Morphological characteristics on a Scanning Electron Microscope of generated hyaline cartilage tissue from adipose mesenchymal stem cells, on Polycaprolactone scaffolds

Cartilage regeneration is of great interest to the medical community, given the prevalence of osteocartilage defects in the population coupled with the tissue’s low intrinsic self-repair potential. A recently new FDA approved biomaterial and 3D-printing technology provided us the opportunity to fabricate tailor made scaffolds. We used collagen coated and uncoated scaffolds to develop hyaline cartilage from adipose mesenchymal stem cells (ADMSCs). The aim of this study is to present the scaffolds’ morphological characteristics, as observed on a Scanning Electron Microscope (SEM) of generated cartilage tissue and to compare the two types of scaffolds. Cylindrical shaped PCL scaffolds, 10mm in diameter, were fabricated. ADMSCs were harvested and were cultivated on PCL scaffolds. Half of the scaffolds were treated with collagen I by coating. After 26 days in culture, the scaffolds were examined by SEM. Visualization was succeeded on the top and bottom surfaces and on the cross sections of each scaffold. At day 26, scaffolds revealed extensive colonization and viability of ADMSCs, with concurrent depositions of extracellular matrix. SEM images show that surfaces were covered with a significant amount of material with a glossy, transparent appearance, indicating the development of regenerated cartilage, more apparent on the coated scaffolds. Cultured cells demonstrated aligned direction on the scaffolds' fibers and the ECM that was produced connected the pores of the scaffolds by building apparent bridges between them. The penetration of cells was limited in the coated scaffold. We used 3D printing technology for PCL scaffold production, towards a cartilaginous implant development. SEM images provide us visualization of the scaffolds with the newly developed cartilage tissue and demonstrate that the scaffolds’ purpose for chondrogenesis was served successfully in all cases and PCL displayed good biocompatibility. Collagenation of scaffolds led to a higher density of cells on the surfaces but also to a limited penetration within, not fully serving the purpose of a 3D culture

Researching glutamate – induced cytotoxicity in different cell lines: a comparative/collective analysis/study

Although glutamate is one of the most important excitatory neurotransmitters of the central nervous system, its excessive extracellular concentration leads to uncontrolled continuous depolarization of neurons, a toxic process called, excitotoxicity. In excitotoxicity glutamate triggers the rise of intracellular Ca2+ influx, followed by up regulation of nNOS, dysfunction of mitochondria, ROS production, ER stress and release of lysosomal enzymes. Excessive calcium concentration is the key mediator of glutamate toxicity through over activation of ionotropic and metabotropic receptors. In addition, glutamate accumulation can also inhibit cystine uptake by reversing the action of the cystine/glutamate antiporter. Reversal of the antiporter action reinforces the aforementioned events by depleting neurons of cysteine and eventually glutathione’s reducing potential. Various cell lines have been employed in the pursuit to understand the mechanism(s) by which excitotoxicity affects the cells leading them ultimately to their demise. In some cell lines glutamate toxicity is exerted mainly through over activation of NMDA, AMPA or Kainate receptors whereas in other cell lines lacking such receptors, the toxicity is due to glutamate induced oxidative stress. However in the greatest majority of the cell lines ionotropic-glutamate receptors are present, co-existing to cystine/glutamate antiporters and metabotropic glutamate receptors, supporting the assumption that excitotoxicity effect in these cells is accumulative. Different cell lines differ in their responses when exposed to glutamate. In this review article the responses of PC12, SH-SY5Y, HT-22, NT-2, OLCs, C6, primary rat cortical neurons, RGC-5 and SCN2.2 cell systems are systematically collected and analyzed

Design of a laboratory bioreactor for engineering articular cartilage based on 3D printed nasal septum-like scaffolds

«Η εκφύλιση των χόνδρων είναι μια σοβαρή πάθηση που επηρεάζει μεγάλο μέρος του πληθυσμού σε όλο το ηλικιακό φάσμα. Επί του παρόντος χρησιμοποιούνται διάφορες τεχνικές αποκατάστασης για μικρής έκτασης βλάβες όπως η αρθροπλαστική απόξεσης και ο υποχονδρικός τρυπανισμός, οι οποίες δεν μπορούν να επιδιορθώσουν βλάβες μεγαλύτερης έκτασης. Η Αναγεννητική Ιατρική προωθεί την Μηχανική Ιστών στο προσκήνιο των σύγχρονων μηχανικών τεχνικών, συνδυάζοντας καινοτόμα βιοσυμβατά υλικά, νέες μεθόδους μηχανικής ιστών όπως η τεχνολογία 3D εκτύπωσης και βιοδιαδικασίες που αποσκοπούν στην δημιουργία ποιοτικών μοσχευμάτων για εκτεταμένες βλάβες των χόνδρων. Κατάλληλο κυτταρικό περιβάλλον για δημιουργία ιστών μπορεί να επιτευχθεί με την ανάπτυξη αυτών των μοσχευμάτων σε βιοαντιδραστήρες. O κάθε βιοαντιδραστήρας χρησιμοποιεί διαφορετικές αρχές καλλιέργειας, και ορισμένοι από αυτούς όπως οι μικτού τύπου και οι βιοαντιδραστήρες διαπότισης επιστρατεύουν την άσκηση μηχανικών δυνάμεων επί του ικριώματος ώστε να επιτευχθεί μεγάλη κυτταρική πυκνότητα και ενισχυμένες μηχανικές ιδιότητες που οδηγούν στην δημιουργία καλύτερης ποιότητας χόνδρου. Αυτές οι ιδιαιτερότητες των βιοαντιδραστήρων μπορούν να αποτελέσουν εφαλτήριο κατασκευής εργαστηριακών βιοαντιδραστήρων, για την καλλιέργεια 3D εκτυπωμένων ρινικών διαφραγμάτων ως ένα λειτουργικό παράδειγμα υαλώδους χόνδρου».Cartilage degeneration is a severe disease affecting a significant part of the population at all ages. Various treatment modalities are currently used for small-sized cartilage defects, such as abrasion arthroplasty and subchondral drilling, but fail to repair larger-scale damages. Regenerative Medicine pushes Tissue Engineering (TE) to the forefront of modern engineering techniques combining novel biocompatible materials, new tissue engineering methods, like 3D printing technology and bioprocesses trying to create quality transplants for large cartilage defects. The appropriate cell environment for engineered tissues can be achieved through growth of the tissue-engineered constructs into bioreactors. Each bioreactor uses different principles for culturing processes, and some of them mostly mixed and perfusion bioreactors, use different kind of mechanical forces on the scaffold to achieve high cell densities, enhanced mechanical properties leading to better quality of engineered cartilage. These advantageous particularities can be used to create a laboratory bioreactor design, for culturing 3D printed nasal septum cartilage as a working example of hyaline cartilage

Translational research for nasal septum cartilage regeneration with chondrocytes derived from differentiated human adipose mesenchymal stem cells

Η εργασία αφορά στη μεταφραστική έρευνα ιστοτεχνολογίας και συγκεκριμένα στη δημιουργία ανθρώπινου ρινικού διαφράγματος με τη χρήση ηλεκτρονικά υποβοηθούμενου σχεδιασμού και τρισδιάστατης εκτύπωσης τρισδιάστατου (3D) πορώδους ικριώματος χιτοζάνης/ζελατίνης (CAD/CAM). Το ικρίωμα θα χρησιμοποιηθεί για να αποικιστεί από χρονδροκύτταρα που προκύπτουν από διαφοροποιημένα μεσεγχυματικά κύτταρα ανθρώπου προερχόμενα από λιπώδη ιστό (Adipose Tissue Mesenchymal Stem Cells-AD- MSCs). Η όλη διαδικασία επιτυγχάνεται με τη χρήση βιοαντιδραστήρα.Τα μεσεγχυματικά κύτταρα είναι πολυδύναμα βλαστοκύτταρα που μπορούν να απομονωθούν από το μυελό των οστώνκαι το λιπώδη ιστό. Τα κύτταρα αυτά έχουν τη δυνατότητα να διαφοροποιούνται, υπό εργαστηριακές συνθήκες, σε οστεοκύτταρα, χονδροκύτταρα, και λιποκύτταρα. Στην παρούσα μελέτη ανθρώπινα μεσεγχυματικά κύτταρα απομονώθηκαν από λιπώδη ιστό και καλλιεργήθηκαν in vitro. Η έκφραση των αντιγόνων επιφανείας CD90, CD73, σε συνδυασμό με την απουσία του μάρτυρα CD45 επιβεβαιώνουν την επιτυχή απομόνωση μεσεγχυματικών βλαστικών κυττάρων, με χρήση κυτταρομετρίας ροής. Έπειτα από 21 ημέρες από την επαγωγή στοχευόμενης διαφοροποίησης τα βλαστοκύτταρα διαφοροποιήθηκαν σε χονδροκύτταρα και χαρακτηρίστηκαν ιστολογικά με χρώση κυανού της τολουιδίνης και μοριακά με RTPCR για δείκτες διαφοροποίησης όπως η αγκρεκάνη. Με τη χρήση του τρισδιάστατου εκτυπωτή δημιουργήθηκε υπό κλίμακα ικρίωμα ρινικού χόνδρου από PLA. Η διαδικασία θα ολοκληρωθεί με την εκτύπωση του υπό διερεύνηση υλικού χιτοζάνης/ζελατίνης σε 3D ικρίωμα και αφού εμποτιστεί με χονδροκύτταρα θα μεταφερθεί στον βιοαντιδραστήρα.Mesenchymal stem cells (MSCs) are multipotent cells isolated from various tissues, mainly from the bone marrow and adipose tissue. Their ability to differentiate into osteoblasts, chondrocytes or adipocytes renders them a promising clinical tool for injury repair and tissue regeneration. In the current study, MSCs were isolated from human adipose tissue (hAD-MSCs) and were triggered to differentiate into chondrocytes in vitro. Expression of mesenchymal stem cell markers, such as CD90 and CD73, in combination with the absence of hematopoietic markers, such as CD45, proves via flow cytometry the successful isolation of MSCs. Histologic staining with Toluidine blue and real time PCR analysis for the expression of the chondrogenic marker aggrecan (ACAN) verified the successful chondrogenic differentiation of AD-MSCs. Using Poly Lactic-Acid as scaffolding material, a three-dimensional scaffold with customized architecture, controlled porosity and interconnected porous structure was fabricated using 3D printing. The produced scaffold represents the morphology of the nasal septum cartilage. We aspire, to see this scaffold with the differentiated chondrocytes and culture the complex under the appropriate micoenvironmental conditions of a bioreactor system in order to regenerate a potential cartilage transplant. This in vitro study expands the potentials of human AD-MSCs to be used in clinic for alleviation of cartilage defects and tissue engineering in Greece and worldwide

STRUCTURE-FUCTION RELATIONSHIP OF HUMAN APOLIPOPROTEIN B

IN THE PRESENT STUDY EVIDENCE IS PRESENTED CONCERNING THE INVESTIGATION OF THEINTRACELLULAR MECAHNISM WITH WHICH APOB ASSEMBLES WITH LIPIDS TO FORM LIPOPROTEIN AND CLARIFICATION OF THE ROLE OF SECONDARY AND TERTIARY STRUCTURE OF THE PROTEIN AND POSSIBLY OF ENZYMATIC ACTIVITIES IN THE FORMATION OF LDL. TWOCOMPLEMENTARY EXPERIMENTAL APPROACHES WERE FOLLOWED. THE FIRST DEALT WITH EXPRESSING AND ANALYZING HYBRID PROTEINS CONSISTING OF ALMOST ALL OF APOAI PROTEIN AND CONSECUTIVE OVERLAPPING FRAGMENTS OF APOB INSERTED AT THE CORBOXYL TERMINAL END OF APOAI BETWEEN THE RESIDUES 212-233, AND ANALYSIS OF THE RESULTING PROTEINS FOR THEIR ABILITY TO FORM LIPOPROTEIN. THE SECOND APPROACH DEALT WITH EXPRESSING AMINOTERMINAL FRAGEMNTS OF APOB (B29, B43 AND B47) AND ANALYZING THEM FOR THEIR ABILITY TO FORM LIPOPROTEIN. THE EXPERIMENTAL DATA LEAD US TO CONCLUDE THAT THE ABILITY OF APOB48 FOR INTRACELLULLAR ASSEMBLY INTO LIPOPROTEIN IS NOT DUE TO SPECIFIC SEQUENCES PRESENT ON DINSTICT FRAGMENTS OF APOB48 AND THAT THE LENGTH OF APOB REQUIRED FOR LIPOPTOTEIN FORMATION IN C217 IS MORE THAN 29% AND EQUAL OR LESS THAT 41% OF ITS MOLECULE. OUR CONCLUSIONS ARE IN AGREEMENT WITH A MODEL IN WHICH APOB AFTER ITS SYNTHESIS ASSUMES THE CORRECT TERTIARY STRUCTURE THAT ALLOWS (ENZYMATIC OR NOT) INTRACELLULAR ASSEMLY WITH LIPIDS. IN ADDITION LOPOPROTEIN FORMATION IN NON HEPATIC C217 CELLS SIGNIFIES THAT POSSIBLE ENZYMATIC ACTIVITIES OR OTHER PROTEIN REQUIRED FOR LIPOPROTEIN ASSEMBLY ARE NOT TISSUE SPECIFIC.ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΜΕΛΕΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΤΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΟΥ ΕΝΔΟΚΥΤΤΑΡΙΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ Η ΑΠΟΒ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΛΙΠΙΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ ΛΙΠΟΠΡΩΤΕΙΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΑΚΡΙΒΩΣΗ ΤΟΥ ΡΟΛΟΥ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΟΤΑΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΡΙΤΟΤΑΓΟΥΣ ΔΟΜΗΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΕΙΝΗΣ ΚΑΙ ΠΙΘΑΝΩΣ ΕΝΖΥΜΙΚΩΝ ΕΝΕΡΓΟΤΗΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΑΡΜΟΛΟΓΗΣΗΤΗΣ LDL. ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ΔΥΟ ΑΛΛΗΛΟΣΥΜΠΛΗΡΟΥΜΕΝΕΣ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ. Η ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΙΣΤΑΤΟ ΣΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΥΒΡΙΔΙΚΩΝ ΠΡΩΤΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΣΧΕΔΟΝ ΤΗΣ ΑΠΟΒ ΚΑΙ ΔΙΑΔΟΧΙΚΑ ΑΛΛΗΛΕΠΙΚΑΛΥΠΤΟΜΕΝΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΒΠΑΡΕΜΒΕΒΛΗΜΕΝΑ ΣΤΟ ΚΑΡΒΟΞΥΤΕΡΜΑΤΙΚΟ ΑΚΡΟ ΤΗΣ ΑΠΟΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΚΑΤΑΛΟΙΠΩΝ 212-233, ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΥΤΩΝ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΣΧΗΜΑΤΙΣΟΥΝ ΛΙΠΟΠΡΩΤΕΙΝΙΚΑ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑΤΑ. ΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΟΤΙ Η ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΒ48 ΝΑ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΕΝΔΟΚΥΤΤΑΡΙΑ ΜΕ ΛΙΠΙΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ ΛΙΠΟΠΡΩΤΕΙΝΗΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΔΙΔΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΕ ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΤΜΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΒ48 ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΜΗΚΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΒ48 ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ ΛΙΠΟΠΡΩΤΕΙΝΗΣ ΣΕ ΚΥΤΤΑΡΑ C127 ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ 29% ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ Η ΙΣΟ ΜΕ ΤΟ 41% ΤΟΥ ΜΟΡΙΟΥ ΤΗΣ. ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΒΑΤΑ ΜΕ ΕΝΑ ΜΟΝΤΕΛΟ ΣΥΜΦΩΝΑΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΗΣ Η ΑΠΟΒ ΑΠΟΚΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΤΡΙΤΟΤΑΓΗ ΔΟΜΗ ΠΟΥΤΗΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ (ΕΝΖΥΜΙΚΗ Η ΜΗ) ΕΝΔΟΚΥΤΤΑΡΙΑ ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΛΙΠΙΔΙΑ. (ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΠΕΡΙΛΗΨΗΣ

Σχέση δομής-λειτουργίας της απολιποπρωτεΐνης Β του ανθρώπου

In the present study evidence is presented concerning the investigation of the intracellular mecahnism with which apoB assembles with lipids to form lipoprotein and clarification of the role of secondary and tertiary structure of the protein and possibly of enzymatic activities in the formation of LDL. Two complementary experimental approaches were followed. The first dealt with expressing and analyzing hybrid proteins consisting of almost all of apoAI protein and consecutive overlapping fragments of apoB inserted at the corboxyl terminal end of apoAI between the residues 212-233, and analysis of the resulting proteins for their ability to form lipoprotein. The second approach dealt with expressing aminoterminal fragemnts of apoB (B29, B43 and B47) and analyzing them for their ability to form lipoprotein. The experimental data lead us to conclude that the ability of apoB48 for intracellullar assembly into lipoprotein is not due to specific sequences present on dinstict fragments of apoB48 and that the length of apoB required for lipoptotein formation in C217 is more than 29% and equal or less that 41% of its molecule. Our conclusions are in agreement with a model in which apoB after its synthesis assumes the correct tertiary structure that allows (enzymatic or not) intracellular assemly with lipids. In addition lopoprotein formation in non hepatic C217 cells signifies that possible enzymatic activities or other protein required for lipoprotein assembly are not tissue specific.Στην παρούσα μελέτη παρουσιάζονται στοιχεία που αφορούν στη διερεύνηση του ενδοκυτταρίου μηχανισμού με τον οποίο η αποΒ συνδέεται με λιπίδια για το σχηματισμό λιποπρωτεϊνης και την εξακρίβωση του ρόλου της δευτεροταγούς και τριτοταγούς δομής της πρωτεϊνης και πιθανώς ενζυμικών ενεργοτήτων για την συναρμολόγηση της LDL. Ακολούθησαν δύο αλληλοσυμπληρούμενες πειραματικές προσεγγίσεις. Η πρώτη συνίστατο στην έκφραση και ανάλυση υβριδικών πρωτεϊνών που αποτελούνται από το σύνολο σχεδόν της αποΒ και διαδοχικά αλληλεπικαλυπτόμενα τμήματα της αποΒ παρεμβεβλημένα στο καρβοξυτερματικό άκρο της αποΑΙ μεταξύ καταλοίπων 212-233, και ανάλυση αυτών ως προς την ικανότητά τους να σχηματίσουν λιποπρωτεϊνικά συμπλέγματα. Τα πειράματα δεδομένα οδηγούν στα συμπεράσματα ότι η ιδιότητα της αποΒ48 να συνδέεται ενδοκυττάρια με λιπίδια για το σχηματισμό λιποπρωτεϊνης δεν προσδίδεται από ειδικές ακολουθίες που υπάρχουν σε επιμέρους τμήματα της αποΒ48 και ότι το ελάχιστο μήκος της αποΒ48 που απαιτείται για το σχηματισμό λιποπρωτεϊνης σε κύτταρα C127 είναι μεγαλύτερο από το 29% και μικρότερο ή ίσο με το 41% του μορίου της. Τα αποτελέσματα μας είναι συμβατά με ένα μοντέλο σύμφωνα με το οποίο μετά τη σύνθεσή της η αποΒ αποκτά την κατάλληλη τριτοταγή δομή που της επιτρέπει (ενζυμική ή μη) ενδοκυττάρια σύνδεση με λιπίδια. (περικοπή περίληψης

Σχέση δομής-λειτουργίας της απολιποπρωτεΐνης Β του ανθρώπου

In the present study evidence is presented concerning the investigation of the intracellular mecahnism with which apoB assembles with lipids to form lipoprotein and clarification of the role of secondary and tertiary structure of the protein and possibly of enzymatic activities in the formation of LDL. Two complementary experimental approaches were followed. The first dealt with expressing and analyzing hybrid proteins consisting of almost all of apoAI protein and consecutive overlapping fragments of apoB inserted at the corboxyl terminal end of apoAI between the residues 212-233, and analysis of the resulting proteins for their ability to form lipoprotein. The second approach dealt with expressing aminoterminal fragemnts of apoB (B29, B43 and B47) and analyzing them for their ability to form lipoprotein. The experimental data lead us to conclude that the ability of apoB48 for intracellullar assembly into lipoprotein is not due to specific sequences present on dinstict fragments of apoB48 and that the length of apoB required for lipoptotein formation in C217 is more than 29% and equal or less that 41% of its molecule. Our conclusions are in agreement with a model in which apoB after its synthesis assumes the correct tertiary structure that allows (enzymatic or not) intracellular assemly with lipids. In addition lopoprotein formation in non hepatic C217 cells signifies that possible enzymatic activities or other protein required for lipoprotein assembly are not tissue specific.Στην παρούσα μελέτη παρουσιάζονται στοιχεία που αφορούν στη διερεύνηση του ενδοκυτταρίου μηχανισμού με τον οποίο η αποΒ συνδέεται με λιπίδια για το σχηματισμό λιποπρωτεϊνης και την εξακρίβωση του ρόλου της δευτεροταγούς και τριτοταγούς δομής της πρωτεϊνης και πιθανώς ενζυμικών ενεργοτήτων για την συναρμολόγηση της LDL. Ακολούθησαν δύο αλληλοσυμπληρούμενες πειραματικές προσεγγίσεις. Η πρώτη συνίστατο στην έκφραση και ανάλυση υβριδικών πρωτεϊνών που αποτελούνται από το σύνολο σχεδόν της αποΒ και διαδοχικά αλληλεπικαλυπτόμενα τμήματα της αποΒ παρεμβεβλημένα στο καρβοξυτερματικό άκρο της αποΑΙ μεταξύ καταλοίπων 212-233, και ανάλυση αυτών ως προς την ικανότητά τους να σχηματίσουν λιποπρωτεϊνικά συμπλέγματα. Τα πειράματα δεδομένα οδηγούν στα συμπεράσματα ότι η ιδιότητα της αποΒ48 να συνδέεται ενδοκυττάρια με λιπίδια για το σχηματισμό λιποπρωτεϊνης δεν προσδίδεται από ειδικές ακολουθίες που υπάρχουν σε επιμέρους τμήματα της αποΒ48 και ότι το ελάχιστο μήκος της αποΒ48 που απαιτείται για το σχηματισμό λιποπρωτεϊνης σε κύτταρα C127 είναι μεγαλύτερο από το 29% και μικρότερο ή ίσο με το 41% του μορίου της. Τα αποτελέσματα μας είναι συμβατά με ένα μοντέλο σύμφωνα με το οποίο μετά τη σύνθεσή της η αποΒ αποκτά την κατάλληλη τριτοταγή δομή που της επιτρέπει (ενζυμική ή μη) ενδοκυττάρια σύνδεση με λιπίδια. (περικοπή περίληψης

Atomic Force Microscope Nanoindentation Analysis of Diffuse Astrocytic Tumor Elasticity: Relation with Tumor Histopathology

This study aims to investigate the influence of isocitrate dehydrogenase gene family (IDH) mutations, World Health Organization (WHO) grade, and mechanical preconditioning on glioma and adjacent brain elasticity through standard monotonic and repetitive atomic force microscope (AFM) nanoindentation. The elastic modulus was measured ex vivo on fresh tissue specimens acquired during craniotomy from the tumor and the peritumoral white matter of 16 diffuse glioma patients. Linear mixed-effects models examined the impact of tumor traits and preconditioning on tissue elasticity. Tissues from IDH-mutant cases were stiffer than those from IDH-wildtype ones among anaplastic astrocytoma patients (p = 0.0496) but of similar elasticity to IDH-wildtype cases for diffuse astrocytoma patients (p = 0.480). The tumor was found to be non-significantly softer than white matter in anaplastic astrocytomas (p = 0.070), but of similar elasticity to adjacent brain in diffuse astrocytomas (p = 0.492) and glioblastomas (p = 0.593). During repetitive indentation, both tumor (p = 0.002) and white matter (p = 0.003) showed initial stiffening followed by softening. Stiffening was fully reversed in white matter (p = 0.942) and partially reversed in tumor (p = 0.015). Tissue elasticity comprises a phenotypic characteristic closely related to glioma histopathology. Heterogeneity between patients should be further explored

Evaluation of Cocaine Effect on Endogenous Metabolites of HepG2 Cells Using Targeted Metabolomics

Cocaine toxicity has been a subject of study because cocaine is one of the most common and potent drugs of abuse. In the current study the effect of cocaine on human liver cancer cell line (HepG2) was assessed. Cocaine toxicity (IC50) on HepG2 cells was experimentally calculated using an XTT assay at 2.428 mM. The metabolic profile of HepG2 cells was further evaluated to investigate the cytotoxic activity of cocaine at 2 mM at three different time points. Cell medium and intracellular material samples were analyzed with a validated HILIC-MS/MS method for targeted metabolomics on an ACQUITY Amide column in gradient mode with detection on a triple quadrupole mass spectrometer in multiple reaction monitoring. About 106 hydrophilic metabolites from different metabolic pathways were monitored. Multivariate analysis clearly separated the studied groups (cocaine-treated and control samples) and revealed potential biomarkers in the extracellular and intracellular samples. A predominant effect of cocaine administration on alanine, aspartate, and glutamate metabolic pathway was observed. Moreover, taurine and hypotaurine metabolism were found to be affected in cocaine-treated cells. Targeted metabolomics managed to reveal metabolic changes upon cocaine administration, however deciphering the exact cocaine cytotoxic mechanism is still challenging