Port Catheterization: Our Clinical Experience with 156 Diseases

Objective:Port catheterization, which can be practically applied by various clinical and surgical branches in our country, is an extremely comfortable procedure in patient groups requiring long-term parenteral treatment, especially malignancy patients.Method:In this study, 156 patients who underwent port catheterization by an anesthesiologist after the approval of the local ethics committee were evaluated retrospectively.Results:The procedure was performed in 98.1% of the patients due to malignancy (originated esophagus: 37.3%, stomach: 24.8%). The most common application part was the right internal jugular vein (65.4%). Sixty-two patients required two or more punctures. Port was removed due to port pocket infection in 1.9% of the patients.Conclusion:In this study, we presented our port catheterization experience and aimed to contribute to the national literature

The effects of dexmedetomidine administrated at two different times in rat renal ischaemia reperfusion injury model

Amaç: İskemi-reperfüzyon (İR) hasarı, akut böbrek yetersizliğine neden olan bir durumdur. Bu deneysel çalışmanın amacı, deksmedetomidinin ratlarda iskemik böbrek yetersizliği üzerine olan etkisini araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada ağırlıkları 230-300 g arasında değişen 26 adet Wistar albino cinsi erişkin erkek ratlar dört gruba ayrıldı. Sham grubu (n=5), İR Grubu (n=7), İR+reperfüzyonda deksmedetomidin uygulanan grup (Deks.R Grubu) (n=7) ve İR + iskemi öncesi deksmedetomidin uygulanan grup (Deks.İ Grubu) (n=7). Sham grubunda abdomen diseke edildikten sonra bilateral renal pediküller açığa çıkarıldı ve renal pediküllere klip konulmadı. İR Grubunda iskemik akut böbrek yetersizliği 60 dk.lık bilateral renal arter ve ven oklüzyonun ardından 24 saatlik reperfüzyonla sağlandı. Deks.R Grubunda; İR grubunun aynı cerrahi işlem uygulandı ve reperfüzyonun beşinci dakikasında [100 µg/kg intra peritoneal (i.p.)] deksmedetomidin verildi. Deks.İ Grubunda; iskemiden beş dk. önce (100 µg/kg i.p.) deksmedetomidin uygulandı ve İR Grubundaki işlemler yapıldı. Ratlar 24. saatin sonunda sağ atriumdan kan örnekleri alınıp, sol böbrekleri çıkarıldıktan sonra sakrifiye edildi. Bulgular: Renal fonksiyon testleri sham grubunda diğer gruplara göre anlamlı olarak düşük bulundu. Deks.R ve Deks.İ grupları İR Grubuna göre daha düşük kan üre nitrojeni (KÜN) değerlerine sahipti (p=0,015, p=0,043) ve Deks.R Grubu İR Grubuna göre daha fazla idrar çıkardı (p=0,003). Böbrek histopatolojik hasar skoru sham grubunda diğer gruplara göre anlamlı olarak düşük bulundu. İskemi reperfüzyon grubundaki hasar skorları Deks.R ve Deks.İ gruplarından anlamlı olarak yüksek saptandı. Deks.R ve Deks.İ grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu. Sonuç: Bu çalışmada, hem iskemi öncesi hem de reperfüzyon başlangıcında uygulanan deksmedetomidin ile renal İR hasarının histomorfolojik olarak azaldığı gösterilmiştir. Her iki yöntem arasında anlamlı bir fark saptanmamış olsa bile reperfüzyon döneminde verilen deksmedetomidinin İR hasar grubu ile kıyaslandığında daha etkin olduğu bulunmuştur. Histomorfolojik olarak elde edilen bu veriler artmış aköz diürez ve azalmış KÜN değerlerinden ibaret olan biyokimyasal tetkiklerle de desteklenmiştir. Ischemia-reperfusion (IR) injury remains the leading cause of acute renal failure. The aim of this experimental study was to investigate the effect of dexmedetomidine in the rat renal IR injury model. Materials and Methods: In the present study, 26 Wistar albino male rats weighing 230-300 g were randomly divided into four groups: the sham group (n=5), the IR group (n=7), the IR/ reperfusion treatment with dexmedetomidine (Dex. R group) (n=7) and the IR/ preischemic treatment with dexmedetomidine (Dex. I group) (n=7) . In the sham group, the abdomen was dissected and then bilateral renal pedicles were exposed. Renal clamping was not applied. For IR group, ischemic acut renal failure was induced by occlusion of the bilateral renal artery and vein for 60 minutes followed by reperfusion for 24 hours. For Dex. R group, the same surgical procedure as in IR group was performed, and dexmedetomidine (100 mcg/kg intraperitoneal) was administrated at the 5th min after reperfusion. For Dex. I group, dexmedetomidine (100 mcg/kg intraperitoneal) was used at the 5th min before ischemia, and then the same surgical procedure as in IR group was performed. At the end of 24th hour, blood samples were drawn from the right atrium, the rats were sacrificed and the left kidney was processed for conventional histopathology. Results: Renal function tests were significantly lower in the sham group when compared with the other groups. The blood urea nitrogen (BUN) levels in group Dex. R and Dex. I were significantly lower than group IR (p=0,015, p=0,043), although urine flow was significantly higher in group Dex.R (p=0,003). The histopathological score of the sham group was significantly lower than the other groups. This score in group IR was significantly higher than the o Dex. R and Dex. I groups.There was no significant difference in histopathological scores between the Dex. R and Dex. I groups. Conclusions: This results indicate that dexmedetomidine reduce histomorphologically the renal injury caused by IR of the kidney. Although, significant difference was not found between two treatment groups, the effect of dexmedetomidine was better when used in reperfusion period. The histomorphological results were supported with biochemical parameters including increased aqueous diuresis and decreased BUN levels

DEPREM SONRASI GÖÇ EDEN ERGENLERDE GERİLİM TİPİ BAŞ AĞRISI: KONTROLLÜ ÇALIŞMA

Giriş: Depremzedeler afetlerin akut travmatik etkilerinin yanı sıra aile bireylerini kaybetmek, ikamet ettikleri yeriterk etmek zorunda kalmak, okul değiştirmek gibi ciddi psikolojik stresli durumlarla da karşı karşıya kalmaktadırlar.Doğal afetler sonrası gelişen hastalıklar arasında gerilim tipi baş ağrısı travma sonrası stres bozukluğundan sonraen sık görülen ikinci durumdur.Gereç ve Yöntem: Bu çalışma gerilim tipi baş ağrısı açısından deprem sonrası yer değiştirmek zorunda kalan(Grup 1), deprem geçirip yer değiştirmeyen (Grup 2) ve yıkıma neden olacak bir deprem yaşamamış ergenlerde(Kontrol Grup) yürütüldü. Tüm hasta gruplarının epidemiyolojik ve demografik özellikleri kaydedildi. Baş ağrısıolan hastalar, baş ağrısı nedeniyle okula gelememe, okul ödevlerini yapamama, ev işlerine yardım etme gibigünlük aktiviteleri açısından sorgulandı ve kayıt altına alındı. Grupların karşılaştırılmasında Student's t testi ve kikare testi kullanıldı. P <0.05 değeri istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi.Bulgular: 498 lise öğrencisinin yaş ortalaması 15.6 ± 0.67 olup, bu öğrencilerin 287'si erkek, 211'i kızdır. Afetsonrası yerinden olan ergenlerde gerilim tipi baş ağrısı oranı % 64, deprem sonrası göç etmeyen ve bulunduğuyerde kalanlarda ise bu oran % 40 idi. Gerilim tipi baş ağrısı olan Grup 1'deki hastaların% 38,6'sının baş ağrısışiddet skoru yüksek (4-5 puan) olmakla birlikte bu bulgu istatistiksel olarak anlamsızdı. Doksan gün okulagelmeme ve ev işlerine yardımda aksama bakımından karşılaştırıldığında üç grup arasında anlamlı fark bulundu.Sonuç: Depreme maruz kalan ve yerinden edilmiş ergenlerde baş ağrısı sıklığının ve şiddetinin diğer gruplaragöre daha yüksek olması, bu grubun deprem bölgesinden uzaklaşmalarına ra

TENSION-TYPE HEADACHE IN ADOLESCENTS DISPLACED AFTER EARTHQUAKES: A CONTROLLED STUDY

Giriş: Depremzedeler afetlerin akut travmatik etkilerinin yanı sıra aile bireylerini kaybetmek, ikamet ettikleri yeriterk etmek zorunda kalmak, okul değiştirmek gibi ciddi psikolojik stresli durumlarla da karşı karşıya kalmaktadırlar.Doğal afetler sonrası gelişen hastalıklar arasında gerilim tipi baş ağrısı travma sonrası stres bozukluğundan sonraen sık görülen ikinci durumdur.Gereç ve Yöntem: Bu çalışma gerilim tipi baş ağrısı açısından deprem sonrası yer değiştirmek zorunda kalan(Grup 1), deprem geçirip yer değiştirmeyen (Grup 2) ve yıkıma neden olacak bir deprem yaşamamış ergenlerde(Kontrol Grup) yürütüldü. Tüm hasta gruplarının epidemiyolojik ve demografik özellikleri kaydedildi. Baş ağrısıolan hastalar, baş ağrısı nedeniyle okula gelememe, okul ödevlerini yapamama, ev işlerine yardım etme gibigünlük aktiviteleri açısından sorgulandı ve kayıt altına alındı. Grupların karşılaştırılmasında Student's t testi ve kikare testi kullanıldı. P <0.05 değeri istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi.Bulgular: 498 lise öğrencisinin yaş ortalaması 15.6 ± 0.67 olup, bu öğrencilerin 287'si erkek, 211'i kızdır. Afetsonrası yerinden olan ergenlerde gerilim tipi baş ağrısı oranı % 64, deprem sonrası göç etmeyen ve bulunduğuyerde kalanlarda ise bu oran % 40 idi. Gerilim tipi baş ağrısı olan Grup 1'deki hastaların% 38,6'sının baş ağrısışiddet skoru yüksek (4-5 puan) olmakla birlikte bu bulgu istatistiksel olarak anlamsızdı. Doksan gün okulagelmeme ve ev işlerine yardımda aksama bakımından karşılaştırıldığında üç grup arasında anlamlı fark bulundu.Sonuç: Depreme maruz kalan ve yerinden edilmiş ergenlerde baş ağrısı sıklığının ve şiddetinin diğer gruplaragöre daha yüksek olması, bu grubun deprem bölgesinden uzaklaşmalarına rağIntroduction: In addition to the acute traumatic effects of disasters, earthquake victims are faced with serious psychological stressful situations such as loss of family members, having to leave their place of residence, changings chools. Among the diseases that develop after natural disasters, tension headache is the second most common condition after post traumatic stres disorder. Material sand Methods: This study was conducted that on adolescents who had to be displaced after an earthquake (Group 1), who did not have an earthquake (Group 2), and who did not experience an earthquake that İzmir Eğitim ve Araştırma Hastanesi Tıp Dergisi (Medical Journal of İzmir Hospital) 25 (2): 133-138, 2021 134 İzmir Eğitim ve Araştırma Hastanesi Tıp Dergisi (Medical Journal of İzmir Hospital) would cause destruction (Control Group). Epidemiological characteristics of all patient groups were recorded. Patients with headaches were questioned and recorded in terms of their daily activities such as absence from school due to headaches, not being able to do school homework, and helping with housework. Student's t test andchi-square test were used for comparison of the groups. A value of p <0.05 was considered statistically significant. Results:The average age of 498 high school students was15.6 ± 0.67, 287 of these students were male and 211 were female. The rate of tension headache was 64% in adolescents displaced after the disaster, and 40% in those who did not displaced after the earthquake and stayed where they were.Although 38.6% of the patients in Group 1 with tension headache had a high headache severity score (4-5 points), this finding was statistically insignificant. A significant difference was found between the three groups in terms of 90 days of absence from school and disruption in helping with housework. Conclusion: The fact that the frequency and severity of headache among adolescent sex posed to earthquakes and displaced are higher than other groups suggests that this group continues to be exposed to secondary chronic stres factors caused by forced migration, eventhough they move away from the earthquake zone

Line Tipi İki Farklı Kan-Sıvı Isıtıcısının Serum Seti Üzerine Etkileri

Line Tipi İki Farklı Kan-Sıvı Isıtıcısının Serum Seti Üzerine Etkileri</p

Is There Risk of Emboli during Infusion with Line Type Blood-Liquid Warmers?

Introduction: Line type blood-liquid warmers are used widely due to their low expense, practical use and nondependence on sets. We aimed to investigate the relationship of bubbles in line type warmers with two different warming properties. Materials and methods: : Two groups were designed with S-line and Astoflo® brand blood-liquid warmers. By using 10 medisets for each group (n = 20), we infused 1,000 mL 0.9% NaCl solutions at 350 mL.hour-1 speed for one hour in the operating room. Temperatures at the proximal, midway and distal parts of lines, temperature of experiment environment, temperature of liquid used and temperature of liquid reaching the cannula after warming were measured. Time to visually observable bubble formation was recorded. We compared findings statistically using the Mann- Whitney U test. Results: There were no differences between the groups with respect to temperatures at the proximal, midway and distal parts of lines, temperature of experiment environment, temperature of liquid used and temperature of liquid reaching the cannula (p > 0.05). Bubbles were observed with both warmers and time to bubble formation was similar in the two study groups (p = 0.143). Conclusions: In the experimental setting, we have designed conditions similar to our clinical environment. Both types of warmers provided similar warming levels and formed visible bubbles. Considering that low amounts of emboli can be fatal in infants and children, bubble formation should be taken seriously into account for emboli and further studies should be carried out to determine the amount, the reasons and the contents of bubble formation. Keywords: Embolism, Equipment and Supplies, Infusions, Intravenous, Isotonic Solution

Há risco de êmbolos durante a infusão com o uso de aquecedores com linhas de aquecimento de sangue e líquidos?

JUSTIFICATIVA E OBJETIVOS: Os aquecedores de sangue e de líquidos que aquecem em linha são amplamente usados por causa do baixo custo, do uso prático e porque não dependem de equipamentos. Nosso objetivo foi investigar a formação de bolhas em dois aquecedores tipo linha com duas formas de aquecimento diferentes. MATERIAIS E MÉTODOS: Dois grupos foram designados às marcas de aquecedores de sangue e líquidos: S-line e Astoflo®. Com o uso de 10 conjuntos de soro para cada grupo (n = 20), 1.000 mL de solução NaCl a 9% foram infundidos a 350 mL.hora-1 durante uma hora na sala de operação. As seguintes temperaturas foram mensuradas: das partes proximal, intermediária e distal das linhas; do ambiente de ensaio; do líquido usado e do líquido ao atingir a cânula após o aquecimento. O tempo para a formação visível de bolhas foi registrado. Os achados foram estatisticamente comparados com o uso do teste-U de Mann-Whitney. RESULTADOS: Não houve diferença entre os grupos em relação às temperaturas proximal, intermediária e distal das partes das linhas; do ambiente do estudo; do líquido usado e do líquido ao atingir a cânula (p > 0,05). Bolhas foram observadas nos dois aquecedores e o tempo para a formação de bolhas foi semelhante nos dois grupos de estudo (p = 0,143). CONCLUSÕES: No cenário experimental, criamos condições semelhantes ao nosso ambiente clínico. Ambos os tipos de aquecedores forneceram níveis de aquecimento semelhantes e formaram bolhas visíveis. Considerando que uma pequena quantidade de êmbolos pode ser fatal em bebês e crianças, a formação de bolhas deve ser seriamente considerada em caso de êmbolos e estudos adicionais devem ser feitos para determinar a quantidade, as razões e os conteúdos da formação de bolhas

Epidural Katater Tesbit Materyaline Bağlı Ciltte Gelişen Mantar Enfeskiyonu

Epidural Katater Tesbit Materyaline Bağlı Ciltte Gelişen Mantar Enfeskiyonu</p