On the invariant supspace problem

In this study, we present invariant subspaces (subideals) for a class of operators (positive operators) related to M-weakly and L-weakly compact operators. Principally, these invariant subspaces can be conceivable for all operators that commutes with any M-weakly or L-weakly compact operator. © 2013 Academic Publications, Ltd

Servikal radikülopatilerde F dalgası, H refleksi ve somatosensoriyel uyandırılmış potansiyeller

Radikülopatilerin elektrofizyolojik değerleMirilmesinde motor ve duyusal sinir iletimleri ile iğne elektromyografi (EMG) 'si en sık kullanılan tanı yöntemleridir. Sinir iletim çalışmaları periferik sinirin distal bölümündeki fonksiyonunu değerlendirilmesini sağlar. Antidromik uyarı tekniği kullanılarak elde edilen geç yanıtlar ve somatosensoriyel uyandırılmış potansiyel (SUP) gibi inceleme metodlan ise sinirin proksimal bölümündeki fonksiyon bozukluğunu ortaya çıkarabilmektedir. C6 ve C7 kök tutulumu olan servikal radikülopatili 25 hasta ile kontrol grubu olarak 27 sağlıklı birey üzerinden geç yanıtlar ile SUP kayıtlarını alarak bunların kök tutulum tamsındaki yerini araştırıldı. Flexor carpi radialis kasından H refleksi ve F dalgası yanıtları ile, median sinirin SUP yanıtları incelendi. Hastaların patolojik ve sağlam tarafları arasında H refleksi latansı, maksimum H amplitüdü ile maksimum H /maksimum motor amplitüd oram; minimum F yanıtı, maksimum F yanıtı, ortalama F yanıtı, F persistansı, F kronodispersiyonu ortalamaları; SUP incelemesinde N9, Nil, N13, P14, N20 ve P22 dalgalarının latansları ve N9-N11, N9-N13, N9-P14, N9-N20 dalgalarının interpik latansları incelendi. Hastaların iki tarafından elde edilen sonuçlar birbirleriyle ve kontrol grubunun sonuçlan ile karşılaştırıldı. Buna göre, H refleksi latansı patolojik tarafta sağlam tarafa ve kontrol grubuna göre anlamlı olarak uzun bulundu (p<Ö,0001 ve p<0,001). Minimum F ve ortalama F latanslan hasta grubunun iki tarafı karşılaştırıldığında hasta tarafta anlamlı olarak arttığı gözlendi (p<0,01). SUP parametrelerinde ise anlamlı farklılık tespit edilmedi. Sonuç olarak H refleksi latansının gecikmesi ile F minimum ve F ortalama latanslarmda gecikmenin servikal radikülopatide tanıya katkılarının olduğu kanısına varıldı. SUMMARY Conventional EMG as well as motor and sensorial nerve conduction studies are still parts of the routine in electrophysiological evaluation of the radiculopathies. Studies done using the antidromic stimulation can show the functionality disorders at the proximal site of the nerve. Our study group consisted of patients with unilateral either C6 or C7 root involvement. MRI and the needle EMG showed chronical neurological involvement pattern at all. In the patient group, patients were 8 male and 17 male, total 25. The control group consisted of 27 individuals were 3 male and 24 females. The H reflex and F wave are obtained from the flexor carpi radialis muscle. The SEP responses are obtained by the stimulation of the median nerve at the wrist.. The H reflex latencies, maximum H amplitude and the max. H / max. motor amplitude ratios, minimum F latencies, maximum F latencies, mean F latencies, F persistence, mean F chronodispertions are compared at the pathalogical and the intact sides of the patients. With SEP investigation, N9, Nil, N13, P14, N20 and P22 wave latencies and N9-N11, N9-N13, N9-P14, N9-N20 interpeak wave latencies are compared. The results are compared with the results of the controls. The H reflex latencies are found prolonged at the pathalogical side compared with the intact side and the control cases (p<0.0001 and p<0,001). Fminimum and F mean latancies are found prolonged too(p<0,01). No statistical difference is found at the other H reflex^ F wave and SEP parameters. In conclusion, we could say that prolonged H reflex latencies and F niinimum and F mean latancies are of value in diagnosis of the cervical radiculopathies

Kemik İliği Yağ Tabakasından Elde Edilen Mezenkimal Kök Hücrelerin Karakterizasyonu ve Subkutan Yağ ve Kemik İliği Kökenli Mezenkimal Kök Hücreleri ile Karşılaştırılması

Bone marrow adipose tissue (BMAT) has different properties than other adipose tissues. Recent studies have shown the effects of bone marrow adipose tissue on development / progression of acute myeloblastic leukemia (AML), and its contribution to bone metastases in different types of cancer. In this thesis study, characterization of mesenchymal stem cells (MSCs) obtained from fatty layer of bone (BMAT-MSC) of healthy donors and patients with Fanconi anemia (FA), who are known to be susceptible to leukemia was performed, their response to in-vitro adipogenic stimulation was assessed and compared with the results of bone marrow MSCs (BM-MSC) obtained from mononuclear cells by standard methods and with MSCs generated from subcutaneous fat tissue MSCs (SCF-MSC). In addition, the expressions of galectin-3, FABP4, Leptin-R, PDGFR-α, which are suggested to have a role in the interaction of leukemic cell with bone marrow microenvironment and in the pathogenesis of leukemia, were examined. MAT-MSCs, unlike other studies in the literature, obtained from the fatty layer of the BMAT-MSCs were shown to have differences in adipogenic gene expression profiles and response times to adipogenic stimulation when compared to those of BM-MSCs and SCF-MSCs. The adipogenic gene expression pattern of FA patients MSCs was also different compared to those from healthy donors suggesting that BM adipogenic dysregulation in FA patients. In co-culture experiments with AML (HL-60) cells, changes in surface molecule expressions were detected on MSCs. Further studies are required for confirmation of the preliminary results.Kemik iliği yağ dokusu (KİY) diğer adipoz dokulardan farklı özelliklere sahiptir. Son yıllarda yapılan çalışmalarla kemik iliği yağ dokusunun akut myeloblastik lösemi (AML) gelişimi/progresyonu üzerine etkileri gösterilmiş, farklı tip kanserlerde de kemik metastazlarına katkıları bildirilmiştir. Bu tez çalışmasında, sağlıklı donörlerin ve lösemiye yatkınlık oluşturduğu bilinen Fankoni anemili hastaların KİY tabakasından elde edilen mezenkimal kök hücrelerin (MKH) karakterizasyonu yapılmış, in vitro adipojenik uyarıya cevapları incelenmiş ve standart yöntemle Kİ mononükleer hücrelerinden elde edilen Kİ-MKH’ler ve subkutan yağ dokusundan (SKY) geliştirilen MKH’ler ile karşılaştırılmıştır. Bunun yanında, lösemik hücre ile Kİ mikroçevre etkileşiminde ve lösemi patogenezinde rolü olabileceği ileri sürülen moleküllerden galektin-3, FABP-4, Leptin-R, PDGFR-α ifadeleri de incelenmiştir. Literatürde KİY dokusu ile yapılan çalışmalardan farklı yöntemle KİY tabakasının kültürü ile elde edilen MKH’lerin, Kİ-MKH ve SKY-MKH’lerinden farklı özelliklere sahip olduğu, adipojenik gen ifadeleri ve cevap oluşma sürelerinde farklılıklar bulunduğu, adipojenik uyarım altında moleküler değişimlerin farklılık gösterdiği, FA hastası MKH’lerinin adiposit farklılaşma cevaplarının da sağlıklı Kİ-MKH ve KİY-MKH’lerinden farklılık gösterdiği saptanmış, bu durumun FA hastalarında Kİ’de adipojenik disregülasyonuna işaret edebileceği düşünülmüştür. Ayrıca AML (HL-60) hücreleri ile ko-kültür ortamında meydana gelen fenotipik değişiklikler araştırılmış, ön veriler elde edilmiş, ileri araştırmaların yapılması hedeflenmiştir

Comparision of activity and toxicity of 9- and 52- week trastuzumab treatment in patients with HER2 positive early stage breast cancer

Giriş: Human epidermal growth faktör reseptörü 2 (HER 2) meme kanserlerinin %15- 20 sinde pozitiftir ve kötü prognozla ilişkilidir. Trastuzumabın etkinliği erken ve metastatik evre meme kanserinde kanıtlanmıştır. Trastuzumabın meme kanseri adjuvan tedavisinde ne kadar süre ile kullanılacağı net değildir. Bu retrospektif çalışmada HER 2 pozitif meme kanserinde adjuvan tedavide 9 ve 52 haftalık trastuzumab tedavilerinin etkinliği ve toksisitesi karşılaştırıldı. Gereç ve yöntem: Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Onkoloji Bilim Dalı tarafından takipli, HER 2 pozitif erken evre meme kanseri adjuvan tedavisinde 16/08/2006 ve 31/12/2010 tarihleri arasında trastuzumab uygulanan 184 kadın hastanın dosyası retrospektif olarak incelendi. Dokuz haftalık trastuzumab grubunda 88, 52 haftalık trastuzumab grubunda 96 hasta mevcuttu. İstatistik analizlerde SPSS 15 for Windows Evaluation Version kullanıldı. Bulgular: Ortanca 27,82 (6,6- 61,7) aylık takip süresinde 9 haftalık trastuzumab grubunda 7 (%8) nüks ve 2 (%2,3) ölüm, 52 haftalık trastuzumab grubunda 7 (%7,39) nüks ve 1 (%1) ölüm gözlendi. Otuz altı aylık hastalıksız ve toplam sağkalım 9 haftalık trastuzumab grubunda %89 ve %98, 52 haftalık trastuzumab grubunda %88 ve %98 di. Gruplar arasında fark yoktu (Hastalıksız sağkalım için P=0,812, toplam sağkalım için P= 0,813). Kardiyotoksisite 9 haftalık trastuzumab grubunda saptanmazken, 52 haftalık trastuzumab grubunda 2 (%2,8) hastada gözlendi. Sonuç: Dokuz ve 52 haftalık trastuzumab tedavilerinin etkinliği HER 2 pozitif meme kanseri adjuvan tedavisinde benzerdir Kardiyotoksisite 52 haftalık trastuzumab tedavisinde daha fazla olmaktadır.Introduction: Human epidermal growth factor receptor 2 (HER 2) related to poor prognosis is positive in 15- 20% of breast cancers. Activity of trastuzumab was proven in treatment of early and advanced stage of breast cancer. It is not clear how long trastuzumab will be continued in adjuvant treatment of early breast cancer (EBC). In this retrospectiv study we compared the activity and the toxicity of 9-and 52- week trastuzumab therapies in adjuvant setting in EBC. Materials and methods: We evaluated 184 female patients who received trastuzumab in adjuvant treatment of EBC between 16th August 2006 and 31st December.2010 in Gazi University Faculty of Medicine, Department of Medical Oncology retrospectively. Nine and 52 weeks trastuzumab groups had 88 and 96 patients respectively. SPSS 15 for Windows Evaluation Version was used for statistical analysis. Findings: After 27.82 (6.6- 61.7) months follow up, 7 (8%) recurrences and 2 (2.3%) deaths in the 9 weeks group and 7 (7.39%) recurrences and 1 (1%) death in the 52 weeks group were observed. Thirty six- month disease free survival (DFS) rates were 89% and 88% in the 9 and 52 weeks groups respectively (P= 0,812). Overall survival (OS) rates were 98% in both groups (P= 0.813). No statistical significant differences were determined between groups Cardiotoxicity occured in 2 (2.8%) patients in the 52 weeks group and was not identified in the 9 weeks group. Conclusion: Activities of 9 and 52 weeks trastuzumab in treatment of EBC are similar. In 52 weeks group cardiotoxicity is more common

Solution approaches for sequence dependent traveling salesman problem

Sıraya Dayalı Seyyar Satıcı Problemi için Çözüm Yaklaşımları Sıraya Dayalı Seyyar Satıcı Problemi (SDSSP), Seyyar Satıcı Problemi’nin (SSP) genellemesi olarak tanımlanmış bir birleşimsel eniyileme problemidir. Bu problem, Baskılı Devre Kartı (BDK) üretiminde çokça kullanılan iki önemli dizgi makine tipinin eniyilenmesi sırasında ortaya çıkmıştır. SDSSP’yi SSP’den ayıran fark şu şekilde ifade edilebilir: SDSSP’de bir noktadan diğerine gitmenin maliyeti sadece noktalar arasındaki uzaklığa değil, gezinme sırasında sonradan gelecek k tane noktanın hangileri olduğuna da bağlıdır. Bu çalışmada, Benzetimli Tavlama (BT), Yapay Arı Kolonisi (YAK) ve Göç eden Kuşlar (GK) isimli üç üstsezgiselden yararlandık. Bu üstsezgiseller 10 komşu fonksiyonu ile test edildi. Yaptığımız sayısal çalışmada, beş ayrı kümeden oluşan testler yaptık. İlk olarak, her bir üstsezgisel için en iyi parametre kombinasyonunu elde ettik. Daha sonra her bir üstsezgiselin en iyi başarım gösterdiği komşu fonksiyonu belirlemek için testler yaptık. Bu testlerden sonra üstsezgisellerin başarımlarını karşılaştırmak için testler yaptık. BT, GK ve YAK’tan daha iyi başarım gösterdi. Bu testleri, problem özgün önemli bir parametrenin problemin karmaşıklığını hem çözüm kalitesi hem de çalışma zamanı açısından nasıl etkilediğini ortaya çıkarmak için yaptığımız testler takip etti ve bu parametrenin değerinin artmasıyla üstsezgisellerin başarımının düştüğünü gözlemledik. Burdan yola çıkarak SDSSP’nin SSP’den çok daha zor bir problem olduğu sonucuna vardık. Son olarak, problemin matematiksel modelini, GAMS’i kullanarak programladık ve bazı küçük ölçekli problem örnekleri için en iyi üst sınır çözümlerini elde ettik. Üstsezgisellerin aynı örnekler için elde ettiği çözümlerle karşılaştırdık ve üstsezgisellerin performansının problemin büyüklüğü arttıkça en iyi üst sınır çözümleriyle kıyaslanabilir olduğunu gözlemledik. Yaptığımız testler sonucunda, en iyi üst sınır çözümlerini elde etmek için gereken zamanın, problemin büyüklüğüyle üssel olarak arttığını gözlemledik. Bunun bir sonucu olarak, SDSSP ve benzeri problemlerin orta ve büyük ölçekli örneklerinin çözümlerini elde etmede, bu üstsezgiselleri kullanmanın iyi bir tercih olduğu sonucuna vardık. ABSTRACT Solution Approaches for Sequence Dependent Traveling Salesman Problem The Sequence Dependent Traveling Salesman Problem (SDTSP) is a combinatorial optimization problem defined as a generalization of the TSP. It emerged during optimization of two kind of commonly used placement machines for production of printed circuit boards. The difference between SDTSP and TSP is that the cost incurred by transition from one point to another is dependent not only the distance between these points but also subsequent k points. In this study, we applied Simulated Annealing (SA), Artificial Bee Colony (ABC) and Migrating Birds Optimization (MBO) to solve real-world and random SDTSP instances. The metaheuristics were tested with 10 neighbour functions. In our computational study, we conducted five sets of computational experiments. Firstly, we obtained best parameter value combination for each metaheuristic. Secondly, we conducted experiments so as to determine best performing neighbour function for each metaheuristic. Thirdly, metaheuristic comparison tests were conducted. As a result, SA outperformed MBO and ABC. These tests were followed by the tests conducted to reveal how a parameter peculiar to the problem affects the complexity of the problem both in terms of run time and solution quality. As this parameter value increases, performances shown by all metaheuristics decrease. Therefore, we concluded that SDTSP is much more challenging than TSP. Finally, we programmed the mathematical model of the problem by means of GAMS and we obtained the best upper-bound solutions of some small-scale problem instances. These solutions were compared with those obtained by the metaheuristics and we observed that solution quality performance of the metaheuristics are comparable to the best upper-bound solutions returned from GAMS. In addition, we observed that the time required for obtaining the best upper-bound solution of an SDTSP instance increases exponentially with the problem size. Consequently, we deduced that using these metaheuristics to obtain solutions for medium- and large-scale instances of SDTSP and similar problems is a good choice

Servikal radikülopatilerde F dalgası, H refleksi ve somatosensoriyel uyandırılmış potansiyeller

ÖzetRadikülopatilerin elektrofizyolojik değerleMirilmesinde motor ve duyusal sinir iletimleri ile iğne elektromyografi (EMG) 'si en sık kullanılan tanı yöntemleridir. Sinir iletim çalışmaları periferik sinirin distal bölümündeki fonksiyonunu değerlendirilmesini sağlar. Antidromik uyarı tekniği kullanılarak elde edilen geç yanıtlar ve somatosensoriyel uyandırılmış potansiyel (SUP) gibi inceleme metodlan ise sinirin proksimal bölümündeki fonksiyon bozukluğunu ortaya çıkarabilmektedir. C6 ve C7 kök tutulumu olan servikal radikülopatili 25 hasta ile kontrol grubu olarak 27 sağlıklı birey üzerinden geç yanıtlar ile SUP kayıtlarını alarak bunların kök tutulum tamsındaki yerini araştırıldı. Flexor carpi radialis kasından H refleksi ve F dalgası yanıtları ile, median sinirin SUP yanıtları incelendi. Hastaların patolojik ve sağlam tarafları arasında H refleksi latansı, maksimum H amplitüdü ile maksimum H /maksimum motor amplitüd oram; minimum F yanıtı, maksimum F yanıtı, ortalama F yanıtı, F persistansı, F kronodispersiyonu ortalamaları; SUP incelemesinde N9, Nil, N13, P14, N20 ve P22 dalgalarının latansları ve N9-N11, N9-N13, N9-P14, N9-N20 dalgalarının interpik latansları incelendi. Hastaların iki tarafından elde edilen sonuçlar birbirleriyle ve kontrol grubunun sonuçlan ile karşılaştırıldı. Buna göre, H refleksi latansı patolojik tarafta sağlam tarafa ve kontrol grubuna göre anlamlı olarak uzun bulundu (p<Ö,0001 ve p<0,001). Minimum F ve ortalama F latanslan hasta grubunun iki tarafı karşılaştırıldığında hasta tarafta anlamlı olarak arttığı gözlendi (p<0,01). SUP parametrelerinde ise anlamlı farklılık tespit edilmedi. Sonuç olarak H refleksi latansının gecikmesi ile F minimum ve F ortalama latanslarmda gecikmenin servikal radikülopatide tanıya katkılarının olduğu kanısına varıldı. SUMMARY Conventional EMG as well as motor and sensorial nerve conduction studies are still parts of the routine in electrophysiological evaluation of the radiculopathies. Studies done using the antidromic stimulation can show the functionality disorders at the proximal site of the nerve. Our study group consisted of patients with unilateral either C6 or C7 root involvement. MRI and the needle EMG showed chronical neurological involvement pattern at all. In the patient group, patients were 8 male and 17 male, total 25. The control group consisted of 27 individuals were 3 male and 24 females. The H reflex and F wave are obtained from the flexor carpi radialis muscle. The SEP responses are obtained by the stimulation of the median nerve at the wrist.. The H reflex latencies, maximum H amplitude and the max. H / max. motor amplitude ratios, minimum F latencies, maximum F latencies, mean F latencies, F persistence, mean F chronodispertions are compared at the pathalogical and the intact sides of the patients. With SEP investigation, N9, Nil, N13, P14, N20 and P22 wave latencies and N9-N11, N9-N13, N9-P14, N9-N20 interpeak wave latencies are compared. The results are compared with the results of the controls. The H reflex latencies are found prolonged at the pathalogical side compared with the intact side and the control cases (p<0.0001 and p<0,001). Fminimum and F mean latancies are found prolonged too(p<0,01). No statistical difference is found at the other H reflex^ F wave and SEP parameters. In conclusion, we could say that prolonged H reflex latencies and F niinimum and F mean latancies are of value in diagnosis of the cervical radiculopathies

Interstisyel Sistit Hastalarının Mesanelerindeki Sinir Boyanma Yoğunluğunun İdrar Sinir Büyüme Faktörü (Ngf= Nerve Growth Factor) Düzeyi ve Hastalık Semptom Skoru ile Korelasyonu

Interstitial cystitis/ Bladder Pain Syndrome (IC/BPS) is a challenging disease effect millions of people around the world. It presents with suprapubic pain, frequency, urgency and dysuria but there are not any definitive diagnoses and treatment modalities yet. In this original study, we aim to assess the role of nerve fibers and nerve growth factor (NGF) in IC/BPS etiopathology and to demonstrate if there is a correlation between bladder nerve staining concentration, NGF and symptom severity. Thus, there might be no reason for unnecessary, expensive and troublesome tests and treatments. A prospective clinical study was conducted between March 2014 and February 2015 with 15 IC/BPS patients and 18 controls after local ethics committee approval. İnformed consent was obtained from patients and control subjects. Bladder biopsies were obtained from 15 IC/BPS patients and 9 controls. Midstream clean- catch urine specimens were collected from all patients and controls for urine NGF and creatinine measurements. O'Leary Sant İnterstitial Cystitis symptom and problem index was used to asses symptom severity and affects of the disease on patient life. Biopsies fixed in formalin were sectioned to 5-μ thicknesses and stained with S-100 immune histochemical dye. Patients and controls were classified into 3 groups as no staining, mild staining and obvious staining by an experienced urologic pathologist according to bladder nerve fiber staining concentration. The mean age of the IC/BPS patients was 52 years, while that of the control group was 46.9. There was no significant difference between the two groups (p>0.5). S-100 staining was negative 7 (%29.2) of 24 patients of those 1 of them was IC/BPS patient and the remaining 6 were controls. Mild staining was demonstrated in 10 IC/BPS patients as well as obvious staining was shown in 4 IC/BPS patients. Mean urine NGF levels normalized to the urine Cr level (NGF/Cr) in IC/BPS patients were significantly higher than that in controls, 0,34726 ±0,225 and 0,09434±0,0813, respectively (p0.5). Mesane biyopsilerinde S-100 sinir boyaması yapılan toplam 24 hastanın 7'inde (%29.2) boyanma olmamıştır. Boyanma olmayan IS/MAS hasta sayısı 1 iken, bu sayı kontrol grubunda 6 kişidir. 10 IS/MAS hastasında hafif boyanma varken 4 IS/MAS hastasında bariz boyanma tespit edilmiştir. IS/MAS hastalarının idrarlarındaki kreatinine göre normalize edilmiş ortalama NGF düzeyleri (NGF/Cr) kontrol grubu hastalarınınkinden anlamlı olarak yüksektir; sırasıyla 0,34726 ±0,225 ve 0,09434±0,0813 (p<0.001). IS/MAS hastalarının ortalama semptom skoru 12,27±2,4 iken, problem skoru 10,9 ±2,3'dür. IS/MAS hastalarındaki sinir boyanma yoğunluğu ve NGF/Cr seviyesi hem O'Leary Sant IC semptom skoru ile (sırasıyla p=0.024 ve p=0.001) hem de problem indeksi ile (sırasıyla p=0.010 ve p=0.028) bağımsız olarak korele idi. Fakat sinir boyanma yoğunluğu ile NGF/Cr seviyeleri arasında korelasyon bulunamamıştır. Bu durum her bir gruptaki hasta sayısının azlığına bağlı olabilir. Bu çalışma IS/MAS hastalarında mesane sinir boyanmasının ve idrar NGF düzeyinin önemini ve semptom ve problem indeks skorlarını üzerine olan etkisini gösteren literatürdeki ilk çalışmadır. İS/MAS hastalığı etyopatogenezinde sinir sisteminin ve ilişkili nöropeptidler ve nörotropinlerin yeri yadsınamaz bir gerçektir. NGF hem tanı hem de semptom ve problem şiddetini değerlendirmek için faydalı bir biyobelirteç olarak kullanılabilir. Hasta sayısının azlığı ve güncel kanıtların sınırlılığı nedeniyle geniş hasta popülasyonu ile yapılacak olan kontrollü randomize çalışmalara ihtiyaç vardır

The analysing of drying behaviour of paticulate materials

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2013Doğal ya da yapay olsun tanecikli malzemeler genellikle nem içeren, buharlaşabilen maddelerdir ve daha fazla kullanım için önemli ölçüde nemin atılması gerekebilir. Gözenekli yapıya sahip malzemedeki nemin, ısı ve kütle geçişi yardımıyla kurutucu akışkana(hava veya gaz) taşınması olayına kurutma denir.Son zamanlara kadar, kurutma işlemini yöneten fiziksel prensiplerin anlaşılması düşük seviyelerde kalmıştır. Gerçekçi koşullar altında kinetik veri elde etmek için ekipman ve teknik donanım alanında bazı yetersizlikler olsa da, kurutma konusunda yapılan ve süregelen çalışmalar kurutmanın altında yatan mekanizmanın anlaşılması için önemli gelişmeler ve ilerlemeler olmaktadır.Bu çalışmada, kurutma hakkında genel bir bilgi verildikten sonra nümerik çözümler için bir matematik model geliştirilmiştir. Sonrasında sabit yataklı kurutucunun tasarımı hakkında bilgi verilmiştir. Deneysel çalışmada ise 1 mm çapındaki kum taneciklerinden oluşan kontrol hacminde iki farklı bağıl nem miktarında ve dört farklı kurutma havası hızında tanecikli malzemedeki kuruma davranışının incelenmesi gerçekleştirilmiştir.Kurutma havası elektrikli ısıtıcı yardımıyla ısıtılmış ve giriş havası sıcaklığı tüm deneylerde 80 ±1 civarında olacak şekilde ısıtma işlemi gerçekleştirilmiştir. Deneyler bu şartlar altında gerçekleştirilmiş ve sonrasında elde edilen bulgular Henderson-Pabis modeliyle karşılaştırılmıştır. Sonuç kısmında da kurutma havası hızının kurutma üzerindeki etkisi ve kurutma modelindeki katsayıların hava hızıyla değişimi hakkındaki düşünce ve yorumlar paylaşılmıştır.Yüksek Lisan

Ekstrüzyonun domates posası eklenmiş ürünlerin fonksiyonel bileşenleri ve likopenin in vitro biyoerişilebilirliği üzerine etkisi.

As the health and food relationship became important, tomato pulp was added as a functional ingredient to the extrudates. Effects of extrusion on the functional properties of the extrudates and in vitro bioaccessibility of lycopene after extrusion were investigated. Two different temperature set was applied during extrusion: 80 °C, 90 °C, 100 °C and 130 °C (die: 116 °C) and 80 °C, 100 °C, 130 °C and 160 °C (die: 139 °C), screw speed and feed rate were kept constant, 225 rpm and 36 ± 1 g/min, respectively. Feed moisture content was adjusted to 30 ± 1 % with the addition of tomato pulp. Antioxidant activity and total phenolic content were found to decrease after the extrusion process. The extrudates which were obtained at 160°C last zone treatment temperature were found to have higher antioxidant activity and total phenolic content compared to samples with 130°C last zone treatment temperature. Data indicates a complete gelatinization during extrusion. High-performance liquid chromatography (HPLC) analysis indicated that lycopene content decreased after extrusion process when feed and extruded samples were compared. In vitro bioaccessibility of lycopene for the extruded samples with 160°C last zone temperature was higher than the feed and extruded samples with 130°C last zone treatment temperature.M.S. - Master of Scienc

Karanfil ve kekik yağları içeren emülsiyonların formülasyonu ve karakterizasyonu

Essential oils are natural aromatic compounds obtained from various parts of plants such as flowers, bark, stems, and roots. They have been used in medicine, cosmetics, and food science since ancient times due to their antimicrobial, antioxidant, and therapeutic properties. Especially in recent times, negative impressions about synthetic additives have increased the use of essential oils in the food industry. The aim of this study is to produce and characterize emulsions with thyme and clove essential oils as natural additives. Emulsification was important to have stable systems since essential oils are highly volatile and aromatic droplets. Through the emulsions, excessive consumption of essential oils was avoided, and long-term stable emulsion systems were obtained while aiming to have same effects. Emulsions were prepared by using essential oil as the dispersed phase and water-surfactant mixture as the continuous phase. As the surfactant, Tween 80 was used. In total, four emulsions were formulated with 2% and 4% of each essential oil by using microfluidization as the homogenization method. Droplet sizes, polydispersity index and zeta potential values of emulsions were measured, and their effects on stability were investigated. The morphology of the emulsions was analyzed by TEM. Antioxidant capacity and total phenolic content were determined on both pure essential oils and emulsions. In addition, TD-NMR analysis was conducted to measure the relaxation times of T1 and T2 of both pure oils and emulsions. As a result of droplet size measurements, emulsions with smaller droplet size were obtained with clove oil emulsions. The reason was thought to be the good interaction between clove oil and Tween 80. However, while thyme oil emulsions were stable for three months, de-stability started in clove oil emulsions soon after homogenization. The mechanism of instability was thought to be Ostwald ripening, which is quite common in emulsions containing essential oils. Stability results were parallel to the change of polydispersity index over time. However, no correlation was found between zeta potential and stability. Considering antioxidant experiments, clove oil was found to be a more powerful antioxidant than thyme oil. It has also been stated that clove oil emulsions have more antioxidant capacity than thyme oil emulsions. The total amount of phenolic content gave a positive correlation with the antioxidant capacity results. In particular, a stronger correlation was found with clove oil.Esansiyel yağlar bitkilerin çiçek, kabuk, sap ve kök gibi çeşitli yerlerinden elde edilen doğal aromatik bileşiklerdir. Gösterdikleri antimikrobiyal, antioksidan ve tedavi edici özellikleri sebebiyle eski çağlardan beri tıp, kozmetik ve gıda alanlarında kullanılmışlardır. Özellikle son zamanlarda sentetik katkı maddelerine karşı yerleşen olumsuz düşünceler esansiyel yağların gıda endüstrisinde kullanımını oldukça arttırmıştır. Bu çalışmanın amacı kekik ve karanfil esansiyel yağlarıyla oluşturulmuş emülsiyonların gıda ürünlerinde doğal katkı maddesi olarak yer almasını sağlamaktır. Yağlar oldukça uçucu ve kokulu damlacıklar olduğundan çalışmada homojenize emülsiyonlar üretilmiştir. Böylelikle, esansiyel yağların fazla tüketimi azaltılmış ve uzun süre stabil yağ sistemleri elde edilmiştir. Emülsiyonlarda iç faz olarak esansiyel yağlar, dış faz olarak sürfektan ve saf su kullanılmıştır. Sürfektan olarak Tween 80 kullanılmıştır. Hacimce %2 ve %4 yağ içeren toplam 4 farklı formülasyona sahip emülsiyonlar mikroakışkanlaştırma yöntemiyle yüksek basınç altında homojenize edilmiştir. Emülsiyonların, parçacık boyutları, polidispersite indeksleri ve zeta potansiyel değerleri ölçülmüş, bunların stabilite üzerine etkilerine incelenmiştir. Emülsiyonların morfolojisi TEM ile analiz edilmiştir. Çokca antioksidan özellik gösterdiği bilinen bu yağlara ve emülsiyonlara antioksidan ve toplam fenolik madde testleri uygulanmış ve aralarında bir korelasyon olup olmadığına bakılmıştır. Ayrıca, Zamansal Alanda NMR Relaksometre kullanılarak T1 ve T2 relaksasyon zamanları ölçülmüştür. Karanfil yağı emülsiyonları ile daha küçük çaplı parçacıklara sahip emülsiyonlar elde edilmiştir. Sebebi karanfil ve sürfaktanın daha uyumlu olması olarak düşünülmüştür. Ancak kekik yağı emülsiyonları 3 ay boyunca dağılmadan durabilmişken, karanfil yağlı emülsiyonlarda homojenize edildikten kısa süre sonra bozulmalar başlamıştır. İnstabilite mekanizmasının esansiyal yağ içeren emülsiyonlarda oldukça yaygın olan Ostwald olgunlaşması olduğu düşünülmüştür. Stabilite sonuçları, polidispersite indekslerinin zamanla değişimi ile paralellik göstermiştir. Ancak zeta potansiyel değerlerinin stabilite ile bağına rastlanmamıştır. Yapılan antioksidan deneyleri sonucu karanfil yağının kekik yağından daha güçlü antioksidan ajanı olduğu görülmüştür. Ayrıca karanfil yağı emülsiyonlarının da kekik yağı emülsiyonlarına göre daha çok antioksidan maddeye sahip olduğu belirtilmiştir. Toplam fenolik madde miktarı antioksidan aktivite sonuçlarıyla pozitif korelasyon vermiştir. Özellikle karanfil yağında daha güçlü bir korelasyon tespit edilmiştir.M.S. - Master of Scienc