What is <i>Inoceramus peruanus</i> Bruggen, 1910?

The figured holotype of the Lower Turonian Inoceramus peruanus BRUGGEN, 1910 from Peru was found in the collections of the Goldfuss Museum in Bonn. Its general shape is close to that of Mytiloides goppelnensis (BADILLET T SORNAY) and M. kossmati (HEINZ), and is a Mytiloides. The ornamentation consists of the double-rugae typical of M. kossmati. The presence of M. peruanus in Peru, Ecuador and Colombia is discussed

Redox‐controlled preservation of organic matter during “OAE 3” within the Western Interior Seaway

During the Cretaceous, widespread black shale deposition occurred during a series of Oceanic Anoxic Events (OAEs). Multiple processes are known to control the deposition of marine black shales, including changes in primary productivity, organic matter preservation, and dilution. OAEs offer an opportunity to evaluate the relative roles of these forcing factors. The youngest of these events—the Coniacian to Santonian OAE 3—resulted in a prolonged organic carbon burial event in shallow and restricted marine environments including the Western Interior Seaway. New high‐resolution isotope, organic, and trace metal records from the latest Turonian to early Santonian Niobrara Formation are used to characterize the amount and composition of organic matter preserved, as well as the geochemical conditions under which it accumulated. Redox sensitive metals (Mo, Mn, and Re) indicate a gradual drawdown of oxygen leading into the abrupt onset of organic carbon‐rich (up to 8%) deposition. High Hydrogen Indices (HI) and organic carbon to total nitrogen ratios (C:N) demonstrate that the elemental composition of preserved marine organic matter is distinct under different redox conditions. Local changes in δ13C indicate that redox‐controlled early diagenesis can also significantly alter δ13Corg records. These results demonstrate that the development of anoxia is of primary importance in triggering the prolonged carbon burial in the Niobrara Formation. Sea level reconstructions, δ18O results, and Mo/total organic carbon ratios suggest that stratification and enhanced bottom water restriction caused the drawdown of bottom water oxygen. Increased nutrients from benthic regeneration and/or continental runoff may have sustained primary productivity.Key PointsBottom water redox changes triggered carbon burial within the WIS during OAE 3Anoxia developed due to O2 drawdown in a stratified water columnRedox‐controlled changes in OM preservation altered primary δ13Corg signalsPeer Reviewedhttp://deepblue.lib.umich.edu/bitstream/2027.42/112294/1/palo20210.pdfhttp://deepblue.lib.umich.edu/bitstream/2027.42/112294/2/palo20210-sup-0001-SupportingInfo.pd

The trace fossil Lepidenteron lewesiensis: a taphonomic window on diversity of Late Cretaceous fishes

The trace fossil Lepidenteron lewesiensis (Mantell 1822) provides an exceptional taphonomic window to diversity of fishes as shown for the Upper Cretaceous of Poland, in the Middle Turonian–Lower Maastrichtian deposits of the Opole Trough, Miechów Trough, Mazury-Podlasie Homocline, and SE part of the Border Synclinorium. Lepidenteron lewesiensis is an unbranched burrow lined with small fish scales and bones, without a constructed wall. It contains scales, vertebrae, and bones of the head belonging to ten taxa of teleostean fishes: two undetermined teleosteans, six undetermined Clupeocephala, one Dercetidae, and one undetermined euteleostean. The preservation of fish remains suggests that fishes were pulled down into the burrow by an animal, probably by eunicid polychaetes.Das Spurenfossil Lepidenteron lewesiensis (Mantell 1822) ermöglicht einen biostratinomischen Einblick in die Diversität von Fischen, wie Fossilmaterial aus der Oberkreide von Polen zeigt. Es stammt aus dem Mittelturonium bis Untermaastrichtium des südöstlichen Abschnittes der Grenz-Synklinale, dem Opolen-Trog, dem Miechów-Trog und der Masuren-Podlachien-Homoklinale. L. lewesiensis ist ein unverzweigter Grabgang ohne ausgekleidete Wände, dessen Ränder von kleinen Fischschuppen und—knochen gebildet werden. Diese setzen sich aus Schuppen, Wirbel und Schädelknochen von zehn Teleostei-Taxa zusammen und zwar aus zwei unbestimmte Teleosteer, sechs unbestimmten Clupeocephala, einem Dercetidae und einem unbestimmten Euteleostei. Die Erhaltung der Fischüberreste deutet darauf hin, dass die Fische von einem Tier, wahrscheinlich einem Polychaeten der Familie Eunicidae, in den Bau gezogen wurden.We are very grateful to Dr. Lionel Cavin (Geneva) and the anonymous reviewer for constructive comments on an earlier version of the manuscript. Additional support was provided by the Jagiellonian University (DS funds), National Science Center (Grant Number: PRO-2011/01/N/ST10/07717), and the Laboratory of Geology (University of Lodz) BSt Grant No. 560/844. We are grateful to Dr. Johann Egger (Wien) and Kilian Eichenseer M.Sc. (Erlangen) for help with translating the abstract into German. We are grateful to Dr. Ursula Göhlich (Wien) for access to the Dercetis specimen

Late Cretaceous (Maastrichtian) shallow water hydrocarbon seeps from Snow Hill and Seymour Islands, James Ross Basin, Antarctica

Fossil hydrocarbon seeps are present in latest Cretaceous (Maastrichtian) volcaniclastic shallow shelf sediments exposed on Snow Hill and Seymour Islands, James Ross Basin, Antarctica. The seeps occur in the Snow Hill Island Formation on Snow Hill Island and are manifest as large-sized, cement-rich carbonate bodies, containing abundant thyasirid bivalves and rarer ammonites and solemyid bivalves. These bodies have typical seep cement phases, with δ13C values between 20.4 and 10.7‰ and contain molecular fossils indicative of terrigenous organic material and the micro-organisms involved in the anaerobic oxidation of methane, including methanotrophic archaea and sulphate-reducing bacteria. On Seymour Island the seeps occur as micrite-cemented burrow systems in the López de Bertodano Formation and are associated with thyasirid, solemyid and lucinid bivalves, and background molluscan taxa. The cemented burrows also have typical seep cement phases, with δ13C values between 58.0 and 24.6‰. There is evidence from other data that hydrocarbon seepage was a common feature in the James Ross Basin throughout the Maastrichtian and into the Eocene. The Snow Hill and Seymour Island examples comprise the third known area of Maastrichtian hydrocarbon seepage. But compared to most other ancient and modern seep communities, the James Ross Basin seep fauna is of very low diversity, being dominated by infaunal bivalves, all of which probably had thiotrophic chemosymbionts, but which were unlikely to have been seep obligates. Absent from the James Ross Basin seep fauna are ‘typical’ obligate seep taxa from the Cretaceous and the Cenozoic. Reasons for this may have been temporal, palaeolatitudinal, palaeobathymetric, or palaeoecological

Wpływ stężenia sacharozy jako źródła węgla w procesie biosyntezy kwasu szczawiowego przez Aspergillus niger

The aim of the work was to determine the influence of initial sucrose concentration in fermentation medium on oxalic acid synthesis by Aspergillus niger W78C in submerged batch culture. Cultivations were conducted in synthetic medium containing sucrose in the concentration of 100, 125, 150, 175 or 200 g·dm⁻³. As the result of the present investigation, the optimal sucrose concentration was found at the level of 125 g·dm⁻³. In medium containing this amount of carbon source, 70.2 g·dm⁻³ of oxalic acid was obtained. When substrate concentration was the highest, 200 g dm⁻³, the amount of product was only 5.2 g·dm⁻³ higher than in medium with 125 g·dm⁻³ of sucrose. Moreover, an increase of the initial sucrose concentration resulted in process time extension, an increase of citric and gluconic acids concentration and a decrease of productivity and oxalic acid yield.Celem badań było określenie wpływu początkowego stężenia sacharozy, będącej jedynym źródłem węgla, na proces biosyntezy kwasu szczawiowego przez Aspergillus niger metodą wgłębnej hodowli okresowej. W badaniach stosowano szczep A. niger W78C. Hodowle prowadzono w podłożach syntetycznych zawierających sacharozę w stężeniu 100, 125, 150, 175 lub 200 g·dm⁻³. W podłożu o najniższym początkowym stężeniu sacharozy, tj. 100 g·dm⁻³, uzyskano najniższe stężenie kwasu szczawiowego, tj. 59,3 g·dm⁻³. Podwyższenie stężenia substratu do 125 g·dm⁻³ spowodowało zwiększenie ilości produktu do 70,8 g·dm⁻³, czyli o 19,1%. Dalszy wzrost stężenia cukru w podłożu nie był już tak skuteczny, gdyż w wariancie z najwyższym początkowym stężeniem sacharozy, tj. 200 g·dm⁻³, uzyskano tylko o 5,2 g·dm⁻³ (czyli o 7,4%) więcej kwasu szczawiowego niż w podłożu, w którym ilość substratu była równa 125 g·dm⁻³. Wzrost początkowego stężenia substratu ze 100 do 200 g·dm⁻³ powodował wydłużenie czasu procesu, wzrost stężenia kwasów towarzyszących: cytrynowego i glukonowego, oraz spadek wydajności kwasu szczawiowego i szybkości jego tworzenia. Na podstawie uzyskanych stężeń produktu w podłożach z różnym początkowym stężeniem substratu oraz po analizie parametrów procesu (wydajności kwasu szczawiowego i objętościowej szybkości jego produkcji) uznano, że najkorzystniejsze stężenie sacharozy w tym procesie wynosi 125 g·dm⁻³

Effect of cyclic freezing on microstrukture parameters of monoionic bentonites

W referacie przedstawiono analizę zmian mikrostruktury monomineralnych form bentonitu poddanych cyklicznemu zamrażaniu. Badania wykonano przy użyciu elektronowej mikroskopii skaningowej SEM oraz metody numerycznej analizy obrazu NIA. Wstępne wyniki badań dowiodły, że mikrostruktury gruntów spoistych uległy modyfikacji na skutek zamrażania. Stwierdzono wzrost całkowitej powierzchni porów. Wyniki przeprowadzonej analizy statystycznej sugerują, że powierzchnia właściwa bentonitu jest zależna od rodzaju głównego kationu wymiennego (Ca2+, Mg2+, K+, Na+).In this study the effects of cyclic freezing on microstructure of monomineral forms of bentonite were investigated. Samples of the non-frozen soil and the soil frozen were tested using scanning electron microscope SEM. The analysis of the photographs was conducted using Photo Shop CS4 software. Results obtained show that the microstructure of the frozen soil undergoes significant modifications. The analysis revealed increase in total area of pores. On the basis of statistical analysis it can be assumed that the specific surface area of bentonite depended on the type of exchangeable cation (Ca2+, Mg2+, K+, Na+ )

Wpływ cyklicznego zamrażania na parametry mikrostruktury monojonowych bentonitów

In this study the effects of cyclic freezing on microstructure of monomineral forms of bentonite were investigated. Samples of the non-frozen soil and the soil frozen were tested using scanning electron microscope SEM. The analysis of the photographs was conducted using Photo Shop CS4 software. Results obtained show that the microstructure of the frozen soil undergoes significant modifications. The analysis revealed increase in total area of pores. On the basis of statistical analysis it can be assumed that the specific surface area of bentonite depended on the type of exchangeable cation (Ca^2+, Mg^2+, K^+, Na^+).Na skutek przemarzania mikrostruktury gruntów spoistych ulegają zmianie. Identyfikacja tego procesu staje się dość trudna w przypadku bentonitu, który ma dostępną dla wody i jonów wymiennych powierzchnię w przestrzeniach międzypakietowych. Ponieważ skład kompleksu sorpcyjnego montmorylonitu determinuje wiele jego właściwości fizyko-chemicznych w niniejszej pracy przedstawiono wpływ cyklicznego zamrażania na zmiany parametrów mikrostruktur bentonitów monojonowych. Badania składu fazowego prowadzono na próbkach iłów monojonowych, czterech bentonitów: B-Ca^2+, B_Mg^2+ B-Na^+, B-K^+. Materiał wyjściowy stanowił uznawany powszechnie za modelowy bentonit z Chmielnika. Badania wykonano przy użyciu elektronowej mikroskopii skaningowej SEM oraz metody numerycznej analizy obrazu NIA. Stwierdzono różnice wartości parametrów mikrostrukturalnych pomiędzy każdym z rodzajów bentonitów naturalnych i poddanych zamrożeniu. Wyniki badań SEM pokazują, że w procesie cyklicznego zamrażania następuje wzrost sumarycznej powierzchni porów na przekrojach, jakimi są w istocie fotografie SEM. Dochodzi również do zmian w rozkładzie mikroporów. W zależności od rodzaju głównego kationu wymiennego, ilość porów z poszczególnych zakresów średnic ulega zmianie. Niekiedy pory o pewnych średnicach wprost przestają istnieć; na ich miejsce pojawiają się mikropory o średnicach nieobserwowanych w systemie niepoddanym wcześniej zamrażaniu. Uzyskane dane zostały poddane analizie statystycznej w programie SAS 9.1. Wyniki przeprowadzonej analizy wariancji sugerują, że powierzchnia właściwa bentonitu jest zależna od rodzaju głównego kationu wymiennego (Ca^2+, Mg^2+, K^+, Na^+)