Моделювання процесу обробки на фрезерному верстаті 6Р13Ф3 та прогнозування показників процесу стружкоутворення

Розроблено методологію побудови раціональної з точки зору витрат ресурсів обчислювальної системи скінчено-елементної сітки складної технологічної системи, що включає елементи різної маси, жорсткості та розмірів, а також рухомі та нерухомі з’єднання зі скінченою величиною контактної жорсткості. Проведені пошукові розрахунки процесу стружкоутворення у абсолютно жорсткій та податливій технологічній системах, результати яких показали, що переміщення у технологічній системі в момент врізання призводять до запізнення початку сталого стружкоутворення, додаткового тертя зубів о заготовку без різання та активації вібрацій. При цитуванні документа, використовуйте посилання http://essuir.sumdu.edu.ua/handle/123456789/2685

Long-term Correction of Very Long-chain Acyl-CoA Dehydrogenase Deficiency in Mice Using AAV9 Gene Therapy

Very long-chain acyl-coA dehydrogenase (VLCAD) is the rate-limiting step in mitochondrial fatty acid oxidation. VLCAD-deficient mice and patients clinical symptoms stem from not only an energy deficiency but also long-chain metabolite accumulations. VLCAD-deficient mice were treated systemically with 1 × 1012 vector genomes of recombinant adeno-associated virus 9 (rAAV9)-VLCAD. Biochemical correction was observed in vector-treated mice beginning 2 weeks postinjection, as characterized by a significant drop in long-chain fatty acyl accumulates in whole blood after an overnight fast. Changes persisted through the termination point around 20 weeks postinjection. Magnetic resonance spectroscopy (MRS) and tandem mass spectrometry (MS/MS) revealed normalization of intramuscular lipids in treated animals. Correction was not observed in liver tissue extracts, but cardiac muscle extracts showed significant reduction of long-chain metabolites. Disease-specific phenotypes were characterized, including thermoregulation and maintenance of euglycemia after a fasting cold challenge. Internal body temperatures of untreated VLCAD−/− mice dropped below 20 °C and the mice became lethargic, requiring euthanasia. In contrast, all rAAV9-treated VLCAD−/− mice and the wild-type controls maintained body temperatures. rAAV9-treated VLCAD−/− mice maintained euglycemia, whereas untreated VLCAD−/− mice suffered hypoglycemia following a fasting cold challenge. These promising results suggest rAAV9 gene therapy as a potential treatment for VLCAD deficiency in humans

Gall-bladder dysmotility - A risk factor for gall-stone formation in hypertriglyceridaemia and reversal on triglyceride-lowering therapy with bezafibrate and fish oil

Doel: Onderzoeken van de pathofysiologische mechanismen die de kans op galstenen verhogen bij hypertriglyceridemie (HTG) en het vergelijken van de effecten van triglycerideverlagende therapie met bezafibraat en visolie op determinanten van cholelithiasis (biliaire lipidesamenstelling en galblaasmotoriek) bij HTG-patiënten.Opzet: Gekruiste opzet met ‘random’-volgorde.Patiënten en methoden: De galblaasmotoriek werd postprandiaal en tijdens cholecystokinine(CCK)-infusie echografisch onderzocht. De determinanten van cholelithiasis en de serumlipiden werden vergeleken tussen 9 HTG-patiënten en 10 normolipidemische controlepersonen van hetzelfde geslacht, dezelfde leeftijd en ‘body mass’-index. Bij de HTG-patiënten werden de effecten van bezafibraat en gezuiverde omega-3-olie (‘visolie’) bepaald.Resultaten: De serumtriglyceride(TG)-spiegel van de HTG-patiënten was 14-voudig verhoogd, vergeleken met de controlepersonen. De lipidesamenstelling van de gal, de nuchtere galblaasvolumen en de serum-CCK-spiegels verschilden niet tussen HTG-patiënten en controlepersonen. De galblaaslediging was verminderd bij HTG-patiënten versus controlepersonen tijdens CCK-infusie (–22) en ook na een maaltijd (–37; beide p &lt; 0,001). De postprandiale serum-CCK-spiegels waren significant hoger bij HTG-patiënten. Zowel bezafibraat als visolie verlaagde de serum-TG-spiegel (–68 en –51 ten opzichte van de uitgangswaarde; beide: p &lt; 0,01). Nuchtere CCK-spiegels verschilden niet, terwijl de CCK-geïnduceerde galblaaslediging onder bezafibraat toenam met 29 (p &lt; 0,001) en met visolie met 13 (p = 0,07). De postprandiale galblaasmotoriek verbeterde tijdens zowel bezafibraat- (+47) als visoliebehandeling (+25; beide: p &lt; 0,02), waarschijnlijk gedeeltelijk door een toegenomen gevoeligheid van de galblaas voor CCK (voor beide: p &lt; 0,05 vergeleken met de uitgangsfase). Bezafibraat, in tegenstelling tot visolie, verhoogde de molaire cholesterol-galzuurratio (+40; p ≤ 0,05), terwijl beide behandelingen geen effect hadden op de cholesterolsaturatie-index.Conclusies: De verminderde galblaasmotoriek bij HTG-patiënten lijkt het gevolg te zijn van verminderde gevoeligheid voor CCK, wat kan bijdragen aan het verhoogde risico op galsteenvorming. Bij HTG-patiënten verbetert triglycerideverlagende therapie met visolie of bezafibraat de verminderde galblaasmotoriek zonder nadelig effect op de biliaire cholesterolverzadiging.Objective. To unravel the mechanisms responsible for the increased risk of gall-stone disease in hypertriglyceridaemia (HTG) and to compare the effects of triglyceride-lowering therapy with bezafibrate and fish oil on determinants of cholelithiasis (biliary-lipid composition and gall-bladder motility) in HTG patients. Design. Randomised cross over. Patients and methods. Gall-bladder motility (ultrasonography) was studied postprandially and during infusion of cholecystokinin (CCK). Determinants of cholelithiasis and serum lipids were compared between 9 HTG patients and 10 age, sex and body-mass index matched normolipidaemic controls. The effects of bezafibrate and purified omega-3-oil ('fish oil') in HTG patients were studied. Results. HTG patients showed 14-fold higher serum-triglyceride (TG) levels than controls. Biliary-lipid composition, fasting gall-bladder volumes, and CCK levels did not differ between HTG patients and controls. Gall-bladder emptying was reduced in HTG patients compared with controls during CCK infusion (-22%) as well as in response to a meal (-37%; both p &lt; 0.001). Postprandial CCK levels were significantly higher in HTG patients. Both bezafibrate and fish oil reduced serum TG levels (-68 and -51% versus baseline, respectively; both p &lt; 0.01). Fasting CCK levels were not affected whereas CCK-induced gall-bladder emptying increased during bezafibrate (+29%; p &lt; 0.001) and tended to increase upon fish-oil therapy (+13%; p = 0.07). Postprandial gall-bladder motility improved at least partly with bezafibrate and fish oil (+47 and +25% versus baseline, respectively; both p &lt; 0.02) due to increased gallbladder sensitivity to CCK (both p &lt; 0.05 versus baseline). Bezafibrate but not fish oil increased the molar ratio of cholesterol to bile acids (+40%; p ≤ 0.05), but no effects on the cholesterol-saturation index were seen with either treatment. Conclusions. We suggest that impaired gall-bladder motility occurs in HTG patients due to decreased sensitivity to CCK, which may add to the enhanced risk of gall-stone disease in HTG patients. Triglyceride-lowering therapy by both fish oil and bezafibrate improves gall-bladder dysmotility without adversely affecting biliary-cholesterol saturation.</p

Gall-bladder dysmotility - A risk factor for gall-stone formation in hypertriglyceridaemia and reversal on triglyceride-lowering therapy with bezafibrate and fish oil

Doel: Onderzoeken van de pathofysiologische mechanismen die de kans op galstenen verhogen bij hypertriglyceridemie (HTG) en het vergelijken van de effecten van triglycerideverlagende therapie met bezafibraat en visolie op determinanten van cholelithiasis (biliaire lipidesamenstelling en galblaasmotoriek) bij HTG-patiënten.Opzet: Gekruiste opzet met ‘random’-volgorde.Patiënten en methoden: De galblaasmotoriek werd postprandiaal en tijdens cholecystokinine(CCK)-infusie echografisch onderzocht. De determinanten van cholelithiasis en de serumlipiden werden vergeleken tussen 9 HTG-patiënten en 10 normolipidemische controlepersonen van hetzelfde geslacht, dezelfde leeftijd en ‘body mass’-index. Bij de HTG-patiënten werden de effecten van bezafibraat en gezuiverde omega-3-olie (‘visolie’) bepaald.Resultaten: De serumtriglyceride(TG)-spiegel van de HTG-patiënten was 14-voudig verhoogd, vergeleken met de controlepersonen. De lipidesamenstelling van de gal, de nuchtere galblaasvolumen en de serum-CCK-spiegels verschilden niet tussen HTG-patiënten en controlepersonen. De galblaaslediging was verminderd bij HTG-patiënten versus controlepersonen tijdens CCK-infusie (–22) en ook na een maaltijd (–37; beide p &lt; 0,001). De postprandiale serum-CCK-spiegels waren significant hoger bij HTG-patiënten. Zowel bezafibraat als visolie verlaagde de serum-TG-spiegel (–68 en –51 ten opzichte van de uitgangswaarde; beide: p &lt; 0,01). Nuchtere CCK-spiegels verschilden niet, terwijl de CCK-geïnduceerde galblaaslediging onder bezafibraat toenam met 29 (p &lt; 0,001) en met visolie met 13 (p = 0,07). De postprandiale galblaasmotoriek verbeterde tijdens zowel bezafibraat- (+47) als visoliebehandeling (+25; beide: p &lt; 0,02), waarschijnlijk gedeeltelijk door een toegenomen gevoeligheid van de galblaas voor CCK (voor beide: p &lt; 0,05 vergeleken met de uitgangsfase). Bezafibraat, in tegenstelling tot visolie, verhoogde de molaire cholesterol-galzuurratio (+40; p ≤ 0,05), terwijl beide behandelingen geen effect hadden op de cholesterolsaturatie-index.Conclusies: De verminderde galblaasmotoriek bij HTG-patiënten lijkt het gevolg te zijn van verminderde gevoeligheid voor CCK, wat kan bijdragen aan het verhoogde risico op galsteenvorming. Bij HTG-patiënten verbetert triglycerideverlagende therapie met visolie of bezafibraat de verminderde galblaasmotoriek zonder nadelig effect op de biliaire cholesterolverzadiging.Objective. To unravel the mechanisms responsible for the increased risk of gall-stone disease in hypertriglyceridaemia (HTG) and to compare the effects of triglyceride-lowering therapy with bezafibrate and fish oil on determinants of cholelithiasis (biliary-lipid composition and gall-bladder motility) in HTG patients. Design. Randomised cross over. Patients and methods. Gall-bladder motility (ultrasonography) was studied postprandially and during infusion of cholecystokinin (CCK). Determinants of cholelithiasis and serum lipids were compared between 9 HTG patients and 10 age, sex and body-mass index matched normolipidaemic controls. The effects of bezafibrate and purified omega-3-oil ('fish oil') in HTG patients were studied. Results. HTG patients showed 14-fold higher serum-triglyceride (TG) levels than controls. Biliary-lipid composition, fasting gall-bladder volumes, and CCK levels did not differ between HTG patients and controls. Gall-bladder emptying was reduced in HTG patients compared with controls during CCK infusion (-22%) as well as in response to a meal (-37%; both p &lt; 0.001). Postprandial CCK levels were significantly higher in HTG patients. Both bezafibrate and fish oil reduced serum TG levels (-68 and -51% versus baseline, respectively; both p &lt; 0.01). Fasting CCK levels were not affected whereas CCK-induced gall-bladder emptying increased during bezafibrate (+29%; p &lt; 0.001) and tended to increase upon fish-oil therapy (+13%; p = 0.07). Postprandial gall-bladder motility improved at least partly with bezafibrate and fish oil (+47 and +25% versus baseline, respectively; both p &lt; 0.02) due to increased gallbladder sensitivity to CCK (both p &lt; 0.05 versus baseline). Bezafibrate but not fish oil increased the molar ratio of cholesterol to bile acids (+40%; p ≤ 0.05), but no effects on the cholesterol-saturation index were seen with either treatment. Conclusions. We suggest that impaired gall-bladder motility occurs in HTG patients due to decreased sensitivity to CCK, which may add to the enhanced risk of gall-stone disease in HTG patients. Triglyceride-lowering therapy by both fish oil and bezafibrate improves gall-bladder dysmotility without adversely affecting biliary-cholesterol saturation.</p

Gall-bladder dysmotility - A risk factor for gall-stone formation in hypertriglyceridaemia and reversal on triglyceride-lowering therapy with bezafibrate and fish oil

Doel: Onderzoeken van de pathofysiologische mechanismen die de kans op galstenen verhogen bij hypertriglyceridemie (HTG) en het vergelijken van de effecten van triglycerideverlagende therapie met bezafibraat en visolie op determinanten van cholelithiasis (biliaire lipidesamenstelling en galblaasmotoriek) bij HTG-patiënten.Opzet: Gekruiste opzet met ‘random’-volgorde.Patiënten en methoden: De galblaasmotoriek werd postprandiaal en tijdens cholecystokinine(CCK)-infusie echografisch onderzocht. De determinanten van cholelithiasis en de serumlipiden werden vergeleken tussen 9 HTG-patiënten en 10 normolipidemische controlepersonen van hetzelfde geslacht, dezelfde leeftijd en ‘body mass’-index. Bij de HTG-patiënten werden de effecten van bezafibraat en gezuiverde omega-3-olie (‘visolie’) bepaald.Resultaten: De serumtriglyceride(TG)-spiegel van de HTG-patiënten was 14-voudig verhoogd, vergeleken met de controlepersonen. De lipidesamenstelling van de gal, de nuchtere galblaasvolumen en de serum-CCK-spiegels verschilden niet tussen HTG-patiënten en controlepersonen. De galblaaslediging was verminderd bij HTG-patiënten versus controlepersonen tijdens CCK-infusie (–22) en ook na een maaltijd (–37; beide p &lt; 0,001). De postprandiale serum-CCK-spiegels waren significant hoger bij HTG-patiënten. Zowel bezafibraat als visolie verlaagde de serum-TG-spiegel (–68 en –51 ten opzichte van de uitgangswaarde; beide: p &lt; 0,01). Nuchtere CCK-spiegels verschilden niet, terwijl de CCK-geïnduceerde galblaaslediging onder bezafibraat toenam met 29 (p &lt; 0,001) en met visolie met 13 (p = 0,07). De postprandiale galblaasmotoriek verbeterde tijdens zowel bezafibraat- (+47) als visoliebehandeling (+25; beide: p &lt; 0,02), waarschijnlijk gedeeltelijk door een toegenomen gevoeligheid van de galblaas voor CCK (voor beide: p &lt; 0,05 vergeleken met de uitgangsfase). Bezafibraat, in tegenstelling tot visolie, verhoogde de molaire cholesterol-galzuurratio (+40; p ≤ 0,05), terwijl beide behandelingen geen effect hadden op de cholesterolsaturatie-index.Conclusies: De verminderde galblaasmotoriek bij HTG-patiënten lijkt het gevolg te zijn van verminderde gevoeligheid voor CCK, wat kan bijdragen aan het verhoogde risico op galsteenvorming. Bij HTG-patiënten verbetert triglycerideverlagende therapie met visolie of bezafibraat de verminderde galblaasmotoriek zonder nadelig effect op de biliaire cholesterolverzadiging.Objective. To unravel the mechanisms responsible for the increased risk of gall-stone disease in hypertriglyceridaemia (HTG) and to compare the effects of triglyceride-lowering therapy with bezafibrate and fish oil on determinants of cholelithiasis (biliary-lipid composition and gall-bladder motility) in HTG patients. Design. Randomised cross over. Patients and methods. Gall-bladder motility (ultrasonography) was studied postprandially and during infusion of cholecystokinin (CCK). Determinants of cholelithiasis and serum lipids were compared between 9 HTG patients and 10 age, sex and body-mass index matched normolipidaemic controls. The effects of bezafibrate and purified omega-3-oil ('fish oil') in HTG patients were studied. Results. HTG patients showed 14-fold higher serum-triglyceride (TG) levels than controls. Biliary-lipid composition, fasting gall-bladder volumes, and CCK levels did not differ between HTG patients and controls. Gall-bladder emptying was reduced in HTG patients compared with controls during CCK infusion (-22%) as well as in response to a meal (-37%; both p &lt; 0.001). Postprandial CCK levels were significantly higher in HTG patients. Both bezafibrate and fish oil reduced serum TG levels (-68 and -51% versus baseline, respectively; both p &lt; 0.01). Fasting CCK levels were not affected whereas CCK-induced gall-bladder emptying increased during bezafibrate (+29%; p &lt; 0.001) and tended to increase upon fish-oil therapy (+13%; p = 0.07). Postprandial gall-bladder motility improved at least partly with bezafibrate and fish oil (+47 and +25% versus baseline, respectively; both p &lt; 0.02) due to increased gallbladder sensitivity to CCK (both p &lt; 0.05 versus baseline). Bezafibrate but not fish oil increased the molar ratio of cholesterol to bile acids (+40%; p ≤ 0.05), but no effects on the cholesterol-saturation index were seen with either treatment. Conclusions. We suggest that impaired gall-bladder motility occurs in HTG patients due to decreased sensitivity to CCK, which may add to the enhanced risk of gall-stone disease in HTG patients. Triglyceride-lowering therapy by both fish oil and bezafibrate improves gall-bladder dysmotility without adversely affecting biliary-cholesterol saturation.</p

Gall-bladder dysmotility - A risk factor for gall-stone formation in hypertriglyceridaemia and reversal on triglyceride-lowering therapy with bezafibrate and fish oil

Doel: Onderzoeken van de pathofysiologische mechanismen die de kans op galstenen verhogen bij hypertriglyceridemie (HTG) en het vergelijken van de effecten van triglycerideverlagende therapie met bezafibraat en visolie op determinanten van cholelithiasis (biliaire lipidesamenstelling en galblaasmotoriek) bij HTG-patiënten.Opzet: Gekruiste opzet met ‘random’-volgorde.Patiënten en methoden: De galblaasmotoriek werd postprandiaal en tijdens cholecystokinine(CCK)-infusie echografisch onderzocht. De determinanten van cholelithiasis en de serumlipiden werden vergeleken tussen 9 HTG-patiënten en 10 normolipidemische controlepersonen van hetzelfde geslacht, dezelfde leeftijd en ‘body mass’-index. Bij de HTG-patiënten werden de effecten van bezafibraat en gezuiverde omega-3-olie (‘visolie’) bepaald.Resultaten: De serumtriglyceride(TG)-spiegel van de HTG-patiënten was 14-voudig verhoogd, vergeleken met de controlepersonen. De lipidesamenstelling van de gal, de nuchtere galblaasvolumen en de serum-CCK-spiegels verschilden niet tussen HTG-patiënten en controlepersonen. De galblaaslediging was verminderd bij HTG-patiënten versus controlepersonen tijdens CCK-infusie (–22) en ook na een maaltijd (–37; beide p &lt; 0,001). De postprandiale serum-CCK-spiegels waren significant hoger bij HTG-patiënten. Zowel bezafibraat als visolie verlaagde de serum-TG-spiegel (–68 en –51 ten opzichte van de uitgangswaarde; beide: p &lt; 0,01). Nuchtere CCK-spiegels verschilden niet, terwijl de CCK-geïnduceerde galblaaslediging onder bezafibraat toenam met 29 (p &lt; 0,001) en met visolie met 13 (p = 0,07). De postprandiale galblaasmotoriek verbeterde tijdens zowel bezafibraat- (+47) als visoliebehandeling (+25; beide: p &lt; 0,02), waarschijnlijk gedeeltelijk door een toegenomen gevoeligheid van de galblaas voor CCK (voor beide: p &lt; 0,05 vergeleken met de uitgangsfase). Bezafibraat, in tegenstelling tot visolie, verhoogde de molaire cholesterol-galzuurratio (+40; p ≤ 0,05), terwijl beide behandelingen geen effect hadden op de cholesterolsaturatie-index.Conclusies: De verminderde galblaasmotoriek bij HTG-patiënten lijkt het gevolg te zijn van verminderde gevoeligheid voor CCK, wat kan bijdragen aan het verhoogde risico op galsteenvorming. Bij HTG-patiënten verbetert triglycerideverlagende therapie met visolie of bezafibraat de verminderde galblaasmotoriek zonder nadelig effect op de biliaire cholesterolverzadiging.Objective. To unravel the mechanisms responsible for the increased risk of gall-stone disease in hypertriglyceridaemia (HTG) and to compare the effects of triglyceride-lowering therapy with bezafibrate and fish oil on determinants of cholelithiasis (biliary-lipid composition and gall-bladder motility) in HTG patients. Design. Randomised cross over. Patients and methods. Gall-bladder motility (ultrasonography) was studied postprandially and during infusion of cholecystokinin (CCK). Determinants of cholelithiasis and serum lipids were compared between 9 HTG patients and 10 age, sex and body-mass index matched normolipidaemic controls. The effects of bezafibrate and purified omega-3-oil ('fish oil') in HTG patients were studied. Results. HTG patients showed 14-fold higher serum-triglyceride (TG) levels than controls. Biliary-lipid composition, fasting gall-bladder volumes, and CCK levels did not differ between HTG patients and controls. Gall-bladder emptying was reduced in HTG patients compared with controls during CCK infusion (-22%) as well as in response to a meal (-37%; both p &lt; 0.001). Postprandial CCK levels were significantly higher in HTG patients. Both bezafibrate and fish oil reduced serum TG levels (-68 and -51% versus baseline, respectively; both p &lt; 0.01). Fasting CCK levels were not affected whereas CCK-induced gall-bladder emptying increased during bezafibrate (+29%; p &lt; 0.001) and tended to increase upon fish-oil therapy (+13%; p = 0.07). Postprandial gall-bladder motility improved at least partly with bezafibrate and fish oil (+47 and +25% versus baseline, respectively; both p &lt; 0.02) due to increased gallbladder sensitivity to CCK (both p &lt; 0.05 versus baseline). Bezafibrate but not fish oil increased the molar ratio of cholesterol to bile acids (+40%; p ≤ 0.05), but no effects on the cholesterol-saturation index were seen with either treatment. Conclusions. We suggest that impaired gall-bladder motility occurs in HTG patients due to decreased sensitivity to CCK, which may add to the enhanced risk of gall-stone disease in HTG patients. Triglyceride-lowering therapy by both fish oil and bezafibrate improves gall-bladder dysmotility without adversely affecting biliary-cholesterol saturation.</p

Gall-bladder dysmotility - A risk factor for gall-stone formation in hypertriglyceridaemia and reversal on triglyceride-lowering therapy with bezafibrate and fish oil

Doel: Onderzoeken van de pathofysiologische mechanismen die de kans op galstenen verhogen bij hypertriglyceridemie (HTG) en het vergelijken van de effecten van triglycerideverlagende therapie met bezafibraat en visolie op determinanten van cholelithiasis (biliaire lipidesamenstelling en galblaasmotoriek) bij HTG-patiënten.Opzet: Gekruiste opzet met ‘random’-volgorde.Patiënten en methoden: De galblaasmotoriek werd postprandiaal en tijdens cholecystokinine(CCK)-infusie echografisch onderzocht. De determinanten van cholelithiasis en de serumlipiden werden vergeleken tussen 9 HTG-patiënten en 10 normolipidemische controlepersonen van hetzelfde geslacht, dezelfde leeftijd en ‘body mass’-index. Bij de HTG-patiënten werden de effecten van bezafibraat en gezuiverde omega-3-olie (‘visolie’) bepaald.Resultaten: De serumtriglyceride(TG)-spiegel van de HTG-patiënten was 14-voudig verhoogd, vergeleken met de controlepersonen. De lipidesamenstelling van de gal, de nuchtere galblaasvolumen en de serum-CCK-spiegels verschilden niet tussen HTG-patiënten en controlepersonen. De galblaaslediging was verminderd bij HTG-patiënten versus controlepersonen tijdens CCK-infusie (–22) en ook na een maaltijd (–37; beide p &lt; 0,001). De postprandiale serum-CCK-spiegels waren significant hoger bij HTG-patiënten. Zowel bezafibraat als visolie verlaagde de serum-TG-spiegel (–68 en –51 ten opzichte van de uitgangswaarde; beide: p &lt; 0,01). Nuchtere CCK-spiegels verschilden niet, terwijl de CCK-geïnduceerde galblaaslediging onder bezafibraat toenam met 29 (p &lt; 0,001) en met visolie met 13 (p = 0,07). De postprandiale galblaasmotoriek verbeterde tijdens zowel bezafibraat- (+47) als visoliebehandeling (+25; beide: p &lt; 0,02), waarschijnlijk gedeeltelijk door een toegenomen gevoeligheid van de galblaas voor CCK (voor beide: p &lt; 0,05 vergeleken met de uitgangsfase). Bezafibraat, in tegenstelling tot visolie, verhoogde de molaire cholesterol-galzuurratio (+40; p ≤ 0,05), terwijl beide behandelingen geen effect hadden op de cholesterolsaturatie-index.Conclusies: De verminderde galblaasmotoriek bij HTG-patiënten lijkt het gevolg te zijn van verminderde gevoeligheid voor CCK, wat kan bijdragen aan het verhoogde risico op galsteenvorming. Bij HTG-patiënten verbetert triglycerideverlagende therapie met visolie of bezafibraat de verminderde galblaasmotoriek zonder nadelig effect op de biliaire cholesterolverzadiging.Objective. To unravel the mechanisms responsible for the increased risk of gall-stone disease in hypertriglyceridaemia (HTG) and to compare the effects of triglyceride-lowering therapy with bezafibrate and fish oil on determinants of cholelithiasis (biliary-lipid composition and gall-bladder motility) in HTG patients. Design. Randomised cross over. Patients and methods. Gall-bladder motility (ultrasonography) was studied postprandially and during infusion of cholecystokinin (CCK). Determinants of cholelithiasis and serum lipids were compared between 9 HTG patients and 10 age, sex and body-mass index matched normolipidaemic controls. The effects of bezafibrate and purified omega-3-oil ('fish oil') in HTG patients were studied. Results. HTG patients showed 14-fold higher serum-triglyceride (TG) levels than controls. Biliary-lipid composition, fasting gall-bladder volumes, and CCK levels did not differ between HTG patients and controls. Gall-bladder emptying was reduced in HTG patients compared with controls during CCK infusion (-22%) as well as in response to a meal (-37%; both p &lt; 0.001). Postprandial CCK levels were significantly higher in HTG patients. Both bezafibrate and fish oil reduced serum TG levels (-68 and -51% versus baseline, respectively; both p &lt; 0.01). Fasting CCK levels were not affected whereas CCK-induced gall-bladder emptying increased during bezafibrate (+29%; p &lt; 0.001) and tended to increase upon fish-oil therapy (+13%; p = 0.07). Postprandial gall-bladder motility improved at least partly with bezafibrate and fish oil (+47 and +25% versus baseline, respectively; both p &lt; 0.02) due to increased gallbladder sensitivity to CCK (both p &lt; 0.05 versus baseline). Bezafibrate but not fish oil increased the molar ratio of cholesterol to bile acids (+40%; p ≤ 0.05), but no effects on the cholesterol-saturation index were seen with either treatment. Conclusions. We suggest that impaired gall-bladder motility occurs in HTG patients due to decreased sensitivity to CCK, which may add to the enhanced risk of gall-stone disease in HTG patients. Triglyceride-lowering therapy by both fish oil and bezafibrate improves gall-bladder dysmotility without adversely affecting biliary-cholesterol saturation.</p

VCAM-1 and VLA-4 Modulate Dendritic Cell IL-12p40 Production in Experimental Visceral Leishmaniasis

Vascular cell adhesion molecule-1 (VCAM-1) interacts with its major ligand very late antigen-4 (VLA-4) to mediate cell adhesion and transendothelial migration of leukocytes. We report an important role for VCAM-1/VLA-4 interactions in the generation of immune responses during experimental visceral leishmaniasis caused by Leishmania donovani. Our studies demonstrate that these molecules play no direct role in the recruitment of leukocytes to the infected liver, but instead contribute to IL-12p40-production by splenic CD8+ dendritic cells (DC). Blockade of VCAM-1/VLA-4 interactions using whole antibody or anti-VCAM-1 Fab′ fragments reduced IL-12p40 mRNA accumulation by splenic DC 5 hours after L. donovani infection. This was associated with reduced anti-parasitic CD4+ T cell activation in the spleen and lowered hepatic IFNγ, TNF and nitric oxide production by 14 days post infection. Importantly, these effects were associated with enhanced parasite growth in the liver in studies with either anti-VCAM-1 or anti-VLA-4 antibodies. These data indicate a role for VCAM-1 and VLA-4 in DC activation during infectious disease

Single Dose Novel Salmonella Vaccine Enhances Resistance against Visceralizing L. major and L. donovani Infection in Susceptible BALB/c Mice

Visceral leishmaniasis is a major neglected tropical disease, with an estimated 500,000 new cases and more than 50,000 deaths attributable to this disease every year. Drug therapy is available but costly and resistance against several drug classes has evolved. Despite all efforts, no commercial, let alone affordable, vaccine is available to date. Thus, the development of cost effective, needle-independent vaccines is a high priority. Here, we have continued efforts to develop live vaccine carriers based on recombinant Salmonella. We used an in silico approach to select novel Leishmania parasite antigens from proteomic data sets, with selection criteria based on protein abundance, conservation across Leishmania species and low homology to host species. Five chosen antigens were differentially expressed on the surface or in the cytosol of Salmonella typhimurium SL3261. A two-step procedure was developed to select optimal Salmonella vaccine strains for each antigen, based on bacterial fitness and antigen expression levels. We show that vaccine strains of Salmonella expressing the novel Leishmania antigens LinJ08.1190 and LinJ23.0410 significantly reduced visceralisation of L. major and enhanced systemic resistance against L. donovani in susceptible BALB/c mice. The results show that Salmonella are valid vaccine carriers for inducing resistance against visceral leishmaniasis but that their use may not be suitable for all antigens

CNS activity of Pokeweed Anti-viral Protein (PAP) in mice infected with Lymphocytic Choriomeningitis Virus (LCMV)

BACKGROUND: Others and we have previously described the potent in vivo and in vitro activity of the broad-spectrum antiviral agent PAP (Pokeweed antiviral protein) against a wide range of viruses. The purpose of the present study was to further elucidate the anti-viral spectrum of PAP by examining its effects on the survival of mice challenged with lymphocytic choriomeningitis virus (LCMV). METHODS: We examined the therapeutic effect of PAP in CBA mice inoculated with intracerebral injections of the WE54 strain of LCMV at a 1000 PFU dose level that is lethal to 100% of mice within 7–9 days. Mice were treated either with vehicle or PAP administered intraperitoneally 24 hours prior to, 1 hour prior to and 24 hours, 48 hours 72 hours and 96 hours after virus inoculation. RESULTS: PAP exhibits significant in vivo anti- LCMV activity in mice challenged intracerebrally with an otherwise invariably fatal dose of LCMV. At non-toxic dose levels, PAP significantly prolonged survival in the absence of the majority of disease-associated symptoms. The median survival time of PAP-treated mice was >21 days as opposed to 7 days median survival for the control (p = 0.0069). CONCLUSION: Our results presented herein provide unprecedented experimental evidence that PAP exhibits antiviral activity in the CNS of LCMV-infected mice