Jakość życia dorosłych pacjentów z zespołem Fallota i problemy z nią związane

Wstęp: Dzięki olbrzymiemu rozwojowi kardiochirurgii około 85% dzieci z wrodzonymi wadami serca dożywa wieku dorosłego - niezbędne staje się zatem stworzenie długotrwałej, wysokospecjalistycznej opieki kardiologicznej nad tymi pacjentami; jest to nowe wyzwanie dla medycyny. Materiał i metody: Badaniami objęto 37 dorosłych pacjentów z zespołem Fallota (TOF), którzy pozostają pod obserwacją w Poradni Wad Wrodzonych Serca przy SPSK Nr 1 w Gdańsku od 5 lat. Wyodrębniono dwie grupy badanych: grupa I (n = 27) - chorzy po korekcji radykalnej i grupa II (n = 10) - pacjenci, których z różnych powodów nie operowano albo poddano jedynie operacji paliatywnej. Wiek pacjentów w grupie I wynosił 18-56 lat (śr. 32 lata), a w grupie II 24-44 lat (śr. 31 lat). Analizie poddano stan cywilny, wykształcenie, wykonywany zawód, samopoczucie, sprawność fizyczną oraz choroby współistniejące. Na podstawie badania przedmiotowego oraz badań dodatkowych, tj. morfologii krwi, EKG, RTG klatki piersiowej, echokardiografii, 24-godzinnego badania elektrokardiograficznego metodą Holtera, oceniono stan hemodynamiczny układu krążenia. Wyniki: Jakość życia dorosłych pacjentów z zespołem Fallota jest zadowalająca. Wnioski: Na podstawie przeprowadzonej analizy autorzy stwierdzili, iż liczne problemy, które pojawiają się u dorosłych z TOF, wymagają stworzenia systematycznej, wysokospecjalistycznej opieki medycznej dla tej populacji chorych. (Folia Cardiol. 2001; 8: 563–567

Jakość życia dorosłych pacjentów z zespołem Fallota i problemy z nią związane

Wstęp: Dzięki olbrzymiemu rozwojowi kardiochirurgii około 85% dzieci z wrodzonymi wadami serca dożywa wieku dorosłego - niezbędne staje się zatem stworzenie długotrwałej, wysokospecjalistycznej opieki kardiologicznej nad tymi pacjentami; jest to nowe wyzwanie dla medycyny. Materiał i metody: Badaniami objęto 37 dorosłych pacjentów z zespołem Fallota (TOF), którzy pozostają pod obserwacją w Poradni Wad Wrodzonych Serca przy SPSK Nr 1 w Gdańsku od 5 lat. Wyodrębniono dwie grupy badanych: grupa I (n = 27) - chorzy po korekcji radykalnej i grupa II (n = 10) - pacjenci, których z różnych powodów nie operowano albo poddano jedynie operacji paliatywnej. Wiek pacjentów w grupie I wynosił 18-56 lat (śr. 32 lata), a w grupie II 24-44 lat (śr. 31 lat). Analizie poddano stan cywilny, wykształcenie, wykonywany zawód, samopoczucie, sprawność fizyczną oraz choroby współistniejące. Na podstawie badania przedmiotowego oraz badań dodatkowych, tj. morfologii krwi, EKG, RTG klatki piersiowej, echokardiografii, 24-godzinnego badania elektrokardiograficznego metodą Holtera, oceniono stan hemodynamiczny układu krążenia. Wyniki: Jakość życia dorosłych pacjentów z zespołem Fallota jest zadowalająca. Wnioski: Na podstawie przeprowadzonej analizy autorzy stwierdzili, iż liczne problemy, które pojawiają się u dorosłych z TOF, wymagają stworzenia systematycznej, wysokospecjalistycznej opieki medycznej dla tej populacji chorych. (Folia Cardiol. 2001; 8: 563–567

Wpływ wariantów polimorfizmu genu enzymu konwertującego angiotensynę I na przebudowę lewej komory u pacjentów po zawale serca - obserwacja dwuletnia

Wstęp: Postępujące poszerzenie lewej komory i równoczesne upośledzenie czynności pompującej serca po zawale, składające się na przebudowę lewej komory, są związane z aktywacją układu RAAS i podwyższonym poziomem krążącej angiotensyny II. Za powstanie aktywnej formy angiotensyny II odpowiedzialny jest enzym konwertujący (ACE), którego aktywność zależy od postaci polimorfizmu insercyjno-delecyjnego genu kodującego ACE. Cel pracy: Ocena wpływu polimorfizmu I/D genu ACE na zmiany w budowę i czynność lewej komory u pacjentów w okresie między 3. tygodniem a 2. rokiem po wystąpieniu pierwszego zawalu serca leczonego fibrynolitycznie. Materiał i metody: Badaną grupę stanowiło 48 pacjentów (38 mężczyzn, 10 kobiet) po pierwszym zawale serca, leczonych w ostrej fazie zawalu streptokinazrą. U wszystkich osób w 3. tygodniu i po 2 latach od wystąpienia zawalu wykonano badania echokardiograficzne w prezentacji 2D. Na podstawie zarejestrowanych w systemie VHS obrazów obliczono parametry strukturalne i hemodynamiczne lewej komory. Polimorfizm I/D genu ACE określano w DNA izolowanym z krwi. Wyniki: Rozkład genotypów polimorfizmu insercyjno-delecyjnego genu ACE był zgodny z regułą Hardy-Weinberga. Analiza statystyczna wykazała istotny przyrost objętości końcoworozkurczowej lewej komory serca (51, 8 &plusmn; 15, 0 vs 61,2 &plusmn; 15, 6 ml/m2 p < 0, 02) między 3. tygodniem a 2 rokiem po zawale w grupie pacjentów z allelem D, w odróżnieniu od pozostałych badanych. W tym okresie odnotowano w obserwowanej grupie chorych przyrost wartości masy lewej komory (p < 0, 01), a ponadto stwierdzono znamienny przyrost wskaźników objętości wyrzutowej i minutowej (p < 0,01), przy niezmienionych wartościach LVEF. Wnioski: Obecność allelu delecyjnego lub genotypu DD/ID genu enzymu konwertującego angiotensynę I może być czynnikiem nasilającym poszerzenie lewej komory w okresie 2 lat od wystąpienia zawalu serca

Wpływ wariantów polimorfizmu genu enzymu konwertującego angiotensynę I na przebudowę lewej komory u pacjentów po zawale serca - obserwacja dwuletnia

Wstęp: Postępujące poszerzenie lewej komory i równoczesne upośledzenie czynności pompującej serca po zawale, składające się na przebudowę lewej komory, są związane z aktywacją układu RAAS i podwyższonym poziomem krążącej angiotensyny II. Za powstanie aktywnej formy angiotensyny II odpowiedzialny jest enzym konwertujący (ACE), którego aktywność zależy od postaci polimorfizmu insercyjno-delecyjnego genu kodującego ACE. Cel pracy: Ocena wpływu polimorfizmu I/D genu ACE na zmiany w budowę i czynność lewej komory u pacjentów w okresie między 3. tygodniem a 2. rokiem po wystąpieniu pierwszego zawalu serca leczonego fibrynolitycznie. Materiał i metody: Badaną grupę stanowiło 48 pacjentów (38 mężczyzn, 10 kobiet) po pierwszym zawale serca, leczonych w ostrej fazie zawalu streptokinazrą. U wszystkich osób w 3. tygodniu i po 2 latach od wystąpienia zawalu wykonano badania echokardiograficzne w prezentacji 2D. Na podstawie zarejestrowanych w systemie VHS obrazów obliczono parametry strukturalne i hemodynamiczne lewej komory. Polimorfizm I/D genu ACE określano w DNA izolowanym z krwi. Wyniki: Rozkład genotypów polimorfizmu insercyjno-delecyjnego genu ACE był zgodny z regułą Hardy-Weinberga. Analiza statystyczna wykazała istotny przyrost objętości końcoworozkurczowej lewej komory serca (51, 8 &plusmn; 15, 0 vs 61,2 &plusmn; 15, 6 ml/m2 p < 0, 02) między 3. tygodniem a 2 rokiem po zawale w grupie pacjentów z allelem D, w odróżnieniu od pozostałych badanych. W tym okresie odnotowano w obserwowanej grupie chorych przyrost wartości masy lewej komory (p < 0, 01), a ponadto stwierdzono znamienny przyrost wskaźników objętości wyrzutowej i minutowej (p < 0,01), przy niezmienionych wartościach LVEF. Wnioski: Obecność allelu delecyjnego lub genotypu DD/ID genu enzymu konwertującego angiotensynę I może być czynnikiem nasilającym poszerzenie lewej komory w okresie 2 lat od wystąpienia zawalu serca

Corrosion Resistance of Mg72Zn24Ca4 and Zn87Mg9Ca4 Alloys for Application in Medicine

The aim of this work was to monitor the corrosion rate of the Mg72Zn24Ca4 and Zn87Mg9Ca4 alloys. The purity of the alloying elements was 99.9%. The melt process was carried out in an induction furnace. The melting process took place under the cover of an inert gas (argon). The copper form was flooded by liquid alloy. Then, in order to obtain ribbons, the cast alloy, in rod shape, was re-melted on the melt spinning machine. The corrosion resistance of both alloys has been determined on the basis of the following experiments: measurements of the evolution of OCP (open circuit potential), LSV (linear sweep voltamperometry) and EIS (electrochemical impedance spectroscopy). All corrosion tests were carried out in Ringer&rsquo;s solution at 37 &deg;C and pH 7.2. The corrosion tests have revealed that the zinc alloy, Zn87Mg9Ca4, exhibits significantly higher corrosion resistance in the Ringer solution compared to the magnesium alloy, Mg72Zn24Ca4. Moreover, it has been shown that the cathodic reaction proceeds faster on the surface of ribbons. EIS measurements show that the dissolution of Mg alloy proceeds with two steps: transfer of Mg2+ ions to the Ringer solution and then the formation of the corrosion products, which are deposited on the surface of magnesium alloy. It has been revealed, too, that for both bulk materials, diffusion of chloride ions through the corrosion product&rsquo;s layer takes place

Treatment with Modified Extracts of the Microalga Planktochlorella nurekis Attenuates the Development of Stress-Induced Senescence in Human Skin Cells

More recently, we have proposed a safe non-vector approach to modifying the biochemical profiles of the microalga Planktochlorella nurekis and obtained twelve clones with improved content of lipids and selected pigments and B vitamins and antioxidant activity compared to unaffected cells. In the present study, the biological activity of water and ethanolic extracts of modified clones is investigated in the context of their applications in the cosmetic industry and regenerative medicine. Extract-mediated effects on cell cycle progression, proliferation, migration, mitogenic response, apoptosis induction, and oxidative and nitrosative stress promotion were analyzed in normal human fibroblasts and keratinocytes in vitro. Microalgal extracts did not promote cell proliferation and were relatively non-cytotoxic when short-term treatment was considered. Long-term stimulation with selected microalgal extracts attenuated the development of oxidative stress-induced senescence in skin cells that, at least in part, was correlated with nitric oxide signaling and increased niacin and biotin levels compared to an unmodified microalgal clone. We postulate that selected microalgal extracts of Planktochlorella nurekis can be considered to be used in skin anti-aging therapy

Determining the Mechanical Properties of Solid Plates Obtained from the Recycling of Cable Waste

In this article, the possibility of obtaining a solid plate from waste cable sheaths, by mechanical recycling, i.e., grinding, plasticising and pressing, is discussed&mdash;waste cable sheaths being pure PVC with a slight admixture of silicone. Press moulding was carried out under the following conditions: temperature 135 &deg;C, heating duration 1 h and applied pressure 10 MPa. The yield point of the obtained solid plate obtained was 15.0 + &minus;0.6 MPa, flexural strength 0.94 MPa, yield point 0.47 MPa and Charpy&rsquo;s impact strength 5.1 kJ/m2. The resulting solid plate does not differ significantly from the input material, in terms of mechanical strength, so, from the point of view of strength, that is, from a technical point of view, such promising processing of waste cables can be carried out successfully in industrial practice

Data from: Oral administration of Polymyxin B modulates the activity of Lipooligosaccharide E. coli B against lung metastases in murine tumor models

Introduction: Polymyxin B (PmB) belongs to the group of cyclic peptide antibiotics, which neutralize the activity of LPS by binding to lipid A. The aim of this study was to analyze the effect of PmB on the biological activity of lipooligosaccharide (LOS E. coli B,rough form of LPS) in vitro and in experimental metastasis models. Results: Cultures of murine macrophage J774A.1 cells and murine bone marrow-derived dendritic cells (BM-DC) stimulated in vitro with LOS and supplemented with PmB demonstrated a decrease in inflammatory cytokine production (IL-6, IL-10, TNF-α) and down-regulation of CD40, CD80, CD86 and MHC class II molecule expression. Additionally, PmB suspended in drinking water was given to the C57BL/6 mice seven or five days prior to the intravenous injection of B16 or LLC cells and intraperitoneal application of LOS. This strategy of PmB administration was continued throughout the duration of the experiments (29 or 21 days). In B16 model, statistically significant decrease in the number of metastases in mice treated with PmB and LOS (p<0.01) was found on the 14th day of the experiments, whereas the most intensive changes in surface-antigen expression and ex vivo production of IL-6, IL-1β and TNF-α by peritoneal cells were observed 7 days earlier. By contrast, antigen expression and ex vivo production of IL-6, IL-10, IFN-γ by splenocytes remained relatively high and stable. Statistically significant decrease in LLC metastases number was observed after the application of LOS (p<0.01) and in the group of mice preconditioned by PmB and subsequently treated with LOS (LOS + PmB, p<0.01). Conclusions: In conclusion, prolonged in vivo application of PmB was not able to neutralize the LOS-induced immune cell activity but its presence in the organism of treated mice was important in modulation of the LOS-mediated response against the development of metastases

Data - Polymyxin B modulates the activity of Lipooligosaccharide E. coli B; Kicielińska and all

Data - Polymyxin B modulates the activity of Lipooligosaccharide E. coli B; Kicielińska and al