Assessing knowledge and willingness to use genetically modified crops in Uganda

Background: There has been a lot of debate on genetically modified (GM) crops both globally and locally in Uganda. Whereas some of the debates have been informed by scientific research, many are not. The level of acceptance and attitudes of people towards GM crops is a function of their knowledge. However, there is a paucity of studies on the knowledge and attitudes of Ugandans on GM crops. This study aimed to assess the level of knowledge of GM crops in Uganda. Methods: We carried out a mixed methods study in September 2021 in Bushenyi, Jinja and Wakiso districts. We conducted 18 focus group discussions (FGDs), 13 key informant interviews (KIIs) and 698 quantitative interviews. The quantitative interviews were conducted using structured questionnaires. The FGD and KI interviews were audio recorded and transcribed verbatim. The qualitative data were analyzed using framework analysis and the quantitative data were analyzed using modified Poisson regression to identify factors associated with the level of knowledge of GM crops in STATA 15. Results: Out of the 698 respondents interviewed, only 273 (39.1%) had ever heard of GM crops. About 204 (74.7%) of the 273 respondents reported having a moderate–high understanding of GM crops and 62.3% (170) of the respondents further reported that GM crops are harmful to their health and environment, despite some of their intrinsic benefits, such as high productivity, improved income and resilience to pests and diseases. In addition, Out of the 698 respondents interviewed, only 37.7% were wary of the possibility of the emergence of super pests due to the development of resistance to some GM crops. Conclusions: Most of the community members do not have adequate knowledge about GM crops, hence, there is need for sensitization and legislation on GM crops before their release to the public

Adherence to oral HIV pre-exposure prophylaxis among female sex workers in Kampala, Uganda

Introduction: In Kampala Uganda, female sex workers (FSWs) have high HIV prevalence (33%). Oral PrEP is a novel HIV prevention intervention that offers hope to decrease HIV incidence in key populations especially among FSWs. Studies have shown that with poor adherence, oral PrEP has no efficacy, and therefore adherence to PrEP is critical among FSWs to maximize HIV prevention. However, implementation data on adherence to PrEP among FSWs is limited so this study sought to assess adherence to PrEP. Specifically, we sought to 1) determine the level of adherence to PrEP among FSWs, and 2) determine factors associated with PrEP adherence. Methods: This cross-sectional study was conducted from November to December 2018; 126 FSWs using PrEP were interviewed using a questionnaire. Adherence was categorically defined as high adherence and low adherence. Logistic regression was done. Results: Using long-term contraception methods (OR 0.06, 95% CI: 0.04-0.77) and not using condoms with clients (OR 0.07, 95% CI: 0.01-0.42) were negatively associated with high PrEP adherence. Conclusion: Barriers to PrEP adherence need to be addressed for successful PrEP implementation to improve adherence going forward. Service care providers should reinforce positive behaviors such as use of condoms devotedly during PrEP breaks

Analyse critique des principaux risques des IMF en RDC : Identification et Thérapeutiques

Le microcrédit est considéré actuellement par bon nombre de chercheurs comme un instrument de réduction de la pauvreté en faveur des populations démunies exclues du système classique, et pourtant dotées des capacités productives et créatives capables de mobiliser l’épargne, d’octroyer les crédits et de procurer les services de paiement dans un environnement émaillés des risques encourus par les institutions financières, mais aussi par les demandeurs ou débiteurs qui sont des agents économiques. En RDC, les IMF sont devenues des véritables institutions qui, du fait de leurs activités de prêt financier, encourent des risques qui doivent être gérés et planifiés en vue de développer et d’accroitre leurs capacité financière en se basant particulièrement aux textes légaux et aux instructions de la Banque Centrale du Congo (BCC). Cette étude a pour objectif principal d’identifier parmi les principaux risques auxquels font face les IMF ainsi que les causes étant à la base des cas récurrents de non remboursement de crédits et de proposer, des solutions thérapeutiques.Pour y arriver, nous avons fait recours aux méthodes statistique et analytique. Quant à la technique utilisée, nous avons fait recours à l’analyse documentaire

Simulation and optimisation of a two-stage/two-pass reverse osmosis system for improved removal of chlorophenol from wastewater

YesReverse osmosis (RO) has become a common method for treating wastewater and removing several harmful organic compounds because of its relative ease of use and reduced costs. Chlorophenol is a toxic compound for humans and can readily be found in the wastewater of a wide range of industries. Previous research in this area of work has already provided promising results in respect of the performance of an individual spiral wound RO process for removing chlorophenol from wastewater, but the associated removal rates have stayed stubbornly low. The literature has so far confirmed that the efficiency of eliminating chlorophenol from wastewater using a pilot-scale of an individual spiral wound RO process is around 83 %, compared to 97 % for dimethylphenol. This paper explores the potential of an alternative configuration of two-stage/two-pass RO process for improving such low chlorophenol rejection rates via simulation and optimisation. The operational optimisation carried out is enhanced by constraining the total recovery rate to a realistic value by varying the system operating parameters according to the allowable limits of the process. The results indicate that the proposed configuration has the potential to increase the rejection of chlorophenol by 12.4 % while achieving 40 % total water recovery at an energy consumption of 1.949 kWh/m³

Recovery of lithium and boron from geothermal water by bipolar membrane electrodialysis (BMED) and ultrapure water production using electrodeionization (EDI)

This thesis is subdivided in two main parts: Simultaneous boron and lithium separations and recoveries using bipolar membrane electrodilaysis process (BMED) process and production of ultrapure water from RO permeate using electrodeionization (EDI) process. In the first part, parametric studies based investigation of the influence of applied electrical potential on simultaneous boron and lithium separations and recoveries and initial sample concentration by using ASTOM ACYLYSER EX3 BMED. In addition, the influence of applied electrical potential, sample solution volume and pH, acid and base compartments solutions composition was monitored using PCCell 64004 BMED system. Later on, both ASTOM and PCCell BMED systems were compared with Mega BMED system applied in their optimal operational conditions. All the systems tested were effective in simultaneous boron and lithium separations and recoveries. But each system showed differences in terms of optimal operational conditions to obtain maximum performance. In the second part, the applicability of electrodeionization method to produce ultrapure water from RO permeate of geothermal water. In studies, the effects of feed flow rate, electrical potential applied, cell number, type of ion exchange membranes and ion exchange resins employed on electrical conductivity, contents of boron, silicon and arsenic were investigated. In addition, recycle use of EDI system was studied.Bu tez çalışması, iki ayrı ana bölümden oluşmaktadır: Bipolar membran elektrodiyaliz (BMED) yöntemiyle bor ve lityum ayrılması, geri kazanılması ve jeotermal suyun ters ozmos süzüntüsünden elektrodeiyonizasyon (EDI) yöntemi kullanılarak ultra saf su üretilmesidir. Birinci bölümde, ASTOM ACYLYSER EX3 BMED kullanılarak gerçekleştirilen parametrik çalışmalarda; uygulanan elektriksel potansiyelin ve başlangıç derişiminin sulu çözeltiden bor ve lityumun eşzamanlı ayırılması ve geri kazanımlarına olan etkisi incelenmiştir. Ayrıca, uygulanan elektriksel potansiyel, örnek çözelti hacmi, pH, asit ve baz bölmelerindeki çözelti bileşimlerinin etkileri PCCell 64004 BMED sistemi kullanılarak izlenmiştir. Hem Astom hem de PCCell sisteminde elde edilen optimum çalışma koşulları, Mega BMED sistemin de kullanılarak karşılaştırma yapılmıştır. Test edilen tüm sistemler bor ve lityumun aynı anda ayrılmasında ve geri kazanımında etkili olmuştur. Fakat her bir sistemin maksimum performansı farklı çalışma koşullarında elde edilmiştir. İkinci bölümde, jeotermal suyun ters ozmos süzüntüsünden ultra saf su üretiminde elektrodeiyonizasyon yönteminin uygulanabilirliği incelenmiştir. Çalışmalarda akış hızı, elektriksel potansiyel, hücre sayısı, membran tipi, iyon değiştirici reçine türü gibi proses değişkenlerinin ürün suyun elektriksel iletkenliği bor, silisyum ve arsenik içeriğine olan etkileri incelenmiştir. Ayrıca, EDI sistemin geri kullanımı da araştırılmıştır

Application of membrane technology for reuse of biotreated municipal wastewater and quality analysis of product water

Bazı ülkelerde su kıtlığı probleminin gelişmiş arıtma teknolojileri içeren dikkatli bir su kaynakları yönetimi programı tarafından çözülmesi gerektiği bilinmektedir. Atık suyun iyileştirilmesi ve yeniden kullanılması ile birlikte deniz suyu ve acı suyun desalinasyonu araştırma ve uygulama için öne sürülen ana stratejilerdir. Mevcut araştırma biyolojik yolla ve MBR (membran biyoreaktör) ile önarıtmaya tabi tutulmuş atıksuyun arıtılması için nanofiltrasyon ve ters ozmoz gibi çeşitli membran ayırma yöntemlerini uygulayarak biyolojik olarak arıtılmış kentsel atıksu ile MBR ile arıtılmış atıksuyun yeniden kullanımı için yapılan çalışmanın bir parçasıdır. Bu çalışmada biyolojik yolla arıtılmış atık su ve MBR ile arıtılmış atık suyun filtrasyonu için laboratuvar ölçekli çapraz akışlı düz tabaka membran test ünitesi kullanılmıştır. Bu yöntemle farklı türde nanofiltrasyon, acı su ters ozmoz ve deniz suyu ters ozmoz membranlarının performansları incelenmiştir. Membranların tümü 10 bar uygulama basıncında test edilmiştir. Ayrıca ters ozmoz membranının 10 bar basınçta süzüntü akısının düşük olmasından dolayı bu membran 20 bar basınçta da test edilmiştir. Tarımda yeniden kullanılabilirliğini değerlendirmek amacıyla ürün suyun kalitesi sulama suyu için tanımlanan su standartlarıyla karşılaştırılmıştır

Karbondioksit Depolama Amacıyla Çeşitli Türk Kömürleri İçin CO2 Yüze Tutunma Kapasitesinin Ölçümü

The rapid industrialization in the nineteenth century caused an increase in energy consumption. This consumption is mainly met by burning fossil fuels which are the primary source of CO2 emissions. Geological storage is one option that can substantially reduce CO2 emissions in the atmosphere. In this work, the storage capacities of four different coal basins in Turkey have been estimated: Soma, Tunçbilek, Tekirdağ-Saray and Afşin-Elbistan. First, CO2 adsorption capacities of samples from the four coal basins were measured using the volumetric method at 40 °C and incremental pressures up to 85 bars. Four different adsorption models were found to fit experimental data well (Langmuir modified, Langmuir modified+k, D-R modified and D-R modified +k) with an average relative error of less than ±7 %. Among these, the D-R modified model was the best fitting model. Accordingly, maximum adsorption capacity for all coal samples (all on "daf" basis) was calculated. Moreover, the storage capacities of the four coal basins were calculated to be 62.1 Mt CO2 for Soma, 17.73 Mt CO2 for Tunçbilek, 4.91 Mt CO2 for Tekirdağ-Saray and 29.89 Mt CO2 for Afşin-Elbistan. It was estimated that Soma coal seam could store the CO2 emissions from a typical 100 MW coal power plant for about 102 years, Tunçbilek for about 29 years, Tekirdağ-Saray for about 8, and Afşin-Elbistan for 49 years.19. yüzyılda hızlı sanayileşme ile birlikte enerji tüketimi de ciddi boyutta artmıştır. Bu tüketim büyük oranda, karbon-dioksit (CO2) salınımının ana kaynağı olan fosil yakıtların yakılması ile karşılanmaktadır. CO2’in yeraltı kayaçlara basılıp saklanması, havaya salınımı büyük ölçekte azaltacak yöntemlerden biridir. Bu çalışmada, Türkiye’deki dört önemli kömür yatağının; Soma, Tunçbilek, Tekirdağ-Saray ve Afşin-Elbistan, saklama sığası (depolama kapasitesi) araştırılmıştır. İlk olarak, bu dört yataktan gelen kömür örneklerinin CO2 tutunma sığası (adsorpsiyon kapasitesi) volumetrik yöntem ile 40 °C’de ve 85 bar basınca kadar ölçülmüştür. Dört farklı tutunma sığası matematik modeli (Langmuir modified, Langmuir modified+k, D-R modified and D-R modified+k) deney sonuçlarının modellenmesinde kullanılmış ve bunlar deney sonuçlarına %7’den az bir hata ile eşleşmiştir. Bu modellerin arasından D-R modified modeli en iyi (en az hata ile) eşleşen modeldir. Bunun sonrasında, bütün kömür örnekleri için (kuru külsüz bazda) azami “adsorpsiyon sığası” değerleri hesaplanmıştır. Sonuç olarak, dört kömür yatağının toplam CO2 saklama sığalarının şu kapasitelere denk geldiği hesaplanmıştır; Soma için 62.1 Mt, Tunçbilek için 17.73 Mt, Tekirdağ-Saray için 4.91 Mt, ve Afşin-Elbistan için 29.89 Mt. Bu değerlere göre, 100 MW’lık bir kömür santralinin yıllık CO2 salınımı temelinde, yaklaşık olarak Soma’da 102 yıl, Tunçbilek’de 29 yıl, Tekirdağ-Saray ’da 8 yıl ve Afşin-Elbistan’da 49 yıla eşdeğer CO2 salınımı saklanabileceği öngörülmektedir.M.S. - Master of Scienc