Quantitative measurement of mammalian cell invasion by bacteria using flow cytometry

Purpose of this RFC is to provide method of measurement of bacterial invasion into mammalian cells. Also this RFC defines Percent of INvasion (PIN) unit

Measurement of bacterial promoter absolute activity and determination of dynamic performance in cell-free expression system by qPCR

The purpose of this RFC is to provide standard methodology for the measurement of the absolute strength of bacterial promoters. The absolute activity can be experimentally measured in Moles of RNA per Moles of DNA in time, and therefore it is can be expressed in PoPS [1

Open licensing of BioBrick parts

This document provides recommendations for licensing of community-created biological parts, especially in BioBrick standard

APPL endosomes are not obligatory endocytic intermediates but act as stable cargo-sorting compartments

Endocytosis allows cargo to enter a series of specialized endosomal compartments, beginning with early endosomes harboring Rab5 and its effector EEA1. There are, however, additional structures labeled by the Rab5 effector APPL1 whose role in endocytic transport remains unclear. It has been proposed that APPL1 vesicles are transport intermediates that convert into EEA1 endosomes. Here, we tested this model by analyzing the ultrastructural morphology, kinetics of cargo transport, and stability of the APPL1 compartment over time. We found that APPL1 resides on a tubulo-vesicular compartment that is capable of sorting cargo for recycling or degradation and that displays long lifetimes, all features typical of early endosomes. Fitting mathematical models to experimental data rules out maturation of APPL1 vesicles into EEA1 endosomes as a primary mechanism for cargo transport. Our data suggest instead that APPL1 endosomes represent a distinct population of Rab5-positive sorting endosomes, thus providing important insights into the compartmental organization of the early endocytic pathway

Investigations Concerning the Influence of Sleep Disorders on Postural Stability in Young Men

Lack of sleep is a factor that disrupts the receptors’ reception of information from the environment and contributes to the emergence of problems with maintaining balance. The main aim of the study was to determine whether sleep disorders affect postural stability in young men. The study participants were 76 male students who were divided into groups with good and poor sleep quality. The division was made based on the results obtained from the questionnaire of the Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI). In each group, postural stability had been tested using three main tests: Sensory Organization Test (SOT); Motor Control Test (MCT); and Adaptation Test (ADT). The results of the analysis show that the obtained results differ in the examined groups under the SOT test. Different values of the tested parameters were noted among people with poor sleep quality and compared with the values of those who sleep well, which translates into a difference in the ability to maintain balance. The greatest impact is observed when using visual and a vestibular system to maintain a stable posture. It was confirmed that the lack of sleep significantly disturbs postural stability

Wewnątrzrodzinna zmienność fenotypu i rozwoju intelektualnego w zespole Pfeiffera wywołana mutacją p.P252R w genie FGFR1

Pfeiffer Syndrome (OMIM#101600) is a genetic disorder which belongs to cranio-facial dysostosis group inherited in an autosomal dominant pattern with variation of feature expression. It affects about 1 in 100,000 live-births. Typical features include: premature fusion of certain bones of the skull (craniosynostosis), maxillary hypoplasia and digital abnormalities of the hands and feet. Basing on the phenotype three clinical subtypes of Pfeiffer Syndrome can be distinguished: types 1, 2 and 3. This condition can be caused by heterozygous mutations in either fibroblast growth factor receptor gene type 1 or 2 (FGFR1 or FGFR2). FGFR1 mutations often result in less severe craniofacial involvement, no craniosynostosis, abnormalities of the limbs and most individuals have normal intelligence. The authors describe the family of three members (a son, a father and a daughter) variably affected by phenotype and intellectual development with Pfeiffer Syndrome type 1 caused by p.P252R mutation in FGFR1 gene. We showed that in investigating mental retardation the medical examination of the whole family and genetic counseling are important.Zespół Pfeiffera (OMIM#101600) jest rzadkim zespołem uwarunkowanym genetycznie zaliczanym do dysostoz czaszkowo- -twarzowych, który dziedziczy się w sposób autosomalnie dominujący ze zmienną ekspresją cech klinicznych. Występuje z częstością około 1:100 000 wśród żywo urodzonych dzieci. Typowe objawy zespołu obejmują: przedwczesne zarastanie szwów czaszkowych (kraniosynostoza), hipoplazja szczęki oraz wady dłoni i stop. Objawy zespołu Pfeiffera wywołują heterozygotyczne mutacje w genach czynnika wzrostu fibroblastów typu 1 lub 2 (fibroblast growth factor receptor gene type 1 or 2 – FGFR1 lub FGFR2). Mutacje występujące w genie FGFR1 skutkują mniej nasilonymi objawami fenotypowymi twarzoczaszki, wadami kończyn i najczęściej prawidłowym rozwojem intelektualnym. W niniejszej pracy autorzy przedstawiają trzy przypadki z jednej rodzinny (syn, ojciec i córka) prezentujące dużą zmienność objawów fenotypowych i intelektualnych w przebiegu zespołu Pfeiffera typu 1 wywołanego mutacją p.P252R w genie FGFR1. Autorzy zwracają uwagą na celowość wykonywania badań rodzinnych w kontekście diagnostyki niepełnosprawności intelektualnej i poradnictwa genetycznego

Treatment of childhood chronic inflammatory demyelinating polyneuropathy

W poniższej pracy przedstawiono opis przypadku 4-letniej dziewczynki chorującej na przewlekłą zapalną polineuropatię demielinizacyjną (Chronic inflammatory demyelinating polyneuropathy, CIDP) o ciężkim, nawrotowym przebiegu wymagającej wieloletniej politerapii skojarzonej. CIDP jest neuropatią autoimmunologiczną charakteryzująca się wieloogniskową demielinizacją włókien ruchowych i czuciowych. Objawy rozwijają się najczęściej w ciągu >8 tygodni. Na obraz kliniczny składają się niedowład mięśni ksobnych i odsiebnych kończyn i/lub zaburzenia czucia oraz hipo-/arefleksja. Lekami pierwszego rzutu u dzieci są dożylne wlewy immunoglobulin (intravenous immunoglobulin, IVIg). W razie ciężkiego przebiegu i braku długotrwałej poprawy należy dołączyć glikokortykosteroidy, a następnie jeden z leków immunosupresyjnych. Rokowanie w CIDP u dzieci jest szczególnie dobre, z remisją lub minimalnymi objawami ubytkowymi u prawie wszystkich pacjentów, jednak czas potrzebny do długotrwałej poprawy bywa zróżnicowany.In this report we present a case of a 4-year-old girl suffering from chronic inflammatory demyelinating polyneuropathy (CIDP) with a severe recurrent course requiring long-term combined polytherapy. CIDP is an autoimmune neuropathy characterised by a multifocal demyelination of motor and sensory fibers. Symptoms develop during >8 weeks in most cases. The clinical presentation is weakness of proximal and distal muscles of limbs and/or sensory symptoms and hipo-/ areflexia. First line treatment in childhood CIDP is intravenous immunoglobulin (IVIg). In case of a severe course and lack of long-term improvement, corticosteroids should be added, followed by one of the immunosuppressive drugs. CIDP in children has a good prognosis with a remission or minimal deficits in almost all cases, although the time needed for a long- -term improvement may be varied

Ratownik a ratownik medyczny, Krajowy System Ratowniczo-Gaśniczy a Państwowe Ratownictwo Medyczne

Ratownictwo medyczne jest regulowane ustawą z dnia 08.09.2006 roku o Państwowym Ratownictwie Medycznym. Ustawa ta wprowadza podział na ratowników medycznych i ratowników - funkcjonariuszy państwowych, pracujących w strukturach jednostek wspierających ten system. Jednostkami współpracującymi z nim oprócz wojska, policji, straży miejskiej, WOPR-u, TOPR-u są jednostki Państwowej Straży Pożarnej. Poniższy artykuł jest próbą wyjaśnienia odrębności pracy ratownika medycznego i ratownika-strażaka

Ratownik medyczny a misje pokojowe

Ratownictwo medyczne jest doskonałym narzędziem niosącym pomoc każdej osobie znajdującej się w stanie nagłego zagrożenia życia. Ratownik medyczny będący głównym ogniwem Państwowego Ratownictwa Medycznego (ustawa o Państwowym Ratownictwie Medycznym z dn. 08.09.2006r), spełnia w nim bardzo ważną rolę. Jednostkami współpracującymi z tym systemem są służby ustawowo powołane, takie jak jednostki organizacyjne Państwowej Straży Pożarnej, jednostki ochrony przeciwpożarowej oraz odpowiednio inne podmioty i inne jednostki podległe lub nadzorowane przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych i Ministra Obrony Narodowej. Wśród nich wymienia się również ratowników-żołnierzy, pracujących w placówkach krajowych jaki i za granicą. Praca ratownika medycznego w cywilu różni się jednak od pracy żołnierza-ratownika na misjach pokojowych. Każdy żołnierz wyjeżdżający na takie misje oprócz szkolenia w kierunku kwalifikowanej pierwszej pomocy powinien znać Międzynarodowe Prawo Humanitarne Konfliktów Zbrojnych. W myśl konwencji z 1864 roku każda osoba ranna lub chora ma zostać otoczona fachową opieką, bez względu na to do jakiej walczącej strony należy. Dodatkowo personel medyczny wraz z odpowiednimi jednostkami mają być oznakowane ochronnym emblematem czerwonego krzyża na białym polu i mają pozostać neutralne tzn. nie stanowić wyrazu poparcia dla którejkolwiek z walczących stron. W czasie działań zbrojnych znak Czerwonego Krzyża może być używany tylko przez: służby medyczne sił zbrojnych oraz sprzęt wraz z budynkami medycznymi. Poniższy artykuł przedstawia odrębności wynikające ze specyfiki pracy w trudnych warunkach politycznych. Zawiera on takie zagadnienia jak: taktyczna opieka nad poszkodowanym w warunkach bojowych (TCCC) (opieka pod ostrzałem, polowa opieka nad poszkodowanym oraz taktyczna opieka nad poszkodowanym podczas ewakuacji), dziewięcioliniowy meldunek medyczny (MEDEVAC), ewakuacja i transport poszkodowanych (w tym transport z rejonu misji do Polski), urazy przenikające, broń biologiczna, broń chemiczna, broń „zwierzęca”, uwarunkowania klimatyczne oraz wpływ stresu na ratownika