Nonword repetition depends on the frequency of sublexical representations at different grain sizes: evidence from a multi-factorial analysis

The nonword repetition task (NWR) has been widely used in basic cognitive and clinical research, as well as in clinical assessment, and has been proposed as a clinical marker for Specific Language Impairment (SLI). Yet the mechanisms underlying performance on this task are not clear. This study offers insights into these mechanisms through a comprehensive examination of item-related variables identified in previous research as possibly contributing to NWR scores and through testing the predictive power of each in relation to the others. A unique feature of the study is that all factors are considered simultaneously. Fifty-seven typically developing children were tested with a NWR task containing 150 nonwords differing in length, phonotactic probability, lexical neighbourhood and phonological complexity. The results indicate that phonological processing of novel words draws on sublexical representations at all grain sizes and that these representations are phonological, unstructured and insensitive to morphemehood. We propose a novel index – mean ngram frequency of all phonemes – that best captures the extent to which a nonword draws on sublexical representations. The study demonstrates the primacy of sublexical representations in NWR performance with implications for the nature of the deficit in SLI

Bilingualism caught in a net: A new approach to understanding the complexity of bilingual experience

The growing importance of research on bilingualism in psychology and neuroscience motivates the need for a psychometric model that can be used to understand and quantify this phenomenon. This research is the first to meet this need. We reanalyzed two data sets (N = 171 and N = 112) from relatively young adult language-unbalanced bilinguals and asked whether bilingualism is best described by the factor structure or by the network structure. The factor and network models were established on one data set and then validated on the other data set in a fully confirmatory manner. The network model provided the best fit to the data. This implies that bilingualism should be conceptualized as an emergent phenomenon arising from direct and idiosyncratic dependencies among the history of language acquisition, diverse language skills, and language-use practices. These dependencies can be reduced to neither a single universal quotient nor to some more general factors. Additional in-depth network analyses showed that the subjective perception of proficiency along with language entropy and language mixing were the most central indices of bilingualism, thus indicating that these measures can be especially sensitive to variation in the overall bilingual experience. Overall, this work highlights the great potential of psychometric network modeling to gain a more accurate description and understanding of complex (psycho)linguistic and cognitive phenomena

A CCD Search for Variable Stars in the Open Cluster NGC 6611

We present the results of the $UBVI_C$ variability survey in the young open cluster NGC 6611 based on observations obtained during 34 nights spanning one year. In total, we found 95 variable stars. Most of these stars are classified as periodic and irregular pre-main sequence (PMS) stars. The analysis of the $JHK_S$ 2MASS photometry and four-colour IRAC photometry revealed 165 Class II young stellar sources, 20 of which are irregular variables and one is an eclipsing binary. These classifications, complemented by $JHK$ UKIDSS photometry and $riH\alpha$ VPHAS photometry, were used to identify 24 candidates for classical T Tauri stars and 30 weak-lined T Tauri stars. In addition to the PMS variables, we discovered eight $\delta$ Scuti candidates. None of these were previously known. Furthermore, we detected 17 eclipsing binaries where two were previously known. Based on the proper motions provided by the Gaia EDR3 catalogue, we calculated the cluster membership probabilities for 91 variable stars. For 61 variables, a probability higher than 80% was determined, which makes them cluster members. Only 25 variables with a probability less than 20% were regarded to be non-members.Comment: 30 pages, 31 figure

8 Roczne doświadczenia własne w stosowaniu brachyterapii pulsacyjnej (PDR)

Cel pracyPrzedstawiono roczne doświadczenia własne w stosowaniu brachyterapii (BT) pulsacyjnej (PDR) u chorych na nowotwory złośliwe.Materiał i metodyW okresie od 03.1999 do 06.2000 brachyterapię pulsacyjną zastosowano u 112 chorych z następującymi lokalizacjami zmian nowotworowych: drzewo oskrzelowe (21 chorych), przełyk (34 chorych), pierś (20 chorych), narząd rodny (16 chorych), przewód pokarmowy (6 chorych), rejon głowy i szyi (8 chorych), mózg (5 chorych) oraz cewka moczowa (2 chorych). W 36 przypadkach brachyterapia PDR stanowiła element leczenia radykalnego, u 76 chorych była stosowana jako leczenie paliatywne. U 5 chorych PDR stosowano w obszarze uprzednio napromienianym śródjamowo i/lub wiązką zewnętrzną. Stosowano aparat PDR firmy Nucletron, zawierający żródło Ir192 o aktywności nominalnej 1 Ci. Podczas leczenia stosowano dawki od 6 Gy do 70 Gy, podawane w pulsach powtarzanych co 1 godzinę, jednorazowo lub podczas kolejnych, cotygodniowych aplikacji. Moc dawki wynosia 0.5–1 Gy/ puls/godzinę w przypadkach leczonych radykalnie i napromienianych powtórnie, oraz 1–4 Gy/puls/godzinę lub 6 Gy w jednej aplikacji, u chorych leczonych paliatywnie. Stosowano indywidualne plany leczenia opracowane za pomocą komputerowego systemu planowania leczenia (PLATO). W przypadkach chorych na raka oskrzela i przełyku, leczonych paliatywnie, wykorzystywano własne standardy rozkładu dawki.WynikiTolerancja leczenia BT PDR była bardzo dobra, również u chorych leczonych przez okres kilku dni. U 1 chorego na raka przefyku nie zastosowano kolejnej aplikacji z uwagi na wystąpienie objawów sugerujących popromienne zapalenie przełyku. U większości chorych z objawami choroby nowotworowej leczonych paliatywnie uzyskano poprawę subiektywną.Nie stwierdzono nawrotu nowotworu u chorych napromienianych radykalnie, jakkolwiek względnie krótki okres obserwacji większości chorych nie pozwala na wyciągnięcie ostatecznych wniosków.WnioskiBT PDR pozwala na zastosowanie leczenia śródjamowego i sródtkankowego niemal we wszystkich lokalizacjach zmian nowotwotowych Poprzez zastosowanie różnych metod optymalizacji dawki oraz względnie szerokiego zakresu mocy dawki w pulsie, metoda ta pozwala na optymalny dobór sposobu leczenia u poszczegó1nych chorych

WR 20a is an Eclipsing Binary: Accurate Determination of Parameters for an Extremely Massive Wolf-Rayet System

We present a high-precision I-band light curve for the Wolf-Rayet binary WR 20a, obtained as a sub-project of the Optical Gravitational Lensing Experiment. Rauw et al. have recently presented spectroscopy for this system, strongly suggesting extremely large minimum masses of 70.7 +/- 4.0 Mo and 68.8 +/- 3.8 Mo for the component stars of the system, with the exact values depending strongly on the period of the system. We detect deep eclipses of about 0.4 mag in the light curve of WR 20a, confirming and refining the suspected period of P=3.686 days and deriving an inclination angle of i=74.5 +/- 2 deg. Using these photometric data and the radial velocity data of Rauw et al., we derive the masses for the two components of WR 20a to be 83.0 +/- 5.0 Mo and 82.0 +/- 5.0 Mo. Therefore, WR 20a is confirmed to consist of two extremely massive stars and to be the most massive binary known with an accurate mass determination.Comment: 13 pages, 2 figures, 3 tables, accepted for publication in ApJ

2 Ocena porównawcza dawki w odbytnicy obliczonej dwiema metodami w brachyterapii śródjamowej chorych na raka szyjki i trzonu macicy

WstępW Klinice Onkologii i Radioterapii AMG od 1985 roku stosowana jest brachyterapia cezowa przy użyciu aparatu Selektron LDR. Dawkę maksymalną w odbytnicy do roku 1995 wyznaczano stosując wprowadzony doodbytniczo drucik ołowiany w osłonce plastikowej (R1), a w ostatnich latach zgodnie z zaleceniami Raportu 38 ICRU, dodatkowo oznacza się ją lokalizując tylną ścianę pochwy przez tamponowanie gazikami zawierającymi cieniującą na radiogramach nitkę (R2).Cel pracyPorównanie dawek fizycznych (R1 i R2) i równoważnych im dawek biologicznych (r1 i r2) w odbytnicy, obliczonych powyższymi dwiema metodami.Materiał i metodyAnaliza dotyczyła 124 aplikacji cezu u 102 chorych na raka szyjki lub trzonu macicy, leczonych śródjamowo podczas skojarzonego lub pooperacyjnego napromieniania. Rozkład dawki w miednicy małej obliczano za pomocą komputerowych systemów planowania, wykorzystując 2 prostopadłe radiologiczne zdjęcia lokalizacyjne.Dawki biologiczne obliczono przy pomocy modelu liniowo-kwadratowego, przyjmując α/β=4.WynikiW 83% przypadków wartość bezwzględna dawek R1 była niższa od R2. Wartości średnie dawek R1 i R2 oraz r1 i r2 wynosiły odpowiednio: 13,2 ±4,3 Gy i 16,9 ±4,4 Gy oraz 16,8 ±8,0 Gy i 24,0 ±9,6 Gy. Średnia różnica między R1 i R2 oraz r1 i r2 wynosiła 3,7 Gy (95% CI, 3,03–4,41 Gy) i 7,2 Gy (95% CI, 5,77–8,56 Gy), odpowiednio i jest statystycznie znamienna (