The development of autonomous EFL students : the necessity and requirement of present times and the duty of the modern language teacher : on the example of peer feedback

Autonomy and independence were the key values in Western European philosophy, psychology, politics and pedagogy in the 20th century. They are essential in the development of a democratic society (Benson and Voller, 1997). Autonomy in foreign language learning appeared in the 1960s and 1970s while in 1971 the Council of Europe established the Modern Languages Project and founded the Foreign Languages Didactic Centre (CRAPEL) at the University of Nancy, France specializing in systems of learning in autonomy. The theories linking autonomy with peer feedback are those of Bound (1988) who defines the features and behaviour characteristics of an autonomous student. Bound (1988) suggests that an autonomous student undertakes initiative in the areas which require cooperation with other group members and being responsible for their development as well as considering a teacher to be an advisor is what brings autonomy close to peer feedback. Peer feedback is one of the methods in teaching foreign languages where feedback to a stu-dent is given by another student, not a teacher. This allows for more opportunities for the student to learn from each other. Peer feedback in foreign language learning provides variety in teaching as well as develops students' autonomy in the learning process. Dam (1995) and Pawlak (2006) suggest that learner autonomy makes use of peer assessment in the form of peer support and cooperation, whereas the role of the teacher is that of a supporting scaffolding and creating room for the development of autonomy. The aim of this article is to answer the question as to whether it is possible to achieve student autonomy in English by giving oral presentations and by being assessed by one's peers where the teacher's role is that of a supervisor, advisor and guide. In this approach the teacher is not the only person providing feedback

Mobile assisted language learning

In the 21st century mobile devices are growing increasingly popular among people of all ages especially university students around the world. The article discusses the possibilities of mobile devices in EFL learning and teaching as well as presents the examples of particular applications and programs that seem to be useful for a teacher of English as a foreign language. The article reports on the workshop conducted during the Conference “Innowacyjność w dydaktyce języków obcych” (Innovativeness in the didactics of foreign languages) at the Centre of Polish Language and Culture, Jagiellonian University held on 19-20 September, 2014

O kilku wątkach działalności Józefa Jaremy w środowisku artystycznym Lazurowego Wybrzeża (1951–1974)

The paper discusses selected aspects of the “Nicaean period” of Józef Jarema’s career and his active participation in the artistic life of the French Riviera. Jarema lived in Nicaea with a fellow painter Maria Sperling between 1951 and 1974. He not only continued working on his paintings but, since 1955, together with Sperling, started to create tapestries. His works were shown in both individual exhibitions in Nicaea and Cannes and group exhibitions organised in the region (in Cagnes-sur-Mer, Antibes, Vence, Saint-Paul-de-Vence, Mentone, Monaco); he also wrote texts accompanying the exhibitions. Jarema also made significant contributions to the development of the Art Club in France, not only through his collaboration with the Paris branch, but through the establishment of the new branch in Nicaea. He was also one of the founders of the Festival des Arts Plastiques de la Côte d’Azur, organised in the 1960s.Artykuł dotyczy wybranych wątków z „okresu nicejskiego” w twórczości Józefa Jaremy i w prowadzonej przez niego działalności organizacyjnej życia artystycznego w regionie Lazurowego Wybrzeża. Artysta mieszkał w Nicei w latach 1951–1974 wraz z malarką Marią Sperling. Kontynuował tu pracę nad własnym dziełem malarskim, a od 1955 r. wraz ze Sperling tworzył tkaniny artystyczne (tapiserie). Prezentował swoje prace na wystawach indywidualnych w Nicei i Cannes, a także na wystawach zbiorowych w regionie (m.in. Cagnes-sur-Mer, Antibes, Vence, Saint-Paul-de-Vence, Mentona, Monako), był też autorem tekstów towarzyszących części tych wystaw. Miał duże zasługi w rozszerzeniu działalności stowarzyszenia Art Club we Francji – nie tylko przez współpracę z filią paryską w obrębie Lazurowego Wybrzeża, ale także dzięki utworzeniu osobnej filii z siedzibą w Nicei. Był jednym z inicjatorów odbywającego się w latach 60. XX wieku Festival des Arts Plastiques de la Côte d’Azur

Marionetka i manekin - zetknięcie ze śmiercią : Kantor, Ghelderode, Maeterlinck

Tematem artykułu są związki między teatrem Tadeusza Kantora, teatrem Michela de Ghelderode’a i teatrem Maurice’a Maeterlincka, szczególnie w sposobie przedstawiania śmierci w ich dziełach scenicznych i dramatycznych. Analiza wybranych scen ze spektaklu Wielopole, Wielopole, z dwóch dramatów Ghelderode’a Wyjście aktora [Sortie de l’acteur] i Szkoła błaznów [Ecole des bouffons] i z "pierwszego teatru" Maeterlincka ukaże w jaki sposób manekin i postaci o charakterze marionety, wraz z całą swoją materialnością, są używane do stworzenia obrazów nieustannego przekraczania granicy między śmiercią a życiem.The purpose of the article is to show the affinities between Tadeusz Kantor, Michel de Ghelderode and Maurice Maeterlinck’s stage and dramatic works, mainly in their representation of death. The author focuses on the analysis of scenes chosen from the performance Wielopole-Wielopole by Kantor, plays Sortie de l’acteur and Ecole des bouffons by Ghelderode, as well as Maeterlinck’s "first theatre". Czerska refers the way in which the mannequin and the marionnette character, with all their materiality, are being used. It makes the verge between life and death in the above mentioned dramas constantly being crossed.L’article pose la question des affinités entre les théâtres de Tadeusz Kantor, Michel de Ghelderode et Maurice Maeterlinck, notamment en ce qui concerne la représentation de la mort dans leurs œuvres scéniques et dramatiques. En analysant les scènes choisies du spectacle Wielopole-Wielopole, des deux drames ghelderodiens Sortie de l’acteur et École des bouffons ainsi que du "premier théâtre" de Maeterlinck, l’on démontre comment le mannequin et le personnage de caractère marionnettique, avec toute leur matérialité, sont utilisés pour créer des images du passage constant entre la mort et la vie

Strategia perswazyjna jako narzędzie szkolnej manipulacji

To jak przebiega proces wychowania i edukacji w szkole, czy i w jaki sposób tworzą się więzi między podmiotami edukacji, w dużym stopniu jest uzależnione od jakości porozumiewania się i okoliczności komunikacyjnych. Odpowiedzialność za słowa znajduje się szczególnie po stronie dorosłego. Język może zarówno pomagać, jak i przeszkadzać, nie tylko w samym dochodzeniu do porozumienia, ale także determinować całokształt rozwoju podopiecznych. W komunikacji perswazyjnej, będącej przedmiotem analizy w opracowanym tekście, nadawca komunikatu zakłada, że rozmówca zmieni swoje zachowanie pod wpływem nacisku. Tymczasem psychologowie humanistyczni i poznawczy podkreślają, że zmiana jest skutkiem własnej decyzji wynikającej z woli jednostki, natomiast presja jedynie wyzwala zachowania ukierunkowane na unikanie kary, która pojawia się, jeśli jednostka nie podporządkuje się zaleceniom. Zamiast zmiany rodzi się rodzaj gry "nie dać się przyłapać". Tradycyjne wychowanie i szkolna praktyka nie zawsze podporządkowane są etycznym wymogom współdziałania, co autorka starała się pokazać na kanwie teorii kompetencji komunikacyjnej Jürgena Habermasa

Wychowanie fizyczne od planu kierunkowego do planu wynikowego

Materiał ten powstał w ramach projektu „Wdrożenie reformy programowej wychowania przedszkolnego i kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół. Przeszkolenie wojewódzkich ekspertów przedmiotowych." Prezentuje on tematykę związaną z wdrożeniem treści nowej podstawy programowej