Cosmopolitanism in Europe-in-crisis : the cases of the EU, Greece and Turkey

Adopting a critical cosmopolitan outlook the thesis identifies a constructive engagement with the European project at a time when the crisis of the Euro-zone is still threatening the very existence of the European Union. The purpose of the study is to determine whether cosmopolitanism is feasible in Europe. I argue that the EU can be conceived as a catalyst of cosmopolitanism without being cosmopolitan per se due its so far limited internal and external contexts of cosmopolitanism. In the case of the EU’s limited inner cosmopolitanism, I seek cosmopolitan alternatives for the EU to overcome the crisis on the basis of an institutional and civil society analysis within the conceptual framework of cosmopolitan democracy. Instead of adopting the terminology of governance either for or by the people, my cosmopolitan approach focuses on governance with the people. The case of Greece is of utmost importance for my research as it reveals the causes and gravity of the crisis. It also broadens the empirical basis of cosmopolitan studies by embodying both the dynamics and challenges posed to cosmopolitanism which are exemplified in the paradoxes provoked; on the one hand there is aggravation of (fascist) nationalism and domination of economics on politics perhaps leading to Greece’s de- Europeanisation; on the other hand the dynamics of a paradigm shift towards a post-crisis cosmopolitanism are revealed. That kind of cosmopolitanism needs to take under consideration the role of contestation and to redefine its position in the era of global capitalism for the confrontation of the crisis. In the case of the EU’s limited external cosmopolitanism, my analysis of Turkey’s possible impact on the EU and the reverse aims to demonstrate that Turkey’s integration can contribute to the formation of a cosmopolitan, post-Western EU and post-national Turkey. What is of crucial importance for both cosmopolitan and Europeanisation studies is that the endogenous process of change within Turkey which is interlocking with the external dynamics of the EU may potentially lead to a distinctive ‘hybrid’ type of cosmopolitanisation neither merely European nor simply Asian. The conclusions drawn from this multiple case study suggest that the current crisis may open new meanings for cosmopolitanism in Europe

Rhythmic cueing, dance, resistance training, and Parkinson's disease : a systematic review and meta-analysis

Objectives: The aim of the present systematic review and meta-analysis was to synthesize evidence associated with the functional and clinical effectiveness of rhythmic cueing, dance, or resistance training (RT) on motor and non-motor parameters in Parkinson's Disease patients, and to provide a comparative perspective not offered by existing systematic reviews. Methodology: Eligibility criteria for selecting studies retained no restrictions in methodological design and included interventions of rhythmic cueing, dance, RT, and measurements of motor and non-motor parameters. Animal studies, reviews, editorials, conferences, magazines, and gray literature articles were excluded. Two independent investigators searched Cochrane Library, Medline, PubMed, and SPORTDiscus from the date of their inception until 1 June 2021. The ROBINS-I tool was employed for the non-randomized controlled trials, and the updated for Risk of Bias 2 tool of Cochrane Library used for randomized controlled trials. For meta-analyses, the RevMan 5.4.13 software was used. For incompatible meta-analysis studies, a narrative data synthesis was conducted. Results: A total of 49 studies included in the systematic review involving 3767 PD participants. Meta-analyses revealed that rhythmic cueing training assists gait velocity (p = 0.01), stride length (p = 0.01), and motor symptoms (p = 0.03). Similarly, dance training benefits stride length (p = 0.05), lower extremity function-TUG (p = 0.01), and motor symptoms (p = 0.01), whilst RT improves lower extremity function-TUG (p = 0.01), quality of life (p = 0.01), knee flexion (p = 0.02), and leg press (p = 0.01). Subgroup analyses have shown non-significant differences in gait velocity (p = 0.26), stride length (p = 0.80), functional mobility-TUG (p = 0.74), motor symptoms-UPDRS-III (p = 0.46), and quality of life-PDQ39 (p = 0.44). Conclusion: Rhythmic cueing, dance, or RT positively affect the examined outcomes, with rhythmic cueing to be associated with three outcomes (Gait, Stride, and UPDRS-III), dance with three outcomes (TUG, Stride, and UPDRS-III), and RT with two outcomes (TUG and PDQ-39). Subgroup analyses confirmed the beneficial effects of these forms of exercise. Clinicians should entertain the idea of more holistic exercise protocols aiming at improving PD manifestations

Serum Soluble TACI, a BLyS Receptor, Is a Powerful Prognostic Marker of Outcome in Chronic Lymphocytic Leukemia

BLyS is involved in CLL biology and its low soluble serum levels related to a shorter time to first treatment (TFT). TACI is a BLyS receptor and can be shed from cells' surface and circulate in soluble form (sTACI). We investigated the impact of serum BLyS and sTACI levels at diagnosis in CLL patients and their relationship with disease parameters and patients' outcome. Serum BLyS was determined in 73 patients, while sTACI in 60. Frozen sera drawn at diagnosis were tested by ELISA. sTACI concentrations correlated with BLyS ( = −0.000021), b2-microglobulin ( = 0.005), anemia ( = −0.03), thrombocytopenia ( = 0.04), Binet stage ( = 0.02), and free light chains ratio ( = 0.0003). Soluble BLyS levels below median and sTACI values above median were related to shorter TFT ( = 0.0003 and 0.007). During a ten-year followup, sTACI levels, but not BLyS, correlated with survival ( = 0.048). In conclusion, we confirmed the prognostic significance of soluble BLyS levels with regard to TFT in CLL patients, and, more importantly, we showed for the first time that sTACI is a powerful prognostic marker, related to parameters of disease activity and staging and, more importantly, to TFT and OS

EMPLOYER BRANDING CONTEXTUALISED - A qualitative study in Greece during the financial crisis Maria

Problem Employer branding as a strategy to attract and retain employees (Backhaus & Tikoo, 2004) is continuously gaining more popularity among practitioners and academics. However, the conceptualisation and implementation of employer branding in specific contexts is overlooked in the literature (Aggerholm, Andersen & Thomsen, 2011). Purpose The purpose of the study is to show how employer branding is influenced by the context in which companies operate. The focus of the study regarding the context has been the values and norms of the Greek society and the current financial crisis. Method A qualitative research has been carried out in which data from interviews and a questionnaire of Human Resources professionals in Greece, corporate websites, and material from mass media have been analysed. Data triangulation has been selected to increase the trustworthiness of the study’s findings. Conclusion The conceptualisation and practice of employer branding are influenced by the context in which companies operate. The companies that implement employer branding in Greece during the financial crisis have as a goal to reduce its effects on their working environments, their brands, and the collaboration with their suppliers. Therefore, the goal of employer branding becomes to increase the employee engagement and to improve the corporate reputation. In order to achieve their goals, the organisational actors mobilise the societal-level principles, values and beliefs appropriate to communicate the employer brand to key stakeholders

A Cosmopolitan Approach to the European Crisis

http://www.sobiad.org/ejournals/journal_IJSS/arhieves/2012_2/angelopoulou_maria.pd

Hardware architectures for real-time video enhancement and their application to an adaptive image sensor

EThOS - Electronic Theses Online ServiceGBUnited Kingdo

Σύγκριση κινηματικών και κινητικών χαρακτηριστικών στο άλμα εις μήκος με και χωρίς προσθετικά μέλη. Ανασκόπηση βιβλιογραφίας.

Η χρήση των προσθετικών μελών στα Παραολυμπιακά αγωνίσματα γίνεται όλο και πιο συχνή, δίνοντας την δυνατότητα σε αθλητές με ακρωτηριασμό των κάτω άκρων να συμμετέχουν και αυτοί σε αγώνες όπως ακριβώς οι αρτιμελείς. Σκοπός της εργασίας είναι να εξετάσει τις ομοιότητες και διαφορές του άλματος εις μήκος στους αθλητές με και χωρίς προσθετικά μέλη, καθώς επίσης και τους παράγοντες που καθορίζουν την απόδοση στο άθλημα. Μέσα από την μελέτη επιστημονικών άρθρων και ερευνών που έχουν διεξαχθεί σε βάθος χρόνου, γίνεται σύγκριση τόσο των κινητικών όσο και των κινηματικών χαρακτηριστικών που αφορούν το άλμα εις μήκος μεταξύ των αθλητών με διαφορετικά είδη ακρωτηριασμών των κάτω άκρων, αλλά και των αρτιμελών αθλητών. Οι αθλητές με ακρωτηριασμό παρουσιάζουν διαφορετικές προσεγγίσεις στην τεχνική του αγωνίσματος, λόγω της διαφορετικής αποθήκευσης και επιστράτευσης των δυνάμεων. Μέσα από την μελέτη των ερευνών, φαίνεται ότι όσο μεγαλύτερος είναι ο ακρωτηριασμός, τόσο πιο δύσκολο είναι για τον αθλητή να αποδώσει με τρόπο παρόμοιο με τους αρτιμελείς αθλητές. Οι αθλητές με ακρωτηριασμό πάνω από το γόνατο φαίνεται να υστερούν και να δυσκολεύονται περισσότερο στην εκτέλεση του άλματος σε σχέση με τους αθλητές με ακρωτηριασμό κάτω από το γόνατο και ακόμη περισσότερο από τους αρτιμελείς αθλητές. Γνωρίζοντας αυτού του είδους τις πληροφορίες, μπορούμε έτσι να ξέρουμε τις δυσκολίες και τις δυνατότητες ενός αθλητή με κάποιο συγκεκριμένο είδος ακρωτηριασμού και ανάλογα ως προπονητές να δουλεύουμε πάνω σε αυτές.OX

Adhesion molecules expression in B-chronic lymphocytic leukemia and low grade non follicular lymphomas with leukemic picture

Adhesion molecules (AM) are cell surface antigens that mediate cell-cell and cell-extracellular matrix interactions. They are involved in normal and malignant lymphocyte tissue homing. These observations led us to the hypothesis, that the AM expression might explain the dissemination pattern, tissue tropism and biologic behavior of B-chronic lymphoproliférative disorders (BCLD), as they present in clinical practice. The aim of the present study was the determination of certain AM expression on the cell surface of patients with BCLD. The questions that we addressed were the following: 1)whether, there is any correlation between AM expression and disease localization or other biologic parameters.2) whether AM expression is disease specific and 3) whether AM can be used as additional markers for the differential diagnosis of BCLD. We studied 69 patients: 32 with B-chronic lymphocytic leukemia (B-CLL), 5 with small lymphocytic lymphoma (SLL), 9 with lymphoplasmacytic lymphoma (LPL), 10 with mantle cell lymphoma (MCL), 6 with splenic lymphoma with villous lymphocytes (SLVL), 3 with hairy cell leukemia (HCL), 3 with monocytoid B cell lymphoma (MBCL) and 1 with B-prolymphocytic leukemia (B-PLL). Blood lymphocytes were studied in all patients, splenic cells were studied in 35 of them, tonsillar cells in 8 of them and bone marrow cells in one patient. The AM that were studied were: L- selectin, CD54, CD44, CD11a, CD18 and CD11c. The method used for the determination of AM expression was flow cytometry in mononuclear cell preparations. Cases were considered positive for an AM, if >25% of the cells expressed the corresponding AM-and- the mean fluorescence intensity of the positive population was >1 sompared with the isotypic control. We found, that MCL, SLVL and HCL have a disease specific AM expression, whereas B- CLL, SLL and LPL have a more heterogeneous AM phenoptype (table 1). We were able to demonstrate the following correlations: a) B-CLL patients with Rai stage 0 were characterized by a significantly higher L-selectin expression, compared with patients, who had tissue localization (splenomegaly and/or lymphadenopatrhy). b) Patients with splenic form of B-CLL expressed CD11a andCD18 in a significantly higher proportion and L-selectin in a sifnificantly lower proportion, than the remaining B-CLL patients, c) B-CLL patients with bulky lymphadenopathy, without splenomegaly were characterized by absence or very weak expression of all AM studied, except CD44. d) CD11a and CD18 were expressed with a significantly higher intensity and L-selectin with a significantly lower intensity in tonsillar lymphocytes of B-CLL patients with tonsillar enlargement, compared with blood lymphocytes of the same patients, e) Patients with the splenic form of LPL presented a significantly higher positivity of CD54 as compared to the non-splenic LPL pateints. f) All patients with splenic localization, independently of specific diagnosis expressed L-selectin in a significantly lower proportion of cases, compared to the remaining patients. Finally, we observed that AM expression is a powerful tool in the differential diagnosis of BCLD, as a whole (table 1), as well as in the cases that present with leukemic picture and splenomegaly (table 2). In conclusion, AM expression in BCLD correlates with disease localization and the biologic heterogeneity of BCLD. In addition AM expression is a helpful tool in the differential diagnosis of these disorders.Τα μόρια προσκόλλησης (ΜΠ) είναι αντιγονικοί υποδοχείς στην επιφάνεια των κυττάρων που ενέχονται στις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις, καθώς και στην επαφή τους με την εξωκυττάρια ουσία. Τα ΜΠ καθορίζουν με τρόπο ειδικό τον ιστικό τροπισμό των λεμφοκυττάρων στα διάφορα λεμφικά όργανα. Οι παρατηρήσεις αυτές οδήγησαν στην υπόθεση ότι η έκφραση των ΜΠ μπορεί να εξηγήσει τον τρόπο διασποράς, τον ιστικό τροπισμό και την βιολογική συμπεριφορά των κακοήθων λεμφοϋπερπλαστικών νόσων, όπως αυτές εκφράζονται στην κλινική πράξη. Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η μελέτη της έκφρασης κάποιων ΜΠ στα κύτταρα ασθενών με λευχαιμικά χρόνια λεμφοϋπερπλαστικά νοσήματα, έτσι ώστε να διαπιστώσουμε, 1) εάν υπάρχει συσχέτιση μεταξύ της έκφρασης των ΜΠ με την ιστική εντόπιση και βιολογία της νόσου, 2) κατά πόσο η έκφραση των ΜΠ είναι χαρακτηριστική για κάθε νοσολογική οντότητα και 3) εάν τα ΜΠ μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν επιπρόσθετοι διαφοροδιαγνωστικοί δείκτες για τα νοσήματα αυτά. Μελετήσαμε 69 ασθενείς: 32 με Β-χρονία λεμφογενή λευχαιμία (Β-ΧΛΑ), 5 με λέμφωμα από μικρά λεμφοκύτταρα (ΛμΛ), 9 με λεμφοπλασματοκυτταρικό λέμφωμα (ΛΠΛ), 10 με λέμφωμα από κύτταρα του μανδύα (ΛΚΜ), 6 με λέμφωμα σπληνός από λαχνωτά λεμφοκύτταρα (ΛΣΛΛ), 3 με λευχαιμία από τριχωτά κύτταρα (ΛΤΚ), 3 με Β-μονοκυτταροειδές λέμφωμα (Β-ΜονοΛ) και 1 με Β-προλεμφοκυτταρική λευχαιμία (Β-ΠΛΛ). Σε όλους μελετήθηκαν κύτταρα αίματος, σε έναν κύτταρα μυελού, σε 8 κύτταρα αμυγδαλών και σε 35 κύτταρα σπληνός. Τα ΜΠ που εξετάσαμε ήταν τα ακόλουθα: L-σελεκτίνη, CD54, CD44, CD11a, CD18 και CD11c. Για τον προσδιορισμό της έκφρασης των ΜΠ από τα κύτταρα της νόσου χρησιμοποιήθηκε κυτταρομετρία ροής, μετά από διαχωρισμό των μονοπυρήνων κυττάρων. Ως θετικές χαρακτηρίστηκαν εκείνες οι περιπτώσεις, στις οποίες όχι μόνο >25% των λεμφοκυττάρων ήταν θετικά στο εξεταζόμενο ΜΠ, αλλά και η μέση ένταση φθορισμού του θετικού πληθυσμού ήταν >1. Διαπιστώσαμε ότι το ΛΚΜ, το ΛΣΛΛ και η ΛΤΚ έχουν χαρακτηριστική του νοσήματος έκφραση ΜΠ, ενώ μεγαλύτερη ετερογένεια στα αποτελέσματα παρατηρήθηκε στην Β-ΧΛΛ, ΛμΛ και ΛΠΛ (πίνακας 1). Δαπιστώσαμε επίσης τις εξής συσχετίσεις: α) Ασθενείς με Β-ΧΛΛ σταδίου Rai 0 χαρακτηρίζονταν από στατιστικά σημαντικά υψηλότερη έκφραση της L-σελεκτίνης σε σχέση με ασθενείς που είχαν ιστική νόσο, β) Ασθενείς με σπληνική μορφή της Β-ΧΛΛ εξέφραζαν σε στατιστικά σημαντικά υψηλότερο βαθμό τα CD11a, CD18 και CD11c, από τους υπόλοιπους ασθενείς και σε χαμηλότερο βαθμό την L- σελεκτίνη. γ) Ασθενείς με Β-ΧΛΛ και ογκώδη λεμφαδενοπάθεια χωρίς σπληνομεγαλία παρουσίαζαν απουσία ή χαμηλή έκφραση όλων των μελετηθέντων ΜΠ, εκτός του CD44. δ) Τα λεμφοκύτταρα των αμυγδαλών ασθενών με Β-ΧΛΛ και διόγκωση των αμυγδαλών είχαν σημαντικά υψηλότερη έκφραση του CD11a και του CD18, ενώ είχαν σημαντικά μικρότερη έκφραση της L-σελεκτίνης συγκρινόμενα με τα λεμφοκύτταρα του αίματος των ιδίων ασθενών, ε) Ασθενείς με σπληνική μορφή ΛΠΛ παρουσίαζαν σημαντικά υψηλότερη έκφραση του CD54 σε σχέση με εκείνους με μη σπληνική μορφή, στ) Οι ασθενείς με σπληνική εντόπιση νόσου στο σύνολό τους, ανεξαρτήτως διάγνωσης, εξέφραζαν σε σημαντικά χαμηλότερο βαθμό την L-σελεκτίνη συγκρινόμενοι με τους υπόλοιπους ασθενείς. Τέλος διαπιστώσαμε ότι ο συνδυασμός της έκφρασης των Μ ΠΔιδακτορική Διατριβή Ιατρού Μαρίας Κ. Αγγελοπούλου 226αποτελεί χρήσιμο βοήθημα στην διαφορική διάγνωση των χρονιών λεμφοϋπερπλαστικών νόσων, τόσο στο σύνολο των ασθενών (πίνακας 1), όσο και στους ασθενείς που εμφανίζονται με λευχαιμική εικόνα και σπληνομεγαλία (πίνακας 2). Συμπερασματικά η έκφραση των ΜΠ στα λεμφοϋπερπλαστικά νοσήματα συσχετίζεται με τις διαφορετικές ιστικές εντοπίσεις και την βιολογική ετερογένεια των νοσημάτων σε σημαντικό βαθμό. Επίσης αποτελεί πολύτιμο εργαλείο στην διαφορική τους διάγνωση

Η αρχή της αναλογικότητας κατά την επιβολή περιορισμών στη συνδικαλιστική ελευθερία

Η εργασία πραγματεύεται το ζήτημα της εφαρμογής της θεμελιώδους αρχής της αναλογικότητας κατά την επιβολή περιορισμών στη συνδικαλιστική ελευθερία και ιδίως στη συλλογική αυτονομία. Αρχικά ερευνάται η προέλευση, το περιεχόμενο και η κατοχύρωση της αρχής της αναλογικότητας τόσο σε εθνικό όσο και σε κοινοτικό επίπεδο, ώστε να γίνουν κατανοητές στον αναγνώστη βασικές έννοιες που συνθέτουν την αρχή της αναλογικότητας και είναι απαραίτητες για την εις βάθος κατανόηση του ειδικότερου θέματος της εργασίας. Στη συνέχεια αναπτύσσεται το περιεχόμενο, η κατοχύρωση και οι εγγυήσεις της συνδικαλιστικής ελευθερίας, η προστασία συγκεκριμένα της συλλογικής αυτονομίας και τα όρια αυτής, καθώς και οι περιορισμοί που επιβάλλονται από το κράτος στη συλλογική αυτονομία και κατ’ επέκταση στη συνδικαλιστική ελευθερία. Το τελευταίο μέρος της εργασίας αφορά και την ουσία του ζητήματος που αντιμετωπίζουμε, δηλαδή το πώς ακριβώς εφαρμόζεται η αρχή της αναλογικότητας στο πεδίο επιβολής περιορισμών στη συνδικαλιστική ελευθερία βάσει των μερικότερων αρχών της, δηλαδή της προσφορότητας, της αναγκαιότητας και της αναλογικότητας υπό στενή έννοια. Ειδικότερα, θα μας απασχολήσει ο τρόπος με τον οποίο πραγματοποιείται ο δικαστικός έλεγχος βάσει της αρχής της αναλογικότητας, σχολιάζοντας τη νομολογία από την πρώτη αναφορά στη θεμελιώδη αυτή αρχή μέχρι την εφαρμογή της στις αποφάσεις επί των Μνημονίων, καθώς και τη στροφή της δικαστηριακής πρακτικής σήμερα.Η εργασία πραγματεύεται το ζήτημα της εφαρμογής της θεμελιώδους αρχής της αναλογικότητας κατά την επιβολή περιορισμών στη συνδικαλιστική ελευθερία και ιδίως στη συλλογική αυτονομία. Αρχικά ερευνάται η προέλευση, το περιεχόμενο και η κατοχύρωση της αρχής της αναλογικότητας τόσο σε εθνικό όσο και σε κοινοτικό επίπεδο, ώστε να γίνουν κατανοητές στον αναγνώστη βασικές έννοιες που συνθέτουν την αρχή της αναλογικότητας και είναι απαραίτητες για την εις βάθος κατανόηση του ειδικότερου θέματος της εργασίας. Στη συνέχεια αναπτύσσεται το περιεχόμενο, η κατοχύρωση και οι εγγυήσεις της συνδικαλιστικής ελευθερίας, η προστασία συγκεκριμένα της συλλογικής αυτονομίας και τα όρια αυτής, καθώς και οι περιορισμοί που επιβάλλονται από το κράτος στη συλλογική αυτονομία και κατ’ επέκταση στη συνδικαλιστική ελευθερία. Το τελευταίο μέρος της εργασίας αφορά και την ουσία του ζητήματος που αντιμετωπίζουμε, δηλαδή το πώς ακριβώς εφαρμόζεται η αρχή της αναλογικότητας στο πεδίο επιβολής περιορισμών στη συνδικαλιστική ελευθερία βάσει των μερικότερων αρχών της, δηλαδή της προσφορότητας, της αναγκαιότητας και της αναλογικότητας υπό στενή έννοια. Ειδικότερα, θα μας απασχολήσει ο τρόπος με τον οποίο πραγματοποιείται ο δικαστικός έλεγχος βάσει της αρχής της αναλογικότητας, σχολιάζοντας τη νομολογία από την πρώτη αναφορά στη θεμελιώδη αυτή αρχή μέχρι την εφαρμογή της στις αποφάσεις επί των Μνημονίων, καθώς και τη στροφή της δικαστηριακής πρακτικής σήμερα