Amaç: Plazma genişleticilerinin uygulanması, önemli cerrahi, hemorajik şok ve travmayı içeren çeşitli klinik koşullardaki kritik hastaları yönetmek için çok önemlidir. Bununla birlikte, hidroksietil nişastanın (HES) eritrosit agregasyonu üzerindeki etkileri tartışmalıdır. Bu nedenle, deneysel tek taraflı üreteral tıkanıklık ile oluşturulan böbrek yetmezliğinde HES 130/0.4'ün eritrosit deformabilitesi üzerindeki etkilerini araştırmayı amaçladık. Yöntem: Toplam 24 rat kontrol, HES 130/0.4, Üreter Obstrüksiyon (ÜO) ve ÜOHES 130/0.4 olmak üzere dört gruba ayrıldı. Üreteral tıkanıklık gruplarına ketamin anestezisi altında düşük abdominal insizyon yapıldı. Sağ üreterin distaline ulaşıldıktan sonra 2.0 mersilen ile bağlandı, daha sonra geç dönemde böbrek yetmezliği için 3 hafta bekledi. 20 mL.kg-1 HES 130/0.4 (Voluven), HES 130/0.4 ve ÜO-HES 130/0.4 grubuna intravenöz olarak verildi. 24 saat sonra ratlar sakrifiye edildi. Deformabilite ölçümleri bir fosfat tamponlu salin (PBS) tamponu içinde% 5 hematokrit kullanılarak gerçekleştirildi. Bulgular: Her grupta rölatif rezistans kontrol grubuna göre arttı (p<0.0001). Her grupta eritrosit deformabilite indeksi kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksek bulundu (Grup K-Grup HES, p=0.023, Grup K-Grup ÜO, p<0.0001, Grup K-Grup ÜO-HES, p<0.0001) . ÜO-HES grubunda HES grubuna kıyasla eritrosit deformabilite indeksi önemli derecede arttı (p=0.031, p=0.021, sırasıyla). HES 130/0.4 uygulaması ile üreteral obstrüksiyon yapılmış sıçanlarda eritrosit deformabilitesinde herhangi bir değişiklik olmadığı belirlendi (p = 0.785). Sonuç: HES 130/0.4 kullanımı, üreteral obstrüksiyonu yapılan sıçanlarda eritrosit deformabilitesi üzerinde olumsuz bir etkiye sahip değildir. HES 130/0.4 kullanırken bu endikasyonların doğru kullanılması gerektiğini düşünüyoruzAim: The administration of plasma expanders is crucial for managing critically ill patients across a range of clinical conditions, including major surgery, hemorrhagic shock, and trauma. However, the effects of hydroxyethyl starch (HES) on erythrocyte aggregation remain controversial. For this reason, we aimed to investigate the effects of HES 130/0.4, performed renal insufficiency by experimentally unilateral ureteral obstruction, on erythrocyte deformability. Materials and Methods: A total of 24 rats were divided into 4 groups; Control, HES 130/0.4, Ureter Obstruction (UO) and UO-HES130/0.4. Urethral obstruction groups were treated with ketamine anesthesia with a low abdominal incision and reached to the distal of right ureter and sutured with 2.0 mersilen then waited for 3 weeks for late term renal insufficiency. 20 mL.kg-1 of HES 130/0.4 (Voluven) were infused intravenously to the HES 130/0.4 and UO-HES130/0.4 group. After 24-hour, rats were sacrificed. Deformability measurements were performed using 5% haematocrit in a phosphate-buffered saline (PBS) buffer. Results and Discussion: Relative resistance was increased in all groups compared to the control group (p<0.0001). In all groups, erythrocyte deformability index was found to be significantly higher than the control group (Group C-Group HES, p=0.023, Group C- Group UO, p<0.0001, Group C-Group UO-HES, p<0.0001). UO-HES group had significantly increased erythrocyte deformability index compared with the HES group (p=0.031, p=0.021, respectively). It was determined that HES 130/0.4 application did not change erythrocyte deformability in ureteral obstructed rats (p=0.785). Conclusion: The use of HES 130/0.4 has no negative effects on erythrocyte deformability in ureteral obstructed rats. We think that indications should be used correctly when using HES 130/0.
