Ochrona zwierząt jako element strategii rozwoju Unii Europejskiej

The article is an attempt to organize considerations of animal protection within the framework of the new EU development strategy. The European Green Deal is a comprehensive strategy to transform the EU into a modern resource-efficient and competitive economy, which takes into account all dimensions of sustainable development, including animal protection. Member States are required to develop and implement strategic plans approved by the European Commission to implement the new strategy. The article is of a scientific and research character. The author put forward research hypotheses and tried to prove them within the framework of the conducted analysis. First, the coronavirus crisis highlighted the importance of a robust and resilient food system and the interconnectedness of animal health, supply chains, and public health. Second, with sustainability as a cornerstone of the EU’s functioning, undesirable interplay can also be observed with respect to biodiversity, climate change, and other environmental issues. Climate change can affect the emergence of new diseases, the prevalence of existing diseases and the geographical distribution of pathogens and vectors, including those that affect wildlife. Thirdly, in order to ensure high animal and public health standards and rational development of agriculture, legislative solutions at the EU level should be put in place which would contribute to the completion of the internal market and to preventing the spread of communicable diseases. This legislation should also ensure, as far as possible, that the existing animal health status of the EU is maintained and promoted. The results of the study are original and innovative, which makes them a valuable source of knowledge.Artykuł jest próbą uporządkowania rozważań dotyczących ochrony zwierząt w ramach nowej strategii rozwoju Unii Europejskiej (UE). Europejski Zielony Ład jest kompleksową strategią mającą na celu przekształcenie UE w nowoczesną zasobooszczędną i konkurencyjną gospodarkę, która uwzględnia wszystkie wymiary zrównoważonego rozwoju, w tym ochronę zwierząt. Państwa członkowskie zobowiązane zostały do opracowania oraz wdrożenia zatwierdzonych przez Komisję Europejską planów strategicznych, które będą umożliwiały realizacje nowej strategii. Artykuł ma charakter naukowo-badawczy. Autorka postawiła hipotezy badawcze i podjęła próbę ich udowodnienia w ramach prowadzonej analizy. Po pierwsze, kryzys związany z koronawirusem uwydatnił znaczenie solidnego i odpornego systemu żywnościowego oraz wzajemne powiązanie między zdrowiem zwierząt, łańcuchami dostaw a zdrowiem publicznym. Po drugie, w sytuacji gdy podstawą funkcjonowania UE ma być zrównoważony rozwój, można również zaobserwować niepożądane wzajemnie oddziałujące na siebie skutki w odniesieniu do bioróżnorodności, zmiany klimatu i innych kwestii związanych ze środowiskiem. Zmiana klimatu może wpływać na pojawianie się nowych chorób, częstość występowania chorób już istniejących oraz na rozmieszczenie geograficzne czynników chorobotwórczych i wektorów, w tym takich, które oddziałują na dziką faunę i florę. Po trzecie, w celu zapewnienia wysokich norm dotyczących zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego oraz racjonalnego rozwoju rolnictwa należy wprowadzić rozwiązania prawne na poziomie UE, które mogą przyczynić się do urzeczywistnienia rynku wewnętrznego oraz do zapobiegania rozprzestrzenianiu się chorób zakaźnych. Przepisy te powinny również zapewniać, w możliwie największym stopniu, zachowanie istniejącego statusu zdrowotnego zwierząt w UE, a także wspieranie poprawy tego statusu. Wyniki przeprowadzonych badań mają charakter oryginalny i nowatorski, co powoduje, że stanowią cenne źródło wiedzy

Zasada zrównoważonego rozwoju rolnictwa w świetle uregulowań gałęzi prawa i polityki rolnej

The aim of the deliberations presented in this paper is the principle of sustainable development of agriculture in the light of the regulatory branch of law and agricultural policy. The evolution of agricultural law encourages exploration and extraction rules, which would take account of new, specific features of a particular branch of law. Development of regulations and a paradigm shift in agricultural law allow the identification of the principles of sustainable development of agriculture. European Union regulations recognize sustainable agriculture as a modern concept of agricultural development programming which combines production goals with environmental requirements. The objective of sustainable development is the use of natural resources of nature in a way that does not disrupt the natural balance and renewal opportunities. Sustainable development of farms is achievable only if the production does not lead to the degradation of the environment, while providing the basic needs of living and social problems of farmers and their families. European agricultural model is based on maintaining a balance between productivity and environmental protection.Celem rozważań przedstawionych w niniejszej pracy jest zasada zrównoważonego rozwoju rolnictwa w świetle uregulowań gałęzi prawa i polityki rolnej. Ewolucja prawa rolnego zachęca do poszukiwania zasady, która uwzględnia nowe, szczególne cechy danej gałęzi prawa. Rozwój regulacji i zmiany paradygmatu w zakresie prawa rolnego pozwalają na identyfikację z zasadami zrównoważonego rozwoju rolnictwa. Przepisy Unii Europejskiej uznają zrównoważony rozwój rolnictwa jako nowoczesną koncepcję programowania rolnictwa łączącą w sobie cele produkcyjne z wymogami ochrony środowiska. Celem zrównoważonego rozwoju jest wykorzystanie naturalnych zasobów przyrody w sposób, który nie narusza równowagi naturalnych możliwości i odnowy. Zrównoważony rozwój gospodarstw jest możliwy tylko wtedy, gdy produkcja nie prowadzi do degradacji środowiska naturalnego, przy jednoczesnym zapewnieniu podstawowych potrzeb dla rolników i ich rodzin. Europejski model rolnictwa opiera się na utrzymaniu równowagi między wydajnością i ochroną środowiska

Relations of Non-Economic Ownership as a Basis of Identification of Social Estates

Just as the theory of economic ownership is a prime tool for identification of social classes as units of social differentiation in the economic structure, so per analogiam it can be said that the theory of non-economic ownership can play such a role in relation to non-economic spheres of society, thus allowing for discernment of a number of status groups. These non-economic ownership relations are manifested in monopolisation by particular status groups of various material and immaterial goods and privileges. So far, as many as 18 such non-economic ownership relationships have been identified. The aim of the research is to describe and analyse social diversity of contemporary residents of Poznań. In our article we focus on the empirically identified status groups

Recenzje, omówienia

Anne Schwan: Werbung Statt Waffen. Wie Strategische AuSSenkommunikation die AuSSenpolitik VerÄndert (Agnieszka Szymańska)Jan Pleszczyński: Epistemologia komunikacji medialnej. Perspektywa ewolucyjna (Ignacy S. Fiut)Krzysztof Miller: 13 wojen i jedna (Magdalena Hodalska)Barbara Centek: Naukowe i popularnonaukowe czasopisma Lubelszczyzny 1944-1989 (Ewelina Kristanova)Eugeniusz Kurzawa: Andrzej K. Waśkiewicz – miejsca opuszczone (Janusz Łastowiecki

Analiza odstępu QT u pacjentów z jadłowstrętem psychicznym

Objective: Patients with anorexia nervosa (AN) are at increased risk of ventricular arrhythmias, which are considered to be associated with QT interval prolongation. The aims of this study was to analyse the QT interval in patients with AN considering the potential impact of pharmacotherapy and to verify various QT correction formulas. Method: Fifty-six patients hospitalized with AN (average age: 22.8±5.6 years; F/M: 54/2, mean BMI=13.6±2.6 kg/m2) were enrolled to analysis: Group non-D (n=44; 78,6%) included patients, who did not use drugs that prolong the QT interval, group D (n=12; 21,4%) included patients, who were treated with such drugs. QT intervals were measured in a 12-lead ECG and corrected using the four formulas: Bazett, Fridericia, Framingham and Hodges. Results: Mean heart rate (HR) was similar in both groups (61±16.3 bpm in group D vs 63.1±18.7 bpm in non-D, p > 0.05). Pathological bradycardia (HR < 50 bpm) was present in 5 patients (41.7%) in group D and in 13 patients (29.5%) in group non-D. QTc interval corrected with Framingham formula was longer in Group-D (459±81ms) vs non D-group (413±33ms) p=0.04. QT interval corrected with Bazett and Hodges formulas was significantly dependent on HR (R= -0.29, p=0.03 and R= -0.42, p=0.001, respectively). Influence of HR on results of Fridericia and Framingham formulas was not significant (R = -0.22, p=0.1 and R = -0.11, p=0.4). Conclussions: Information about pharmacotherapy in AN patients is key for QTc assessment. Choice of correction formula has impact on the QTc. QTc obtained using Framingham and Fridericia formulas were the least dependent on heart rate.Cel: pacjenci z jadłowstrętem psychicznym (AN) są narażeni na zwiększone ryzyko komorowych zaburzeń rytmu, które są związane z wydłużeniem odstępu QT. Celem pracy była analiza odstępu QT u pacjentów z AN z uwzględnieniem potencjalnego wpływu farmakoterapii oraz weryfikacja różnych formuł korekcji QT. Metoda: Do analizy włączono 56 pacjentów hospitalizowanych z powodu AN (średni wiek: 22,8 ± 5,6 lat; K / M: 54/2, średni BMI = 13,6 ± 2,6 kg / m2): grupę non-D (n = 44; 78,6%) stanowili chorzy niestosujący leków wydłużających odstęp QT, grupa D (n = 12; 21,4%) to chorzy, którzy byli leczeni takimi lekami. Odstępy QT mierzono w 12-odprowadzeniowym EKG i korygowano przy użyciu czterech wzorów: Bazett, Fridericia, Framingham i Hodges. Wyniki: Średnia częstość akcji serca (HR) była podobna w obu grupach (61 ± 16,3 bpm w grupie D vs 63,1 ± 18,7 bpm w non-D, p> 0,05). Bradykardia (H

New triazine derivatives as serotonin 5−HT65-HT_6 receptor ligands

Since the number of people with Alzheimer’s disease (AD) continues to rise, new and effective drugs are urgently needed to not only slow down the progression of the disease, but to stop or even prevent its development. Serotonin 5-HT6 receptor (5-HT6R) ligands are still a promising therapeutic target for the treatment of AD. 1,3,5-Triazine derivatives, as novel structures lacking an indole or a sulfone moiety, have proven to be potent ligands for this receptor. In present work, new derivatives of the compound MST4 (4-((2-isopropyl-5-methylphenoxy)methyl)-6-(4-methylpiperazin-1-yl)-1,3,5-triazin-2-amine), the potent 5-HT6R antagonist (Ki = 11 nM) with promising ADMET and in vivo properties, were designed. The synthesized compounds were tested for their affinity towards 5-HT6R and other receptor (off)targets (serotonin 5-HT2A, 5-HT7 and dopamine D2). Based on the new results, 4-(2-tert-butylphenoxy)-6-(4-methylpiperazin-1-yl)-1,3,5-triazin-2-amine (3) was selected for extended in vitro studies as a potent and selective 5-HT6R ligand (Ki = 13 nM). Its ability to permeate the blood–brain barrier (BBB) and its hepatotoxicity were evaluated. In addition, X-ray crystallography and solubility studies were also performed. The results obtained confirm that 6-(4-methylpiperazin-1-yl)-1,3,5-triazin-2-amine derivatives, especially compound 3, are promising structures for further pharmacological studies as 5-HT6R ligands

Electron induced chemistry: a new frontier in astrochemistry

The commissioning of the ALMA array and the next generation of space telescopes heralds the dawn of a new age of Astronomy, in which the role of chemistry in the interstellar medium and in star and planet formation may be quantified. A vital part of these studies will be to determine the molecular complexity in these seemingly hostile regions and explore how molecules are synthesised and survive. The current hypothesis is that many of these species are formed within the ice mantles on interstellar dust grains with irradiation by UV light or cosmic rays stimulating chemical reactions. However, such irradiation releases many secondary electrons which may themselves induce chemistry. In this article we discuss the potential role of such electron induced chemistry and demonstrate, through some simple experiments, the rich molecular synthesis that this may lead to

Mowa w przestrzeni publicznej ćwiczenia z komunikacji społecznej

monografia wieloautorskaHistoria różniących się kategorii „prywatne” oraz „publiczne” sięga czasów starożytnych. Terminy te – a także ich rozdzielne traktowanie – rozumiane są w różnoraki sposób. Niejednoznaczności w ich pojmowaniu ukształtowały m.in. tradycja językowa i myślenie potoczne, które nadają im znaczeń wartościujących. Ta wieloznaczność szczególnie silnie funkcjonuje w polszczyźnie, która obciążona jest historycznie – lata zaborów i realnego socjalizmu odcisnęły piętno na polskim systemie leksykalnym. Pojęciowe niejasności utrudniają nie tylko rozumienie świata, ale także międzyludzkie porozumiewanie się w nim. W tej pracy podejmujemy problematykę porozumiewania się i budowania interpersonalnych więzi w ramach przestrzeni publicznej, która wyrasta z przestrzeni prywatnej, a nawet współgra z nią, harmonijnie ją dopełniając – mimo iż spełnia zupełnie inne ludzkie potrzeby. „Przestrzeń prywatna” to zwykle bliskie, niesformalizowane relacje (interakcje), zachodzące m.in. w obrębie grup przyjacielskich, sąsiedzkich czy hobbystycznych. Związana jest ona także z interakcjami zachodzącymi na poziomie życia rodziny. To właśnie komunikacja w przestrzeni prywatnej w największym stopniu tworzy poczucie szczęścia, sprzyja budowaniu jednostkowej tożsamości, bywa źródłem naszej witalności i energii życiowej. Natomiast pod pojęciem „przestrzeń publiczna” kryje się, jak twierdzi Jerzy Szacki, „sfera pośrednia między życiem prywatnym i państwowym, do której jednostki wkraczają jako osoby prywatne, nie po to jednak, by utrwalać swoje odosobnienie, lecz po to, by je przezwyciężać bez stawania się trybami machiny państwowej. W grę nie wchodzi przeto ani prywatność, by tak rzec czysta, ani upublicznienie tożsame z upaństwowieniem” [J. Szacki]. Na tak rozumianą przestrzeń publiczną składają się m.in. wszelkiego rodzaju instytucje kulturalne i oświatowe, wspólnoty, organizacje i stowarzyszenia nakierowane na realizacje wspólnych dążeń i zamysłów o charakterze regionalnym, branżowym, artystycznym, edukacyjnym, naukowym, sportowym, organizacje pożytku publicznego, a także związki wyznaniowe i kościoły. Pojęcie to jest mocno związane z terminem „spo- łeczeństwo obywatelskie”, które – ponownie za Szackim – można definiować jako przestrzeń społeczną, w której spełniony jest pewnego rodzaju kult aktywności spontanicznej, „nie planowanej i nie kierowanej”, ale utrzymanej w ściśle określonych granicach wyznaczonych przez prawo i dobre obyczaje. Z drugiej jednak strony to przestrzeń, którą wyróżnia uznanie indywidualizmu i pluralizmu za wartości zasługujące na ochronę i prawnie określoną gwarancję. Wspomniany „kult aktywności” to aktualizacja postulatu uczestnictwa – uczestnictwo powinno być świadome, dobrowolne, otwarte, winno mieć również charakter publiczny. W prezentowanej książce kluczową rolę odgrywa pytanie o charakter międzyosobowych relacji (interakcji) dominujących w definiowanej przestrzeni publicznej. Są to także pytania o sposoby niwelowania napięcia między realizacją interesów i celów grupowych (wspólnotowych) a spełnianiem zamierzeń i interesów jednostkowych (indywidualnych). U ich podłoża leży inna jeszcze, bardziej elementarna kwestia: pytanie o znaczenie komunikacji interpersonalnej, międzyosobowego porozumiewania się w różnych formach aktywności w ramach przestrzeni publicznej. Tę ostatnią kwestię należy podkreślić, gdyż zajmuje ona pozycję wyróżnioną. Szukanie odpowiedzi na szereg rodzących się pytań w obrębie tematu, wyznacza sposoby konstruowania tożsamości jednostkowej działających podmiotów, dookreśla możliwości rozumienia otaczającego nas świata społecznego, sprzyja zadomowieniu się w nim, a wreszcie może przyczynić się do negacji poczucia samotności i odosobnienia. Dzisiaj, w obliczu dominacji nowych technologii, prowadzących do społecznej izolacji i poczucia nieśmiałości i osamotnienia, problem ten jest szczególnie aktualny. Bo właśnie przestrzeń publiczna, stanowiąca połączenie roztropnej aktywności obywateli z budującą więź interpersonalną komunikacją, może stanowić skuteczne podważenie formuły Francisa Clifforda, złowrogo głoszącej, że „wszyscy ludzie są dzisiaj samotni”. Autorzy szkiców i artykułów zamieszczonych w zbiorze uniknęli jednoznaczno- ści kategoryzacyjnej – pojęcia będące przedmiotem opisu wymykają się bowiem ostatecznemu dookreśleniu, a wymagają omówienia. Niewątpliwym sukcesem – trzeba to powiedzieć – jest sam fakt-próba podjęcia problemu interakcji międzyludzkich w procesach komunikacji prywatnej i publicznej. Dzięki przybliżeniu pojęć czy zagadnień zyskujemy szansę pełniejszego rozumienia rzeczywistości społecznej. Mamy nadzieję, że do „próby” tej skłonimy także Czytelnik

Kompetencje społeczne w edukacji, pracy socjalnej i relacjach zawodowych

W dzisiejszej dyskusji dotyczącej siły i słabości polskiego środowiska akademickiego – mając na względzie przyczyny i uwarunkowania jego wyraźnych zaniedbań, opóźnień i ograniczeń w porównaniu z univesitas Europy Zachodniej – coraz częściej pojawiają się pytania dotyczące umiejętności i kompetencji, jakie absolwenci naszych uczelni zdobywają w trakcie uniwersyteckiej edukacji. Wśród tych „umiejętności i kompetencji” wyróżniają się te, które sprzyjają konstruowaniu dobrych relacji interpersonalnych. Należą do nich: kompetencje i umiejętności komunikacyjne, umiejętności budowania bliskich relacji z innymi ludźmi, sfera tzw. roztropności emocjonalnej, czyli zdolność postrzegania, oceniania i wyrażania emocji, sprawność w rozumieniu i analizowania informacji emocjonalnej, a wreszcie – sztuka regulowania przestrzeni emocjonalności. Wszystkie wymienione umiejętności, nazywane „kompetencjami społecznymi” albo „społecznymi umiejętnościami miękkimi”, w praktyce akademickiej uznawane są coraz powszechniej za fundamentalny „budulec” wszelkich instytucji społecznych zarówno w skali „makro”, jak i „mikro”. Krucha struktura polskiej przestrzeni publicznej, niestabilność sektora prywatnej przedsiębiorczości czy też słabość instytucji rodziny przekonują jednak, że wiążąca siła kompetencji społecznych wciąż pozostaje nader wątpliwa. W przedstawianej pracy zbiorowej – będącej pokłosiem zorganizowanej wiosną 2012 roku konferencji naukowej Studenckiego Koła Umiejętności Społecznych, działającego przy Wydziale Pedagogiczno-Artystycznym UAM w Kaliszu – stawiamy pytania o jakość, charakter i specyfikę wspomnianego „budulca” życia społecznego, warunkują- cego sposoby funkcjonowania różnorodnych zawodów. Konferencyjne analizy i refleksje, dyskusje i płynące z nich wnioski odsłoniły zaskakujący fenomen. Z jednej strony wszyscy uczestnicy seminarium uznali, że podejmowane kwestie kompetencji społecznych są rzeczywiście ważne, lecz zarazem, niestety, najczęściej niedoceniane. Ale z drugiej strony okazało się, że dyskutanci operowali 6 często rozbieżną teoretycznie aparaturą pojęciową, istotnie utrudniającą naukowe porozumienie, wspólne wypracowanie odpowiedniej terminologii i badawczej perspektywy. Zagadnienie społecznych umiejętności miękkich obnażyło więc znaczące zróżnicowanie: prelegenci różnili się między sobą, bo w czym innym upatrywali istotę czy sedno problemu kompetencji społecznych. Taka sytuacja zintensyfikowała przede wszystkim kontrasty, utrudniając znacząco sformułowanie konstruktywnych wniosków. Prawdopodobną przyczyną zaistniałej sytuacji jest fakt niezmiennie niskiego stopnia zaawansowania badań nad problematyką kompetencji społecznych. Pomimo że literatura przedmiotu na przestrzeni ostatnich dwóch dekad wskazuje na rosnące zainteresowanie poruszanymi kwestiami, ciągle trudno mówić o stosowaniu spójnej i jednolitej aparatury pojęciowej, w której ta problematyka byłaby ujmowana, opisywana i badana. Inną przyczyną tego stanu rzeczy może być jednakże zróżnicowanie przygotowania oraz doświadczenie akademickie autorów zebranych w książce tekstów: dla wielu z nich była to bowiem pierwsza naukowa „próba”, nowatorskie doświadczenie owocujące naukową pracą. Przy okazji warto podkreślić, że autorzy, mimo towarzyszących im wątpliwości, co zrozumiałe w ich sytuacji, podjęli intelektualny wysiłek z ogromną wiarą we własne siły – ten naukowy optymizm wartościowany winien być pozytywnie. Zebrane artykuły i szkice zestawiliśmy w dwóch blokach tematycznych. Pierwszy z nich obejmuje artykuły podejmujące kwestię kompetencji społecznych przypisanych do zawodu i powołania nauczyciela. Problematyka ta wydaje się bardzo ważna, gdyż, jak wspomniano, różnice pomiędzy skutecznością kształcenia przez polskie szkoły wyż- sze i szkoły krajów Zachodu być może mają właśnie źródło w kompetencjach samych nauczycieli. Drugi blok tematyczny zawiera prace dotyczące problematyki sfery aktywności socjalnej, poziomu niesienia pomocy ludziom cierpiącym, wszystkim potrzebującym. W tej drugiej grupie artykułów stawiamy zatem pytania o wolontariat – jego psychologiczne, filozoficzne i społeczne uwarunkowania – pamiętając o jego wciąż kruchym (w polskich realiach) statusie. Czy udało się nam osiągnąć zasugerowane w tej przedmowie cele i zamierzenia? – niech oceni Czytelnik