Partial dissociation in the neural bases of VSTM and imagery in the early visual cortex

Visual short-term memory (VSTM) and visual imagery are believed to involve overlapping neuronal representations in the early visual cortex. While a number of studies have provided evidence for this overlap, at the behavioral level VSTM and imagery are dissociable processes; this begs the question of how their neuronal mechanisms differ. Here we used transcranial magnetic stimulation (TMS) to examine whether the neural bases of imagery and VSTM maintenance are dissociable in the early visual cortex (EVC). We intentionally used a similar task for VSTM and imagery in order to equate their assessment. We hypothesized that any differential effect of TMS on VSTM and imagery would indicate that their neuronal bases differ at the level of EVC. In the "alone" condition, participants were asked to engage either in VSTM or imagery, whereas in the "concurrent" condition, each trial required both VSTM maintenance and imagery simultaneously. A dissociation between VSTM and imagery was observed for reaction times: TMS slowed down responses for VSTM but not for imagery. The impact of TMS on sensitivity did not differ between VSTM and imagery, but did depend on whether the tasks were carried concurrently or alone. This study shows that neural processes associated with VSTM and imagery in the early visual cortex can be partially dissociated. (C) 2015 The Authors. Published by Elsevier Ltd. This is an open access article under the CC BY-NC-ND license (http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/).Peer reviewe

Reinvestigation of bis­(2,2′-bipyridine)(nitrato-κ2 O,O′)cobalt(III) hydroxide nitrate tetra­hydrate. Corrigendum

Corrigendum to Acta Cryst. (2007), E63, m2975–m2976

Protecting wound edges from infection using an Alexis wound retractor

Wstęp. Zakażenia ran operacyjnych towarzyszą ludzkości od zarania dziejów. Przez wieki były jedną z głównych przyczyn zgonów. Pomimo rozwoju wielu dziedzin życia, postęp w ich leczeniu nastąpił faktycznie w ciągu ostatnich stu siedemdziesięciu lat. Niemniej jednak problem zakażeń ran operacyjnych jest nadal aktualny pomimo szerokiego zastosowania działań profilaktycznych. Uważa się, że ilość tego rodzaju zakażeń jest jednym z najistotniej-szych wyznaczników rozwoju medycyny. Autorzy założyli, że zastosowanie jednorazowego retraktora ran Alexis zmniejszy ilość zakażeń ran operacyjnych, w szczególności u chorych wysokiego ryzyka. Materiał i metoda. W celu rozwiązania problemu badawczego zastosowano metodę badań reprezentacyjnych, a jako narzędzie badawcze posłużył arkusz analizy dokumentów. Autorzy przyjęli, że badanie będzie wiarygodne, gdy ryzyko zakażenia rany operacyjnej będzie odpowiednio duże. Chorzy, spełniający założone kryteria, zostali zakwalifikowani do dwóch losowo z kompletowanych grup. Obie grupy liczyły po 15 osób, przy czym wiek grupy badanej wahał się pomiędzy 54-83 lat, zaś grupy kontrolnej 57-86 lat. W grupie badanej stosowano retraktor, w grupie kontrolnej nie. Rana operacyjna była oceniana w trakcie hospitalizacji pacjenta codziennie, a po wy-pisaniu z oddziału okresowo do 30-ego dnia po operacji. W przypadku pojawienia się infekcji w ranie, została ona potwierdzona bada-niem mikrobiologicznym. Wyniki i wnioski. W oparciu o analizę wyników badań można stwierdzić, że u chorych z grupy podwyższonego ryzyka zastosowanie retraktora ran operacyjnych Alexis zmniejsza prawdopodobieństwo zakażenia rany operacyjnej, a skuteczna mechaniczna protekcja rany operacyjnej powinna stać się stałym elementem działań profilaktycznych zmierzających do ograniczenia ilości zakażeń ran operacyjny.Introduction. The infections of surgical wounds have been very much around since the beginnings of mankind. For ages they have been one of the predominant causes of death. Despite the fact that many aspects of life have undergone rapid developments, the progress in surgical wound treatment emerged during the last 170 years. Nevertheless, the problem of surgical wound infection is still a threat even despite many preventive actions. It is widely acknowledged that the number of those infections is one of the most crucial indicator of the development of medicine. The author has assumed that the use of a disposable Alexis wound retractor is going to decrease the number of surgical infections, especially among high-risk patients. The material and the method. In order to solve the research problem, the sampling procedure method was used. The research instrument was document analysis worksheet. The authors assumed that the re-search would be more credible if the risk of surgical wound infection is high enough. The patients who met the criteria were divided randomly into two groups. Both groups had 15 people; their ages varied from 54 to 83 in the sample group and from 57 to 86 in the control group. The retractor was used in the sample group and not in the control group. The surgical wounds were assessed each day while the patient stayed at the hospital, and after that periodically until 30 days after the operation. If the wound started showing indications of an infection, a microbiological test was run to confirm it. The results and conclusions. Judging by the analysis of the research results, one can conclude that the use of an Alexis surgical wound retractor on high-risk patients decreases the probability of a wound infection and the effective mechanical protection of surgical wounds should become a constant element of preventive actions aimed at limiting the number of surgical wound infections

The release of eosinophil chemotactic activity and eosinophil chemokinesis inhibitory activity by mononuclear cells from atopic asthmatic and non-atopic subjects.

The goal of our study was to assess the chemotactic activity for eosinophils (ECA) and neutrophils (NCA) and histamine releasing activity (HRA) in crude supernatants of mononuclear cells in monosensitized atopic asthmatics and healthy controls. Chemotactic activity for ECA and neutrophils was measured in supernatants of cultured mononuclear cells with modified Boyden's chamber and HRA was assessed on healthy donor basophils. With respect to ECA generation two distinct subgroups of subjects were distinguished: releasers [ECA (+)] and non-releasers [ECA (-)]. In atopic and non-atopic ECA (+) the mean ECA index was 3.78 +/- 0.49 and 2.47 +/- 0.27 respectively (P > 0.05). Supernatants from the remaining subjects (seven of 22 atopic and five of 11 non-atopic) did not express ECA, but revealed significant inhibitory activity for chemokinesis of eosinophils (mean chemotactic index 0.25 +/- 0.16 and 0.48 +/- 0.22 for atopic and non-atopic non-releasers respectively). Stimulation with antigen of MNC from atopic and with PHA from non-atopic ECA (-) restored cells ability to release ECA. Sephadex gel chromatography revealed that supernatants of MNC contained chemotactic and chemokinesis inhibitory activity in different fractions. The spontaneous productions of NCA and HRA by mononuclear cells was similar in ECA releasers and non-releasers, although the HRA was higher following stimulation with PHA in the non-atopic ECA (+) subgroup. Our study demonstrated, for the first time, that MNC are capable of generating not only chemotactic activity but also chemokinesis inhibitory activity for eosinophils

Poziom poczucia koherencji wśród młodzieży zakładów poprawczych

Cel badań. Czy rzeczywiście jest tak, że współczesna oferta wychowawczo-resocjalizacyjna skierowana do młodzieży zakładów poprawczych buduje u nich poczucie zrozumienia, zaradności i sensowności, tak potrzebne w dorosłym życiu. Odpowiedzi poszukiwano poprzez ocenę poziomu poczucia koherencji wśród młodzieży zakładów poprawczych. Materiał i metoda. Dla oceny poziomu poczucia koherencji wśród młodzieży zakładów poprawczych, badaniom poddano 40 młodych ludzi tych zakładów. Użyto Kwestionariusza Poczucia Koherencji [SOC – 29], a uzyskane wyniki badań porównano ze zdrowymi osobnikami grupy kontrolnej. Wyniki i wnioski. Stwierdzono, że poziom poczucia koherencji wśród młodzieży zakładów poprawczych daleko odbiega od średniej wartości testu SOC-29 zarejestrowanej przez innych autorów u zdrowych mężczyzn naszej populacji, co może być istotnym czynnikiem niepowodzeń tej młodzieży w „dorosłym życiu”. Działalność resocjalizacyjna prowadzona w zakładach poprawczych nie przynosi jednakowego skutku w zmianach poczucia koherencji. Przede wszystkim skutkuje wzrostem liczebności nieletnich w przedziale 100-120 punków, głównie kosztem obniżenia liczebności grupy o zakresie punktacji 60 – 80 punktów. Istnieje taka wartość punktowa [jest to 58 pkt.] testu SOC-29, poniżej której pomimo prowadzonej starannej resocjalizacji istnieje u małoletnich znamiennie statystycznie wysokie ryzyko braku uzyskania sukcesu terapeutycznego, w postaci braku wzrostu poczucia koherencjiThe objective of the research: Is it actually the case that the modern educational and rehabilitation offer for approved school youth builds a sense of coherence, resourcefulness and meaningfulness among them, as these are factors very much essential to the adult life? To find an answer to this question, the sense of coherence level was measured among approved school youths. Material and method: In order to assess the approved school youth’s level of coherence, 40 of them were examined. The method used was The Sense of Coherence Questionnaire [SOC-29], and the results obtained were compared to those of the control group. Results and conclusions: It was established that the sense of coher-ence level among the approved school youth is largely discrepant from the result of SOC-29 test as indicated by the research on healthy men of our population conducted by other authors, which may be a significant factor to the youths’ failures in their “adult lives”. The rehabilitation process controlled by approved schools is not effective as far as the sense of coherence level is concerned. Above all, it re-sults in the increase in the number of juveniles within the range of 100-120 points, predominantly at the expense of the decrease in number within 60-80 points. Moreover, it was shown that in those cases where the result of the SOC questionnaire is lower than 58 points, the statistical risk of failing to achieve the therapeutic success [no increase in the sense of coherence level] is significantly high despite the on-going rehabilitation, even carefully supervised

Umiejętności samorealizacji kobiet po radykalnej mastektomii

Cel badań: ocena poczucia własnej skuteczności po radykalnym leczeniu raka piersi. Materiał i metody: Badaniami objęto 82 kobiety w wieku 31 – 63 lata leczonych radykalnie z powodu raka piersi. Grupę kontrolą stanowiły studentki kierunku pielęgniarstwa. Grupa ta liczyła 39 osób w wieku 27 – 49 lat. Obie grupy poddano badaniom z wykorzystaniem Skali Uogólnionej Własnej Skuteczności. Wyniki badań odniesiono do wybranych cech socjo-demograficznych kobiet leczonych radykalnie z powody raka piersi takich jak wiek, wykształcenie, czas jaki upłynął od zakończenia radykalnego leczenia choroby nowotworowej do momentu badań. Wyniki i wnioski: Stwierdzono, że średnia wartość testu GSES dla całej badanej grupy kobiet poddanych radykalnemu leczeniu z powodu raka piersi była znamiennie statystycznie niższa niż grupie kontrolnej. Wykazano, że począwszy od 45 rż. u kobiet leczonych radykalnie z powodu raka piersi znamiennie statystycznie obniża się po-ziom poczucia własnej skuteczności. Najniższy i to istotnie statystycznie w porównaniu do pozostałych dekad życia, jest w przedziale wieku 56 – 65 lat. Ponadto stwierdzono, że w miarę upływu czasu po zakończeniu leczenia radykalnego raka piersi poczucie sensu życia oraz własnej skuteczności u badanych kobiet wrastało, a znamienny statystycznie wzrost poczucia własnej skuteczności nastąpił po upływie roku od zakończenia leczenia i utrzymywał się już na porównywalnym poziomie.The purpose of the research: the estimation of the sense of self-efficiency after a radical treatment of a breast cancer. The material under investigation and methods: The research was conducted on a group of 82 women who have undergone a radical treatment of a breast cancer, their ages varying from 31 to 63. The control group comprised of the nursing faculty students. It was a group of 39 people, aged from 27 to 49. Both groups were tested using the General Self-Efficacy Scale. The relations were found be-tween the results of the research and the selected socio-demographic features of women treated radically for a breast cancer like age, edu-cation and the period of time between the end of the radical treatment and the current research. The results and conclusions: It was stated that the average result of the GSES test for the whole group of women who have undergone a radical treatment for a breast cancer was significantly lower than in the control group. It was indicated that, starting from 45 years of age, the women who were treated for a breast cancer statistically have a significantly dropping level of the sense of self-efficiency. The lowest level, in comparison with the other decades of a lifetime, is between 56 and 65 years of age, which is statistically relevant. Moreover, it was stated that, with the passing of time, after the end of the radical breast cancer treatment the sense of self-efficiency and the meaning of life were increasing and after a year there was a statistically signifi-cant increase of the sense of self-efficiency, plus its level remained stable after that

Znaczenie komunikacji interpersonalnej w zawodzie pielęgniarskim

Wstęp. Komunikacja jest zjawiskiem wszechobecnym, towarzyszącym nam od samego początku naszego życia. Umiejętność komunikowania się z osobą chorą jest więc bardzo istotna, w tym również w zawodzie pielęgniarskim. Cel badań. Przekonanie to skłoniło autorów do podjęcia badań własnych mających na celu określenie aktywności komunikacyjnej w wybranej losowo grupie pielęgniarek. Materiał i metody. Grupę badawczą stanowiło 121 pielęgniarek. Ba-dania prowadzono w okresie od września 2010 roku do marca 2011 roku. Do określenie poziomu komunikacyjnej posłużono się Skalą Aktywności Komunikacyjnej Zb. Nęckiego Uzyskane wyniki odniesiono do wybranych cech takich jak wiek badanych, długość stażu pracy zawodowej oraz poziom wykształcenia. Wyniki i wnioski. Przeprowadzone badania pozwoliły stwierdzić, że zawód pielęgniarki nie podnosi w sposób charakterystyczny ( istotny statystycznie ) poziomu aktywności komunikacyjnej w porównaniu do przedstawicieli innych grup zawodowych np. informatyków. Średnia aktywność komunikacyjna wzrastała wraz z wiekiem badanych, przy czym w przedziale wieku 30-49 r.ż. znamiennie statystycznie w porównaniu do najmłodszej ankietowanej grupy pielęgniarek. Najniższy poziom aktywności komunikacyjnej wykazywały pielęgniarki o najkrótszym okresie pracy w zawodzie (do 5 lat). W miarę wydłużania stażu pracy średnia aktywność komunikacyjna badanych rosła. Średnia aktywność komunikacyjna wzrastała wraz ze stopniem wykształcenia zawodowego, przy czym wzrost ten miał cechy istotnie statystyczne, w porównaniu do niższych stopni wykształcenia, tylko w grupie pielęgniarek będących po studiach zawodowych II stopnia.Introduction. Communication is a universal phenomenon. It is essential to people at every stage of their lives. In it of utmost importance to be able to communicate with sick people, also as a nurse. The purpose of the study. The belief stated above has led the authors to undertake their own study, whose purpose was to assess communication activity in a randomly selected group of nurses. Materials and methods. The study group was 121 nurses. The re-search was conducted between September 2010 and March 2011. In order to assess the communication activity, the Communication Activity Scale introduced by Zbigniew Nęcki was used. The results obtained were compared with selected data such as the age of the nurses studied, their experience as professional nurses and their education. Results and conclusions. The research conducted allowed the authors to conclude that the nursing profession itself does not contribute to a statistically significant increase in the communication activity as compared to other professionals, e.g. IT specialists. The mean communication activity increased with the age of the interviewees – in the age groups of 30 to 49 years old, the increase was statistically signifi-cant in comparison with the youngest group interviewed. The lowest level of communication activity was characteristic of the least experienced nurses (no more than 5 years of experience). The mean communication activity of the interviewees increased along with the expe-rience. The increase in the mean communication activity was also observable with reference to their education; however, it was statistically significant only in relation to the those who completed professional postgraduate courses as compared to the lower levels of education

Quasi-point separation of variables for the Henon-Heiles system and a system with quartic potential

We examine the problem of integrability of two-dimensional Hamiltonian systems by means of separation of variables. The systematic approach to construction of the special non-pure coordinate separation of variables for certain natural two-dimensional Hamiltonians is presented. The relations with SUSY quantum mechanics are discussed.Comment: 11 pages, Late

Quantitative methods to monitor RNA biomarkers in myotonic dystrophy

Myotonic dystrophy type 1 (DM1) and type 2 (DM2) are human neuromuscular disorders associated with mutations of simple repetitive sequences in afected genes. The abnormal expansion of CTG repeats in the 3′-UTR of the DMPK gene elicits DM1, whereas elongated CCTG repeats in intron 1 of ZNF9/CNBP triggers DM2. Pathogenesis of both disorders is manifested by nuclear retention of expanded repeat containing RNAs and aberrant alternative splicing. The precise determination of absolute numbers of mutant RNA molecules is important for a better understanding of disease complexity and for accurate evaluation of the efficacy of therapeutic drugs. We present two quantitative methods, Multiplex Ligation-Dependent Probe Amplifcation and droplet digital PCR, for studying the mutant DMPK transcript (DMPKexpRNA) and the aberrant alternative splicing in DM1 and DM2 human tissues and cells. We demonstrate that in DM1, the DMPKexpRNA is detected in higher copy number than its normal counterpart. Moreover, the absolute number of the mutant transcript indicates its low abundance with only a few copies per cell in DM1 fibroblasts. Most importantly, in conjunction with fuorescence in-situ hybridization experiments, our results suggest that in DM1 fibroblasts, the vast majority of nuclear RNA foci consist of a few molecules of DMPKexpRNA

Knitting for heart valve tissue engineering.

Knitting is a versatile technology which offers a large portfolio of products and solutions of interest in heart valve (HV) tissue engineering (TE). One of the main advantages of knitting is its ability to construct complex shapes and structures by precisely assembling the yarns in the desired position. With this in mind, knitting could be employed to construct a HV scaffold that closely resembles the authentic valve. This has the potential to reproduce the anisotropic structure that is characteristic of the heart valve with the yarns, in particular the 3-layered architecture of the leaflets. These yarns can provide oriented growth of cells lengthwise and consequently enable the deposition of extracellular matrix (ECM) proteins in an oriented manner. This technique, therefore, has a potential to provide a functional knitted scaffold, but to achieve that textile engineers need to gain a basic understanding of structural and mechanical aspects of the heart valve and in addition, tissue engineers must acquire the knowledge of tools and capacities that are essential in knitting technology. The aim of this review is to provide a platform to consolidate these two fields as well as to enable an efficient communication and cooperation among these two research areas