Active Labour Market Policies and Unemployment Convergence in Transition

In this paper we approach the issue of social cohesion across NUTS4 regions in Poland. We analyse regional dynamics of unemployment rates and try to evaluate the impact of Active Labour Market Policies (ALMPs) in observed trends. Using data for 1999 till 2008 we employ tools typically applied to income convergence analyses to test the stability of unemployment distribution - both unconditionally and taking into account explanatory power of unemployment structure and ALMPs in Polish regions. Our findings suggest no unconditional convergence understood both in terms of levels and in terms of dispersion, while the latter seems to suggest "convergence of clubs" within a group highest unemploy- ment regions. The analysis comprised as well accounting for potential impact of ALMPs, controlling for dierentiated unemployment structure. We find no evidence that cohesion eorts contribute to the convergence or less of the divergence phenomena.regional unemployment rate differentials, convergence analysis, Poland

Nonlinear Stochastic Convergence Analysis of Regional Unemployment Rates in Poland

This paper analyses convergence of unemployment rates in Poland at NUTS4 level by testing nonlinear convergence, applying the modified KSS-CHLL for each pair of territorial units. The results suggest that actually the convergence is a rare phenomenon and occurs only in 1916 cases out of potential over 70 000 combinations. This paper inquires what systematic reasons contribute to this phenomenon. There are some circumstances under which unemployment convergence should be more expected than in others. These include sharing a higher level territorial authority, experiencing similar labour market hardship or sharing the same structural characteristics. For each of these three criteria we analyse the frequency of the differential nonstationarity within groups (as evidence of convergence) and across groups (as evidence of "catching up").nonlinear convergence, stochastic convergence, unemployment, transition, Poland

Unemployment Convergence in Transition

In this paper an attempt is made to inquire the dynamics of regional unemployment rates in transition economies. We use policy relevant NUTS4 unemployment rates for transition economies characterised by both relatively intense (Poland, Slovaka) and relatively mild labour market hardships (namely Czech Republic). We apply diverse analytical techniques to seek traces of convergence, including beta - and sigma-convergence as well as time-series approach. Results in each of the countries suggest no support in favour of beta-type convergence, i.e. convergence of levels. Even controlling for nation-wide labour market outlooks (conditional convergence) does not provide any support for this hypothesis. Further, regions with both very high and very low unemployment show signs of high persistence and low mobility in the national distribution, while the middle ones tend to demonstrate higher mobility and essentially no regional unemployment differentials persistence. This diagnosis is confirmed by sigma-convergence analysis which indicates no general divergence or convergence patterns. Transitions seem to be more frequent, but at the same time less sustainable for middle range districts, while movements up and down the ladder occur frequently for the same districts. Findings allow to define the patterns of local labour market dynamics, pointing to differentiated divergence paths. Importantly, these tendencies persist despite cohesion policies financing schemes, which allocate relatively more resources to deprived regions in all these countries.unemployment, beta-type convergence, sigma-type convergence, stochastic convergence, social cohesion

Wstęp

Wstę

Gry (dy)wersyfikacyjne, czyli o praktykowaniu poetyki w dydaktyce uniwersyteckiej

The article discusses poetics’ significant place and role in the university literary didactics – it is a subject which introduces students into rudiments of literary theory and prepares them to practice the art of interpretation. The author focuses on the role of versification in philological education and underlines its structuralist tradition and tendency towards semantization and antropologization versificational devices. Researching verse enables desirable closeness of literature and theory which results in functionalizing versificational choices in concrete, historically and socially definite context – in this aspect versification becomes an object of modern humanistic thought. The author proclaims the necessity of enhancing the status of this problematics in academic training as well as its diversification through discussing versology also within historic-literary curricula.Artykuł omawia miejsce i zadania poetyki w uniwersyteckim kształceniu polonistycznym, która wprowadza studentów w podstawy teorii literatury oraz przygotowuje do praktykowania sztuki interpretacji. Szczególną uwagę autorka poświęca roli wersyfikacji w edukacji filologicznej, podkreślając jej strukturalistyczne tradycje oraz dążenie do semantyzacji i antropologizacji wersologicznych chwytów. Dzięki badaniom form wierszowych możliwe jest pożądane zbliżenie teorii do literatury, które pociąga za sobą sfunkcjonalizowanie wyborów wersyfikacyjnych w konkretnym, historycznie i społecznie określonym kontekście, tym samym włączając wersologię w przestrzeń współczesnej refleksji humanistycznej. Konieczne jest także dowartościowanie tej problematyki w kształceniu akademickim i jej dywersyfikacja poprzez przywoływanie również na przedmiotach historycznoliterackich

Poetyki i lektury momentalne. Między materią a metafizyką, czyli o paronomazji na przykładzie poezji kobiet

The paper investigates manners of linguistic description of psychosomatic, autobiographically interpreted experience in contemporary women’s poetry, which is analyzed in the context of the poetics of the moment, with reference to Hans Ulrich Gumbrecht’s concept of “poetry as a mode of attention.” The authoress is particularly interested in the figure of paronomasia, evoking homonymic, parallel spheres: the material and the transcendental one. The article contains close reading interpretations of poems by, among others, Krystyna Miłobędzka, Teresa Ferenc, Bogusława Latawiec and Ludmiła Marjańska, in which paronomasia introduces the reader into a dual dimension of existence, both anchoring the subject in the physical, bodily reality and provoking metaphysical questions.The paper investigates manners of linguistic description of psychosomatic, autobiographically interpreted experience in contemporary women’s poetry, which is analyzed in the context of the poetics of the moment, with reference to Hans Ulrich Gumbrecht’s concept of “poetry as a mode of attention.” The authoress is particularly interested in the figure of paronomasia, evoking homonymic, parallel spheres: the material and the transcendental one. The article contains close reading interpretations of poems by, among others, Krystyna Miłobędzka, Teresa Ferenc, Bogusława Latawiec and Ludmiła Marjańska, in which paronomasia introduces the reader into a dual dimension of existence, both anchoring the subject in the physical, bodily reality and provoking metaphysical questions

Cloudiness in Toruń in the period 1986-1995

W opracowaniu rozważano dobowy i roczny przebieg zachmurzenia ogólnego i pojawiania się rodzajów chmur w Toruniu w okresie 1986-1995. Materiał źródłowy pochodzi z cogodzinnych obserwacji wykonywanych na stacji synoptycmej w Toruniu. Badania wykazały, że średnie zachmurzenie dla tego okresu wynosi 6,4. Maksymalne zachmurzenie obserwowano w listopadzie i grudniu (7,6), minimalne w maju (5,4). Najczęściej występującymi rodzajami chmur w Toruniu były Se, Cu, Ac, a najrzadziej: Cc, Cs, As. W miesiącach letnich dominującymi rodzajami są: Cu, Ci, Cs i Se, podczas gdy w miesiącach zimowych: Se, St, Ns i Ac. In this paper we consider diurnal and annual course of general cloudiness and appearance of the cloud species in Toruń for the period 1986-1995. The material comes from the synoptic station at Toruń from hourly observations. The investigation has shown that the mean cloudiness for that period equals 6.4. The maximum cloudiness has been observed in November and December (7.6), the minimum one in May (5.4). The most frequently occuring cloud species in Toruń were Sc, Cu, Ac and the most rarely: Cc, Cs, As. In the warm season the domined species were: Cu, Ci, Cs and Sc while in the cold one: Sc, St, Ns and Ac.In this paper we consider diurnal and annual course of general cloudiness and appearance of the cloud species in Toruń for the period 1986-1995. The material comes from the synoptic station at Toruń from hourly observations. The investigation has shown that the mean cloudiness for that period equals 6.4. The maximum cloudiness has been observed in November and December (7.6), the minimum one in May (5.4). The most frequently occuring cloud species in Toruń were Sc, Cu, Ac and the most rarely: Cc, Cs, As. In the warm season the domined species were: Cu, Ci, Cs and Sc while in the cold one: Sc, St, Ns and Ac

Lekarz. Zawód czy powołanie? Postawy lekarzy wobec pracy zawodowej

Współczesny obraz medycyny utożsamiany jest z nowoczesnymi technologiami i medyczną aparaturą, która ma ratować ludzkie życie i zdrowie. Współczesna medycyna to także doskonale wyszkoleni specjaliści i leki nowej generacji. U podstaw tego wyobrażenia leży społeczne przekonanie, iż skuteczność medycyny zależy od postępu w nauce i technice, w rozważaniach tych często pomija się natomiast aspekt ludzki. Często niedoceniany bywa sam zawód lekarza i powołanie, które skłoniło daną jednostkę do wykonywania medycznej profesji. Ze społecznego punktu widzenia, mało istotne w efektywności leczenia są także postawy lekarzy wobec wykonywanego zawodu oraz ich satysfakcja zawodowa. Monografia ta ma na celu uświadomienie jak ważne są to czynniki oraz jak istotna jest ich teoretyczna analiza na gruncie nauk społecznych. Obecnie widoczne przemiany na gruncie medycyny wpływają znacząco na układ relacji w całym systemie służby zdrowia. Pacjent zaczął być postrzegany w sposób holistyczny z uwagi na zmianę podejścia do samej choroby, która nie oznacza już wyłącznie dolegliwości biologicznych, ale także psychiczne i społeczne. Następuje wzrost zainteresowania społecznymi uwarunkowaniami relacji lekarz–pacjent oraz psychologiczną odpowiedzialnością lekarza nad chorym. Coraz częściej brane są pod uwagę zagadnienia etyczne i moralne, które stanowią nieodłączny element pracy każdego lekarza. Lekarze nie pełnią już wyłącznie roli osób pomagającym w wyjściu z choroby, ale stają się odpowiedzialni za kształtowanie zachowań prozdrowotnych. Lekarze powinni propagować zdrowy tryb życia oraz zachęcać społeczeństwo do korzystania z usług profesjonalnej opieki medycznej celem profilaktyki prozdrowotnej. Współczesna socjologia medycyny kładzie nacisk głównie na sposób nawiązywanej interakcji między lekarzem i pacjentem. W tym aspekcie naukowcy zwracają szczególną uwagę na łączenie modelu naukowego, biomedycznego z podejściem humanistycznym. Podkreśla się tu wagę subiektywnego wymiaru choroby oraz indywidualnego podejścia do każdego pacjenta jako jednostki. Postulaty te nie zawsze dominowały w naukach medycznych. Zmianie uległy również pozycja społeczna i rola pacjenta oraz jego status w procesie leczenia. Chorzy coraz częściej domagają się przywrócenia tożsamości społecznej w działaniach terapeutycznych. Pacjenci stają się również coraz bardziej aktywnymi i świadomymi podmiotami procesu medycznego. Niezmienne są natomiast status zawodowy lekarza oraz szacunek jakim obdarzany jest przez społeczeństwo. Czynniki te, jak się wydaje, nie uległy znaczącym zmianom na przestrzeni czasu. Lekarze nadal utożsamiani są z autorytetami i cieszą się prestiżem społecznym. Należy jednak zastanowić się, czy ten aspekt także wpływa na poczucie powołania lekarzy do wykonywanej pracy oraz ich postawy zawodowe. Tematyka postaw zawodowych lekarzy należy do zagadnień rzadko podejmowanych na gruncie nauk społecznych. Pojęcie to jest wysoce interdyscyplinarne, łączy bowiem podejście wielu nauk, tj. socjologii medycyny, psychologii społecznej, socjologii pracy. W opracowaniu tym autorka ma na celu przedstawienie podejść wyżej wymienionych nauk do tematyki postaw zawodowych lekarzy i ukazanie w jaki sposób zagadnienia te odnoszą się do poczucia powołania i misji do wykonywania zawodu lekarza. Autorka zdecydowała się na podjęcie tego tematu także z uwagi na coraz bardziej rosnącą rolę kształtowania poprawnych relacji w kontakcie lekarza z pacjentem. Biorąc pod uwagę powyższą tematykę, niniejsza praca składa się z czterech rozdziałów. Dwa pierwsze to rozdziały teoretyczne, które stanowią próbę opisu podjętego tematu na gruncie literatury przedmiotu, tj. pojęcia zawodu lekarza i postawy wobec pracy zawodowej. Kolejno, rozdział metodologiczny przedstawiający założenia badawcze oraz rozdział empiryczny, w którym opisane zostały wyniki badań własnych.Uniwersytet Śląski w Katowicac

Constellations of the Neo-Avant-garde in Women’s Poetry as Exemplified by the Works of Julia Fiedorczuk

The paper challenges the common view within the history of Polish literature that schematically places women’s poetry outside modernism and avant-garde. The authoress employs the concept of neo-avant-garde to characterize the so-far omitted poetic projects by women, dismissed to date as marginal or “quasi-avant-garde”. In the article, she demonstrates ways in which Julia Fiedorczuk’s intellectual, self-reflexive and experimental poetry draws upon and refashions the avant-garde tradition

Homo sapiens innocens. Wisława Szymborska (Eko)Poetski projekt.

Nature occupies one of the most important topics in Wisława Szymborska’s poetry, where the lyrical subject is always positioned in relation to other beings and within the perspective of an extended time span. The author of this article, in accentuating the anthropocentric perspective on Szymborska’s poetry, proposes a reading of her poetry in the context of ecopoetry. She understands it, following Julia Fiedorczuk, as a call to reevaluate the relationship between the human and non-human world, to reflect, with the aid of poetry, on the relationship between poetry and the natural world, and also to lift the dualism between nature and culture.Priroda je jedna od važnijih tema poezije Wisławe Szymborske, a njezin je junak uvijek situiran prema drugim bićima i u perspektivi dugog trajanja. Autorica članka, naglašavajući antropocentričnost gledišta toga stvaralaštva, istodobno predlaže čitanje pjesama dobitnice Nobelove nagrade u kontekstu ekopoetike. Kao i Julija Fiedorczuk, ekopoetiku shvaća kao postulat prevrednovanja odnosa među ljudskim i ne-ljudskim svijetom, razmatranja veza između poezije i prirodne okoline pomoću pjesme, kao i ukidanja dualizma između prirode i kulture