovia Region. QFT is a better tool for diagnosing LTBI as it shows positive correlation with age, the same as incidence of TB disease does. Concordance between both tests is low. Prevalence of LTBI in HCW is higher than in other participants. Pneumonol. Alergol. Pol. 2011; 79, 6: 407&#8211;41

Interstitial lung disease in patients with primary biliary cirrhosis

Pierwotna żółciowa marskość wątroby (PBC) jest przewlekłą chorobą o podłożu autoimmunologicznym i niejasnej etiologii. Choroba dotyczy przede wszystkim kobiet w średnim wieku i charakteryzuje się postępującym uszkodzeniem wewnątrzwątrobowych dróg żółciowych, co w konsekwencji doprowadza do zastoju żółci. Przeciwciała przeciwmitochondrialne (AMA), w większości złożone z immunoglobulin klasy G i M, są serologicznym wykładnikiem choroby. Wysoce specyficzne dla PBC są AMA M2, ich czułość wynosi 54&#8211;98% w zależności od zastosowanej metody diagnostycznej. PBC często towarzyszą inne choroby o podłożu autoimmunologicznym tj. zespół Sjögrena, zapalenia tarczycy, reumatoidalne zapalenie stawów, zapalenie skórno- i wielomięśniowe. Choroba śródmiąższowa płuc (ILD) może również towarzyszyć PBC, ale częstość jej występowania i charakter zmian płucnych nie są dobrze poznane. W pracy przedstawiono 4 kobiety w średnim wieku chore na PBC z towarzyszącymi zmianami śródmiąższowymi w płucach. U trzech pacjentek charakter zmian płucnych potwierdzono badaniem histologicznym. W dwóch przypadkach rozpoznano zmiany o charakterze odczynu sarkoidalnego, w jednym &#8212; limfocytarne śródmiąższowe zapalenie płuc. U jednej chorej rozpoznano śródmiąższowe włóknienie płuc na podstawie danych glutamyloklinicznych i typowego obrazu radiologicznego. Z powodu zaburzeń w badaniach czynnościowych płuc wszystkie pacjentki były leczone prednizonem, u jednej dodatkowo wdrożono leczenie azatiopryną. Uzyskano dobry efekt leczenia we wszystkich przypadkach.Primary biliary cirrhosis (PBC) is a chronic autoimmune disorder of unknown etiology. The disease affects middle-aged women and is characterized by the destruction of the intralobular bile ducts that causes consequent cholestasis. AMA is a hallmark of PBC, composed mostly of IgG and IgM class. The M2 antibody is the most specific one, with sensitivity range of 54&#8211;98% depending on type of test used. PBC is often accompanied by other autoimmune diseases, such as Sjögrens syndrome, thyroiditis, rheumatoid arthritis, dermatomyositis, polymyositis. Interstitial lung disease (ILD) has been reported in patients with primary biliary cirrhosis but its frequency and nature are poorly understood. We report pulmonary involvement in the course of PBC in 4 middle-aged women. Histopatological examination of lung specimens was available in three patients: two presented with sarcoid &#8212; like granulomas, one with lymphocytic interstitial pneumonia (LIP). In one patient the diagnosis of pulmonary fibrosis was based on clinical and radiological features. Because of abnormal pulmonary function tests (PFT) results all the patients were treated with prednisone, one, additionally with azathioprine. The treatment was successful in all of the patients

Interstitial lung disease in patients with polymyositis and dermatomyositis — report of three cases

Zapalenia wielomięśniowe (PM) i skórno-mięśniowe (DM) należą do układowych chorób tkanki łącznej charakteryzujących się osłabieniem siły mięśni proksymalnych oraz zajęciem różnych narządów wewnętrznych, w tym często płuc. Do zmian płucnych w przebiegu PM/DM należą: zapalenia naczyń z rozlanym krwawieniem pęcherzykowym oraz choroba śródmiąższowa płuc (ILD), która jest najczęstszą płucną manifestacją PM/DM, a jej występowanie znacznie pogarsza przebieg choroby i rokowanie. Patogeneza zmian śródmiąższowych w płucach nie jest dokładnie znana, wiadomo że dużą rolę w jej etiologii odgrywają mechanizmy autoimmunologiczne. Nie zaobserwowano związku między ciężkością choroby układowej tkanki łącznej a wystąpieniem zmian w płucach. Choroba śródmiąższowa płuc może się ujawnić w każdym momencie trwania choroby zapalnej mięśni, czasami wyprzedza jej objawy i rozpoznanie. Częstość wykrywania zmian śródmiąższowych w płucach zwiększa się wraz z czułością zastosowanych metod diagnostycznych — „złotym standardem” jest tomografia komputerowa płuc o wysokiej rozdzielczości. Lekiem pierwszego wyboru w leczeniu choroby śródmiąższowej płuc w przebiegu PM/DM są glikokortykosteroidy. W niniejszym artykule przedstawiono przypadki 3 mężczyzn w średnim wieku, chorych na PM/DM, z towarzyszącymi zmianami śródmiąższowymi w płucach, każdy o innym przebiegu klinicznym i obrazie zmian radiologicznych. U wszystkich chorych wykonano badania obrazowe (radiogram i tomografię komputerową klatki piersiowej) oraz czynnościowe układu oddechowego. U wszystkich pacjentów charakter zmian płucnych potwierdzono badaniem histologicznym. U dwóch chorych rozpoznano niespecyficzne śródmiąższowe zapalenie płuc, u jednego — organizujące się zapalenie płuc z odczynem sarkoidalnym w okolicznych węzłach chłonnych. Z powodu zaburzeń w badaniach czynnościowych płuc, wszyscy pacjenci leczeni byli prednizonem, u dwóch chorych dodatkowo wdrożono leczenie azatiopryną lub cyclofosfamidem z dobrym efektem.Polymyositis (PM) and dermatomyositis (DM) are connective tissue diseases (CTD) characterized by proximal muscle weakness along with changes in various internal organs, with the lungs most frequently involved. Presentation of the disease in the lungs comprises diffuse alveolar haemorrhage due to vasculitis and interstitial lung disease (ILD), which is the most frequent manifestation of CTD in the lungs and worsens the outcome and prognosis. The mechanisms involved in the ILD are not fully known, but the role of autoimmune response is unquestioned. No relationship between the severity of CTD and the changes in the lungs was observed. ILD may present at any time in the course of CTD, sometimes before the signs and symptoms of myositis occur. The more accurate imaging methods are, the more frequently changes in the lungs are detected. High resolution computed tomography (HRCT) is a gold standard in ILD imaging. Treatment of PM/DM-related ILD relays on systemic glucocorticosteroids as the first choice drugs. We present three cases of PM/DM-related ILD in middle-aged men, with a different clinical and radiological presentation. In all cases, apart from imaging (plain X-ray and HRCT of the chest) and pulmonary function tests, histological evaluation of lung changes was performed. In two cases non-specific interstitial pneumonitis (NSIP) was diagnosed, and in the third — organizing pneumonia along with sarcoid changes in the lymph nodes. Because of decreased pulmonary function all patients were treated with systemic corticosteroids and two of them additionally with azathioprine or cyclophosphamide, and the outcome was good in all of them

The impact of COVID-19 on the lives of community- dwelling people with dementia and informal carers in the context of using the social and medical services – a qualitative study

Background: Older people with dementia are particularly at risk of COVID-19, whilst still little is known about the indirect impact of the Pandemic on the lives of those living with and caring for someone with dementia. The aim of this study was to investigate the impact of the Pandemic on the lives of people with dementia and their informal carers in the context of using social and medical services in Poland. Methods: A qualitative thematic analysis of semi-structured interviews with people with dementia (n = 5) and informal carers (n = 21) was performed. Interviews were collected between June and August 2020 via phone after the first wave of COVID-19 in Poland. Data were analysed using NVivo software by four team members. Results: Three overarching themes emerged: (1) Care re-organization; (2) Psychological responses; (3) Emerging needs. The factor underlying all these elements were a reliance on other people. Regardless of the type of support (informal or formal), a sense of presence of others and maintaining mutual contacts displayed as crucial elements influencing the well-being of people with dementia and informal carers. Conclusions: Social support and engagement are vital to the ongoing health and wellbeing of people living with dementia and their informal carers. Services need sustaining to provide ongoing provision to those living with dementia to reach pre-pandemic levels, if not better. Within the post-pandemic environment people with dementia and their informal carers need reassurance that they can rely on external institutional and social support able to meet their need

Does the Community-based Combined Meeting Center Support Programme (MCSP) Make the Pathway to Day-care Activities Easier for People Living with Dementia? A Comparison Before and After Implementation of MCSP in Three European Countries

The "pathway to care" concept offers a helpful framework for preparing national dementia plans and strategies and provides a structure to explore the availability and accessibility of timely and effective care for people with dementia and support for their informal carers. Within the framework of the JPND-MEETINGDEM implementation project the pathways to regular day-care activities and the Meeting Centers Support Programme (MCSP), an innovative combined support form for people with dementia and carers, was explored. An exploratory, descriptive, qualitative, cross-country design was applied to investigate the pathways to day care in several regions in four European countries (Italy, Poland, United Kingdom, and the Netherlands). Before implementation of MCSP, of the four countries the United Kingdom had the most structured pathway to post-diagnostic support for people with dementia. MCSP introduction had a positive impact on the pathways to day-care activities in all countries. MCSP filled an important gap in post-diagnostic care, increasing the accessibility to support for both people with dementia and carers. Key elements such as program of activities, target group, and collaboration between healthcare and social services were recognized as success factors. This study shows that MCSP fills (part of) the gap between diagnosis and residential care and can therefore be seen as a pillar of post-diagnostic care and support. Further dissemination of Meeting Centers in Europe may have a multiple impact on the structure of dementia services in European countries and the pathways to day care for people with dementia and their carer(s)

Sense of happiness in Polish patients with multiple sclerosis

Introduction. Happiness is crucial to patient well-being and their acceptance of their disease. The aim of this study was to assess the sense of happiness in persons with multiple sclerosis (PwMS), compare it to the level of happiness in patients with other neurological conditions, and determine which factors affect the sense of happiness in PwMS. Material and methods. Five hundred and eighty-nine PwMS and 145 control subjects (post-stroke patients with chronic pain syndromes and neuropathies) were included in the study. Due to the differences between the groups in terms of demographic variables, an adjusted group of PwMS (n = 145) was selected from the entire group of PwMS. All patients were assessed using the Oxford Happiness Questionnaire (OHQ), the Satisfaction with Life Scale (SLS), and the Family APGAR Questionnaire. Based on regression analysis, the study examined which variables affected the level of happiness in the groups. Results. Analysis of the OHQ scores showed that PwMS had a lower sense of happiness compared to the control group in the overall score [113.21 (25–42) vs. 119.88 (25–49), respectively; p = 0.031] and the subscales (OHQ subscale 1 — 54.52 vs. 57.84, respectively; p = 0.027; subscale 2 — 35.61 vs. 37.67; respectively; p = 0.044). Based on linear regression analysis, life satisfaction (β = 0.40; p &lt; 0.001), positive orientation (β = 0.32; p &lt; 0.001), and primary education (β = 0.08; p = 0.009) were the most significant predictors of a higher level of happiness in PwMS. Similar results were found in the control group. Conclusions. The sense of happiness in PwMS was lower than in patients with other conditions. The most important factors influencing happiness included life satisfaction and positive orientation. Influencing these predictors should be the aim of psychological interventions, especially in patients with a reduced sense of happiness

Chances, Limitations and Challenges of the Development of the Elderly: Perspective of Personalistic Philosophy and Pedagogy

Celem artykułu jest prezentacja perspektywy – możliwości, ograniczeń i wyzwań – rozwoju człowieka starszego w wymiarze indywidualnym i w aktualnym kontekście społecznym. Przyjętą optyką interpretacyjną jest personalistyczna filozofia i pedagogika, pozwalające na wysunięcie tezy mówiącej o możliwości rozwoju człowieka przez całe życie (w tym w starości) oraz potrzebie wspierania go w tym procesie. Podstawę rozwoju w starości stanowi ontyczna i aksjologiczna struktura osoby, sposób realizacji wyznacza podmiotowe działanie, a specyfikę określa antynomia rozwojowa, zaznaczająca się między wymiarem duchowym i cielesnym w życiu człowieka starszego. Starość jest pełna blasków i cieni wynikających ze zmian psychofizycznych organizmu, sytuacji egzystencjalnych oraz postaw społecznych, warunkujących w istotny sposób możliwości rozwojowe. Podstawą ich realizacji jest świadoma akceptacja procesu starzenia się – starość odzyskuje swój sens i znaczenie, gdy jest poznana, uznana i dowartościowana w wymiarze indywidualnym i społecznym. Ostatecznie jednak realizacja wyzwań rozwojowych jest kwestią wysoko zindywidualizowaną opartą na wewnętrznej gotowości do zmian i pokonywania kryzysów starości. Dokonana krytyczna analiza ma charakter interdyscyplinarny i oparta jest o kwerendę tekstów naukowych i popularnych z zakresu filozofii, pedagogiki, psychologii i innych nauk społecznych dotyczących problematyki starości i rozwoju człowieka w podeszłym wieku.The aim of the article is to present the perspective of human development in aging, its chances, limitations and challenges, including individual and contemporary social context. The assumed interpretative standpoint is personalistic philosophy and pedagogy that enables to derive the thesis about the possibility of lifelong human development, including the old age, and the need to support the person in it. The foundation for the development in aging is ontological and axiological structure of a person. The way of its accomplishment is indicated by subjective actions and its specificity is described by the developmental antinomy between spiritual and physical dimension of the elderly person's life. Old age is full of brightness and shadows resulting from psychophysical changes, existential situations and social attitudes that condition the developmental possibilities. The basis of their fulfillment is a conscious acceptance of the aging process – old age regains its sense and meaning when it is recognized, affirmed and valued on individual and social level. However, the human development in aging is highly individualized and depends on inner openness for changes and  readiness to resolve crises specific for that period of life. Critical analysis presented in the article reflects an interdisciplinary approach based on hermeneutic interpretation of scientific and popular texts from the field of philosophy, pedagogy, psychology and other social sciences that undertake the problem of  aging and human development

Star polymers as a model delivery system for drugs and nucleic acids: synthesis, structure and dynamics of cationic star polymers based on poly (ethylene glycol)

Wydział Fizyki: Centrum NanoBioMedyczneObecnie odnotowuje się rosnącą liczbę chorób genetycznych wynikających z niezdrowego trybu i środowiska życia. Rozwiązania problemów współczesnego świata w tej materii upatruje się w terapii genowej. W celu umożliwienia kwasowi nukleinowemu dostanie się do wnętrza komórki niezbędne jest użycie układu transportującego (wektora, nośnika) dla efektywnego transportu i uwalniania dostarczonej zawartości. Celem niniejszej pracy było zaprojektowanie, synteza i badania kationowych, degradowalnych polimerów gwiaździstych na bazie poli(glikolu etylenowego) oraz określenie właściwości zsyntetyzowanych polimerów gwiaździstych, pod kątem wykorzystania ich jako modelowych układów do dostarczania leków i kwasów nukleinowych. Analiza wyników przeprowadzonych badań wykazała, że w procesie syntezy otrzymano polimery o architekturze gwiazdy z wbudowanymi mostkami dwusiarczkowymi i kationowym składnikiem oraz biokompatybilnymi ramionami PEG. Badane układy zostały kompleksowo zbadane za pomocą metod magnetycznego rezonansu jądrowego, różnicowej kalorymetrii skaningowej i badań mikroskopowych (TEM, SEM, POM). Testy cytotoksyczności tych układów wykazały, że cechuje je wysoka biokompatybilność, a badania transfekcji wykazały, że badane polimery wydajnie dostarczają NA do komórek. Reasumując stwierdzono, że przeprowadzona synteza z zastosowaniem metody ATRP pozwoliła uzyskać kationowe, biodegradowalne polimery gwiaździste, których właściwości fizykochemiczne czynią je obiecującymi kandydatami do zastosowania w terapii genowej, jako niewirusowe wektory do transportu kwasów nukleinowych.Nowadays, our lifestyle and from the external environment on our bodies, many genetic diseases have appeared in recently. The method where nanoparticles are used as modern vectors for transfection is known as gene therapy. Recent studies have focused on finding carriers that prevent electrostatic repulsion between the cell membrane and NAs and lead to an increase in NA permeability in the cell. The aim of this research is first to obtain and then characterize new, efficient, biocompatible, and degradable polymeric carriers for NA delivery and afterwards determine the possibility of using them as vehicles for nucleic acids delivery systems. Promising candidates in this field are star polymers with multiple arms joined to a centrally located core, having functions either on the periphery or in the core. The study involves the polymerization (by ATRP method) of poly (ethylene glycol) (PEG)-based star polymers with cationic moieties and degradable core. Their structural characteristics were characterized by differential scanning calorimetry, nuclear magnetic resonance, NMR diffusion, dynamic light scattering, microscopic techniques such as SEM, TEM, POM as well as biological tests (to determine cytotoxicity and transfection efficiency). The study of the complexes made from the star polymers with the nucleic acids showed that the tested polymers form complexes sufficiently stable to deliver DNA into cells and exhibit low cytotoxicity. Combined results of carried out measurements have allowed us to select the most suitable and promising candidates as nonviral vectors for gene therapy