Greece and the energy geopolitics of the eastern mediterranean

Energy cooperation that would alleviate EU gas dependence on Russian imports and (prospectively) Turkish transit could constitute such a core interest not only for Israel, Cyprus and Greece but for several leading EU member states with important interests in the Eastern Mediterranean, including Italy and more importantly France and Britain. Energy cooperation, illustrated by the liquefaction of Israeli gas in Cyprus and the more long-term construction of gas and electricity lines to Greece, can constitute this missing lynchpin and turn a contingent alignment into a more enduring alliance. The current relationship continues to offer Greece a high margin of diplomatic flexibility, enabling it to continue the balancing act that promoted an expansion of bilateral cooperation with Israel while making sure that this cooperation would not translate into diplomatic damage to Greece’s ties to Arab states

Evaluation of Wines Rating Based on Sensory Characteristics Using Neural Networks

Wine is an agricultural product with very high commerce price variation, which is highly affected by quality ratings. Therefore, quality rating is particularly important for both industry and consumers. However, absence of clear concepts on what constitutes wine quality makes the perception of quality highly subjective, and it is usual for tasters to disagree on the quality rating of a specific wine. For this purpose, a Feedforward Neural Network (FNN) could be trained in order to predict wine quality. In this study, a new FNN method was developed to predict the accurate wine quality based on major sensory characteristics as FNN inputs, and to improve the ability of a taster, groups of tasters, or consumers, to rate wine by taking into account previous decisions. Specifically, five principle sensory characteristics of wines were used as inputs (Aging in Barrel, Aroma Intensity, Body, Astringency, and Acidity) in a rating range 1-3. As outputs, the quality ratings of wines in a range 70-100 were considered. The FNN was created in MATLAB with 1 hidden layer, 5 neurons and 1 output layer. For ratings divided in 5 categories the accuracy was 53% with the use of the FNN, as opposed to the accuracy of 36% achieved by Multiple Linear Regression. For ratings divided in 9 categories the accuracy was 90%. This method may allow each individual or group of tasters to introduce their own data to produce a more objective rating by taking into account previous decisions (subjective) that have accumulated in the database

The Moscow-Ankara Energy Axis and the Future of EU-Turkey Relations

FEUTURE Online Paper No. 5 The Turkey-Russia-EU energy triangle is a relationship of interdependence and strategic compromise. However, Russian support for secessionism and erosion of state autonomy in the Caucasus and Eurasia has proven difficult to reconcile for western European states despite their energy dependence. Yet, Turkey has enjoyed an enhanced bilateral relationship with Russia, augmenting its position and relevance in a strategic energy relationship with the EU. The relationship between Ankara and Moscow is principally based on energy security and domestic business interests, and has largely remained stable in times of regional turmoil. This paper analyses the dynamics of Ankara-Moscow cooperation in order to understand which of the three scenarios in EU-Turkey relations - conflict, cooperation or convergence - could be expected to develop bearing in mind that the partnership between Turkey and Russia has become unpredictable. The intimacy of Turkish-Russia energy relations and EU-Russian regional antagonism makes transactional cooperation on energy demand the most likely of future scenarios. A scenario in which both Brussels and Ankara will try to coordinate their relations with Russia through a positive agenda, in order to exploit the interdependence emerging within the “triangle”

Alterations in antioxidant status, protein concentration, acetylcholinesterase, Na+, K+-ATPase and Mg2+-ATPase activities in rat brain after forced swimming: factors that can improve swimming performance

BACKGROUND:Forced exercise is associated with oxidative stress. L-carnitine (L-Car) and L-cysteine (L-Cys) administration reduces free-radical production and changes neural activity. The aim of the study was to investigate 1) if exercise stress (short [2 h] or prolonged [5 h] forced swimming in rats) could modulate brain total antioxidant status (TAS), tissue protein concentration, and the activities of acetylcholinesterase (AChE), Na+, K+-ATPase, and Mg2+-ATPase and 2) whether L-Cys (5 mg/kg) or L-Car (300 mg/Kg) intraperitoneal administration can ameliorate the previous parameters.METHODS:The study had three parts. In the first part the aim was to investigate the exercise effect in adult male rats. Rats exercised for 0 h, 2 h, or 5 h (n = 7 in each group) and the results were compared with a control group doing no exercise. In the second and third part rats exercised for 0 h, 2 h, or 3 h with L-Car (SWCar), L-Cys (SWCys) or saline (SW) administration. The control groups were L-Car, L-Cys and saline administrated rats resting in cage (SEDCar, SEDCys and SED respectively). Rats were injected with L-Car or L-Cys 3 h or 6 h respectively before exercise. TAS, protein concentration, and enzyme activities were measured spectrophotometrically.RESULTS:Protein concentration was decreased by 15% (p < 0.01) and by 30 % (p < 0.001) respectively after 2 h and 5 h of forced swimming. TAS was decreased by 20 % after 2 h (p<0.01) and 25% after 5 h of exercise (p < 0.001). AChE was inhibited by 30% (p<0.001) and 45% (p<0.001) respectively. Na+, K+-ATPase and Mg2+-ATPase activity were stimulated by 80% (p<0.001) and 40% (p<0.001) respectively, after 2 h of swimming and by 100% (p<0.001) and 60% (p<0.001) respectively, after 5h of exercise. Similar results were found in the other two parts of the study for the effect of exercise. L-Car and L-Cys administration resulted in a profound restoration of TAS and protein concentration after exercise. AChE and Na+, K+-ATPase were inhibited immediately after L-Car administration followed by a gradual increase at rest. AChE was more inhibited in exercise groups but the inhibition was smaller in SWCar than in SW condition. Na+, K+-ATPase was inhibited in SWCar condition contrary to SW in which it was found increased. AChE decreased immediately and Na+, K+-ATPase was lower 6 h after L-Cys administration at rest. Exercise didn’t affect any of the enzymes in SWCys condition. Mg2+-ATPase activity was unchanged in the L-Car and L-Cys groups at rest but there was a restoration vs. control after exercise. In an in vitro study, L-Car incubation of brain homogenates for rats previously treated with L-Car and exercised caused an increase in Na+, K+-ATPase and AChE activities , whereas the enzyme activities of untreated animals remained unaltered.CONCLUSIONS:Exercise can cause a reduction in brain TAS, protein concentration and AChE activity, and an activation of Na+, K+-ATPase and Mg2+-ATPase in brain because of extreme neural action and ROS production. L-Car and L-Cys administration may reduce free-radical production in the rat brain, limiting enzymatic changes and protein degradation caused by forced swimming. This L-Car or L-Cys protection might improve swimming ability.ΕΙΣΑΓΩΓΗ:Η έντονη άσκηση σχετίζεται με την ανάπτυξη οξειδωτικού στρες. Η χορήγηση L-καρνιτίνης (L-Car) και L-κυστεΐνης (L-Cys) μειώνει την παραγωγή ελευθέρων ριζών και μεταβάλλει την νευρική δραστηριότητα. Ο σκοπός της μελέτης ήταν να διερευνηθεί 1) αν η άσκηση (μικρής [2 ώρες] ή μεγάλης [5 ώρες] διάρκειας κολύμβηση σε επίμυες) μπορεί να μεταβάλλει την ολική αντιοξειδωτική κατάσταση του εγκεφάλου (TAS), τη συγκέντρωση πρωτεϊνών και τη δραστηριότητα των ενζύμων ακετυλοχολινεστεράση (AChE), Na+, K+-ATPάση, και Mg2+-ATPάση και 2) αν η ενδοπεριτοναϊκή χορήγηση L-Cys (5 mg/kg) ή L-Car (300 mg/Kg) μπορεί να επηρεάσει τις προηγούμενες παραμέτρους.ΜΕΘΟΔΟΣ:Η μελέτη περιλάμβανε τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος εξετάστηκαν οι επιδράσεις της άσκησης σε ενήλικους αρσενικούς επίμυες. Οι επίμυες κολύμπησαν για 0, 2 ή 5 ώρες (n = 7 σε κάθε ομάδα) και τα αποτελέσματα συγκρίθηκαν με την ομάδα ελέγχου που δεν ασκήθηκε. Στο δεύτερο και τρίτο μέρος οι επίμυες ασκήθηκαν για 0, 2, ή 3 ώρες αφού τους είχε χορηγηθεί L-Car (SWCar), L-Cys (SWCys) ή φυσιολογικός ορός (SW). Οι ομάδες ελέγχου έλαβαν L-Car, L-Cys ή φυσιολογικό ορό στην ηρεμία (SEDCar, SEDCys ή SED αντίστοιχα). Στους επίμυες η L-Car και η L-Cys χορηγήθηκαν 3 ή 6 ώρες αντίστοιχα πριν την έναρξη της άσκησης. Η TAS, η συγκέντρωση πρωτεϊνών και η δραστηριότητα των ενζύμων προσδιορίστηκαν φωτομετρικά.ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ:Η συγκέντρωση των πρωτεϊνών μειώθηκε κατά 15 % (p<0.01) και 30 % (p<0.001) μετά από 2 και 5 ώρες κολύμβησης. Αντίστοιχα η TAS μειώθηκε κατά 20% μετά τις 2 ώρες (p<0.01) και 25% μετά από 5 ώρες άσκησης (p<0.001). Η δραστικότητα της AChE ελαττώθηκε κατά 30 % (p<0.001) και 45 % αντίστοιχα (p<0.001). Η Na+, K+-ATPάση και η Mg2+-ATPάση είχαν αυξημένη δραστηριότητα κατά 80 % (p<0.001) και 40 % (p<0.001) αντίστοιχα μετά από 2 ώρες κολύμβησης και κατά 100 % (p<0.001) και 60 % (p<0.001) αντίστοιχα μετά από 5 ώρες άσκησης. Παρόμοια αποτελέσματα βρέθηκαν και στα άλλα δυο μέρη της μελέτης για την επίδραση της άσκησης. Η χορήγηση L-Car και L-Cys ανέστειλε την πτώση της TAS και της συγκέντρωσης πρωτεϊνών εξαιτίας της άσκησης. Η AChE και η Na+, K+-ATPάση παρουσίασαν ανεσταλμένη δραστηριότητα αμέσως μετά τη λήψη L-Car ακολουθούμενη από σταδιακή αύξηση κατά την ηρεμία. Η δραστηριότητα της AChE μειώθηκε περαιτέρω στις ομάδες που ασκήθηκαν αλλά η ελάττωση ήταν μικρότερη στην ομάδα SWCar από ότι στην SW. Η δραστικότητα της Na+, K+-ATPάσης ελαττώθηκε στην ομάδα SWCar σε αντίθεση με την ομάδα SW που αυξήθηκε. Η δραστικότητα της AChE μειώθηκε άμεσα, και της Na+, K+-ATPάσης ελαττώθηκε 6 ώρες μετά τη λήψη L-Cys στην ηρεμία. Η άσκηση όμως δεν μετέβαλε περαιτέρω την δραστηριότητα των ενζύμων στην ομάδα που έλαβε την L-Cys. Η δραστηριότητα της Mg2+-ATPάσης δεν μεταβλήθηκε από τη χορήγηση L-Car ή L-Cys στην ηρεμία αλλά το ένζυμο είχε ανεσταλμένη δράση με τη χορήγηση των δυο ουσιών μετά την άσκηση. Σε in vitro μελέτη, η προσθήκη L-Car στο ομογενοποίημα των εγκεφάλων αύξησε τη δραστηριότητα της Na+, K+-ATPάσης και της AChE στους επίμυες στους οποίους είχε χορηγηθεί L-Car ενδοπεριτοναϊκά, ενώ σε αυτούς που είχε χορηγηθεί φυσιολογικός ορός δεν υπήρξαν μεταβολές.ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:Η άσκηση μπορεί να ελαττώσει την TAS, τη συγκέντρωση πρωτεϊνών και τη δραστικότητα της AChE και να αυξήσει τη δραστικότητα της Na+, K+-ATPάσης και της Mg2+-ATPάσης στον εγκέφαλο εξαιτίας της έντονης νευρικής δραστηριότητας και της παραγωγής ελευθέρων ριζών. Η χορήγηση L-Car ή L-Cys μπορεί να μειώσει την παραγωγή των ελεύθερων ριζών περιορίζοντας τις μεταβολές στην ενζυματική δραστηριότητα καθώς και την πρωτεϊνική καταστροφή στον εγκέφαλο των επιμύων, γεγονότα που προκαλεί η έντονη κολύμβηση. Η ανωτέρω προστατευτική επίδραση της L-καρνιτίνης ή της L-κυστεΐνης ίσως να βελτιώνει την ικανότητα κολύμβησης

Η επίδραση του συστήματος μεταβολικής οξέωσης αναπνευστικής αλκάλωσης στο μεταβολισμό και στην εκδήλωση κόπωσης κατά την άσκηση

Η έντονη άσκηση (55-85% V̇O2max) με παρατεταμένη διάρκεια προκαλεί μεταβολική οξέωση (συσσώρευση ιόντων υδρογόνου, Η+) στο μυϊκό ιστό και στο αίμα. Αντισταθμιστικά εμφανίζεται υπέρμετρη αύξηση του πνευμονικού αερισμού (υπεραερισμός) που οδηγεί σε ελάττωση της συγκέντρωσης του διοξειδίου του άνθρακα (CO2) στην περιφερική κυκλοφορία και των Η+ στον εγκέφαλο (αναπνευστική αλκάλωση). Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνηθεί ο μηχανισμός μεταβολικής οξέωσης, αναπνευστικής αλκάλωσης στις μεταβολικές διαδικασίες ύστερα από έντονη άσκηση καθώς και η σημασία του στην δημιουργία καμάτου σε επακόλουθη άσκηση (150 % της κορυφαίας αερόβιας ισχύος). Οι υποθέσεις ήταν ότι η χορήγηση υπερκαπνικού αέρα μετά την υπομέγιστη άσκηση θα προκαλέσει αύξηση στη μερική πίεση διοξειδίου του άνθρακα στο αρτηριακό αίμα (PαCO2), στον πνευμονικό αερισμό (V̇E) και στην ευαισθησία του αερισμού στο CO2. Τα προηγούμενα θα οδηγήσουν σε καλύτερη οξυγόνωση του αρτηριακού αίματος. Τέλος οι προηγούμενες μεταβολές θα αυξήσουν την πρόσληψη οξυγόνου καθώς και τη απόδοση σε επερχόμενη άσκηση. Στην έρευνα συμμετείχαν οκτώ (8) υγιείς άντρες (23,8±1,2 ετών με V̇O2max 45±1,9 ml•min-1•Kg-1). Οι δοκιμαζόμενοι πραγματοποίησαν άσκηση σε ηλεκτρονικό κυκλοεργόμετρο με επιβάρυνση στο 80% της V̇O2max και διάρκεια 6-7 λεπτών. Κατά την αποκατάσταση διάρκειας 21 λεπτών εισέπνεαν είτε υπερκαπνικό αέρα (HCN - 21% Ο2, 3% CO2, 76% Ν2) είτε ατμοσφαιρικό αέρα (ΑIR - 20% Ο2, 0,002% CΟ2, 80% N2) σε διαστήματα των 5 λεπτών με διαλείμματα 2 λεπτών μεταξύ των χειρισμών. Τέλος εκτέλεσαν μια δοκιμασία απόδοσης (TF150) η οποία περιλάμβανε άσκηση στο 150% της κορυφαίας αερόβιας ισχύος (PPO) μέχρι εξάντλησης. Κατά τη διάρκεια των δοκιμασιών μετρήθηκαν αναπνευστικές παράμετροι με ανοικτό σύστημα σπιρομέτρησης, η καρδιακή συχνότητα με τηλεμετρικό παλμογράφο, καθώς και η συνολική αντίληψη της κόπωσης και η αντίληψη της κόπωσης των κάτω άκρων με την κλίμακα αντιλαμβανόμενης κόπωσης του Borg. Η στατιστική επεξεργασία περιλάμβανε ανάλυση διασποράς διπλής κατεύθυνσης (2 way ANOVA, συνθήκη x χρόνο) με επαναλαμβανόμενες μετρήσεις. Το επίπεδο σημαντικότητας ορίστηκε στο α=0,05 (p&lt;0,05). Η αρχική άσκηση προκάλεσε πτώση της μερικής πίεσης τελο-εκπνεόμενου CO2 (PETCO2) κατά 8,3 mmHg. Ακολούθως η χορήγηση υπερκαπνικού αέρα αύξησε την PETCO2 και τoν πνευμονικό αερισμό κατά τη διάρκεια των αναπνευστικών χειρισμών, ωστόσο στην αποκατάσταση από αυτές υπήρξε απώλεια CO2 που αποδόθηκε στην υψηλότερη ευαισθησία του αερισμού στο PαCO2. Επίσης διαπιστώθηκε αύξηση στη μερική πίεση τελο-εκπνεόμενου όγκου οξυγόνου (PETO2) χωρίς όμως αυτή να επηρεάσει την πρόσληψη οξυγόνου. Αντίθετα η πρόσληψη οξυγόνου επηρεάστηκε από παράγοντες που σχετίζονται με τα αποθέματα CO2 στο σώμα. Τέλος, αν και δεν υπήρξαν διαφορές στην απόδοση μεταξύ των συνθηκών, παρατηρήθηκε μέτρια συσχέτιση της PETCO2 με την απόδοση (r=0,733), ενώ η καθαρή συμμετοχή της PETCO2 στην εξήγηση της διασποράς της απόδοσης ήταν 16,9%. Συμπερασματικά, φαίνεται ότι το CO2 διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση του αερισμού και της οξυγόνωσης στην αποκατάσταση από έντονη άσκηση, ενώ μπορεί να επηρεάσει και την πρόσληψη οξυγόνου. Ακόμη η χορήγηση υπερκαπνικού αέρα όχι μόνο δεν αναστρέφει τελικά την αλκάλωση που προκαλεί η άσκηση αλλά αντίθετα την επιτείνει λόγω της παρουσίας εντονότερου υπεραερισμού μετά τη χορήγηση του αερίου

The Moscow-Ankara energy axis and the future of EU-Turkey relations

The Turkey-Russia-EU energy triangle is a relationship of interdependence and strategic compromise. However, Russian support for secessionism and erosion of state autonomy in the Caucasus and Eurasia has proven difficult to reconcile for western European states despite their energy dependence. Yet, Turkey has enjoyed an enhanced bilateral relationship with Russia, augmenting its position and relevance in a strategic energy relationship with the EU. The relationship between Ankara and Moscow is principally based on energy security and domestic business interests, and has largely remained stable in times of regional turmoil. This paper analyses the dynamics of Ankara-Moscow cooperation in order to understand which of the three scenarios in EU–Turkey relations – conflict, cooperation or convergence – could be expected to develop bearing in mind that the partnership between Turkey and Russia has become unpredictable. The intimacy of Turkish-Russia energy relations and EU-Russian regional antagonism makes transactional cooperation on energy demand the most likely of future scenarios. A scenario in which both Brussels and Ankara will try to coordinate their relations with Russia through a positive agenda, in order to exploit the interdependence emerging within the “triangle”.Türkiye Rusya ve AB arasındaki enerji üçgeni bir karşılıklı bağımlılık ve stratejik uzlaşma ilişkisidir. Ancak, her ne kadar Rusya’ya enerji bağımlılıkları olsa da, Batı Avrupalı devletler için Rusya’nın Kafkasya ve Avrasyadaki ayrılıkçılığa ve devlet özerkliğinin erozyonuna verdiği desteğin kabullenilmesinin zor olduğu ortaya çıkmıştır. Bu arada, Türkiye Rusya ile güçlendirilmiş ikili ilişkileri sürdürürken, AB ile stratejik enerji ilişkisindeki konumunu ve alakasını artırmaktadır. Ankara ve Moskova arasındaki ilişki esasen enerji güvenliği ve yurtiçi ticari çıkarlara dayanmakta olup; bölgesel karışıklık zamanlarında büyük ölçüde istikrarlı bir seyir izlemiştir. Bu çalışma, Türkiye ve Rusya arasındaki ortaklığın öngörülemez hale geldiğini akılda tutarak; Ankara-Moskova işbirliğinin dinamiklerini, AB-Türkiye ilişkilerindeki üç senaryodan -çatışma, işbirliği ya da yakınlaşma- hangisinin gerçekleşmesinin beklenebileceğini anlamak için analiz etmektedir. Türkiye-Rusya enerji ilişkilerinin yakınlığı ve AB-Rusya bölgesel zıtlaşması enerji talebine ilişkin alışveriş çıkarına dayalı işbirliğini gelecek senaryoları arasındaki en olası senaryo yapmaktadır. Bu senaryoda; Brüksel ve Ankara bu “üçgen” içinde ortaya çıkan karşılıklı bağımlılığı kendi çıkarları için kullanırken, Rusya ile ilişkilerini pozitif bir gündeme dayalı olarak koordine etmeye calışacaklardır

Effects of compliance in pedundulatory locomotion over granular substrates

The present paper investigates the effect of compliance on the locomotion of a biologically-inspired soft-body pedundulatory robotic system, employing lateral undulations of its elongated body, which are augmented by the oscillation of sets of lateral appendages (parapodia), to propel itself on unstructured granular substrates. We explore control strategy alternatives for the robot to generate two different locomotor gaits by employing direct or retrograde lateral body waves, combined with appropriately coordinated parapodial motion (pedundulatory modes). Computational models of this class of robots have been devised, which demonstrate the effects of joint compliance on gait generation and on the characteristics of robot propulsion. A new three-segment soft-body robotic prototype has been developed, whose body was fabricated by molding polyurethane elastomers, and was tested extensively on an experimental sandbox, on various formations of the granular substrate, to compare the performance of stiff and compliant joints. Body and joint compliance were found to enhance the adaptability of the robot to environmental irregularities, however they may deteriorate the proper formation of the un-dulatory body wave, degrading somewhat system performance in terms of the attained velocities