Inhibitory Activity of Marine Sponge-Derived Natural Products against Parasitic Protozoa

In this study, thirteen sponge-derived terpenoids, including five linear furanoterpenes: furospinulosin-1 (1), furospinulosin-2 (2), furospongin-1 (3), furospongin-4 (4), and demethylfurospongin-4 (5); four linear meroterpenes: 2-(hexaprenylmethyl)-2-methylchromenol (6), 4-hydroxy-3-octaprenylbenzoic acid (7), 4-hydroxy-3-tetraprenyl-phenylacetic acid (8), and heptaprenyl-p-quinol (9); a linear triterpene, squalene (10); two spongian-type diterpenes dorisenone D (11) and 11β-acetoxyspongi-12-en-16-one (12); a scalarane-type sesterterpene; 12-epi-deoxoscalarin (13), as well as an indole alkaloid, tryptophol (14) were screened for their in vitro activity against four parasitic protozoa; Trypanosoma brucei rhodesiense, Trypanosoma cruzi, Leishmania donovani and Plasmodium falciparum. Cytotoxic potential of the compounds on mammalian cells was also assessed. All compounds were active against T. brucei rhodesiense, with compound 8 being the most potent (IC50 0.60 μg/mL), whereas 9 and 12 were the most active compounds against T. cruzi, with IC50 values around 4 μg/mL. Compound 12 showed the strongest leishmanicidal activity (IC50 0.75 μg/mL), which was comparable to that of miltefosine (IC50 0.20 μg/mL). The best antiplasmodial effect was exerted by compound 11 (IC50 0.43 μg/mL), followed by compounds 7, 10, and 12 with IC50 values around 1 μg/mL. Compounds 9, 11 and 12 exhibited, besides their antiprotozoal activity, also some cytotoxicity, whereas all other compounds had low or no cytotoxicity towards the mammalian cell line. This is the first report of antiprotozoal activity of marine metabolites 1–14, and points out the potential of marine sponges in discovery of new antiprotozoal lead compounds

Yabancı dil olarak İngilizce öğreten öğretim elemanlarının sözlü geri bildirim hakkındaki inanışları ve uygulamaları.

TEZ12494Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2019.Kaynakça (s. 83-92) var.xiv, 97 s. :_tablo ;_29 cm.Gu?nu?mu?zde ög?retmenler, dil ög?retim araştırmalarının ve teorilerinin önerdiklerini uygulayan bireylerden ziyade, kendine özgu? ög?retim yöntemleri olan aktif karar mekanizmaları olarak göru?lmektedir. Birçok araştırma, ög?retmenlerin uygulamalarını yu?ru?tu?rken inançlarından etkilendiklerini iddia etmiştir (Pajares, 1992; Johnson, 1992). Fakat bu du?şu?nce son yirmi yılda deg?işmiş ve ög?retmen inanç ve uygulamaları arasında bazı uyumsuzluklar olabileceg?i öne su?ru?lmu?ştu?r (Baştu?rkmen, Loewen & Ellis, 2004). Bu araştırma, İngilizce’ yi yabancı dil olarak ög?reten u?ç ög?retim elemanının sözlu? geri bildirim kullanımı hakkında inanç ve uygulamaları arasındaki uyumsuzlug?un sebeplerini araştıran nitel bir örnek olay çalışmasıdır. Bir devlet u?niversitesinin Yabancı Diller Yu?ksekokulu’nda çalışan u?ç ög?retim elemanı, sözlu? geri bildirim hakkındaki inançları alınmak u?zere yarı-yapılandırılmış ders öncesi göru?şmeler için seçilmiştir. Göru?şmelerde ög?retmenlere en sık kullandıkları ve olumlu etkisine en çok inandıkları sözlu? geri bildirim tu?rleri, tercih ettikleri sözlu? geri bildirim zamanı ve ög?renciyi du?zeltmekten kaçındıkları durumlar u?zerine sorular sorulmuştur. Ög?retmenlerin sözlu? geri bildirim uygulamalarını gözlemlemek için her bir ög?retmen için dörder saatlik dersler video kamera ile kaydedilmiştir. Sonrasında inançlarına ters du?şen uygulamalarını belirlemek için ög?retim görevlileriyle hatırlatıcı göru?şmeler yapılmıştır. Göru?şmeler içerik analizine tabi tutulmuştur. Araştırma sonuçları göstermiştir ki ög?retim elemanlarının sözlu? geri bildirim hakkındaki inanç ve uygulamaları arasında uyumsuzluklar vardır. Bu araştırma, ög?retim elemanlarının sözlu? geri bildirim kararlarını ve uygulamalarını deg?erlendirmesi gerektig?ini ortaya koymuştur.Until recently, teachers have been viewed as active decision-makers who have their own unique teaching styles rather than individuals who implement what is suggested by language teaching researchers and theories. A number of studies claim that teachers are affected by their beliefs during implementations of their practices (Pajares, 1992; Johnson, 1992). However, this view has been challenged over the last two decades and researchers suggest that there can be mismatches between teachers’ beliefs and practices (Baştu?rkmen, Loewen & Ellis, 2004). This study reports on a qualitative case study which aimed to identify the reasons for mismatches (if any) between three EFL (English as a Foreign Language) instructors’ beliefs and practices with respect to their OCF (Oral Corrective Feedback) use. Three EFL instructors working at the School of Foreign Languages in a state university were selected to identify their beliefs about OCF through pre-lesson semi-structured interviews. The questions were about the OCF types that they most frequently used and believed remarkably effective, their preferred timing of OCF and avoidance of OCF. Four hours of video-recording of their lessons were made to observe their OCF practices, followed by semi-structured Stimulated Recall Interviews to justify (in)consistency between beliefs and actual classroom practices. The interviews were subjected to content analysis. The findings of the study revealed that there were discrepancies between instructors’ beliefs and practices concerning OCF. The study recommended that instructors evaluate their own OCF decisions and practices