Kaszel jest naturalnym odruchem obronnym organizmu pozwalającym na usunięcie
z dróg oddechowych drażniących substancji i ciał obcych. Kiedy trwa przewlekle, staje
się znaczącym problemem dla chorego i częstą przyczyną wizyt w gabinecie lekarskim.
Intensywny i uporczywy kaszel powoduje silny dyskomfort i wyraźnie obniża jakość życia,
a jego powikłania mogą poważnie zaburzyć funkcjonowanie organizmu.
Etiopatogeneza bywa złożona, stąd często trudno wykryć przyczynę przewlekłego kaszlu.
Dokładna analiza źródeł jest jednak konieczna i wymaga szczegółowych badań. Niepowodzenia
w leczeniu przewlekłego kaszlu mogą wywoływać u lekarza poczucie bezradności
i skłaniać ku przedwczesnej diagnozie kaszlu o podłożu funkcjonalnym lub psychogennym.
Przewlekły kaszel w zaburzeniach organicznych pojawia się w chorobach układu oddechowego,
układu pokarmowego, układu krążenia i układu nerwowego, jak również chorobach
nowotworowych oraz w wyniku pojawienia się skutków ubocznych stosowanych
leków. Może mieć również podłoże nieorganiczne. Wynika wówczas z doświadczanego
przez chorego silnego wewnętrznego napięcia w sferze ciała i psychiki.
Czynniki emocjonalne wywołujące kaszel zwykle nie są przez chorego uświadomione,
jednocześnie przeżywanie bólu i innych dolegliwości związanych z przewlekłym kaszlem
jest realnym doświadczeniem dla chorego. Bywa, że kaszel jest jedynym dla pacjenta,
dostępnym i skutecznym sposobem zwrócenia na siebie uwagi otoczenia. Jest
oznaką protestu lub - nie wprost - wołaniem o pomoc i opiekę. Zlekceważenie pacjenta,
czy przypisanie mu chęci manipulacji otoczeniem w konsekwencji stygmatyzuje
go i pozostawia w samotności z dodatkowym poczuciem winy.
Lekarz zmotywowany by w atmosferze wsparcia i zrozumienia pomóc pacjentowi w szerszym
spojrzeniu na chorobę, może odkryć wiele emocjonalnych przyczyn kaszlu, a tym
samym ułatwić pacjentowi proces zdrowienia poprzez nacisk na leczenie przyczynowe