Pankreatik olmayan ağır sepsisli hastalarda belirleyici faktörler olarak yüksek C-reaktif protein ve amilaz değerleri

Amaç: Kritik hastalarda sepsis ilerleyen multi organ yetmezliği ile ilişkilidir. Ağır sepsiste ilave biyogöstergeler, yüksek riskli hastaların etkili tedavi seçiminde ve prognozun belirlenmesi mücadelesinde başarılı olmak için gereklidir. Bu araştırmada ağır sepsisli hastalarda sağkalım için belirleyici faktörler olarak serumda C-reaktif protein (CRP) ve amilaz değerlendirildi. Hastalar ve Yöntemler: Çalışmaya ağır sepsis kriterlerini sağlayan 95 hasta (42 erkek, 53 kadın) dahil edildi. APACHE II skorları, serum CRP ve amilaz düzeyleri hastaların yoğun bakım ünitesine kabul edildiğinde, iki gün sonra ve yoğun bakım ünitesinden taburcu edildiği gün veya kaybedildikleri gün alındı. Bulgular: Amilaz ve ortalama CRP düzeyleri ile APACHE II skorları yaşamını kaybeden hastalarda, sağ kalan hastalardan anlamlı derecede yüksekti. Sonuç: Serum amilaz ve CRP, ağır sepsisli hastalarda sağkalımı belirleyicidir. Yüksek amilaz ve CRP düzeyleri ağır sepsisli hastaların risk değerlendirmesinde ve gelecek çalışmalarda yüksek riskli hastaların sınıflandırılmasında değerli araçlar olarak görülebilir.Objectives: Sepsis in critical illness is associated with the progressive failure of multiple organs. Additional biomarkers in severe sepsis are needed to tackle the challenges of determining a prognosis and optimizing the selection of high-risk patients for therapy. This paper evaluates serum C-reactive protein (CRP) and amylase as prognostic factors for survival in patients with severe sepsis. Patients and Methods: Ninety-five patients (42 males, 53 females) meeting the criteria for severe sepsis were chosen for the study. APACHE II scores, serum levels of CRP and amylase were taken on admission to an intensive care unit, two days later, and on the day of discharge from the intensive care unit or on the day of death. Results: Amylase levels, median CRP levels, and APACHE II scores were significantly higher in the non-survivors than in the surviving patients. Conclusion: Serum amylase and CRP are predictors of survival in patients with severe sepsis. High amylase and CRP levels appear to be a valuable tool for individual risk assessment in severe sepsis patients and for stratification of high-risk patients in future intervention trials

Duodenal necrosis during nasogastric tube feeding: A case report

Akut solunum sıkıntısı sendromu tanısıyla yoğun bakım ünitesinde yatan 45 yaşlarndaki erkek hastada, nazogastrik tüp ile beslenme esnasında geli şen duodenal nekroz olgusu literatür eşliğinde sunuldu. Olaysız geçen birkaç günden sonra, abdominal distansiyon gelişti, laparotomi yapılıp, duodenal nekroz olduğu saptandı. Bağırsaklarda tı kanıklık veya mezenterik damar hasarı yoktu. Hastaya sedasyon sağlamak için verilen yüksek dozda fentanil, midazolam ve inotropik ajan olan dopamin infüzyonu, mukozal perfüzyonun hasarlanması ile gelişen nekrozda büyük katkı faktörü olarak suçlanabilir.A case of duodenal necrosis during nasogastric tube feeding in a 45-year-old male patient hospitalized in intensive care unit with a diagnosis of acute respiratory distress syndrome is reported with a review of literature. Abdominal distension developed after several days of uneventful nasogastric tube feeding. At laparotomy patchy necrosis of the duedonum was found without signs of bowel obstruction or impaired mesenteric perfusion. In this case, the large doses of fentanyl, midazolam and dopamine given for sedation, were suspected to be a major contributing factor to the development of the necrosis by impairing mucosal perfusion

Fat embolism associated with anesthesia induction with propofol-lidocaine combination: A case report

Yağ embolisi sendromu travmatik, cerrahi ve travma dışı olayları takiben tanımlanmıştır. Uzun kemik kırıkları bu sendromun en olası nedenidir. Yağ embolisine bağlı klinik tablo sıklıkla belirgin olmayabilir. Belirtiler değişiklik gösterdiğinden ve rutin laboratuvar ve radyografik tanı yöntemi olmadığından tanı konması zordur. Propofol, anestezi indüksiyonu ve idamesinde yaygın olarak kullanılmaktadır. Propofole lidokain eklenmesiyle, yağ damlacıkları birleşerek ayrı tabaka meydana getirebilmektedir. Propofol-lidokain karışımının yağ embolisi oluşturma riski, kombinasyonun hazırlanması ve verilmesi arasındaki süreye ve lidokain dozuna bağlıdır. Bu yazıda, trafik kazası sonrası alt ekstremite kırığı nedeniyle uygulanan genel anestezi indüksiyonunda yağ embolisi gelişen bir olgu sunuldu. Yağ embolisinin propofol-lidokain karışımına bağlı olduğu düşünüldü. Yağ embolisi tanısı, klinik değişiklikler, radyolojik ve laboratuvar bulgularının yanı sıra gelişen arteryel hipoksemiye neden olabilecek başka bozuklukların olmaması ile kondu.Fat embolism syndrome has been described following traumatic, surgical, and atraumatic conditions. Long-bone fractures are probably the most common cause of this syndrome. Fat embolic events are often clinically insignificant and difficult to recognize since clinical manifestations vary and there is no routine laboratory or radiographic means of diagnosis. Propofol is widely used for the induction and maintenance of anesthesia. Addition of lidocaine to propofol may result in a coalescence of oil droplets, forming a separate layer. The risk of propofol and lidocaine combination to cause fat embolism depends on the dose of lidocaine and the duration between its preparation and administration. We presented a patient who developed fat embolism following anesthesia induction during surgery for a lower extremity fracture due to a traffic accident. The occurrence of fat embolism was attributed to propofol-lidocaine use. The diagnosis of fat embolism was based on clinical manifestations, radiographic and laboratory findings, and elimination of other causes associated with arterial hypoxemia

The effect of the prebiotic solutions in treatment of severe sepsis

Randomize, ileriye dönük ve çift kör bu çalışmada, enteral yolla verilen oligofrüktoz ve inülin içeren prebiyotik preparatin, ağır sepsisli yoğun bakım olgularında, üst gastrointestinal kolonizasyon ve sistemik enflamasyon üzerine etkileri araştırıldı. Hastalar ve Yöntemler: Yoğun bakım ünitesinde toplam 50 hastaya randomize olarak prebiyotik (grup 1, n=25) [Prebiyotik preparasyonu prebiyotik lif inülinoligofrüktoz içermektedir (0.8 g/100 mL, A, D3, E vitaminleri)] veya plasebo (grup 2, n=25) verildi. Gastrointestinal bariyer fonksiyonu, birinci ve sekizinci günlerdeki nazogastrik aspirat kültürü ile değerlendirildi. Tüm septik komplikasyonlar, akut fizyoloji ve kronik sağlık II skoru (APACHE II), ventilasyon süreleri, gastrointestinal kültür sonuçları, biyokimyasal değerler, C-reaktif protein (CRP) ve mortalite oranları kaydedildi. Bulgular: Gruplar aras›nda yaş, cinsiyet, APACHE II skorları, CRP, ventilasyon süreleri bakımından farklı lık saptanmadı. Gastrointestinal kültür, septik komplikasyonlar veya mortalite açısından gruplar arasında anlamlı farklılık yoktu. Sonuç: Prebiyotik solüsyonunun, ağır sepsisli yoğun bakım hastalarında kullanılmasının, gastrik kolonizasyon, gastrointestinal permeabilite, sistemik enflamatuvar yanıt ve morbidite üzerine etkisi olmadığı saptandı.In this double blind, prospective and randomized study, the effects of the enteral administration of a prebiotic preparation containing oligofructose and inulin on upper gastrointestinal colonization and systemic inflammation in intensive care patients with severe sepsis were investigated. Patients and Methods: A total of 50 patients admitted to an intensive care unit were randomized to receive either prebiotic (group 1, n=25) or placebo preparations (group 2, n=25). The prebiotic preparation consisted of prebiotic fiber inulin-oligofructose (0.8 g/100 mL, A, D3, E vitamins). Gut barrier function was assessed by culture of nasogastric aspirate on the first and eighth days. All septic complications, acute physiology and chronic health evaluation II (APACHE II) scores, ventilation days, gastrointestinal culture results, biochemical parameters, C-reactive protein (CRP) and mortality ratios were recorded. Results: There were no differences between the groups in terms of age, sex, APACHE II scores, CRP, ventilation days. There were no significant differences between the groups in terms of gastrointestinal culture, septic complications or mortality. Conclusion: The administration of prebiotic solution in intensive care patients with severe sepsis had no effect on gastrointestinal permeability, gastric colonisation, the systemic inflammatory response and morbidity

Early neonatal outcomes of very-low-birth-weight infants in Turkey: A prospective multicenter study of the Turkish Neonatal Society

Beken, Serdar/0000-0002-8609-2684; BAS, AHMET YAGMUR/0000-0002-1329-2167; Bulbul, Ali/0000-0002-3510-3056; Karatekin, Guner/0000-0001-7112-0323WOS: 000534242500056PubMed: 31851725Objective To investigate the early neonatal outcomes of very-low-birth-weight (VLBW) infants discharged home from neonatal intensive care units (NICUs) in Turkey. Material and methods A prospective cohort study was performed between April 1, 2016 and April 30, 2017. the study included VLBW infants admitted to level III NICUs. Perinatal and neonatal data of all infants born with a birth weight of.1500 g were collected for infants who survived. Results Data from 69 NICUs were obtained. the mean birth weight and gestational age were 1137 +/- 245 g and 29 +/- 2.4 weeks, respectively. During the study period, 78% of VLBW infants survived to discharge and 48% of survived infants had no major neonatal morbidity. VLBW infants who survived were evaluated in terms of major morbidities: bronchopulmonary dysplasia was detected in 23.7% of infants, necrotizing enterocolitis in 9.1%, blood culture proven late-onset sepsis (LOS) in 21.1%, blood culture negative LOS in 21.3%, severe intraventricular hemorrhage in 5.4% and severe retinopathy of prematurity in 11.1%. Hemodynamically significant patent ductus arteriosus was diagnosed in 24.8% of infants. Antenatal steroids were administered to 42.9% of mothers. Conclusion the present investigation is the first multicenter study to include epidemiological information on VLBW infants in Turkey. Morbidity rate in VLBW infants is a serious concern and higher than those in developed countries. Implementation of oxygen therapy with appropriate monitoring, better antenatal and neonatal care and control of sepsis may reduce the prevalence of neonatal morbidities. Therefore, monitoring standards of neonatal care and implementing quality improvement projects across the country are essential for improving neonatal outcomes in Turkish NICUs.Turkish Neonatal Society [2-2016]; Turkish Neonatal SocietyThis study was supported by the Turkish Neonatal Society, http://www.neonatology.org.tr, number 2-2016, received by AYB. Turkish Neonatal Society funded the study's online registry system. the funder had no role in study design, data collection and analysis, decision to publish, or preparation of the manuscript