Η επίδραση των αναστολέων συμμεταφορέων νατρίου – γλυκόζης 2 (SGLT2) στους βιοδείκτες στην Καρδιακή Ανεπάρκεια

Η Καρδιακή Ανεπάρκεια (ΚΑ) αποτελεί και στις μέρες μας ένα μείζον πρόβλημα παγκόσμιας υγείας με αυξημένη θνησιμότητα και ανάγκη για νοσηλεία. Ως εκ τούτου, είναι λογικό να αναζητούνται διαρκώς νέες θεραπείες προς αυτή την κατεύθυνση. Οι αναστολείς των συμμεταφορέων γλυκόζης-νατρίου (SGLT2 inhibitors) που παρουσιάστηκαν πριν λίγα χρόνια ως αντιδιαβητικά φάρμακα, έδειξαν ήδη από τις πρώτες μελέτες, πρωτοφανή οφέλη σε σχέση με την καρδιαγγειακή νοσηρότητα και θνητότητα και την εμφάνιση ΚΑ σε υψηλού κινδύνου άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη (ΣΔ). Αυτό αποτέλεσε και το έναυσμα προκειμένου να βρεθούν στο επίκεντρο των μελετών για τη θεραπεία της ΚΑ, ακόμη και σε άτομα χωρίς την παρουσία ΣΔ. Έτσι, στις τελευταίες κατευθυντήριες οδηγίες της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας οι SGLT2i παρουσιάστηκαν ως φάρμακα πρώτης γραμμής για την θεραπεία της ΚΑ. Στην παρούσα ανασκόπηση, στόχος είναι να διερευνηθεί αν αυτά τα αδιαμφισβήτητα καρδιαγγειακά οφέλη των SGLT2i αντικατοπτρίζονται στη μεταβολή των τιμών των βιοδεικτών που χρησιμοποιούνται στην καθημερινή κλινική πράξη για τη διαχείριση ασθενών με ΚΑ.Heart failure (HF) is still a major global health problem with increased mortality and need for hospitalization. Therefore, it is reasonable to constantly seek new therapies in this direction. Sodium-glucose co-transporter 2 inhibitors (SGLT2 Inhibitors) which were presented a few years ago as antidiabetic drugs, have shown from the very first studies, unprecedented benefits in terms of cardiovascular morbidity and mortality and the occurrence of HF in high-risk patients with Diabetes Mellitus (DM). This was the trigger to be at the center of studies for the treatment of HF, even in people without DM. Thus, in the latest guidelines of the European Society of Cardiology, SGLT2i were introduced as first-line drugs for the treatment of HF. In this review, our aim is to investigate whether these indisputable cardiovascular benefits of SGLT2i are reflected in the change in the values of biomarkers used in daily clinical practice for the management of patients with HF

Ανάπτυξη Δεξιοτήτων Επιτελικών Λειτουργιών σε Παιδί με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος

Οι επιτελικές λειτουργίες αποτελούν έναν τομέα εξ ορισμού ελλειμματικό σε άτομα που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού. Τα ελλείμματα στις δεξιότητες των επιτελικών λειτουργιών έχουν ως αποτέλεσμα δυσλειτουργίες σε σημαντικούς τομείς της καθημερινότητας του ατόμου, όπως η προσαρμοστική συμπεριφορά καθημερινής διαβίωσης, η σχολική επίδοση και η κοινωνική αλληλεπίδραση. Σκοπός της παρούσας πιλοτικής έρευνας ήταν η αξιολόγηση και η διδασκαλία δεξιοτήτων επιτελικών λειτουργιών και ειδικότερα της μνήμης εργασίας, του ελέγχου παρόρμησης και της γνωστικής ευελιξίας. Διερευνήθηκε επίσης κατά πόσο η πρόσκτηση αυτών των δεξιοτήτων θα επηρεάσει τις κοινωνικές δεξιότητες της συμμετέχουσας υπό συνθήκες ομαδικού δομημένου παιχνιδιού με συνομηλίκους της με αναπτυξιακές διαταραχές. Τέλος, πραγματοποιήθηκε συλλογή κανονιστικών δεδομένων με στόχο της σύγκριση των αποτελεσμάτων της παρέμβασης με το επίπεδο επίδοσης συνομηλίκων τυπικής ανάπτυξης. Η συμμετέχουσα είναι ένα κορίτσι ηλικίας 7 ετών με διάγνωση ΔΑΦ, η οποία φοιτά στο γενικό σχολείο χωρίς στήριξη. Η αποτελεσματικότητα της παρέμβασης – η οποία βασίστηκε στο θεωρητικό πλαίσιο της Ανάλυσης της Συμπεριφοράς, – αξιολογήθηκε μέσω άμεσης παρατήρησης και χρήσης του πειραματικού σχεδιασμού πολλαπλών γραμμών βάσεων ανά κατηγορία αντιδράσεων. Η αξιοπιστία των ευρημάτων ελέγχθηκε από ανεξάρτητους παρατηρητές. Ο συνδυασμός των τεχνικών που προαναφέρθηκαν είχε ως αποτέλεσμα σημαντική βελτίωση στις δεξιότητες επιτελικών λειτουργιών τις οποίες διδάχθηκε η συμμετέχουσα και υπήρξε γενίκευση στις κοινωνικές της δεξιότητες. Εφόσον επετεύχθησαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα μπορούμε να θεωρήσουμε ότι οι επιτελικές λειτουργίες συνιστούν συντελεστική συμπεριφορά, δηλαδή συμπεριφορά που εξαρτάται όχι μόνο από αναπτυξιακούς αλλά και από περιβαλλοντικούς παράγοντες.A considerable body of research has demonstrated impairments in Executive Functions (EFs) among children with ASD. EFs have impact on crucial aspects of real-life, such as adaptive behavior, school achievement, and social competence. The purpose of this pilot study was to assess and establish skills associated with executive functions such as working memory, flexibility, and cognitive inhibition. Moreover, it was examined whether executive functions’ skills have affected the social skills of the participant in the context of group activities with children with ASD. Finally, normative data were collected and were compared to the treatment outcomes. The participant was a 7 year-old girl diagnosed with ASD who attends a general-education school supported by an escort teacher. The effectiveness of the intervention was assessed through direct observation and the use of a multiple baseline experimental design across response categories. The reliability of the findings was assessed by independent observers. The combination of behavior analytic techniques was sufficient to produce major improvements in the executive functions skills that the participant was taught. Treatment outcomes may have contributed to improved social behavior of the participant as indicated by anecdotal data. Since the expected results were achieved, we may assume that the executive functions are operant behavior, i.e. behavior that depends not only on developmental but also on environmental factors

Effects of Acute Recombinant Human TSH on Serum Ghrelin Levels

Recent findings showed the presence of a reciprocal relationship between thyroid hormones and ghrelin, although the exact mechanism is not known. Design: Our study is addressed to evaluate the effect of acute exogenous rhTSH administration on serum ghrelin levels in athyreotic patients on replacement l-thyroxine therapy. The study group included 50 patients (16 males and 34 females) submitted to total thyroidectomy and 131-iodine remnant ablation for differentiated thyroid cancer on l-thyroxine therapy. Mean age was 47.5 ± 16.5 years and mean BMI was 25.6 ± 5.01 kg/m2. rhTSH was administrated at the dosage of 0.9 mg i.m. once daily for two consecutive days. Blood samples were taken between 08.00 and 09.00 after a overnight fasting for measurement of TSH, FT3, FT4, and ghrelin before the first administration of rhTSH and for measurement of TSH and ghrelin 24, 48, 72, and 96 h after the first administration of rhTSH. Results: Mean ± SD values of basal TSH were 0.54 ± 0.77 μU/ml without significant difference between females and males. As expected, after rhTSH administration TSH concentrations increased at 24 and 48 h with peak TSH values ranging from 20.20 to 313 μU/ml (mean ± SD 98.4 ± 66.7 μU/ml). Mean ± SD values of basal ghrelin were 1085 ± 373 pg/ml without significant difference between males and females. After rhTSH administration ghrelin concentrations decreased significantly (p < 0.01) at 24 h (mean ± SD 934 ± 314 pg/ml p < 0.01) and returned to pre-treatment levels at 96 h. Conclusion: Our study demonstrates that acute exogenous TSH administration has a suppressive effect on ghrelin secretion independent from changes in thyroid status

Promoter Hypermethylation-Related Reduced Somatostatin Production Promotes Uncontrolled Cell Proliferation in Colorectal Cancer.

BACKGROUND: Somatostatin (SST) has anti-proliferative and pro-apoptotic effects. Our aims were to analyze and compare the SST expression during normal aging and colorectal carcinogenesis at mRNA and protein levels. Furthermore, we tested the methylation status of SST in biopsy samples, and the cell growth inhibitory effect of the SST analogue octreotide in human colorectal adenocarcinoma cell line. METHODS: Colonic samples were collected from healthy children (n1 = 6), healthy adults (n2 = 41) and colorectal cancer patients (CRCs) (n3 = 34) for SST mRNA expression analysis, using HGU133 Plus2.0 microarrays. Results were validated both on original (n1 = 6; n2 = 6; n3 = 6) and independent samples ((n1 = 6; n2 = 6; n3 = 6) by real-time PCR. SST expressing cells were detected by immunohistochemistry on colonic biopsy samples (n1 = 14; n2 = 20; n3 = 23). The effect of octreotide on cell growth was tested on Caco-2 cell line. SST methylation percentage in biopsy samples (n1 = 5; n2 = 5; n3 = 9) was defined using methylation-sensitive restriction enzyme digestion. RESULTS: In case of normal aging SST mRNA expression did not alter, but decreased in cancer (p<0.05). The ratio of SST immunoreactive cells was significantly higher in children (0.70%+/-0.79%) compared to CRC (0%+/-0%) (p<0.05). Octreotide significantly increased the proportion of apoptotic Caco-2 cells. SST showed significantly higher methylation level in tumor samples (30.2%+/-11.6%) compared to healthy young individuals (3.5%+/-1.9%) (p<0.05). CONCLUSIONS: In cancerous colonic mucosa the reduced SST production may contribute to the uncontrolled cell proliferation. Our observation that in colon cancer cells octreotide significantly enhanced cell death and attenuated cell proliferation suggests that SST may act as a regulator of epithelial cell kinetics. The inhibition of SST expression in CRC can be epigenetically regulated by promoter hypermethylation

De l'état de nature a la sphere mondale: la sacralité de la vie

What is man’s "state of nature"? The conception of modern philosophers, regarding the “state of nature” refers to a specific image : the one of first humanity, a state of survival. To the eyes of anthropologists and historians of religions the relationship of “primitive” man and nature, refer to “the sacred”. A product of human imagination, the sacred, finds expression through the symbolic function: the first representations on the rocks, the myths, the rituals.Through these two different concepts, a methodological tool emerged: the dialectic between survival and the sacred. The first, has been included in the political-theoretical vocabulary of Modernity especially after Darwin. It refers to the fundamental conditions of human life on the planet. The second, has to do with man’s need to face the mysteries of life and death : another form of survival, a symbolic one. Survival and the sacred are closely articulated to the minds of the first people (the so-called "primitive" societies) as well as to the mind of the Greek Cosmosystem: we can discover this through the study of fundamental myths such as the myth of Oedipus, and rituals such as those of Dionysus, Demeter and Kore. The sacred is the "pattern which connects" (Bateson). It connects people with each other and with nature. But it is ambiguous: it is a link and at the same time it is a limit to human freedom. For example, the prohibition of incest: it is the universal limit that one encounters in all societies – and at the same time as an obligation to exogamy, it is the foundation of the totemic system of kinship. In the tragedy of Oedipus, the violation of this limit leads the hero to self-punishment and delusion. In the Homeric version of the myth, Oedipus retains the privileges of his royal descent. In contrast to the royalty that the Homeric epic refers, in the poetic environment of the democratic city, where the tragedy of Sophocles is written, the hero is a tragic figure because, being free, he is also responsible for his freedom. From being a miasma, a pollution to the city, Oedipus becomes a blessing when the city of Athens offers him hospitality leading him, ritually, to the end.The study of Ancient Greek rituals by the authors of the School of Cambridge, at the beginning of the 20nth century, revealed their ecumenical, primeval origins. Dionysus, god of the rites of passage, stoutly enters the forefront with the advent of democracy. He brings the vineyard and the attic tragedy. Dionysus, the celebrant of the city, leads, through Hiera Odos (Ιερά Οδός), to the goddess Demeter, the one who offers the fruits of the earth and the rituals: the Eleusinian Mysteries. The double form of Demeter – “Corn Mother” andthe Daughter (Κόρη) - the Queen of the Dead correspond to the ecumenical, feminine archetype connected to the generative power of the Earth. If the rites of Dionysus praise the enthusiastic nature of humans, the rituals of Demeter celebrate their generative nature: the relationship of the Greek Mysteries to the phenomena of life and death goes through a process of memory, a remembrance of first humanity. The small-scale anthropocentric cosmosystem, ritually integrates the past and transforms it into higher expressions of the Greek mind. It never perceives life exclusively in terms of survival, nor of the sacred detached from nature’s materials.Man's access to the materials of nature is at the same time, an access to the sacred, its mystery and its limits. The remembrance of our first relationship with in today's era of biopolitics that would offer us a key, to our survival on this planet.Ποια είναι η «φυσική κατάσταση» του ανθρώπου; Στην αντίληψη των φιλοσόφων της νεωτερικότητας, η «φυσική κατάσταση» παραπέμπει σε μια συγκεκριμένη εικόνα, αυτή της πρώτης ανθρωπότητας, μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από τον αγώνα για την επιβίωση. Για τους ανθρωπολόγους και τους ιστορικούς των θρησκειών, η «φυσική κατάσταση» παραπέμπει σε μια ιερή σχέση του ανθρώπου με το φυσικό του περιβάλλον. Προϊόν της ανθρώπινης φαντασίας, η ιερότητα βρίσκει έκφραση μέσα από τη συμβολική λειτουργία: τις πρώτες αναπαραστάσεις πάνω στους βράχους, τους μύθους, τις τελετές.Μέσα από την διαπίστωση, προέκυψε ένα μεθοδολογικό εργαλείο : η διαλεκτική ανάμεσα σε επιβίωση και ιερότητα. Η πρώτη, ήδη από την εποχή του Δαρβίνου, έχει ενταχθεί στο πολιτικο-θεωρητικό λεξιλόγιο της Νεωτερικότητας. Παραπέμπει στους στοιχειώδεις όρους της ανθρώπινης ζωής στον πλανήτη Γη. Η δεύτερη, έχει να κάνει με την ανάγκη του ανθρώπου να αντιμετωπίσει τα μυστήρια του θανάτου και της ζωής, μια άλλη μορφή «επιβίωσης», συμβολική. Ιερότητα και επιβίωση είναι στενά συνδεδεμένες τόσο στους πρώτους λαούς (τις λεγόμενες «πρωτόγονες» κοινωνίες) όσο και στο ελληνικό κοσμοσύστημα : αυτό διαπιστώνουμε μέσα από τη μελέτη θεμελιωδών μύθων όπως ο μύθος του Οιδίποδα, και τελετών όπως αυτές του Διόνυσου, της Δήμητρας και της Κόρης. Το ιερό είναι το "σχήμα που συνδέει" (Bateson), τους ανθρώπους μεταξύ τους και με μια μορφή υπερβατικότητας, που για τους πρώτους τουλάχιστον ανθρώπους ήταν η ίδια η φύση. Το ιερό έχει διττή σημασία: συνδέει και ταυτόχρονα οριοθετεί. Για παράδειγμα, η ιερή απαγόρευση της αιμομιξίας: είναι το οικουμενικό όριο που συναντά κανείς σε όλες τις κοινωνίες. Ως υποχρέωση εξωγαμίας ο κανόνας αυτός αποτελεί τη βάση του τοτεμικού συστήματος συγγένειας. Στην τραγωδία του Οιδίποδα, η παραβίαση αυτού του ορίου οδηγεί στην αυτοτιμωρία και την εξορίατου ήρωα. Αντίθετα, στην ομηρική εκδοχή του μύθου, ο Οιδίπους διατηρεί τα προνόμια της βασιλικής του καταγωγής. Σε αντίθεση με τον βασιλικό οίκο, τον οποίοπαρακολουθεί το ομηρικό έπος, στο ποιητικό περιβάλλον της δημοκρατικής πόλης, όπου γράφεται η τραγωδία του Σοφοκλή, ο ήρωας είναι τραγικός γιατί όντας ελεύθερος, φέρει την ευθύνη αυτής του της ελευθερίας. Ο Οιδίπους από μίασμα γίνεται ευλογία όταν η πόλη της Αθήνας του προσφέρει τη φιλοξενία της οδηγώντας τον τελετουργικά στο τέλος. Η μελέτη των αρχαίων ελληνικων τελετουργιών από τους συγγραφείς της Σχολής του Cambridge, ανέδειξε την πανάρχαιά τους προέλευση. Ο Διόνυσος, θεός των διαβατήριων τελετών εισέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο με την εμφάνιση της δημοκρατίας. Φέρνει το αμπέλι, φέρνει και το θέατρο, που ξεπηδά μέσα από τη διονυσιακή τελετουργία. Ο Διόνυσος, ο τελεστής της πόλης, οδηγεί την πομπή της Αθήνας, μεσω της Ιερας Οδου, στο ναό της θεάς Δημητρας, αυτής που προσφέρει τους καρπούςτης γης – τα δημητριακά - και τις τελετές: τα Ελευσίνια Μυστήρια. Οι μορφές της Δήμητρας - «Μητέρας των Σπόρων», και της Κόρης - Βασίλισσας των νεκρών αποτελούν τις δυο όψεις του θηλυκού αρχετύπου που στους περισσότερους πολιτισμούς συνδέεται με τη γονιμοποιό δύναμη της γης. Αν οι τελετές του Διονύσου, υμνούν την ενθουσιώδη φύση του ανθρώπου, οι τελετές της Δήμητρας γιορτάζουν τη γενεσιουργό φύση του : η σχέση των Ελληνικών Μυστηρίων με τα φαινόμενα της ζωής και του θανάτου περνά από μια διαδικασία μνήμης, μια ανάμνηση της ζωής της πρώτης ανθρωπότητας. Το ανθρωποκεντρικό κοσμοσύστημα μικρής κλίμακας, ενσωματώνει τελετουργικά το παρελθόν και το μετουσιώνει σε κορυφαίες εκφράσεις του ελληνικού πνεύματος. Δεν αντιλαμβάνεται ποτέ τη ζωή αποκλειστικά υπό όρους επιβίωσης, ούτε την ιερότητα αποσπασμένη από τα υλικά της φύσης. Η πρόσβαση του ανθρώπου στα υλικά της φύσης είναι ταυτόχρονα, πρόσβαση στην ιερότητα, τα μυστήρια και τα όριά της. Ίσως τελικά, η ανάμνηση της αρχικής αυτής μαςσχέσης με τη φύση - στην σημερινή εποχή της βιοπολιτικής, να μας προσφέρει ένα κλειδί για την επιβίωσή μας στον πλανήτη Γη

Post-surgical thyroid ablation with low or high radioiodine activities results in similar outcomes in intermediate risk differentiated thyroid cancer patients

Background: In differentiated thyroid cancer (DTC) patients at intermediate risk of recurrences, no evidences are provided regarding the optimal radioactive iodine (RAI) activity to be administered for post-surgical thyroid ablation. Methods: This study aimed to evaluate the impact of RAI activities on the outcome of 225 DTC patients classified as intermediate risk, treated with low (1110-1850 MBq) or high RAI activities (R3700 MBq). Results: Six to 18 months after ablation, remission was observed in 60.0% of patients treated with low and in 60.0% of those treated with high RAI activities, biochemical disease was found in 18.8% of patients treated with low and in 14.3% of patients treated with high RAI activities, metastatic disease was found in 21.2% of patients treated with low and in 25.7% of patients treated with high RAI activities (PZ0.56). At the last follow-up (low activities, median 4.2 years; high activities, median 6.9 years), remission was observed in 76.5% of patients treated with low and in 72.1% of patients treated with high RAI activities, persistent disease was observed in 18.8% of patients treated with low and in 23.5% of patients treated with high RAI activities, recurrent disease was 2.4% in patients treated with low and 2.1% in patients treated with high RAI activities, deaths occurred in 2.4% of patients treated with low and in 2.1% of patients treated with high RAI activities (PZ0.87). Conclusion: Our study provides the first evidence that in DTC patients at intermediate risk, high RAI activities at ablation have no major advantage over low activities

Active and healthy ageing for Parkinson's disease patient's support: a user's perspective within the i-PROGNOSIS framework

In this paper, the user requirements, along with the methodology adopted towards their identification within the i-PROGNOSIS framework (www.i-prognosis.eu), are presented. The latter are placed within the concept of active and healthy ageing (AHA), focusing on the case of Parkinson’s Disease (PD) patients’ support. The bases for the user requirements identification were face-to-face sessions, focus groups and a large scale Web-survey. Towards the efficient user requirements identification and i-PROGNOSIS components development, exemplified usage scenarios and related business processes the stakeholders of i-PROGNOSIS can perform, are discussed. Overall, 122 functional and non-functional requirements were identified, serving as a basis for the spiral development model of i-PROGNOSIS, revealing the beneficial role of the users in designing solutions within the AHA concept