Technology of MISFET with SiO2/BaTiO3 System as a Gate Insulator, Journal of Telecommunications and Information Technology, 2009, nr 4

The properties of barium titanate (BaTiO3, BT), such as high dielectric constant and resistivity, allow it to find numerous applications in the field of microelectronics. In this work silicon metal-insulator-semiconductor field effect transistor (MISFET) structures with BaTiO3 thin films (containing La2O3 admixture) acting as gate insulator were investigated. The films were produced by means of radio frequency plasma sputtering (RF PS) of sintered BaTiO3 + La2O3 (2% wt.) target. In the paper transfer and output I−V, transconductance and output conductance characteristics of the obtained transistors are presented and discussed. Basic parameters of these devices, such as threshold voltage (VTH) are determined and discussed

Influence of multiple cleaning on the detection capabilities of ISFET structures

The method of cleaning the ISFET structures after application of a biological substance was developed. There are few references in the literature to cleaning methods of this type of structure for biological applications, but they are relatively complex and difficult to automate. We decided to use resources commonly available in technological laboratories and methods that could be relatively easily automated, which would enable the full potential of ISFET transistors to be used. During the experiments, both acetone and deionized water were tested. The cleaning method was modified and it was checked whether it is possible to use such a method on one transistor more than once and how it affects the transistor's detection capabilities. We managed to obtain an effective method of cleaning ISFETs from biological substances. This method does not allow for obtaining exactly the same state as the original state of the transistor, but it ensures its correct operation and determining the influence of the tested biological substance on the transistor based on the results

Influence of the deposition process parameters on electronic properties of BN films obtained by means of RF PACVD, Journal of Telecommunications and Information Technology, 2007, nr 3

This work presents results of investigations of electronic properties of undoped boron nitride (BN) films produced on Si substrates in the course of radio frequency (rf) PACVD process with boron triethyl (C2H5)3B as the boron source. The influence of the deposition process parameters on thickness and electronic properties (resistivity r, dielectric strength EBR) of BN films based on ellipsometry and I-V curve measurements at room temperature is studied. The obtained results show that proper selection of deposition process parameters allows BN layers with the required thickness and advantageous values of r and EBR to be fabricated. BN becomes therefore an interesting material for microelectronics applications

Properties of Al contacts to Si surface exposed in the course of plasma etching of previously grown nanocrystalline c-BN lm, Journal of Telecommunications and Information Technology, 2005, nr 1

Properties of Al electric contacts to Si(p) surface exposed to fluorine-based plasma etching of nanocrystalline cubic boron nitride (c-BN) _lm grown previously were studied and compared to the properties of Al contacts fabricated on pristine or dry etched surface of Si(p) wafers. In addition, a part of the investigated samples was annealed in nitrogen atmosphere at the temperature of 673 K. Analysis of contract properties is based on current-voltage (I-V) measurements of the produced Al-Si structures. The presented investigations were performed in order to evaluate the efficiency of the applied plasma etching method of nanocrystalline c-BN from the viewpoint of its influence on the properties of metal contacts formed subsequently and thus on the performance of electronic devices involving the use of boron nitride

Albiglutide and cardiovascular outcomes in patients with type 2 diabetes and cardiovascular disease (Harmony Outcomes): a double-blind, randomised placebo-controlled trial

Background: Glucagon-like peptide 1 receptor agonists differ in chemical structure, duration of action, and in their effects on clinical outcomes. The cardiovascular effects of once-weekly albiglutide in type 2 diabetes are unknown. We aimed to determine the safety and efficacy of albiglutide in preventing cardiovascular death, myocardial infarction, or stroke. Methods: We did a double-blind, randomised, placebo-controlled trial in 610 sites across 28 countries. We randomly assigned patients aged 40 years and older with type 2 diabetes and cardiovascular disease (at a 1:1 ratio) to groups that either received a subcutaneous injection of albiglutide (30–50 mg, based on glycaemic response and tolerability) or of a matched volume of placebo once a week, in addition to their standard care. Investigators used an interactive voice or web response system to obtain treatment assignment, and patients and all study investigators were masked to their treatment allocation. We hypothesised that albiglutide would be non-inferior to placebo for the primary outcome of the first occurrence of cardiovascular death, myocardial infarction, or stroke, which was assessed in the intention-to-treat population. If non-inferiority was confirmed by an upper limit of the 95% CI for a hazard ratio of less than 1·30, closed testing for superiority was prespecified. This study is registered with ClinicalTrials.gov, number NCT02465515. Findings: Patients were screened between July 1, 2015, and Nov 24, 2016. 10 793 patients were screened and 9463 participants were enrolled and randomly assigned to groups: 4731 patients were assigned to receive albiglutide and 4732 patients to receive placebo. On Nov 8, 2017, it was determined that 611 primary endpoints and a median follow-up of at least 1·5 years had accrued, and participants returned for a final visit and discontinuation from study treatment; the last patient visit was on March 12, 2018. These 9463 patients, the intention-to-treat population, were evaluated for a median duration of 1·6 years and were assessed for the primary outcome. The primary composite outcome occurred in 338 (7%) of 4731 patients at an incidence rate of 4·6 events per 100 person-years in the albiglutide group and in 428 (9%) of 4732 patients at an incidence rate of 5·9 events per 100 person-years in the placebo group (hazard ratio 0·78, 95% CI 0·68–0·90), which indicated that albiglutide was superior to placebo (p<0·0001 for non-inferiority; p=0·0006 for superiority). The incidence of acute pancreatitis (ten patients in the albiglutide group and seven patients in the placebo group), pancreatic cancer (six patients in the albiglutide group and five patients in the placebo group), medullary thyroid carcinoma (zero patients in both groups), and other serious adverse events did not differ between the two groups. There were three (<1%) deaths in the placebo group that were assessed by investigators, who were masked to study drug assignment, to be treatment-related and two (<1%) deaths in the albiglutide group. Interpretation: In patients with type 2 diabetes and cardiovascular disease, albiglutide was superior to placebo with respect to major adverse cardiovascular events. Evidence-based glucagon-like peptide 1 receptor agonists should therefore be considered as part of a comprehensive strategy to reduce the risk of cardiovascular events in patients with type 2 diabetes. Funding: GlaxoSmithKline

Artykuł oryginalnyEchokardiograficzna ocena niedomykalności zastawki mitralnej u pacjentów poddanych przezskórnej walwuloplastyce mitralnej przy użyciu systemu CARILLON™

Background: Dilated cardiomyopathy is characterised by significant enlargement of cardiac chambers, which can lead to functional mitral regurgitation. Surgery is a widely accepted treatment of secondary mitral regurgitation. Conventional cardiac surgery has a high procedural risk and therefore new techniques for percutaneous repair of mitral valve are being developed. The CARILLON&#8482; system is one of devices that is implanted into the coronary venous system, which enables tension of the mitral ring in order to improve coaptation of the leaflets. Aim: Echocardiographic analysis of the CARILLON&#8482; system implantation efficacy evaluated directly and one month after implantation. Methods: The study in included 9 patients, aged 58.56 &#177; 6 years, with severe functional mitral regurgitation, who fulfilled the following echocardiographic criteria: large central jet ł 4 cm2 or ł 20% of the left atrium area or wall-impinging eccentric jet reaching the pulmonary veins, vena contracta (VC) ł 0.30 cm, effective regurgitant orifice area (ERO) ł 0.2 cm2, regurgitant volume (RV) ł 30 ml or regurgitant fraction (RF) > 30%. Exclusion criteria were: concomitant severe tricuspid valve insufficiency, significant organic mitral valve pathology, chronic atrial fibrillation, foreign body in the coronary sinus, or thrombus in the left atrial appendage. The prerequsite for implanting the device was a significant reduction in the mitral regurgitation jet observed by transesophageal echo-cadiography (TEE), seen during the procedure. After one month, a transthoracic echocardiography (TTE) was performed to evaluate mitral regurgitation by analysing the same parameters assessed before implanting CARILLON&#8482; to the coronary sinus. Results: A significant improvement of VC after the procedure, in comparison to the value before the procedure (0.43 &#177; 0.12 vs. 0.66 &#177; 0.14 cm, p < 0.05), was observed. This improvement was lower one month after the implantation of the device (0.35 &#177; 0.1 cm, p < 0.005). The ratio of the jet area to the left atrial area was reduced from 54.96 &#177; 11.18% to 38.57 &#177; 9.79% (p < 0.005) and sustained after a month at 36.33 &#177; 10.15% (p < 0.005). Other echocardiographic parameters of evaluation of mitral regurgitation tended to improve, however the differences did not reach statistical significance. The ERO in subsequent studies was: 0.25 &#177; 0.09 cm2, 0.23 &#177; 0.07 cm2, and 0.24 &#177; 0.07 cm2, and RV decreased from 33.06 &#177; 11.81 ml before the procedure, to 32.33 &#177; 7.84 ml one month after the procedure. Conclusions: The CARILLON&#8482; system implantation to the coronary venous system in patients with secondary mitral regurgitation can lead to the improvement of selected echocardiographic indices of mitral regurgitation.Wstęp: Kardiomiopatia rozstrzeniowa charakteryzuje się znacznym powiększeniem jam serca, które może prowadzić do istotnej niedomykalności zastawki mitralnej o charakterze funkcjonalnym. Powszechnie akceptowaną metodą leczenia wtórnej niedomykalności mitralnej są zabiegi kardiochirurgiczne. Obecnie pojawiły się próby przezskórnych zabiegów naprawczych niedomykalności zastawki mitralnej w przebiegu rozstrzeni jam serca. Jednym z urządzeń wprowadzanych do żyły wielkiej serca, które umożliwia wytworzenie nacisku na pierścień mitralny w celu zmniejszenia fali niedomykalności, jest system CARILLON&#8482;. Cel: Analiza echokardiograficzna skuteczności zabiegów implantacji systemu CARILLON&#8482; przeprowadzana bezpośrednio po implantacji i w okresie miesiąca po zabiegu. Metody: Badaniem objęto 9 kolejnych pacjentów w wieku 58,56 &#177; 6,3 roku z funkcjonalną niedomykalnością zastawki mitralnej, którzy w badaniu echokardiograficznym przezklatkowym (TTE) spełniali następujące kryteria: wielkość tali fali zwrotnej (VC) ł 0,3 cm, pole powierzchni fali zwrotnej ł 6 cm2 lub ł 20% pola powierzchni lewego przedsionka, efektywne pole ujścia fali niedomykalności (ERO) ł 0,2 cm2 bądź objętość fali zwrotnej (RV) ł 30 ml albo frakcja niedomykalności (RF) ł 30%. Kryteria wyłączenia stanowiły: współistniejąca istotna niedomykalność zastawki trójdzielnej, zmiany organiczne na płatkach oraz migotanie przedsionków. Warunkiem pozostawienia implantowanego urządzenia było stwierdzenie poprawy hemodynamicznej w echokardiografii przezprzełykowej (TEE). W okresie miesiąca wykonywano kolejne badanie TTE w celu oceny wielkości fali niedomykalności i analizowano parametry oceniane przed założeniem urządzenia CARILLON&#8482; do zatoki wieńcowej. Wyniki: Stwierdzono istotną poprawę w zakresie wymiaru talii fali zwrotnej po zabiegu (0,43 &#177; 0,12 cm) w porównaniu z wartościami przed zabiegiem (0,66 &#177; 0,14 cm, p < 0,05), która utrzymywała się po miesiącu od implantacji urządzenia (0,35 &#177; 0,1 cm, p < 0,005). Stosunek powierzchni fali zwrotnej do powierzchni przedsionka zmniejszył się w wyniku zabiegu z 54,96 &#177; 11,18% do 38,57 &#177; 9,79% (p < 0,005) i utrzymywał się po miesiącu, kiedy wynosił 36,33 &#177; 10,15% (p < 0,005). Pozostałe echokardiograficzne parametry oceny niedomykalności mitralnej uległy poprawie, ale wartości nie osiągnęły istotności statystycznej. Efektywna powierzchnia ujścia fali niedomykalności w kolejnych badaniach wynosiła: 0,25 &#177; 0,09 cm2, 0,23 &#177; 0,07 cm2, 0,24 &#177; 0,07 cm2, natomiast objętość fali zwrotnej uległa zmianie od wartości 33,06 &#177; 11,81 ml przed zabiegiem do 32,33 &#177; 7,84 ml po miesiącu. U wszystkich pacjentów z badanej grupy zaobserwowano poprawę w zakresie wydolności krążenia ocenianej wg skali NYHA. Wnioski: Implantacja systemu CARILLON&#8482; do zatoki wieńcowej u pacjentów z wtórną niedomykalnością mitralną może prowadzić do poprawy wybranych wskaźników echokardiograficznych określających wielkość fali zwrotnej

Gene therapy of coronary artery disease with phvegf165 - early outcome

Background: Gene therapy is a new, experimental method of treatment in patients with coronary artery disease (CAD).Aim: To determine the safety and efficacy of gene encoding vascular endothelial growth factor (VEGF165) administered directly into the myocardium as the single treatment or combined with coronary artery by-pass grafting (CABG).Methods: VEGF gene transfer was performed in 22 patients (20 male, 2 female, ages from 48 to 73 years old). A 200 &#181;g of the plasmid encoding VEGF165 was injected into the ischaemic myocardium which could not be surgically revascularised in patients undergoing CABG (n=14), and 400 &#181;g - in patients without CABG (n=8). The value of ejection fraction (EF), myocardial perfusion, angiogram, ventriculography, and nitroglycerine consumption as well as quality of life were evaluated pre- and postoperatively.Results: The majority of patients had no complications and no fatal outcome was observed. Two patients developed acute myocardial infarction. Left ventricular function values improved and the majority of patients were free from angina 6 months after surgery. Patients reported improved quality of life and a reduction in nitroglycerine usage. A reduction in the ischaemic defects detected by SPECT was also observed. In some patients angiography revealed improved collateral filling.Conclusions: Direct myocardial administration of genes encoding VEGF165 can be an effective method of treatment in patients with chronic and advanced CAD either as a supplementary treatment or as a single therapy

Original articlePercutaneous valve repair for mitral regurgitation using the Carillon&#8482; Mitral Contour System&#8482;. Description of the method and case report

Mitral regurgitation may result from left ventricular dilatation and cause progression of heart failure. Percutaneous techniques for mitral valve repair are under development. Techniques utilizing a trans-coronary venous approach exploit the anatomical relationship between the mitral annulus and the venous system of the heart. The coronary sinus, great cardiac vein and the origin of the anterior interventricular vein surround the posterior mitral annulus. This enables percutaneous approaches to annuloplasty for mitral regurgitation. Devices can be implanted into the coronary veins that modify the shape and size of the mitral annulus. We present a case of ischaemic mitral regurgitation successfully treated by use of a percutaneous approach, the Carillon&#8482; Mitral Contour System&#8482;. Significant reduction of the mitral regurgitation jet was observed. The patient was discharged 4 days after the procedure. During the follow-up visits, the patient showed an improved general condition and increased exercise capacity. Procedural steps are shown in detail and the current status of the coronary sinus based technique is discussed. Percutaneous techniques for mitral valve repair may be an attractive alternative to cardiac surgery in heart failure patients with secondary mitral regurgitation. The Carillon&#8482; Mitral Contour System&#8482; is under ongoing clinical evaluation in the AMADEUS trial.Niedomykalność zastawki mitralnej jest częstym powikłaniem rozstrzeni lewej komory (LV) i może prowadzić do nasilenia objawów niewydolności krążenia. Ryzyko zabiegowe operacji kardiochirurgicznych u pacjentów z wtórną niedomykalnością zastawki mitralnej, a więc ze znacznym uszkodzeniem LV, jest nadal wysokie. W ostatnich latach opracowywane są przezskórne techniki naprawcze niewydolnej zastawki mitralnej. Rozwój technik zabiegowych w kardiologii interwencyjnej doprowadził do podjęcia prób przezskórnych zabiegów naprawczych u pacjentów z wtórną niedomykalnością mitralną. Największe nadzieje wiąże się z technikami wykorzystującymi dostęp przez żyły serca. Techniki te wykorzystują to, że zatoka wieńcowa, żyła wielka serca oraz początkowy odcinek żyły międzykomorowej przedniej przebiegają wzdłuż pierścienia mitralnego, obejmując go niemal na całej długości przyczepu tylnego płatka mitralnego. Taka topografia głównych żył serca umożliwia podjęcie prób anuloplastyki mitralnej poprzez przezskórne wprowadzenie do żył urządzeń zaciskających pierścień mitralny i zmniejszających jego światło. Jednym z pierwszych urządzeń wykorzystujących dostęp zabiegowy przez żyły serca, testowanym obecnie w warunkach klinicznych, jest system Carillon&#8482; (Cardiac Dimensions, Inc.). Urządzenie, wprowadzane przez światło cewnika prowadzącego do żyły wielkiej serca, zbudowane jest z dwóch podwójnych pętli wykonanych z nitinolu, stanowiących &#8222;kotwice&#8221; do unieruchomienia urządzenia w systemie żylnym, połączonych zakrzywionym metalowym korpusem. Przedstawiono przypadek niedokrwiennej niedomykalności mitralnej leczony z powodzeniem za pomocą nowej techniki zabiegowej polegającej na implantacji urządzenia Carillon&#8482; do układu żył wieńcowych. Opisano kolejne etapy zabiegu. Po zabiegu zaobserwowano istotne zmniejszenie niedomykalności mitralnej. W przezklatkowym badaniu echokradiograficznym wykonanym w kolejnych dobach po zabiegu potwierdzono utrzymywanie się istotnego zmniejszenia niedomykalności mitralnej oraz brak płynu w worku osierdziowym. W 4. dobie po zabiegu chorego wypisano w stanie ogólnym dobrym do domu. W pracy omówiono spodziewane korzyści i ewentualne ograniczenia nowej metody zabiegowej oraz stan jej rozwoju. Prezentowana technika zabiegowa oraz urządzenie Carillon&#8482; jest przedmiotem oceny klinicznej w ramach trwającego badania wieloośrodkowego AMADEUS. Technikę omówiono na tle innych przezskórnych zabiegów na niedomykalnej zastawce mitralnej. Ponieważ wtórna niedomykalność mitralna dotyczy pacjentów z rozstrzenią i uszkodzeniem LV, ryzyko zabiegów kardiochirurgicznych w tej grupie jest wysokie. Należy mieć nadzieję, że rozwój przezskórnych technik naprawczych zastawek stworzy alternatywę dla tych chorych, szczególnie że po tego typu zabiegach nie jest wymagane leczenie przeciwkrzepliwe