The Opinions of Nursing Students Who Have Taken and not Taken the Psychiatric Nursing Courses Towards Psychiatric Stigma

Amaç: Bu çalışmanın amacı, psikiyatri hemşireliği dersi alan ve almayan öğrenci hemşirelerin, psikiyatrik damgalamayı etkileyen etmenler ve damgalamayı önlemeye yönelik önerilerine ilişkin görüşlerini incelemektir. Gereç ve Yöntem: Tanımlayıcı kalitatif (nitel) yaklaşım ile yapılan çalışma, Eylül 2016-Mayıs 2017 tarihleri arasında, psikiyatri hemşireliği dersi alan 13 öğrenci ve ders almayan 16 öğrenci ile yürütülmüştür. Çalışma grubu, amaçlı örnekleme yöntemlerinden ölçüt örnekleme yöntemi kullanılarak belirlenmiştir. Veriler “Tanıtıcı Bilgi Formu” kullanılarak “Odak Grup Görüşmesi” ile toplanmıştır. Veriler içerik analizi ile değerlendirilmiş ve araştırmanın raporlanması COREQ doğrultusunda yapılmıştır. Bulgular: Ders alan ve almayan öğrencilerin hepsi “hastaların kişisel özellikleri, hastalığın etkisi, hemşirelerin kişisel ve mesleki özellikleri, sosyal değerleri, sosyal destek sistemleri, sağlık sistemi, medya ve fiziki işleyiş ve alt yapı” gibi faktörlerin ruhsal bozukluklarda damgalamayı etkileyen etmenler olduğu görüşündedir. Diğer taraftan öğrenciler, “etkin eğitim ve bakım hizmeti sunma, hemşirelerin bireysel özelliklerinin ve mesleki becerilerinin geliştirilmesi, sosyal alanda bireysel ve eğitimsel müdahaleler, medya iletişim ağlarının kullanılması, sağlık sisteminin ve fiziki koşulların iyileştirilmesi” gibi ruhsal bozukluklarda damgalamayı önlemeye yönelik çözüm önerilerini belirtmiştir. Sonuç: Çalışmada psikiyatri hemşireliği dersi alan ve almayan öğrenci hemşirelerin damgalamaya ilişkin ortak görüşlerinin olduğu saptanmıştır. Ancak psikiyatri hemşireliği dersini alan öğrencilerin psikiyatri hemşiresinin mesleki sorumluluklarının bilincinde olduğu ve damgalamayı önlemeye yönelik daha geniş bir vizyona sahip olduğu gözlenmiştir. Objective: The aim of the present study is to investigate the opinions of nursing students who had taken and had not taken the Psychiatric Nursing Course regarding to the factors affecting psychiatric stigmatization and their suggestions to prevent stigmatization. Material and Method: This descriptive qualitative study was conducted at 2016-2017 academic year with 16 students who had taken the psychiatric nursing courses and 13 students who had not. The study group was determined by using a criterion sampling method which is one of the purposeful sampling methods. Data was collected with a focus group interview, using an Introductory Information Form. The data were evaluated using content analysis and the research was reported in line with COREQ. Findings: Both of the students, who had taken and had not taken the psychiatric nursing courses, think that factors like “personal characteristics of the patients, the effect of the disease, personal and professional characteristics of the nurses, social values, social support systems, health system, media, and physical structure of the clinic” affect stigmatization. On the other hand, students suggested solutions such as “providing effective education and care, improving individual characteristics and professional skills of the nurses, educational interventions in the social field, using media networks, improving the health system and physical conditions” to prevent stigmatization in mental disorders. Conclusion: It was determined that the nursing students who had taken and had not taken the psychiatric nursing courses had shared opinions about stigmatization. However, it was observed that the students who had taken the psychiatric nursing courses were aware of their professional responsibilities of psychiatric nursing and had a broader vision to prevent stigmatization

A Psychosocial Approach on Patients Diagnosed With COVID-19 and Their Families

COVID-19 enfeksiyonu hızlı yayılımı ve ağır klinik seyri nedeniyle kısa sürede tüm dünyayı etkileyen bir salgın olmuştur. Bu salgında hasta olmak kadar, hasta yakını olmak da zordur. COVID-19 tanısı alma, birey kadar çevresindeki aile üyeleri için de bilinmezliklerle dolu, yoğun stres ve kaygı içeren, fiziksel, ruhsal ve ekonomik olarak aile yapısında birçok değişikliğe neden olan karmaşık bir yolculuğu gerektirir. Bu yolculukta, hasta ve ailesi, yaşanan yoğun stres ve kaygıya bağlı güvensizlik, çaresizlik, umutsuzluk, güçsüzlük gibi birçok olumsuz duyguyu deneyimleyebilir. Amaç, her bireyin bu süreci fiziksel ve psikososyal olarak sağlıklı bir biçimde atlatması olmalıdır. Bu süreçteki olası riskleri önleme ve etkin bir şekilde yönetebilmede psikososyal desteğin önemi büyüktür. Bu özden hareketle, bu yazıda, COVID-19 tanılı birey ve aile üyelerinin yaşayabileceği olası psikososyal sorunlardan ve bu sorunlarla başetmeye yardımcı olabilecek psikososyal hemşirelik yaklaşımlardan bahsedilecektirDue to its rapid spread and severe clinical course, COVID-19 disease has become an epidemic affecting the world in a very short time. In this epidemic, it is also difficult to be a patient relative as well as a patient. Getting COVID-19 positive diagnosis requires a complex a complex journey full of unknowns that includes stress and anxiety on the individual as well as their family members, and causes many changes in the family structure physically, spiritually and economically. During this journey, the patient and their families may experience various negative emotions such as insecurity, despair, hopelessness, and powerlessness due to intense stress and anxiety. The aim should be for each individual to overcome this process in a physically and psychosocially healthy manner. Psychosocial support has an important role in preventing possible risks and managing this process effectively. This article will discuss the possible psychosocial problems that individuals with COVID-19 diagnosis and their family members may experience, and psychosocial nursing approaches that can help to cope with these problems

Öğrenci Hemşirelerin Duygusal Zekâ ve Sosyotropi-Otonomi Kişilik Özellikleri ile Psikolojik Dayanıklılıkları Arasındaki İlişki = The Relationship between the Emotional Intelligence and Sociotropy-Autonomy Personality Traits of Nursing Students and Their Resilience

Amaç: Çalışmanın amacı, öğrenci hemşirelerin duygusal zekâ becerilerinin ve sosyotropi-otonomi kişilik özelliklerinin psikolojik dayanıklılıkları üzerine etkisini incelemektir. Gereç ve Yöntem: Tanımlayıcı tipteki araştırma, 2014 Mart ayı içerisinde bir üniversitenin hemşirelik bölümünün birinci, ikinci ve üçüncü sınıflarında öğrenim gören (N=433) ve araştırmaya katılmayı kabul eden 260 öğrenciyle yürütülmüş ve verilerin değerlendirilmesi 179 anket üzerinden yapılmıştır. Veri toplamak için Tanıtıcı Bilgi Formu (TBF) ve üç ölçek [Duygusal Zeka Ölçeği (Bar-On-EQ), Sosyotropi Otonomi Ölçeği (SOSOTÖ), Yetişkinler İçin Psikolojik Dayanıklılık Ölçeği (PDÖ)] kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistikler ve linear regresyon analizi kullanılmıştır. Bulgular: Öğrenci hemşirelerin %79.9’u kadın ve yaş ortalamaları 19.92±1.23’dır. Öğrencilerin sosyotropi puan ortalaması 62.04±17.24, otonomi puan ortalaması 68.61±18.39, duygusal zeka toplam puan ortalaması 225.85±26.10, psikolojik dayanıklılık ölçeği toplam puan ortalaması ise 120.53±18.65 olarak bulunmuştur. Öğrencilerin psikolojik dayanıklılıkları ile hem otonomi kişilik özellikleri ve hem de duygusal zekânın alt boyutları [kişisel farkındalık (bağımsızlık), uyumluluk (gerçekçilik, esneklik), stres yönetimi (dürtü kontrolü) becerileri] arasında istatistiksel olarak önemli düzeyde doğru orantılı bir ilişki olduğu (p<.01, p<.05) ve özellikle esneklik ve kendini gerçekleştirme becerilerinin psikolojik dayanıklılık konusunda yordayıcı bir etkisinin olduğu bulunmuştur. Sonuç: Öğrenci hemşirelerin daha çok otonomik kişilik özelliği gösterdiği, psikolojik dayanıklılıklarının artması için duygusal zekâ becerilerini geliştirmenin önemli olduğu ortaya çıkmıştır. Objective: The aim of this study is to examine the effect of the emotional intelligence and sociotropy-autonomy personality traits of nursing students on their resilience. Material and Method: This descriptive study was conducted with 260 volunteer nursing students out of 433 students who were in the first, second and third class of nursing education of a university in March, 2014; data analysis was conducted with 179 surveys. Data were collected with Introductory Information Form (IIF) which was developed by the researchers and with three scales [Emotional Intelligence Scale (Bar-On EQ), Sociotropy Autonomy Scale (SAS) and Resilience Scale (RS)]. The descriptive statistics and linear regression analyses were used in order to statistically analyze the data. Findings: The %79.9 of the nursing students were female and their mean age was 19.92±1.23 years. The mean sociotropy score of students was 62.04±17.24, the mean autonomy score of them was 68.61±18.39, the mean total emotional intelligence score of them was 225.85±26.10, and the mean total resilience score of them was 120.53±18.65. There was a statistically significant and directly proportional relationship between the resilience of students and autonomic personality features and subdimensions of emotional intelligence (‘personal awareness’ (independency), ‘compatibility’ (realism, flexibility) and stress management (control of impulse) skills) (p<.01, p<.05; respectively) and especially, there was found a predictive impact on resilience of flexibility and self-realization skills. Conclusion: It is concluded that nursing students show mostly autonomic personality trait and it is important to develop their emotional intelligence skills in order to increase their resilience

Relationship between internet addiction and alexithymia among university students

Purpose: Epidemiological studies concerning internet addiction found that 50% of internet addicts also have other kinds of psychiatric disorders. This study aims to examine the relationship between alexithymia and internet addiction levels among Turgut Özal University students in Ankara, Turkey. Method: University students (1,107 students; 452 students from 12 associate degree programs and 655 students from 10 undergraduate programs) participated in the study. The researchers used the personal information form, the Toronto Alexithymia Scale and the Internet Addiction Scale. The approval for the current study was received from the Turgut Özal University Medical Faculty Clinical Studies Ethics Committee. Results: The number of the alexithymic students was 12.5% whereas the number of the students who were internet addicts was 13.5%. The internet addiction scores were higher among alexithymic individuals than the non-alexithymic (

Herediter anjioödemli hastalarda karın ağrısının tek nedeni herediter anjioödem olmayabilir

WOS:000378063300022Herediter anjioödemin temel klinik presentasyonlarından birisi karın ağrısıdır. Danazol herediter anjioödem hastalarında uzun yıllar yaygın olarak kullanılmış olan bir ilaçtır. Burada nihai tanıları kolon karsinomu olan danazol tedavisi altında karın ağrısı olan iki herediter anjioödem hastası sunulmuştur. Bu makalede 2 konu vurgulanmıştır. Birincisi; herediter anjioödem hastalarında ''karın ağrısı'' ayırıcı tanısının, herediter anjioödem tanısı mevcut olsa bile yapılması gereken bir semptom olma özelliğini koruduğunu vurgulamak; ikincisi ise uzun süreli uygulanan danazol tedavisinin maligniteler gibi olası bir advers etkisini ortaya koymaktırAbdominal pain is one of the basic clinical presentations of the hereditary angioedema and danazol is a common medicine which has been used for long years in patients with hereditary angioedema. We present two hereditary angioedema patients with abdominal pain albeit under danazol treatment, whose final diagnoses was colon carcinoma. There are two consequences in this article which shall be insisted on: First; in patients with hereditary angioedema, the differential diagnosis of &quot;abdominal pain&quot; is always important even though hereditary angioedema diagnosis exists. And the second; It can be hardy speculated that long term danazol treatment may cause different malignancie

Evaluation of Antibiotic Susceptibilities and VISA-VRSA Rates Among MRSA Strains Isolated from Hospitalized Patients in Intensive Care Units of Hospitals in Seven Provinces of Turkey

The aim of this study was to determine whether vancomycin resistant Staphylococcus aureus (VRSA) and vancomycin intermediate susceptible S.aureus (VISA) strains were present among methicillin-resistant S.aureus (MRSA) strains isolated from patients hospitalised at intensive care units (ICU) of hospitals located at different regions of Turkey and to determine the minimum inhibitory concentration (MIC) values of teicoplanin, linezolid, tigecycline, quinupristin-dalfopristin and daptomycin, which are alternative drugs for the treatment of MRSA infections. A total of 260 MRSA clinical strains (isolated from 113 lower respiratory tract, 90 blood, 24 wound, 17 catheter, 13 nasal swabs, two urine and one CSF sample) were collected from nine health-care centers in eight provinces [Ankara (n=52), Konya (n=49), Antalya (n=40), Istanbul (n=7), Izmir (37), Diyarbakir (n=15), Van (n=12), Trabzon (n=48)] selected as representatives of the seven different geographical regions of Turkey. Methicillin resistance was determined by cefoxitin disk diffusion in the hospitals where the strains were isolated and confirmed by oxacillin salt agar screening at the Refik Saydam National Public Health Agency. Screening for VISA and VRSA was conducted using the agar screening test and E-test. Susceptibility of the MRSA strains to other antibiotics was also determined by E-test method. None of the 260 MRSA strains were determined to be VRSA or VISA. All were susceptible to teicoplanin and linezolid, and susceptibility rates to daptomycin, tigecycline and quinupristin-dalfopristin were 99.6%, 96.9%, and 95%, respectively. Absence of VISA and VRSA among the MRSA strains surveyed currently seemed hopeful, however, continuous surveillance is necessary. In order to prevent the development of VISA and VRSA strains the use of linezolid, tigecycline, quinupristin-dalfopristin and daptomycin should be encouraged as alternative agents of treatment of MRSA infections