History repeats itself: consumption of a local traditional roast pork meat recipe leads to Salmonella ser. Give cases in Greece

Introduction: An outbreak of gastroenteritis due to Salmonella Give, a very rarely identified serotype in human isolates in Greece, occurred in participants of a religious festival in a rural area of southern Greece, in September 2022. The objectives of this study were to describe the outbreak in terms of epidemiology, identify the vehicle of transmission of the foodborne pathogen and recommend prevention measures. Methods: The outbreak was linked to the consumption of a local traditional recipe of roasted pork meat served by a street food vendor. In 2018, the same food item, served in a restaurant in the same region, was implicated in another S. Give outbreak. Results: Outbreak investigations revealed that outbreak-associated isolates, of food and human origin, belonged to the same S. Give strain. Significant deficiencies regarding food safety practices were identified. Conclusion: Technical knowledge about pathogen transmission paths is important in order for both food handlers and consumers to follow hygiene and sanitary measures, mainly in cases of mass gatherings, where large quantities of food are prepared, handled, cooked and served. Efficient official supervision, mainly during summer festivals, is required in order to avoid recurrence of foodborne infections by different combinations of pathogens/food commodities

Limited impact of colistin resistance on mortality of intensive care patients with carbapenem-resistant bacteraemia

Background Increasing incidence of carbapenem-resistant Gram-negative bacteraemia (CR-GNB) has triggered increased use of polymyxins, likely fuelling the emergence and spread of colistin resistance. Aim To estimate the excess clinical burden of colistin resistance in intensive care patients with CR-GNB. Methods A cohort was constructed of patients with CR-GNB during their stay in the intensive care unit (ICU) of a university hospital in Greece, over a 4-year period (2020-2023). Competing risks survival analysis was performed to estimate the burden associated with colistin resistance. Findings In 177 ICU patients with CR-GNB, 134 (76%) had colistin-resistant isolates, predominantly Acinetobacter baumannii (79%), identified by broth microdilution. Patients with colistin resistant infection were similar to those with colistin susceptible with respect to age, sex, APACHE II score, Charlson comorbidity index, Pitt bacteraemia score, prior surgery and the occurrence of polymicrobial cultures. However, patients in the colistin resistant group had lower mortality risk compared to the colistin susceptible (31% vs. 44%, P = 0.004 at 14 days; 46% vs. 56% at 28 days, P = 0.173; respectively). Multivariable regression analysis confirmed that colistin resistant CR-GNB was associated with significantly lower hazard of inpatient death compared to colistin susceptible infection at 14 days (cause-specific hazard ratio [csHR], 0.53; 95% CI 0.28 - 1.01) and 28 days (csHR, 0.55; 95% CI 0.31 - 0.95) of infection onset. Conclusion Limited impact of colistin resistance on mortality was demonstrated in a large contemporary cohort of ICU patients with CR-GNB, possibly reflecting the recent shift away from colistin-based treatment regimens

Ecology and identification of spoilage microorganisms of fish Sparus aurata, Boops boops and Oreochromis niloticus

Nowadays, the increase of fish production is the result of tensional fishing and the development of aquaculture. In addition, for an efficient fish marketing, the quality assurance is a prerequisite. In this sense, the hygiene, the storage, and the delivery but as well as the concept of fish quality should be amended. Although, previous studies have established differences among the microflora found in temperate fish, only a few reports have studied the microbial associations or diversity of Mediterranean fish (Chapter 1).Therefore the aim of the present report was firstly to evaluate the microflora involved in fish spoilage within the Mediterranean area. Three fish species of economical importance for Greece, Sparus aurata, Boops hoops and Oreochromis niloticus, were chosen to study the development of microbial association under various storage conditions (Chapter 2). A significant effect on the selection of the prevailing microorganisms, depending on the storage, was observed. Particularly, an extended shelf life of fish stored under modified atmosphere packaging was detected. The predominant microflora under those conditions consisted mainly of Grampositive bacteria (Br. thermosphacta, lactic acid bacteria). On the other hand, under aerobiosis, Gram-negative taxa, such as Pseudomonas spp. and Sh. putrefaciens, were the main bacteria. However it should be noted that at 20°C, and under both modified atmosphere and aerobic conditions, Pseudomonas spp., Sh. putrefaciens and enteric bacteria were the prevailing microorganisms.In the third chapter microbial groups (families, genera) as well as specific species relevant to fish spoilage were established. For Pseudomonas and Shewanel/a species, the main taxa involved in fish spoilage, a detailed phenotypic characterization based on physiological traits and SDS-PAGE protein profiles were determined. Based on such techniques, three different biogroups were recognized within Sh. putrefaciens. For fish stored aerobically at 0 and 10°C, Ps lundensis and Ps. fluorescens were recognized before and during the spoilage process as the predominant microflora. Independently of the storage conditions, Proteus vulgar is/mirabilis, Morganella morganii, Providencia spp., Serratia marcescens and Enterobacter spp., were the main Enterobacteriaecea. Carnobacterium piscicola and Lactobacillus plantarum were identified as the main taxa of the lactic acid bacteria, whereas yeasts constituted a minor percentage of the total microflora. Finally, based on physiological characteristics, the Brochothrix thermosphacta isolates were in accordance to the type strain and therefore they constituted a homogeneous taxon.On the fourth and final chapter, the behavior of Pseudomonas spp., Sh. putrefaciens, and Br. thermosphacta was studied, individually or in co-existence, using various food models. The growth rates and the metabolic products of such bacteria were determined. The growth of Pseudomonas spp., was correlated with the glucose and lactate breakdown, the high production of amino acids and the increase of pH. When Sh. putrefaciens was used, formic acid as well as an unknown organic acid were mainly detected. Finally, the samples inoculated with Br. thermosphacta exhibited the most stable pH and concentration of lactate. It should be indicated that, among the bacteria used in this study the Br. thermosphacta, consistently displayed the lowest growth rate and final population. Histamine and putrescine should be used as chemical index of fish quality, in contrast to trimethylamine, which did not observed in fish samples.The current study has provided a deeper inside into the microbial association established during fish spoilage. Furthermore, a link has been created between the main microorganisms involved in such procedure and their behavior in food models.Η εντατική αλίευση και η ανάπτυξη των υδατοκαλλιεργειών έχει ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη της παραγωγής των ιχθύων. Ως επακόλουθο ζήτημα της εμπορίας τους, τίθεται η διασφάλιση της ποιότητας των προϊόντων αυτών. Για την επίτευξη του σκοπού αυτού, χρειάζεται να βελτιώσουμε τόσο την εφαρμογή των κανόνων υγιεινής, των μεθόδων συντήρησης και διανομής όσο και τη γνώση μας για την ποιότητα των ιχθύων. Είναι γνωστό ότι οι ιχθύες είναι ευαλλοίωτα προϊόντα και η αλλοίωσή τους οφείλεται κατά κύριο λόγο στη δράση της μικροβιακής χλωρίδας που φέρουν. Σε μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί έχουν διαπιστωθεί διαφορές στη σύνθεση της μικροβιακής χλωρίδας των ιχθύων της εύκρατης ζώνης, τόσο για τους ιχθύες που συντηρούνται σε αερόβιες όσο και σε τροποποιημένες ατμόσφαιρες συσκευασίας. Εκτεταμένη μελέτη της σύνθεσης της μικροβιακής χλωρίδας των ιχθύων μεσογειακής προέλευσης, δεν έχει αναφερθεί έως τώρα στη βιβλιογραφία (Κεφάλαιο 1).Για την επίτευξη του σκοπού αυτού μελετήθηκε η σύνθεση και μεταβολή της μικροβιακής χλωρίδας σε τρία διαφορετικά είδη ιχθύων Sparus aurata, Boops boops και Oreochromis niloticus, με οικονομική σημασία για την Ελληνική οικονομία (Κεφάλαιο 2). Η επίδραση των συνθηκών συντήρησης είχε ως αποτέλεσμα τη μεταβολή της σύνθεσης της μικροβιακής χλωρίδας. Ειδικότερα παρατηρήθηκε μεγαλύτερη διάρκεια ζωής για τους ιχθύες που συντηρήθηκαν σε τροποποιημένη ατμόσφαιρα συσκευασίας. Η κυρίαρχη μικροχλωρίδα των ιχθύων αυτών αποτελούνταν κυρίως από τους θετικούς κατά Gram μικροοργανισμούς (Br. thermosphacta, γαλακτικά βακτήρια) ενώ μικρότερη ήταν η συμμετοχή της Sh. putrefaciens. Σε αντίθεση με την αερόβια συντήρηση των ιχθύων όπου οι αρνητικοί κατά Gram μικροοργανισμοί Pseudomonas spp. και Sh. putrefaciens ήταν οι κυρίαρχοι μικροοργανισμοί. Ανεξάρτητα από την αέρια σύνθεση της συσκευασίας σε θερμοκρασία συντήρησης 20 °C, οι Pseudomonas spp., Sh. putrefaciens και τα Enterobacteriaceae, ήταν οι κυρίαρχοι μικροοργανισμοί.Διαφορές παρατηρήθηκαν τόσο στις ομάδες των μικροοργανισμών (οικογένειες, γένη) όσο και στα ιδιαίτερα είδη που σχετίσθηκαν με την αλλοίωση των ιχθύων (Κεφάλαιο 3). Τα Ps lundensis και Ps. fluorescens ήταν τα είδη που απαντήθηκαν περισσότερο μεταξύ του πληθυσμού των Pseudomonas. Τα δύο αυτά είδη συσχετίσθηκαν τόσο με τη σύνθεση της αρχικής όσο και της τελικής μικροβιακής χλωρίδας των ιχθύων που συντηρήθηκαν αερόβια σε θερμοκρασία 0 και 10 °C. Μεταξύ των μικροοργανισμών της Sh. putrefaciens, αναγνωρίσθηκαν τρεις υποομάδες που όμως δεν συσχετίσθηκαν περαιτέρω με τις συνθήκες συντήρησης. Οι υποομάδες αυτές είναι δυνατό να διαχωριστούν με τη μέθοδο της ηλεκτροφόρεσης αλλά και βάση των φαινοτυπικών τους χαρακτηριστικών.Τα Proteus vulgaris/mirabilis, Morgane lia morganii, Providencia spp., Serratia marcescens και Enterobacter spp., ήταν τα είδη των Enterobacteriaceae, ανεξάρτητα από τις συνθήκες συντήρησης. Οι μικροοργανισμοί που χαρακτηρίσθηκαν ως Brochothrix thermosphacta συνέθεσαν μία ομογενή ομάδα που είχε τα τυπικά χαρακτηριστικά του στελέχους αναφοράς. To Carnobacterium piscicola και ο Lactobacillus plantarum, ήταν τα κυριότερα είδη των γαλακτικών βακτηρίων, ενώ οι ζύμες σε όλες τις συνθήκες συντήρησης που εξετάσθηκαν, αποτελούσαν μικρό μέρος της σύνθεσης της μικροβιακής χλωρίδας.Τέλος μελετήθηκε η συμπεριφορά των Pseudomonas spp., Sh. putrefaciens, και Br. thermosphacta σε μόνο και συνδυασμένες καλλιέργειες, σε πρότυπα τρόφιμα (Κεφάλαιο 4). Ο ρυθμός ανάπτυξης και τα μεταβολικά προϊόντα ήταν τα επιμέρους θέματα της μελέτης. Η ανάπτυξη των Pseudomonas spp., συσχετίσθηκε με την μείωση της συγκέντρωσης της γλυκόζης, και του γαλακτικού οξέος, την ανάπτυξη των α-αμινομάδων και την ανάπτυξη της τιμής του pH. Στα δείγματα που ενοφθαλμίστηκαν με τα στελέχη της Sh. putrefaciens, η παραγωγή του μυρμηγκικού οξέος και ενός άγνωστου οργανικού οξέος, ήταν οι σημαντικότερες παρατηρήσεις. Αντίστοιχα, στα δείγματα που ενοφθαλμίστηκαν με τον Br. thermosphacta, η τιμή του pH και η συγκέντρωση του γαλακτικού οξέος μεταβλήθηκαν λιγότερο από ότι στα άλλα δείγματα. Η ισταμίνη και η πουτρεσκίνη θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως δείκτες ποιότητας των ιχθύων, ενώ η τριμεθυλαμίνη όχι αφού δεν ανιχνεύθηκε σε κανένα από τα εξεταζόμενα δείγματα

Multidrug resistant enterobacteriaceae: risk factors for hospital - acquired infection and impact on its outcome: molecular basis of multidrug resistance - the role of integrons

Objectives Τhe objectives of this study were (i) to identify risk factorsassociated with the acquisition of multidrug-resistant Enterobacteriaceae isolatesresponsible for bloodstream infections (BSIs), (ii) to estimate the impact of multidrugresistanceon the outcome of such infections and (iii) to investigate the role ofintegrons in the multi-drug resistant phenotype in Enterobacteriaceae clinical isolates.Methods Risk factors for acquiring MDR Enterobacteriaceae BSIs wereassessed in a retrospective case-control study and those associated with mortality wereassessed by comparing survivors and nonsurvivors. The influence of multidrugresistance in hospital length of stay (LOS) in survivors was also evaluated. Themolecular basis of multidrug resistance and especially the role of integrons wasexamined by comparing the presence of ESBLs, VIM metallo-b-lactamases and class1 and 2 integrons in enterobacteriaceae isolates from patients of both groups and alsoin representative enterobacteriaceae isolates from colonizations. The genetic contentof integrons was determined with DNA sequencing.Results A total of 130 patients with Enterobacteriaceae BSIs were identifiedfrom whom 133 isolates were recovered. Sixty isolates from 57 patients (cases) werefound multidrug resistant (MDR) whereas 73 isolates from 73 patients (controls) wereinterpreted as non-MDR. Fifty-six Enterobacteriaceae BSIs were nosocomial, 16were health care associated and 58 were community acquired. Prior antibiotics useand a nosocomial setting were independently associated with BSI caused by MDR Enterobacteriaceae. Patients with MDR Enterobacteriaceae BSI had longer postBSI-onsetand total hospital stays (for survivors) than those with non-MDR infectionsbut no increased crude 30-day mortality rate. MDR Enterobacteriaceae clinicalisolates were more likely to harbor class 1 integrons (96,7% vs 17,8%, p<0,001) withbigger mean size (2.158±784bp vs 1.276±381,5bp p=0,001) or simultaneous presenceof more than one class 1 integron (28% vs 0%, p=0,056) in relation with non-MDREnterobacteriaceae. Among 56 nosocomial Enterobacteriaceae BSIs, integroncarryingmicroorganism was isolated in 50 (84,7%) in comparison with 9/58 (15.5%)of community-acquired BSIs (p<0,001). The mean size of class 1 integrons derivedfrom isolates causing nosocomial BSIs was bigger than that of integrons derived fromisolates from community-acquired BSIs (2.168,8±796,95 vs 1.233,3±413,11,p=0,008) but was not significant bigger than the size of integrons from isolatescausing health care associated BSIs (2.168,8±796,95 vs 1818,18±726,38, p=0,191).Finally, integron-carrying isolates, from both BSIs and colonizations, were foundmore often to be multidrug resistant (OR: 41,6, 95%CI: 16,7-103,2, p<0,001) or toproduce ESBLs (OR:10,98, 95%CI: 4,56-26,44, p<0,001) or metallo-β-lactamaseblaVIM (p<0,001) in comparison with integron-negative isolates.Conclusions: as independent risk factors for acquisition of BSI caused bymultidrug resistant Enterobacteriaceae isolate were found the prior exposure toantibiotics and the nosocomial origin of infection. Multidrug resistance of thecausative microorganisms was associated with elongated post-BSI and total LOS butno significant association was found with crude 30-day mortality. Finally, integronswere found to play a crucial role in the appearance of multidrug resistance bothdirectly and indirectly in this clinical isolates collection.Σκοπός της µελέτης ήταν να αναζητηθούν παράγοντες κινδύνου ανάπτυξηςλοίµωξης από πολυανθεκτικά στα αντιβιοτικά στελέχη εντεροβακτηριακών, ναεκτιµηθεί η επίδραση της αποµόνωσης πολυανθεκτικών στελεχών στην έκβαση τηςλοίµωξης και να διερευνηθεί η µοριακή βάση της πολυαντοχής και δη η παρουσία καιο ρόλος των ιντεγκρονίων τάξης 1 και 2.Μέθοδοι: Για την αναζήτηση παραγόντων κινδύνου, πραγµατοποιήθηκε µιααναδροµική µελέτη ασθενών-µαρτύρων στο Τζάνειο Γενικό Νοσοκοµείο από τονΑπρίλιο του 2002 έως και το ∆εκέµβριο του 2004. Όλοι οι ασθενείς ηλικίας≥18 ετώνµε θετική καλλιέργεια αίµατος για Εντεροβακτηριακό στέλεχος κατά το διάστηµααυτό εντάχθηκαν στη µελέτη και όλα τα σχετικά δηµογραφικά και κλινικά δεδοµένακατεγράφησαν σε προσχεδιασµένο ερωτηµατολόγιο. Για την εκτίµηση της επίδρασηςτης πολυαντοχής του υπεύθυνου µικροοργανισµού στην έκβαση της λοίµωξης οι δύοοµάδες συγκρίθηκαν ως προς τη διάρκεια νοσηλείας µετά την εµφάνισηβακτηριαιµίας και µέχρι την έξοδο του ασθενούς από το νοσοκοµείο ενώ για τηνεπίδραση της πολυαντοχής στην αδρή θνητότητα στις 30 ηµέρες συγκρίθηκαν οιαποθανόντες µε τους επιβιώσαντες. Για την αναζήτηση της µοριακής βάσης τηςπολυαντοχής και το ρόλο των ιντεγκρονίων σε αυτήν συγκρίθηκαν οιµικροοργανισµοί που αποµονώθηκαν από τις καλλιέργειες αίµατος των δύο οµάδωνως προς την παραγωγή ευρέος φάσµατος β-λακταµασών και µεταλλοενζύµου VIMκαι ως προς τη συχνότητα παρουσίας ιντεγκρονίων και τον χαρακτηρισµό αυτώνσχετικά µε την τάξη, το µέγεθος και την αλληλουχία των γονιδιακών κασετών πουπεριέχουν. Επιπλέον µελετήθηκε η συσχέτιση του φαινοτύπου αντοχής και τηςπαρουσίας ιντεγκρονίων και σε 37 στελέχη που αποµονώθηκαν από αποικισµούς.Αποτελέσµατα: Συνολικά µελετήθηκαν 130 ασθενείς µε βακτηριαιµία απόGram-αρνητικό στέλεχος της Οικογένειας Enterobacteriaceae από τους οποίουςαποµονώθηκαν 133 στελέχη εντεροβακτηριακών. Πολυανθεκτικά στα αντιβιοτικάσύµφωνα µε τον ορισµό βρέθηκαν 60 (45,1%) στελέχη που αποµονώθηκαν από 57αρρώστους οι οποίοι αποτέλεσαν την οµάδα των ασθενών. Τα υπόλοιπα 73 (54,9%)στελέχη θεωρήθηκαν µη πολυανθεκτικά και αποµονώθηκαν από 73 ασθενείς, πουαποτέλεσαν την οµάδα ελέγχου. Μεταξύ των 130 επεισοδίων βακτηριαιµίας, 56(43,1%) ήταν νοσοκοµειακές, 16 (12,3%) ήταν βακτηριαιµίες σχετιζόµενες µευπηρεσίες υγείας και 58 (44,6%) προέρχονταν από την κοινότητα. Ανεξάρτητοι παράγοντες κινδύνου εµφάνισης βακτηριαιµίας από πολυανθεκτικάεντεροβακτηριακά στο σύνολο των ασθενών ήταν η προηγούµενη χορήγησηαντιβιοτικών κατά το τελευταίο τρίµηνο (p<0,001) και η νοσοκοµειακή προέλευσητης βακτηριαιµίας (p<0,001). Σε δεύτερη φάση, εστιάζοντας µόνο στους εξωγενείςπαράγοντες κινδύνου από το χώρο του νοσοκοµείου, ανεξάρτητοι παράγοντεςκινδύνου παρέµειναν η νοσηλεία στη ΜΕΘ και η τοποθέτηση ουροκαθετήρα έως και72 ώρες πριν τη βακτηριαιµία. Οι ασθενείς µε βακτηριαιµία από πολυανθεκτικόεντεροβακτηριακό στέλεχος είχαν σηµαντικά µεγαλύτερη διάρκεια νοσηλείας µετάτην έναρξη του επεισοδίου και µέχρι την έξοδό τους από το νοσοκοµείο σε σχέση µεασθενείς µε βακτηριαιµία από µη πολυανθεκτικό στέλεχος (σύγκριση διαµέσων: 20ηµέρες έναντι 8 ηµερών, p<0,001) καθώς και µεγαλύτερη συνολική διάρκειανοσηλείας (σύγκριση διαµέσων: 36 ηµέρες έναντι 9 ηµερών, p<0,001. Αντίθετα ηπολυαντοχή του στελέχους δεν βρέθηκε να σχετίζεται ανεξάρτητα µε την αδρήθνητότητα στις 30 ηµέρες από την έναρξη της βακτηριαιµίας. Ως προς το ρόλο τωνιντεγκρονίων στην εµφάνιση πολυαντοχής, βρέθηκε ότι τα πολυανθεκτικά στελέχηπου αποµονώθηκαν από αιµοκαλλιέργειες της οµάδας των ασθενών έφερανσυχνότερα ιντεγκρόνια τάξης 1 (96,7% έναντι 17,8%, p<0,001) και µάλισταµεγαλύτερου µεγέθους (2.158±784bp έναντι 1.276±381,5bp p=0,001) ή περισσότερατου ενός (28% έναντι 0%, p=0,056) σε σχέση µε τα µη πολυανθεκτικά στελέχη τηςοµάδας των µαρτύρων. Επιπλέον, η εµφάνιση αντοχής βρέθηκε ότι ήταν σχετιζόµενηµε την παρουσία ιντεγκρονίων, όχι µόνο στα αντιβιοτικά για τα οποία υπήρχαν οιαντίστοιχες γονιδιακές κασέτες, αλλά και για άλλες τάξεις αντιβιοτικών. Όσον αφοράτα VIM-ιντεγκρόνια, µια κοινή δοµή ιντεγκρονίου, το ιντεγκρόνιο In-e541, βρέθηκεσχεδόν σε όλα τα στελέχη που παρήγαγαν το µεταλλοένζυµο VIM, µε εξαίρεση τοιντεγκρόνιο από ένα στέλεχος E.cloacae, που ήταν διαφορετικό και έφερε µόνο τηνγονιδιακή κασέτα blaVIM στη µεταβλητή του περιοχή. Ως προς τον τύπο τηςβακτηριαιµίας, εντεροβακτηριακά στελέχη που αποµονώθηκαν από ασθενείς µενοσοκοµειακή βακτηριαιµία έφεραν συχνότερα ιντεγκρόνια [50/59 (84,7%) έναντι9/58 (15,5%), p<0,001] και µάλιστα µεγαλύτερου µεγέθους (2.168,8±796,95 έναντι1.233,3±413,11, p=0,008) σε σχέση µε αυτά που αποµονώθηκαν από ασθενείς µεβακτηριαιµία κοινότητας αλλά όχι στατιστικώς σηµαντικά µεγαλύτερα από αυτά πουβρέθηκαν σε στελέχη από ασθενείς µε βακτηριαιµία σχετιζόµενη µε υπηρεσίες υγείας(2.168,8±796,95 vs 1818,18±726,38, p=0,191). Τέλος στο σύνολο των 170 στελεχώνεντεροβακτηριακών που µελετήθηκαν (133 από λοίµωξη και 37 από αποικισµούς) τα στελέχη που έφεραν ιντεγκρόνιο τάξης 1 ήταν πιο πιθανό να είναι πολυανθεκτικά(OR:41,6, 95%CI: 16,7-103,2, p<0,001) ή να παράγουν ευρέος φάσµατος β-λακταµάσες (OR:10,98, 95%CI: 4,56-26,44, p<0,001) ή µεταλλο-β-λακταµάσες(p<0,001) σε σχέση µε τα στελέχη που δεν έφεραν ιντεγκρόνιο τάξης 1.Συµπεράσµατα: η ανάπτυξη λοίµωξης από πολυανθεκτικά εντεροβακτηριακάστελέχη συσχετίστηκε µε το νοσοκοµειακό περιβάλλον και την προηγούµενηχορήγηση αντιβιοτικής αγωγής, φάνηκε ότι αυξάνει τη διάρκεια νοσηλείας αλλά δενείχε δυσµενή επίδραση στην επιβίωση των ασθενών ενώ ο ρόλος των ιντεγκρονίωντάξης 1 βρέθηκε πολύ σηµαντικός για την εµφάνιση πολυαντοχής στα κλινικάστελέχη της µελέτης

Characterization of Pseudomonas spp. Associated with Spoilage of Gilt-Head Sea Bream Stored under Various Conditions

The population dynamics of pseudomonads in gilt-head sea bream Mediterranean fish (Sparus aurata) stored under different conditions were studied. Phenotypic analysis and sodium dodecyl sulfate-polyacrylamide gel electrophoresis of whole-cell proteins were performed to identify a total of 106 Pseudomonas strains isolated from S. aurata stored under different temperatures (at 0, 10, and 20°C) and packaging conditions (air and a modified atmosphere of 40% CO(2)-30% N(2)-30% O(2)). Pseudomonas lundensis was the predominant species, followed by Pseudomonas fluorescens, while Pseudomonas fragi and Pseudomonas putida were detected less frequently. Fluorescent Pseudomonas strains dominated under air conditions, while proteolytic and less lipolytic strains dominated under modified-atmosphere packaging. Different storage conditions appear to govern the selection of pseudomonads in gilt-head sea bream fish