Üreter Obstrüksiyonu Oluşturulan Ratlarda HES 130/0.4’ün Eritrosit Deformabilitesi Üzerine Etkileri

Amaç: Plazma genişleticilerinin uygulanması, önemli cerrahi, hemorajik şok ve travmayı içeren çeşitli klinik koşullardaki kritik hastaları yönetmek için çok önemlidir. Bununla birlikte, hidroksietil nişastanın (HES) eritrosit agregasyonu üzerindeki etkileri tartışmalıdır. Bu nedenle, deneysel tek taraflı üreteral tıkanıklık ile oluşturulan böbrek yetmezliğinde HES 130/0.4'ün eritrosit deformabilitesi üzerindeki etkilerini araştırmayı amaçladık. Yöntem: Toplam 24 rat kontrol, HES 130/0.4, Üreter Obstrüksiyon (ÜO) ve ÜOHES 130/0.4 olmak üzere dört gruba ayrıldı. Üreteral tıkanıklık gruplarına ketamin anestezisi altında düşük abdominal insizyon yapıldı. Sağ üreterin distaline ulaşıldıktan sonra 2.0 mersilen ile bağlandı, daha sonra geç dönemde böbrek yetmezliği için 3 hafta bekledi. 20 mL.kg-1 HES 130/0.4 (Voluven), HES 130/0.4 ve ÜO-HES 130/0.4 grubuna intravenöz olarak verildi. 24 saat sonra ratlar sakrifiye edildi. Deformabilite ölçümleri bir fosfat tamponlu salin (PBS) tamponu içinde% 5 hematokrit kullanılarak gerçekleştirildi. Bulgular: Her grupta rölatif rezistans kontrol grubuna göre arttı (p<0.0001). Her grupta eritrosit deformabilite indeksi kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksek bulundu (Grup K-Grup HES, p=0.023, Grup K-Grup ÜO, p<0.0001, Grup K-Grup ÜO-HES, p<0.0001) . ÜO-HES grubunda HES grubuna kıyasla eritrosit deformabilite indeksi önemli derecede arttı (p=0.031, p=0.021, sırasıyla). HES 130/0.4 uygulaması ile üreteral obstrüksiyon yapılmış sıçanlarda eritrosit deformabilitesinde herhangi bir değişiklik olmadığı belirlendi (p = 0.785). Sonuç: HES 130/0.4 kullanımı, üreteral obstrüksiyonu yapılan sıçanlarda eritrosit deformabilitesi üzerinde olumsuz bir etkiye sahip değildir. HES 130/0.4 kullanırken bu endikasyonların doğru kullanılması gerektiğini düşünüyoruzAim: The administration of plasma expanders is crucial for managing critically ill patients across a range of clinical conditions, including major surgery, hemorrhagic shock, and trauma. However, the effects of hydroxyethyl starch (HES) on erythrocyte aggregation remain controversial. For this reason, we aimed to investigate the effects of HES 130/0.4, performed renal insufficiency by experimentally unilateral ureteral obstruction, on erythrocyte deformability. Materials and Methods: A total of 24 rats were divided into 4 groups; Control, HES 130/0.4, Ureter Obstruction (UO) and UO-HES130/0.4. Urethral obstruction groups were treated with ketamine anesthesia with a low abdominal incision and reached to the distal of right ureter and sutured with 2.0 mersilen then waited for 3 weeks for late term renal insufficiency. 20 mL.kg-1 of HES 130/0.4 (Voluven) were infused intravenously to the HES 130/0.4 and UO-HES130/0.4 group. After 24-hour, rats were sacrificed. Deformability measurements were performed using 5% haematocrit in a phosphate-buffered saline (PBS) buffer. Results and Discussion: Relative resistance was increased in all groups compared to the control group (p<0.0001). In all groups, erythrocyte deformability index was found to be significantly higher than the control group (Group C-Group HES, p=0.023, Group C- Group UO, p<0.0001, Group C-Group UO-HES, p<0.0001). UO-HES group had significantly increased erythrocyte deformability index compared with the HES group (p=0.031, p=0.021, respectively). It was determined that HES 130/0.4 application did not change erythrocyte deformability in ureteral obstructed rats (p=0.785). Conclusion: The use of HES 130/0.4 has no negative effects on erythrocyte deformability in ureteral obstructed rats. We think that indications should be used correctly when using HES 130/0.

Geçici Hiperglisemi anında Sevofluran ve Desfluranın Eritrosit Deformabilitesi Üzerine Etkilerinin Araştırılması

Aim: Micro and macrovascular complications due to long-term hyperglycemia are associated with increased mortality and morbidity. Erythrocytes exposed to hyperglycemia for a long time may cause morphological changes in erythrocytes such as decreased deformability and development of aggregation. As a result, complications such as shortening life span of erythrocytes, impairment of oxygen carrying capacity, tissue hypoxia may occur. In our study, we would like to investigate the effects of Sevoflurane and Desflurane on erythrocyte deformability during transient hyperglycemia. Materials and Methods: In this study, 30 male Wistar albino rats were used. The animals were randomly divided into five groups, each contained 6 rats: Diabetic control (group DC), diabetic hyperglycemia group (group DH), diabetic hyperglycemia group with desflurane (group DH-D), and diabetic hyperglycemia group with sevoflurane (group DH-S) groups. Another 6 rats without diabetes were assigned as control group (group C). Streptozotocin- induced diabetic rats were kept 6 weeks, then transient hyperglycemia was created, and the administration of sevoflurane and desflurane were performed. After 24 hours blood samples were obtained and deformability measurements were performed in erythrocyte suspensions containing Htc 5% in a PBS buffer. Results: Diabetes mellitus was found to increase relative resistance in the control group (p <0.0001). Acute hyperglycemia increased relative resistance in diabetes control, relatively. Group DH, Group DH-D and Group DH-S deformability index were significantly different when compared to Group DC (p=0.007, p=0.025, p=0.016, respectively). It was found that administration of desflurane or sevoflurane did not alter erythrocyte deformability during acute hyperglycemia (p = 0.591, p = 0.739). Conclusion: As a consequence, we think that we can safely use inhalation anesthetics such as Desflurane and Sevoflurane during acute hyperglycemia attacks. But, it needs further investigation as both experimental and clinicalAmaç: Uzun süreli hipergliseminin oluşturduğu mikro ve makrovasküler komplikasyonlar mortalite ve morbidite artışı ile birliktedir. Eritrositlerin ise yaşam süreleri boyunca uzun süre hiperglisemiye maruz kalmaları morfolojik olarak eritrositlerde deformabilitede azalma ve agregasyon gelişmesi gibi bir takım değişikliklere neden olmaktadır. Bunun sonucunda eritrositlerin yaşam sürelerinde kısalma, oksijen taşıma kapasitesinde bozukluk, doku hipoksisi gibi komplikasyonlar meydana gelmektedir. Sevofluran ve desfluranın ise eritrosit deformabilitesi üzerine etkileri ile ilgili çeşitli çalışmalar mevcuttur. Biz de bu çalışmamızda geçici olarak oluşturulan hiperglisemi sırasında sevofluran ve desfluranın eritrosit deformabilitesi üzerine etkilerini araştırmayı amaçladık. Yöntem: Çalışma Gazi Üniversitesi Deneysel ve Klinik Araştırma Merkezi'nde Gazi Üniversitesi Deney Hayvanları Etik Kurulu onayı ile yapıldı. Çalışmaya 30 rat dahil edildi. Ratlar; kontrol grubu, diyabetik-kontrol, diyabetik hiperglisemi, diyabetik–hiperglisemi-sevofluran, diyabetik-hiperglisemi- desfluran olmak üzere 5 gruba ayrıldı. Streptozosin ile diyabet oluşturulan ratlar 6 hafta yaşatıldıktan sonra geçici hipergilisemi oluşturuldu ve sevofluran ve desfluran anestezisi uygulandı. 24 saat sonra kan örnekleri alındı ve santrifüj edildi. Eritrosit deformabilitesi sabit akım filtrometre sistemleri kullanılarak ölçüldü. Rölatif rezistansının artması eritrosit deformabilitesinin azalması olarak yorumlandı. Bulgular: Diyabet oluşturulmasının kontrol grubuna göre rölatif rezistansı arttırdığı bulundu (p<0.0001). Akut hiperglisemi, diyabet kontrol grubuna göre rölatif rezistansı arttırdı. Grup DH, Grup DH-D ve Grup DH-S deformabilite indeksi Grup DK ile karşılaştırıldığında anlamlı olarak farklı bulundu (p=0.007, p=0.025, p=0.016). Akut hiperglisemi sırasında Desfluran veya Sevofluran uygulanmasının ise eritrosit deformabilitesini değiştirmediği tespit edildi (p=0.591, p=0.739). Sonuç: Sevofluran ve Desfluran gibi inhalasyon ajanların akut hiperglisemi sırasında güvenle kullanılabileceğini düşünmekteyiz. Ancak bu bulguların daha detaylı ve geniş serilerde yapılacak klinik ve deneysel çalışmalarla desteklenmesi gerekmektedir

Dexmedetomidine protects against lipid peroxidation and erythrocyte deformability alterations in experimental hepatic ischemia reperfusion injury

Background: Hepatic ischemia&#x2013;reperfusion injury is a common clinical problem in hepatic surgery and transplantation. Several cellular and tissue structural and functional alterations are observed in such injury. The aim of this study was to evaluate the effect of dexmedetomidine on lipid peroxidation and erythrocyte deformability during ischemia&#x2013;reperfusion injury in rats. Methods: Twenty-four Wistar Albino rats were randomly separated into three groups as control (C), ischemia&#x2013;reperfusion injury (I/R) and dexmedetomidine group (I/R-D). Ischemia was induced with portal clampage for 45 min and reperfusion period was 45 min after declampage. Group I/R-D received dexmedetomidine 100 &#x00B5;g/kg i.p. 30 min before portal clampage. Serum malondialdehyde and superoxide dismutase activities to document lipid peroxidation and erythrocyte deformability index were investigated. Results: Serum superoxide dismutase and malondialdehyde activity levels were significantly higher and erythrocyte deformability index was decreased in hepatic ischemia&#x2013;reperfusion group. However, these changes were observed to be prevented with dexmedetomidine treatment when given before portal clampage. Conclusion: These findings clearly indicate that erythrocyte deformability index is decreased in hepatic ischemia reperfusion injury and has a potential role to prevent these alterations. The protective effect of dexmedetomidine on hepatic I/R injury is also decreased lipid peroxidation. Further experimental and clinical investigations may clarify the molecular mechanisms and clinical significance of these findings

Sıçanlarda sosyal izolasyonun oksidan stres ve eritrosit deformabilitesi üzerine etkileri

Amaç: Bu çalışmada amacımız, eritrositlerin biyokimyasal ve mekanik özelliklerinin dolaşımın etkinliğinin belirlenmesindeki önemini dikkate alarak, sosyal izolasyon uygulanan sıçanlarda oluşan oksidatif stresin eritrositlerin deformabilite özellikleri ve antioksidan sistem üzerine etkilerini incelemektir. Gereç ve Yöntemler: Çalışmada 40 adet Sprague Dawley sıçan, 2 aylık (genç) ve 12 aylık (erişkin) olmak üzere iki gruba ayrıldı. Daha sonra her gruptan 10'ar sıçan, 12/12 saat aydınlık/karanlık siklusunda, 21 gün boyunca tek başlarına ayrı kafeslere alınarak, sosyal izolasyon stresi yaratıldı. 21. gün sonunda alınan kan örneklerinde, eritrositlerde antioksidan enzimlerden SOD, CAT ve lipid peroksidasyonun bir göstergesi olarak MDA düzeyleri spektrofotometrik olarak ölçüldü. Plazma nitrik oksit değişiklikleri total nitrit-nitrat ölçümüne dayalı Griess yöntemi ile tayin edildi. Ayrıca hazırlanan eritrosit süspansiyonları %5 hematokrite ayarlanarak, filtrasyon yöntemi ile, relatif filtrasyon hızı (RFR), relatif filtrasyon zamanı (RFT) ve relatif direnç (Rrel) değerleri ölçüldü. Bulgular: SOD ve CAT düzeyleri hem genç hemde erişkin olan sosyal olarak izole edilmiş sıçanlarda istatistiksel açıdan anlamlı derecede düşük bulunmuştur. Sosyal izolasyon uygulanan sıçanlarda ,nitrik oksit düzeyleri de erişkinlerde daha belirgin olmak üzere hem genç hem de erişkinlerde daha düşüktür.Lipid peroksidasyon ürünü MDA düzeyleri de her iki grupta kontrollere göre azalmıştır.Eritrosit deformabilite indekslerinden RFR değerleri izole sıçanlarda önemli derecede yüksek bulunurken, RFT hem genç hem de erişkinlerde kontrollere göre düşük bulunmuştur.Ancak eritrositlerin Rrel değerlerinde önemli derecede bir değişiklik olmamıştır. Sonuç: Verilerimiz sosyal izolasyonun sıçanlarda plazma nitrik oksit düzeylerini azalttığı ve muhtemelen bu azalmayla bağlantılı olarak eritrosit membranında lipid peroksidasyonun da azaldığına işaret etmektedir. Ayrıca, sosyal izolasyon stresi antioksidan enzim aktivitelerini de değiştirmiş ve buda muhtemelen daha uzun süreli ve tekrarlanan yalnızlık durumlarında, özellikle yaşamın ilk dönemlerinde doku perfüzyonu problemlerine yol açabilecek deformabilite değişiklikleri ile sonuçlanabilecektir.Purpose: In this study, our purpose was to investigate effect of oxidative stress composing in isolated rats on erythrocyte deformability and antioxidant system, considering importance of mechanical, and biochemical properties of erythrocytes in efficiency of blood circulation Material and Methods: Fourty Sprague-Dawley rats were divided into two groups according to their ages; where one of them consisted of 2 months old rats and the other 12 months old rats. Then, randomly selected ten rats in each group were isolated separately in a cage and hold 12/12 hour light-dark cycle lasting 21 days. Blood samples were collected at the end of the 21st day, and superoxide dismutase (SOD), catalase (CAT) activities and malondialdehyde (MDA) levels were measured spectrophotometrically. Changes in plasma nitric oxide level were determined by Griess method depending on total nitrite-nitrate. In addition, relative filtration rate (RFR), relative filtration time (RFT) and relative resistance (Rrel) of the erythrocytes were calculated as the indexes of erythrocyte deformability. Results: The SOD and CAT levels were found significantly lower in both of young and adult isolated rats when compared to the young and adult control groups. The nitric oxide levels were also found significantly lower in the young and adult isolated rats when compared to their control groups. The peroxidation of the lipids were also decreased by social isolation, in the erythrocyte membrane of both young and adult isolated rats compared to the controls. The indexes of erythrocyte deformability, RFR was found significantly higher, whereas the RFT was significantly lower in young and adult isolated rats compared to the young and adult controls. However, the Rrel of the erythrocytes were not altered dramatically. Conclusion: As a consequence, our data reveals that the social isolation causes a lack of plasma nitric oxide levels in the socially isolated rats and probably due to this decrease in one of the major oxidants for the erythrocyte membrane results in the decreased lipid peroxidation. Furthermore, our results reveal that the social isolation stress causes alterations in the antioxidant defense system and these alteration results in the changes in erythrocyte deformability reflecting that some tissue perfusion problems can occur with long term and repeated loneliness and especially in the early stages of the life span

Evaluation of erythrocyte deformability in experimentally ınduced osteoporosis in male rats and the effects of vitamin c supplementation on erythrocyte deformability and bone mineral density

Amaç: Erkek osteoporozu (OP) klinik tıpta önemli bir sorun olmakla birlikte kadın OP'sine kıyasla daha az ilgi görmüştür ve kemik kaybında rolü olan mekanizmalar hala netleşmiş değildir. Patofizyolojisinde oksidatif stresin rolü olduğu düşünülen birçok hastalıktan biri de OPdir. Bu çalışma orşiektomi uygulanmış sıçanlarda kemik mineral yoğunluğu (KMY), antioksidan enzim düzeyi, lipid peroksidasyonu ve eritrosit deformabilitesinde gelişebilecek olası değişiklikleri ve vitamin C desteğinin bu değişiklikler üzerine etkisini araştırmak amacıyla planlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 20 adet erkek Wistar albino sıçan alındı. Sıçanlardan randomize şekilde kontrol (K, n6), uygulanan işleme göre orşiektomi (O, n7), ve orşiektomivitamin C (OVC, n7) olmak üzere 3 grup oluşturuldu. Oksidatif stresi değerlendirmek için kemik homojenatlarında, süperoksit dismutaz (SOD), malondialdehit (MDA) düzeyleri ölçüldü. Heparinize tam kan örneklerinden eritrosit paketleri hazırlandı ve gerekli işlemler sonrasında deformabilite ölçümleri gerçekleştirildi. Bulgular: Oksidan/antioksidan parametreler açısından gruplar kendi aralarında kıyaslandığında kemik dokuda: SOD aktivitesi O'grubunda OVC grubuna göre anlamlı düzeyde yüksekti (p0,032). Eritrosit deformabilite indeksi ise Grup Oda; K ve OVC grubuna kıyasla belirgin olarak yüksek bulundu (sırasıyla p0,003, p0,018).Sonuç: Çalışmada, orşiektomi sonrası eritrosit deformabilitesinde olumsuz değişikler gelişebileceği bunun da kan akımı ve doku perfüzyonunda işlevsel bozukluklara yol açarak kemik metabolizmasını negatif etkileyebileceği, vitamin C uygulamasının ise bu olumsuz etkiyi geri döndürebileceği sonucuna vardık. Yine de sonucun daha detaylı ve geniş serilerde yapılacak klinik ve deneysel çalışmalarla desteklenmesi ve detaylandırılması gerektiği kanaatindeyiz.Objective: Male osteoporosis (OP) is a major problem in clinical medicine, but has gained less interest than female OP. The mechanisms of male OP have not been explained well and are not clear yet. It is suggested that there is a role for oxidative stress in the pathophysiology of many diseases, one of them being OP. In this study, we investigated the effect of orchiectomy on bone mineral density (BMD), the level of antioxidant enzymes, lipid peroxidation, and erythrocyte deformability in rats and the effect of vitamin C supplementation on the possible changes in these parameters. Metarials and Methods: A total of 20 male Wistar albino rats were randomized into three groups: controls (C, n6), orchiectomized rats (O, n7) and orchiectomized rats receiving vitamin C supplementation (OVC, n7). The concentration of superoxide-dismutase (SOD) and malondialdehyde (MDA) in bone tissue homogenates were measured to assess the oxidative stress. Erythrocyte deformability was measured using erythrocyte suspensions at 5% hematocrit in phosphate buffered saline. Results: When oxidant/antioxidant parameters were compared between the groups, SOD activity in bone tissue was significantly higher in group O than in group OVC (p0.032). Erythrocyte deformability was significantly higher in group O than in group C and OVC (p0.003, p0.018, respectively).Conclusion: Erythrocyte deformability may show negative variations, suggesting a causative role in disruption of blood flow and tissue perfusion, which also affect bone metabolism negatively. Vitamin C supplementation seems to reverse those negative effects of variations in erythrocyte deformability. However, our preliminary results need to be confirmed in wider serious of experimental and clinical trials

Investigation of the effects of thymoquinone on erythrocyte deformability in sepsis treatment which created by cecal perforation in rat

AIM: We aimed to study the effects of thymoquinone on erythrocyte deformability in an experimental model of sepsis given before or after the initiation of the sepsis model