Speech screening examinations as an example of activity in the field of speech‑language therapy

Logopaedics prevention consists in the prevention and early detection of speech disorders to provide adequate therapeutic action, limiting or eliminating the negative effects of language‑related abnormalities. As a part of speech‑language prophylaxis the speech‑language screening is provided. It aims at identifying persons requiring in‑depth speech diagnosis. The article presents the results of speech screening of pupils of grades I–III in one of primary schools in Łódź. Some practical conclusions drawn from the research are also presented.Profilaktyka logopedyczna polega na zapobieganiu, a także wczesnym wykrywaniu zaburzeń mowy, by wprowadzić adekwatne działania terapeutyczne, ograniczające lub eliminujące negatywne skutki nieprawidłowości w zakresie komunikacji językowej. W ramach profilaktyki logopedycznej prowadzi się badania przesiewowe mowy, których celem jest wytypowanie osób wymagających pogłębionej diagnozy logopedycznej. W artykule zaprezentowano wyniki badań przesiewowych mowy uczniów klas I–III jednej ze szkół podstawowych w Łodzi. Jednocześnie przedstawiono praktyczne wnioski wypływające z przeprowadzonych badań.Wydane przez Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego ze środków finansowych Zakładu Dialektologii Polskiej i Logopedii U

Infection as a predisposition cause of coronary artery disease

Procesy zapalne odgrywają znaczącą rolę w rozwoju choroby niedokrwiennej, inicjacji ostrych zepołów wieńcowych, a także powikłań choroby, takich jak powstawanie restenozy we wszczepionym do naczynia wieńcowego stencie czy rozwijająca się niewydolność serca. Lepsze poznanie mechanizmów pro- i przeciwzapalnych być może pozwoli na wykorzystanie czynników przeciwzapalnych (IL-10, INF-α, TGF) w terapii. Nadzieje te związane są jednak z koniecznością weryfikacji przez przyszłe badania kliniczne.Inflammatory processes play an important role in the development of coronary artery disease and onset of acute coronary syndrome as well as progression of disease complications e.g. coronary stent restenosis or heart failure. Better recognition of proinflammatory and anti-inflammatory mechanisms make it possible to use anti-inflammatory factors (Il-10, TNF-α, TGF) in therapy but it must be verified by future clinical studies

Obwodowa neuropatia indukowana chemioterapią — epidemiologia i patogeneza

Chemotherapy-induced peripheral neuropathy (CIPN) is one of the most important neurologic complications experienced by patients receiving chemotherapy. The neuropathy often interferes with daily activities and exercise leading to severe impairment of the patient’s quality of life (QoL). The evolution of most CIPNs is characterized by a gradual onset of signs/symptoms, beginning in the lower limbs and advancing proximally into a bilateral stocking and glove distribution. Patients often complain of numbness, tingling and pain in the affected areas. The symptoms become aggravated with repeated cycles of chemotherapy. When the offending agent is withheld, the symptoms generally abate, but relief is not guaranteed. The consequences of delay or discontinuation of treatment may affect overall patient survival.Obwodowa neuropatia indukowana chemioterapią jest jednym z najważniejszych powikłań neurologicznych u pacjentek jej podanych, często zakłócając codzienne aktywności i upośledzając jakość życia a jej objawy pogarszają się przy powtarzanych cyklach chemioterapii. Omówiono stopnie nasilenia neuropatii (Tabela I), jej epidemiologię (szacuje się że doświadcza jej 30% do 55% pacjentów otrzymujących chemioterapię). Jej nasilenie i jakość zależy od czynników osobistego ryzyka (wcześniej istniejące neuropatie, choroby towarzyszące i operacje) i od stosowanego leku (jego typu, sposobu podawania, dawki itp). Omówiono efekty podawania rożnych czynnikowa chemioterapii (docetakselu, winkrystyny, iksabepilonu, oksaliplatyny, cisplatyny, talodomidu, lenalidomidu, bortezomibu), różnice wrażliwości na neuropatię wynikające z polimorfizmu genowego, wieku pacjenta

Strategies in education for sustainable development

Ścieżki przyrodniczo-dydaktyczne to jedna z form zdobywania wiedzy w bezpośrednim kontakcie z przyrodą. Są one niezbędnym elementem w edukacji dla zrównoważonego rozwoju, która wymaga adekwatnych strategii nauczania. W pracy zaprezentowano dwie kategorie strategii nauczania: transmisyjną i aktywizującą. W pierwszej nauczyciel utrwala bierność poznawczą uczniów; w drugiej organizuje warunki, w których uczeń aktywnie poszukuje wiedzy i w wyniku podjętych działań psychicznych oraz fizycznych samodzielnie konstruuje własne rozumienie otaczającego go świata. Przykładem praktycznej realizacji interdyscyplinarnych zadań edukacyjnych, w myśl idei zrównoważonego rozwoju, jest ścieżka przyrodniczo-dydaktyczna realizowana na terenie Ogrodu Botanicznego UAM, pod tytułem: Drzewa i krzewy w poemacie „Pan Tadeusz”. Ścieżka ta łączy w sobie elementy przyrodnicze, historyczne i patriotyczne.A didactic biology path makes direct contact with nature possible. The importance of the didactic biology path is indispensable in education for sustainable development, since we work from its assumption. The main assumption of education for sustainable development is the ability to notice the influence of teaching strategies and drawing accurate conclusion. This work presents two categories of teaching strategies: transmitting and activating. The former regards to teachers who transmit definite contents and values and strengthen a cognitive passivity of pupils. The latter to teachers who set up condition for their pupils educational experiences. Schoolchildren seek knowledge actively and undertake psychical and physical work to construct the world that surrounds them. The use of didactic biology path in the education plays an important role. Didactic biology path entitled: Trees and bushes in the poem “Pan Tadeusz” marked out in the Botanic Garden makes it possible to learn about the individuals of flora in historical – patriotic context

Kinetin induces microtubular breakdown, cell cycle arrest and programmed cell death in tobacco BY-2 cells

Plant cells can undergo regulated cell death in response to exogenous factors (often in a stress context), but also as regular element of development (often regulated by phytohormones). The cellular aspects of these death responses differ, which implies that the early signalling must be different. We use cytokinin-induced programmed cell death as paradigm to get insight into the role of the cytoskeleton for the regulation of developmentally induced cell death, using tobacco BY-2 cells as experimental model. We show that this PCD in response to kinetin correlates with an arrest of the cell cycle, a deregulation of DNA replication, a loss of plasma membrane integrity, a subsequent permeabilisation of the nuclear envelope, an increase of cytosolic calcium correlated with calcium depletion in the culture medium, an increase of callose deposition and the loss of microtubule and actin integrity. We discuss these findings in the context of a working model, where kinetin, mediated by calcium, causes the breakdown of the cytoskeleton, which, either by release of executing proteins or by mitotic catastrophe, will result in PCD

Short‑term cell death in tissues of Pulsatilla vernalis seeds from natural and ex situ conserved populations

Pulsatilla vernalis is a IUCN listed species that occurs in mountain and lowland habitats. The seeds collected from different populations are remarkably diverse in their viability depending on locality or year of collection. We aim to analyse seed viability, among others, by investigation of the percentage of alive, dying, and dead cells in embryos and endosperm when comparing the seeds from a wild lowland population and ex situ cultivation of plants of lowland and Alpine origin. The cell death was detected by staining with two fluorescence probes, one penetrating only the changed nuclear membranes, the other penetrating also the unchanged cells. 54.5% of Alpine origin seeds were presumably capable of germination if they were sown after collection, however, four months later only 36.4% had healthy embryos. In the case of lowland wild plants it was 31.8% and 18.2%, and from ex situ, 27.3% and 13.6%, respectively. 27.3% of Alpine origin seeds had embryo in torpedo stage (9.1% in the case of lowland seeds). Mean weight of the former was 2.9 mg (2.0 mg in lowland ones). Our results confirm the significance of seed origin and seed weight on viability, and that Pulsatilla seeds have a short ‘germination time window’

Neopteryna u pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym i nadwagą lub otyłością

INTRODUCTION: Increasing epidemic of obesity and cardiovascular diseases forces development of clinical trials aimed at increasing knowledge about their pathomechanisms, including the involvement of inflammation. Aim of this work was to evaluate the level of neopterin in patients with acute coronary syndrome (ACS) and abnormal weight (overweight or obesity). MATERIAL AND METHODS: 115 patients with diagnosed acute coronary syndrome and BMI > 25. The control was 31 healthy volunteers. The participants were divided into group 1 (control), group 2 (patients with ACS and overweight) and group 3 (patients with ACS and obesity). Neopterin concentration was assessed in peripheral blood serum using ELISA immunoassay. Reference neopterin values for healthy individuals were measured in the control group. Statistical significance of the differences in mean values was determined using the Mann-Whitney test. RESULTS: Neopterin concentration in groups 2 and 3 was significantly higher compared to group 1. There were no statistically significant differences in neopterin concentrations between groups 2 and 3. Similar results were obtained for lipid parameters except for HDL (statistically significant differences were observed also between groups 2 and 3) and TG (no statistically significant difference between groups 1 and 2). CONCLUSIONS: In all patients with ACS and coexisting overweight/obesity, statistically significantly elevated neopterin level was observed. Neopterin levels were not significantly different in overweight and obese patients. There were statistically significant differences in HDL levels between the groups of overweight and obese patients.WSTĘP: Narastająca epidemia otyłości oraz chorób sercowo-naczyniowych wymusza prowadzenie badań klinicznych, których celem jest poszerzenie wiedzy ma temat ich patomechanizmów, uwzględniających także udział zapalenia. Celem pracy było oznaczenie stężenia neopteryny u pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym oraz nieprawidłową masą ciała (nadwaga, otyłość). MATERIAŁ I METODY: Stu piętnastu pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym (OZW) oraz BMI > 25. Grupę kontrolną stanowiło 31 zdrowych ochotników. Uczestników badania podzielono na grupy 1 (kontrola), 2 (pacjenci z OZW i nadwagą) oraz 3 (pacjenci z OZW i otyłością). Stężenie neopteryny oznaczano w surowicy krwi obwodowej metodą ELISA przy zastosowaniu testów immunoenzymatycznych. Zakres wartości stężenia neopteryny dla osób zdrowych określono w grupie kontrolnej. Ocenę istotności statystycznej różnic wartości średnich przeprowadzono za pomocą testu Manna-Whitneya. WYNIKI: Stężenie neopteryny w grupach 2 i 3 było istotnie statystycznie wyższe w porównaniu z grupą 1. Nie zaobserwowano statystycznie istotnych różnic w stężeniu neopteryny pomiędzy grupami 2 i 3. Podobne wyniki uzyskano dla parametrów gospodarki lipidowej za wyjątkiem HDL (zaobserwowano istotne statystycznie różnice również pomiędzy grupami 2 i 3) oraz TG (brak statystycznie istotnej różnicy pomiędzy grupami 1 i 2). WNIOSKI: U wszystkich pacjentów z OZW oraz współistniejącą nadwagą/otyłością zaobserwowano statystycznie istotnie podwyższone stężenie neopteryny. Stężenie neopteryny nie różni się istotnie w grupach pacjentów z nadwagą i otyłością. 3. Zaobserwowano statystycznie istotne różnice w stężeniu HDL pomiędzy grupami pacjentów z nadwagą i otyłością

Readmissions and repeat procedures after catheter ablation for atrial fibrillation

Background: The aim of this study was to assess the frequency of all-cause rehospitalization and due to atrial fibrillation/flutter (AF/AFl), repeat ablation of AF/AFl, mortality within 30 days and 1-year follow-up in patients after AF/AFl ablation procedure. Methods: Using data from the National Health Fund we identified a database comprising 2,022 patients who underwent AF/AFl ablation between January, 2012 and December, 2012 in Poland. The primary endpoint was readmission to hospital with discharge diagnosis AF/AFl. The secondary endpoints included: repeat AF/AFl ablation, cardiovascular hospitalization, all-cause hospitalization, all-cause mortality assessed in 30-day and 1-year time frame. Results: The mean age was 58.6 ± 10.9 years (66.8% male). The mean time of the index ablation hospitalization was 3.8 ± 2.6 days. After discharge, 123 (6.1%) and 540 (26.7%) patients were hospitalized because of AF/AFl within 30 days and 1 year, respectively. During 1-year follow-up, 192 (9.5%) patients underwent subsequent AF/AFl ablations. The patients that underwent the second ablation were younger (56.6 ± 11.0 vs. 59.1 ± 10.8; p = 0.019) and the time of the index hospitalization was shorter (3.75 ± 2.16 vs. 4.45 ± 3.26; p = 0.03). Within 30 days 194 (9.6%) patients were hospitalized and 747 (36.9%) in 1-year follow-up. All-cause mortality was 0.1% and 1.4% in 30-day and 1-year follow-up, respectively. In a 1-year follow-up patients hospitalized from AF/AFl recurrence were more frequently hospital­ized due to cardiovascular diseases other than AF/AFl (9.6% vs. 6.7%; p = 0.026), especially due to hypertension (2.9% vs. 0.7%; p < 0.001). Conclusions: Over 1 out of 4 patients who underwent AF/AFl ablation were hospitalized due to arrhythmia recurrence in 1 year

Diurnal blood pressure variations in patients with hypertension and stroke or transient ischemic attack

Wstęp Liczne badania wykazały, że dobowy profil ciśnienia typu non-dipper lub extreme dipper, duża zmienność ciśnienia, a szczególnie jego wysoki ranny wzrost to czynniki zwiększające ryzyko udaru mózgu u osób z nadciśnieniem. Natomiast tylko w nielicznych pracach ocenia się dobową zmienność ciśnienia tętniczego u pacjentów bezpośrednio po przebytym incydencie mózgowo-naczyniowym. Dlatego celem niniejszej pracy była ocena zmian ciśnienia tętniczego, a szczególnie jego zmienności dobowej u pacjentów z udarem niedokrwiennym mózgu w ostrym okresie w porównaniu z pacjentami z przemijającymi epizodami niedokrwienia (TIA). Materiał i metody Badania przeprowadzono u 25 chorych w wieku 49-87 lat z objawami udaru mózgu oraz długotrwałym nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie (15 pacjentów z udarem niedokrwiennym mózgu oraz 10 chorych z TIA). Grupę kontrolną stanowiło 15 pacjentów z nowo wykrytym nadciśnieniem tętniczym, bez wykładników niedokrwienia mózgu. U wszystkich chorych wykonano 24-godzinne ABPM - u pacjentów z udarem mózgu lub TIA w 3 dobie hospitalizacji, a u pacjentów z nadciśnieniem niepowikłanym w pierwszej dobie, przed podjęciem leczenia hipotensyjnego. Wyniki W trzeciej dobie od początku incydentu mózgowego skurczowe ciśnienie tętnicze (SBP) było istotnie wyższe (p < 0,001) u pacjentów z udarem mózgu (152,3 &plusmn; 17,3 mm Hg) niż u pacjentów z TIA (129,3 &plusmn; 14,1 mm Hg). Natomiast maksymalne spadki SBP u chorych z TIA (87,3 &plusmn; 16,8 mm Hg) były istotnie większe w porównaniu z pacjentami z udarem mózgu i z niepowikłanym nadciśnieniem tętniczym (odpowiednio 110,8 &plusmn; 25,7 i 103,4 &plusmn; 15,2 mm Hg). Fizjologiczny nocny spadek SBP był zaburzony u pacjentów z udarem mózgu i wynosił 5,4 &plusmn; 2,3% w porównaniu z 11,3 &plusmn; 7,8% u pacjentów z TIA i 11,7 &plusmn; 6,9% u chorych z nadciśnieniem tętniczym niepowikłanym. Dobowa zmienność SBP była istotnie nasilona u pacjentów z TIA w porównaniu z pacjentami z udarem mózgu. Wnioski U pacjentów z TIA szybciej niż u pacjentów z udarem niedokrwiennym dochodzi do normalizacji SBP. Jednocześnie pacjenci z TIA mają tendencję do dużych spadków SBP. W udarze mózgu stwierdza się zmniejszony spadek ciśnienia (szczególnie SBP) w nocy. Natomiast chorzy z TIA wykazują zwiększoną zmienność ciśnienia tętniczego, szczególnie SBP, w porównaniu z pacjentami z udarem niedokrwiennym mózgu.Background It was found that non-dipper and extreme dipper blood pressure profile, increased blood pressure variability and morning surge of blood pressure are risk factors of stroke in hypertensive patients. Less is known about changes in blood pressure pattern in acute phase of cerebrovascular event. The aim of the study was to compare changes in blood pressure pattern in patients with ischemic stroke and those with TIA. Material and methods Twenty five hypertensive patients with symptoms of stroke (15 patients with acute ischemic stroke and 10 patients with TIA) and 15 patients with newly diagnosed uncomplicated hypertension were studied. 24-h ABPM was performed on the third day of hospitalization in patients with cerebrovascular event and on the first day, before antihypertensive therapy in hypertensive controls. Results Mean 24-hour systolic blood pressure was significantly higher (p < 0,001) in patients with stroke (152,3 &plusmn; 17,3 mm Hg) than in patients with TIA (129,3 &plusmn; 14,1 mm Hg) while maximal fall in systolic blood pressure was significantly higher in patients with TIA (87,3 &plusmn; 16,8 mm Hg) in comparison with patients with stroke and patients with uncomplicated hypertension (110,8 &plusmn; 25,7 and 103,4 &plusmn; 15,2 mm Hg respectively). Night blood pressure fall was decreased in stroke patients (5,4 &plusmn; 2,3%) and 24-h blood pressure variability was increased in patients with TIA. Conclusions Systolic blood pressure normalizes faster in patients with TIA than in patients with acute ischemic stroke. Greater maximal drops in systolic blood pressure were also noticed in patients with TIA. Night systolic blood pressure fall was diminished in patients with acute stroke while 24-h blood pressure variability was increased in patients with TIA