Report on Alternative Dispute Resolution within the Context of Better Access to Justice

A right of access to judicial protection meant essentially the aggrieved individual?s formal right to litigate or defend a claim. Access to justice is defined as to be able to easily access to justice by all segments of society and to provide them all kinds of means by state in order to seek right to judicial remedy by individuals and to inform effectively about the existence of these rights. Lack of efficiency in these facilities concerning access to justice may jeopardise public confidence to the judicial mechanism and therefore the state system

Hibernasyondaki Anadolu yer sincabı (spermophilus xanthoprymnus) gastrointestinal kanalında galektin-1 ve galektin-3'ün ekspresyon paternleri

Hibernation is a survival adaptation characterized by extended fasting when food is less or unavailable. Prolonged fast may affects various proteins expression including galectins binding β-galactosyl. There is no data on the expression of Galectin-1 and -3 (Gal-1 and -3) during hibernation. This study aimed to examine the expression of Gal-1 and -3 in hibernating Anatolian ground squirrel (Spermophilus xanthoprymnus) gastrointestinal tract. Intense Gal-1 immunostaining was observed in some cells of both gastric lamina propria and villous connective tissue of the small intestine. In colon and cecum, intense Gal-1 immunoreaction was observed in some connective tissue cells around the crypt epithelium, as well as in the smooth muscles of vessel walls, lamina muscularis and tunica muscularis of all the regions. Gastric foveolar epithelium showed moderate nuclear and intracytoplasmic Gal-3 immunostaining. Moreover, Gal-3 immunostaining was detected in villous epithelial cells of the duodenum and ileum. Intense Gal-3 labeling also was present in all the cryptal surface epithelial cells of the colon and cecum. In conclusion, both Gal-1and Gal-3 expression in gastrointestinal tract during hibernation was similar to that of non-hibernating species. In the gastrointestinal tract, Gal-1 did not display different expression pattern, whereas Gal-3 expression was more intense in large intestine epithelium.Hibernasyon, besinin az olduğu veya hiç olmadığı uzun süreli açlık ile karakterize olan durumlarda hayatta kalma adaptasyonudur. Uzun süreli açlık β-galaktozil bağlayan galektinler de dahil olmak üzere bir çok proteinin ekspresyonunu etkileyebilir. Galektinler, β-galaktozil bağlayan proteinlerdir. Hibernasyonda Galektin-1 ve -3 (Gal1 ve-3)’ün ekspresyonuna ilişkin herhangi bir veri bulunmamaktadır. Bu çalışmada hibernasyondaki Anadolu yer sincabı (Spermophilus xanthoprymnus) gastrointestinal kanalında Gal-1 ve 3’ün ekspresyonunun incelenmesi amaçlanmıştır. Hem gastrik lamina propria hem de ince bağırsağın villöz bağ dokusundaki bazı hücrelerde yoğun Gal-1 immün boyanması gözlendi. Gastrointestinal kanalın bütün bölümlerindeki damar duvarları, lamina muskularis ve tunika muskularisindeki düz kaslarda yoğun Gal-1 ekspresyonu gözlendi. Ayrıca kolon ve sekumda kript epiteli etrafındaki bazı bağ dokusu hücrelerinde de yoğun Gal-1 immünoreaksiyonu belirlendi. Gastrik foveoler epitel hücreleri orta derecede nükleer ve intrasitoplazmik Gal-3 immun reaksiyon gösterdi. Duodenum ve ileumun villöz epitel hücrelerinde Gal-3 immün boyaması tespit edildi. Ayrıca, kolon ve sekumdaki kriptlerin yüzey epitel hücrelerinde yoğun Gal-3 boyanması görüldü. Sonuç olarak hibernasyon sürecinde gastrointestinal kanaldaki hem Gal-1 hem de Gal-3 ekspresyonu hibernasyona yatmayan türlerle benzerdi. Gastrointestinal kanal bölümlerinde Gal-1 ekspresyonu açısından farklılık gözlenmezken, Gal-3 ekspresyonu diğer gastrointestinal bölümlere nazaran kalın bağısak epitelinde daha yoğundu

Çağdaş Ceza Adaleti Sistemlerinde Alternatif Çözüm Arayışları ve Arabuluculuk Uygulaması

İşlenmiş suçların failleri ile mağdurları arasındaki uyuşmazlıkların çözümünde arabuluculuğun kullanılması, yirmibirinci yüzyılın başına kadar hukukumuzda üzerinde yeterli ölçüde çalışılmamış bir konudur. Mağdur-fail arabuluculuğu, Amerika Birleşik Devletlerinde doğan alternatif uyuşmazlık çözümü akımının (Alternative Dispute Resolution, ADR) bir parçası olarak, hızla büyüyen bir alanı temsil etmektedir. Geleneksel arabuluculuk uygulamasından belirli yönleriyle ayrılan mağdur-fail arabuluculuğunun işleyişi, kendine has bazı özelliklere sahiptir. Mağdur-fail arabuluculuğu ve yeniden uzlaştırma programları ilk olarak, 1978 yılında Amerika Birleşik Devletlerinin orta bölgelerindeki eyaletlerde görülmüştür. 1998 yılına gelindiğinde Amerika Birleşik Devletleri çapında 315 adet, Avrupa çapında ise 700 den fazla bu çeşit program kurulmuştur. Örneğin, Texas eyaletinin Dallas, Houston ve Corpus Christi şehirlerinde bu tür programlar bulunmaktadır. Texas Ceza Usûl Kanununda mağdur-fail arabuluculuğu, belirli davalarda denetimli serbestliğin bir geçerlik şartı olarak açıkça düzenlenmektedir. The use of mediation in penal matters has emerged towards the end of the twentieth century. As part of the larger Alternative Dispute Resolution movement in North America, the practice of mediation has grown recently. There are a handful of mediation programs in panel matters provided for in legislation in many parts of North America and Europe. These schemes are often called in the United States as victim offender reconciliation programs and in Britain as reparation schemes. However, they are known more generally as victim- offender mediation programs in the literature. The victim-offender mediation program brings together in a face-to-face meeting a person who has been convicted of a crime and the person or persons who were victims of that crime. In these meetings the parties meets in the presence of a third party in order to mediate some form of restitution whether financial or by way of services to be performed for the victims or community, and to achieve a reconciliation satisfactory to the victim, the offender and the representatives of the legal system. The concept of victim-offender mediation is a product of three contemporary movements within the criminal justice system. First movement is victimology. According to some new views, crime victims are placed in a totally passive position by the criminal justice system and therefore recent studies have focused on an increased concern for victims and their role in the criminal law. Second movement is about a growing dissatisfaction with established ways of punishing and treating the offender. This movement is a part of the restorative justice. Restorative justice focuses on the injury to the victim and the community, rather than to the State and seeks to replace retribution with restoration. Third movement is awareness of new alternatives to standard methods of dispute settlement. The primary aim of victim-offender mediation programs is to provide a dispute resolution process which is perceived as fairly both the victim and the offender. The mediator facilitates mediation, by first allowing time to address informational and emotional needs, followed by a discussion of loses and the possibility of developing a mutually agreeable restitution obligation. The victim-offender mediation process can be summarized by four distinct phases: 1) Referral/Intake, 2) Preparation for Mediation, 3) Mediation, 4) Follow-up. New Turkish criminal justice system started to operate on June 1, 2005. One of the novelties brought about by the new criminal justice system is penal mediation in criminal procedure law. It is important to enhance applicability and efficiency of provisions concerning penal mediation. Within the scope of Judicial Reform Strategy, it has been set as target that all aspects of penal mediation in criminal procedure law will be reconsidered, problems will be determined and necessary measures will be taken to solve the problems

Avrupa Birliğinde Alternatif Uyuşmazlık Çözümü

Avrupa Birliğinde alternatif uyuşmazlık çözümüne (Alternative Dispute Resolution, ADR) ilgi giderek artmaktadır. Bu artışın üç temel nedeni vardır. Birinci neden, kişilerin günlük hayatlarında, genel olarak adalete erişimi kolaylaştırıcı bir yol olan ADR hakkında daha çok bilgi sahibi olmalarıdır. İkinci neden, ADR nin, Avrupa Birliği üyesi olan devletlerin yakın ilgisini çekmesi ve pek çok devletin ADR yi teşvik eden yasalar kabul etmesidir. Üçüncü neden, görevi ADR yöntemlerini yaygınlaştırmak, onların uygulanması için elverişli bir ortam oluşturmak ve ADR yi güvence altına almak için gerekli faaliyetleri yapmak olan Avrupa Birliği kurumlarının da tekrar tekrar belirttikleri gibi, ADR nin politik bir önceliğe sahip olmasıdır. Bu politik öncelik, sınır ötesi web temelli bir uyuşmazlık çözüm yolu olarak, yeni online uyuşmazlık çözümü (on-line dispute resolution, ODR) hizmetlerinin teşvik edildiği bilgi toplumunun çalışmaları kapsamında özellikle vurgulanmaktadır. ADR nin bu özel yapısı, Avrupa Komisyonunun (European Commission) ADR ile ilgili olarak, Medenî Hukuk ve Ticaret Hukukunda Alternatif Uyuşmazlık Çözümü Hakkında Yeşil Kitap adlı çalışmayı yapmasının politik gerekçesini oluşturmuştur. Avrupa Birliği Konseyi (European Council, Council of the European Union), Avrupa Komisyonundan, ADR nin mevcut durumunu inceleyen ve bu konuda alınan tedbirler hakkında kapsamlı görüş ve tavsiyeler içeren Yeşil Kitabı hazırlamasını istemiştir. Yeşil Kitap, ADR nin sunduğu kolaylıkları topluma tanıtmak ve ADR konusunda üye devletler ile Avrupa Birliği tarafından yapılan çalışmaları göstermek için bir fırsat oluşturmuştur

Avrupa Konseyi Arabuluculuk Yönergesi Önerisi

Medenî yargı bazı ülkelerde uzun sürdür krizdedir. Artan giderler ve aşırı kalabalık mahkemeler yüzünden adalet herkes için erişilebilir değildir. Bu adlî tıkanıklık, adalete eşit erişimin reddedilmesine yol açmıştır. Adalete daha iyi erişimin sağlanması, Üye Devletler arasında medenî yargı alanında işbirliğini artırmak amacıyla oluşturulan Avrupa Birliği genelindeki plânların yapı taşlarındandır. Bu ilkenin, yargı sistemine erişim kadar, uygun uyuşmazlık çözüm yollarına erişimin teşvik edilmesini de kapsadığı kabul edilir. Avrupa Birliği genelinde alternatif uyuşmazlık çözüm yollarına (ADR) başvurulabilir olması, adalete erişimin genel olarak iyileştirilmesi ve sınır ötesi davaların bünyesinde bulunan sorunların çözülmesinde büyük öneme sahiptir. Aslında hukuk sisteminde ADR nin kullanılması hukukçular için yeni değildir. Bugün kullanılan ADR yöntemlerinin bir çoğu, çeşitli hukuk sistemlerinde yüzyıllardır mevcut bulunmaktadır. En çok bilenen ADR yolları, müzakere, arabuluculuk ve tahkimdir. Bununla beraber ADR yöntemleri, 1970 li yıllara kadar yaygınlaşmamıştır. ADR bu yıllarda, Anglo-Sakson ülkelerinde başarıyla yayılmıştır. Mahkemelerdeki tıkanıklığın, aşırı masraflar ve gecikmenin ortadan kaldırılması, adalete erişimin kolaylaştırılması ve daha etkili bir uyuşmazlık çözümü oluşturmak amacıyla ADR?nin kullanılması hızla gelişmiştir. Avrupa Birliği de ADR?ye ilişkin mevzuatın oluşturulmasında çok aktiftir. Üye Devletlerin bazıları, bir süredir hukuk yargılama usûlü kurallarında değişiklikler yapmayı düşünmektedirler. Buna karşılık Üye Devletler, ADR yolları hakkında ayrıntılı çerçeve düzenlemelere sahip değillerdir. Bu kapsamda 2002 yılında, Avrupa Komisyonunca, medenî hukuk ve ticaret hukukunda ADR ye ilişkin bir Yeşil Kitap sunulmuş ve 2004 yılında, gönüllü nitelikte olan, Arabulucular için Avrupa Etik Kuralları uygulamaya koyulmuştur. Ardından Komisyon, medenî ve ticarî konularda arabuluculuğun belirli yönlerine ilişkin bir Avrupa Parlamentosu ve Konseyi Yönergesi için öneri hazırlamıştır. AB Arabuluculuk Yönergesi Taslağının amacı, arabuluculuğa başvurulmasını teşvik etmek suretiyle ADR yollarını geliştirmek ve Üye Devletlerde, zamanaşımı sürelerinin durması, gizlilik ve uzlaşma anlaşmalarının icra edilmesi gibi konulardaki usûl kurallarına ilişkin asgari müşterek ilkeleri oluşturmaktır. AB Arabuluculuk Yönergesi Taslağı, hem iç hem de sınır ötesi arabuluculukları kapsamakta ve AB genelinde herkes için geçerli olan ilkeleri belirlemektedir. Aile arabuluculuğu da Yönerge Taslağının kapsamına girmektedir. Arabuluculuk Yönergesi Taslağının, 2007 yılında Avrupa Parlamentosu tarafından kabul edilmesi beklenmektedir. Civil justice has been in crisis in some countries for a long time. Justice is not accessible to everyone because of rising costs and overcrowded courts. This judicial congestion led to claims that equal access to justice had been denied. Ensuring better access to justice is one of the cornerstones of initiatives, at the European Union level, which aim to increase co-operation between Member States in the field of Civil Justice. This principle is deemed to include the promotion of access to adequate dispute resolution measures as well as access to the judicial system. The availability of alternative dispute resolution (ADR) processes at European level has got a paramount importance to improve general access to justice and resolve the problems inherent in cross-border litigation. Indeed the use of ADR in the legal system is not new for lawyers. Many of the ADR methods in current use have existed for hundred years in various legal systems. Most common forms of ADR are negotiation, mediation, and arbitration. ADR methods, however, did not become widespread until 1970?s. ADR has spread successfully throughout the Anglo-Saxon countries in these years. The use of ADR has developed rapidly in order to relieve court congestion and undue costs and delay, to facilitate access to justice, and to provide more effective dispute resolution. Also the European Union has been very active in adopting legislative measures on ADR. Some of the Member States have been considering changes in their rules of civil procedure for quite a while. However the Member States do not have detailed framework regulations on ADR processes. In this context a Green Paper on ADR in civil and commercial law presented by the European Commission in 2002 and a voluntary European Code of Conduct for Mediators was launched in 2004. Then the Commission prepared the proposal for a directive of the European Parliament and of the council on certain aspects of mediation in civil and commercial matters. The objective of the draft EU Mediation Directive is to promote ADR processes by encouraging the use of mediation and to establish minimum common principles on procedural rules such as suspension of limitation periods, confidentiality, and enforcement of settlement agreements, in each Member States. The draft EU Mediation Directive covers both domestic and ?cross-border? mediations and set EU-level standards across the board. Family mediation is also within the scope of the draft Directive. It has been waiting that the draft Mediation Directive will be adopted by the European Parliament in 2007

Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesinin Aile Arabuluculuğu Konulu Tavsiye Kararı

Avrupa Konseyi bünyesinde aile arabuluculuğu üzerinde yapılan çalışmalar, son on yıldır yoğun bir şekilde devam etmektedir. İspanya da (Cadiz) 20-22 Nisan 1995 tarihlerinde gerçekleştirilen Gelecekte Aile Hukuku konulu Üçüncü Avrupa Konferansında Avrupa Konseyine, bu konferansın sonuçları ışığında, aile uyuşmazlıklarını çözmek için aile arabuluculuğu (family mediation) ve diğer usuller üzerinde araştırma yaparak, aile uyuşmazlıklarının çözümünde kullanılan arabuluculuk (uzlaştırma) ve diğer usullerle ilgili ilkeleri içeren milletlerarası bir belge hazırlaması tavsiye edilmiştir

Avrupa Birliği ve Türk Hukukunda İlâmlı İcranın Etkinliği

Bir icra takibinin amacı, alacaklıların alacak talebinin etkin bir şekilde yerine getirilmesidir. Günümüzde icra ve iflâs sisteminin etkin işlememesi, ekonomik ve ticarî hayatı olumsuz etkilemekte ve adalet hizmetlerine olan güveni sarsmaktadır. Ekonomik hayatta hukukî güvenliğin sağlanması ve toplum barışının korunması, cebrî icra sisteminin hızlı, etkili ve adil şekilde işlemesine bağlıdır. Nitekim İnsan Hakları Avrupa Mahkemesi, adil yargı-lanma hakkına ilişkin kararlarında, icra ve iflâs takiplerini makul süre kavramı içerisinde değerlendirmektedir. Hukuk devleti ilkesi sebebiyle, hem Avrupa hem Türkiyede ilâmların icrasına özel bir önem verilmelidir. Türk İcra ve İflâs Kanunu?nun 24 vd. maddeleri ile Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesince, mahkeme kararlarının icrası hakkında kabul edilen Rec (2003)17 sayılı Tavsiye Kararında yapılan tanıma göre cebrî icra, yargı kararlarının ve diğer adlî veya gayriadlî icra edilebilir kararların, borçluyu, hükmedilen şeyi yapmaya, bunu yapmaktan kaçınmaya veya ödemeye zorlayan hukuk kuralına uygun olarak yerine geti-rilmesi demektir. Günümüzde cebrî icra sisteminin etkinliğini engelleyen bazı temel sorunlar bulunmaktadır. Başlıca sorunlar, iş yükü ve takip sayısındaki sürekli artış ile personelin nitelik ve nicelik yönünden yetersiz olmasıdır. Mevcut sorunların başında, icra takiplerinde borçlunun malvarlığı hakkındaki bilgilere erişimin yetersiz olması gelmektedir. Keza icra daireleri, güç koşullar altında çalışmakta (örneğin mekan darlığı) ve icra dairelerinin vatandaşlar ile avukatlar gözünde olumsuz bir imajı bulunmaktadır. İcra dairelerini ülke çapında temsil edecek bir meslek örgütünün bulunmadığına da işaret etmek önem taşır. İcra daireleri birbirlerinden ayrı ve bağımsız olmakla birlikte, tüm icra dairesi personeli Adalet Bakanlığı bünyesinde çalışan devlet me-murlarıdır. Her gün artan iş yükü karşısında bu sistem, açıkça kapasitesini aşmıştır. Hukuk devleti, ilâmların etkin icrasını gerektirir ve bu amaca ulaşılabilmesi için borçlunun malvarlığının şeffaflığı büyük önem taşır. Hem ilâmlı hem de ilâmsız icrada, rehinle temin edilen ve edilmeyen para alacaklarının tahsili makul sürede ve giderle olmalıdır. Bununla birlikte etkin bir icra taki-binde borçlunun temel hakları kanunla korunmalıdır. Cebrî icra sürecinde alacaklı ile borçlunun hakları arasında bir çatışma bulunur. İyi işleyen bir icra takibi, borçlu ve alacaklının çatışan bu menfaatlerini uzlaştırmalıdır. Dolayısıyla etkin bir icra takibi, bir yandan borçlunun malvarlığının şeffaflığını sağlarken, diğer yandan borçlunun gizlilik hakkına zarar vermeden alacaklı-nın bu malvarlığı hakkında bilgi alma hakkını temin etmelidir. Bir icra takibinin başlamasından sonra alacaklı, borçlunun yerleşim yeri-ni ve malvarlığına ilişkin bilgileri bulmalıdır. Zira icra hukukunun temel bir kuralı olarak, icra takibinde yetkili icra organı, borçlunun yerleşim yerindeki icra organıdır. Ayrıca borçlunun haczi kabil mallarını bulabilmek ve alacağı tahsil edebilmek için de, malvarlığının şeffaflığı bir ön koşuldur. Bu kap-samda, Anayasa ilkeleri olarak bilgiye erişim ve ölçülülük ilkeleri, icra takiplerinde benimsenmek zorundadır. Hâlihazırdaki cebrî icra sistemimizde alacaklılar, borçlunun malvarlığı veya geliri hakkındaki bilgileri bulmakta çeşitli zorluklarla karşılaşmaktadır. Malvarlığı bilgilerine erişim farklı yol-larla sağlanabilir. Alacaklılar, siciller ve diğer bilgi kaynakları gibi sistemleri araştırarak bilgiye erişebilir veya borçlunun mal beyanını kullanabilir. Örne-ğin, Türk İcra ve İflâs Kanununun 74 ve 75. maddelerine göre borçlu, yazılı veya sözlü olarak icra dairesine mal beyanında bulunak zorundadır. Mal beyanı, hacizden önce alacaklının talebini karşılamaya yetecek miktarda mal veya gelir içermelidir. Borçlunun mal beyanında her türlü kazanç ve geliri, taşınır ve taşınmaz malları, banka hesapları, menkul kıymetleri belirtilmelidir. Borçlu tüm mallarını veya gelirini beyan etmezse, icra mahkemesi tarafından üç aya kadar hapis cezasıyla cezalandırılabilir (İİK m. 76). Borçlu gerçeğe aykırı mal beyanında bulunursa, bir yıla kadar hapis cezasıyla ceza-landırılabilir (İİK m. 338). Alacaklı ve borçlunun çatışan menfaatlerini ve ilişkilerini dengelemek maksadıyla, borçlular hakkında bir kamu sicili tutul-malıdır. Bu sicil, borcunu ödememe alışkanlığına sahip ve acze düşmüş borçluları ihtiva etmelidir. Alacaklı, bu sicile erişebilmeli ve cebrî icra ama-cıyla gereken bilgiyi elde edebilmelidir. Borçlunun veya mallarının bulunduğu yerin araştırılması, Avrupa Birli-ğinde sınır aşırı alacak tahsilinin güncel sorunlarındadır. Zira alacaklı ve icra organları borçlunun yerleşim yeri veya malvarlığı hakkında bilgi sahibi ol-madıkları takdirde, alacaklılar sınır aşırı alacak tahsiline ilişkin ilâmları icra edememektedirler. Alacak taleplerinin icrasının düzeltilmesi için, icra organları Avrupa Birliği alanında borçlunun yerleşim yeri ve malvarlığı hakkında doğru bilgi bulabilmelidir. The main goal of an enforcement proceeding is efficient recovery of the creditors? monetary claim. Nowadays, ineffective functioning of enforce-ment and bankruptcy system adversely affects economic life and undermines the confidence in judicial service. Attainment of legal security in economic life and protection of social peace depend on running of enforcement system in a fast, efficient and fair manner. Likewise, the European Court of Human Rights interprets enforcement and bankruptcy proceedings within the con-cept of ?reasonable time limit? in its judgments on the right to a fair trial. Because of the rule of law principle, a special attention must be brought to enforcement of judgments both in Europe and Turkey. According to the definition of enforcement given by articles 24 et seq. of the Turkish Code of Enforcement and Bankruptcy and Recommendation Rec(2003) 17 adopted by the Committee of Ministers of the Council of Europe on enforcement of court decisions, enforcement means ?the putting into effect of judicial deci-sions, and also other judicial or non-judicial enforceable titles in compliance with the law which compels the defendant to do, to refrain from doing or to pay what has been adjudged. There are several current major obstacles to the efficiency of the en-forcement system. Major obstacles are about a constant increase of enforce-ment proceedings and workload, of a chronic lack of staff and of insufficient qualification. On top of this, access to information about debtors assets in enforcement proceedings is not sufficient. Enforcement agents also face difficult working conditions (e.g. lack of space) and a general a poor image from citizens or lawyers. It is also important to point out the lack of repre-sentation of the profession at national level. The enforcement agents are autonomous and independent from each other, even if all employees are civil servants of the Ministry of Justice. Obviously, this system, which must face an ever unceasing workload, has met its limits. Rule of law requires effective enforcement of judgments and thus the transparency of debtors assets are very important to reach this aim. Both enforcement of judgment and enforcement without judgment must recover the secured or unsecured money debts within a reasonable time and cost. In an efficient enforcement proceeding, however, debtors fundamental rights must be protected by law. There is a clash between the debtors and credi-tors rights in enforcement process. A well functioning enforcement pro-ceeding must reconcile the opposing interests of the debtor and creditor. So an efficient enforcement proceeding must provide greater transparency of debtors assets on the one hand and promote the rights of creditors to obtain details on them on the other, without damaging the debtors rights of pri-vacy. After starting an enforcement proceeding, a creditor must find debtor?s address and information about his or her assets. Because, as a basic rule of enforcement law, the competent enforcement organ in an enforcement pro-ceeding is the enforcement organ in the place where the debtor is domiciled. Also, in order to be find attachable assets of a debtor and to recover debt, patrimonial transparency is a prerequisite. In this context access to informa-tion and the principle of proportionality as constitutional principles have to be provided in the enforcement proceedings. Creditors still face some obsta-cles in finding information about the debtors assets or income in current enforcement systems. Access to patrimonial information can be provided by different ways. Creditors can access to information by searching systems like registers and other sources of information or they can use debtor?s assets declaration. For example, according to articles 74 and 75 of the Turkish Code of Enforcement and Bankruptcy (CEB), the debtor is obliged to dis-close his or her assets orally or writtenly before the enforcement organ. It must contain sufficient property or income for the recovery of the creditor?s claim before seizure. All types of winnings and income, movable and im-movable property, bank accounts, stock and shares of the debtor must be revealed in the debtors declaration. If the debtor does not declare all his property and income, he can be punished by imprisonment of up to three months by the enforcement court (CEB a. 76). If the debtor discloses incor-rect information he can be punished by imprisonment of up to one year (CEB a. 338). To balance the relations and the opposite interests of debtors and creditors, there must be a public register on debtors. This register should be relates to unwilling debtors and the insolvent ones. A creditor should able to access to this register and obtain the necessary information for enforce-ment purposes. Inquiring the debtors whereabouts or his assets is one of the current problems of cross-border debt recovery within the European Union. Because when the creditor and the enforcement organs have no information about the debtors location or his assets, the creditors can not enforce judgments on cross-border debt recovery. To improve the enforcement of monetary claims, the enforcement organs must be find accurate information on the debtors location and assets in the territory of the European Union

Noter Senetlerinde Sahtelik

Noterler adâlet hizmetlerine yardımcı olan kamu görevlileridir. Noterlik bir kamu hizmetidir. Noterler, hukukî güvenliği sağlamak ve anlaşmazlıkları önlemek için işlemleri belgelendirir ve kanunlarla verilen başka görevleri yaparlar (Noterlik Kanunu m. 1). Diğer kıta Avrupası hukuku ülkelerinde olduğu gibi Türk yargı sistemin-de de noterler, mahkemelere yardımcı organlar arasında önemli bir yer işgal ederler. Noterler, hukukî işlemleri onaylama ve belgelemeye yetkili olup, bir çeşit kamu görevlisi olarak hizmet ederler. Noterlerin belgelendirdikleri hukukî işlemler resmî sayılır ve medenî usûl hukukunda kesin delil olarak ka-bul edilir. Noterler, ilgililerin istemi üzerine, hukukî işlemleri belgelendirirler. Bel-gelendirme, Noterlik Kanunu?nun ilgili hükümlerine göre yapılır. Noter, iş yaptıracak kimselerin kimlik, adres ve yeteneğini ve gerçek istediklerini tamamen öğrenmekle yükümlüdür (Noterlik Kanunu m. 27). Noterlik Kanununa göre belgelendirilen işlemler resmî sayılır. Noterler tarafından düzenlenmiş hukukî işlemler, sahteliği sabit oluncaya kadar ge-çerlidir. Noterler tarafından yapılan imza onaylaması, onaylanan imzanın ilgiliye ait oluşunu belgelendirme niteliğinde bulunup, hukukî işlemlerin için-dekileri kapsamaz. Bu işlemlerde imza ve tarih, sahteliği sabit oluncaya ka-dar geçerlidir. Diğer noterlik işlemleri, aksi sabit oluncaya kadar geçerlidir (Noterlik Kanunu m. 82). Noterler, noterlik bürosunda hukukî işlemlerin imzalarını onaylar ve ta-rafların beyanlarını düzenleme şeklinde senetle belgelendirirler. Beyanların onaylanması veya sözleşmelerin içeriğinin belgelenmesinde noterler, tarafla-rın isimlerini ve beyanlarını tutanağa geçirirler. Hukukî işlemlerin noter tara-fından düzenlenmesi bir tutanak şeklinde yapılır. Tutanak, ilgilinin gerçek isteği hakkındaki beyanı yazıldıktan sonra okuması için kendisine verilir. İlgili tutanağı okur, içindekiler isteğine uygun ise, bu husus da yazıldıktan sonra altını imzalar (Noterlik Kanunu m. 86). Hukukî işlemlerin altındaki imzanın onaylanması, imzayı atan şahsa ait olduğunun bir şerhle belgelendirilmesi şeklinde yapılır (Noterlik Kanunu m. 90). Noter senetlerinin kesin delil kuvveti, sahteliklerinin ispatlanması yoluy-la kaldırılabilir. Noter senetlerinin sahtelik iddiasıyla kuvvetten düşürülebi-lecek bölümleri, noterin kendi gözlemleriyle tespit ettiği ve tutanağa yazdığı kısımlardır. Eski tarihle evrak düzenleyen, yevmiye defterinde numara ayıran, harç, damga, kontrato veya sair vergiler ödemelerine esas olarak düzenlediği be-yannamelerde yahut bunlara eklenen makbuzlarda tahrifat yapan noter gö-revlileri ile kâtipleri ve kâtip adayları, Türk Ceza Kanunu?nun belgede sah-tecilik suçuna ilişkin hükümlerine göre cezalandırılır (Noterlik Kanunu m. 158; Türk Ceza Kanunu m. 204). Sahtelik fiilleri noterlerin haksız fiil işlemesi demektir ve hukukî sorum-luluklarını doğurur. Buna ek olarak sahtecilik fiilleri, Kamu Güvenine Karşı Suçlardan sayılır ve ceza sorumluluğuna yol açar. Noterlerin hukukî sorumlulukları, Noterlik Kanunu?nun 162. maddesin-de düzenlenmiştir. Bu maddeye göre stajyer, kâtip ve kâtip adayları tarafın-dan yapılmış olsa bile noterler, bir işin yapılmamasından veya hatalı yahut eksik yapılmasından dolayı zarar görmüş olanlara karşı sorumludurlar. No-ter, bu hüküm gereğince ödediği miktar için, işin yapılmaması, hatalı yahut eksik yapılmasına sebep olan stajyer veya noterlik personeline rücu edebilir. Sahtelik iddiası ön sorun veya bağımsız bir dava olarak ileri sürülebilir ve her türlü delille ispatlanabilir. Noter senedinin sahte olduğuna hükmedilmesi hâlinde, senet iptal edilir ve delil olarak kullanılamaz. İcra mahkemesi önünde, âdi senetlere karşı sahtelik iddiasında bulunula-bilir fakat icra mahkemesinin kararı kesin hüküm oluşturmaz. Sahtecilik fiilleri nedeniyle ceza mahkemesinde kamu davası açılabilir. Aynı zamanda hukuk mahkemesinde sahtelik davasının derdest olması du-rumunda, tahkikatın geri olduğu mahkeme, diğer mahkemenin incelemesini beklemeli ve verilecek hükme göre kararını oluşturmalıdır. Notaries are public officers who help to justice services. Notary Public is a public service. Notaries certificate transactions for assuring legal security and preventing conflicts and execute other duties given by laws (Code of Notary a. 1). As in other civil law countries, notaries are important legal professions in Turkish judicial system. They are authorized to authenticate and certify legal instruments and serve as a kind of public record officer. Legal transac-tions which are certificated by notaries are considered authentic instrument and in civil procedure law, they are accepted as absolute evidence. Notaries certify legal procedures upon the request of concerned parties. Certification is done according to the related provisions of the Code of No-tary. Notary publics are obliged to find out identity, address, skill and true intentions of the related parties (Code of Notary a. 27). Certificated transactions shall be authentic (official) in accordance with the provisions of Code of Notary. Legal transactions executed by the nota-ries are valid until proven fraudulent. Signature authentication executed by the notaries is to certificate the authenticated signature belongs to the con-cerned person by means of the authentication of the signature and this opera-tion shall not include the contents of the legal operations. The signature and the date are valid until proven fraudulent in those kinds of operations. Other notary transactions are valid until proven fraudulent (Code of Notary a. 82). Notaries certificate signatures to documents and attests declarations or agreements in the office of notary. Notary publics execute the legal proce-dures by a minutes signed by other persons. After writing down the declara-tion regarding the true intention of the person concerned the minutes is given to the person mentioned before. The person concerned reads the minutes and if the contents are in accordance with his/her intentions he signs it after this matter is written (Code of Notary a. 86). Under legal procedures notarization of the signature is carried out by a certificate of authenticity showing the signature belongs to the signing party (Code of Notary a. 90). The decisive evidence power of notarial deeds can be removed by their falsehood. The parts of notarial deeds which can be decided as unbinding with the falsehood allegation are the parts which are proved by the notaries by their own observations and the parts which are written in minutes by the notaries themselves. The notaries, notary clerks and clerk candidates who arrange documents with an old date, reserve numbers in the daybook, commit fraudulent acts in the declarations which constitute the basis of the tax, stamp tax, contract or various fees or in the quittances which are attached to those declarations punished in accordance with the provisions of the Turkish Penal Code on official transactions fraudulent guilt (Code of Notary a. 86, Turkish Penal Code a. 204). Falsehood acts means the committed tortious acts of notaries which causes their legal responsibilities. In addition to falsehood acts are consid-ered as crimes violating public confidence and it causes criminal responsi-bilities. Legal responsibilities of the notaries were provided by the article 162 of Code of Notary. According to this provision, notaries are responsible against those who suffered damage for undone, erroneous or deficient works; even if they are executed by the interns, clerks and clerk candidates. For the amount he paid in accordance with this provision, the notary public can take recourse against the intern or notary personal that caused the undone, erroneous or deficient work. The demands about falsehood can be put forward as plea or independent suit and it can be proved by means of all sorts of evidence. If it is proved that the notarial deed is false, the deed is nullified and it can?t be used as evidence. Falsehood allegation against the private documents can be claimed be-fore the court of enforcement, but the judgment of the court of enforcement can not be accepted as a res judicata (decisive sentence). Public prosecution can be sued in case of to falsehood acts at the crimi-nal court. At the same time, if the falsehood suit is pending at the court, the court which is at the beginning of investigation procedure has to wait for the other courts examination and it must settle its judgment according to the sentence