The participation of the professionals and the non-professionals in self care activities related directly to the health of COPD patiens.

Artykuł recenzowany / peer-reviewed article Praca została zaprezentowana podczas IV Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej „Człowiek w zdrowiu i chorobie, promocja zdrowia, leczenie i rehabilitacja”, 19-20 IX 2014, TarnówPrzewlekła Obturacyjna Choroba Płuc (POChP) należy do najczęściej występujących przewlekłych i postępujących chorób układu oddechowego. Objawy, które wstępują w początkowym jej okresie często są lekceważone, a dopiero towarzysząca jej duszność wysiłkowa występująca już w zaawansowanym stadium choroby, zmusza chorego do poszukiwania fachowej pomocy. Udział profesjonalistów zajmuje bardzo ważne miejsce w postępowaniu z chorym na ciężkie choroby układu oddechowego. Celem pracy jest określenie zakresu działań samoopiekuńczych podejmowanych przez pacjentów z POChP w domu i w szpitalu oraz czynników warunkujących ten stan (udział profesjonalistów i nieprofesjonalistów). Badania przeprowadzono w 2008 roku w jednym ze szpitali w województwie podkarpackim. Miały one charakter dobrowolny i wzięło w nich udział 110 pacjentów z POChP. Wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego. Za narzędzie posłużył samodzielnie opracowany kwestionariusz ankiety. Przy jego tworzeniu wykorzystano dotychczasowy stan wiedzy oraz własne, wieloletnie doświadczenia w pracy z taką grupą chorych. Stwierdzono, że osoby, które korzystały z informacji na temat jak żyć z chorobą, udzielanych im przez lekarza oraz pielęgniarkę miały istotnie lepszy poziom samoopieki (72,64 pkt.) w porównaniu do tych chorych, którzy czerpali informacje na ten temat z ”innych źródeł” (66,93 pkt.), różnica ta była istotna statystycznie (p=0,02). 1. Własna aktywność pacjentów z POChP skierowana na zdrowie przejawia się w podejmowanych przez nich działaniach bezpośrednio związanych z ich stanem zdrowia. 2. Na działania samoopiekuńcze pacjentów z POChP wywierają istotny wpływ osoby z ich najbliższego otoczenia (profesjonaliści i nieprofesjonaliści), a w szczególności oni sami. Słowa kluczowe: POChP, samoopieka, zdrowieChronic Obstructive Pulmonary Disease (COPD) is one of most common and a progressive diseases of the respiratory system. The symptoms which occur first are often ignored by patients and what makes a patient look for professional medical help is exertional dyspnea which occurs in the advanced stage of the disease. The participation the professionals is very important part of the treatment of severe diseases of airway tract. The aim of the study is defining the scope of the self care actions taken by patients with COPD at home and at hospital as well as factors responsible for this condition. The studies were carried out in 2008 in one of the hospitals in podkarpackie voivodeship participation the professionals and the non-professionals. They were voluntary and 110 patients with Chronic Obstructive Pulmonary Disease participated in them. Diagnostic survey was used in the form of unstandardized questionnaire of our own authorship. In the process of preparing the questionnaire our previous knowledge as well and experience of having worked for many years with this category of patients have been used. It has been stated that the patients who used information about how to live with the disease received from their doctors or nurses had indeed higher level of the self care (72,64 p.) in comparison to those who got the information on this subject from other sources (66,93 p.). This difference was statistically significant (p=0,02). 1. Activity of the Chronic Obstructive Pulmonary Disease patients directed to their health is manifested in their activities connected directly to their state of health. 2. The self care activities of the Chronic Obstructive Pulmonary Disease patients are influenced strongly by people from their immediate surroundings (both the professionals and the non-professionals) but above all themselves. Key words: COPD, self care, healt

Healthism - an affirmation of health promotion whether contemporary behavioral threat?

Artykuł recenzowany / peer-reviewed article Praca została zaprezentowana podczas IV Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej „Człowiek w zdrowiu i chorobie, promocja zdrowia, leczenie i rehabilitacja”, Tarnów, 19-20 IX 2014Współczesność wymaga od człowieka pewnej elastyczności, wkomponowania się w otaczającą rzeczywistość i przede wszystkim podejmowania takich działań, aby być akceptowanym. Dzisiaj istotną rolę odgrywają nie tylko elementy kognitywne czy behawioralne funkcjonowania jednostki, ale i wizualne, czyli wygląd zewnętrzny. W niektórych przypadkach brak przejawu pewnych dyspozycji może być uznawane za bycie poza normą, a w związku z tym, narażać jednostkę na alienację czy brak akceptacji. Zatem, życie we współczesności to powód do radości czy ryzyko zatracenia się? Czy współczesny człowiek dąży do sukcesu, piękna, prestiżu drogą chęci czy konieczności? Prawidłowe egzystowanie w społeczeństwie wiąże się z akceptacją jednostki przez bliskich i otoczenie, ponieważ warunkuje prawidłowe funkcjonowanie człowieka na płaszczyźnie interpersonalnej. Umożliwia to i zarazem ułatwia samorealizację, bowiem brak akceptacji to frustracja, izolacja, obniżony nastrój, a w konsekwencji nawet depresja. Koncentrując się jednak na zdrowiu i jego aspektach, warto poruszyć problem healthismu – tendencji, która na skutek rozwoju nauki, postępu technologicznego, przemian społecznych czyli ogólnie pojętej globalizacji, zaznacza się w ostatnich latach w sposób szczególny. Nie jest to novum, jednak stosunkowo niewiele publikacji naukowych porusza to właśnie zagadnienie. Można by wysunąć tezę, iż healthism jest pewnego rodzaju „produktem ubocznym” działań z zakresu promocji zdrowia, jednak to stwierdzenie należałoby potraktować z pewną dozą ostrożności. W nawiązaniu do powyższego, niniejsza praca będzie koncentrować się na zagadnieniach związanych z „kultem zdrowia i ciała”, a więc przede wszystkim „uzależnieniu od zdrowia”, czyli tendencji o charakterze zagrożenia behawioralnego. Celem opracowania jest przedstawienie problemu healthismu jako tendencji quasi-zdrowotnej.Contemporaneity demands from a man some flexibility to incorporate in the surrounding reality and above all, a willingness to take such action to be acceptable. Nowadays, not only elements of cognitive or behavioral functioning of the unit play an important role, but also the visual, or physical appearance. In some cases the lack of manifestation of certain features can be considered as being outside the norm, and therefore, expose the unit to alienation or lack of acceptance. Thus, a life in contemporaneity is a reason to rejoice or the risk of getting lost? Is modern man strives for success, beauty, prestige, by desire or necessity? Correct functioning in society is associated with the acceptance of the unit by the family and the environment, as a prerequisite for the proper functioning of human in interpersonal plane. This allows and also facilitates self-realization, because the lack of acceptance leads to frustration, isolation, lowered mood, and a consequently even to depression. Focusing on health and its aspects, it is worth to raise the problem of healthism - the trend, which as a result of the development of science, technological progress, social change or globalization in general, is recently in a special way marked. Healthism is not a novelty, but relatively few scientifi c publications describe this issue some. Could say, that healthism is a kind of “by-product” of activities in the field of health promotion, but this statement should be treated with some caution. With reference to the above, this publication will focus on issues related to the “cult of health and body,” and therefore “dependence from health” as the tendency to a behavioral threat nature. The aim of this study is to present the healthism as an quasi-health tendency

Real-time ultrasound elastography - a new tool for diagnosing thyroid nodules

Introduction: Real-time elastography (RTE) is a non-invasive ultrasound method of estimation of tissue stiffness by measuring the degree of local tissue displacements after a small compression. Recent data has shown its ability to differentiate benign from malignant tumours. The aim of this study was to evaluate the accuracy of RTE in the diagnosis of malignant and benign thyroid nodules. Material and methods: 71 thyroid nodules in 52 patients: 42 females and 10 males aged 28-77 were examined using conventional ultrasonography (US), fine-flow CD imaging and RTE. All nodules previously underwent fine-needle aspiration biopsy (FNAB), and patients with malignant and suspicious cytological results were referred for surgery. The final diagnosis was based on FNAB results in patients with benign cytology and on the histopathology reading in those who underwent surgery. An elasticity score (ES) from 1 to 5 was determined for each nodule according to the Ueno classification. Results: An elasticity score (ES) of 4 or 5 was found in 19 out of 22 (86.5%) thyroid cancers and in only 1 out of 31 (3%) benign nodules. This was strongly indicative for malignancy (p < 0.0001) with sensitivity 86%, specificity 97%, positive predictive value (PPV) 95% and negative predictive value (NPV) 91%. Conclusions: RTE is a highly sensitive and specific method of diagnosing thyroid nodules. This technique can be employed in selecting thyroid nodules for fine-needle aspiration biopsy. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (6): 652-657)Wstęp: Elastografia czasu rzeczywistego (RTE, real-time elastography) jest nieinwazyjną metodą oceny twardości tkanki poprzez pomiar stopnia lokalnych przemieszczeń tkankowych pod wpływem słabego ucisku. Ostatnie dane wskazują na jej zdolność do różnicowania guzów łagodnych i złośliwych. Celem pracy była ocena dokładności diagnostycznej RTE w rozpoznawaniu złośliwych i łagodnych guzów tarczycy. Materiał i metody: Siedemdziesiąt jeden zmian ogniskowych tarczycy u 52 pacjentów: 42 kobiet i 10 mężczyzn w wieku 28-77 lat poddano badaniu ultrasonograficznemu w skali szarości, ocenie przepływów metodą fine-flow CD i RTE. Wszystkie zmiany były uprzednio poddane biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej (BAC), a pacjenci z cytologicznym rozpoznaniem zmiany złośliwej lub podejrzanej byli kierowani do leczenia operacyjnego. Rozpoznanie ostateczne u pacjentów z cytologicznie stwierdzoną zmianą łagodną ustalono na podstawie wyniku BAC, zaś u poddanych operacji na podstawie wyniku badania histopatologicznego. Dla każdej zmiany oceniano wskaźnik elastyczności (ES) w skali od 1 do 5 zgodnie z klasyfikacją Ueno. Wyniki: Wskaźnik elastyczności 4 lub 5 stwierdzono w 19/22 (86,5%) raków tarczycy i tylko w 1/31 (3%) łagodnej zmianie ogniskowej. Wskazywał on silnie na złośliwość zmiany (p < 0,0001) z czułością 86%, swoistością 97%, dodatnią wartością predykcyjną 95% i ujemną wartością predykcyjną 91%. Wnioski: Elastografia czasu rzeczywistego jest wysoce czułą i swoistą metodą w diagnostyce zmian ogniskowych tarczycy. Technika ta może być stosowana do typowania zmian ogniskowych tarczycy wymagających biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej. (Endokrynol Pol 2010; 61 (6): 652-657

Czynniki warunkujące oraz stopień obciążenia zespołów pielęgniarskich w opiece nad osobą starszą z chorobą neurologiczną

Introduction. According to the conducted research, the workload results from the general involvement in the undertaken activities. It can therefore be seen that the greater the involvement, the greater the burden, and thus the greater impact on the health of both the physical and mental nurse/caregiver. It should be noted that many factors affect the degree of the load. Aim. The main aim of the conducted research was to assess the degree of workload of nursing teams while caring for elderly people diagnosed with a neurological disease. Material and Methods. The study was conducted in the Provincial Specialist Hospital in Włocławek on a group of 120 randomly selected people (nurses) caring for an elderly person with a neurological disease. The study used the method of diagnostic survey, using the survey technique. In order to obtain an answer to the main objective of the research, a questionnaire was constructed and standardized research tools were used — ADL, IADL and the Negative Care Impact Scale included in the COPE-index questionnaire. Results. The study showed that with the increase in seniority in the role of a nurse/carer in the care of the elderly, there is an increase in physical strain, weakening of relations with friends, a significant impact on family relationships and a decrease in satisfaction with the role. The data obtained indicate that a small percentage of nursing teams use equipment such as a lift or rollers for transfer. The study clearly shows that the degree of independence of an elderly person with a neurological disease has a significant impact on both the mental and physical health of the nursing teams taking care of them. Conclusions. There is a relationship between seniority and job satisfaction. People with the longest work experience do not feel satisfied. Nursing teams do not fully use material and human resources while performing their role of caring for elderly people, which may result from various reasons (lack of knowledge, lack of skills, limited access to equipment, lack of willingness for cooperation and helping others). This has an impact on the level of physical and mental burden of nurses. The degree of independence of the ward has a significant impact on the level of physical and mental burden of the nurse. With the increase in dependence of the ward, the degree of burden on nursing teams increases. (JNNN 2022;11(4):167–173)Wstęp. Według przeprowadzonych badań, obciążenie wykonywaną pracą wynika z ogólnego zaangażowania się w podjęte działania. Można zatem zauważyć, że im większe zaangażowanie tym dochodzi do większego obciążenia, a tym samym do większego wpływu na stan zdrowia zarówno ze strony fizycznej jak i psychicznej pielęgniarki/opiekuna. Należy zauważyć, iż wiele czynników ma wpływ na stopień obciążenia. Cel. Głównym celem przeprowadzonych badań była ocena stopnia obciążenia zespołów pielęgniarskich podczas sprawowania opieki nad osobami w wieku starszym z rozpoznaną chorobą neurologiczną. Materiał i metody. Badania przeprowadzono w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym we Włocławku na grupie 120 losowo wybranych osobach (pielęgniarkach/pielęgniarzach), sprawujących opiekę nad osobą starszą z chorobą neurologiczną. W badaniach zastosowano metodę sondażu diagnostycznego, wykorzystując technikę ankietową. W celu uzyskania odpowiedzi na cel główny badań, skonstruowano kwestionariusz ankiety oraz wykorzystano standaryzowane narzędzia badawcze — ADL, IADL oraz Skalę Negatywnego Wpływu Opieki wchodzącą w skład kwestionariusza COPE-index. Wyniki. Przeprowadzone badania wykazały, że wraz ze wzrostem stażu pracy w pełnieniu roli pielęgniarki/opiekuna w opiece nad osobami w wieku starszym dochodzi do zwiększenia się obciążenia fizycznego, osłabienia stosunków z przyjaciółmi, znacznego wpływu na relacje rodzinne oraz zmniejszenia satysfakcji z pełnionej roli. Otrzymane dane wskazują, że w małym procencie zespoły pielęgniarskie wykorzystują sprzęt taki jak podnośnik, czy rolki do przenoszenia. Z przeprowadzonego badania wynika jasno, że stopień samodzielności osoby starszej z chorobą neurologiczną, ma istotny wpływ zarówno na zdrowie psychiczne, jak i fizyczne zespołów pielęgniarskich sprawujących opiekę nad nimi. Wnioski. Istnieje zależność pomiędzy stażem pracy a poczuciem satysfakcji z pełnionej roli. Osoby z największym stażem pracy nie odczuwają satysfakcji. Zespoły pielęgniarskie nie wykorzystują w pełni zasobów materialnych i ludzkich podczas wykonywania swej roli opiekuńczej nad osobami w wieku starszym, co może wynikać z różnych względów (braku wiedzy, braku umiejętności, małego dostępu do sprzętu, braku chęci współpracy i niesienia pomocy innych). Ma to wpływ na poziom obciążenia fizycznego i psychicznego pielęgniarek. Stopień samodzielności podopiecznego ma istotny wpływ na poziom obciążenia fizycznego i psychicznego pielęgniarki/pielęgniarza. Wraz ze wzrostem niesamodzielności podopiecznego wzrasta stopień obciążenia zespołów pielęgniarskich. (PNN 2022;11(4):167–173

Zaopatrzenie w środki pomocnicze i wyroby medyczne będące przedmiotami ortopedycznymi – ocena regulacji prawnych

dostępna również wersja po recenzji http://hdl.handle.net/11315/755Niepełnosprawność jest stanem, który trwale lub okresowo uniemożliwia wypełnianie ról społecznych, a przez okres trwania, w pewnym stopniu dyskwalifikuje z życia społeczne-go. Każdy rodzaj niepełnosprawności jest problemem dla człowieka nią dotkniętego, chociaż część niepełnosprawnych postrzega swój stan jako normalny i oczekuje, aby tak właśnie ich traktowano. Niepełnosprawność ruchowa oprócz dyskomfortu psychicznego, implikuje dodatkowe problemy związane z barierami architektonicznymi i nie zawsze sprzyjającymi regulacjami prawnymi, dotyczącymi zaopatrzenia w sprzęt ortopedyczny, co dla tej grupy osób, przesądza czasem o możliwości samodzielnego funkcjonowania. Choroba jest stanem, który powoduje wiele niekorzystnych następstw. Oprócz dolegliwości charakterystycznych dla danej jednostki chorobowej i często związanych z nią bólem i cierpieniem, jej skutkiem mogą być trwałe dysfunkcje organizmu z kalectwem włącznie. W przypadku, gdy pojawia się znaczne ograniczenie bądź brak samodzielności w wykonywaniu podstawowych czynności związanych z codziennym życiem, niezbędna jest pomoc osób trzecich, które umożliwią realizację potrzeb człowieka w płaszczyźnie bio-psycho-społecznej. Należy jednak mieć na uwadze rodzaj dysfunkcji i ograniczeń takiej osoby, aby odpowiednio dostosować pomoc, wyznając zasadę, aby pomagać, ale nie wyręczać. W sytuacji, gdy takiej pomocy brak, wówczas rolę pomocnika może spełniać sprzęt ortopedyczny. Ocenie zostanie poddany zakres regulacji prawnych dotyczący kwestii zaopatrzenia w tego typu pomoc.Disability is a state, that permanently or temporarily prevent the fulfillment of social roles and of the duration, in some degree disqualifies from public life. Every type of a disability, is a problem for a human afflicted with it, although some people with disabilities perceive their condition as normal, and expected such treatment. Physical disability in addition to psy-chological discomfort, implies additional concerns with architectural barriers, and not always favorable legal regulations concerning the provision of orthopedic equipment, which for this group of people, sometimes decide on the possibility of independent functioning. The disease is a condition that causes many adverse consequences. In addition to the symptoms characteristic of the disease entity, is often associated with pain and suffering and in the result can lead to permanent dysfunction of the body including disability. If there is a significant reduction in or lack of independence in performing basic activities of daily life, it is necessary help of others, to enable the implementation of human needs in the bio-psycho-social level. However keep in mind about of the type of dysfunction and limits of such a per-son to help but not replace. In a situation when lack of help, the role of helper can fulfill orthopedic equipment. Be assessed the range of law regulation on the provision of such assistance

Brugada syndrome: rare so, beware!

Brugada syndrome (BrS) is a rare disease, caused by mutations in the gene that encodes cardiac sodium channel and is characterized by ST-segment elevation in the right precordial leads of electrocardiogram (ECG). This channelopathy significantly increases the risk of sudden cardiac death (SCD) due to life-threatening ventricular arrhythmias in individuals with structurally normal hearts. In this case report, the authors present a 60 years-old male after an episode of presyncope, with no personal or familial history of cardiovascular disease, whose spontaneous resting ECG showed Brugada pattern, which was confirmed in a provocative drug test with ajmaline.Brugada syndrome (BrS) is an autosomal dominant channelopathy, caused by mutations in the cardiac sodium channel gene and characterized by ST-segment elevation in the right precordial leads of electrocardiogram (ECG). This condition is associated with significantly increased risk of malignant ventricular arrhythmias and sudden cardiac death (SCD) in individuals without structural heart disease. In this case report the authors present a 60 years-old male after an episode of presyncope, with no personal or familial history of cardiovascular disease, whose spontaneous resting ECG showed Brugada pattern, which was confirmed in a provocative drug test with ajmaline

Utajony całkowity blok przedsionkowo-komorowy u chorego z zespołem Wolfa–Parkinsona–White’a oraz napadowym migotaniem przedsionków z szybką czynnością komór

The Wolf–Parkinson–White (WPW) syndrome is very rarely complicated with a complete atrioventricular block (AVB). In this case, the ventricle is activated entirely through the accessory pathway and the QRS complex is wide and exhibits maximum pre-excitation features. This case report describes a history of a 68 years old male with symptomatic WPW syndrome, episodes of rapid atrial fibrillation and complete atrioventricular block. Complete heart block in WPW syndrome should be suspected in the presence of a very wide, torn QRS, PJ interval > 0.27 s and paroxysmal atrial fibrillation without atrioventricular re-entrant tachycardia episodes.Zespół Wolfa–Parkinsona–White’a (WPW) rzadko bywa powikłany blokiem przedsionkowo-komorowym III stopnia. W takiej sytuacji komory pobudzane są wyłącznie poprzez impuls przechodzący przez drogę dodatkową, zespół QRS jest szeroki i wykazuje cechy maksymalnej preekscytacji. W poniższym przypadku przedstawiono historię 68-letniego pacjenta z objawowym zespołem WPW, epizodami migotania przedsionków z szybką czynnością komór oraz całkowitym blokiem przedsionkowo-komorowym. Całkowity blok przedsionkowo-komorowy u chorych z zespołem Wolfa–Parkinsona–White’a powinien być podejrzewany w przypadku występowania bardzo szerokiego, zawęźlonego zespołu QRS, odstępu PJ trwającego &gt; 0,27 s, a także u pacjentów z napadowym migotaniem przedsionków bez epizodów nawrotnego częstoskurczu przedsionkowo-komorowego (AVRT)

Działania opiekuńcze w profilaktyce i terapii

Praca recenzowana / Peer-reviewed paperOpieka jest potrzebna wszystkim, zarówno dzieciom, jak i dorosłym, a w sposób szczególny osobom starszym, w tym terminalnie chorym. Prezentowane w niniejszej monografi i teksty uwzględniają właśnie tę wieloczynnikową aktywność opiekuńczą. Autorami poszczególnych rozdziałów są pracownicy naukowi zaangażowani w proces edukacyjny w zakresie nauk o zdrowiu, pracujący w Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego, ale także studenci PWSZ w Tarnowie. W różnorodnym zakresie przedstawili i omówili oni główne tezy monografii

A new approach to ticagrelor-based de-escalation of antiplatelet therapy after acute coronary syndrome. A rationale for a randomized, double-blind, placebo-controlled, investigator-initiated, multicenter clinical study

© 2021 Via Medica. This article is available in open access under Creative Common Attribution-Non-Commercial-No Derivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) license. https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/The risk of ischemic events gradually decreases after acute coronary syndrome (ACS), reaching a stable level after 1 month, while the risk of bleeding remains steady during the whole period of dual antiplatelet treatment (DAPT). Several de-escalation strategies of antiplatelet treatment aiming to enhance safety of DAPT without depriving it of its efficacy have been evaluated so far. We hypothesized that reduction of the ticagrelor maintenance dose 1 month after ACS and its continuation until 12 months after ACS may improve adherence to antiplatelet treatment due to better tolerability compared with the standard dose of ticagrelor. Moreover, improved safety of treatment and preserved anti-ischemic benefit may also be expected with additional acetylsalicylic acid (ASA) withdrawal. To evaluate these hypotheses, we designed the Evaluating Safety and Efficacy of Two Ticagrelor-based De-escalation Antiplatelet Strategies in Acute Coronary Syndrome — a randomized clinical trial (ELECTRA-SIRIO 2), to assess the influence of ticagrelor dose reduction with or without continuation of ASA versus DAPT with standard dose ticagrelor in reducing clinically relevant bleeding and main-taining anti-ischemic efficacy in ACS patients. The study was designed as a phase III, randomized, multicenter, double-blind, investigator-initiated clinical study with a 12-month follow-up.Peer reviewedFinal Published versio