Wartości „mieć”, „być” wśród uczniów szkół ponadgimnazjalnych

In the world of continual social and economic changes, morality crisis, consumptionism, the contrast between “to be” and “to have” attitudes is manifesting itself. The aim of this study was to reveal what values are preferred by secondary school students. Results of the research, obtained with the Scale of “to be” and “to have” Attitudes by Bronisław Grulkowski, show that ¾ of students participating in this study identifies with the attitude on a border of those groups. It means that gaining pleasure, collecting material goods, life and financial stabilisation, conformity are as important for the respondents as friendship, solidarity with others, giving help to people in need, self-improvement, developing one’s interests or broadening one’s knowledge. Received results provided a foundation for indications for the educational practice in the realm of enrichment and development of attitudes recognising the primacy of human spiritual values.W świecie nieustannych przemian społecznych, ekonomicznych, kryzysu moralnego, konsumpcyjnego stylu życia, coraz wyraźniej uwidacznia się kontrast między postawami „być” i „mieć”. Celem opracowania jest ukazanie, jakie wartości preferują uczniowie szkół ponadgimnazjalnych. Wyniki badań uzyskane na podstawie Skali Postaw Mieć i Być ks. Bronisława Grulkowskiego wskazały, że ¾ z 600 przebadanych uczniów identyfikuje się z postawą z pogranicza obu tych grup. Oznacza to, że dążenie do przyjemności, posiadania dóbr materialnych, stabilizacji życiowej, finansowej, konformizmu, jest tak samo ważne dla respondentów, jak przyjaźń, solidarność z innymi ludźmi, niesienie pomocy potrzebującym, samodoskonalenie, rozwijanie zainteresowań czy pogłębianie wiedzy. Otrzymane wyniki stały się podstawą do sformułowania wskazań dla praktyki wychowawczej w zakresie ubogacania i rozwijania postaw uznających prymat wartości duchowych człowieka

Sposoby usprawniania angiogenezy terapeutycznej w chorobach serca

Nowoczesna eksperymentalna strategia leczenia niedokrwienia mięśnia sercowego polega na wywoływania neowaskularyzacji przy użyciu mediatorów indukujących angiogenezę. Najczęściej stosowanymi cytokinami angiogennymi są: naczyniowy czynnik wzrostu śródbłonka (VEGF), fibroblastyczny czynnik wzrostu (FGF), insulinopodobne czynniki wzrostu (IGF), płytkowopochodny czynnik wzrostu (PDGF) i hepatocytarny czynnik wzrostu (HGF). Podaje się je dożylnie bądź miejscowo do mięśnia sercowego, do osierdzia, do naczyń wieńcowych, śródprzydankowo oraz okołonaczyniowo. Cytokiny angiogenne stosuje się także w postaci transferu genów za pośrednictwem adenowirusów, podawania nagiego DNA bądź mioblastów produkujących czynniki wzrostowe. Ostatnio dużo miejsca poświęca się zagadnieniom kardioprotekcji i angiogenezy terapeutycznej bez użycia cytokin, za pośrednictwem przeszczepiania śródbłonkowych komórek progenitorowych oraz wykorzystania hipoksycznego oraz niedokrwiennego prekondycjonowania

Sposoby usprawniania angiogenezy terapeutycznej w chorobach serca

Nowoczesna eksperymentalna strategia leczenia niedokrwienia mięśnia sercowego polega na wywoływania neowaskularyzacji przy użyciu mediatorów indukujących angiogenezę. Najczęściej stosowanymi cytokinami angiogennymi są: naczyniowy czynnik wzrostu śródbłonka (VEGF), fibroblastyczny czynnik wzrostu (FGF), insulinopodobne czynniki wzrostu (IGF), płytkowopochodny czynnik wzrostu (PDGF) i hepatocytarny czynnik wzrostu (HGF). Podaje się je dożylnie bądź miejscowo do mięśnia sercowego, do osierdzia, do naczyń wieńcowych, śródprzydankowo oraz okołonaczyniowo. Cytokiny angiogenne stosuje się także w postaci transferu genów za pośrednictwem adenowirusów, podawania nagiego DNA bądź mioblastów produkujących czynniki wzrostowe. Ostatnio dużo miejsca poświęca się zagadnieniom kardioprotekcji i angiogenezy terapeutycznej bez użycia cytokin, za pośrednictwem przeszczepiania śródbłonkowych komórek progenitorowych oraz wykorzystania hipoksycznego oraz niedokrwiennego prekondycjonowania

Wpływ kortykosteroidów na angiogenezę w mięśniu sercowym

The process of angiogenesis in a heart muscle is a way of providing the ischaemic myocardium with oxygen and nutritive ingredients. This natural process called therapeutic angiogenesis has been tried in the treatment of patients with coronary artery disease mainly. It has been seen as a chance of an effective beneficial therapy particularly in these patients for whom pharmacological treatment is not sufficient and who are disqualified for operative methods such as the percutaneus coronary angioplasty, or coronary bypass transplantation. The goal of therapeutic angiogenesis is to stimulate the growth of new capillaries in a heart and, as a result, to improve the perfusion and function of a heart muscle. The positive impact of the angiogenesis in a heart muscle is impeded in patients using corticosteroids in treatment for other illnesses. Corticosteroids inhibit the angiogenesis process on a cellular and tissue level. They decrease gene expression for VEGF, iNOS, inhibit the activity of transcriptive factors for AP-1 and NFkB. Corticosteroids cause the degradation of a pericellular matrix, inhibit the migration of macrophages and inhibit the synthesis of NO and interleukin. These activities of corticosteroids decrease the number of new vessels in a ischaemic miocardium and, consequently, worsen vascularization and progressive hypoxia. (Pol J Endocrinol 2007; 58 (5): 436-439)Angiogeneza, która zachodzi w mięśniu sercowym, umożliwia zaopatrzenie w tlen i składniki odżywcze niedokrwionych fragmenów miokardium. Ten naturalnie zachodzący proces wykorzystuje się w leczeniu pacjentów głównie z chorobą wieńcową, czemu towarzyszy termin angiogenezy terapeutycznej. Upatruje się w nim szansę skutecznej terapii szczególnie dla tych chorych, u których leczenie zachowawcze nie przynosi satysfakcjonujących efektów i których równocześnie wyłączono z leczenia zabiegowego, jak przezskórna interwencja wieńcowa czy transplantacja pomostów tętnic wieńcowych. Celem angiogenezy terapeutycznej jest stymulowanie wzrostu nowych naczyń krwionośnych w sercu i przez to poprawienie perfuzji i funkcji mięśnia sercowego. Korzystny wpływ angiogenezy na mięsień sercowy jest jednak zakłócony w tych przypadkach, kiedy z powodu innych, towarzyszących chorób pacjenci muszą stosować glikokortykosteroidy. Kortykosteroidy hamują angiogenezę, działając na poziomie komórkowym i tkankowym. Zmniejszają ekspresję genów kodujących czynnik wzrostu śródbłonka naczyń (VEGF, vascular endothelial growth factor) oraz ekspresję genu indukowanej syntezy tlenku azotu (iNOS, induicible nitric oxide synthase). Hamują aktywność czynników transkrypcyjnych AP-1 i NFkB. Przyczyniają się do degradacji macierzy okołonaczyniowej, hamują migrację makrofagów oraz syntezę NO i interleukin. Powyższe działania wpływają na zmniejszenie liczby nowo powstałych naczyń krwionośnych w niedokrwionym mięśniu sercowym, a w konsekwencji na gorsze unaczynienie i postępujące niedotlenienie. (Endokrynol Pol 2007; 58 (5): 436-439

Dysproporcja pomiędzy częstością występowania zaburzeń lękowych i depresyjnych w populacji mieszkańców powiatu żywieckiego a korzystaniem z psychiatrycznej opieki zdrowotnej

Introduction: The aim of the article is to estimate the disproportion between the incidence of anxiety disorders and depression in adult population of the Żywiec Poviat and the use of mental health care. Material and methods: An anonymous survey was conducted in a randomly selected group of adults living in the Żywiec Poviat. 1659 completed questionnaires were obtained. The Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS) was used as a screening tool. The data were compared with the number of outpatient and hospitalized people in psychiatric health care facilities in the poviat. Results: The study released a significant disproportion between the occurrence of anxiety disordes and treatment for this reason. In outpatient settings 1.23% of people suffering from anxiety used medical care, 0.06% were hospitalized. A similar situation applies to the disproportion between the occurrence of depression and treatment for this reason. Among people whose symptoms implement the criteria of depressive episode, 1.11% used outpatient treatment and 0.14% were hospitalized. Conclusion: Prevelence of anxiety disorders and depression and related to this health needs in examinated population significantly exceeds the real use of psychiatric healthcare. Constant underestimation of health needs in the field of psychiatry can be a result and one of the causes of this phenomenon. For better planning of activities in the field of health policy, it is necessary to perform epidemiological studies that reveal scale of the problem.Wstęp: Celem artykułu jest ocena dysproporcji pomiędzy częstością występowania zaburzeń lękowych i depresyjnychu dorosłych mieszkańców powiatu żywieckiego a korzystaniem z psychiatrycznej opieki zdrowotnej. Materiał i metody: Przeprowadzono anonimowe badanie ankietowe w losowo wybranej grupie dorosłych osób zamieszkujących powiat żywiecki. Uzyskano 1659 kompletnie uzupełnionych ankiet. Jako narzędzia skriningowego użytoSzpitalnej Skali Lęku i Depresji (HADS). Dane zestawiono z liczbą osób leczonych ambulatoryjnie oraz hospitalizowanychw placówkach lecznictwa psychiatrycznego na terenie powiatu. Wyniki: Wynik badania ukazał znaczną dysproporcję pomiędzy występowaniem zaburzeń lękowych a ich leczeniem.W warunkach ambulatoryjnych z pomocy korzystało 1,23% osób cierpiących z tego powodu, natomiast hospitalizowanych było 0,06%. Podobna sytuacja dotyczy dysproporcji między występowaniem objawów epizodu depresji a leczeniem. W warunkach ambulatoryjnych z pomocy korzystało 1,23% osób cierpiących z tego powodu, natomiast hospitalizowanych było 0,06%. Podobna sytuacja dotyczy dysproporcji między występowaniem objawów epizodu depresji a leczeniem z tego powodu. Wśród osób, u których objawy spełniały kryteria epizodu depresji z leczenia ambulatoryjnego korzystało 1,11%, a 0,14% było hospitalizowanych. Wnioski: Występowanie zaburzeń lękowych i depresyjnych w badanej populacji oraz związane z tym zapotrzebowaniena leczenie psychiatryczne znacząco przewyższa realne korzystanie z psychiatrycznej opieki zdrowotnej. Stałe niedoszacowanie potrzeb zdrowotnych w zakresie psychiatrii może być zarówno skutkiem, jak i jedną z przyczyn tego zjawiska. Dla lepszego planowania działań w zakresie polityki zdrowotnej konieczne jest prowadzenie badań epidemiologicznych, które ukazują skale problemu

Association of jasmonic acid priming with multiple defense mechanisms in wheat plants under high salt stress

Salinity is a global conundrum that negatively affects various biometrics of agricultural crops. Jasmonic acid (JA) is a phytohormone that reinforces multilayered defense strategies against abiotic stress, including salinity. This study investigated the effect of JA (60 μM) on two wheat cultivars, namely ZM9 and YM25, exposed to NaCl (14.50 dSm−1) during two consecutive growing seasons. Morphologically, plants primed with JA enhanced the vegetative growth and yield components. The improvement of growth by JA priming is associated with increased photosynthetic pigments, stomatal conductance, intercellular CO2, maximal photosystem II efficiency, and transpiration rate of the stressed plants. Furthermore, wheat cultivars primed with JA showed a reduction in the swelling of the chloroplast, recovery of the disintegrated thylakoids grana, and increased plastoglobuli numbers compared to saline-treated plants. JA prevented dehydration of leaves by increasing relative water content and water use efficiency via reducing water and osmotic potential using proline as an osmoticum. There was a reduction in sodium (Na+) and increased potassium (K+) contents, indicating a significant role of JA priming in ionic homeostasis, which was associated with induction of the transporters, viz., SOS1, NHX2, and HVP1. Exogenously applied JA mitigated the inhibitory effect of salt stress in plants by increasing the endogenous levels of cytokinins and indole acetic acid, and reducing the abscisic acid (ABA) contents. In addition, the oxidative stress caused by increasing hydrogen peroxide in salt-stressed plants was restrained by JA, which was associated with increased α-tocopherol, phenolics, and flavonoids levels and triggered the activities of superoxide dismutase and ascorbate peroxidase activity. This increase in phenolics and flavonoids could be explained by the induction of phenylalanine ammonia-lyase activity. The results suggest that JA plays a key role at the morphological, biochemical, and genetic levels of stressed and non-stressed wheat plants which is reflected in yield attributes. Hierarchical cluster analysis and principal component analyses showed that salt sensitivity was associated with the increments of Na+, hydrogen peroxide, and ABA contents. The regulatory role of JA under salinity stress was interlinked with increased JA level which consequentially improved ion transporting, osmoregulation, and antioxidant defense

Effects of aluminium oxide nanoparticles on bacterial growth

Production and wide application of nanomaterials have led to nanotechnology development but their release to environment and the induction of toxic reactions, affects the natural microbial communities. Therefore, studies on the impact of nanoparticles on microorganisms and environment are required and needed. The aim of this study was to assess the impact of aluminium oxide nanoparticles on the growth of Pseudomonas putida. To compare the harmfulness of different forms of aluminium oxide, the ecotoxicity of its macro-forms was also evaluated in the study. Research showed that the exposure to nanoparticles can negatively influence microorganisms. The EC50-16h determined in this study was 0.5 mg/l, and NOEC equaled 0.19 mg/l. Nano-Al2O3 proved to be more toxic to P. putida than aluminium oxide. This indicates that the nano-form of a given substance demonstrates different properties and may constitute a far greater danger for the environment than the same substance in the large form. According to EU and US EPA criteria, nano-Al2O3 proved to be very toxic and highly toxic, respectively. Changes in bacterial communities caused by nanoparticles may affect the normal biological, chemical and nutrient cycle in the ecosystem and the effect triggered by nanomaterials in relation to other organisms is unpredictable

Evidence of phytotoxicity and genotoxicity in Hordeum vulgare L. exposed to CeO2 and TiO2 nanoparticles.

Engineered nanoscale materials (ENMs) are considered emerging contaminants since they are perceived as a potential threat to the environment and the human health. The reactions of living organisms when exposed to metal nanoparticles (NPs) or NPs of different size are not well known. Very few studies on NPs–plant interactions have been published, so far. For this reason there is also great concern regarding the potential NPs impact to food safety. Early genotoxic and phytotoxic effects of cerium oxide NPs (nCeO(2)) and titanium dioxide NPs (nTiO(2)) were investigated in seedlings of Hordeum vulgare L. Caryopses were exposed to an aqueous dispersion of nCeO(2) and nTiO(2) at, respectively 0, 500, 1000, and 2000 mg l(-1) for 7 days. Genotoxicity was studied by Randomly Amplified Polymorphism DNA (RAPDs) and mitotic index on root tip cells. Differences between treated and control plants were observed in RAPD banding patterns as well as at the chromosomal level with a reduction of cell divisions. At cellular level we monitored the oxidative stress of treated plants in terms of reactive oxygen species (ROS) generation and ATP content. Again nCeO(2) influenced clearly these two physiological parameters, while nTiO(2) were ineffective. In particular, the dose 500 mg l(-1) showed the highest increase regarding both ROS generation and ATP content; the phenomenon were detectable, at different extent, both at root and shoot level. Total Ce and Ti concentration in seedlings was detected by ICP-OES. TEM EDSX microanalysis demonstrated the presence of aggregates of nCeO(2) and nTiO(2) within root cells of barley. nCeO(2) induced modifications in the chromatin aggregation mode in the nuclei of both root and shoot cells

Anchorage of VEGF to the extracellular matrix conveys differential signaling responses to endothelial cells

Matrix-bound VEGF elicits more distinct vascular effects than soluble VEGF, including prolonged VEGFR2 activation with altered patterns of tyrosine activation and downstream enhancement of the p38/MAPK pathway