Posterior reversible encephalopathy syndrome (PRES) induced by intrathecal methotrexate administration in a patient with acute lymphoblastic leukaemia

A patient with B-cell precursor acute lymphoblastic leukaemia was diagnosed with posterior reversible encephalopathy syndrome (PRES) after an intrathecal administration of methotrexate during induction chemotherapy. PRES presented with headache, epilepsy, unconsciousness, blurred vision, hypertension, and vomiting. Also, characteristic lesions of the central nervous system were revealed by magnetic resonance imaging of the head, especially in the white matter of the posterior lobes

Zespół tylnej odwracalnej encefalopatii wyindukowany dokanałowym podaniem metotreksatu u pacjenta z ostrą białaczką limfoblastyczną

U pacjenta z ostrą białaczką limfoblastyczną o różnicowaniu B-common rozpoznano zespół tylnej odwracalnej encefalopatii (PRES, posterior reversible encephalopathy syndrome) po dokanałowym podaniu metotreksatu w trakcie chemioterapii indukcyjnej. Zespół PRES objawia się bólami głowy, padaczką, zaburzeniami świadomości, zaburzeniami widzenia, nadciśnieniem tętniczym oraz wymiotami. W badaniu rezonansu magnetycznego głowy widoczne są charakterystyczne zmiany w istocie białej mózgu, szczególnie w płatach tylnych

A child with a central nervous system relapse of a facial embryonal rhabdomyosarcoma

Rhabdomyosarcoma (RMS) is the most common type of soft tissue sarcoma in children. There are two main types of RMS: embryonal and alveolar (having a worse prognosis). The treatment for childhood RMS is based on surgery, chemotherapy and radiation. In spite of very intensive therapy, 1/3 of patients suffer a relapse. The case report presents a child with facial embryonal RMS with an atypical central nervous system relapse; this, despite a comprehensive diagnostic process, was diagnosed during the autopsy

Ocena skuteczności profilaktyki jodowej w ciąży — analiza przeprowadzona w jednym z referencyjnych ośrodków ginekologiczno-położniczych w Polsce

  Introduction: Iodine deficiency in pregnant women, even of a mild degree, may have adverse effects on both the mother and the foetus. Despite the obligatory model of functioning iodine prophylaxis in Poland, the iodine supply in women during pregnancy and physiological lactation is insufficient. Therefore, those groups should take additional iodine supplementation at a dose of 150–200 μg/day. The aim of this study was to examine the effectiveness of iodine prophylaxis in pregnant women in Poland. Material and methods: The assessment of iodine supply, urine iodine concentration (UIC) in the spot urine sample, as well as levels of TSH, fT4, thyroid antibodies, and thyroid volume, was performed at one time point in 115 women (7 in the 1st trimester, 61 in the 2nd trimester, and 47 in the 3rd trimester). Results: Only 45.2% of women were taking additional amounts of iodine at any time of pregnancy, and the median ioduria was 79.6 μg/L, which pointed to an insufficient supply of iodine. The percentage of women using iodine supplementation increased with the length of pregnancy, which indicates that the recommendations are implemented too late. In women who took iodine supplementation, ioduria was significantly higher than in those not applying iodine supplementation (median 129.4 μg/L vs. 73.0 μg/L; p < 0.001); however, this was still below recommended values. Conclusions: The effectiveness of iodine prophylaxis in pregnant women in Poland, evaluated on the basis of the analysis of randomly chosen sample, is not satisfactory in terms of compliance with the recommendations and, possibly, the quality of supplementation. (Endokrynol Pol 2015; 66 (5): 404–411)    Wstęp: Niedobór jodu u kobiet w ciąży, nawet łagodnego stopnia, może powodować niekorzystne następstwa zarówno u matki, jak i u płodu. Mimo obligatoryjnego modelu profilaktyki jodowej funkcjonującego w Polsce, podaż jodu u kobiet w okresie ciąży i fizjologicznej laktacji jest niewystarczająca. Dlatego osoby te powinny przyjmować dodatkową suplementację jodu w dawce 150–200 μg/dobę. Celem pracy była ocena skuteczności profilaktyki jodowej u kobiet w ciąży w Polsce na podstawie analizy podaży jodu oraz jodurii. Materiał i metody: Oceniono w jednym punkcie czasowym podaż jodu, stężenie jodu w przygodnej próbce moczu, stężenia TSH, fT4 i przeciwciał przeciwtarczycowych oraz ultrasonograficznie objętość tarczycy u 115 kobiet (7 w pierwszym trymestrze, 61 w drugim trymestrze oraz 47 w trzecim trymestrze). Wyniki: Tylko 45,2% kobiet przyjmowało dodatkowe ilości jodu, a mediana jodurii u wszystkich kobiet wyniosła 79,6 μg/l, co wskazuje na niedostateczną podaż jodu. Odsetek kobiet przyjmujących suplementację jodu wzrastał wraz z długością ciąży, co sugeruje, że rekomendacje są wdrażane zbyt późno. U kobiet przyjmujących suplementację jodu, joduria była istotnie wyższa niż u kobiet nieprzyjmujących dodatkowych ilości jodu (mediana 129,4 μg/l vs. 73,0 μg/l; p< 0,001), jednak wartości te wciąż były niższe niż rekomendowane. Wnioski: Skuteczność profilaktyki jodowej u kobiet w ciąży w Polsce, oceniona na podstawie analizy przekrojowej przypadkowo wybranych osób, nie jest zadowalająca pod względem przestrzegania zaleceń, i prawdopobnie, jakości prowadzonej suplementacji. (Endokrynol Pol 2015; 66 (5): 404–411)

Wznowa w obrębie ośrodkowego układu nerwowego u dziecka z rhabdomyosarcoma embryonale twarzoczaszki

Rhabdomyosarcoma (RMS) jest najczęstszym typem mięsaka występującego u dzieci. Rozróżniamy dwa jego główne podtypy: zarodkowy i pęcherzykowy, który wiąże się z gorszym rokowaniem. Leczeniem z wyboru jest radykalny zabieg chirurgiczny, chemioterapia i radioterapia. Pomimo stosowanego leczenia u 1/3 pacjentów dochodzi do wznowy choroby. Niniejsza praca przedstawia nietypowy obraz wznowy w obrębie ośrodkowego układu nerwowego (OUN) u dziewczynki z RMS embryonale twarzoczaszki, która pomimo przeprowadzenia szerokiej diagnostyki została rozpoznana dopiero w badaniu pośmiertnym

Combining Willow Compost and Peat as Media for Juvenile Tomato Transplant Production

In 2019–2020, a study was conducted to evaluate the suitability of willow composts as a substrate or substrate component in tomato transplant cultivation. In 2019, 4-year-old chopped willow biomass (mostly chips <2 cm long) was formed into four compost prisms: S0—willow compost without additives; SN—willow compost with the addition of nitrogen; SF—willow compost with the addition of wood-decaying mycelium; and SFN—willow compost with the addition of wood-decaying mycelium and nitrogen. Willow compost was rated as a homogeneous substrate (S0, SN, SF, and SFN) and as a substrate component with peat (P), mixed in willow:peat ratios such as 25:75, 50:50, and 75:25, in the variants S0:P, SN:P, SF:P, and SFN:P. For reference, deacidified peat was used as a homogeneous substrate. The study showed that willow compost could be used as a renewable plant material replacing peat. The best parameters (plant height, leaf span, number of leaves, and especially the highest weight) were found in tomato transplants grown in the SF:P and SFN:P substrates and at a 25:75 ratio. It was found that the addition of nitrogen to the compost, in order to obtain a wide C:N ratio, negatively affected the initial growth of tomato plants

Impact of COVID-19 on pediatric oncology

The worldwide coronavirus disease 19 (COVID-19) pandemic led to a critical situation in the healthcare system concerning patients suffering from cancer and chronic diseases. It had the effect of causing them anxiety and reluctance to seek immediate medical attention when required due to the fear of COVID-19’s potentially acute and life-threatening states. The main issues concerning pediatric patients in this regard are the reluctance to seek pediatric care leading to delayed referrals for severe conditions, including children’s neoplasms, that show a history of symptoms indicating cancer that has been present for weeks. The risk of prolonging diagnoses of pediatric neoplasms may be incomparably more threatening than the severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV-2) infection itself. The incidence of SARS-CoV-2 positivity in children with neoplasms is low, and the majority of them have a mild or moderate course of infection. A physical examination of a child with a history of symptoms indicating cancer is crucial to proper evaluation. It is essential to minimise the risk of detecting advanced childhood cancer to prevent children from experiencing neoplasms that are otherwise highly curable if diagnosed early, in addition to possible long-term complications and increased mortality