Czy przewlekły kaszel u osoby dorosłej może nie mieć podłoża organicznego? Kaszel na tle psychogennym

Kaszel jest naturalnym odruchem obronnym organizmu pozwalającym na usunięcie z dróg oddechowych drażniących substancji i ciał obcych. Kiedy trwa przewlekle, staje się znaczącym problemem dla chorego i częstą przyczyną wizyt w gabinecie lekarskim. Intensywny i uporczywy kaszel powoduje silny dyskomfort i wyraźnie obniża jakość życia, a jego powikłania mogą poważnie zaburzyć funkcjonowanie organizmu. Etiopatogeneza bywa złożona, stąd często trudno wykryć przyczynę przewlekłego kaszlu. Dokładna analiza źródeł jest jednak konieczna i wymaga szczegółowych badań. Niepowodzenia w leczeniu przewlekłego kaszlu mogą wywoływać u lekarza poczucie bezradności i skłaniać ku przedwczesnej diagnozie kaszlu o podłożu funkcjonalnym lub psychogennym. Przewlekły kaszel w zaburzeniach organicznych pojawia się w chorobach układu oddechowego, układu pokarmowego, układu krążenia i układu nerwowego, jak również chorobach nowotworowych oraz w wyniku pojawienia się skutków ubocznych stosowanych leków. Może mieć również podłoże nieorganiczne. Wynika wówczas z doświadczanego przez chorego silnego wewnętrznego napięcia w sferze ciała i psychiki. Czynniki emocjonalne wywołujące kaszel zwykle nie są przez chorego uświadomione, jednocześnie przeżywanie bólu i innych dolegliwości związanych z przewlekłym kaszlem jest realnym doświadczeniem dla chorego. Bywa, że kaszel jest jedynym dla pacjenta, dostępnym i skutecznym sposobem zwrócenia na siebie uwagi otoczenia. Jest oznaką protestu lub - nie wprost - wołaniem o pomoc i opiekę. Zlekceważenie pacjenta, czy przypisanie mu chęci manipulacji otoczeniem w konsekwencji stygmatyzuje go i pozostawia w samotności z dodatkowym poczuciem winy. Lekarz zmotywowany by w atmosferze wsparcia i zrozumienia pomóc pacjentowi w szerszym spojrzeniu na chorobę, może odkryć wiele emocjonalnych przyczyn kaszlu, a tym samym ułatwić pacjentowi proces zdrowienia poprzez nacisk na leczenie przyczynowe

Wpływ kompetencji społecznych lekarzy na stosowanie się do zaleceń lekarskich przez pacjentów przyjmujących leki na osteoporozę – badanie na grupie Polek po menopauzie

Objective: The aim of the study was to examine the impact of social competence of physicians on the effectiveness of patient compliance and persistence with therapy. Material and methods: The study included physicians and their patients, previously diagnosed with osteoporosis, and eligible to receive pharmacological treatment. The physicians were evaluated with the Social Competence Questionnaire involving three dimensions: social exposure, intimacy and assertiveness, as well as in the combined scale. All patients in the study group were prescribed the same medication: alendronate once a week. Compliance and persistence of the patients were juxtaposed with social interaction skills of physicians during 7 scheduled appointments at 2-month intervals. Results: Doctor’s effectiveness in situations demanding close interpersonal contact was higher in the group with good compliance - group A (pIntencją autorów było zbadanie wpływu kompetencji społecznych lekarza na wytrwałość pacjenta w leczeniu oraz poziom stosowania się chorego do zaleceń lekarskich. Materiał i metody: Projekt badania zakładał udział lekarzy oraz pacjentów, z uprzednio zdiagnozowaną osteoporozą, bez przeciwwskazań do farmakologicznego leczenia osteoporozy. Poziom kompetencji społecznych lekarzy oceniono przy użyciu Kwestionariusza Kompetencji Społecznych (KKS), w 3 wymiarach: Intymność, Ekspozycja Społeczna, Asertywność oraz w Skali Łącznej. Wszyscy pacjenci otrzymali receptę na ten sam lek- alendronian przyjmowany raz w tygodniu. Poprawność stosowania się do zaleceń i wytrwałość w terapii analizowano względem poziomu kompetencji społecznych lekarzy, podczas 7 wizyt pacjentów w dwumiesięcznych odstępach. Wyniki: Efektywność działań lekarzy w sytuacjach wymagających bliskiego interpersonalnego kontaktu była wyższa w grupie A- pacjentów dobrze współpracujących (

Czynniki psychospołeczne w profilaktyce i leczeniu chorób układu krążenia

Cardiovascular diseases are the main cause of death in Poland. Their prevention and treatment are important challenge, especially towards predicted increase in the pr oportion of deaths due to cardiovascular disease because of ageing population. More and more researches indicate the impor tance of psychosocial factors in prevention and treatment of cardiovascular diseases. However they are not included in ca rdiovascular risk rating system SCORE. Studies carried out so far, confirm that psychosocial factors such as: low socioeconomic status, lack of social support, stress at work and family life, hostility, anxiety, depression, other psychological disorders, increase the risk of progression of cardiovascular disease and get worse prognosis of patients. As recommended by European Society of Cardiology, analysis of psychosocial factors should be considered, as a data enhancing cardiovascular risk rating.Choroby układu krążenia stanowią główną przyczynę zgonów w Polsce. Ich profilaktyka i leczenie są ważnym wyzwaniem, szczególnie wobec prognozowanego wzrostu odsetka zgonów z ich powodu, ze względu na starzejące się społeczeństwo. Coraz więcej badań wskazuje na wagę czynników psychospołecznych w profilaktyce i leczeniu chorób układu krążenia. Nie są one jednak uwzględnione w systemie oceny ryzyka sercowo-naczyniowego SCORE. Zrealizowane dotychczas badania potwierdzają, że czynniki psychospołeczne takie jak: niski status socjoekonomiczny, brak wsparcia społecznego, stres w pracy i w życiu rodzinnym, wrogość, lęk, depresja oraz inne zaburzenia psychiczne, przyczyniają się do wzrostu ryzyka rozwoju chorób układu krążenia, a także pogarszają rokowania chorych. Zgodnie z zaleceniami Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego należy rozważyć analizę czynników psychospołecznych jako danych wspomagających ocenę ryzyka sercowo-naczyniowego

Identification of genetic variants associated with Huntington's disease progression: a genome-wide association study

Background Huntington's disease is caused by a CAG repeat expansion in the huntingtin gene, HTT. Age at onset has been used as a quantitative phenotype in genetic analysis looking for Huntington's disease modifiers, but is hard to define and not always available. Therefore, we aimed to generate a novel measure of disease progression and to identify genetic markers associated with this progression measure. Methods We generated a progression score on the basis of principal component analysis of prospectively acquired longitudinal changes in motor, cognitive, and imaging measures in the 218 indivduals in the TRACK-HD cohort of Huntington's disease gene mutation carriers (data collected 2008–11). We generated a parallel progression score using data from 1773 previously genotyped participants from the European Huntington's Disease Network REGISTRY study of Huntington's disease mutation carriers (data collected 2003–13). We did a genome-wide association analyses in terms of progression for 216 TRACK-HD participants and 1773 REGISTRY participants, then a meta-analysis of these results was undertaken. Findings Longitudinal motor, cognitive, and imaging scores were correlated with each other in TRACK-HD participants, justifying use of a single, cross-domain measure of disease progression in both studies. The TRACK-HD and REGISTRY progression measures were correlated with each other (r=0·674), and with age at onset (TRACK-HD, r=0·315; REGISTRY, r=0·234). The meta-analysis of progression in TRACK-HD and REGISTRY gave a genome-wide significant signal (p=1·12 × 10−10) on chromosome 5 spanning three genes: MSH3, DHFR, and MTRNR2L2. The genes in this locus were associated with progression in TRACK-HD (MSH3 p=2·94 × 10−8 DHFR p=8·37 × 10−7 MTRNR2L2 p=2·15 × 10−9) and to a lesser extent in REGISTRY (MSH3 p=9·36 × 10−4 DHFR p=8·45 × 10−4 MTRNR2L2 p=1·20 × 10−3). The lead single nucleotide polymorphism (SNP) in TRACK-HD (rs557874766) was genome-wide significant in the meta-analysis (p=1·58 × 10−8), and encodes an aminoacid change (Pro67Ala) in MSH3. In TRACK-HD, each copy of the minor allele at this SNP was associated with a 0·4 units per year (95% CI 0·16–0·66) reduction in the rate of change of the Unified Huntington's Disease Rating Scale (UHDRS) Total Motor Score, and a reduction of 0·12 units per year (95% CI 0·06–0·18) in the rate of change of UHDRS Total Functional Capacity score. These associations remained significant after adjusting for age of onset. Interpretation The multidomain progression measure in TRACK-HD was associated with a functional variant that was genome-wide significant in our meta-analysis. The association in only 216 participants implies that the progression measure is a sensitive reflection of disease burden, that the effect size at this locus is large, or both. Knockout of Msh3 reduces somatic expansion in Huntington's disease mouse models, suggesting this mechanism as an area for future therapeutic investigation

Battered Child Syndrome

Zjawisko przemocy wobec dzieci jest poważnym, szeroko rozpowszechnionym problemem. Jednocześnie świadomość społeczna i znajomość pojęcia Zespołu Dziecka Maltretowanego pozostają na niskim poziomie. Statystyki policyjne opisują tysiące zgłoszonych spraw i podjętych interwencji dotyczących przemocy wobec dzieci, co pozostaje w rozbieżności z liczbą 200 raportowanych kodów Zespołu Dziecka Maltretowanego według ICD-10. Artykuł ma na celu zwrócenie uwagi lekarzy POZ na problem Zespołu Dziecka Maltretowanego. W pracy przedstawiono wskazówki diagnostyczne, charakterystykę wybranych objawów oraz opis procedur wymaganych przy postępowaniu w razie podejrzenia przemocy wobec dziecka.Child abuse is a serious and prevalent problem in every society, although social awareness and knowledge in this matter is still insufficient. There are thousands of police reports on child maltreatment every year in Poland, but only 200 reported medical records according to ICD-10. The purpose of this article is to call attention of primary doctors to Battered Child Syndrome. Authors present diagnostic tips, characteristics of particular symptoms, and operating procedures in Battered Child Syndrome

Clinical manifestations of intermediate allele carriers in Huntington disease

Objective: There is controversy about the clinical consequences of intermediate alleles (IAs) in Huntington disease (HD). The main objective of this study was to establish the clinical manifestations of IA carriers for a prospective, international, European HD registry. Methods: We assessed a cohort of participants at risk with <36 CAG repeats of the huntingtin (HTT) gene. Outcome measures were the Unified Huntington's Disease Rating Scale (UHDRS) motor, cognitive, and behavior domains, Total Functional Capacity (TFC), and quality of life (Short Form-36 [SF-36]). This cohort was subdivided into IA carriers (27-35 CAG) and controls (<27 CAG) and younger vs older participants. IA carriers and controls were compared for sociodemographic, environmental, and outcome measures. We used regression analysis to estimate the association of age and CAG repeats on the UHDRS scores. Results: Of 12,190 participants, 657 (5.38%) with <36 CAG repeats were identified: 76 IA carriers (11.56%) and 581 controls (88.44%). After correcting for multiple comparisons, at baseline, we found no significant differences between IA carriers and controls for total UHDRS motor, SF-36, behavioral, cognitive, or TFC scores. However, older participants with IAs had higher chorea scores compared to controls (p 0.001). Linear regression analysis showed that aging was the most contributing factor to increased UHDRS motor scores (p 0.002). On the other hand, 1-year follow-up data analysis showed IA carriers had greater cognitive decline compared to controls (p 0.002). Conclusions: Although aging worsened the UHDRS scores independently of the genetic status, IAs might confer a late-onset abnormal motor and cognitive phenotype. These results might have important implications for genetic counseling. ClinicalTrials.gov identifier: NCT01590589

Optimization of adsorptive removal of α-toluic acid by CaO2 nanoparticles using response surface methodology

The present work addresses the optimization of process parameters for adsorptive removal of α-toluic acid by calcium peroxide (CaO2) nanoparticles using response surface methodology (RSM). CaO2 nanoparticles were synthesized by chemical precipitation method and confirmed by Transmission electron microscopy (TEM) and high-resolution TEM (HRTEM) analysis which shows the CaO2 nanoparticles size range of 5–15 nm. A series of batch adsorption experiments were performed using CaO2 nanoparticles to remove α-toluic acid from the aqueous solution. Further, an experimental based central composite design (CCD) was developed to study the interactive effect of CaO2 adsorbent dosage, initial concentration of α-toluic acid, and contact time on α-toluic acid removal efficiency (response) and optimization of the process. Analysis of variance (ANOVA) was performed to determine the significance of the individual and the interactive effects of variables on the response. The model predicted response showed a good agreement with the experimental response, and the coefficient of determination, (R2) was 0.92. Among the variables, the interactive effect of adsorbent dosage and the initial α-toluic acid concentration was found to have more influence on the response than the contact time. Numerical optimization of process by RSM showed the optimal adsorbent dosage, initial concentration of α-toluic acid, and contact time as 0.03 g, 7.06 g/L, and 34 min respectively. The predicted removal efficiency was 99.50%. The experiments performed under these conditions showed α-toluic acid removal efficiency up to 98.05%, which confirmed the adequacy of the model prediction

Clinical and genetic characteristics of late-onset Huntington's disease

Background: The frequency of late-onset Huntington's disease (&gt;59 years) is assumed to be low and the clinical course milder. However, previous literature on late-onset disease is scarce and inconclusive. Objective: Our aim is to study clinical characteristics of late-onset compared to common-onset HD patients in a large cohort of HD patients from the Registry database. Methods: Participants with late- and common-onset (30–50 years)were compared for first clinical symptoms, disease progression, CAG repeat size and family history. Participants with a missing CAG repeat size, a repeat size of ≤35 or a UHDRS motor score of ≤5 were excluded. Results: Of 6007 eligible participants, 687 had late-onset (11.4%) and 3216 (53.5%) common-onset HD. Late-onset (n = 577) had significantly more gait and balance problems as first symptom compared to common-onset (n = 2408) (P &lt;.001). Overall motor and cognitive performance (P &lt;.001) were worse, however only disease motor progression was slower (coefficient, −0.58; SE 0.16; P &lt;.001) compared to the common-onset group. Repeat size was significantly lower in the late-onset (n = 40.8; SD 1.6) compared to common-onset (n = 44.4; SD 2.8) (P &lt;.001). Fewer late-onset patients (n = 451) had a positive family history compared to common-onset (n = 2940) (P &lt;.001). Conclusions: Late-onset patients present more frequently with gait and balance problems as first symptom, and disease progression is not milder compared to common-onset HD patients apart from motor progression. The family history is likely to be negative, which might make diagnosing HD more difficult in this population. However, the balance and gait problems might be helpful in diagnosing HD in elderly patients