On dokuzuncu yüzyıl Osmanlı-İngiliz ilişkileri: 11 Ağustos 1839 tarihli Mustafa Reşit Paşa’nın Palmerston’a gönderdiği Muhtıra

 The Tanzimat signifies the beginning of a new era in Turkish history.  Its aim was to give a new shape to the Ottoman Empire which was on the brink of collapse.  The architect of this programme of reforms was Mustafa Reshid Pasha, who was instrumental in the preparation of the Tanzimat Decree (3 November 1839) and a change in Ottoman political, social, and cultural life.  It was obvious to the Porte that reform was the only means of making the Ottoman Empire strong and prosperous again.  With this in mind, Reshid Pasha tried to forge good friendly relations with Britain.  During his stay in London as Ottoman Ambassador (November 1838 to August 1839) and in his capacity as Minister for Foreign Affairs, he directed all his efforts to persuade the British government that the Ottoman Empire needed the support of Europe, and particularly Britain, for the reforms which would modernise and strengthen the Empire.  In return, Europe would be assured of peace and Britain would gain in increased trading possibilities.  On 11 August 1839 he presented to Palmerston a very important and confidential memorandum which discussed the state of the Ottoman Empire and his ideas for its reform, and asked Palmerston for his support.Osmanlı Devletinin yeniden yapılanma sürecinin önemli adımlardan biride Tanzimat Fermanının ilan edilmesidir. Bu Fermanın ilan edilmesiyle de Türk reform tarihinde yeni bir dönem başlamış oldu. Tanzimat Fermanıyla hedeflenen ise Osmanlı siyasi, sosyal ve kültürel hayatında değişime gidilip, böylece çöküş eşiğine gelmiş olan devlete yeni bir şekil vererek onu eski gücüne kavuşturmaktı. Bu Fermanın mimarı olan Mustafa Reşit Paşa’ya göre Osmanlı Devletini tekrar güçlü ve müreffeh yapmanın yolu reformlardan geçmekteydi. Ancak Osmanlı Devletinin içinde bulunduğu duruma göre, dışarıdan destek almadan ne toprak bütünlüğünü ve bağımsızlığını koruyabilir nede ciddi reformlar yapabilirdi.  Bu düşünceler içerisinde Kasım 1838-Ağustos 1839 yılları arasında Dışişleri Bakanlığı uhdesinde olarak Londra’ya Büyükelçi olarak gönderilen Mustafa Reşit Paşa, Londra'da kaldığı süre içerisinde, İngiltere ile iyi dostluk ilişkileri oluşturmak için çaba saffetti. Bunun için İngiliz hükümetini, Osmanlı Devletinin toprak bütünlüğünün ve bağımsızlığının Avrupa barışı için önemine ve reformların gerekliliğine aynı zamanda verilecek desteğin İngiliz çıkarları bakımından önemini vurgulayarak İngiltere Dışişleri bakanı Palmerston’u ikna etmeye çalıştı.  Londra’dan ayrılmadan kısa bir süre önce yani 11 Ağustos 1839 da, kendi el yazısıyla ve Fransızca olarak, Palmerstona çok önemli ve gizli bir muhtıra sundu. Bu muhtırada Osmanlı Devletinin hâlihazırdaki durumunu analiz ederek, yapılması gereken reformları anlatıp İngiltere Hükümetinin desteğini istedi. &nbsp

Mustafa Sekip Tunc, Bergsonian conservatism, and passive revolution

The 1930s in Turkey is a highly controversial socio-political topic with two main competing interpretations: the liberal-positivists consider the 1930's transformation as a progressive move whereas conservative-idealists regard it as a top-down break from tradition and history. However, there are other readings that bridge these two positions. To analyze one of these, this study establishes links between Mustafa Sekib Tunc (1886-1958), a Turkish psychologist and philosopher, the French philosopher Henri Bergson (1859-1941), the French sociologist Emile Durkheim (1858-1917), and the Italian philosopher Antonio Gramsci (1891-1937). It does this through the latter's concept of "passive revolution" to contribute to the understanding of Turkey's socio-political transformation during the 1930s. The main argument is that Tunc's anti-empiricist and anti-positivist philosophy, based on Bergson's spiritualist and biologist-holisticism, meets with Durkheim's positivist collectivism. This enables Tunc to interpret the 1930s' passive revolution as a "conservative revolution" that found its expression in the formulation of the "unprivileged-classlessfused-mass" and an "organic society". Tunc, following Bergson, conceives history and society biologically, as a socio-functional whole that helps mask sociopolitical divisions and struggles within the society

The 2010 Restoration of the Suleymaniye Mosque's Caligraphy

İstanbul siluetine atılmış muhteşem bir Osmanlı imzası olan Süleymaniye Camii, aynı zamanda büyük mimar Sinan’ın Türk Şehircilik ve Mimarî mirasına değer katan en gözde eseridir. Kanuni Sultan Süleyman Han tarafından adeta İstanbul’un fethinin 100. yılına atıfla 1550-1557 tarihleri arasında inşa ettirilen bu cami, bünyesinde barındırdığı engin mimarî ve teknik tecrübeler, tezyînî özellikler ve kentin estetik dokusuna kattığı eşsiz değer sebebiyle beş asır boyunca nice yerli ve yabancı gözlerin hayran bakışlarının konusu olmuş, depremlere meydan okuyan sağlam bünyesi ile sürekli gündemde kalmış, şairlere, bestekârlara, ressamlara ilham kaynağı olmuş bir yapıdır

Public Spending on Human Capital in Major Industrialized Countries

Beşeri sermaye, becerilerin gerekli olduğu bilgi temelli ekonomilerde firma ve ülkeler açısından önemlidir. Bu yüzden, eğitim yatırımları beşeri sermaye birikiminin sağlanmasında ve olası sermaye kayıplarının önlenmesinde bir kamu politikası olarak ele alınır. Politikalar ve reformlar, yüksek kaliteli eğitim, ilk formasyon ve iş eğitim programları olarak belirlenen ilk öğrenmeyi hızlandırmak ve beceri birikimini sağlamak amacıyla düzenlenmiştir. Kamu sektörü endüstrileşmenin en yüksek olduğu ülkelerde bütün eğitimin finansmanında önemli bir rol oynamaktadır. İlk, orta, lise ve yüksek eğitim kurumlarına yönelik kamu harcamaları bu alandaki özel harcamalardan daha yüksektir.Human capital is important for firms and nations in the knowledge based economy that needs skills. Thus, investment in education is a public policy to support human capital formation and offset the magnitude of capital looses. Policies and reforms designed to foster early learning which are determined as a high quality of education, early intervention and job training programs and promote skill formation. The public sector plays an important role in the funding of all education in major industrialized countries. Public spending on primary, secondary, post-secondary and tertiary educational institutions is higher than private spending