Reconstruction of Software Component Architectures and Behaviour Models using Static and Dynamic Analysis

Model-based performance prediction systematically deals with the evaluation of software performance to avoid for example bottlenecks, estimate execution environment sizing, or identify scalability limitations for new usage scenarios. Such performance predictions require up-to-date software performance models. This book describes a new integrated reverse engineering approach for the reconstruction of parameterised software performance models (software component architecture and behaviour)

Eye quietness and quiet eye in expert and novice golf performance: an electrooculographic analysis

Quiet eye (QE) is the final ocular fixation on the target of an action (e.g., the ball in golf putting). Camerabased eye-tracking studies have consistently found longer QE durations in experts than novices; however, mechanisms underlying QE are not known. To offer a new perspective we examined the feasibility of measuring the QE using electrooculography (EOG) and developed an index to assess ocular activity across time: eye quietness (EQ). Ten expert and ten novice golfers putted 60 balls to a 2.4 m distant hole. Horizontal EOG (2ms resolution) was recorded from two electrodes placed on the outer sides of the eyes. QE duration was measured using a EOG voltage threshold and comprised the sum of the pre-movement and post-movement initiation components. EQ was computed as the standard deviation of the EOG in 0.5 s bins from –4 to +2 s, relative to backswing initiation: lower values indicate less movement of the eyes, hence greater quietness. Finally, we measured club-ball address and swing durations. T-tests showed that total QE did not differ between groups (p = .31); however, experts had marginally shorter pre-movement QE (p = .08) and longer post-movement QE (p < .001) than novices. A group × time ANOVA revealed that experts had less EQ before backswing initiation and greater EQ after backswing initiation (p = .002). QE durations were inversely correlated with EQ from –1.5 to 1 s (rs = –.48 - –.90, ps = .03 - .001). Experts had longer swing durations than novices (p = .01) and, importantly, swing durations correlated positively with post-movement QE (r = .52, p = .02) and negatively with EQ from 0.5 to 1s (r = –.63, p = .003). This study demonstrates the feasibility of measuring ocular activity using EOG and validates EQ as an index of ocular activity. Its findings challenge the dominant perspective on QE and provide new evidence that expert-novice differences in ocular activity may reflect differences in the kinematics of how experts and novices execute skills

Van geografische strekenkaart tot landschapsdatabank. Gebruik van GIS, informatietheorie en landschapsmetrieken voor het karakteriseren van landschappen, toegepast op België

De toenemende aandacht voor het landschap en de noodzaak voor actuele landschappelijke indelingen, worden momenteel sterk aangemoedigd door de Europese Landschaps-conventie (ELC) (Florence, 2000). De definitie van ‘landschap’ die in de ELC opgenomen is, is een algemeen aanvaarde (formele) definitie, waarbij het karakter van het landschap centraal staat. De kenmerken die dit landschapskarakter bepalen, worden gebruikt bij regionale geografische streekindelingen. Het opstellen van een landschapstypologie is een oud gegeven en gaat terug tot de kern van de regionale geografie, waar de studie van de streken en hun kenmerken centraal staat. Het typeren van landschappen is ook opgenomen als specifieke maatregel in de ELC, die voorop stelt dat een identificatie en beschrijving dient te gebeuren van de actuele landschappen die in ieder land voorkomen en waarbij ook aandacht moet gaan naar de landschappelijke veranderingen. Voor België moet echter vastgesteld worden dat er geen indeling en beschrijving van deze actuele landschappen bestaat, waardoor een integratie op Europees niveau onmogelijk is. Het ontbreken van een Belgische landschappelijke indeling wordt mede veroorzaakt door de opeenvolgende staatshervormingen, waarbij verschillende beleidsdomeinen inzake landschap onder gewestelijke en regionale bevoegdheden kwamen. Verder zijn gebiedsdekkend data voor België schaars en zeer versnipperd en regionaal geïnventariseerde gegevens zijn zelden op dezelfde manier opgebouwd waardoor een gecombineerd gebruik niet evident is. In dit proefschrift wordt een nieuwe landschapstypologie voor België uitgewerkt, steunend op de principes van de hiërarchische en parametrische landschapsclassificatie en uitgewerkt op twee schaalniveaus. Hiervoor wordt in eerste instantie teruggegrepen naar de oude en recente concepten van landschap, karakter en landschapskarakter, waarna het theoretische kader van het karakteriseren van landschappen wordt toegelicht. Steunend op deze concepten en op nieuwe technieken zoals GIS, informatietheorie, ruimtelijke analyse en landschapsmetrieken, wordt een methodologisch model voor de karakterisatie van de actuele landschappen voorgesteld. Dit model bestaat uit twee hiërarchische schaalniveau. Op het eerste schaalniveau worden de ruimtelijke eenheden bepaald door een roosterkaart met regelmatige vierkante cellen van 1km². Op basis van datasets die beschikbaar zijn voor heel België (CORINE Land Cover, digitaal terreinmodel, bodemkaart en Landsat 5 TM) worden 18 variabelen afgeleid, die de landschappelijke kenmerken van de cellen beschrijven. Door middel van een k-means clustering en de informatietheorie worden op basis van deze variabelen 48 landschapstypes gedefinieerd en toegekend aan elke cel. Op het tweede schaalniveau worden landschappelijke eenheden afgebakend op basis van het patroon gevormd door de landschapstypes van het eerste schaalniveau. De voorkomende types en de kenmerken van hun ruimtelijk patroon worden gebruikt om de ruimtelijke eenheden te typeren door middel van landschapsmetrieken en een hiërarchische clusteranalyse. De evaluatie op basis van de kwantitatieve eigenschappen van de nieuwe karakterisatie ten opzichte van bestaande landschappelijke indeling gebeurt op basis van de informatietheorie. Zowel de km²-cellen op het eerste, als de landschappelijke eenheden op het tweede schaalniveau vormen de GIS-ingang van een open, relationele landschapsdatabank. Deze databank biedt de mogelijkheid om gegevens op een interactieve manier te bevragen, om nieuwe relevante gegevens toe te voegen, om het dynamische aspect van het landschap op te volgen en om landschappelijke indelingen op verschillende schaalniveaus te integreren. Deze integratie maakt het mogelijk om de nieuwe indeling zowel regionaal als Europees in te passen in andere landschappelijke indelingen

Land Use Mapping Using Constrained Monte Carlo Methods

We present a flexible, automated, Bayesian method designed for broad scale land use mapping. The method is based on a Monte Carlo Markov Chain and integrates a number of sources of ancillary data. It produces a probability density over a finite set of land use classes that can be used directly in further analyses or to classify individual pixels. The method assumes a multi- nomial prior over the possible land use types, and uses agricultural statistics to form stochastic constraints over the total area allocated to each land use within a region. A supervised learner is then used to allocate pixels within the region, while respecting the constraints. We then extend this method in three ways. First, supplementary mapping is used to form further constraints over subsets of the original land use classes. Second, two spatial models are considered; the first considers the use of partially labelled pixels, where the labels are based on the current state of the Markov Chain, and the second assumes a Markov Random Field. Third, the form of the prior is relaxed, and the method extended to allow the creation of a time series of maps using either cascade or compound classification techniques. The methods are benchmarked against the probabilistic classifier upon which they are built and simple Bayesian modifications to the raw classifier that incorporate the same data. The techniques are demonstrated and assessed using Australian data generated by a national Land Use (LU) mapping program and show promise in many of the test regions we consider

Ways and Capacity in Archaeological Data Management in Serbia

Over the past year and due to the COVID-19 pandemic, the entire world has witnessed inequalities across borders and societies. They also include access to archaeological resources, both physical and digital. Both archaeological data creators and users spent a lot of time working from their homes, away from artefact collections and research data. However, this was the perfect moment to understand the importance of making data freely and openly available, both nationally and internationally. This is why the authors of this paper chose to make a selection of data bases from various institutions responsible for preservation and protection of cultural heritage, in order to understand their policies regarding accessibility and usage of the data they keep. This will be done by simple visits to various web-sites or data bases. They intend to check on the volume and content, but also importance of the offered archaeological heritage. In addition, the authors will estimate whether the heritage has adequately been classified and described and also check whether data is available in foreign languages. It needs to be seen whether it is possible to access digital objects (documents and the accompanying metadata), whether access is opened for all users or it requires a certain hierarchy access, what is the policy of usage, reusage and distribution etc. It remains to be seen whether there are public API or whether it is possible to collect data through API. In case that there is a public API, one needs to check whether datasets are interoperable or messy, requiring data cleaning. After having visited a certain number of web-sites, the authors expect to collect enough data to make a satisfactory conclusion about accessibility and usage of Serbian archaeological data web bases