Petrolgy of the volcanic/subvolcanic members of the volcanosedimentary Maden Complex in Eastern Turkey

Maden Complex exposed in Eastern Turkey, is a succession of volcano-sedimentary rocks and tectonically overlain by Bitlis Metamorphics and Cretaceous ophiolitic rocks. The succession includes shallow-water deposits and deep marine pelagic sediments intercalated with pillow lavas ranging from a few centimeters to ten meters in diameter. The planktonic foraminiferal assemblages from micritic limestones and zircon U-Pb ages from selected sedimentary rocks indicate the age of Late Ypresian - Early Lutetian. Plagioclase and clinopyroxenes are the main mineral phases, olivine rarely found as altered phenocrysts. Clinopyroxenes are augite and diopside, and their compositions are ranging between Wo44-51, En27-43, Fe10-21. The anorthite contents of plagioclases are between 32- 67 % in unaltered grains. The crystallization temperatures and pressures obtained from clinopyroxene chemistry are ranging from 1126 to 1250oC and 3 to 8 Kbar, respectively. The majority of the volcanic/subvolcanic rocks are subalkaline-tholeiitic basalts however; a few andesitic and rhyolitic derivatives are also present. The whole – rock and Sr-Nd-Pb isotope compositions reveal that the basaltic rocks are originated from E-MORB like asthenospheric mantle source without a subduction component

Geological and Geochemical Evolution Of Eocene Maden Volcanism (Eastern Anatolia)

Maden Kompleksi Kahramanmaraş’ın kuzeyinden başlayıp Van’ın güneyine kadar devamlılığı takip edilebilen volkanosedimanter bir kayaç topluluğudur. Bu çalışma Maden Kompleksi’nin Çatak (Van)- Kozluk (Batman) arasında yüzeylenen volkanitlerinin jeolojik ve petrolojik özelliklerini konu almaktadır. Güneydoğu Anadolu Orojenik Kuşağı’nın nap zonunda yer alan kompleks, çalışma alanı içerisinde Bitlis Metamorfitleri ve Kretase yaşlı ofiyolitik birimler tarafından tektonik olarak üzerlenmektedir. Maden Kompleksi konglomeratik bir istif olan Ceffan Formasyonu, numulitlialveolinli kireçtaşından oluşan Arbo Formasyonu, pembe-kırmızı renkli ve yer yer kumtaşı şeyl ardalanmaları içeren Melefan Formasyonu, çoğunlukla bazaltik volkanik kayaçlardan oluşan Karadere Formasyonu, Bitlis Masifi’ni kesen subvolkanik dayklar ve kumtaşı şeyl ardalanmasından oluşan Narlıdere Formasyonu ile karakterize edilmektedir. Denizel sedimanların planktonik foraminifer yaşları Erken-Orta Eosen’e, sedimanter birimlerden elde edilen en genç detritik zirkon yaşları Üst Eosen’e, mağmatik birimlerin tüm kayaç 40Ar/39Ar plato yaşları ise Erken-Üst Eosen’e işaret etmekte olup havzada çökelimin ve mağmatizmanın Erken Eosen’den-Üst Eosen’e kadar devam ettiğine işaret etmektedir. Başlıca plajiyoklas + klinopiroksen ± olivin ± amfibol fenokristallerinden oluşan volkanik/subvolkanik kayaçlar çoğunlukla subalkali-toleyitik bazaltlardan oluşmaktadır ve nadiren andezitik ve riyolitik türevleri de bulunmaktadır. Klinopiroksen kimyası kullanılarak hesaplanan sıcaklık ve basınçlar volkanitler ve dayklar için benzer kristallenme koşullarına işaret etmektedir. Elde edilen değerler volkanitler için sırasıyla 1125-1260℃ ve 1,6-10,8 Kbar arasında, dayklar için 1076- 1215°C ve 1,2-9,4 Kbar arasında değişmektedir. AFC modellemeleri volkanik/subvolkanik kayaçların, kabuksal litolojilerden kontaminasyona uğradığını göstermektedir. Elde edilen veriler Maden Havzası’nın Bitlis-Pütürge Masifi üzerinde açılan bir havza olduğuna işaret etmektedir. Kuzeye doğru Bitlis-Pütürge Masifi’nin altına dalan Arap levhasının okyanusal litosferinin Erken Eosen döneminde kopması, Erken-Geç Eosen aralığında yitim bileşeninden bağımsız astenosferik mantoyu karakterize eden lavların havzanın güneyine, yitim bileşeni içeren ergiyiklerin ise havzanın kuzeyine yerleşmelerine sebep olmuştur

The Eurasian epicontinental sea was an important carbon sink during the Palaeocene-Eocene thermal maximum

The Palaeocene-Eocene Thermal Maximum (ca. 56 million years ago) offers a primary analogue for future global warming and carbon cycle recovery. Yet, where and how massive carbon emissions were mitigated during this climate warming event remains largely unknown. Here we show that organic carbon burial in the vast epicontinental seaways that extended over Eurasia provided a major carbon sink during the Palaeocene-Eocene Thermal Maximum. We coupled new and existing stratigraphic analyses to a detailed paleogeographic framework and using spatiotemporal interpolation calculated ca. 720–1300 Gt organic carbon excess burial, focused in the eastern parts of the Eurasian epicontinental seaways. A much larger amount (2160–3900 Gt C, and when accounting for the increase in inundated shelf area 7400–10300 Gt C) could have been sequestered in similar environments globally. With the disappearance of most epicontinental seas since the Oligocene-Miocene, an effective negative carbon cycle feedback also disappeared making the modern carbon cycle critically dependent on the slower silicate weathering feedback.</p

Türkiye' nin orta-geç permiyen yaşlı kuzey biyofasiyes kuşağı' nda fusulin biyostratigrafisi

Bu çalışma, Altıner ve diğerleri (2000) tarafından daha önce tanımlanan Orta-Genç Permiyen yaşlı 'Kuzey Biyofasiyes Kuşağı'nın fusulin biyostratigrafisini ortaya koymak amacıyla yapılmıştır. Tüerkiye'de Karakaya kuşağı içinde yer alan Orta-Üst Permiyen karbonat bloklarını ve Toros'ların kuzey kökenli tektonik birliklerinin bazılarının Orta-Üst Permiyen çökellerini içeren bu biyofasiyes kuşağı Kubergandiyen-Doraşamiyen kat aralığında fusulin ağırlıklı bir biyostratigrafi ile temsil edilir. Kubergandiyen'de 1, Murgabiyen'de 2, Midiyen'de 3 ve Julfiyen ve Doraşamiyen'de 1'er olmak üzere toplam 8 zonla temsil edilen bu kuşağın bu çalışmada sağlanan alt yapı desteği ile orta-üst Murgabiyen-Midiyen aralığındaki 4 zonu ayrıntı ile ele almaktadır

Ege Denizi körfezlerinde denizel kuvaterner sedimanların mikropaleontolojisi ve deniz seviyesi ve ortamsal değişmelere ait veri ve modellemeler

ÜBİTAK YDABÇAG Proje15.09.1999Ege Deniz'nin kuzeydoğu ucunda bulunan ve aktif faylarla denetlenen Saroz Körfezi'nin tabanından alınan Geç Kuvaterner (güncel) yaşlı örneklerdeki foraminifer faunası çalışılmıştır. 24.5 m-631 m 1er arası derinlikten gelen 50 örnekte ortaya konulan bentik ve planktonik foraminifer tür sayısı 210 dur. Textulariina, Spirillinina, Miliolina, Lagenina ve Rotaliina'ya ait 197 bentik foraminifer türü örnek bazında sayılmış ve dağılımları yüzde üzerinden göreceli olarak hesaplanmıştır. Pliyosen-Geç Kuvaterner zaman diliminde deniz seviyesi değişimlerinin tespitinde kullanılabilecek şekilde hazırlanan ve seçilmiş taksonlardan oluşan dağılım şeması örneklerin daha sık olduğu 24.5m-195m aralığında 10 batimetrik aralık tespit edilmesini sağlamıştır. Textulariina'ya ait 4, Rotaliina'ya ait 20 ve Miliolina'ya ait 7 taksonun sık oluş, bolluk ve üst ve alt batimetrik limitleri ile tanımlanan bu batimetrik aralıklar, en azından Kuvaterner zaman dilimi içinde, deniz sondajlarında dikine izlenebilecek sediman paketlerinde bulunan foraminifer toplulukları ile tespit edilebilecek, dolayısı ile göreceli deniz seviyesi değişimleri östatik kayıtların bilinmesi halinde aktif tektonik hareketlerin kayıtları olarak değerlendirilebilecektir

İzmir-Ankara-Erzincan kenet kuşağında yeralan mesozoik yaşlı yastık lavlarının jeokimyası ve yaşı: yastık lavların okyanusal kabukla olan ilişkisi ve neo-tetis'in jeodinamik evrimindeki önemi

TÜBİTAK YDABÇAG Proje01.08.200

Türkiye'nin denizel karbonifer'inde kat sınır stratotip tanımlamasına yönelik araştırma

TÜBİTAK ÇAYDAG15.03.2006Bu çalışma, Türkiye’de denizel Karbonifer istiflerinde bulunan Turneziyen-Vizeyen ve Başkiriyen-Moskoviyen kat sınırlarında gerçekleştirilmiştir. Karbonat ve karbonat-kırıntılı karışımı litolojilerden oluşan Turneziyen-Vizeyen ve Başkiriyen-Moskoviyen sınır tabakaları Toros Kuşağı’nın Aladağ Birliği’nde oldukça geniş yüzlekler sunar. Tabaka bazında yapılan örnekleme ile Toroslar’ın Bademli (Akseki), Yarıcak Yayla (Hadim) ve Melikgazi (Pınarbaşı) yörelerinde kesitler ölçülmüştür. Turneziyen-Vizeyen sınır tabakaları A, B ve C olmak üzere 3 zona bölünmüştür. A Zonu Granuliferella, Latiendothyranopsis ve diğer endothyrid formlardan oluşan fasiyes kontrollü bir toplulukla temsil edilmekte olup Geç Turneziyen (Ivoriyen) yaşlıdır. B Zonu Eoparastaffella gr. rotunda ve Eoparastaffella gr. interiecta türlerinin ilk ortaya çıkışı ile birlikte çok çeşitli bir foraminifer topluluğunu (Brunsia, Darjella, Elevenella, Eoforschia, Eotextularia, Laxoendothyra, Endospiroplectammina, Globoendothyra, Bessiella, Endothyranopsis, Plectogyranopsis, Lysella, Dainella ve diğerleri) içerir. Bu zon güney Çin ve batı Avrupa’da tanımlanan en geç Turneziyen yaşlı (Molinesiyen) tabakalara karşılık gelir. Turneziyen-Vizeyen sınırı C Zonu’nun belirleyicisi olan Eoparastaffella simplex ve benzer morfotiplerinin evrimsel türemesi ile belirlenmektedir. C Zonu aynı zamanda Eostaffella cinsinin Vizeyen’de ilk ortaya çıkışı ile birlikte, Turneziyen’de ortaya çıkarak TurneziyenVizeyen sınırını geçen ve Vizeyen’de ortaya çıkan diğer foraminifer topluluklarının zenginleşmesi ile karakterize olur. Ölçülen kesitlerde metre ölçekli ve üste doğru sığlaşan devirlerin sıralanma düzenleri Turneziyen şelf çamurlarından oluşan istiflerin üzerine bir karbonat platfromunun ilerlemesini işaret etmektedir. İstiflerde iki adet üçüncü derece sekans sınırı tanınmıştır. Bunlardan biri Üst Turneziyen’deki (üst İvoriyen tabakaları) bir düzeye, diğer ise en üst Turneziyen’e (Molinesiyen tabakaları) karşılık gelmektedir. Turneziyen- iii Vizeyen sınırı, üçüncü derece bir sekansın ‘transgressive systems tract’i ile ‘highstand systems tract’i arasındaki sınıra yakın bir konumda yer almaktadır. Başkiriyen-Moskoviyen tabakaları ise ayrıntılı olarak Yarıcak Yayla kesitlerinde çalışılmış ve kesitler 5 zona bölünmüştür. Zonlardan dördü Başkiriyen’e ait olup Profusulinella staffellaeformis-Pseudostaffella praegorskyi Zonu Askynbashsky, Eoschubertella obscura-Pseudostaffella gorskyi ve Ozawainella pararhomboidalis Zonları Tashastinsky ve Profusulinella tashliensis-Pseudostaffella subquadrata Zonu ise Asatausky düzeylerini temsil eder. Aljutovella aljutovica-Profusulinella prisca Zonu ise en alt Moskoviyen’i (Solontsovsky) belirlemektedir. Çok sayıda foraminifer topluluğu içeren bu zonlar Rusya’da Urallar ve Rus Platformu, Ukrayna’da Donentz Havzası çökellerinin biyostratigrafileri ile karşılaştırılabilmektedir. Çalışmada Başkiriyen-Moskoviyen sınırı özellikle Başkiriyen’de ortaya çıkan Profusulinella türlerinden evrimsel olarak türeyerek ortaya çıkan P. prisca ve Alt Moskoviyen’in indeks foraminiferi olan A. aljutovica’nın ilk ortaya çıkışı ile çizilmiştir. Başkiriyen-Moskoviyen kireçtaşı tabakaları da metre ölçekli ve üste doğru sığlaşan devirleri oluşturmaktadır. Bu devirlerin paketlenme düzenleri ve ölçülen kesitlerde karbonat litolojileri ile arakatkılanan kumtaşı düzeyinin ortaya koyduğu su üstü olma verileri sınır tabakalarının iki adet 3. derece sekansa bölünebileceğini göstermektedir. Bu verilere göre Başkiriyen-Moskoviyen sınırı ikinci sekansın ‘transgressive systems tract’i içinde yer almakta ve sınırın konumu global deniz seviyesi değişim modellerinde belirlenmiş konumuna çok benzerlik göstermektedir.This study focusses on the detection of the Tournasian-Visean and the BashkirianMoscovian stage boundaries in the marine Carbonifeorus successions of Turkey. TournaisianVisean and Bashkirian-Moscovian boundary beds, made up of carbonate and mixed siliciclastic-carbonate lithologies, are widely exposed along the Tauride Belt in southern Turkey. Several stratigraphical sections have been measured by collecting bed-scale samples from the Bademli (Akseki), Yarıcak Yayla (Hadim) and Melikgazi (Pınarbaşı) areas located on one of the allochthonous units, namely the Aladağ Unit, of the Tauride Belt. The Tournasian-Visean boundary beds are divided into three foraminiferal zones, namely A, B and C. Zone A, which is assignable to the Upper Tournaisian (Ivorian), is represented by a facies-controlled assemblage including Granuliferella, Latiendothyranopsis and endothyrids. Zone B comprises a rich assemblage of foraminifers with the first appearances of Eoparastaffellina gr. rotunda and Eoparastaffella gr. interiecta accompanied by a variety of foraminiferal genera (Brunsia, Darjella, Elevenella, Eoforschia, Eotextularia, Laxoendothyra, Endospiroplectammina, Globoendothyra, Bessiella, Endothyranopsis, Plectogyranopsis, Lysella, Dainella and others). It is referable to the uppermost Tournaisian (base Molinaician) and considered to be the equivalent of the interval already recognized in southern China and western Europe. The Tournaisian-Visean boundary is delineated by the first appearance of the marker of the Zone C, Eoparastaffella simplex and its allied morphotypes. The upper boundary of this zone is defined by the first appearance of archaediscids in the Tauride Belt and the zone is also characterized by the first appearances of Eoendothyranopsis and Eostaffella accompanied by a rich association of foraminiferal fauna of Visean and holdovers from the Upper Tournaisian. Stacking patterns of upward-shoaling, meter-scale cycles in the measured sections indicate a carbonate platform progradation over Tournaisian shelf mud sequences. Two third- v order sequence boundaries have been recognized, one of them corresponding to a level in the Upper Tournaisian (upper Ivorian beds), the other falling within the uppermost Tournaisian (Molinacian beds). Although not clearly determined yet, the Tournaisian-Visean boundary seems to be located very close to the boundary between transgressive and highstand systems tracts. Bashkirian-Moscovian boundary beds have been studied in detail in the Yarıcak Yayla sections and the succession has been divided into 5 biostratigraphic zones. Four of these zones belong to the Bashkirian and Profusulinella stafellaeformis-Pseudostaffella praegorskyi, Eoschubertella obscura-Pseudostaffella gorskyi and Ozawainella pararhomboidalis and Profusulinella tashliensis-Pseudostaffella subquadrata zones represent the Askynbashsky, Tashastinsky and Asatausky horizons, respectively. As for the Aljutovella aljutovicaProfusulinella prisca Zone, it indicates the lowermost Moscovian (Solontsovsky). These zones, also characterized by several foraminiferal associations, correlate with the biostratigraphic schemes of Urals and the Russian Platform in Russia and the biostratigraphy of the Donetz Basin in Ukraine. Bashkrian-Moscovian boundary has been drawn with the first appearance of P. prisca derived from the lineage of Profusulinella species already evolved in the Bashkrian and with Aljutovella aljutovica, index foraminifera of the Lower Moscovian. Bashkirian-Moscovian strata are composed of meter-scale upward-shoaling cycles. Stacking patterns of these cycles and evidences of subaerial exposure of sandstones intercalated within the limestones indicate that the succession recognized in the Yarıcak Yayla could be divided into 2 third-order sequences. According to these data, the BashkirianMoscovian boundary locates in the transgressive systems tract of the second sequence and the position of the boundary also coincides with the position of the boundary in the global sea level change curve