Phylogeography of Tenebrionid beetles in the Aegean archipelago

The Aegean archipelago, which has a mostly continental origin, provides a ‘natural laboratory’ to explore the effects of dispersal limitation on population and community structure. This thesis investigated the phylogeographic, genetic diversity and species richness patterns of the darkling beetles (Coleoptera: Tenebrionidae) of the central Aegean islands. Sampling was conducted on 30 islands and the corresponding coasts of Greece and Turkey and several individuals per taxon and locality were sequenced for mitochondrial and nuclear markers. The generated sequence data were used to: reconstruct phylogenies, calculate population genetic parameters, apply DNA-based species delineation methods, estimate substitution rates and assess macroecological patterns. The results show that many of the existing taxonomic names do not reflect the genetic diversification processes in the archipelago. The majority of the morphological species are split into several geographically confined clades, recognised as ‘independently coalescing entities’. Habitat preference and wing development were identified as two major factors affecting phylogeographic structure, genetic diversity and macroecological patterns. Differences in dispersal propensity were observed between psammophilic taxa inhabiting ephemeral coastal sandy habitats and geophilic taxa associated with presumably stable compact-soil habitats. The widespread geophilic lineages were found to be deeply subdivided along the biogeographic barrier of the ‘mid-Aegean trench’, and the age of this geological event was used as a calibration point to estimate substitution rates and reassess the ‘standard' insect mitochondrial molecular clock. A positive species – genetic diversity correlation was recorded, driven primarily by island sizes and geographic distances, while certain macroecological regularities such as the species – area curve and the distance – decay of similarity relationship could be described at both species and haplotype level. This study demonstrated how palaeogeography, contemporary geography and habitat persistence interact with stochastic processes at population and community level to shape the observed diversity patterns of the Aegean tenebrionid fauna

From Zero to Sustainability: Developing an Academic Culture in Sustainable Architecture

The paper focuses a five-year process of injecting issues of sustainability into an established academic curriculum at the of Nicosia. The process engaged architecture students platforms of both a social and an environmental sustainability and aimed at imparting technical skills, heightening ecological awareness and dissipating misconceptions regarding environmental sustainability as the sole factor impacting energy management and quality of life. The process was constant flux, susceptible to local socio-economic conditions and as such, the paper traces the process’ development of the initial placement and its subsequent adaptations and improvements. The paper examines and exhibits challenges, successes and lessons leant and will provide a guide and a roadmap to other, similar academic endeavours

Genomic tests of the species‐pump hypothesis: Recent island connectivity cycles drive population divergence but not speciation in Caribbean crickets across the Virgin Islands

Peer Reviewedhttp://deepblue.lib.umich.edu/bitstream/2027.42/111904/1/evo12667-sup-0001-SuppMat.pdfhttp://deepblue.lib.umich.edu/bitstream/2027.42/111904/2/evo12667.pd

Historical and Sustainable Sensibilities A Socio-Cultural Speculation within Architectural Education

Although sustainability is more of a constant inquiry rather than a definition, it can be reassuringly projected as the ability and the potential of all species and physical environments (manmade and natural) to survive. Sustainability’s accountability to survival into the future is intrinsically linked to the longevity of cultural architectural and urban artifacts that range from historic buildings to everyday spaces that are somehow significant to social relations. The paper is drawn from a study that explores how architectural studio participants approach, understand, interpret and apply values of preservation when designing for culturally sensitive areas, and while employing the principles of sustainable design. Since it is broadly stipulated that studio participants engage in processes and express notions of cultural heritage in ways that respond to a variety of stimuli, the study examines the contemporary cultural subtexts, as well as the role of architectural education and idiosyncratic sensibilities. Through a range of studio participants’ projects set in historical buildings and in cultural and traditional neighborhoods, the study aims to detect and codify trends and iterative courses that inform the decision-making process. Design projects considered include contemporary retrofits in interstitial spaces, elevated structures embracing historic structures, industrial reuse and others. Since the meaning and practice of sustainability are key components to the architectural education of the participants whose work is examined, the paper also explores the theoretical underpinning that frames an understanding of sustainability both as a social and as an environmental condition. Thus a narrative is created that aims to connect social sustainability to a cultural understanding. The study embarks on a socio-cultural speculation of causalities and cultural nuances, which combined with more structured pedagogical methods, influence participants’ design priorities and perceptions in local architectural academies. Knowledge is drawn from the authors’ five-year ­­involvement in advanced architectural design studios where architecture and urbanism have been considered from a distinct position of sustainable priorities

Species‐specific responses to island connectivity cycles: refined models for testing phylogeographic concordance across a Mediterranean Pleistocene Aggregate Island Complex

The contribution of Pleistocene sea level changes to diversification patterns in archipelagos around the world, and specifically whether the repeated cycles of island connectivity and isolation acted as a ‘species pump’ is debated. The debate has been perpetuated in part because of the type of evidence used to evaluate the species‐pump hypothesis. Specifically, existing tests of the ‘Pleistocene Aggregate Island Complex’ (PAIC) model of diversification interpret the lack of concordant divergence times among multiple codistributed taxa as a rejection of the PAIC model. However, the null expectation of concordance disregards taxon‐specific ecological traits and geographic characteristics that may affect population persistence and gene flow among islands. Here, we study the factors affecting population divergence in thirteen flightless darkling beetle species (Coleoptera: Tenebrionidae) across the PAIC system of the Cycladic plateau in the Aegean archipelago. Based on isolation‐by‐resistance analyses, hierarchical amova and the degree of genealogical sorting on individual islands, we identify a major effect of bathymetry and habitat stability on the levels of genetic divergence across the PAIC, with island size and body size playing a secondary role as well. We subsequently use bathymetric maps and habitat association to generate predictions about the set of islands and group of taxa expected to show phylogeographic concordance. We test these predictions using hierarchical approximate Bayesian computation and show how our interpretations regarding the role of PAICs as drivers of divergence change when relying on a null expectation of concordance compared to a refined model that takes geography and ecological traits into account.Peer Reviewedhttp://deepblue.lib.umich.edu/bitstream/2027.42/113138/1/mec13305.pdfhttp://deepblue.lib.umich.edu/bitstream/2027.42/113138/2/mec13305_am.pd

Language education for refugees and migrants: Multiple case studies from the Greek context

Η πρόσφατη προσφυγική κρίση επανέφερε με οξύτητα στην επικαιρότητα το θέμα της γλωσσικής εκπαίδευσης των πληθυσμών που αναζητούν καταφύγιο και μια καινούρια ζωή στην Ευρώπη. Η γνώση της τοπικής γλώσσας είναι απαραίτητη για τον πληθυσμό αυτό, προκειμένου να επιτύχει τη βελτίωση της κοινωνικοοικονομικής και επαγγελματικής του κατάστασης. Στην Ελλάδα, τις προηγούμενες δεκαετίες υπήρξε πρόνοια για την γλωσσική εκπαίδευση μεταναστών/ριών από δημόσιους φορείς και ταυτόχρονα από πρωτοβουλίες εθελοντικών ομάδων. Ωστόσο, κατά την πρόσφατη προσφυγική κρίση σημειώνεται δραστηριοποίηση κυρίως ανθρωπιστικών οργανώσεων και εθελοντών/ριών σε αυτόν τον τομέα, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά εφήβους άνω των 15 ετών και ενήλικες.H μελέτη εστιάζει σε περιβάλλοντα μη τυπικής εκπαίδευσης που προσφέρουν δωρεάν μαθήματα γλώσσας σε μετανάστες/ριες και πρόσφυγες 15 ετών και άνω. Στόχος είναι η διερεύνηση: α) του προφίλ και των στόχων των εκπαιδευτών και των μαθητών/ριών, β) των μεθόδων διδασκαλίας, γ) του κλίματος μεταξύ εκπαιδευτών-εκπαιδευομένων και των εκπαιδευομένων μεταξύ τους, δ) του εκπαιδευτικού υλικού που αξιοποιείται. Υιοθετήθηκε η μέθοδος των πολλαπλών μελετών περίπτωσης. Διερευνήθηκαν 21 εκπαιδευτικά περιβάλλοντα, όπου προσφέρονταν μαθήματα κατά την περίοδο Ιανουαρίου-Ιουνίου 2017. Τα δεδομένα συγκεντρώθηκαν στο πλαίσιο του Μεταπτυχιακού Προγράμματος «LanguageEducationforMigrantsandRefugees» του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Για τη συλλογή τους χρησιμοποιήθηκαν συνεντεύξεις με εκπαιδευτικούς και εκπαιδευομένους/ες και, σε ορισμένες περιπτώσεις, ερωτηματολόγια. Επίσης πραγματοποιήθηκαν παρατηρήσεις της εκπαιδευτικής διαδικασίας.Τα μαθήματα λειτουργούσαν σε ορισμένες περιπτώσεις με χρηματοδότηση από ΜΚΟ, ενώ σε άλλες με βάση την προσφορά εθελοντών. Όσον αφορά τις γλώσσες, τα ελληνικά διδάσκονταν σε 17 από τα περιβάλλοντα, τα αγγλικά σε τρία, ενώ σε μία περίπτωση τα μαθήματα αφορούσαν τη γερμανική γλώσσα. Οι εκπαιδευτικοί ήταν όλοι σχεδόν απόφοιτοι/ες τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, συχνά με μεταπτυχιακές σπουδές, οι μισοί/ές με εμπειρία στην εκπαίδευση μεταναστών, αλλά λίγοι/ες με εξειδίκευση στη διδακτική της δεύτερης γλώσσας. Δήλωσαν ότι στοχεύουν στην ανάπτυξη επικοινωνιακών δεξιοτήτων βασικών για την επιβίωση των εκπαιδευομένων. Οι περισσότεροι έδιναν προτεραιότητα στην καλλιέργεια του προφορικού έναντι του γραπτού και αρκετοί σημείωσαν προβλήματα στην απόκτηση δεξιοτήτων γραμματισμού, τα οποία συνέδεσαν με ελλιπή γραμματισμό στην πρώτη γλώσσα των εκπαιδευομένων. Όσον αφορά τις μεθόδους διδασκαλίας, παρά τις δηλώσεις των εκπαιδευτών για το αντίθετο, η παρατήρηση έδειξε ότι συχνά κατέφευγαν σε πιο παραδοσιακές τεχνικές. Μεγάλες διαφοροποιήσεις σημειώθηκαν σε σχέση με το υλικό που χρησιμοποιήθηκε στα μαθήματα αυτά.Οι εκπαιδευόμενοι ήταν μετανάστες και πρόσφυγες ηλικίας 15 έως 63 ετών, ένα πολύ μεγάλο ηλικιακό φάσμα που συχνά συναντήθηκε και στο ίδιο τμήμα. Προέρχονταν από πολλές διαφορετικές χώρες, και σημειώθηκαν μεγάλες διαφορές στο μορφωτικό τους επίπεδο και συνεπώς και στις δεξιότητες γραμματισμού στη μητρική. Στόχος τους ήταν κυρίως η ανάπτυξη γλωσσικών δεξιοτήτων που θα τους επέτρεπαν να ανταπεξέλθουν στις καθημερινές τους ανάγκες που αφορούν την επιβίωση και την εύρεση εργασίας. Τέλος, σε σχέση με το κλίμα, διαπιστώθηκε ότι οι εκπαιδευτές/ριες κατάφερναν να δημιουργήσουν ένα ευχάριστο και υποστηρικτικό μαθησιακό περιβάλλον και να μεταδώσουν συναισθήματα εμπιστοσύνης. Το περιβάλλον ενίσχυσε τα κίνητρα των εκπαιδευομένων να συμμετάσχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία, χωρίς να δημιουργούνται ανταγωνισμοί ή συγκρούσεις μεταξύ τους, αλλά σε πνεύμα συνεργασίας και αλληλοβοήθειας.Από τα αποτελέσματα της μελέτης αναδεικνύεται η σημαντικότατη συμβολή των ανθρωπιστικών οργανώσεων και των εθελοντών/ριών στην ομαλή ένταξη αυτού του πληθυσμού και στην αντιμετώπιση των άμεσων γλωσσικών αναγκών τους. Ωστόσο, ταυτόχρονα καταγράφεται ο κατακερματισμός του πεδίου και υπογραμμίζεται η ανάγκη όσων εργάζονται σε αυτό για καθοδήγηση στην ανάπτυξη και υλοποίηση εκπαιδευτικών παρεμβάσεων. Η ανάλυση αναγκών των εκπαιδευομένων, η ανάπτυξη εξειδικευμένων προγραμμάτων, η ιδιαίτερη αντιμετώπιση του θέματος του αναλφαβητισμού, και η αντιμετώπιση σε ευρωπαϊκό επίπεδο των γλωσσικών αναγκών των υπό μετακίνηση πληθυσμών είναι θέματα που χρήζουν προσοχής. Σε αυτό το πλαίσιο η νέα εργαλειοθήκη του Συμβουλίου της Ευρώπης για τη γλωσσική εκπαίδευση προσφύγων θα μπορούσε να προσφέρει την απαραίτητη καθοδήγηση και συνοχή στο πεδίο.The aim of this study is to probe into the methods, approaches, and principles used in educational environments, both formal and non-formal ones, throughout Greece that address immigrants' and refugees' language needs. The data were collected in the context of the Postgraduate Programme ''Language Education for Refugees and Migrants'' at the Hellenic Open University, particularly within the module ''LRM50: Applied Linguistics and Second Language Acquisition''. Observation tools and interviews with the teachers and students were used to collect the data, in the various second language learning environments. More specifically, the focus was on: a) teachers’ and students’ profile and goals, b) learning/teaching language procedures, c) teacher-student relationship and student relationship, and d) educational materials. The data were analyzed through the content analysis method. The results of the study explicitly show the fragmentation of the relevant field and highlight the need that people working in the field have for assistance and guidance in the development and implementation of educational interventions.

Language education for refugees and migrants: Multiple case studies from the Greek context

Η πρόσφατη προσφυγική κρίση επανέφερε με οξύτητα στην επικαιρότητα το θέμα της γλωσσικής εκπαίδευσης των πληθυσμών που αναζητούν καταφύγιο και μια καινούρια ζωή στην Ευρώπη. Η γνώση της τοπικής γλώσσας είναι απαραίτητη για τον πληθυσμό αυτό, προκειμένου να επιτύχει τη βελτίωση της κοινωνικοοικονομικής και επαγγελματικής του κατάστασης. Στην Ελλάδα, τις προηγούμενες δεκαετίες υπήρξε πρόνοια για την γλωσσική εκπαίδευση μεταναστών/ριών από δημόσιους φορείς και ταυτόχρονα από πρωτοβουλίες εθελοντικών ομάδων. Ωστόσο, κατά την πρόσφατη προσφυγική κρίση σημειώνεται δραστηριοποίηση κυρίως ανθρωπιστικών οργανώσεων και εθελοντών/ριών σε αυτόν τον τομέα, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά εφήβους άνω των 15 ετών και ενήλικες.H μελέτη εστιάζει σε περιβάλλοντα μη τυπικής εκπαίδευσης που προσφέρουν δωρεάν μαθήματα γλώσσας σε μετανάστες/ριες και πρόσφυγες 15 ετών και άνω. Στόχος είναι η διερεύνηση: α) του προφίλ και των στόχων των εκπαιδευτών και των μαθητών/ριών, β) των μεθόδων διδασκαλίας, γ) του κλίματος μεταξύ εκπαιδευτών-εκπαιδευομένων και των εκπαιδευομένων μεταξύ τους, δ) του εκπαιδευτικού υλικού που αξιοποιείται. Υιοθετήθηκε η μέθοδος των πολλαπλών μελετών περίπτωσης. Διερευνήθηκαν 21 εκπαιδευτικά περιβάλλοντα, όπου προσφέρονταν μαθήματα κατά την περίοδο Ιανουαρίου-Ιουνίου 2017. Τα δεδομένα συγκεντρώθηκαν στο πλαίσιο του Μεταπτυχιακού Προγράμματος «LanguageEducationforMigrantsandRefugees» του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Για τη συλλογή τους χρησιμοποιήθηκαν συνεντεύξεις με εκπαιδευτικούς και εκπαιδευομένους/ες και, σε ορισμένες περιπτώσεις, ερωτηματολόγια. Επίσης πραγματοποιήθηκαν παρατηρήσεις της εκπαιδευτικής διαδικασίας.Τα μαθήματα λειτουργούσαν σε ορισμένες περιπτώσεις με χρηματοδότηση από ΜΚΟ, ενώ σε άλλες με βάση την προσφορά εθελοντών. Όσον αφορά τις γλώσσες, τα ελληνικά διδάσκονταν σε 17 από τα περιβάλλοντα, τα αγγλικά σε τρία, ενώ σε μία περίπτωση τα μαθήματα αφορούσαν τη γερμανική γλώσσα. Οι εκπαιδευτικοί ήταν όλοι σχεδόν απόφοιτοι/ες τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, συχνά με μεταπτυχιακές σπουδές, οι μισοί/ές με εμπειρία στην εκπαίδευση μεταναστών, αλλά λίγοι/ες με εξειδίκευση στη διδακτική της δεύτερης γλώσσας. Δήλωσαν ότι στοχεύουν στην ανάπτυξη επικοινωνιακών δεξιοτήτων βασικών για την επιβίωση των εκπαιδευομένων. Οι περισσότεροι έδιναν προτεραιότητα στην καλλιέργεια του προφορικού έναντι του γραπτού και αρκετοί σημείωσαν προβλήματα στην απόκτηση δεξιοτήτων γραμματισμού, τα οποία συνέδεσαν με ελλιπή γραμματισμό στην πρώτη γλώσσα των εκπαιδευομένων. Όσον αφορά τις μεθόδους διδασκαλίας, παρά τις δηλώσεις των εκπαιδευτών για το αντίθετο, η παρατήρηση έδειξε ότι συχνά κατέφευγαν σε πιο παραδοσιακές τεχνικές. Μεγάλες διαφοροποιήσεις σημειώθηκαν σε σχέση με το υλικό που χρησιμοποιήθηκε στα μαθήματα αυτά.Οι εκπαιδευόμενοι ήταν μετανάστες και πρόσφυγες ηλικίας 15 έως 63 ετών, ένα πολύ μεγάλο ηλικιακό φάσμα που συχνά συναντήθηκε και στο ίδιο τμήμα. Προέρχονταν από πολλές διαφορετικές χώρες, και σημειώθηκαν μεγάλες διαφορές στο μορφωτικό τους επίπεδο και συνεπώς και στις δεξιότητες γραμματισμού στη μητρική. Στόχος τους ήταν κυρίως η ανάπτυξη γλωσσικών δεξιοτήτων που θα τους επέτρεπαν να ανταπεξέλθουν στις καθημερινές τους ανάγκες που αφορούν την επιβίωση και την εύρεση εργασίας. Τέλος, σε σχέση με το κλίμα, διαπιστώθηκε ότι οι εκπαιδευτές/ριες κατάφερναν να δημιουργήσουν ένα ευχάριστο και υποστηρικτικό μαθησιακό περιβάλλον και να μεταδώσουν συναισθήματα εμπιστοσύνης. Το περιβάλλον ενίσχυσε τα κίνητρα των εκπαιδευομένων να συμμετάσχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία, χωρίς να δημιουργούνται ανταγωνισμοί ή συγκρούσεις μεταξύ τους, αλλά σε πνεύμα συνεργασίας και αλληλοβοήθειας.Από τα αποτελέσματα της μελέτης αναδεικνύεται η σημαντικότατη συμβολή των ανθρωπιστικών οργανώσεων και των εθελοντών/ριών στην ομαλή ένταξη αυτού του πληθυσμού και στην αντιμετώπιση των άμεσων γλωσσικών αναγκών τους. Ωστόσο, ταυτόχρονα καταγράφεται ο κατακερματισμός του πεδίου και υπογραμμίζεται η ανάγκη όσων εργάζονται σε αυτό για καθοδήγηση στην ανάπτυξη και υλοποίηση εκπαιδευτικών παρεμβάσεων. Η ανάλυση αναγκών των εκπαιδευομένων, η ανάπτυξη εξειδικευμένων προγραμμάτων, η ιδιαίτερη αντιμετώπιση του θέματος του αναλφαβητισμού, και η αντιμετώπιση σε ευρωπαϊκό επίπεδο των γλωσσικών αναγκών των υπό μετακίνηση πληθυσμών είναι θέματα που χρήζουν προσοχής. Σε αυτό το πλαίσιο η νέα εργαλειοθήκη του Συμβουλίου της Ευρώπης για τη γλωσσική εκπαίδευση προσφύγων θα μπορούσε να προσφέρει την απαραίτητη καθοδήγηση και συνοχή στο πεδίο.The aim of this study is to probe into the methods, approaches, and principles used in educational environments, both formal and non-formal ones, throughout Greece that address immigrants' and refugees' language needs. The data were collected in the context of the Postgraduate Programme ''Language Education for Refugees and Migrants'' at the Hellenic Open University, particularly within the module ''LRM50: Applied Linguistics and Second Language Acquisition''. Observation tools and interviews with the teachers and students were used to collect the data, in the various second language learning environments. More specifically, the focus was on: a) teachers’ and students’ profile and goals, b) learning/teaching language procedures, c) teacher-student relationship and student relationship, and d) educational materials. The data were analyzed through the content analysis method. The results of the study explicitly show the fragmentation of the relevant field and highlight the need that people working in the field have for assistance and guidance in the development and implementation of educational interventions.

HER CITY - Spatializing gender relations in a Cypriot city

The thesis aims to investigate women’s everyday experiences of navigating the relationships between home and work in order to understand spatial and perceptual boundaries and opportunities that are inherent, constructed and implied within the city’s urban form. Boundaries refer to restrictions imposed on women by social structures through constructed space, and opportunities refer to ways in which the built environment either does or could improve women’s urban experience. These issues are explored through study of urban development and form, and evolving cultural and gender relations in the Cypriot city of Limassol, a coastal city of approximately three hundred thousand that grew substantially towards the end of the twentieth century. The research considers women’s entry into the workforce over the past fifty years as a pivotal moment of transition and seeks to unpack its significance for the relationship between women and the city today. Investigations delved into women’s understanding of the relative efficiency of urban space, women’s awareness of how gender relations are affected by the built environment and women’s willingness to embrace spatial and social alternatives. Thus, women’s experiences become a lens through which to read and understand the urban landscape, as well as an opportunity to consider how the production and consumption of space might further conditions for greater equality and inclusion. Interdisciplinary methods applied involve grounded theory analysis and mappings of qualitative data extracted from interviews, and visualizations of onsite observations. Ultimately, the research uncovers a complex relationship between women and various iterations of privacy within constructed space, and explores its implications in perpetuating women’s uneven urban experiences. Since fostering gender equality is a fundamental aspect of good urbanism, the research aims to contribute to the discourses of spatial democracy and social sustainability, in which the need for socio-political considerations to play more decisive roles in urban development processes is emphasized

The Effect of Ergogenic Supplements and Mediterranean Diet on Cycling Performance. Differences According to Duration and Intensity.

Aims: To record the prevalence and the type of supplement use among cyclists and to estimate the effect of caffeine, carbohydrates, energy drinks and meddiet score on 200m and 4km cycling time-trial performances in a Greek sample.Methods: Fifty male cycling athletes aged 32±20 years participated in a randomized, double-blind study. The subjects were submitted to anthropometric measurements and body composition was assessed with bioelectrical impedance. All participants completed the meddiet Score questionnaire and a validated questionnaire about their ergogenic aids’ preference. The athletes performed two cycling trials (200m and 4km) and their records were taken down and were evaluated according to their consumption of caffeine, carbohydrates and energy drinks and their meddiet score. For the statistical analysis SPSS, v20 was used.Results: Greek cyclists had a mean BMI value of 23.65±2.74 and a mean body fat percentage of 15.82±8.33. Endurance and speed performances were improved with caffeine consumption when compared to no consumption (7.42±3.92min vs 12.5±3.16min, p<0.001 and 20.75±15.69sec vs 34.07±16.25sec, p<0.05, respectively), as well as with energy drinks’ consumption (8.77±4.15min vs 13.25±2.47min, p<0.001 and 20.35±14.08sec vs 39.14±14.38sec, p<0.001, respectively). Carbohydrates’ intake improved performance in the endurance test (7.60±3.72min vs 12.86±2.92min, p<0.001), but did not have a positive influence in the speed test (25.73±18.68sec vs 33.08±15.95sec, p>0.05).Conclusions: Ergogenic aids had a positive effect on the athletic performance in terms of speed and endurance in cyclists.