Right subclavian double steal syndrome: a case report

This is an Open Access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution Licens

Increased expression of endothelial lipase in symptomatic and unstable carotid plaques

The aim of this study was to evaluate endothelial lipase (EL) protein expression in advanced human carotid artery plaques (HCAP) with regard to plaque (in)stability and the incidence of symptoms. HCAP were collected from 66 patients undergoing carotid endarterectomy (CEA). The degree of plaque (in)stability was estimated by ultrasound and histology. In HCAP sections, EL expression was determined by immunostaining and the intensity was assessed on a semi-quantitative scale (low: <25%, high: >25% positive cells). Monocytes and macrophages in adjacent HCAP sections were stained with a CD163 specific antibody. High EL staining was more prevalent in histologically unstable plaques (in 33.3% of fibrous plaques, 50% of ulcerated non-complicated plaques and 79.2% of ulcerated complicated plaques; χ2 test, p = 0.004) and in the symptomatic group (70.8 vs. 42.9% in the asymptomatic group; χ2 test, p = 0.028). The majority of EL immunostaining was found in those HCAP regions exhibiting a strong CD163 immunostaining. EL in HCAP might be a marker and/or promoter of plaque instability and HCAP-related symptomatology

Carotid artery plaque composition : Relationship to clinical presentation and ultrasound B-mode imaging

Objective: To correlate B-mode ultrasound findings to carotid plaque histology. Design: European multicentre study (nine centres). Material and Methods: Clinical presentation and risk factors were recorded and preoperative ultrasound Duplex scanning with special emphasis on B-mode imaging studies was performed in 270 patients undergoing carotid endarterectomy. Perioperatively macroscopic plaque features were evaluated and the removed specimens were analysed histologically for fibrous tissue, calcification and 'soft tissue' (primarily haemorrhage and lipid). Results: Males had more soft tissue than females (p = 0.0006), hypertensive patients less soft tissue than normotensive (p = 0.01) and patients with recent symptoms more soft tissue than patients with earlier symptoms (p = 0.004). There was no correlation between surface description on ultrasound images compared to the surface judged intraoperatively by the surgeon. Echogenicity on B-mode images was inversely related to soft tissue (p=0.005) and calcification ions directly related to echogenicity (p < 0.0001). Heterogeneous plaques contained more calcification than homogeneous (p = 0.003), however there was no difference in content of soft tissue. Conclusion: Ultrasound B-mode characteristics are related to the histological composition of carotid artery plaques and to patient's history. These results may imply that patients with distant symptoms may be regarded and treated as asymptomatic patients whereas asymptomatic patients with echolucent plaques should be considered for carotid endarterectomy

Ο ρόλος της έγχρωμης Doppler υπερηχογραφίας στην ποιοτική και ποσοτική εκτίμηση της φλεβικής βαλβιδικής ανεπάρκειας των κάτω μελών του σώματος

The purpose of this study was to invenstigate the distibution of vein incompetence and the nature of venous haemodynamics accompanying the development of lower extremity primary varicose veins (LEPVV). The entire venous circulation of 219 lower extremities in 165 patients (pts) with LEPVV was evaluated, by using Duplex colour ultrasonography. The greater and lesser saphenopopliteal junction, and perforating veins. Demonstration of bidirectional flow signified venous incompetence. Quantitation of venous reflux was estimated after manual calf compression with pts in a standing position. All the symptomatic legs had branch venous incompetence. Quantitation of venous reflux was estimated after manual calf compression with pts in a standing positiion. All the symptomatic legs had branch venous disease,, 61% had GSV incompetence, 4% had LSV incompetence, 12% showed concurrent GSV and LSV incompetence, while 23% demonstrated no evidence of GSV, and LSV disease. Twenty five per cent and 62% of the symptomatic legs demonstrated deep and perforating vein incompetence, respectively. Furthermore, 28% of the asymptomatic lower extremities had insufficiency of saphenofemoral (27 pts) and saphenopopliteal (4 pts) junction. The median peak venous reflux in the incompetent GSV was 0.72 ml/s (range 0.2 to 2.5 ml/s). The peak venous reflux in the incompetent popliteal vein (two cases), in the case of concurrent common femoral and superficial femoral vein incompetence, was 8 ml/s. In conclusion, the observed heterogeneity in pts with LEPVV support the hypothesis tha this condition is probably a part of another entity that might be called "lower extremity venous insufficincy" whose treatment should be highly individualised. To this end, Doppler imaging can help.Σκοπός της μελέτης είναι η λεπτομερής διερεύνηση με την εφαρμογή των υπερήχων της έκτασης και της συγκεκριμένης κατανομής της φλεβικής βαλβιδικής ανεπάρκειας σε ασθενείς με πρωτοπαθείς φλεβικούς κιρσούς των κάτω μελών του σώματος. Στο Γενικό μέος γίνεται ανασκόπηση της σχετικής με το θέμα βιβλιογραφίας. Συγκεκριμένα, στο Κεφάλαιο συζητείται η αιτιοπαθογένεια και η αιμοδυναμική παθοφυσιολογία της χρόνιας φλεβικής νόσου των κάτω μελών του σώματος. Ιδιαίτερη έμφαση δίδεται στην αιμοδυναμική παθοφυσιολογία της φλεβικής βαλβιδικής ανεπάρκειας. Στο κεφάλαιο ΙΙ περιγράφεται η φυσική των υπερήχων, το φαινόμενο Doppler, η δισδιάστατη υπερηχογραφική απεικόνιση και η οργανολογία. Στο Κεφάλαιο ΙΙΙ συζητούνται οι σύγχρονοι μέθοδοι διάγνωσης της χρόνιας φλεβικής νόσου, όπως η κλινική εξέταση, η απλή εξέταση Doppler, η έγχρωμη Doppler υπερηχογραφία, η φωτοπληθυσμογραφία, η πληθυσμογραφία αέρα και η περιπατητική περιφεριακή φλεβική πίεση. Στο Ειδικό μέρος (Κεφάλαιο IV) γίνεται αναφορά στη διερεύνηση της φύσης της φλεβικής ανεπάρκειας με την εφαρμογή της έγχρωμης Doppler απεικόνισης σε 165 ασθενείς με πρωτοπαθείς φλεβικούς κιρσούς στα κάτω μέλη του σώματος τους (219). Για την εκτίμηση της αξίας του μεγέθους της φλεβικής παλινδρόμησης, όπως αυτή υπολογιζόταν με τους υπερήχους, έγινε σχετική σύγκριση με τις μετρήσεις της περιπατικής φλεβικής πίεσης σε 30 κάτω μέλη. Από τα 219 κάτω μέλη με κιρσούς στους άμεσους και έμεσους κλάδους της μείζονος και ελάσσονος σαφηνούς φλέβας (Μ.Σ.Φ και Ε.Σ.Φ., αντίστοιχα), το 61% είχε ανεπάρκεια της Μ.Σ.Φ., το 4% ανεπάρκεια της Ε.Σ.Φ. και το 12% ταυτόχρονη ανεπάρκεια των φλεβών. Στα υπόλοιπα κάτω μέλη (23%) τα δύο αυτά μείζονα φλεβικά στελέχη ελέγχθηκαν φυσιολογικά. Επίσης το 25% και το 62% συμπτωματικών μελών είχε βαλβιδική ανεπάρκεια των εν τω βάθει και διατιτραινουσών φλεβών, αντίστοιχα, ενώ, στο 28% των συμπτωματτικών 111 κάτω μελών διαπιστώθηκε ανεπάρκεια της σαφηνομηριαίας και της σαφημοϊγνυακής συμβολής. Επιπλέον, η θέση των ανεπαρκών βαλβίδων στη Μ.Σ.Φ. και Ε.Σ.Φ. δεν ήταν ομοιομερής. Τέλος, η ποσότητα της φλεβικής παλινδρόμισης, όπως αυτή εκτιμήθηκε από την ταχύτητα της παλινδρόμισης, όπως αυτή εκτιμήθηκε από τη ταχύτητα της παλινδρόμισης και τη διάμετρο του ανεπαρκούντος φλεβικού στελέχους, δεν βρέθηκε να σχετίζεται με το μέγεθος της περιπατητικής φλεβικής πίεσης. Τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι η φύση της φλεβικής βαλβιδικής ανεπάρκειας των ασθενών με πρωτοπαθείς φλεβικούς κιρσούς είναι ετερογενής. Η παρατηρηθείσα ετερογένεια στην ανατομική κατανομή της φλεβικής ανεπάρκειας των κάτω μελών των ασθενών αυτών, ενισχύουν την υπόθεση μας ότι η παθολογική αυτή κατάσταση πιθανόν να αποτελέι μέρος μιας άλλης κλινικής οντότητας, η οποία μπορεί να ονομασθεί "σύνδρομο πρωτοπαθούς φλεβικής βαλβιδικής ανεπάρκειας των κάτω μελών" και της οποίας η θεραπεία θα πρέπει να εξατομικεύεται. Στην κατεύθυνση αυτή, η έγχρωμη Doppler απεικόνιση φαίνεται ότι αποτελεί χρήσιμο διαγνωστικό εργαλείο

Ο ρόλος της έγχρωμης Doppler υπερηχογραφίας στην ποιοτική και ποσοτική εκτίμηση της φλεβικής βαλβιδικής ανεπάρκειας των κάτω μελών του σώματος

The purpose of this study was to invenstigate the distibution of vein incompetence and the nature of venous haemodynamics accompanying the development of lower extremity primary varicose veins (LEPVV). The entire venous circulation of 219 lower extremities in 165 patients (pts) with LEPVV was evaluated, by using Duplex colour ultrasonography. The greater and lesser saphenopopliteal junction, and perforating veins. Demonstration of bidirectional flow signified venous incompetence. Quantitation of venous reflux was estimated after manual calf compression with pts in a standing position. All the symptomatic legs had branch venous incompetence. Quantitation of venous reflux was estimated after manual calf compression with pts in a standing positiion. All the symptomatic legs had branch venous disease,, 61% had GSV incompetence, 4% had LSV incompetence, 12% showed concurrent GSV and LSV incompetence, while 23% demonstrated no evidence of GSV, and LSV disease. Twenty five per cent and 62% of the symptomatic legs demonstrated deep and perforating vein incompetence, respectively. Furthermore, 28% of the asymptomatic lower extremities had insufficiency of saphenofemoral (27 pts) and saphenopopliteal (4 pts) junction. The median peak venous reflux in the incompetent GSV was 0.72 ml/s (range 0.2 to 2.5 ml/s). The peak venous reflux in the incompetent popliteal vein (two cases), in the case of concurrent common femoral and superficial femoral vein incompetence, was 8 ml/s. In conclusion, the observed heterogeneity in pts with LEPVV support the hypothesis tha this condition is probably a part of another entity that might be called "lower extremity venous insufficincy" whose treatment should be highly individualised. To this end, Doppler imaging can help.Σκοπός της μελέτης είναι η λεπτομερής διερεύνηση με την εφαρμογή των υπερήχων της έκτασης και της συγκεκριμένης κατανομής της φλεβικής βαλβιδικής ανεπάρκειας σε ασθενείς με πρωτοπαθείς φλεβικούς κιρσούς των κάτω μελών του σώματος. Στο Γενικό μέος γίνεται ανασκόπηση της σχετικής με το θέμα βιβλιογραφίας. Συγκεκριμένα, στο Κεφάλαιο συζητείται η αιτιοπαθογένεια και η αιμοδυναμική παθοφυσιολογία της χρόνιας φλεβικής νόσου των κάτω μελών του σώματος. Ιδιαίτερη έμφαση δίδεται στην αιμοδυναμική παθοφυσιολογία της φλεβικής βαλβιδικής ανεπάρκειας. Στο κεφάλαιο ΙΙ περιγράφεται η φυσική των υπερήχων, το φαινόμενο Doppler, η δισδιάστατη υπερηχογραφική απεικόνιση και η οργανολογία. Στο Κεφάλαιο ΙΙΙ συζητούνται οι σύγχρονοι μέθοδοι διάγνωσης της χρόνιας φλεβικής νόσου, όπως η κλινική εξέταση, η απλή εξέταση Doppler, η έγχρωμη Doppler υπερηχογραφία, η φωτοπληθυσμογραφία, η πληθυσμογραφία αέρα και η περιπατητική περιφεριακή φλεβική πίεση. Στο Ειδικό μέρος (Κεφάλαιο IV) γίνεται αναφορά στη διερεύνηση της φύσης της φλεβικής ανεπάρκειας με την εφαρμογή της έγχρωμης Doppler απεικόνισης σε 165 ασθενείς με πρωτοπαθείς φλεβικούς κιρσούς στα κάτω μέλη του σώματος τους (219). Για την εκτίμηση της αξίας του μεγέθους της φλεβικής παλινδρόμησης, όπως αυτή υπολογιζόταν με τους υπερήχους, έγινε σχετική σύγκριση με τις μετρήσεις της περιπατικής φλεβικής πίεσης σε 30 κάτω μέλη. Από τα 219 κάτω μέλη με κιρσούς στους άμεσους και έμεσους κλάδους της μείζονος και ελάσσονος σαφηνούς φλέβας (Μ.Σ.Φ και Ε.Σ.Φ., αντίστοιχα), το 61% είχε ανεπάρκεια της Μ.Σ.Φ., το 4% ανεπάρκεια της Ε.Σ.Φ. και το 12% ταυτόχρονη ανεπάρκεια των φλεβών. Στα υπόλοιπα κάτω μέλη (23%) τα δύο αυτά μείζονα φλεβικά στελέχη ελέγχθηκαν φυσιολογικά. Επίσης το 25% και το 62% συμπτωματικών μελών είχε βαλβιδική ανεπάρκεια των εν τω βάθει και διατιτραινουσών φλεβών, αντίστοιχα, ενώ, στο 28% των συμπτωματτικών 111 κάτω μελών διαπιστώθηκε ανεπάρκεια της σαφηνομηριαίας και της σαφημοϊγνυακής συμβολής. Επιπλέον, η θέση των ανεπαρκών βαλβίδων στη Μ.Σ.Φ. και Ε.Σ.Φ. δεν ήταν ομοιομερής. Τέλος, η ποσότητα της φλεβικής παλινδρόμισης, όπως αυτή εκτιμήθηκε από την ταχύτητα της παλινδρόμισης, όπως αυτή εκτιμήθηκε από τη ταχύτητα της παλινδρόμισης και τη διάμετρο του ανεπαρκούντος φλεβικού στελέχους, δεν βρέθηκε να σχετίζεται με το μέγεθος της περιπατητικής φλεβικής πίεσης. Τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι η φύση της φλεβικής βαλβιδικής ανεπάρκειας των ασθενών με πρωτοπαθείς φλεβικούς κιρσούς είναι ετερογενής. Η παρατηρηθείσα ετερογένεια στην ανατομική κατανομή της φλεβικής ανεπάρκειας των κάτω μελών των ασθενών αυτών, ενισχύουν την υπόθεση μας ότι η παθολογική αυτή κατάσταση πιθανόν να αποτελέι μέρος μιας άλλης κλινικής οντότητας, η οποία μπορεί να ονομασθεί "σύνδρομο πρωτοπαθούς φλεβικής βαλβιδικής ανεπάρκειας των κάτω μελών" και της οποίας η θεραπεία θα πρέπει να εξατομικεύεται. Στην κατεύθυνση αυτή, η έγχρωμη Doppler απεικόνιση φαίνεται ότι αποτελεί χρήσιμο διαγνωστικό εργαλείο

Renal denervation: An &apos;upstream therapy&apos; for metabolic disease?

Renal sympathetic denervation (RSD) was introduced as a promising technique for the treatment of patients with true drug-resistant hypertension. Increased sympathetic firing has been considered a pivotal pathophysiological mechanism underlying adverse cardiovascular adaptations and metabolic derangements. The cause-effect relationship between metabolic disease and sympathetic overactivity has not been fully understood. It has been hypothesized that reduction of efferent sympathetic drive might be associated with beneficial effects on metabolic surrogates and especially on insulin resistance beyond blood pressure lowering. The limited evidence so far qualifies RSD as a potential &apos;upstream&apos; therapy to ameliorate insulin resistance. However, the impact of RSD on metabolic syndrome components, especially of obesity, is less clear and biologically questioned. In addition, sleep apnea strongly associated with resistant hypertension and glucose metabolism impairment might constitute an additional target of RSD, as sympathetic activation is highly pronounced in this setting. At present, RSD should not be considered a clinical option to treat metabolic disease, but only as an innovative technique requiring strong evidence in the field. © 2013 Wolters Kluwer Health | Lippincott Williams &amp; Wilkins