Latent structured thermally developed reliefs : principles and applications of photoembossing

In verschillende technologieën worden micro-oppervlaktestructuren in polymeren gebruikt. Voorbeelden hiervan zijn te vinden in optische dataopslag, beeldschermen, microfluidics en coatings. Met het doorzetten van de huidige trend om alles te minutiarizeren is het voor de handliggend dat micro-oppervlaktestructuren een steeds belangrijkere rol zullen gaan vervullen. Hiervoor zullen technieken ontwikkeld moeten worden om nieuwe structuren in massaproductie te kunnen maken. Vanwege de eenvoud van het proces heeft photoembossing de potentie om een dergelijke techniek te zijn. Het basismateriaal bij photoembossing is een dunne film welke bestaat uit een mengsel van een polymeer, een monomeer en een fotoinitiator. Dit mengsel wordt ook wel het fotopolymeer genoemd. Een latent beeld van het gewenste oppervlaktereliëf wordt in het fotopolymeer aangebracht door het lokaal met ultraviolet (UV) licht te belichten. Daardoor wordt de fotoninitiator geactiveerd en ontstaan er radicalen in de belichte gebieden. Het oppervlaktereliëf ontstaat door het fotopolymeer te verwarmen tot boven de glastransitietemperatuur van het mengsel. Hierdoor verhoogt de mobiliteit van het systeem en wordt de radical geïnitieerde polymerisatie doorgezet. Door het lokale verschil in compositie ontstaat diffusie van het monomeer naar de belichte gebieden. De diffusie zorgt voor de groei van oppervlaktestructuren in de belichte gebieden. De maximale aspect ratio (hoogte van de structuur gedeeld door de breedte) die momenteel met deze techniek gehaald kan worden is echter laag. Dit beperkt het aantal applicaties waar de techniek potentieel gebruikt zou kunnen worden. In dit proefschrift worden verschillende methodes gepresenteerd om de aspect ratio van de oppervlaktestructuren te verbeteren. Tevens worden nieuwe applicaties voor deze unieke techniek gedemonstreerd. Allereerst, is het ontstaan van de oppervlaktestructuren onderzocht door middel van een numeriek model. Dit model omschrijft de diffusie van het monomeer als gevolg van een lokale verandering in het chemisch potentiaal, wat ontstaat door de polymerisatiereactie in de belichte gebieden. Het effect van componenten die interfereren met de polymerisatiereactie (zoals bv. zuurstof) is meegenomen in het model. Het model laat zien dat terminatie van de radicalen, met name door trapping, een belangrijke factor is in het ontwikkelingsproces van het reliëf. Moleculen die de terminatie van radicalen bevorderen (zoals bv. zuurstof) hebben dan ook een negatief effect op de hoogte van het reliëf. Moleculen die de polymerisatiereactie herinitiëren na reactie met de radicalen (zoals bv. chain transfer agents) hebben een positief effect op de structuurgroei. De transfer/reinitiatie reactie zorgt voor ophoping van gestabiliseerde radicalen. Deze radicalen dienen als "latente initiatoren" die tijdens de verwarmingstap de polymerisatiereactie kunnen voortzetten. Door aan het fotopolymeer moleculen toe te voegen die de terminatie van radical bevorderen (inhibitors/retarders) en die de polymerisatiereactie reinitiëren (chain transfer) zijn de modelresultaten experimenteel onderzocht. Aangetoond is dat een inhibitiereactie een negatief effect heeft op de structuurgroei. Retardatie daar en tegen zorgt voor verbetering van de aspect ratio tot een factor 7. Onderzoek naar het type radicaal, de stabiliteit van de radicalen en het kinetisch effect op de reactie toont aan dat deze verbetering toegeschreven kan worden aan chain transfer reacties. Het effect van de chain transfer reactie is nader onderzocht door het toevoegen van reversibele addition-fragmentation (RAFT) agents. Ook deze moleculen verbeterden de structuurhoogte van het reliëf tot een factor 7. De RAFT agents hebben het voordeel dat ze ongevoelig zijn voor de aanwezigheid van zuurstof in de omgeving, wat ideaal is voor industriële applicaties. Helaas, maakt hun intrinsieke kleur ze minder geschikt voor optische toepassingen. Om de structuurhoogte verder te verbeteren zijn er nieuwe fotopolymeren ontwikkeld. Anders dan met de conventionele systemen bevatten deze fotopolymeren geen grote hoeveelheid polymeer. Conventioneel bestaat het fotopolymeer tot wel 50 wt.-% aan polymeer om het materiaal na aanbrengen een vaste toestand te geven. Echter het polymeer kan niet diffunderen en draagt daardoor niet bij aan de uiteindelijke structuurhoogte. De nieuw ontwikkelde systemen bestaan uit mobiele monomeren die bij kamertemperatuur in een vaste staat verkeren door sterische of dipool-dipool interacties. Aangetoond is dat in deze nieuwe fotopolymeren relatief hoge structuren gemaakt kunnen worden. De verbeterde performance en warmte geïnitieerde reliëfontwikkeling maken het mogelijk om photoembossing te gebruiken voor unieke applicaties. Aangetoond wordt dat de techniek gebruikt kan worden om een array van microlenzen met een antireflectie coating te maken. De optische eigenschappen van de lenzen kunnen eenvoudig aangepast worden door de procesparameters te veranderen. Photoembossing kan ook gebruikt worden om in-situ een array van gevulde microbakjes (zoals bv. in een electroforetische display) hermetisch te sluiten. Het concept is ongevoelig voor kleine afwijkingen in de hoogte van de wanden van de bakjes, vlakheid van het dekglas en dunne vloeistoflaagjes die achterblijven tussen het dekglas en wanden van de bakjes. Een andere eigenschap van photoembossing is dat zowel de materiaal- als productiekosten laag zijn. De techniek kan hierdoor gebruikt worden om een reliëf voor het verbeteren van de kijkhoek van displays, wegwerpbare replicatiemallen of stempels te maken. Bij photoembossing wordt een reliëfstructuur gemaakt door diffusie van moleculen naar van te voren bepaalde gebieden. Het omgekeerde, reliëfstructuren die de diffusie van moleculen induceren, is ook mogelijk. Dit effect wordt gebruikt in biosensoren. Deze apparaten detecteren briomoleculaire stoffen, zoals bv DNA/RNA of proteïnen, in vloeistoffen. De huidige systemen hebben ofwel kleine volumes aan monstervloeistof nodig ofwel een hoge gevoeligheid. In dit proefschrift wordt een nieuw type sensor, welke een klein monstervolume combineert met een hoge gevoeligheid, ontworpen, gemaakt en geëvalueerd. Het apparaat is gebaseerd op een microfluidic kanaal waarin een lokaal poreus membraan is aangebracht. De sensor kan in principe hermetisch afgesloten worden door middel van photoembossing. Samengevat is er aangetoond dat het mogelijk is om reliëfstructuren met een hoge aspect ratio te krijgen door middel van photoembossing. De verbeterde performance kan gebruikt worden voor een aantal nieuwe applicaties en opent een scala aan andere mogelijke toepassing

Advancing research on climate change, conflict and migration

Policy makers across the entire globe have repetitively expressed concern about climate change as a trigger of mass migration and increased political instability. Recent research on both climate-conflict and climatemigration linkages has gained significant attention in the scientific and public debate. Both research fields are deeply intertwined and share some common characteristics. They also have been rapidly evolving during the past years with major achievements being made. Perhaps most importantly, an improved understanding of the role of (potential) climate change impacts in migration and conflicts has been achieved, which has been essential for moving beyond environmental determinism toward a more nuanced exploration of the interlinkages between climate, conflict and migration. Yet, significant conversations and uncertainties continue to exist, hence indicating the urgent need for further advances in these fields. Here, we debate cross-cutting and common pitfalls in both research fields and their implications for policy and research. These pitfalls include (i) insufficient attention to context factors and causal chains, (ii) underestimation of complex spatio-temporal patterns, (iii) discrepancies between quantitative and qualitative evidence, (iv) the non-consideration of adaptation strategies, and (v) a narrow spectrum of methods. We illustrate best practices and suggest ways to move the debate forward

A challenging practical experience, The Trek-in; a durable and innovative hikers’ cabin

Small buildings pop up everywhere across our natural environment. Their purpose is a place where people can stay the night. Unfortunately, together they give a disorganized impression of the landscape. Students of the Eindhoven University of Technology were asked to design a durable and innovative hikers’ cabin, to change that tendency. A competition led to the concept for a new hikers’ cabin. This competition was won by two architectural master students and after that developed in a multidisciplinary project of six students who subscribed for a challenging practical experience within their education. These six students had different educational backgrounds, were from different disciplines within the Department of the Built Environment, were at different stages in their education and had to cope with the different interests of all the other participants. Nevertheless, they were able to develop an integrated design, the Trek-in

Building with materials from demolition projects

Students of Eindhoven University of Technology have developed a sustainable and innovative hikers’ cabin, called "Trek-In" for SNK, a Dutch coordinating organization of natural campsites. By now, three Trek-Ins are in commercial use, while SNK intends to exploit over 100 Trek-Ins in the coming years. This case study shows current possibilities of recycling in an architectural context, because nearly all materials used are derived from demolition waste materials. The structure as well as inner and outer finishing, but also plumbing, wash hand basin, toilet bowl, light switches, wall sockets, kitchen, et cetera, are all reclaimed from demolitions. A Trek-In exists of two modules that are fully assembled in a factory. The two modules are brought together on-site, where a simple foundation will do. This foundation is also made out of demolition waste materials. Making the foundation and placing the two modules can be done in just one day. The paper describes this exciting students’ project from start until realization of a prototypes. Principles of the way demolition waste is applied are also described, as well as the way Trek-Ins are constructe

Main pathologies associated with "Staphylococcus aureus" infections in rabbits: a review

[EN] Staphylococcus aureus is a versatile opportunistic pathogen that causes a wide spectrum of pathologies. In rabbits, this bacterium infects dermal lesions causing suppurative dermatitis, and invades subcutaneous tissues, causing different well-known disease conditions such as mastitis, abscesses (subcutaneously or affecting internal organs) and pododermatitis. However, the lesions associated with S. aureus have rarely been described in detail in the literature. The aim of this paper is to update the knowledge on rabbit staphylococcosis by focusing mainly on the different pathologies that this organism produces in commercial rabbits.The studies on staphylococcal infections in Dr. Corpa’s group are funded by the CEU-Cardenal Herrera University (PRUCH02/25, 04/11, 05/09, B06/18, 01/08, 23/08 and the Copernicus-Santander research programme of the CEUUCH and Banco de Santander), the Valencian Regional Government - Generalitat Valenciana - (GV05/202, ARVIV/2007/007, ACOMP/2009/207) and the Spanish Ministry of Science and Innovation (AGL2008-00273/GAN). The studies in the group of K. Hermans and F. Haesebrouck have been, and continue to be funded by the Institute for the Promotion of Innovation through Science and Technology in Flanders (IWT Vlaanderen) and the Research Fund of Ghent UniversityUniversidad Cardenal Herrera CEU (UCH-CEU)Generalitat Valenciana (GV)Ministerio de Ciencia e Innovación (MICINN)Corpa, J.; Hermans, K.; Haesebrouck, F. (2009). Main pathologies associated with "Staphylococcus aureus" infections in rabbits: a review. World Rabbit Science. 17(3):115-125. https://doi.org/10.4995/wrs.2009.65111512517

Dialogical self strategies of self-organization: psychotherapy and restructuring of internal management

A identidade tem sido um conceito central na literatura em psicologia e na forma como as diferentes abordagens terapêuticas têm concebido os processos de mudança. Entre as inúmeras perspectivas desenvolvidas sobre essa dimensão do ser humano, destacamos o paradigma dialógico que tem vindo a influenciar de forma crescente a teoria e prática em psicoterapia. Segundo esta perspectiva, a funcionalidade psicológica está relacionada com o modo como os indivíduos conseguem articular e colocar em diálogo produtivo as suas várias vozes ou posições de identidade. Neste artigo apresentamos uma revisão da literatura sobre as estratégias que subjazem a essa capacidade auto-organizadora do sistema identitário e sobre as diretrizes que poderão orientar uma intervenção terapêutica dialógica quando essa capacidade se torna disfuncional.Self-concept has been playing a crucial role in psychological literature and in the way the different therapeutic approaches conceive the processes of change. From the diverse perspectives developed about this human dimension, we emphasise the dialogical paradigm that has been increasingly influential in the psychotherapeutic theory and practice. According to the dialogical perspective the psychological well-being is dependent on the way individuals articulate and maintain productive dialogues between the different voices of the self or “I-Positions”. In this paper we present a review of the literature on the strategies that underlie this self-regulatory ability of the self-system and the guidelines of the dialogical therapeutic intervention that could be used when these self-regulatory strategies become dysfunctional.(undefined