The caregiver’s responsiveness and the sense of child’s autonomy in early childhood

The purpose of this article is to show the essence of the positive relationship between a caregiver and a child in early childhood. These relations can be defined as the readiness of adults to respond to signals coming from a child. They are not based on the tutor’s directiveness, but on supporting and accompanying the child in his/her development. The author draws attention to the possible attitudes of adults towards the emerging process of autonomy of children in early childhood. The sense of security and trust make the basis for the development of self-reliance and the sense of autonomy in children under 3 years of age. This is confirmed by the results of the author's own research on the desirable traits and behaviors of caregivers in a crèche.Celem niniejszego artykułu jest ukazanie znaczenia pozytywnych relacji między opiekunem a dzieckiem we wczesnym dzieciństwie. Relacji, które polegają na gotowości ze strony dorosłych do odpowiadania na sygnały płynące ze strony dziecka. Relacji, które nie opierają się na dyrektywności opiekuna, lecz na wspieraniu i towarzyszeniu dziecku w rozwoju. Autorka zwraca uwagę na możliwe postawy dorosłych wobec rozpoczynającego się kształtowania procesu autonomii dzieci we wczesnym dzieciństwie. Poczucie bezpieczeństwa i zaufanie stanowią podstawę rozwoju samodzielności, poczucia sprawstwa i autonomii dzieci do lat 3. Potwierdzają to wyniki badań własnych autorki dotyczących istnienia pożądanych cech i zachowań opiekunów w żłobku

Symboliczne ujmowanie rzeczywistości we wczesnym dzieciństwie

Symbolic representation of reality in early childhoodThe research was an attempt to explain the development of small children’s ability to symbolic representation of reality in the situation of disturbed linguistic development known as Specific Language Impairment – SLI. Studies were performed in a group of 99 children at 30 months of their lives. The studies were carried on one investigated group composed of children with risk of SLI and two control groups of children with average and high level of linguistic development. The results of the studies showed that there is a positive interrelation between development of symbolic play and linguistic development of children in early childhood.

Sprawozdanie z X International Congress for the Study of Child Language 25-29 lipca 2005 Berlin

W dniach 25–29 lipca 2005 r. w Berlinie już po raz dziesiąty w historii stowarzyszenia IASCL –International Association for the Study of Child Language (Międzynarodowe Stowarzyszenie Badań nad Językiem Dziecka) – odbył się międzynarodowy kongres poświęcony tematycerozwoju językowego dziecka. Tegoroczne spotkanie odbywało się pod hasłem: Międzyjęzykowe i międzykulturowe aspekty prawidłowego i nieprawidłowego przyswajania języka

Sprawozdanie z X International Congress for the Study of Child Language 25–29 lipca 2005 Berlin

W dniach 25–29 lipca 2005 r. w Berlinie już po raz dziesiąty w historii stowarzyszenia IASCL –International Association for the Study of Child Language (Międzynarodowe Stowarzyszenie Badań nad Językiem Dziecka) – odbył się międzynarodowy kongres poświęcony tematycerozwoju językowego dziecka. Tegoroczne spotkanie odbywało się pod hasłem: Międzyjęzykowe i międzykulturowe aspekty prawidłowego i nieprawidłowego przyswajania języka

Verbal-nonverbal two-element combinations in children's communication

Studies on communication skills of young children have shown that body language is used for the purpose of communication early in ontogenesis and regardless of culture. Before children learn to speak, they express themselves through gestures and continue to produce gesture-word combinations later in development. Multiple research suggests that those compounds are used when a child is not yet able to combine two words into a single utterance. This paper focuses on the role of gesture and speech combinations as a transitional device for future developments in languag

Gestures as a Socio-Pragmatic Tool in Children’s Communication

The purpose of this paper is to show the role of gestures in early ontogenesis. In the absence of the possibility of linguistic communication, gesticulation becomes a social and pragmatic communication tool used by children. It allows children to interact with adults, to communicate their intentions, requests and feelings associated with a particular object or event. Increasingly, researchers propose a broader look at the gestures of a small child, taking into account the motives, intentions and joint attention between partners. The aim of my theoretical and empirical consideration is to make the body language of young children better understandable by parents, teachers and educationalists.3625126915Studia Edukacyjn

Dwuelementowe kombinacje językowo-niejęzykowe w dziecięcej komunikacji

Verbal-nonverbal two-element combinations in children`s communication Studies on communication skills of young children have shown that body language is used for the purpose of communication early in ontogenesis and regardless of culture. Before children learn to speak, they express  themselves through gestures and continue to produce gesture-word combinations later in development. Multiple research suggests that those compounds are used when a child is not yet able to combine two words into a single utterance. This paper focuses on the role of gesture and speech combinations as a transitional device for future developments in languag

Diagnoza empatii i agresji nastolatków w kontekście postaw rodzicielskich

The purpose of this research was to investigate the relationship between parental attitudes, empathy, and aggression of adolescent children. Two hundred and one Polish students in age 16 – 18 years participated in this study (57% were girls), they brought up in a full family. IRI (Davis, 1983) was used to measure empathy, Buss & Perry Aggression Questionnaire (1993) was used to measure aggression, and Polish scale KPR-Roc (Plopa, 2008) was used to measure retrospective parenting styles in terms of five attitudes: acceptance/rejection, requirements, autonomy, inconsistencies and overprotecting. The results of these studies show that there is a relationship between parenting attitudes and levels of empathy and aggressive behaviours in children. The ability to take someone perspective and empathic concern by sons and daughters mainly depends on the attitudes of the same gender parent. For the level of daughters’ empathy, the predictions turned out to be mothers' attitudes, while the level of empathy of sons was explained by the fathers’ attitudes. Moreover, lack of positive attitudes of fathers and the intensification of negative, influences on the inability to cope with their own emotions by young people of both genders and increase their personal distress. Diagnosis of youthful aggression was considered in the context of positive and negative parental attitudes that can promote or inhibit the aggressiveness of their children. Positive and negative attitudes of both parents were important for the level of aggression of children depending on the type of aggressive action. The direct aggression of girls was influenced by the negative attitudes of both parents, and indirect aggression was explained mainly by the attitudes of fathers. In boys, for the level of physical and verbal aggression, the attitudes of mothers turned out to be important, while for indirect aggression like anger and hostility – mainly fathers' attitudes. Studies confirm that both mother and father play an important role in shaping the appropriate social skills of their child. There is a distinct relationship between mothers’ and fathers’ attitudes and empathic/aggressive behaviour of their children.Celem badań była analiza związku między postawami rodzicielskim a poziomem empatii i agresji dorastających dzieci. W badaniach wzięło udział 201 adolescentów w wieku 16–18 lat wychowywanych w pełnej rodzinie w dużym mieście. Do pomiaru empatii użyto kwestionariusza IRI (Davis 1983), poziom agresji diagnozowano na podstawie wyników kwestionariusza Bussa i Perry’ego (1992), a KPR -Roc (Plopa 2008) użyto do pomiaru retrospektywnych zachowań rodzicielskich pod kątem pięciu postaw: akceptacja/odrzucenie, nadmierne wymagania, autonomia, niekonsekwencja oraz nadmierna ochrona. Wyniki badań własnych potwierdzają istnienie związku między postawami rodzicielskimi a poziomem zachowań empatycznych i agresywnych u dzieci. Umiejętność przyjmowania cudzej perspektywy oraz współodczuwania przez synów i córki zależy w dużym stopniu od postaw rodzica tej samej płci. Dla poziomu empatii dziewcząt predyktorami okazały się postawy matek, zaś poziom empatii chłopców w największym stopniu wyjaśniają postawy ojców. Ponadto, brak pozytywnych postaw ojców i duże nasilenie negatywnych ma związek z nieumiejętnością radzenia sobie z własnymi emocjami przez młodzież obu płci i wzmaga ich personalny dystres. Również diagnoza poziomu agresji młodzieńczej była rozpatrywana w kontekście pozytywnych oraz negatywnych postaw rodzicielskich, które mogą sprzyjać bądź hamować agresję swoich dzieci. Zarówno pozytywne jak i negatywne postawy obojga rodziców miały istotne znaczenie dla nasilenia agresji dzieci w zależności od rodzaju aktu agresywnego. Agresję bezpośrednią dziewcząt najsilniej wyjaśniały negatywne postawy obojga rodziców, zaś agresję pośrednią głównie postawy ojców. U chłopców, dla poziomu agresji fizycznej i werbalnej istotne okazały się postawy matek, zaś dla agresji pośredniej jak gniew i wrogość – głownie postawy ojców. Wyniki badań potwierdzają, że zarówno matka, jak i ojciec odgrywają istotną rolę w kształtowaniu odpowiednich społeczno-emocjonalnych umiejętności swojego dziecka. Dowiodły również istnienia odmiennych wzorców relacji pomiędzy postawami matek i ojców a zachowaniem empatycznym i agresywnym ich dzieci

Recenzja

RECENZJAS. Kowalik (red.) (2010), Psychologia ucznia i nauczyciela. Podręcznik akademicki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PW