Дискуссия как один из методов проблемного обучения

The author of the article points out the advantages of using the discussion method (which is one of the strategies of problem teaching) during foreign language classes. This strategy creates the possibility to develop various competences in learners, for example: the competence of formulating their own opinion; the competence of expressing their point of view; the competence of achieving consensus and formulating decisions reached through solving the problem together with a group of learners; the competence  of summing up. In the process of foreign language teaching, discussion is the most effective and also the most complicated form of language practice, and one which requires multi-stage preparation.The author of the article points out the advantages of using the discussion method (which is one of the strategies of problem teaching) during foreign language classes. This strategy creates the possibility to develop various competences in learners, for example: the competence of formulating their own opinion; the competence of expressing their point of view; the competence of achieving consensus and formulating decisions reached through solving the problem together with a group of learners; the competence  of summing up. In the process of foreign language teaching, discussion is the most effective and also the most complicated form of language practice, and one which requires multi-stage preparation

Zachowania seksualne młodzieży w kontekście wyzwań współczesności

Der Artikel schildert Fragestellungen in Bezug auf Sexualverbrechen, die an oder von Minderjährigen begangen werden. Es werden das Recht und die außerrechtlichen Faktoren der Analyse unterzogen: die Zugänglichkeit und die Qualität der sexuellen Aufklärung in der Schule und in der Familie, soziale Entwicklung der Minderjährigen. Besondere Beachtung wird dem Einfluss der IT-Technologien (Internet, Mobiltelefone, Tablet-PCs) auf kriminelle Sexualverhaltensweisen der Jugendlichen (Sexting, Stalking, Cyberbullying, Pornografie) geschenkt. Eine grundsätzliche Frage ist dabei, ob es möglich ist, Sexualverhalten der Jugendlichen gesetzlich so zu regeln, damit sie zugleich vor dem Missbrauch geschützt werden. Es ist auch interessant, welche Faktoren die Schlüssigkeit des Strafrechts (und im Falle der Minderjährigen auch Gesetze über Vorgehensweisen in der Jugendkriminalität) und der Wirklichkeit beeinflussen. In diesem Zusammenhang verweise ich auf die Einflüsse der Kultur und der sozialen Werte.The aim of this article is to present issues related to sexual offences committed by or against minors. In addition to that, non-legal factors will be analyzed, such as access to and quality of sexual education at home and at school or social development of minors. Special attention is paid to the impact of information technologies (the Internet, mobile phones, tablets) on the intensity of juvenile delinquency, e.g. pornography, sexting, stalking, cyberbullying. The main question is whether it is possible to legally regulate and codify the behaviour of teenagers in terms of their sexual activity in a way which protects them sufficiently from harm. It is also of interest what factors determine the consistency of criminal law – and, in the case of minors, the law of juvenile justice – and observable reality. The paper concludes that the joint impact of culture and social norms constitutes the crux of the matter.Celem artykułu jest przedstawienie zagadnień związanych z przestępstwami seksualnymi popełnianymi przez lub wobec osób małoletnich. Analizowane jest prawo, a także czynniki pozaprawne: dostępność i jakość edukacji seksualnej w szkole i w domu, rozwój społeczny osób małoletnich. Szczególną uwagę zwracam na wpływ technologii teleinformacyjnych (Internet, telefony komórkowe, (tablety) na przestępcze zachowania seksualne osób młodych (sexting, stalking, cyberbullying, pornografia). Podstawowym pytaniem jest to, czy możliwe jest prawne regulowanie zachowań seksualnych młodzieży w taki sposób, by jednocześnie chroniły ich one przed okrzywdzeniem. Interesujące jest również, jakie czynniki wpływają na spójność prawa karnego (a w przypadku osób nieletnich również ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich) i rzeczywistości. W tym aspekcie wskazuję na wpływy kultury i wartości społecznych

Opinion:Can working abroad ever be worthwhile?

Despite assumptions of automatic benefits, sending people abroad can sometimes be bad for business, while working abroad can be as much of a pain, as a perk or privilege.Over the last 3 years, we have managed and participated in a major international staff exchange programme supporting research and innovation, funded by the European Commission. A consortium of 16 partner organizations of varying size, in different industries and across five countries in Europe and Asia undertook to complete 270 months of international secondment between them.The results have been overwhelmingly positive and successful: new and fruitful relationships between individuals and institutions, a diverse network growing in size and stability, increasing confidence, creativity and innovation within the project, a rapidly developing international profile and significant new skills sets, international experience and effectiveness for all involved. We have navigated stormy geopolitical waters involving Brexit and US-intra-Korean relations. The development of such capacity is a key aim of our project.However, we have arguably learned more from our failures than our success. In this opinion piece we want to take the rare opportunity reflect on the mistakes we have made and how we rectified them, recovered and thrived. By the end of our staff exchange project, we believe we will have perfected the creation of value from international mobility and everyone can learn from our experience and the solutions we have developed

Take Your Partners! Transcending national culture to implement diverse international projects: the supremacy of individuals and influence of organisations

Globalisation of the world economy and trade, internationalisation of industries and organisations, born-global firms: these have all resulted in international working becoming the norm for ordinary people. Working internationally presents particular challenges over and above simply living in multicultural societies. International project work involves a further set of challenges, skills and keys to success due to constraints on resource, temporary teams, demands of delivery and time/scope limits. Based on an extensive series of in-depth interviews with participants and leaders in a 11-year series of different, but connected, international projects, this article explores the keys to success and reasons for failure in international working. These projects involved organisations and individuals in the higher education industry in 10 countries. This paper suggests that organisational culture and structure is a greater influence on individual attitude and behaviour than national culture. Individual attitude and behaviour is the key driver of success and relationship sustainability in international project working

Motherhood in Crisis – Young Mothers in the Institutional Care System

The aim of the article is to familiarize the reader with issues related to early motherhood; in particular, the paper presents a group of girls staying in education and resocialization centers who, as teenagers, became pregnant and had babies. The legal and social dimension of this issue will be presented as well as issues that are currently the greatest challenge for both the legislator and society. The author will focus primarily on the issue of separating the mother and the child, its consequences, and the possibilities for avoidance. The text will be based in part on the experience of the Po DRUGIE Foundation, which for 8 years has been supporting young people in crisis, including teenage mothers, and is running a project of building a center for young mothers and their children, where they will learn how to be a part of a family and society.Celem artykułu jest przybliżenie czytelnikowi kwestii związanych z wczesnym macierzyństwem, w szczególności jednak zaprezentowana jest grupa dziewcząt przebywających w placówkach opiekuńczo-wychowawczych i resocjalizacyjnych, które będąc nastolatkami, zachodzą w ciążę i rodzą dzieci. Ukazany zostanie wymiar prawny i społeczny tego zagadnienia, a także poruszone kwestie stanowiące obecnie największe wyzwanie zarówno dla ustawodawcy, jak i dla społeczeństwa. Autorka skoncentruje się na zagadnieniu rozdzielania matki i dziecka, jego konsekwencjach i możliwościach jego uniknięcia. Tekst opierać się będzie częściowo również na doświadczeniu Fundacji po DRUGIE, która od 8 lat wspiera młode osoby w kryzysie, również nastoletnie matki, a także realizuje projekt budowy ośrodka dla młodych matek i ich dzieci, w którym będą poddawane oddziaływaniom mającym na celu ich pozytywną readaptację społeczną

Age of consent - wiek zgody. Kryminologiczno-prawna problematyka uregulowania kryminalizacji stosunków seksualnych z dzieckiem

1. Wprowadzenie Praca doktorska jest pogłębioną analizą kryminologiczną stosowania w praktyce art. 200 § 1 kodeksu karnego (k.k.) dotyczącego zakazu wchodzenia w relacje seksualne z dziećmi poniżej 15 roku życia. Podstawowym celem pracy jest zweryfikowanie, czy przepis ten efektywnie służy, zgodnie z założonym jego ratio legis: ochronie obyczajności i samych dzieci przed wykorzystywaniem seksualnym przez osoby dorosłe. Ze względu na przyjęte w prawie karnym granice wieku: 15 lat dla wieku zgody na relacje seksualne; 17 lat dla odpowiedzialności karnej (art. 10 kk), istnieje możliwość stosowania zakazu ujętego w tym artykule w sytuacji, gdy partnerzy są w zbliżonym wieku, i łączy ich więź emocjonalna i/lub uczuciowa, szczególnie gdy oboje są jeszcze małoletni. W takim przypadku, kierując się zasadą subsydiarności prawa karnego i dobrem dziecka (zarówno ofiary jak i sprawcy) należałoby zastanowić się nad zawężającą interpretacją art. 200 § 1 kk. Zagadnienie ochrony dzieci przed wykorzystywaniem seksualnym przez osoby dorosłe jest współcześnie tematem szeroko dyskutowanym. Podkreśla się potrzebę zwiększenia środków ochrony przed sprawcami (przykładowo art. 106a kk czy art. 39 pkt. 2a, 2b kk i in.). Koncentrując się na surowym karaniu przestępców, uznawanych w większości za pedofili, nie zauważa się, iż w praktyce z artykułu tego odpowiadają osoby, których niekoniecznie obejmuje pierwotne ratio legis art. 200 § 1 kk. Przeprowadzone w ramach przygotowanej rozprawy doktorskiej badania wykazują, iż art. 200 kk nie jest skierowany wyłącznie przeciwko pedofilom wykorzystującym seksualnie dzieci (i nie tylko dlatego, że u części skazywanych dorosłych nie diagnozuje się tej parafilii). Pozwala on bowiem skazywać również bardzo młode osoby za kontakty o charakterze seksualnym z rówieśnikami. To zaś pozostaje w niezgodzie zarówno z przyjętą systematyką prawa karnego (nastawienie na powstrzymanie się od karania dzieci i osób młodocianych), jak i z jego rolą subsydiarną (możliwość przeciwdziałania pokrzywdzeniu innymi formami kontroli społecznej np. w drodze edukacji). 1. Struktura pracy Rozprawa doktorska jest podzielona na 4 części, z których każda stanowi prezentację innego zagadnienia kryminologiczno – prawnego koniecznego do rozważenia dla zbadania problematyki ujętej w tytule pracy. Rozdział pierwszy prezentuje wypracowane koncepcji dziecka i dzieciństwa . Te zagadnienia są ważne dla zrozumienia motywów jakie towarzyszyły konstruowaniu art. 200 kk. Ze względu na temat pracy, badaniu poddane zostały również definicje tych koncepcji kształtujące się w okresie od starożytności do czasów współczesnych i ewoluujące razem z nimi podejście do dziecięcej seksualności. Jednocześnie, niekiedy podkreślenia wymagały warunki społeczne, w których dane założenia funkcjonowały, a także wpływ wychowania na usankcjonowanie podziałów społecznych, czy też religii w zakresie zakazów i nakazów dotyczących życia seksualnego jednostki. Szczegółowo omówiono zmiany obyczajowości, które wystąpiły w XX wieku. W tym rozdziale przedstawiono również zagadnienie odpowiedzialności karnej dzieci. Jest to istotne, bo zwraca uwagę na rozbieżność w traktowaniu dziecka jako osoby odpowiedzialnej bądź nie za czyny uznane za zakazane. Rozdział zawiera też przytaczane w dogmatyce racje przemawiające za ukształtowaniem się granicy wieku przyzwolenia na podjęcie współżycia seksualnego na poziomie 15 roku życia, z uwzględnieniem zakazu relacji seksualnych między rówieśnikami. Nie pominięto tu też ważnych dla całości rozważań kwestii związku między aktywnością seksualną jednostki a koncepcją małżeństwa. Analiza wykazała, iż istnieje zależność między rozwojem fizycznym i psychologicznym dziecka i możliwością zawarcia małżeństwa, a obyczajowym przyzwoleniem na aktywność seksualną. W związku z tym istotne okazało się zbadanie, czy te przesłanki miały wpływ na ukształtowanie przepisów prawa. Rozdział drugi dotyczy stricte prawnego ujęcia ochrony dzieci przed wykorzystywaniem seksualnym. Przynosi pogłębioną analizę regulacji uzależniających bezkarność współżycia z osobą małoletnią od osiągnięcia przez nią określonego wieku, uznanego za wiek zgody. Analizie, z punktu widzenia treści i systematyki kodeksowej poddano artykuł 200 kk, oraz w stosownym do tematyki pracy artykuł 199 § 3 kk, a także założenia ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich . Szczegółowa analiza uzasadnień projektów ustaw (kodeksu karnego z 1932, 1969 i 1997 roku), a także komentarzy pojawiających się po ich wejściu w życie miała na celu poznanie konkretnych założeń przyjętych przy wprowadzaniu ustaw, sposobu myślenia i wartości, jakie ustawodawca chciał chronić tworząc te zakazy. W związku z powyższym wskazane było, przynajmniej na gruncie funkcjonującej obecnej ustawy karnej, skonfrontowanie jej z innymi aktami prawnymi, regulującymi życie seksualne jednostki i wyznaczającymi granice jej wolności. Analizie poddane zostały ustawa o zawodach lekarza i lekarza dentysty, ustawa o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży, ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, kodeks rodzinny i opiekuńczy i in. Jest to szczególnie ważne, gdyż ustawodawca poświęcił wiele uwagi w tym zakresie osobom małoletnim. Można jednak zauważyć wiele różnych granic wieku (13, 15, 16, 18 lat), które wpływają na mniejszą przejrzystość całego systemu. Całościowe przedstawienie i zrozumienie problemu jest także niezbędne, nie tylko w celu porównania sytuacji prawnej Polski z innymi krajami czy opracowania założeń badania empirycznego, ale przede wszystkim w kontekście proponowanych rozwiązań prawnych polegających na nowelizacji ustawy karnej w zakresie art. 200 kk. Rozdział trzeci prezentuje porównawcze ujęcie problematyki wieku zgody w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. Zawiera dwa odrębne opracowania dotyczące wieku przyzwolenia na rozpoczęcie współżycia seksualnego i regulacji relacji seksualnych pomiędzy osobami młodymi, każde dedykowane jednemu krajowi. Wybór państw był nieprzypadkowy. W Wielkiej Brytanii istotne jest pokazanie wpływu kultury i tradycji na ostateczny kształt prawa karnego, a także ograniczeń z tego wynikających. Natomiast Stany Zjednoczone stanowią praktyczny przykład adaptacji ustawy karnej do warunków społecznych, uwzględniającej dobro wszystkich podmiotów, zarówno państwa, ustawodawcy, jak i osoby poszkodowanej czy sprawcy, w szczególności na gruncie depenalizacji rówieśniczych kontaktów o charakterze seksualnym. Szczegółowo opracowane uregulowania prawne dotyczące kwestii kontaktów seksualnych osób małoletnich z rówieśnikami w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej posłużyły za inspirację do zaprezentowania możliwej nowelizacji art. 200 § 1 kk tak, aby uwzględniał on nie tylko prawno-karny interes ustawodawcy i państwa, ale także społeczny interes osób małoletnich, ich partnerów i rodzin. Mimo istnienia znacznej rozbieżności w zakresie tworzenia i funkcjonowania prawa, analiza komparatystyczna pozwoliła na sformułowanie problemów i hipotez badawczych do badań przeprowadzonych w stosunku do spraw rozpatrywanych przez rodzime sądy. Rozdział czwarty to opracowanie i analiza wyników badania akt sądowych, spraw zakończonych na podstawie art. 200 § 1 kk w okręgu Warszawy i Warszawy-Pragi w latach 2010-2011. Badanie to jest wartościową ilustracją stosowania art. 200 k.k. w praktyce. Ma istotny walor poznawczy. Ujawnia wiele ciekawych problemów, z jakim styka się zarówno młodzież, jak i organy ścigania na gruncie stosowania tego przepisu. Dotyczą one między innymi kwestii świadomości karalności podejmowanych działań przez osoby małoletnie, wpływu środowiska na angażowanie się w relacje seksualnej przez osoby małoletnie poniżej 15 roku życia, czy nawet trudności związane z obowiązkiem zawiadamiania prokuratury o przestępstwie przez lekarzy. Wnioski z badania i sugerowane rozwiązania nie dotyczą wszystkich możliwych sytuacji. Jest tak choćby z tej racji, iż badanie nie uwzględniło specyfiki sytuacji terenów przygranicznych czy różnic kulturowych . Kwestie te warte są odrębnych studiów, które wykraczają poza ramy tej pracy doktorskiej. Sugerowane na podstawie wykonanego badania rozwiązania przed ich faktyczną aplikacją wymagałyby więc jego powtórzenia na próbie ogólnopolskiej. W zakończeniu zaprezentowane zostały uwagi de lege ferenda proponujące zmiany w kodeksie karnym i innych ustawach. W przypadku ustawy karnej mają one na celu ochronę osób małoletnich przed poszkodowaniem wynikającym z prowadzenia (również wobec nich) postępowań karnych, w sytuacjach gdy wystarczające byłoby zastosowanie sankcji wychowawczych czy oświatowych. 2. Problemy i hipotezy badawcze Art. 200 § 1 kk wymaga ukarania osoby, która po ukończeniu 17 roku życia angażuje się w relacje o charakterze seksualnym z małoletnimi poniżej lat 15. Takie unormowanie nie budzi wątpliwości w przypadku, gdy sprawca jest znacznie starszy od ofiary, gdy osoba pokrzywdzona jest bardzo młoda, bez względu na wiek sprawcy, czy w sytuacji, gdy z zebranego materiału dowodowego wynika, iż małoletni uległ presji. Jednak w przypadku, gdy różnica wieku między partnerami jest niewielka, a także istnieje obopólna akceptacja kontaktu o charakterze seksualnym (relacja wolna jest od przymusu fizycznego i/lub psychicznego lub podstępu) należy zastanowić się czy niezbędna jest ingerencja organów ścigania i ustawy karnej, czy może wystarczające byłoby wykorzystanie elementów edukacyjnych, aplikowanych w systemie rodzinnym lub oświatowym. W niektórych ustawodawstwach taka sytuacja nazywana jest przypadkiem Romea i Julii (Romeo and Juliet case) i pozwala na stosowanie przepisów wyłączających jej karalność . Opisując zjawisko określane przypadkiem Romea i Julii trzeba się uporać z terminologią i użyciem stosownego słownictwa dla oddania sytuacji, w których młode osoby, w tym jedna będąca poniżej wieku zgody, angażują się w relacje o charakterze seksualnym entuzjastycznie akceptując ten fakt. Zgodnie z obowiązującą ustawą karną nie można twierdzić, iż takie kontakty odbywają się za zgodą osoby małoletniej poniżej 15 roku życia, ponieważ prawo nie przyznaje możliwości jej wyrażenia . Dylemat ten został rozwiązany w pracy poprzez odwołanie się i zastosowanie języka użytego w założeniach Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE z dnia 13 grudnia 2011 roku w sprawie zwalczania niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci oraz pornografii dziecięcej, zastępującej decyzję ramową Rady 2004/68/WSiSW . W dokumencie tym ustawodawca posługuje się słowem „dobrowolność” (punkt 20 i artykuł 8 dyrektywy). Określa w ten sposób relacje seksualne, które w przypadku przekroczenia określonej granicy wieku przez jednego lub obu partnerów, uznane by były za podejmowane za obopólną zgodą uczestników. Wiek i różnica wieku odgrywa również rolę przy diagnozowaniu czy zachowanie ma charakter pedofilski. Przyjęto w praktyce seksuologicznej założenie, że musi istnieć co najmniej 5-letnia różnica wieku między partnerami, aby można było rozważać istnienie pedofilii . Podobne kryterium stosowane jest w zakresie diagnozowania seksualnego wykorzystywania dziecka. Jedną z najczęściej cytowanych definicji jest ta stworzona przez Davida Finkelhor’a, który podkreśla różnicę wieku między ofiarą a sprawcą w kontekście „seksualnej wiktymizacji”. Twierdzi, iż seksualnym wykorzystywaniem dziecka jest „wciąganie w aktywność seksualną dzieci w wieku poniżej 13 roku życia z osobami starszymi od nich o co najmniej 5 lat oraz dzieci w wieku 13-16 z osobami co najmniej 10 lat starszymi” . Przeprowadzone badania brały pod uwagę powyższe definicje. Główne założenie badawcze brzmi następująco: Sprawy dotyczące rówieśniczych kontaktów seksualnych stanowią znaczny odsetek wszystkich spraw prowadzonych przez sądy na podstawie art. 200 § 1 kk. Charakterystyka tych spraw (brak przymusu, przyzwolenie ofiary na kontakt, związek uczuciowy między ofiarą a sprawcą, dobrowolność kontaktu, itp.) uzasadniałaby wprowadzenie klauzuli dozwolonej różnicy wieku. Przeprowadzone badanie o charakterze pośrednim, opierające się na wykorzystaniu i analizie istniejących i dostępnych informacji pozwoliło na zebranie danych, które w sposób wystarczający umożliwiły zrozumienie danego zjawiska (badanie eksploracyjne, opisowe), oraz doprowadziły do wygenerowania proponowanych rozwiązań dla istniejących problemów (badanie eksplanacyjne, przyczynowo-skutkowe). Wskazane zostały również pozaprawno-karne aspekty istniejącej kryminalizacji, które prowadzić mogą do pokrzywdzenia szerszego grona osób, takie jak sytuacja rodzinna ofiar czy urodzenie się dziecka w wyniku czynu karalnego, a także zweryfikowana została teza dotycząca pedofilskiego charakteru powyższych przestępstw. Analiza danych stałych (wiek ofiar i sprawców, stosowanie środków zapobiegawczych, wymiar kary), a także elementów zmiennych (sytuacja rodzinna osób zaangażowanych, w tym wpływu przebiegu postępowania na ich wygląd), pozwoliła na wskazanie realnych kosztów jakie ponosić może społeczeństwo w związku z legalistycznym podejściem do stosowania ustawy karnej w tym zakresie w Polsce i jej niedostosowanie do realiów społecznych. Wskazano między innymi na pojawiające się problemy dotyczące sprawowania opieki nad potomstwem, konsekwencje dla sprawcy związane z wpisem skazania do rejestru karnego, czy nawet koszty finansowe poniesione przez sądy i prokuratury związane z prowadzeniem danych spraw. W ramach badania empirycznego sformułowano problemy badawcze, na podstawie których opracowano szereg hipotez. Badaniu poddane zostały między innymi czynniki wpływające na wszczynanie postępowań karnych, bliskość relacji między ofiarą a sprawcą, czy nawet społeczno-kulturalne tło zaistnienia kryminalizowanej sytuacji. Uwzględniając wielkość grupy badawczej, 62 sprawy, które dodatkowo podzielone zostały na dwie grupy na podstawie kryterium różnicy wieku (grupa I – różnica wieku między sprawcą a ofiarą jest większa niż 10 lat: 37 spraw, grupa II – różnica wieku między sprawcą a ofiarą jest mniejsza niż 10 lat: 25 spraw), zarówno problemy, jak i hipotezy badawcze są bardzo szczegółowe i dotyczą niekiedy kwestii rzadko analizowanych na potrzeby prawa karnego. Celem prowadzonego badania nie było jednak zaprezentowanie ogólnych trendów czy rozwiązań, a właśnie drobiazgowa analiza poszczególnych elementów spraw, pozwalająca na precyzyjne wyłonienie niekiedy jednostkowych problemów związanych ze stosowaniem art. 200 § 1 kk w praktyce. Podczas badania uwzględnione zostały czynniki wpływające na wszczynanie postępowań (m in. dobrowolność, różnica wieku), bliskość relacji między ofiarą a sprawcą (m. in. pokrewieństwo), konsultowanie stanu psychicznego sprawcy (opinie psychologiczne, psychiatryczne, seksuologiczne), wysokość wyroków i stosowane środki karne, a także warunki społeczno-kulturowe towarzyszące kryminalizowanej sytuacji (m. in. sytuacja rodzinna, ciąża, zaangażowanie instytucji zewnętrznych w życie rodziny ofiary). Zdiagnozowane problemy pokazują możliwe negatywne skutki stosowania art. 200 § 1 kk w obecnej formie. Nie dostarczają jednak wiedzy na temat faktycznej skali tych zjawisk. 2.3. Wyniki badań Zebrane dane pozwoliły na zaprezentowanie problemów wynikających z praktyki stosowania art. 200 § 1 kk i określenie warunków niezbędnych dla prawidłowej realizacji praw wszystkich uczestników procesu karnego. Przede wszystkim, w 25 analizowanych przypadkach sprawy toczyły się przeciwko osobom mniej niż 10 lat starszymi od swoich partnerów. W tej grupie tylko jedna osoba pokrzywdzona nie ukończyła 14 roku życia. W 13 przypadkach powodem wszczęcia postępowania była informacja o ciąży osoby małoletniej. Niekiedy do skazania dochodziło już po urodzeniu dziecka, a sąd posiadał informacje, iż sprawca i ofiara mieszkają razem, wspólnie opiekując się potomstwem. Można podejrzewać, że w części przypadków partnerzy nie mieli świadomości karalności swoich działań, co wynika także z analizy przepisów dotyczących zakresu edukacji seksualnej w szkołach. Warto też wskazać, iż na 62 przebadane sprawy jedynie w 8 przypadkach opinia seksuologiczna potwierdziła istnienie pedofilii. Do sądu kierowane były sprawy przeciwko 17-latkom, którzy wchodzili w relacje seksualne z 14-latkami za wiedzą obojga rodziców. Pojawił się również przypadek recydywy, gdzie sprawca został dwukrotnie skazany za kontakt z tą samą partnerką. Powyższe wyniki wskazują, że funkcjonowanie w praktyce art. 200 § 1 kk nie pokrywa się w pełni z założeniami jego wprowadzenia, jak również z założeniami prewencji indywidualnej. Warto zaznaczyć, iż niezależnie od okoliczności, w każdej sprawie sprawca był mężczyzną. Art. 200 § 1 kk nie zawsze spełnia rolę ochronną wobec osób małoletnich, niekiedy zbyt szeroko ingerując w ich jednostkoweuprawnienia do poszanowania prywatności, życia osobistego, czy intymności. Prowadzi to do pokrzywdzenia zarówno młodych sprawców, ponoszących konsekwencje karne naturalnych dla nich zachowań, jak i ofiar, u których w wyniku procesu karnego następuje rozluźnienie lub przerwanie łączących ich z partnerem więzi, eskalacja naznaczenia społecznego, a także pogorszenie się sytuacji ekonomicznej, zwłaszcza w wypadku urodzenia dziecka. Surowy nakaz powstrzymania się od kontaktów seksualnych obowiązujący na poziomie wartości uroczystych stoi w sprzeczności z wielopoziomowym przyzwoleniem i seksualizacją życia na poziomie wartości codziennych, co również zostało szerzej omówione w pracy. Towarzyszy temu brak podstawowej edukacji seksualnej nastawionej na kształtowanie autonomii seksualnej i postaw promujących poszanowanie dzieci i liczenie się z ich zdaniem i opinią. To rodzi, między innymi, sytuacje braku dialogu między dorosłymi i dziećmi, co z kolei często pozostawia dzieci samym sobie, gdy chodzi o wchodzenie w dorosłość . Badanie ujawniło również inne problemy, nie związane z samą ustawą karną, ale leżące u podstaw prawnego uregulowania funkcjonowania osób małoletnich w społeczeństwie. Znaczne ograniczanie ich praw w aspekcie wolności decydowania o swoim życiu osobistym, ujawnione na gruncie prawa medycznego, a zwłaszcza ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty , oraz prawa rodzinnego, ujętego między innymi w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym , w sposób istotny zmniejsza możliwość tworzenia świadomych i pełnowartościowych relacji z rówieśnikami, a jednocześnie zwiększa prawdopodobieństwo ponoszenia ich negatywnych konsekwencji. Zmiana prawa karnego jest więc tylko jednym z elementów wymagających rewizji, która jednak mógłaby zapoczątkować debatę nad współczesnym rozumieniem takich pojęć jak dzieciństwo, władza rodzicielska, a nawet tajemnica lekarska. Traktowanie tych elementów rozłącznie nie odniesie oczekiwanego rezultatu w postaci zmiany podejścia do osób małoletnich, a jedynie może doprowadzić do dalszego skomplikowania ich sytuacji w obrębie całego systemu prawnego. Dysertacja zawiera sugestię nowelizacji kodeksu karnego polegającej na wprowadzeniu klauzuli dozwolonej różnicy wieku na poziomie pięciu lat oraz ustaleniu względnej i bezwzględnej granicy wieku zgody na etapie odpowiednio 15 i 14 roku życia, co pozwoliłoby na wyeliminowanie z obszaru prawa karnego spraw, które doskonale nadają się do regulacji na gruncie rodzinnym, wychowawczym i edukacyjnym. Jej stosowanie nie powinno jednak być automatyczne. Istnieją bowiem sytuacje, w których mimo nieznacznej różnicy wieku niezbędne jest aplikowanie rozwiązań prawno-karnych, mających na celu ochronę nie tylko wolności seksualnej ofiary, ale także jej autonomii seksualnej. 3.4. Ograniczenia i kierunki dalszych badań Analizowana grupa spraw nie była reprezentatywna dla całego kraju, gdyż obejmowała jedynie wyroki z dwóch okręgów w województwie mazowieckim. Jednak dylematy, które zostały ujawnione, i przeanalizowane wydają się dobrze oddawać wachlarz problemów i sytuacji towarzyszących zjawisku relacji seksualnych, w jakich spotyka się dzieci poniżej 15 roku życia i ich partnerów. Badanie nie uwzględniło czynników kulturowych czy tradycyjnych związanych z miejscem zamieszkania, ani sytuacji rodzinnej sprawców i ofiar. Uwzględniało natomiast współczesne warunki kulturowe i społeczne, które mają istotny wpływ na zachowania młodych ludzi. Podstawowym ograniczeniem tego badania jest więc wspomniany we wstępie brak możliwości generalizacji uzyskanych wyników na teren całego kraju. W przyszłości należy zastanowić się nad koniecznością zebrania reprezentatywnej próby, na podstawie której będzie możliwe ilościowe zaprezentowanie problemów wynikających z obecnego brzmienia art. 200 § 1 kk, oraz opracowanie dokładnych rozwiązań, a nawet skonstruowanie prawidłowej treści tego przepisu tak, aby brał pod uwagę wszystkie istotne aspekty, minimalizując znaczenie tych negatywnych lub całkowicie je wykluczając. Prezentowane badanie powinno stanowić wstęp do pogłębionej analizy funkcjonowania tego przepisu w praktyce, a także zaczątek debaty nad społecznymi konsekwencjami jego obecnego brzmienia. Sama diagnoza występowania problemu nie jest czynnikiem wystarczającym do konstruowania jego właściwego rozwiązania. Na podstawie badania akt sądowych nie ma również możliwości ustalenia na ile sprawy młodych sprawców są umarzane, albo wręcz eliminowane z systemu na etapie postępowania przygotowawczego. Może się bowiem okazać, że organy ścigania wszczynają postępowania jedynie w drobnej liczbie spraw, w większości stosując się do zasady oportunizmu prawnego, bądź korzystając z mechanizmu określania społecznej szkodliwości czynu. Mimo świadomości występowania takich sytuacji, zbadanie ich faktycznej liczby jest bardzo trudne. Nie wpływa to również na wyeliminowanie z postępowań sądowych wszystkich spraw, które od początku wydają si

Personal career success in the eyes of nascent entrepreneurs internationally

Entrepreneurship is of key importance to economies and societies around the globe, and knowledge about how to support and stimulate it is needed. The purpose of this paper is to review the concepts of experiential learning, meaning-making of the self, and self-efficacy theory to investigate and understand young entrepreneurs' career development choices and their definitions of career success. Findings draw attention to the complexity of the concept of a successful career, emerging from the shared experiences of the entrepreneurs from different parts of the world. It is clear that young entrepreneurs seek work-life balance and bring this concept into their vision of success. They are also driven by self-evolving forces that push them into domains of self-exploration and self-discovery. Given these findings, the study highlights the importance of supporting young people through the presentation of challenges, as well as inspiring role models and the opportunity to learn from them

Henryk Sienkiewicz a świat arabski

(...)"Sienkiewiczowski obraz świata arabskiego naznaczony jest zastanawiającą sprzecznością. Z jednej strony w licznych listach i notatkach pisarz daje świadectwo fascynacji egzotyczną krainą (jest to szczególnie widoczne w zapiskach dotyczących wyprawy do Konstantynopola), z drugiej - nie potrafi ukryć rozczarowania kulturą, która tak dalece odbiega od jego wyobrażeń (świadczą o tym przede wszystkim komentarze w „Listach z Afryki”)."(...

Beyond disciplines: Can design approaches be used to develop education for jobs that don't yet exist?

At a time when the role and purpose of universities is increasingly being questioned; when modes of study are increasingly varied; when higher education has become increasingly marketised; when large employers are declaring that a degree will no longer be a pre-requisite for hiring and when the disciplines are changing rapidly, disappearing altogether, or new ones emerging, how can we determine what we should teach in the future and how it should be taught? In such a climate, can universities continue to conform to old constructs of discipline, or are we entering a new era where skill, competency and attitude play a more significant role when employability is the goal? If this is the case, what can we learn from the pedagogies of art and design education that might be of value more broadly? In this paper the authors reveal the design, development and delivery of a pilot study exploring the potential of adopting a co-creative design-led approach to designing education beyond disciplines. The key protagonists were a cohort of post-graduate students from diverse disciplinary backgrounds studying innovation working with a number of multidiscipline academics and researchers. The paper describes how the academics and researchers drew together relevant literature and adopted a design-led approach to design the pilot project. It then goes on to detail how the pilot project ran and what the cohort created. Further it evaluates the effectiveness of the pilot in revealing useful knowledge for the development of new higher education programmes. Finally, it concludes by identifying how the pilot will inform a subsequent suite of follow-up projects to be repeated at a number of different universities in mainland Europe and South Korea. The research has been conducted as part of an EU Horizon 2020 Framework, Marie-Sklodowska-Curie Actions, RISE grant project. The project is entitled Global Entrepreneurial Talent Management 3, GETM3. This international project, involving 8 partner universities and multiple employer partners in 5 countries ‘in transition’ in Western and Eastern Europe, and South Korea, is working with three stakeholder groups: Students and Graduates (future employees); Employers (future wealth creators) and Higher Education Institutions (educators of the future) to explore the role of higher education in narrowing the gap between the expectations of employers and those of entrepreneurial recent-graduate employees. In the case of the pilot study described in this paper, this question is being addressed through generative research around the question “how should universities prepare graduates for jobs that don’t even exist yet?” The outcomes of this work and the subsequent follow-on projects will inform the overall findings of the GETM3 programme