Kultura pedagogiczna rodziców jako wewnątrzrodzinny determinant jakości procesu wychowania najmłodszego pokolenia

The paper is devoted to parents’ pedagogical culture in the context of the quality of the upbringing process in the family, which shapes children’s and teenagers’ systems of values, norms, principles, attitudes, behaviours and aspirations. Thus, the level of parents’ pedagogical culture, which is also influenced by global civilizational transformations, seems significant. The aim of the paper, which, from the methodological perspective, is a synthetic review of subject literature and its constructive criticism, is to contribute to academic reflection on contemporary parents’ pedagogical culture and its relevance in the course and results of upbringing in the family. The author first analyses the concepts of culture and pedagogical culture in general and then presents the most important issues connected with parents’ pedagogical culture. She also examines individual components of the content of parents’ pedagogical culture (a selected concept), which are interrelated, constitute a whole and substantially influence the realization of the upbringing process in the family.Problematyka artykułu dotyczy kultury pedagogicznej rodziców analizowanej w perspektywie jakości procesu wychowania w rodzinie, od którego zależą system wartości, norm i zasad, postawy i sposób postępowania oraz aspiracje życiowe dzieci i młodzieży. Poziom kultury pedagogicznej współczesnych rodziców, który uwarunkowany jest także przemianami cywilizacyjnymi dokonującymi się aktualnie w świecie, ma znaczenie dla dobrostanu życiowego najmłodszego pokolenia. Celem artykułu, który pod względem metodologicznym stanowi syntetyczny przegląd literatury i jej analizę, jest włączenie się w nurt naukowej refleksji prowadzonej nad kulturą pedagogiczną współczesnych rodziców oraz jej znaczeniem dla przebiegu i efektów wychowania rodzinnego. Kulturę pedagogiczną rodziców można traktować jako istotny obszar pracy edukacyjnej i profilaktycznej z rodzicami, by móc wspierać ich oddziaływania o charakterze opiekuńczo-wychowawczym, socjalizacyjnym i inkulturacyjnym. W związku z tym w artykule scharakteryzowano fenomen kultury i kultury pedagogicznej w ogóle, by na tym tle przybliżyć najważniejsze kwestie dotyczące kultury pedagogicznej rodziców. Dokonano także szczegółowej analizy elementów składowych treści kultury pedagogicznej rodziców (na podstawie wybranej koncepcji), które są ze sobą powiązane, tworzą określoną całość i wpływają w istotny sposób na realizację procesu wychowania w rodzinie

Identifikace teploty v konstrukčních prvcích bezkontaktních těsnění pomocí Trefftz funkcí

Phenomena of the heat transfer in non-contacting face seals was described by partial differential equation of the second order and boundary conditions. In this way, the mathematical model was developed for the sealing rings. The distributions of temperature in the structural elements was obtained by the Trefftz method. It is a simple method of solving direct and inverse problems described by a homogeneous or an inhomogeneous partial differential equation. The main idea of the method is to determine functions satisfying a given differential equation (Trefftz functions) and to fit the linear combination of them to the governing boundary conditions.Jev přenosu tepla v bezkontaktních mechanických těsněních byl popsán parciální diferenciální rovnicí druhého řádu s okrajovými podmínkami. Tímto způsobem, byl vyvinut pro těsnicí kroužky matematický model. Distribuce teploty v konstrukčních prvcích byla získána metodou Trefftz. Jedná se o jednoduchý způsob řešení přímých a inverzních problémů popsaných homogenní nebo nehomogenní parciální diferenciální rovnicí. Hlavní myšlenkou této metody je určit funkce, které by splňoval danou diferenciální rovnici (funkce Trefftz) tak, aby jejich lineární kombinace vyhověli okrajovým podmínkám

Kultura słowa jako element kultury duchowej rodziny – wybrane współczesne konteksty

CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest namysł nad współczesną kulturą słowa w rodzinie, która jest fundamentem kultury duchowej rodziny i relacji wewnątrzrodzinnych, a te z kolei są wzorem odniesień i relacji dziecka z otaczającym światem i z innymi. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Postawiono problem badawczy: jak słowo, będące elementem kultury duchowej rodziny, jest obecne dzisiaj w tym środowisku i kształtuje relacje? Zastosowano metodę analizy i syntezy literatury przedmiotu oraz dokonano przeglądu wybranych badań. PROCES WYWODU: Artykuł koncentruje się na wymiarze kultury duchowej rodziny, która obok kultury materialnej wpisuje się w obszar kultury szerszej. Wśród istotnych jej elementów, mających związek z wychowaniem, znajduje się „słowo”. Kultura słowa obecna jest w postaci interakcji między osobami na różnych poziomach i w różnych obszarach życia rodzinnego, decyduje o jakości egzystencji i rozwoju poszczególnych członków oraz rodziny jako całości. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Słowo, ujmowane jako swoisty kod orientacyjny, gdy zostanie wypowiedziane/zapisane, lokuje człowieka w określonej przestrzeni i miejscu, do czegoś odsyła, ukazuje specyficzne obszary, dostarcza drogowskazów. Słowo w kontekście życia rodzinnego jest rozpatrywane jako jeden z podstawowych czynników wpływających na rozwój miłości i bliskości oraz wzajemnych relacji i więzi. Kultura słowa obejmuje komunikację werbalną i niewerbalną oraz „słowo pisane”. Od członków rodziny zależy jej jakość. Współczesnym zagrożeniem dla „słowa” jest rozwój nowych mediów, gdzie dominuje obraz (wizualność). WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Słowo jest jednym z najpowszechniejszych środków, którymi dysponuje kultura, może sprzyjać rozwojowi duchowemu człowieka lub ten rozwój hamować. Dlatego powinno stać się przedmiotem troski współczesnego człowieka. Dużą rolę do spełnienia ma tutaj rodzina, która wprowadza w świat słowa, kształtuje język, uczy sposobów komunikowania się, gdzie ważne miejsce zajmuje dialog

Bidirectional communication between the pontine nucleus incertus and the medial septum is carried out by electrophysiologically-distinct neuronal populations

Theta oscillations are key brain rhythm involved in memory formation, sensorimotor integration, and control of locomotion and behavioral states. Generation and spatiotemporal synchronization of theta oscillations rely on interactions between brain nuclei forming a large neural network, which includes pontine nucleus incertus (NI). Here we identified distinct populations of NI neurons, based on the relationship of their firing to hippocampal waves, with a special focus on theta oscillations, and the direction and type of interaction with the medial septum (MS) in male, urethane-anesthetized rats. By recording NI neuronal firing and hippocampal LFP, we described NI neurons that fire action potentials in a theta phase-independent or theta phase-locked and delta wave-independent or delta wave-locked manner. Among hippocampal activity-independent NI neurons, irregular, slow-firing, and regular, fast-firing cells were observed, while hippocampal oscillation-/wave-locked NI neurons were of a bursting or nonbursting type. By projection-specific optotagging, we revealed that only fast-firing theta phase-independent NI neurons innervate the MS, rarely receiving feedback information. In contrast, the majority of theta-bursting NI neurons were inhibited by MS stimulation, and this effect was mediated by direct GABAergic input. Described NI neuronal populations differ in reciprocal connections with the septohippocampal system, plausibly forming separate neuronal loops. Our results suggest that theta phase-independent NI neurons participate in theta rhythm generation through direct innervation of the MS, while theta-bursting NI neurons further transmit the rhythmic signal received from the MS to stabilize and/or strengthen rhythmic activity in other structures. SIGNIFICANCE STATEMENT The generation and spatiotemporal synchronization of theta oscillations rely on interactions between nuclei forming a large neural network, part of which is the pontine nucleus incertus (NI). Here we describe that within NI there are populations of neurons that can be distinguished based on the relationship of their firing to hippocampal theta oscillations and delta waves. We show that these neuronal populations largely do not have reciprocal connections with the septohippocampal system, but form separate neuronal loops. Our results suggest that medial septum (MS)-projecting, fast-firing, theta phase-independent NI neurons may participate in theta rhythm generation through direct innervation of the MS, while theta-bursting NI neurons may further transmit the rhythmic signal received from the MS to other structures

Short-term repeated corticosterone administration enhances glutamatergic but not GABAergic transmission in the rat motor cortex

It has been demonstrated that stress impairs performance of skilled reaching and walking tasks in rats due to the action of glucocorticoids involved in the stress response. Skilled reaching and walking are controlled by the primary motor cortex (M1); however, it is not known whether stress-related impairments in skilled motor tasks are related to functional and/or structural alterations within the M1. We studied the effects of single and repeated injections of corticosterone (twice daily for 7 days) on spontaneous excitatory and inhibitory postsynaptic currents (sEPSCs and sIPSCs) recorded from layer II/III pyramidal neurons in ex vivo slices of the M1, prepared 2 days after the last administration of the hormone. We also measured the density of dendritic spines on pyramidal cells and the protein levels of selected subunits of AMPA, NMDA, and GABAA receptors after repeated corticosterone administration. Repeatedly administered corticosterone induced an increase in the frequency but not in the amplitude of sEPSCs, while a single administration had no effect on the recorded excitatory currents. The frequency and amplitude of sIPSCs as well as the excitability of pyramidal cells were changed neither after single nor after repeated corticosterone administration. Treatment with corticosterone for 7 days did not modify the density of dendritic spines on pyramidal neurons. Corticosterone influenced neither the protein levels of GluA1, GluA2, GluN1, GluN2A, and GluN2B subunits of glutamate receptors nor those of α1, β2, and γ2 subunits of the GABAA receptor. The increase in sEPSCs frequency induced by repeated corticosterone administration faded out within 7 days. These data indicate that prolonged administration of exogenous corticosterone selectively and reversibly enhances glutamatergic, but not GABAergic transmission in the rat motor cortex. Our results suggest that corticosterone treatment results in an enhancement of spontaneous glutamate release from presynaptic terminals in the M1 and thereby uncovers a potential mechanism underlying stress-induced motor functions impairmen

Future Professional Plans of Students in Higher Education

Recent researches underscore the importance of good teachers in ensuring the quality of an educational system (Mourshed & Barber, 2007; Mourshed, Chijioke & Barber, 2010). At the same time we can see that pre-service teachers have poorer academic performan ce and less interest in PhD studies than other stud ents in most European countries. This phenomenon seems to be related to the feminization of the teaching profession. For instance, obtaining a higher academ ic degree is typically a masculine career strategy; when female students and employees try to enhance their cultural capital, they tend to choose courses on the same level of education, instead of innovative doct oral training and researches

Relaxin-3 and relaxin family peptide receptors : from structure to functions of a newly discovered mammalian brain system

Relaksyna-3 należąca do rodziny peptydów relaksynowych została odkryta w 2001 r. jako homolog relaksyny-1, hormonu wiązanego z rozrodem i okresem ciąży. Wykazano, iż głównym miejscem ekspresji nowo odkrytego hormonu jest mózgowie, a sam peptyd okazał się konserwatywny u kręgowców, zarówno pod względem budowy chemicznej, jak i miejsca jego ekspresji. Intensywne badania przyczyniły się do znaczącego poszerzenia wiedzy dotyczącej tego neuropeptydu. Zidentyfikowano swoisty dla niego receptor (RXFP3) i opisano anatomię nieznanego dotąd układu mózgowia ssaków, z głównym źródłem relaksyny-3 znajdującym się w jednym z jąder pnia mózgu, zwanym jądrem niepewnym (nucleus incertus - NI). Rozsiany charakter unerwienia relaksynergicznego wielu struktur mózgowia, wśród których znajdują się: hipokamp, przegroda, listek ciała kolankowatego bocznego wzgórza czy ciało migdałowate, pozwolił zaliczyć go do wstępujących układów nieswoistych. Uczetniczy on w bardzo ważnych procesach fizjologicznych organizmu, takich jak: pobieranie pokarmu, pamięć przestrzenna, cykl sen/czuwanie czy modulacja sekrecji hormonów przysadkowych. Charakteryzuje go także duża wrażliwość na działanie neuroprzekaźników uwalnianych w sytuacjach związanych ze stresem. Wrażliwość neuronów syntetyzujących relaksynę-3 na czynniki stresowe i silne oreksygeniczne działanie tego peptydu sugeruje, że układ ten jest związany z zaburzeniami pobierania pokarmu wywołanymi stresem, zwłaszcza tym o charakterze przewlekłym. Odkrycie układu relaksyny-3 zapoczątkowało badania, które mogą się przyczynić do lepszego zrozumienia neurobiologicznych podstaw zaburzeń odżywiania.Relaxin-3, a member of the relaxin peptide family, was discovered in 2001 as a homologue of relaxin – a well-known reproductive hormone. However, it is the brain which turned out to be a major expression site of this newly discovered peptide. Both its molecular structure and expression pattern were shown to be very conserved among vertebrates. Extensive research carried out since the discovery of relaxin-3 contributed to the significant progress in our knowledge regarding this neuropeptide. The endogenous relaxin-3 receptor (RXFP3) was identified and the anatomy of the yet uncharacterized mammalian brain system was described, with nucleus incertus as the main center of relaxin-3 expression. Not only its diffusive projections throughout the whole brain, which reach various brain structures such as the hippocampus, septum, intergeniculate leaflet or amygdala, but also functional studies of the relaxin-3/RXFP3 signaling system, allowed this brain network to be classified as one of the ascending nonspecific brain systems. Thus far, research depicts the connection of relaxin-3 with phenomena such as feeding behavior, spatial memory, sleep/wake cycle or modulation of pituitary gland hormone secretion. Responsiveness of relaxin-3 neurons to stress factors and the strong orexigenic effect exerted by this peptide suggest its participation in modulation of feeding by stress, in particular of the chronic type. The discovery of relaxin-3 opened a new research field which will contribute to our better understanding of the neurobiological basis of feeding disorders

Relaxin ligand/receptor systems in the developing teleost fish brain : conserved features with mammals and a platform to address neuropeptide system functions

The relaxins (RLNs) are a group of peptide hormone/neuromodulators that can regulate a wide range of physiological processes ranging from reproduction to brain function. All the family members have originated from a RLN3-like ancestor via different rounds of whole genome and gene specific duplications during vertebrate evolution. In mammals, including human, the divergence of the different family members and the emergence of new members led to the acquisition of specific functions for the various relaxin family peptide and associated receptor genes. In particular, in mammals, it was shown, that the role of RLN3 is correlated to the modulation of arousal, stress responses, emotion, social recognition, and other brain functions, positioning this gene/peptide as a potential therapeutic target for neuropsychiatric disorders. This review highlights the evolutionary conservation of relaxin family peptide and receptor gene expression and their associated brain neural circuits. In the zebrafish, the expression pattern of the different relaxin family members has specific features that are conserved in higher species, including a likely similar functional role for the ancestral RLN3-like gene. The use of different model organisms, particularly the zebrafish, to explore the diversification and conservation of relaxin family ligands and receptor systems, provides a relatively high-throughput platform to identify their specific conserved or differential neuromodulatory roles in higher species including human