L'impact des variations temporelles intrinsèques et extrinsèques de la voyelle sur la relation consonne-voyelle : Étude translinguistique sur l'arabe jordanien et le français.

International audienceThe impact of extrinsic and intrisic vowel temporal variations on the consonant-vowel relationship : A trans-linguistic investigation on Jordanian arabic and French This aims at examining the different spectral variations that are produced by two types of vowel time variations : phonological vowel length opposition and differing speaking rates. Two experiments on Jordanian Arabic and on French were conducted to investigate this phenomenon. We were interested in stop consonants produced in the initial position in CVC sequences. Vowel duration and the frequency of the first three formants were measured for each vowel length / speech rate. In addition, locus equations were computed to measure the impact of time variations on CV coarticulation.According to our results, it seems that both vowel length opposition and speaking rates had an impact on consonant and voyelle quality as well as on CV coarticulation. For the two time variation types, when the time decreases (more coarticulation overlap) locus equation slopes tend to have higher values.Cette étude permet d'explorer les variations spectrales engendrées par deux types de variations temporelles qui résultent respectivement de l'opposition de longueur vocalique et des variations de débit de parole. Deux protocoles expérimentaux ont été conçus, l'un en arabe jordanien et l'autre en français, pour examiner ce phénomène. Un intérêt particulier a été porté aux occlusives produites dans des séquences CVC dans le but d'étudier la consonne en position initiale et la coarticulation anticipatoire. La durée des voyelles et la fréquence des trois premiers formants au début et au milieu de chaque séquence ont été mesurées dans chaque condition de longueur / débit. Les équations de locus ont été utilisées afin de décrire la relation CV quand elle subit ces deux types de variations. Selon les résultats, la qualité de la voyelle et de la consonne est influencée dans l'opposition de durée et dans le débit de parole. Ce changement généré par les variations temporelles est détecté à l'aide des équations de locus. Ces dernières révèlent qu'il existe un chevauchement coarticulatoire plus important quand la durée de la voyelle décroît

A Functional Role for Neural Columns: Resolving F2 Transition Variability in Stop Place Categorization

Documented examples from neuroethology have revealed species-specific neural encoding mechanisms capable of mapping highly variable, but lawful, visual and auditory inputs within neural columns. By virtue of the entire column being the functional unit of both representation and processing, signal variation is collectively ‘absorbed’, and hence normalized, to help form natural categories possessing an underlying physically-based commonality. Stimulus-specific ‘tolerance ranges’ define the limits of signal variation, effectively shaping the functionality of the columnar-based processing. A conceptualization for an analogous human model utilizing this evolutionarily conserved neural encoding strategy for signal variability absorption is described for the non-invariance issue in stop place perception

Learning [Voice]

The [voice] distinction between homorganic stops and fricatives is made by a number of acoustic correlates including voicing, segment duration, and preceding vowel duration. The present work looks at [voice] from a number of multidimensional perspectives. This dissertation\u27s focus is a corpus study of the phonetic realization of [voice] in two English-learning infants aged 1;1--3;5. While preceding vowel duration has been studied before in infants, the other correlates of post-vocalic voicing investigated here --- preceding F1, consonant duration, and closure voicing intensity --- had not been measured before in infant speech. The study makes empirical contributions regarding the development of the production of [voice] in infants, not just from a surface-level perspective but also with implications for the phonetics-phonology interface in the adult and developing linguistic systems. Additionally, several methodological contributions will be made in the use of large sized corpora and data modeling techniques. The study revealed that even in infants, F1 at the midpoint of a vowel preceding a voiced consonant was lower by roughly 50 Hz compared to a vowel before a voiceless consonant, which is in line with the effect found in adults. But while the effect has been considered most likely to be a physiological and nonlinguistic phenomenon in adults, it actually appeared to be correlated in the wrong direction with other aspects of [voice] here, casting doubt on a physiological explanation. Some of the consonant pairs had statistically significant differences in duration and closure voicing. Additionally, a preceding vowel duration difference was found and as well a preliminary indication of a developmental trend that suggests the preceding vowel duration difference is being learned. The phonetics of adult speech is also considered. Results are presented from a dialectal corpus study of North American English and a lab speech experiment which clarifies the relationship between preceding vowel duration and flapping and the relationship between [voice] and F1 in preceding vowels. Fluent adult speech is also described and machine learning algorithms are applied to learning the [voice] distinction using multidimensional acoustic input plus some lexical knowledge

Aspects of Coarticulation

The paper provides a summary of various types and aspects of coarticulation. After setting a framework that includes general considerations such as biomechanical and language-specific issues, the distinction between anticipatory and carry-over coarticulation, the discussion of articulatory pressure/resistance and its scope, it analyzes different levels at which coarticulation occurs: lips, tongue, velum and larynx. The review of the most influential models and theories from the 1960s until the present reveals that a comprehensive explanation of coarticulation is yet to be offered. In terms of neuromotor control, it shows that very little research has been done specifically on coarticulation, so most conclusions in available literature are indirectly derived from studies of speech produc- tion in general. The paper also tries to shed some light on coarticulation in populations that have been studied less extensively, such as children and clinical cases. The goal of this review is to give a brief overview of the current ‘state of affairs’ in coarticulation studies and argue for the need to extend them to more languages, less than typical populations and to higher levels of processing

The timing of tone group constituents in the advanced Polish learner's English pronunciation

Niniejsza praca poświęcona jest analizie relacji czasowych pomiędzy elementami składowymi frazy intonacyjnej w wymowie angielskiej zaawansowanego ucznia polskiego. Celem pracy jest wykazanie i opisanie różnic w tym zakresie między polskim uczniem a rodzimym użytkownikiem języka angielskiego oraz ich interpretacja w kontekście glottodydaktycznym. W części teoretycznej omówiono historię i stan badań nad prozodią języka mówionego oraz metodologię akustycznych badań mowy. Rozdział pierwszy przedstawia modele struktury prozodycznej wypowiedzi w celu ustalenia jednostek istotnych dla analizy relacji czasowych, czyli tych elementów frazy, które mogą stanowić odrębną domenę procesów wpływających na czas trwania artykulacji. Rozdział ten charakteryzuje również owe procesy, opisując domenę i zasięg ich oddziaływania. Drugi rozdział poświęcony jest pojęciu akcentu, który jest kluczowym zjawiskiem decydującym o ogólnym kształcie prozodycznym wypowiedzi, a więc rytmie, intonacji i tytułowych relacjach czasowych między poszczególnymi elementami. Trzeci rozdział przedstawia historię badań nad rytmem języka od momentu przedstawienia przez Kennetha Lee Pike’a idei podziału języków świata na dwie klasy według ogólnych tendencji rytmicznych mowy, do współczesnych metod określania rytmu w języku na podstawie parametrów, takich jak zróżnicowanie długości samogłosek czy stopień złożoności zbitek spółgłoskowych. W rozdziale trzecim przedstawione są również problemy ucznia polskiego z opanowaniem angielskiej prozodii wynikające z różnic pomiędzy językami. Rozdział czwarty rozpoczyna badawczą część książki. Opisuje empiryczne badanie porównawcze relacji czasowych w tekście czytanym przez polskich słuchaczy pierwszego roku kolegium nauczycielskiego w odniesieniu do analogicznych relacji w mowie czytanej rodzimych użytkowników standardowej angielszczyzny brytyjskiej. Dodatkowo, nagrania słuchaczy kolegium powtórzono po siedmiu miesiącach w celu uzyskania danych na temat kierunku i tempa rozwoju ich wymowy angielskiej w warunkach nauczania obejmującego standardowy akademicki kurs praktycznej fonetyki angielskiej. Poszczególne sekcje przedstawiają oparte na dyskusji z części teoretycznej założenia metodologiczne, hipotezy badawcze, materiał językowy wybrany do analizy, strukturalno-akustyczne kryteria podziału analizowanych fraz intonacyjnych na mniejsze jednostki (stopy, sylaby, segmenty) oraz techniczne procedury badawcze. Piąty rozdział koncentruje się na przedstawieniu wyników odnoszących się do czasu trwania segmentów wokalicznych w wymowie obu grup respondentów. Analizie poddano zarówno bezwzględną długość samogłosek, jak również ich relatywną długość w odniesieniu do kontekstu. Rozdział szósty przedstawia wyniki odnoszące się do wyższych poziomów hierarchii prozodycznej: relacje czasowe pomiędzy sylabami w obrębie stopy, jak również proporcje czasu trwania stóp w różnych pozycjach frazy intonacyjnej. W rozdziale siódmym dokonano podsumowania wyników i przedstawiono propozycje odnośnie do kierunków przyszłych badań i wnioski dydaktyczne mogące poprawić skuteczność przyswajania wymowy angielskiej przez Polaków. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono wyraźnie dłuższy czas trwania elementów nieakcentowanych (samogłosek, sylab, wyrazów funkcyjnych, anakruzy) w wymowie Polaków, z wyjątkiem końcowej sylaby frazy intonacyjnej. Istotne różnice wystąpiły zarówno w wartościach absolutnych, jak i w proporcjach czasowych. Nie zaobserwowano natomiast wyraźnych różnic w bezwzględnej długości samogłosek i sylab akcentowanych pomiędzy obiema grupami respondentów, z wyjątkiem sylab akcentowanych na końcu frazy, gdzie są one znacznie dłuższe w wymowie rodowitych Anglików. Większy niż u Polaków kontrast między elementami akcentowanymi a nieakcentowanymi wynika prawdopodobnie z bardziej radykalnej redukcji elementów nieakcentowanych w angielskiej wymowie rodzimej. Relacje czasowe w obrębie stopy oraz w jednostkach wyższych poziomów struktury prozodycznej, mogące wskazywać na tendencje rytmiczne w mowie, również sugerują rozbieżności między grupami respondentów w miejscach, gdzie decydujący wpływ na czas trwania jednostek ma redukcja elementów nieakcentowanych. Istotne różnice znaleziono także w przypadku jednostek leksykalnych, stanowiących stały element często używanych konstrukcji gramatycznych, np. have to czy going to. Zaobserwowano ponadto większą u rodzimych użytkowników języka angielskiego tendencję do wyrównywania czasu trwania stopy rytmicznej obejmującej ciąg sylab nieakcentowanych oraz poprzedzającą je sylabę akcentowaną. Największe rozbieżności dotyczyły czasu trwania anakruzy, która w wymowie respondentów angielskich jest wyraźnie krótsza. W odniesieniu do tendencji rozwojowych polskich uczniów, stwierdzono znaczące zbliżenie się wyników do norm wymowy rodzimej po siedmiu miesiącach od pierwszego badania. Wzrosło ogólne tempo mowy, które jednak nie zawsze szło w parze z uzyskaniem bardziej “angielskich” proporcji czasu trwania składowych elementów wypowiedzi. O około połowę zmniejszyła się różnica między Polakami i Anglikami w bezwzględnych wartościach czasu trwania jednostek nieakcentowanych, choć w niektórych kontekstach (np. w anakruzie) większości uczniów nie udało się uzyskać wyników zbliżonych do wymowy rodzimych użytkowników języka angielskiego. Nie zmieniły się również istotnie wskaźniki określające zróżnicowanie długości samogłosek akcentowanych, co wskazuje na trudność w wykorzystaniu różnic czasowych do kontrastowania samogłosek napiętych i nienapiętych oraz sygnalizowania dźwięczności wygłosu sylaby i granic domen prozodycznych. Wyniki badań oraz jakościowa analiza pojedynczych kontekstów sugerują duży wpływ artykulacji segmentów na relacje czasowe na poziomie frazy i zdania. W związku z tym zalecane jest utrzymanie tradycyjnej kolejności wprowadzanych ćwiczeń fonetycznych, polegającej na treningu wymowy segmentów w stopniowo rozszerzanym kontekście, a następnie koncentracji na kolejnych, wyższych poziomach struktury prozodycznej wypowiedzi. Przedstawione w niniejszej pracy rezultaty badań oraz wykorzystanie zastosowanych w nich metod mogą posłużyć do identyfikacji konkretnych problemów w przyswajaniu obcej wymowy, jak również wprowadzić element obiektywizmu do zazwyczaj impresjonistycznej oceny warstwy prozodycznej wymowy języka obcego

Asymmetries in English Vowel Perception Mirror Compression Effects

A series of vowel-identification experiments using gated consonant stimuli shows that English listeners are capable of recovering the vocalic context in which a consonant appears from information contained in the consonant alone. This is true for most consonants tested, including liquids, nasals, and stops in onset and coda position. Positional asymmetries in vowel sensitivity go in opposite directions for liquids (coda sensitivity \u3e onset) and stops (onset \u3e coda). Nasals pattern with liquids in terms of vowel sensitivity from consonant steady states alone, but pattern more closely with stops when portions outside the steady-state are taken into account. It is argued that these asymmetries are related to patterns of cluster-driven vowel compression (also called ‘compensatory shortening’) in speech production

Vocalisations Evidence from Germanic

A vocalisation may be described as a historical linguistic change where a sound which is formerly consonantal within a language becomes pronounced as a vowel. Although vocalisations have occurred sporadically in many languages they are particularly prevalent in the history of Germanic languages and have affected sounds from all places of articulation. This study will address two main questions. The first is why vocalisations happen so regularly in Germanic languages in comparison with other language families. The second is what exactly happens in the vocalisation process. For the first question there will be a discussion of the concept of ‘drift’ where related languages undergo similar changes independently and this will therefore describe the features of the earliest Germanic languages which have been the basis for later changes. The second question will include a comprehensive presentation of vocalisations which have occurred in Germanic languages with a description of underlying features in each of the sounds which have vocalised. When considering phonological changes a degree of phonetic information must necessarily be included which may be irrelevant synchronically, but forms the basis of the change diachronically. A phonological representation of vocalisations must therefore address how best to display the phonological information whilst allowing for the inclusion of relevant diachronic phonetic information. Vocalisations involve a small articulatory change, but using a model which describes vowels and consonants with separate terminology would conceal the subtleness of change in a vocalisation. The model presented here has therefore been designed to unite the descriptions of consonants and vowels to better demonstrate this change whilst allowing for relevant phonetic information to be included

Cross-language Differences in Fricative Processing and Their Influence on Non-native Fricative Categorisation

Studies have shown that native speakers of Mandarin Chinese and Hong Kong Cantonese tend to have difficulty perceiving the English fricative /θ/. However, although both languages have /f/ and /s/ categories, Mandarin speakers tend to assimilate it to their /s/ category whilst Cantonese speakers would assimilate it to their /f/ category. Over three studies, this thesis investigated various factors that may lead to this difference, while enhancing our understanding of the acoustics and the perception of the fricatives of these languages. Study 1 explored acoustic properties of target fricatives of the three languages (Mandarin, Cantonese, English) using audio recordings from native speakers, and conducted comparisons of the fricatives within and across languages. The results showed that the phonemes /f s/, even though shared by the three languages, were produced differently in the different languages, likely due to the effects of the different fricative inventories. Moreover, different acoustic cues were more or less effective in distinguishing between the different fricatives in each language, indicating that native speakers of these languages likely rely on these cues differently. Study 2 examined how transition cues may affect the identification of /f/ and /s/ by native speakers of the respective languages by combining a phoneme monitoring task and EEG measures. Target fricatives were spliced with vowels to create stimuli with congruent or incongruent transitions. In contrast to previous studies (e.g., Wagner, Ernestus & Cutler, 2006), the results revealed that all groups attended to formant transitions when processing fricatives, despite their differing native fricative inventory sizes. Study 3 investigated cross-language differences in categorisation boundaries of target fricative pairs using a behavioural identification task. The study interpolated pairs of stimuli to create a frication continuum and a vowel continuum, forming a 2-dimensional stimuli grid. The results indicated that frication was the primary cue for fricative identification for the native English, Cantonese, and Mandarin speakers, but also revealed cross-language differences in fricative boundaries. Overall, the results of these studies demonstrate that the processing of fricatives was largely driven by the frication section, and the differential assimilation of /θ/ was likely due to the different acoustics of the same fricative category across languages. The results also motivate a reconsideration of the role of coarticulatory cues in fricative perception

Phonetic encoding of coda voicing contrast under different focus conditions in L1 vs. L2 English

This study investigated how coda voicing contrast in English would be phonetically encoded in the temporal vs. spectral dimension of the preceding vowel (in vowel duration vs. F1/F2) by Korean L2 speakers of English, and how their L2 phonetic encoding pattern would be compared to that of native English speakers. Crucially, these questions were explored by taking into account the phonetics-prosody interface, testing effects of prominence by comparing target segments in three focus conditions (phonological focus, lexical focus, and no focus). Results showed that Korean speakers utilized the temporal dimension (vowel duration) to encode coda voicing contrast, but failed to use the spectral dimension (F1/F2), reflecting their native language experience—i.e., with a more sparsely populated vowel space in Korean, they are less sensitive to small changes in the spectral dimension, and hence fine-grained spectral cues in English are not readily accessible. Results also showed that along the temporal dimension, both the L1 and L2 speakers hyperarticulated coda voicing contrast under prominence (when phonologically or lexically focused), but hypoarticulated it in the non-prominent condition. This indicates that low-level phonetic realization and high-order information structure interact in a communicatively efficient way, regardless of the speakers’ native language background. The Korean speakers, however, used the temporal phonetic space differently from the way the native speakers did, especially showing less reduction in the no focus condition. This was also attributable to their native language experience—i.e., the Korean speakers’ use of temporal dimension is constrained in a way that is not detrimental to the preservation of coda voicing contrast, given that they failed to add additional cues along the spectral dimension. The results imply that the L2 phonetic system can be more fully illuminated through an investigation of the phonetics-prosody interface in connection with the L2 speakers’ native language experience

A Synchronic and Historical Look at Aklanon Phonology

Akeanon features a phoneme unique relative to many Philippine-type languages, which is a reflex of the proto-Bisayan *l and *-d-. This was initially described as a voiced velar fricative [ɣ], and later repositioned as both a consonant of an onset and a semivowel of a coda. Half a century later it was reaffirmed as mainly a semivowel. Based on these descriptions of Akeanon, more questions arise as per the true nature of the phoneme in focus. This paper hence provides both a review and reevaluation of Akeanon phonology based on synchronic distribution, dialectology, historical accounts, and acoustic analysis. Results point to the phoneme as a velar approximant [ɰ]. Further recommendations on both descriptive and applied contexts are provided