The relationship between physicians-nurse colaboariton and job satisfaction

Hekim- hemşire işbirliği, hasta bakımında hem hastanın iyilik halini hem de çalışanın iş doyumunu etkileyen bir faktör olması nedeniyle çok önemli bir yere sahiptir. Sağlık hizmetlerindeki kalite göstergelerinden biri de farklı eğitim ve becerilere sahip olan hekim ve hemşirelerin iş birliği içinde çalışabilmeleridir. Hekim ve hemşirenin iş birliği içinde çalışmaları karşılıklı güven, destek, iletişim, empati ve uyumu ile güçlenmektedir. Bu çalışmada, bir devlet hastanesinde çalışmakta olan hekim ve hemşirelerin işbirliğine ilişkin tutumları ve iş doyumları değerlendirilmiştir. Çalışmanın evrenini bir Devlet Hastanesinde çalışan tüm hekim ve hemşireler oluşturmuştur. Araştırmada herhangi bir örneklem seçim yöntemi kullanılmayarak araştırmaya katılmak isteyen 205 hemşire ve 96 hekim araştırma kapsamına alınmıştır. Veri toplama araçları olarak araştırmacı tarafından literatür taranarak hazırlanan anket formu, "Minnesota İş Doyum Ölçeği'" ve “Jefferson Hekim ve Hemşire Mesleki İşbirliği Ölçeği” kullanılmıştır. Çalışmaya katılanların yaş ortalaması 35.25±(1.86) olarak bulunmuştur. 301 katılımcının % 30.9 'u erkek, % 69,1 'i kadındır. Hemşirelerin mesleki işbirliği puanı ortalaması 74.21 ± (6.15) iken hekimlerin mesleki işbirliği ortalaması 63,45 ± (6,28) bulunmuştur. Hemşirelerin işbirliği puanı ortalaması anlamlı olarak yüksektir (p< 0.001). Minesota doyum ölçeğinden hemşirelerin aldığı puan ortalamaları 3,68, hekimlerin aldığı puan ortalamalarının ise 3,97 olduğu saptanmıştır. İki ölçek arasındaki ilişkiyi gösteren korelasyon katsayısı ise r=-,865 hesaplanmıştır. Her iki ölçek ve alt boyutlarına ilişkin ölçümlerin birbirleri ile ilişkilerinin yüksek düzeyde, negatif yönde ve ileri derecede anlamlı (p<,001) olduğu saptanmıştır. Hemşirelerin işbirliği puanları yüksek olmasına karşın hekimlerin iş doyumu puanları yüksek bulunmuştur. İş doyumunu etkileyen diğer faktörlerin araştırılması, iş doyumunu olumsuz etkileyen faktörlerin derinlemesine analiz edilebileceği çalışmaların yapılması önerilebilir.Physician-nurse cooperation, which has a very important place in patient care, is a factor that affects both the patient's well-being and the employee's job satisfaction. One of the quality indicators in health services is that physicians and nurses with different education and skills can work in cooperation. The collaboration of physicians and nurses is strengthened by mutual trust, support, communication, empathy and harmony. In this study, the attitudes towards collaboration and job satisfaction of physicians and nurses working in a public hospital were evaluated. The universe of the study was composed of all physicians and nurses working in a State Hospital. 205 nurses and 96 physicians who wanted to participate in the study were included in the study by not using any sample selection method. The questionnaire form, "Minnesota Job Satisfaction Scale" and "Jefferson Physician and Nurse Professional Cooperation Scale", prepared by the researcher by scanning the literature, were used as data collection tools. The average age of the participants in the study was found to be 35.25 ± (1.86). Of the 301 participants, 30.9% are men and 69.1% are women. The average professional cooperation score of nurses was 74.21 ± (6.15), while the average of professional cooperation of physicians was 63.45 ± (6.28). Cooperation score average of the nurses is significantly higher (p <0.001). The results obtained from the MineSota satisfaction scale were found to be 3.68 for nurses and 3.97 for physicians. The correlation coefficient showing the relationship between the two scales was calculated as r = -, 865. It was found that the correlation between the measurements of both scales and their sub-dimensions was high, negative and highly significant (p <, 001). Although the cooperation scores of the nurses were high, the job satisfaction scores of the physicians were found to be high. It can be suggested to investigate other factors affecting job satisfaction, and to conduct studies where the factors that negatively affect job satisfaction can be analyzed in depth

Comparison of mastery learning model and WhatsApp assisted learning in teaching psychomotor skills: A triangulation studyPsikomotor beceri öğretiminde tam öğrenme modeli ve WhatsApp destekli öğretim yöntemlerinin karşılaştırılması: Bir triangülasyon çalışması

Aim: The purpose of this study is to comparison the effect of mastery learning model and WhatsApp assisted learning on teaching psychomotor skills.Material and method: The study was conducted as a triangulation study between 8 March- 16 December, 2016. The students were divided into two groups in a randomized way. One of the groups (n:30) was instructed with mastery learning model concerning the skill of inserting nasogastric catheter; whereas, the other group (n:30) was assisted through WhatsApp. While the quantitative data were collected by using “Nasogastric Catheter Insertion Skill Check List”, the qualitative data were collected through the focus group interview. The data were analyzed by using number, percentage, student-t test, and descriptive analysis method.Results: The skill mean scores for the students learning the skill of nasogastric catheter insertion through WhatsApp assistance were (26.27±5.70) significantly higher than the mean scores of those learning this skill with mastery learning model (22.07±4.06). However, it was found that students learning with mastery learning experienced less stress during the practice.  Conclusion: It is considered that in teaching of psychomotor skills, the use of means of social media such as WhatsApp as a support to the courses together with the mastery learning model would be beneficial. Extended English abstract is in the end of PDF (TURKISH) file. ÖzetAmaç: Araştırma, tam öğrenme modeli ile WhatsApp destekli öğretimin psikomotor beceri öğretimine etkilerinin karşılaştırılması [sbf1] amacıyla yapılmıştır.Materyal Metot: Araştırma, Mart- Aralık 2016 tarihleri arasında triangülasyon çalışması olarak yapılmıştır. Öğrenciler, randomize olarak iki gruba ayrılmıştır. Bir gruba (n:30), nazogastrik sonda takma becerisiyle ilgili tam öğrenme modeliyle destek verilirken diğer gruba (n:30) WhatsApp ile destek verilmiştir. “Nazogastrik Sonda Takma Becerisi Kontrol Listesi” kullanılarak nicel veriler, odak grup görüşmesiyle nitel veriler toplanmıştır. Veriler sayı, yüzdelik, student-t testi ve betimsel analiz yöntemiyle analiz edilmiştir.Bulgular: Nazogastrik sonda takma becerisini WhatsApp desteğiyle öğrenen öğrencilerin beceri puan ortalamaları (26.27±5.70), tam öğrenme modeliyle öğrenen öğrencilerin ortalamalarından (22.07±4.06) anlamlı derecede yüksek bulunmuştur. Ancak, tam öğrenme modeliyle öğrenen öğrencilerin uygulamada daha az stres yaşadıkları saptanmıştır.  Sonuç:WhatsApp gibi sosyal medya araçlarının, beceri eğitiminde tam öğrenme modeliyle birlikte derslere destek olarak kullanılmasının yararlı olacağı düşünülmektedir.// Annotate Highlight // Annotate Highlight // Annotate Highlight // Annotate Highlight // Annotate Highlight // Annotate Highlight // Annotate Highlight // Annotate Highligh

The Effect Of Hypermedıa-Based Traınıng Method On Students Learnıng The Applıcatıon Of Nasogastrıc Tube Feedıng

Bu çalışma, hipermedya yöntemi ile verilen eğitimin öğrencilerin nazogastrik sonda yoluyla beslenme uygulamasını öğrenmelerine etkisini belirlemek amacıyla randomize kontrollü olarak yapılmıştır. Bu çalışmaya, Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniverstesi Semra ve Vefa Küçük Sağlık Yüksekokulu na 2016-2017 Eğitim Öğretim Yılı Bahar Yarıyılında Hemşirelikte Temel İlke ve Uygulamalar dersine kayıtlı 60 öğrenci alınmıştır. Öğrenciler, akademik başarı düzeyleri ve cinsiyetlerine göre randomize edilerek 30 kontrol ve 30 deney olmak üzere iki gruba ayrılmıştır. Kontrol grubundaki öğrencilere nazogastrik sonda yoluyla beslenme konusu sınıf içi öğretim ile anlatılırken deney grubundaki öğrencilere aynı konu hipermedya yöntemiyle anlatılmıştır. Hipermedya yöntemi; konu metni, video, animasyon, vaka, öz değerlendirme, yararlanılacak kaynaklar, bilgi testi ve motivasyon ölçeğinden oluşmaktadır. Hipermedyanın bulunduğu web sitesi, bir hafta boyunca deney grubu öğrencilerinin istedikleri zaman istedikleri yerden sisteme girebilmeleri için açık kalmıştır. Araştırmada veriler, Nazogastrik Sonda Yoluyla Beslenme Uygulaması Bilgi Testi , Nazogastrik Sonda Takma Beceri Kontrol Listesi , Nazogastrik Sonda ile Beslenme Uygulaması Beceri Kontrol Listesi , Öz Değerlendirme Formu ve Öğretim Materyali Motivasyon Ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Kontrol ve deney grubundaki öğrencilerin bilgi ve beceri düzeyleri ders anlatımından hemen sonra ve bir hafta sonra olmak üzere iki kez ölçülmüştür. Beceri, Objektif Yapılandırılmış Klinik Sınav ile ölçülmüştür. Araştırmanın uygulanabilmesi için etik kuruldan ve uygulamanın yapıldığı kurumdan yazılı izin alınmıştır. Araştırmaya katılan öğrencilerden aydınlatılmış onam alınmıştır. Veriler istatistiksel olarak Mann Whitney-U, Wilcoxon ve spearman s korelasyon testleriyle değerlendirilmiştir. Deney grubundaki öğrencilerin nazogastrik sonda yoluyla beslenme bilgi testi ve beceri kontrol listelerinden aldıkları puan ortalamaları kontrol grubuna göre daha yüksek bulunmuştur (p<0,05). Deney grubundaki öğrencilerin becerilere ilişkin öz değerlendirme puan ortalamaları ve öğretim materyali motivasyon ölçeğinden aldıkları puan ortalamaları kontrol grubu öğrencilerinden yüksek bulunmuş ve farkın istatistiksel açıdan anlamlı olduğu belirlenmiştir (p<0,05). Öğrencilerin hipermedyaya giriş sıklığı arttıkça bilgi testi ve beceri kontrol listelerinden aldıkları puan ortalamalarının da arttığı saptanmıştır. Sonuç olarak, hemşirelik eğitiminde hipermedya yönteminin nazogastrik sonda yoluyla beslenme konusunun öğretiminde olumlu etkisinin olduğu bulunmuştur. Bu nedenle hipermedya yönteminin sınıf içi öğretime destek olarak kullanılmasının yaygınlaştırılması önerilmektedir.The study was randomized controlled trial conducted with the aim of determining the effect of hypermedia training on nutrition with nasogastric tube of students. A total of 60 nursing students, who registered the Fundamentals of Nursing in the Spring Semester of 2016-2017 Academic Year of Semra and Vefa Küçük Health College, Nevsehir Haci Bektaş Veli University, were included in this study. The students were divided into two groups, 30 of whom for control and 30 of whom for experiment using randomized method according to their academic achievement level and gender. While the subjects of the control group were explained by the nazogastric tube feeding through the classroom teaching, the students in the experimental group were told the same subject with the hypermedia method. Hypermedia consists of text, video, animation, case, self-assessment, resources, information test and motivation scale. The web site with hypermedia is open for a week so that the students in the experimental group can enter the system any time they want and from where they want The data in the research were collected using the "Nasogastric Tube Nutrition Practice Knowledge Test", "Nasogastric Tube Attachment Skill Checklist", "Nasogastric Tube Nutrition Practice Checklist" and "Instructional Material Motivation Scale". The knowledge and skill levels of the students in the control and experimental groups were measured twice immediately after the lecture and one week later. The skill assessments of the students were made by using Objective Structure Clinical Examination. The written approval was obtained from the ethical committee and the faculty in order to perform the study. Informed consent was obtained from students participating in this study. The data were statistically evaluated using the tests Mann Whitney-U, Wilcoxon and spearman s corelation. The mean scores of the students in the experimental group from the nutrition knowledge test and the skill check list were significantly higher than students in the control group (p <0,05). The mean score of the self-evaluation points and the points they got from the motivation scale of teaching material of the students in the experimental group were found higher than students in the control group and the difference was found statistically significant (p<0,05). As the number of students entering hypermedia increases, the average score of the information tests and skill check lists increases. As a result, it was found that hypermedia method in nursing education has a positive effect on teaching nasogastric tube feeding. As a result, it has been found that hypermedia method has a positive effect on knowledge, skill, self-confidence and motivation in nursing education. For this reason, it is suggested to use the hypermedia method as in-class teaching support

Assessment of Functional Status and Quality of Life in Children with Spina Bifida

Amaç: Bu çalışmanın amacı, spina bifidalı (SB) çocuklarda fonksiyonel bağımsızlık indeksi (WeeFIM) ile çocukluk çağı sağlık değerlendirme sorgu formu PF-50 (CHQPF-50) kullanılarak fonksiyonel durumu ve yaşam kalitesini belirlemek ve fonksiyonel durum açısından elde edilen sonuçları sağlıklı çocuklarla karşılaştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: Yaşları 36-143 ay arasındaki, 40 SB'li ve 40 sağlıklı çocuk çalışmaya alındı. Pediatrik SB hastaları ve sağlıklı çocuklar yaşlarına göre 3 gruba ayrıldı: Grup 1: 36-71 ay, Grup 2: 72-107 ay, Grup 3: 108-143 ay idi. Spina bifidalı çocuklarda WeeFIM ve CHQPF-50; sağlıklı çocuklarda ise WeeFIM dolduruldu. Bulgular: Her iki değerlendirmede toplam skor ve alt grupların skorları SB'li çocuklarda normal değerlerden daha düşüktü. Ancak kendine bakım, iletişim, sosyal, ruhsal ve mental durum ve ailesel faktörlerin yaşla birlikte iyileştiği tespit edildi. Öte yandan fiziksel skor, transfer, mobilite ve sfinkter kontrolünde yaş artışıyla birlikte iyileşme saptanmadı. Sağlıklı çocuklara göre, SB'li çocukların fonksiyonel durumunda anlamlı bir düşüklük elde edildi.Sonuç: Sonuçta SB'li çocuklarda kendine bakım, iletişim, ailesel faktörler ile sosyal, ruhsal ve mental durumlarda yaş arttıkça ilerleme olmaktadır.Objective: The aim of this study was to determine functional status and QoL of children with spina bifida (SB) by using the Functional Independence Measure for Children (WeeFIM) and the Child Health Questionnaire PF-50 (CHQPF-50) and to compare the functional status data of pediatric SB patients with those of healthy children. Material and Methods: Forty children with SB and 40 healthy children aged between 36 and 143 months were enrolled in the study. Both pediatric SB patients and healthy children were divided into three age groups: Group 1: 36-71 months, Group 2: 72-107 months, and Group 3: 108-143 months. The WeeFIM and CHQPF-50 were completed for children with SB, whereas the WeeFIM was completed only for healthy children. Results: In both assessments, the total score and subscale scores were lower than normal values in children with SB. However, improvement was found in self-care; communication; social, emotional, and mental status; and family factors with increasing age. On the other hand, there was no improvement in physical score, transfer, mobility, and sphincter control with increasing age. Functional status of children with SB was significantly lower compared to healthy children. Conclusion: There was progress in self-care, communication, family factors, and social, emotional and mental status in children with SB with increasing age