Husserl’s transcendental phenomenology and the project of science

The article presents edmund Husserl’s idea of transcendental phenomenology in the perspec‐ tive of the project of science. this aspect of Husserl’s writings was pointed out by, for example, rudolf Bernet, man ed Brelage, Iso Kern, eduard marbach, eugen Fink, Ludwig Landgrebe, and roman Ingarden. the main aim, realised in the article is to prove the main hypothesis claiming that transcendental phenomenology is closely connected with Husserl’s conception of philosophy, the idea of philosophy as a science (eidetic and transcendental). the project of transcendental science and knowledge is also connected with Husserl’s conception of transcen‐ dental reduction taken as a mode of revealing those constitutive achievements of consciousness which were covered in the natural attitude. In the paper, I focus on presenting the most im‐ portant points (epistemological, methodological, and transcendental) connected with Husserl’s evolution of phenomenology in the perspective of the project of science

Fenomenologia i agatologia

The aim of this article is to prove the thesis that relation between phenomenology and agathology – as presented in Józef Tischner’s work – is essential to his philosophy. Two assumptions are discussed here in order to prove main point. First, that by beginning from Husserlian concept of transcendental ‘I’ and grounding his thought in phenomenological analysis, Tischner develops his idea of axiological and agathological ‘I’. Second, Tischner’s concept of ‘dramatic entity’ can be understood as a result of his reflection on Husserlians approach to subjectivity. As it is shown, acceptation of phenomenological point of departure doesn’t cause – for Tischer who follows Husserl – to fall into a dogmatism, but, in contrary, to reveal axiologically-agathological perspective

Husserla ujęcie kryzysu a fenomenologia transcendentalna

Die Phänomenologie als Lehre über die transzendentale Subjektivität wurde im Zusammenhang mit der kritischen Reflexion über die Idee der Erkenntnis begründet. In diesem Artikel werden die Überlegungen zum Sujet der Krise als Endeffekt der Untersuchungen dargestellt, die dem theoretischen und praktisch-ethischen Motiv des Gedankens von Husserl gelten. Von diesem Standpunkt aus kann die Phänomenologie als eineWissenschaft verstanden werden, die die Einheit der Erkenntnis ermöglicht und lebenswichtige Befunde offenbart. Im Artikel wird gezeigt, dass die Idee der Phänomenologie im Zusammenhang mit den Betrachtungen evoluiert, die den Horizont der klassischen philosophischen Probleme umfassen: der epistemologischen, metaphysischen und ethischen.Phenomenology as a science on transcendental subjectivity has been established through the critical consideration of the idea of cognition. The interpretation of crisis presented in the article is a result of analyses concerning the theoretical and practical-ethical motives in Husserl’s philosophy. From this point of view, phenomenology can be understood as a science striving to consolidate cognition and reveal findings that are relevant to one’s life. In the article we will show that the idea of phenomenology evolves in connection with considerations outlining a horizon of classic philosophical problems: epistemologic, metaphysical and ethical.Fenomenologia jako nauka dotycząca transcendentalnej subiektywności została ugruntowana w związku z krytycznym namysłem nad ideą poznania. W niniejszym artykule rozważania na temat kryzysu zostają przedstawione w rezultacie analiz dotyczących teoretycznego i praktyczno-etycznego motywu myśli Husserla. Z takiego punktu widzenia fenomenologia może być rozumiana jako wiedza umożliwiająca jedność poznania i odsłaniająca rozstrzygnięcia istotne dla życia. W artykule zostaje pokazane, że idea fenomenologii ewoluuje w związku z rozważaniami obejmującymi horyzont klasycznych problemów filozoficznych: epistemologicznych, metafizycznych oraz etycznych

W poszukiwaniu drogi myślenia. Recenzja książki Józefa Tischnera: „Wędrówki w krainę filozofów.” Kraków: Wydawnictwo Znak, 2008

Recenzja książki Józefa Tischnera: „Wędrówki w krainę filozofów.” Kraków: Wydawnictwo Znak, 2008

Fenomenologia jako możliwość filozofii dramatu Józefa Tischnera

Filozofia, nie mogąc znaleźć się u szczytu nauk jako ich korona, zapragnęła znaleźć się u ich podstawy, jako fundament. Czy rzeczywiście to się jej udało? Jedno jest pewne: nawet jeżeli nie powiódł się fenomenologii ten ambitny zamiar, uświadomiła ona wszystkim, że nadszedł czas – czas refleksji nad podstawami”. Kryzys nauki w czasie, w którym tworzy Husserl, sprawia, że konieczny staje się ponowny namysł oraz rewizja podstaw samej filozofii. W wyniku tego namysłu powstaje Husserlowska fenomenologia, która okazuje się projektem prowadzącym do odsłonięcia sensotwórczego źródła wszelkich dziedzin bytowych, jakim jest transcendentalna świadomość, projektem polegającym na problematyzacji tego, co w naturalnym świecie uchodzi za samozrozumiałe (oczywiste), na wyjaśnianiu tego, co wstępnie dane w świetle konstytuującego źródła. Należy nadmienić, że Husserlowska fenomenologia to nie tylko postępowanie, systematyczny opis, lecz nade wszystko szczególna atmosfera filozoficzna, znamionująca charakter filozofii XX wieku

Problem Lebenswelt w świetle późnej filozofii Merleau-Ponty'ego

In this paper I focus on the Merleau-Ponty’s conception of Lebenswelt. Derived from Husserl this conception appears to be the core problem of Merleau-Ponty’s late philosophy, especially in his The visible and the invisible. Here I focus on the problem of the correlation of Lebenswelt and existence. While dealing with the idea of Lebenswelt Merleau-Ponty works out the categories of his philosophy, such as the conception of body taken as chiasm or the potentiality of diversity, and the vertical perspective of being in the world. All these issues, as seen in The visible and invisible, are connected with the conception of Lebenswelt. In the paper the originality of Merleau-Ponty’s philosophy is pointed out. In his attempts for trying to consolidate the world in its inseparable unity with the existence, he reveals the source character of man’s relation with Lebenswelt that is with the world in which both body and speech take part

Transcendentalizm a twórczość Tischnera. Recenzja książki Anny Borowicz: „Transcendentalizm w filozofii Józefa Tischnera”. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 2010

Recenzja książki Anny Borowicz: „Transcendentalizm w filozofii Józefa Tischnera”. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 201

Egologiczna a podmiotowa struktura świadomości

The paper discusses Tischner’s interpretation of Husserl’s conception of consciousness in two aspects: egologic and subjective. In his notion of transcendental consciousness Husserl equates the transcendental ego with the subject of consciousness. However, in the course of development of his theory, he supplements the theory of ego with so-called habitual properties theory. Tischner stresses and characterises the difference between the transcendental ego and the subject of consciousness in his doctoral thesis Ja transcendentalne w filozofii E. Husserla (Transcendental ego in E. Husserl’s philosophy). According to Tischner, Husserl, by recognising the habitual properties of transcendental ego blurs the difference between the transcendental ego and a person. Hence, Tischner claims, two levels of consciousness (not recognise by Husserl himself) need to be recognised: the subjective level, which determines the subject as indispensable element of consciousness, and the egologic level, which refers to self-contained element of consciousness, which function as the transcendental ego. Setting apart heterogenic levels of analysis, as emphasised by Tischner, appears to be the key factor of development of his own work

Fenomenologiczne wątki filozofii dramatu

The paper depicts phenomenological threads of philosophy of drama. My aim here is to analyse the dramatic creature in its phenomenological aspect rooted in the thought of Józef Tischner. In analysis of axiological-agatological character of the egotic sphere, Tischner shows ego as a creature of internal rift. In the paper I focus on three threads of Tischner’s philosophy of drama and his concept of dramatic creature. First, the issue of the source experience as a starting point of philosophy. Second, the egotic thread; and thirdly, the dramatic-one, that is axiological interpretation of egology. Taking into account some selected issues which are core of Tischner’s philosophy of drama, makes it able to show his thought in his phenomenological provenance

Kryzys świadomości a świadomość kryzysu

The aim of the article is to demonstrate that according to Husserl’ s thought, the general crisis is connected with theoretical difficulties and concerns the tasks of phenomenology. In the article this question is considered in two steps. At first the author concentrates on the crisis of consciousness whose consequences are connected with the distortion of norms and human life. The possibility of overcoming the crisis is found in the perspective of the second step, namely the consciousness of crisis which may be interpreted as an important motivation of Husserl’ s project of transcendental phenomenology