1,276 research outputs found

    Community-owned rural water supplies in Galicia (Spain): supporting role in the groundwater self-management

    Get PDF
    Financiado para publicación en acceso aberto: Universidade da Coruña/CISUG[Abstract:] The community-owned rural water supplies in the rural areas of Galicia developed spontaneously in response to the historical shortcomings of local administrations, which are a clear example of commons management strategies. They have developed a water self-management model integrated into a complex network of actors. More than one-quarter of the total population rely on these systems. However, a large part of supplied water does not comply with the sanitary standards due to deficiencies in the system’s design, operation, and maintenance and the water catchment protection. Furthermore, the owners face difficulties complying with basic legal requirements due to the complexity of the regulatory framework and the lack of training of the water board members. COXAPO (‘Comunidad Xeral de Augas de Galicia’), an association of 150 community-owned water supplies, advises, trains, and supports the water boards for the legal, administrative, economic, and technical systems management. As a result, it gets the systems legally compliant concerning the institutional management and quality of supplied water. The success of this network governance recommends a role to the administration in promoting the networking of water boards by supporting the existing water supply associations and encouraging their constitution or provisioning equivalent services in regions where they do not exist.COXAPO; IN-0047-2

    La experiencia de la modernización administrativa en Portugal. Algunas lecciones para las instituciones públicas españolas post-Covid-19

    Get PDF
    The challenge of modernizing the State continues to be on the agendas of all countries that have to face threats such as the current COVID-19 pandemic. In the case of Spain and Portugal, we find a long tradition of administrative reform and modernization processes from the second half of the 20th century to the present day. In the work presented below, the Portuguese State expirience reform is reviewed with the aim of learning its institutional «path dependence» (from «institutional persistence» to «incremental innovation»), in order to be able to learn from their political and administrative successes and errors and thus improve knowledge about the administrative change projects of the Central State Administration, in the context of the recovery and resilience plans of the European Commission and the Government from Spain.El reto de la modernización del Estado sigue estando presente en las agendas de todos los países que tienen que enfrentar desafíos como la actual pandemia de COVID-19. En el caso de España y Portugal, encontramos una larga tradición de procesos de reformas y modernizaciones administrativas desde la segunda mitad del siglo xx hasta nuestros días. En el trabajo que se presenta a continuación se revisa la experiencia de modernización del Estado portugués con el objetivo puesto en el aprendizaje de su «senda de dependencia» institucional (de la «persistencia institucional», hasta la «innovación incremental»), con el fin de poder aprender de sus aciertos y errores político-administrativos y conseguir, así, mejorar el conocimiento sobre los proyectos de cambio administrativo de la Administración General del Estado, en el contexto de los planes de recuperación y resiliencia de la Comisión Europea y del Gobierno de España

    ¿Universidades híbridas?: de las universidades públicas presenciales a las universidades públicas presenciales-virtuales en el mundo del coronavirus

    Get PDF
    As Universidades públicas presenciais son institucións de educación superior complexas e multitarea, onde, a miúdo, confúndese a docencia coa investigación e a transferencia. Esta complexidade viuse incrementada coa chegada da Covid-19 ás nosas vidas, no xa afastado mes de marzo do 2020. A proposta crítica que propoño neste ensaio está relacionada coa necesaria ampliación dos procesos de ensino-aprendizaxe das Universidades públicas e presenciais cara a outras modalidades non presenciais, entre as que destacan as semipresenciais (“ blended learning”) e as virtuais (“e- learning”), que comezaron a implantarse nas nosas institucións de educación superior desde fai máis de quince anos, pero que xa forman parte daquilo que somos e facemos na actualidade (curso 2020-2021). Antes da pandemia xa eramos “Universidades Híbridas”; tras a pandemia deberemos profesionalizar as nosas organizacións co fin de ser resilientes aos requisitos institucionais dun novo mundo post-coronavirus, sen perder a nosa esencia de institucións de educación superior públicas e presenciais. No relato que se recolle no texto aparecen exemplos de como vivimos no Grao en Dirección e Xestión Pública e no Máster “en liña” en Dirección Pública e Liderazgo Institucional da Universidade de Vigo, o urxente tránsito da docencia presencial á virtual durante o primeiro Estado de Alarma de finais do curso 2019-2020; ademais doutros microrrelatos que nos axuden a comprender como estamos a vivir o actual Estado de Alarma, ao longo do curso 2020-2021 do que teremos que extraer moitas aprendizaxes para a presente década e novas pandemias

    A Direção Pública e Profissional na Espanha e Portugal: uma análise neoinstitucional

    Get PDF
    Os sistemas de serviço civil são produtos dos modelos organizacionais públicas desenvolvidas pelos estados de bem-estar nos últimos 50 anos. No caso de Espanha e Portugal é possível observar como das tradições administrativas semelhantes, a evolução e consolidação do papel de alta liderança tem sido caracterizado de forma semelhante nos respectivos ordenamentos jurídicos enraizados no direito público, mas a partir de quadros políticos (sistema aproximadamente territorial cultura multinível política e as decisões públicas) e modernização das políticas públicas (estruturas de gerenciamento de mudanças, projeto da função de gestão), levando a uma grande variedade de figuras diretrizes, processos de seleção, formação, carreira horizontal avaliação de desempenho, a nomeação e remoção. Seu conhecimento de maneira comparada é fundamental a definir os principais “stakeholders” intervenientes nos processos de tomada de decisão "politécnicos", bem como aqueles que se revelam como os atores centrais no processo de concepção e implementação de políticas públicas em geral e políticas de reforma administrativa, em particular, em cada um dos dois estados.Civil service systems are products of public organizational models developed by welfare states in the last fifty years. In the case of Spain and Portugal we observe how from similar administrative traditions, evolution and consolidation of high lead role has been characterized in a similar way in their legal frameworks rooted in public law, but from political frameworks (system roughly territorial multilevel political culture and public decisions) and policy modernization (change management frameworks, design of the management function), leading to a wide variety of figures directives, processes of selection, training, career horizontal performance evaluation, appointment and removal. His key knowledge compared it seems necessary to define the “stakeholders” in the decision-making processes "polytechnics", as well as those that are revealed as the central actors in the process of design and implementation of public policy in general and administrative reform policies in particular, in each of the two States.Los sistemas de función pública son productos de los modelos de organización pública desarrollados por los Estados de bienestar en los últimos cincuenta años. En el caso de España y Portugal observamos cómo a partir de tradiciones administrativas similares, la evolución y consolidación de la alta función directiva ha sido caracterizada de forma similar en sus marcos legales con raíz en el derecho público, pero a partir de marcos políticos (sistema territorial más o menos multinivel, cultura política y decisiones públicas) y de políticas públicas de modernización (marcos de cambio administrativo, diseño de la función directiva), que conducen a una gran diversidad de figuras directivas, procesos de selección, formación, carrera horizontal, evaluación del desempeño, nombramientos y ceses. Su conocimiento en clave comparada se antoja necesario para definir a los “stakeholders” de los procesos de toma de decisiones “politécnicas”, así como de aquellos que se revelan como los actores centrales del proceso de diseño e implementación de las políticas públicas en general y de las políticas de reforma administrativa en particular, en cada uno de los dos Estados

    Construindo "Europolis" a partir da cooperação local “informal” nos espaços de fronteira da Europa: o caso da RIET

    Get PDF
    Transcurridos veinticinco años del inicio de la cooperación formal transfronteriza en Europa, con la puesta en marcha de la Iniciativa Comunitaria Interreg (1990), el presente análisis exploratorio plantea un modelo de análisis de la cooperación de “segunda generación” a través del estudio de la experiencia de la Red Ibérica de Entidades Transfronterizas (RIET), que desarrolla su actividad en el espacio de frontera de España y Portugal. El caso de la RIET nos permite constatar la construcción de un modelo de cooperación ampliado (formal-informal) y reforzado (isopoliteia y sympoliteia), denominado Europolis, basado en prácticas de gobernanza transfronteriza local, que contempla los procesos de cooperación transfronteriza desde ópticas de diversidad y flexibilidad. Para analizar el modelo se toma como ejemplo la construcción de la isopoliteia y la sympoliteia practicada por las ligas de ciudades en la Grecia clásica, y se aplica a la realidad de las redes de ciudades que ponen en marcha proyectos en las fronteras interiores de la Unión Europea, en nuestro caso, la RIET. Para ello, se estudia su path dependence desde el neoinstitucionalismo histórico, además de su influencia en la definición de problemas públicos transfonterizos y en la posterior conformación de las agendas públicas de las Cumbres Ibéricas, que España y Portugal celebraron los años 2013 y 2014.After twenty five years of cross-border formal cooperation in Europe with origins in the landmark launch of the Communitarian Initiative Interreg (1990), this exploratory analysis offers a model for the study of “second generation” cooperation based on the experience of the Red Ibérica de Entidades Transfronterizas (RIET) that operates in the border space between Spain and Portugal. The case of RIET enables the observation of a model of widened (formal-informal) and reinforced (isopoliteia and sympoliteia) cooperation. Under the name of Europolis, it is based on practices of cross-border local governance that address the processes of cross-border cooperation from diversity and flexibility standpoints. For the examination of the model, the construction of the isopoliteia and sympoliteia put in practice by the leagues of classical Greek cities is taken as an example; and, in turn, applied to the realities of the cities’ networks that boost the development of projects across the European Union’s inner borders ―in our case, the RIET. To this end, their path-dependence is explored from a historical neo-institutionalist perspective, as well as their influence in the definition of cross-border public issues and the political agendas of the Iberian Summits, which brought Spain and Portugal together in the years 2013 and 2014.Depois de vinte cinco anos do início da cooperação transfronteiriça formal na Europa, com o lançamento da Iniciativa Comunitária Interreg (1990), esta análise exploratória apresenta um modelo de análise da cooperação de “segunda geração”, através do estudo da experiência da Rede Ibérica Entidades Transfronteiriças (RIET), que opera na zona fronteiriça entre Espanha e Portugal. O caso da RIET nos permite observar a construção de um modelo de cooperação ampliado (formal‐informal) e reforçado (isopoliteia e sympoliteia), chamado Europolis, com base em práticas de governança local transfronteiriça, que inclui os processos de cooperação transfronteiriça na perspectiva de diversidade e flexibilidade. Para analisar o modelo é tomado como um exemplo a construção da isopoliteia e da sympoliteia praticada pelas ligas de cidades na Grécia clássica, e se aplica à realidade das redes de cidades que implementam projetos nas fronteiras internas da União Europeia, no nosso caso, a RIET. Para esse fim, estuda‐se seu path dependence na ótica do institucionalismo histórico, além de sua influência sobre a definição de problemas públicos transfronteiriços e a subsequente formação de agendas públicas das Cúpulas Ibéricas, que Espanha e Portugal celebraram nos anos de 2013 e 2014

    Civil service and the crisis: a comparative analysis of Iberian countries (2008-2013)

    Get PDF
    [Excerpt] 1. INTRODUCTION The current crisis in public administration that erupted abruptly towards the beginning of 2008 mainly due to the international financial crisis (Ortega, 2013) has sent shock waves through the countries of Southern Europe, affecting with particular intensity Portugal and Spain (Ramió, 2011, 2013; DGAEP, 2013). The impact has been felt in practically all spheres of civil society and in the functions and services provided by the States for the welfare of citizens2 . One key area where governments have implemented radical policy reforms has been in the human capital of their own organizations. Notwithstanding, these policies have been adopted without any ostensible evidence attesting they enhance the performance or outcomes of public administration or serve to resolve disputes concerning the values and efficiency of the public sector (Echevarría, 2010; Arenilla and Delgado, 2014)

    Caminos paralelos, deficiencias comunes: aproximación a los modelos públicos de recursos humanos en España y Portugal

    Get PDF
    Este artículo describe la evolución de los modelos de servicio civil portugueses y españoles.Además de destacar las principales medidas tomadas en la gestión de recursos humanos, el documento examina la influencia deLos programas de modernización implementados por ambas Administraciones en sus propios modelos de servicio civil.Finalmente, se identifican los altibajos derivados de las prácticas de gestión de recursos humanos, así como los desafíos que ambas Administraciones deben enfrentar en los próximos años.

    Dimensiones predictivas del constructo violencia escolar en la educación secundaria obligatoria

    Get PDF
    Introduction. The causes that lead to violence in schools are very diverse and often interrelated. The current study analyzes the predictive ability of different dimensions which are found within the school violence framework. Method. A multiple linear regression analysis was performed in order to identify the predictors of school violence. 4,943 Compulsory Secondary Education students participated in the study (51.2% girls and 48.8% boys) aged between 13 and 16 years (Mean = 14.04, SD = 1.38), from the Autonomous Community of Galicia (Spain), who responded to the questionnaire on school violence, CUVE3 - CSE. Results. The results suggest that school violence can be predicted to a greater extent by applying the following dimensions: peer violence (accounting for 27.28% of the variance) and students’ violence toward teachers and threats among students (accounting for 21.06% of the variance). Finally, the contribution of the remaining five predictors is significant, but minimal: teacher violence toward students (3.92% of the variance), classroom disruption (3.68% of the variance), students’ physical violence (2.84% of the variance), social exclusion (1.52% of the variance) and indirect physical violence (1.42% of the variance). Discussion. Regression analyses revealed that students involved in violent behavior toward their peers or teachers are more likely to utilize school violence. These new results show the importance of including students’ violence in conflict prevention programs in schools.Introducción. Las causas que han originado la violencia en los centros educativos son muy diversas y a menudo interrelacionadas. El presente estudio analiza la capacidad de predicción de las diferentes dimensiones que conforman el constructo violencia escolar.Método. Para identificar las dimensiones predictivas de la violencia escolar se realizó un análisis de regresión lineal múltiple. Participaron 4.943 estudiantes de Educación Secundaria Obligatoria (51.2% chicas y 48.8% chicos) de entre 13 y 16 años (Media = 14.04; DT = 1.38) de la Comunidad Autónoma de Galicia (España), los cuales respondieron al cuestionario de violencia escolar CUVE3-ESO. Resultados.Los resultados sugieren que la violencia escolar se puede predecir en mayor medida por las dimensiones: violencia del alumnado hacia el alumnado (explica un 27.28% de la varianza) y violencia del alumnado hacia el profesorado y amenazas entre estudiantes (explica un 21.06% de la varianza). Finalmente, es significativa pero escasa la aportación de las cinco dimensiones restantes: violencia del profesorado hacia el alumnado (3.92% de la varianza), disrupción en el aula (3.68% de la varianza), violencia física del alumnado (2.84% de la varianza), exclusión social (1.52% de la varianza) y violencia física indirecta (1.42% de la varianza).Discusión. Los análisis de regresión revelaron que los escolares implicados en  conductas violentas hacia sus compañeros o profesorado presentan una mayor predisposición de ejercer violencia escolar. Estos novedosos resultados muestran la importancia de incluir la violencia del alumnado en los programas de prevención de la conflictividad en los centros educativos

    REDES DE COOPERAÇÃO TRANSFRONTEIRIÇA, PARCERIAS E DESAFIOS DA GOVERNAÇÃO LOCAL / Cross-Border Cooperation Networks, Partnerships and the Challenges of Local Governance

    Get PDF
    A cooperação transfronteiriça é uma estratégia da União Europeia (UE) para a integração dos Estados membros e o desenvolvimento regional por meio da cooperação entre actores nacionais e subnacionais. Para o efeito, foi proposto um modelo de governação assente em parcerias de colaboração. A dinâmica desenvolvida nas regiões transfronteiriças (em alguns casos, Euro-regiões) foi, em parte, o resultante das políticas, programas e recursos da UE, que favoreceram a criação de estruturas de cooperação entre municípios de Estados-membros vizinhos. Destaca-se, pela sua “longevidade institucional” e intensidade da cooperação, a Euro-região Galiza-Norte de Portugal. Este artigo analisou o contributo do Eixo Atlântico para o incremento da cooperação transfronteiriça e da sua missão de “meta-rede”. A metodologia da pesquisa é um estudo de caso, realizado por meio de abordagem qualitativa de análise documental de pesquisas de campo e observação participante de estudos realizados por vários académicos na última década (2004-2013). Esse método permite confirmar que a cooperação multinível de base local (municípios) tem sido capaz de gerar novas redes de cooperação multinível e cooperação público-privada, para além do seu âmbito geográfico natural, cobrindo, actualmente, os territórios fronteiriços de Espanha e Portugal, bem como outras áreas da fronteira do resto da UE. O resultado do estudo, e uma de suas principais conclusões, é uma contribuição para a definição de um novo quadro de cooperação transfronteiriça mais aberto, baseado em redes de cooperação locais, permitindo desenvolver uma nova perspectiva sobre a governação multinível, definido como a governação transfronteiriça. Palavras-chave: Cooperação transfronteiriça. Redes. Municípios. União Europeia. Governação local
    corecore